Character Profile Alias: Apostacy Age: Stopped counting tbh Occupation:
Onderwerp: [13] Christmas lights zo dec 25, 2016 4:58 pm
dancing on the tightrope of weird
Christophe Rémy
Met een of ander vaag smoesje had hij Ivy de kamer voor een hele dag uit kunnen werken. Wie weet waar ze zich mee bezig had gehouden, maar dat was een van zijn mindere zorgen. Het grootste gedeelte van die dag had hij besteed aan het opruimen van (vooral zijn gedeelte van) hun kamer. Zijn bed zag er voor het eerst sinds jaren opgeruimd en opgemaakt uit en zelfs aan Ivy’s kant had hij wat kleine prulletjes weten weg te plukken. De meeste troep had hij in zijn kast gedumpt en hij had opgelucht adem kunnen halen toen deze kast ook daadwerkelijk dicht kon. De rest had hij werkelijk of weggegooid of netjes opgevouwen en op de juiste plek teruggelegd. Licht hijgend plaatste hij rond de namiddag zijn handen in zijn zij en keek trots naar het resultaat. De kamer zag er net zo uit als toen hij hier binnen was komen lopen, misschien wel nog netter dan toen! De outfit die hij zou moeten dragen deze avond lag klaar op zijn bed, maar die zou hij pas aantrekken als alles er goed en wel uitzag. Christophe, die voor het eerst sinds jaren eindelijk een planning had gemaakt en zich eraan had gehouden, holde de kamer uit, rende weer terug om deze dicht en op slot te doen, en vervolgde zijn weg richting de keuken van de school. Hier had hij al een paar weken geleden gevraagd of wat hij in zijn hoofd was mogelijk was en ja hoor, na een paar avonden de keuken schoon te hebben gemaakt en geholpen te hebben met kleine klusjes, kreeg hij de toestemming van Loraine. Met een kleine glimlach op zijn gezicht (ja hoor, kerstmagie deed zelfs ons sacherijnig vampiertje glimlachen) kwam hij de kantine binnen en zag de opklapbare tafel en de twee ingeklapte stoeltjes al staan. Voor hem waren ook drie kartonnen dozen klaargelegd, maar niemand in de buurt om zijn dankbaarheid voor te tonen. Ah well. Aangezien hij dat eten niet te lang in het open wilde laten staan, bracht hij die eerst naar hun kamer. Op het bureau stonden ze wat veiliger voor aaseters dan midden in de kantine. De tweede weg terug sleepte hij de stoeltjes met zich mee en de derde en laatste weg nam hij de tafel mee. Etensvlekken zouden dus echt niet mogen worden gemaakt op hun net nieuw opgemaakte bedden! Daar was hij te lang mee bezig geweest! Algauw waren er twee uur verstreken met het klaarzetten van zijn nieuw verworven spullen. De tafel was gedekt met een gloednieuw wit tafelkleed en erop stonden de geleende borden, glazen en bestek van de kantine. De overige twee kartonnen dozen stonden nog gesloten op het bureau, anders werd het te snel koud. Nu was het tijd voor Christophe om zich ook om te kleden. Alle kleding die hij deze dag had aangehad, gooide hij gelijk in de wasmand, want in jaren had hij niet zoveel bewogen en gedaan. Toen hij een geurtest deed bij zijn oksels, vond hij het wel verstandig om eerst te gaan douchen. Zo gezegd zo gedaan. Helemaal fris kwam hij de kamer weer binnen en trok zijn klaargelegde pak aan. Kerstrood was het wel ongeveer van kleur. Na een keer kort in de spiegel te hebben gekeken deed hij zijn haar nog net wat beter dan het al zat en toverde vanachter zijn bed een rode kerstroos tevoorschijn die hij midden op de tafel zette. De kaarsen op de tafel stak hij voorzichtig aan en zorgde ervoor dat dat de enige bron van licht was. Romantisch, man. Als klap op de vuurpijl liep hij naar de deur en plakte er met tape de mistletoe aan vast. Buiten op de gang kon hij zweren dat hij iets van voetstappen hoorde en ging hij naast de deur staan zo, dat als deze werd geopend, hij verborgen werd door het opengaande hout. De glimlach op zijn gezicht werd iets breder en hij kon zijn enthousiaste squeaks bijna niet inhouden. Oh jeetje, wat deed kerst toch met hem.
Onderwerp: Re: [13] Christmas lights zo dec 25, 2016 8:46 pm
i thought that i was dreaming when you said you loved me
Ergens vond ze het wel een beetje raar dat Christophe haar de kamer uitgewerkt had, voor de hele dag wel! En het was kerst, dan hoorde je toch juist samen te zijn met je vrienden en familie? Dat laatste had ze niet echt meer, en de vrienden die ze had gemaakt op dit eiland waren met kerst samen met hun eigen vriendengroep. Christophe was haar familie, en hij had haar op eerste kerstdag een soort van weggeduwd. Lichtelijk teleurgesteld had ze dan ook maar wat over het eiland gezworven. Miljoenen scenario's waarom hij haar weg had willen hebben waren door haar hoofd gegaan, wie weet had hij wel iemand anders waar hij liever mee samen wilde zijn op een dag als deze. Hoe langer ze er over na begon te denken, hoe somberder ze eigenlijk werd. Verveeld had ze wat steentjes in de zee gegooid, door de bossen gewandeld, op hogere plaatsen gestaan en wat uitgekeken over de zee. Ze liep rond in een zwart jurkje met verschillende kleuren stippen erop, waarschijnlijk was ze één van de weinige mensen op dit eiland die de kou niet echt voelde. Ivy was namelijk altijd koud, immers was ze dood.
Uiteindelijk wandelde ze terug in de richting van het schoolgebouw, ze was de hele dag weggebleven, maar nu begon het haar zo erg te vervelen dat ze geen zin meer had om te voldoen aan Christophes wil om weg te blijven. Hij had niet gezegd wanneer ze terug mocht komen, maar dan had hij pech gehad. Nu ze de hele dag zowat alleen was geweest wilde ze wel eens een goede verklaring waarom hij zo moest doen tijdens haar eerste kerst hier op Genosha. Haar hakken tikte zachtjes in de gang. Het was een beetje wennen dat ze haar lange, bruine lokken had ingewisseld voor korte blonde. Waarschijnlijk zou ze de kleur er over een aantal weken weer uit laten gaan, dan kon ze het ook weer laten groeien, want ze miste haar oude look eigenlijk wel. Lange haren waren leuk om dingetjes mee te doen, plus ze had zelf altijd gevonden dat het gewoon iets vrouwelijks was.
Ivy greep de deurknop vast en zwaaide de deur open, maar schrok zich dood toen ze naar binnen wilde lopen en meteen al tegen Christophe op knalde, die blijkbaar in de deuropening had gestaan. "Christophe!" riep ze wat geschrokken terwijl ze een stap naar achter zette omdat ze uit haar evenwicht was gebracht en anders gevallen zou zijn. "Wat is dit-" wilde ze al beginnen, maar toen viel het haar opeens op hoe netjes gekleed hij was. Een kleine frons verscheen op haar gezicht toen ze wat kleine lichtjes in de kamer zag branden toen ze langs hem heen keek. De frons werd nog iets groter bij het zien van het tafeltje. Hij had haar overduidelijk helemaal overrompeld met.. dit.. wat het ook wezen mocht. Haar ogen gingen weer terug naar de ander en keek hem lichtjes vragend aan, al was het duidelijk dat haar mondhoeken langzaam maar zeker een beetje omhoog begonnen te krullen en dat haar suspicious houding iets zachter werd. "Daarom wilde je me zeker weghebben?" vroeg ze terwijl haar mondhoek zich iets verder om krulde tot een kleine grijns. Ivy deed een stapje dichterbij terwijl ze zijn rode jasje wat fatsoeneerde toen ze een vouw zag zitten, iets wat ze eigenlijk altijd automatisch deed. En natuurlijk een goed excuus om die stap weer dichterbij te zetten die ze net naar achter had gedaan.
