Onderwerp: Re: Birthday with the friends, London in the heart. di jul 19, 2016 12:14 am
HAppy Birthday to STorm
Ze had natuurlijk wel eerste de taart willen showen aan Hal toen ze binnen kwam maar het was zijn verjaardag en ze had hem veel te lang niet meer gezien. Waarschijnlijk de dag daarvoor nog maar dat was voor Lorise al lang als het om vrienden ging. Maargoed, daarom was de taart iets waar ze het later over hadden. ‘En jij wil dat ik daar van eet, het is te mooi om op te eten.’ zei hij, ze lachte om zijn opmerking maar ze schudde haar hoofd. “Jaa maar het is heel lekker” zei ze met een nep pruilipje. Lekker eten mocht er mooi uit zien maar moest wel het allerbeste smaken. Iets wat Karlie wel leek te snappen. De blondine was even de lounge binnen gekomen met een prachtige outfit en een super mooi cadeau voor Hal. Lorise had, nou ja.. ze had haar best gedaan. Het mocht dan wel niet van zilver of diamanten zijn maar ze had het gemaakt met veel liefde en dat was natuurlijk wat Lorise wilde geven. ‘Heb je dit zelf gedaan?’ vroeg Hal toen hij het bekeek. Ze knikte trots. “Vind je het mooi?” vroeg ze nieuwsgierig met twinkelende oogjes. ‘Het is prachtig,’ zei hij en zag in zijn ogen dat hij er blij mee was. ‘Jij bent prachtig, bedankt. Nu dwing je me om extra veel aan je te denken, hopelijk vind je dat niet erg.’ vervolgde hij en ze schudde vrolijk haar hoofd. “Tuurlijk niet, ik hoop dat jij dat niet erg vind” zei ze en drukte nogmaals een kusje op zijn kaak.
De gasten stroomden binnen en met elk meisje dat binnen kwam kreeg Lorise een slechter gevoel. De één na de ander zag er beeldschoon uit en super goed gekleed. Taylor op het eind was wel het kersje op de slagroom. Zij was de bevestiging voor Lorise. De bevestiging die ze liever niet uitsprak en waar ze voor naar de bar was gesneakt waar Devon achter stond. Waar ze dacht dat niemand haar bekentenis van schaamte kon horen, niemand behalve Devon. Ze was underdressed, en het was overduidelijk. ‘Lorise toch..’ Sprak Devon en se bleef wat sip in zijn ogen kijken sinds hij zo voor haar was gaan staan. Ze vroeg wat hij haar kon aanbieden, want ze moest dan op zn minst een paar drankjes op hebben voordat ze tevreden en vrolijk kon zijn over haar look. Maar al vrij snel daarna voelde ze twee warme handen op haar schouders, Storm, wist ze zo zonder achterom te kijken. ‘Je bent nooit underdressed liefste, niet voor ons.’ zei Hal en een klein glimlachje sierde haar lippen weer na zijn woorden. Heel lief, maar toch was ze underdressed. En blijkbaar was ze dan toch naar de juiste persoon gekomen voor een oplossing. Devon deed zijn das af en ze grinnikte even om zijn woorden. ‘Zo, nu ben ik underdressed, en ben jij on point!’ Hij klapte in zijn handen en ze lachte even om hoe ze eruit zag. Wel feestelijker in ieder geval. “Awh nee hoor Devon. Hij staat mij alleen wel beter” zei ze plagend met een knipoogje waarbij ze haar tong even uitstak.
Ze keek ook even om naar de rest. Maar er hing een vreemde sfeer. Niet bij de nieuwe jongen, Vick. Eerder bij Taylor, Karlie en ze wist niet echt of Dennimae daarbij hoorde. Het voelde alsof er iets anders was dan de laatste keer dat ze hun had gezien. Ze had niet heel veel contact gehouden met hen de laatste tijd dus ze wist niet zo goed wat er precies aan de hand was. Maar ze durfde het ook weer niet te vragen. Lorise richtte zich weer op Devon achter de bar die het cadeautje van Mr. Nicholls opende, een Wiskey. Lorise haalde haar schouders op en hield haar glas er gewoon bij. Ze knikte op wat Taylor zei. “Schenk mij ook maar eentje in” zei ze al weer vrolijker dan voorheen en liet haar glaasje ingeschonken worden. Hal liet duidelijk Vick expres alleen bij Karlie. Wat Lorise dus eigenlijk even helemaal niet vond kunnen. De laatste keer dat ze checke was zij toch echt de enige Cupid op het eiland, wat we eigenlijk wel jammer vond tho. Maargoed dan zag ze Hal’s actie dit keer wel door de vingers. Devon checke op Taylor en dan was Lorise dus even samen met Denni en Storm. Ze vond het bijna eng om te vragen. Maar ze moest toch weten wat er was gebeurd? Ze had iets gehoord van wat Hal zei dus er moest iets zijn. Lorise nam een slokje van haar Wiskey en keek daarna Denni en Storm aan. “Uhm guys, misschien klinkt het raar maar.. Wat is er precies aan de hand?” Begon ze voorzichtig en wat zachter. Als er echt iets was gebeurd dan zouden ze toch wel weten waar ze om vroeg. En anders was dat hele gevoel maar schijn?
Onderwerp: Re: Birthday with the friends, London in the heart. vr jul 29, 2016 11:19 pm
Time won't fly, it's like I'm paralyzed by it
Het feestje leek wat ongemakkelijk gestart. Taylor wist niet of het aan haar lag of aan de andere nieuwe jongen, die hier duidelijk ook niet echt op zijn gemak was, of misschien aan de brunette die zich underdressed voelde. De blondine had haar al een gemeend compliment gegeven, maar dat leek ze niet gehoord te hebben. Misschien omdat ze afgeleid werd door de warme handen van Hall en de looks van Devon. Taylor kon het haar niet kwalijk nemen. Het gene wat ze wel kon nemen was het glas dat naar beneden viel. Op de plaats waar het glas langs zou vallen, stond Taylors hand al klaar en toen ze hem daarna ook nog had was het de kleine bevestiging die ze nodig had. Direct voelde ze zich al wat minder miserabel, alsof het het kleine duwtje in de rug was dat ze nodig had. Het gevangen glas vloog dus ook omhoog, hier mocht ze wel wat op drinken hoor. Tijdens de beweging ving ze de lichtjes verbaasde blik van Devon, waardoor haar lippen zich in een ondeugende grijns vormde. Tijd om uit te leggen wat er gebeurde had ze niet, want een kleinere blondine eiste zijn aandacht op. Haar wimpers streelde haar wangen toen ze vlug knipperde terwijl Devon een kus op het hoofd van het onbekende meisje drukte. Haar aandacht verlegde ze daarna naar de rest van de groep, die zich allemaal gereed maakten om een toost uit te brengen. Taylor kon natuurlijk niet achterblijven. "Dat er nog héél véél jaartjes en feestjes mogen komen!" Nadat ze uitgesproken was, sloeg ze een grote slok whiskey achterover. Iets wat ze misschien beter niet had gedaan, het goedje brandde zich een weg door haar slokdarm en Taylor was ervan overtuigd dat de stoom uit haar oren kwam. In ieder geval verscheen er een roze blos op haar wangen. Toen ze bekomen was van de drank, nam ze nog een slokje, een kleiner en keek ze over de rand van haar glas naar het groepje. Haar felle ogen vingen de blik van het meisje aan de overkant van de bar. Al heel de tijd had Taylor het gevoel dat er iets was met haar, ze kon haar vinger er maar niet opleggen. Dus stuurde ze een zachte glimlach haar richting uit, maar in plaats van terug te glimlachen, keek ze haast in paniek naar haar glas, brabbelde ze een verontschuldiging die Taylor niet kon horen en vluchtte ze naar de tafel met een geweldige taart erop. Lichtjes geschokt staarde ze voor haar uit. Had ze iets fout gedaan?
Een zacht nummer met een fijne beat en warme handen haalde haar uit haar schok. Een luie, tevreden glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze haar hoofd kantelde zodat haar masseur meer plek had. Maar ze werd al veel te snel omgedraaid en de massage werd verbroken. Een klein pruillipje verscheen op haar gezicht. ’Alles onder controle?’ Devons aangename stem verjaagde haar pruillipje. "Hmm, ongeveer. Zo'n massage maakt de controle zoveel beter," Zeurde ze grijnzend, met pretoogjes. Het moeilijkste van het hele proces was het vergeten. Vergeten dat je geen geheugen meer had, dat je opnieuw moest beginnen. Je moest het vergeten en gewoon doorgaan. Opnieuw beginnen, alles opbouwen en je omringen met positieve energie. Natuurlijk had het haar mentaal wel heel fel geholpen dat er enkele herinneringen aan StormOn terug gekomen waren. Ze wist eerlijk gezegd niet wat ze had gedaan als ze dat niet had. Doorgegaan, misschien ja, maar dan zeker niet zo snel. Het was net zoals haar nieuwe onderdeel van haar mutatie een klein duwtje in de rug een klein stukje vertrouwen. Vertrouwen dat ze op een of andere manier ergens in Devons ogen zag. Zijn vertrouwen in zijn beste vriend, in het feit dat dit nog zou uitdraaien op een onvergetelijke avond. Taylor wist niet wat er in haar ogen te lezen stond, maar haar fel blauwe kijkers daalde van Devons groene ogen af naar zijn volle lippen. In haar herinneringen had ze er eentje van haar en Devon, waarbij haar vingers tekeningen maakten op zijn warme borstkas. Ze wist het gevoel van zijn warmte nog, maar het gevoel van zijn lippen was ze kwijt. Half serieus en half om te lachen fronste ze zachtjes haar voorhoofd in concentratie. Misschien als ze lang genoeg staarde dat het terug zou komen.
Haar staarmomentje werd verstoord door een zwart lint dat haar aandacht trok. Vanaf de eerste keer dat ze Devon had gezien in de ziekenzaal had ze al zwarte strengen gezien in zijn aura, maar dat was normaal. Iedereen had dingen die hem tekende voor het leven, dat was nu eenmaal zo, maar dit was een nieuwe, een donkerdere, een fysieke. Haar nu bezorgde ogen trokken zich -jammer genoeg- los van zijn lippen en zochten naar de oorzaak van het zwarte lint. Net toen ze haar mond wou open trekken om te vragen wat er aan de hand was, raakte Devons vinger per toeval haar been aan. Een schokje ging door haar heen en ze wist niet of hij dat ook gevoeld had. Wat ze wel wist, was dat ze bron van de zwarte sliert op zijn linker onderarm zat. Wat heb je ge-" Terwijl ze sprak verschoven haar lange vingers zich naar zijn onderarm om zijn hemd wat op te rollen. Ze had haar zin nog niet helemaal uitgesproken of ze zag al wat er aan de hand was. Een gigantische glimlach verscheen op haar gezicht. "Devon Garnet, potverdikke," Giechelde ze zachtjes, waarbij ze terug in zijn verwarde ogen keek. 21 in Romeinse cijfers sierde zijn onderarm, "Jezelf een kado'tje geven op iemands anders verjaardag is wel wat egoïstisch hé," Plaagde ze hem zachtjes zonder dat de glimlach van haar gezicht af te slaan was. Zachtjes, om zijn geïrriteerde huid niet nog meer te beschadigde volgde ze de zwarte lijnen. "Wat betekent het?" Haar stemgeluid was weer gedaald naar een zacht gefluister, haast eerbiedig. Even bestond de rest van het feestje er niet meer en was het enkel zij, Devon en de tattoo. Ze zag niet hoe Storm Karlie probeerde op te beuren, hoe Lorise vroeg wat er eigenlijk aan de hand was. Taylor gezichtsveld was gevuld met het groen van Devons ogen en het zwart van de inkt.
Clothes:
Haar & diadeem: x Jurk: x x Horloge & armband: x Oorbel: x Schoenen:x Cadeau’s: x x x x Briefje: x
I'd like to be my old self again, but I'm still trying to find it
Onderwerp: Re: Birthday with the friends, London in the heart. di aug 02, 2016 8:56 pm
Devon
You know I’m smart. I spin you round like a knot. I know the pieces of your heart. Sometimes it’s fun, to pull your strings one by one. Until I get you onto one.
Haar knuffelbaarheidsgehalte (of was het haar schattigheidsgehalte?) ging onmiddellijk tien treden omhoog toen zijn das losjes rond haar hals hing. Hij hield er wel van, de ‘simpele’ manier waarop ze gekleed was, en hoe ze het toch klaargespeeld kreeg om minstens even hard te shinen als de rest van de meisjes die aanwezig waren. “Awh nee hoor Devon. Hij staat mij alleen wel beter” Devon schudde al lachend met zijn hoofd en greep haar al lachend -zachtjes weliswaar- bij haar schouders om haar vervolgens heen en weer te schudden. ’Pas maar op jij!’ zei hij al lachend in haar oor alvorens hij haar nog één uitdagende blik schonk en zijn glas whiskey kreeg toegeschoven. Goede boel. Het brande hartelijk zijn hele weg naar beneden via zijn slokdarm totdat het in zijn maag belandde. Ja, enkele glazen van dit spul en het zou een avond worden om nooit te vergeten. Of misschien net wel?
Vervolgens liep hij naar Taylor toe, plaatste zijn handen kort op haar fragiele schouders en masseerde voor enkele seconden alvorens hij in stilte vroeg of ze nog alles onder controle had. "Hmm, ongeveer. Zo'n massage maakt de controle zoveel beter," Hij moest spontaan grijnzen en trok zijn handen terug. ’Misschien een andere keer.’ zei hij met een stralende knipoog en nam nog een slok van de whiskey. Ze staarde hem aan op een manier waardoor hij er misschien wat ongemakkelijk van werd. En voor Devon gebeurde dat niet snel. Hij voelde hoe ze naar zijn lippen staarde en na enkele seconden kon hij de drang niet weerstaan om er even met de achterkant van zijn hand over te wrijven, bang dat er nog tandpaste of eten aan hing. Gelukkig -of was het ongelukkig- werd zijn aandacht getrokken door Lorise die zachtjes aan Denni en Storm vroeg wat er überhaupt aan de hand was. Soms kon hij zijn uitstekende gehoor echt vervloeken. Hij schraapte kort zijn keel, staarde nadenkend naar de grond alvorens hij weer in Taylor haar grote, blauwe ogen keek -die haar nog steeds aanstaarde alsof hij een van de meest zeldzame kunststukken van de hele wereld was-. Hij moest iets bedenken om de sfeer hoog te houden, om er niet voor te zorgen dat er een drama ontstond tussen Lorise, Taylor en Karlie. Nadenkend blies hij zijn kaken bol en tikte kort met zijn vinger op haar bovenbeen, waardoor hij een vreemde tinteling door zijn vinger voelde gaan. In eerste instantie dacht hij aan statische elektriciteit, maar dat bleek het niet te zijn. Meteen vertrok er iets in het gezicht van Taylor en als reactie schoot er een wenkbrauw omhoog bij Devon door die plotselingen verandering in haar gezichtsuitdrukking. Waar ze eerst haast gefascineerd naar hem had gekeken, keek ze nu.. Verbaasd? Verrast? Euforisch? Soms kon ze zo moeilijk te lezen zijn. ”Wat heb je ge-.” Devon zijn blik zakte af naar haar vingers die behendig de knoopjes van zijn rechtermouw los deed en die omhoog sloof tot net onder zijn elleboog. Meteen kwam de zwarte inkt en de lichtjes rood geïrriteerde huid tevoorschijn, waardoor hij het meteen warm kreeg. Met verstomming geslagen dat zij -door die ene aanraking?- had geweten dat er net op die plek iets anders met zijn lichaam was, keek hij haar aan en knipperde langzaam met zijn ogen. "Devon Garnet, potverdikke," Ze giechelde, en Devon schudde zijn hoofd terwijl hij net zoals haar breed begon te glimlachen. "Jezelf een kado'tje geven op iemands anders verjaardag is wel wat egoïstisch hé," Hij wiebelde tweemaal met zijn wenkbrauwen alvorens hij sprak. ’Ik bén het cadeau Taylor.’ Meteen ging Taylor met haar vingers over de zwarte, kleine lijnen van de tatoeage en vroeg ze naar de betekenis. Haar stem klonk zacht, met oprechte interesse waardoor Devon voor een moment ook wat stiller werd. Hij hurkte voor de barkruk waar ze op zat neer en keek ook naar zijn onderarm, naar de tatoeage zonder folie erover. Een voordeel aan het versnelde heelproces wat hij had. ’Wel..’ begon hij zachtjes en keek kort naar Hall voordat hij verder sprak. ’Hall is heel erg belangrijk voor me.’ legde hij kort uit aan haar. Ze wist dat de twee vrienden waren, maar toch wilde hij de band die er tussen hen was nog eens extra benadrukken. ’En er zijn dingen die ik me dagelijks moet herinneren, en deze tatoeage gaat mij daarbij helpen.’ op een haast liefdevolle manier glimlachte hij haar toe en legde zijn andere hand op haar knie. Het was niet alleen zij die soms hulp nodig had om zich dingen te herinneren of om dingen te onthouden. ’Het is vandaag Hall zijn eenentwintigste verjaardag, en ons kamernummer is ook eenentwintig.’ De link met de XII zou ze vast wel kunnen leggen. Verder haalde hij zijn brede schouders op en gimlachte haar nog eens extra toe voordat hij de mouw weer naar beneden schoof, rechtstond en het glas nogmaals aan zijn lippen zette.
Onderwerp: Re: Birthday with the friends, London in the heart. do aug 25, 2016 6:41 pm
Dennimae Elscot
TAG:: Storm & friends Even the stars celebrate your birthday
Ergens was het heel erg ongemakkelijk dat Taylor op het feestje kwam, voor Dennimae iniedergeval. Ze was Taylor nog niet komen opzoeken in het ziekenhuis, omdat ze niet had geweten wat te moeten zeggen of hoe te moeten gedragen. De blondine had niet echt goeie ervaringen met vrienden in de ziekenzaal en probeerde het altijd zo veel mogelijk te ontwijken. En het was natuurlijk een hele vooruitgang en iets goeds dat Taylor hier nu was, maar het gaf Denni het gevoel alsof ze haar vriendin had laten vallen. En dat had ze ook een beetje gedaan. Ze wilde Taylor aanspreken, begroetten, maar het enige dat ze kon was kijken. Haar lichte ogen volgde de bewegingen die Taylor maakte, de manier waarop ze zich zo positief mogelijk wilde opstellen. Alsof er niks gebeurd was. De jongen reageerde op dezelfde manier en Denni haar blik gleed kort naar de nieuwkomer. Een kort zuchtje verliet haar keel voordat ze haar blik naar Storm liet gaan, op zoek naar iets van geruststelling. En als altijd kreeg ze die van hem.
Karlie leek echter nog meer van slag te zijn, wat niet gek was. Dennimae had niet gehoord dat Karlie Taylor wel was gaan bezoeken in de ziekenzaal en waarschijnlijk hadden de meiden elkaar niet meer gezien na het ongeluk. Storm kwam hun kant opgewandeld, tikte kort met zijn vingers tegen Denni haar hand. Denni haar mondhoeken trokken meteen iets omhoog en ze volgde Storm zijn blik naar Karlie. Storm legde haar uit waarom Taylor er was en de blonde meid begreep hem volkomen. Tevens was Taylor natuurlijk even welkom als de rest hier, ze is een goeie vriendin van Storm. "Ik denk dat het goed is dat je haar hebt uitgenodigd." Sprak Denni zachtjes en een klein glimlachje sierde haar lippen toen ze naar Storm keek. ‘Wees jezelf.’ Zei hij, tegen hen beide. ‘Ik weet dat het niet gemakkelijk is.’ Denni knikte, misschien was het wel gewoon het beste om te doen alsof er niks gebeurd was. Of het iniedergeval gemakkelijker voor Taylor te maken. Zij had er waarschijnlijk het meeste moeite mee en Denni wilde haar vriendin toch een beetje helpen, al zag ze zo gauw geen mogelijkheden hoe. Storm verdween naar de vreemde jongen en Dennimae zocht een veilig plekje op bij de bar, waar ze op een kruk ging zitten.
Haar lichte ogen gleden langzaam over de mensen die op het feestje aanwezig waren en ergens probeerde ze de spanning van haar af te zetten. Maar Karlie was zo gespannen en de komst van de nieuwe jongen maakte het er niet veel gemakkelijker op. Dennimae was altijd al gevoelig geweest voor sfeer en vooral spanning kon haar gemakkelijk mee slepen. Kort bleef haar blik op Devon hangen, die met Lorise in gesprek was. De rest van de feestgangers verzamelde zich bij de bar en Denni perste een klein glimlachje op haar lippen. Zo onopvallend mogelijk probeerde ze haar schouders wat los te draaien, een poging wat meer te ontspannen. Deze avond draaide om Storm, om gezelligheid en ze had geen zin om gespannen de avond door te gaan. Gelukkig kwam Storm met whiskey aanzetten, namens het schoolhoofd. Alcohol zou haar op dit moment zeker goed doen. Devon begon over andere drank voor de dames, wat een klein grijnsje rond haar lippen bracht en voorzichtig schoof ze van de kruk en bewoog ze haar kleine lichaam zijn kant op. Ze had nog een glaasje bij Storm weten te scoren voordat ze bij de grote beer tot stilstand kwam. ’Daar is mijn kleintje toch.’ Begroette Devon haar terug met een klein grijsje voordat hij wat omlaag kwam om haar een kusje op de zijkant van haar hoofd te geven. ’En ik maar denken dat de dames van iets meer..’ Kort volgde de blonde meid zijn blik naar de fles roze wijn. ’..vrouwelijke drank hielden?’ "Denk je dat de dames geen whiskey aankunnen?" Vroeg ze, waarbij ze haar wenkbrauwen ietwat beledigt optrok. Ze glimlachte kort naar Taylor, voordat ze met haar toost begon.
Ofja, toost. Het was meer een paar korte zinnen om te toosten op Storm zijn verjaardag. ‘Bedankt Denni, ongelofelijk lief van je.’ Plagend stak Denni het puntje van haar tong naar hem uit bij het zien van zijn scheve, charmante glimlach. De sarcasme in zijn stem was haar ook zeker niet ontgaan. "Het is dat je geen 25 geworden bent, anders had ik een halve Adam voor je gemaakt." Grinnikte ze nog kort, voordat ze het glaasje aan haar lippen zette en het spul naar binnen liet glijden. Met een wat verbitterd gezicht zette ze haar glaasje terug, wreef ze met haar hand over haar keel. Het spul brandde en voelde alsof ze geen enkele smaakpupil meer in haar mond ter beschikking had. Echter smaakte het goed, Jamie had een goeie smaak. Denni haar lichte ogen keken opzij, naar Devon en Taylor. Ze was blij dat Tay Devon herkende en hij haar een beetje kon geruststellen. Aan de andere kant van haar ooghoeken, zag ze hoe Storm Vick bij Karlie neer zette, in de hoop dat zij daar haar geruststelling bij kon vinden. Dennimae pakte de fles wijn die Devon eerder gehad had schoof een paar pasjes opzij naar Lorise toe. "Wijn?" Glimlachtte ze naar haar en voordat Lorise echt antwoord kon geven wandelde ze naar de glazen toe om twee wijn glazen te pakken. Zorgvuldig, ze wilde niet knoeien, schonk ze de glaasjes in. “Uhm guys, misschien klinkt het raar maar.. Wat is er precies aan de hand?” Vroeg Lorise, duidelijk doelend op de spanning die er hing rondom Taylors aankomst. Dennimae keek kort naar Storm, zoekend naar de goeie woorden. Ze zette de fles wijn neer, draaide de dop op de fles en nam haar glas in haar hand. Voor een tel bleef ze naar de vloeistof in het glas staren terwijl ze het met haar hand golfjes liet maken door het glas te draaien. "Taylor was gevallen, hoe precies weet ik ook allemaal niet. Maar ze is bijna al haar geheugen kwijt geraakt met de val." Gaf ze de korte samenvatting, het geen zoals zij het van de jongens gehoord had. De spanning begon bij haar zo goed al weg te zakken, aangezien ze door had dat het inderdaad het beste was als ze gewoon zichzelf zou zijn.
Outfit: x Haar & make-up & oorbel: x Cadeautjes: x x x
Onderwerp: Re: Birthday with the friends, London in the heart. za aug 27, 2016 4:13 pm
.Always live before you die.
Hij werd oud, dat er nog vele jaartjes mochten bij komen, ieder had wel een manier om hem te feliciteren, van cadeaus tot een kus of gewoonweg één blik. Storm had nog niet de tijd gehad om alles cadeaus te openen, dat zou er zijn als hij de volgende morgen sober en wel wakker zou worden. Voor nu zou hij genieten van iedereen die er was, van de vriendschap. Ze zouden lachen, plezier hebben en gewoonweg een avond maken om niet te vergeten. Dat idee gleed een beetje bij hem vandaan van zodra Taylor de ruimte was binnen gekomen. Storm vroeg zich in de korte akward stilte af of het echt wel een goed idee was om Taylor uit te nodigen. Zijn standpunt was immers nog steeds dezelfde, het was niet omdat ze zich het niet kon herinneren dat ze er niet meer bij hoorde. Hij hoopte enkel dat de anderen dat ook konden zien en dat het niet zou uitdraaien op één of ander drama. Gelukkig had hij Devon, die net zo gedreven was om zich over Taylor te ontfermen als altijd. Zijn ogen bleven een tel lang hangen op het tweetal voor hij weer zijn aandacht op de andere richtte. Met uitzondering van Kat was de groep compleet, zelf Vick had besloten om te komen.
Denni stemde met hem in, op het moment dat zijn ogen een tel lang naar Taylor waren gedreven zei ze hem dat het goed was dat hij haar had uitgenodigd. Hij keek terug naar haar en knikte zachtjes, misschien nog niet volledig overtuigd maar ergens ook geen fut om zich er verder druk om te maken. Als het één ding was wat deze avond zou kunnen gebruiken was het drank. Taylor leek het zich in ieder geval niet al te veel aan te trekken, ze glimlachte, ze knikte sommigen toe en dat was dan weer de volledige geruststelling die hij nodig had. Hij goot iedereen een glaasje van Jamie’s drank, wonderbaarlijk genoeg wilde iedereen ervan proeven, zelf de dames. Daar kreeg hij natuurlijk ogenblikkelijk antwoord op. En terwijl hij uit schonk was daar die allesoverheersende charmante glimlach. De drank was geweldig, Storm kneep zijn ogen kort dicht toen het zijn keelgat binnen gleed alvorens hij opzij keek naar Denni die exact hetzelfde deed. Haar verbitterde blik deed hem glimlachen. ‘Nog zo een paar glaasje en we gaan niet meer weten waar onze kamers zijn.’ Grinnikte hij geamuseerd alvorens hij zich tot Karlie richtte.
Hij liet Vick bij haar achter, niet dat het zijn taak was maar hij wilde niet dat er iemand alleen zou staan op deze avond. Daarnaast was het voor Vick goed om mensen te leren kennen, of voor Karlie goed om hem te leren kennen, dat zou misschien haar hoofd van andere dingen halen. Devon en Taylor hadden het heel druk met elkaar en Storm was voor een keer niet aanwezig met zijn gehoor. Dus ging hij terug bij Denni en Lorise staan, waarvan Denni alweer twee glazen genomen had en het met wijn inschonk. Er was hier duidelijk iemand van plan om haar voorzichtige aard te laten vallen nadat ze wat meer binnen had. Storm nam een biertje uit de ijskast en ging naast Denni staan, tegenover Lorise. Haar vraag niet onverwachts. Denni keek opzij naar hem, zoekend naar de woorden, de steun. Hij keek terug naar haar, wisselde woordeloze blikken alvorens Denni antwoord gaf op Lorise haar vraag. Storm zette het flesje tegen zijn lippen en nam twee slokken van het bier terwijl hij opzij keek naar Taylor en Devon. ‘Ze krijgt soms herinneringen terug, het is haar gelukt om ons opnieuw te herinneren.’ Knikte hij naar Devon. ‘Maar het vraagt tijd.’ Haalde hij zijn schouders op terwijl hij terug naar Lorise keek. ‘Veel geduld en een vleugje liefde, maar daar ben je je wel bekend in.’ Knipoogde hij op dat laatste. Hij zou het de pret niet laten bederven voor vanavond. ‘Dus dames, laten we deze avond toevoegen aan al de rest van onze geweldige momenten.’ Zei hij met die ongelofelijke glimlach. Zijn blik gleed kort opzij naar Denni, hij had zijn allerbeste moment al gehad met haar en eerlijk, daar zou niets boven kunnen komen te staan, zelf dit niet. Zijn blik liet zien dat hij er kort aan terug dacht. ‘Ik beloof sober genoeg te blijven om het morgen te kunnen navertellen.’ Hij zette zijn flesje opnieuw tegen zijn lippen en dronk ervan alvorens hij naar Taylor en Devon keek. ‘Wat zitten jullie daar te fluisteren tegen elkaar?’ Riep hij het tweetal toe. ‘Want ik ben jarig, ik eis alle sappige roddels, als die er zijn.’ Haalde hij tweemaal zijn wenkbrauwen op. ‘Heb jij geen nieuwtjes meer Lorise?’ Vroeg hij haar dan nieuwsgierig. Als er meisjes off limits waren geworden was ze misschien wel de eerste die het zou weten. Niet omdat ze er de mutatie voor had maar omdat ze van hen allemaal toch wel het meeste wist onder de dames van deze school …
tag: Devon - Vick - Kat - Lorise - Denni - Karlie - Taylor words: 820
