Monsters are real, and ghosts are real too. They live inside us, and sometimes, they win.
G E N E R A L Name: Judas Morlock Alias: Fallen Angel Former Alias: Angel Age: 17 Years Birthday: 2 December P.O.B.: New York City
Hair: Blonde Eyes: Blue Feathers: Black Wings: Ongeveer Height: 1.65m
Judas was vroeger helemaal geen slecht persoon. Hij hielp zelfs de mensen die het moeilijker hadden en deed er alles aan om mensen gelukkig te zien. Als hij iemand zag lachen, werd hij er automatisch ook blij van. Kinderen gingen ook graag met hem om doordat ze het bijzonder vonden dat hij vleugels had en hij kon het ook met hen vinden. Nu moet hij echter niks meer van kinderen hebben. Ze zijn volgens Judas veel te vervelend omdat ze zich zo onschuldig voordoen, terwijl dat ze het niet zijn. Altijd die glimlach op de kleine gezichtjes irriteert hem gewoon en hij kan er al helemaal niet tegen als ze zagen. Sowieso is hij sinds de ontwaking van zijn mutaties minder verdraagzaam als hij eerder was. Andere irriteren hem al snel en hij is ook veel asocialer geworden. Judas wilt geen mensen meer helpen en ziet ze liever lijden dan gelukkig zijn. Wanneer iemand anders lijd, voelt hij zich juist gelukkig. Het zijn enkel de mensen die lang genoeg hun best doen en het niet opgeven, die er soms nog in slagen om hem als vriend te krijgen. Maar dat is zelden omdat Judas meestal iedereen weg jaagt.
Door de gebeurtenissen in zijn leven, heeft hij ook een hekel gekregen aan de gewone mens. Vroeger wilde hij niets liever dan hen helpen en dat deed hij ook. Hij hielp de personen zonder mutatie en die kwetsbaarder waren, maar door de meeste werd het niet gewaardeerd. Ze zagen hem als een gevaarlijk wezen en joegen hem steeds weg. Toch hield dat hem niet tegen, want Judas wilde laten zien aan de mensen dat Mutanten niet altijd slecht waren. Hoeveel stenen er ook naar zijn hoofd gegooid werden en hoeveel beledigingen hij moest aanhoren, het hield hem niet tegen om het goede te proberen. Nadat het mensen waren die echter zijn vleugels hadden vernield, heeft hij een enorme hekel aan hen gekregen. Of het komt door zijn mutatie, weet hij niet, maar hij ziet ze liever dood dan levend. Volgens Judas is het ook effectiever om de mensen gewoon allemaal te doden en de oorlog zo tegen te houden. Ze allemaal doden voor ze zelf tot actie over kunnen gaan.
Judas heeft namelijk altijd een liefde gehad voor zijn vleugels. Ze vielen op, maar hij vond ze werkelijk prachtig en hij hield ze nooit verborgen. Iedereen mocht ze zien, maar hij was er voorzichtig mee. Natuurlijk pronkte hij ermee, ook al vond niet iedereen ze zo prachtig als hij ze vond. Nu is dat juist het tegenover gestelde. Als je ook maar één seconde te lang kijkt naar zijn vernielde vleugels kan Judas al kwaad worden. Pest hem ermee en hij gaat in de aanval en het maakt hem niet uit of hij daarmee zelf op de ziekenzaal beland of als hij straf krijgt. Je moet er gewoon niet naar kijken, wat moeilijk is omdat hij ze ook niet verborgen houd. Hij voelt zich namelijk schuldig als hij ze wel verborgen houdt.
F A L L E N - A N G E L
Wings Judas had ooit een mooi paar zwarte vleugels, met een lengte van bijna 4 meter wanneer hij ze spreiden. Ze waren krachtig genoeg om hout te versplinteren en zelfs muren te breken. Wanneer hij vloog, kon hij makkelijk nog iemand meenemen zonder daar problemen mee te hebben. Ondanks het een opvallende mutatie was, hield Judas van zijn vleugels. Hij wilde ze voor geen goud ruilen en eigenlijk was hij er altijd heel voorzichtig mee. Nu stellen ze helaas niet veel meer voor. Ze zijn kapot en kunnen niet meer genezen worden. Er hangen nog steeds veren aan, maar vooral zijn rechter vleugel mist bijna elke veer op een paar enkelingen na. Aan de linker kant zitten er veel gaten tussen, waar er ooit veren gezeten hadden. Deze vleugel moet hij enkel met een harnas ook nog tegen zijn rug houden, omdat hij er niet genoeg kracht in heeft om die zelf hoog te houden. Zonder het harnas zou de vleugel simpel weg achter hem aan slepen. Het is een verschrikking om naar te kijken al kan je bijna niet wegkijken als je ze ziet. Als je wel weg kijkt is het vaak omdat je het gewoon niet aan kan.
Corruption Manipulation Met deze mutatie kan Judas de controle nemen over de duisternis dat in een persoon of wezen zit. Dit wilt zeggen dat hij die duisternis (lees: slechtheid) in die persoon naar boven kan laten komen. Des te meer duistere kanten iemand heeft, des te moeilijker het voor die persoon wordt om zijn goede kant te behouden. Het kan zelfs volledig verdwijnen. Als Judas echter de slechte kant van iemand naar boven laat komen, zal die persoon sneller slechte gedachten hebben en/of slechte daden verrichten als die erbij horen. Het is ook zo, dat deze mutatie sterker wordt naarmate er meer mensen in de buurt zijn met een duistere kant en iedereen heeft die. Enkel bij de één is die groter als bij de andere en hoe groter de corrupte kant van iemand is, hoe sterker Judas zijn mutatie wordt. Voorbeeld: Wanneer iemand bijvoorbeeld heel graag iemand anders zou willen slaan, maar hij daar te goed voor is en het dus niet doet, kan Judas er toch voor zorgen dat deze persoon de andere wel slaagt. Het probleem is dat Judas dit nog niet volledig onder controle heeft omdat het eer redelijk nieuwe mutatie is. Steeds wanneer hij bij iemand in de buurt is, zullen die persoon zijn/haar slechtere gedachten en zijn/haar duistere kant iets sterker worden. Meestal valt dit amper op, maar wanneer Judas slecht gezind is kan het effect veel harder zijn.
Negative emotion manipulation Judas kan ook de emoties van mensen beïnvloeden, maar enkel naar negatieve emoties. Zo kan hij iemand die heel gelukkig is zich zo laten voelen dat die persoon haast denkt dat hij de ongelukkigste persoon van de wereld is. Ook mensen kwaad maken of jaloers. Alles wat maar negatief beschouwd kan worden als emotie, kan hij manipuleren. Dit is een mutatie die Judas wel goed onder controle heeft en redelijk vaak gebruikt. Hij zorgt ervoor dat anderen zich slechter voelen, omdat hij dan zelf het gevoel heeft dat hij gelukkiger is dan iemand anders.
Light immunity Dit wilt zeggen dat alle 'goede' mutaties, die een positief effect hebben op iets of iemand, geen effect hebben op hem. Het zijn enkel de duistere mutaties die hem kwaad kunnen doe.
H I S T O R Y
Als je nu aan Judas zou vragen naar zijn ouders, zal je maar weinig te weten komen, dit omdat hij zelf ook maar weinig weet over hen. Hij was namelijk volledig normaal geboren, maar wanneer de eerste tekenen van een mutatie begonnen te ontstaan, hadden ze hem ergens gedumpt in een weeshuis. Daar hielden ze hem enkele jaren en in het begin, toen zijn vleugels nog klein waren konden ze die verbergen. Niemand zou hem enkel adopteren, maar hij had in ieder geval een dak boven zijn hoofd en andere kinderen om mee te spelen. Enkel werd hij buiten gesmeten wanneer zijn vleugels te groot werden. Op dat moment was Judas een jaar of 8 en hij had geluk dat er toch een arm koppel was dat hem in huis nam. Echt een huis was het niet, want het had maar 3 kamers, maar het was iets. Het maakte de man en vrouw niks uit dat Judas vleugels hadden, ze wilde enkel dat hij kon opgroeien en dat deed hij. Al zijn tijd besteden hij haast op straat. Geld voor school of een opleiding hadden ze niet, dus moest hij het doen met de lessen die hij gekregen had toen hij nog in het weeshuis zat. Judas was misschien niet de slimste of had niet verschrikkelijk veel kennis, maar hij was lenig, handig en een overlever. Stelen was voor hem geen probleem en als hij werd ontdekt vloog hij gewoon weg. De straat was voor een kind niet ideaal, maar Judas voelde zich er thuis en gelukkig. Meer moest hij niet hebben.
Naarmate dat Judas ouder werd, begreep hij steeds meer dat mensen hem eigenlijk haten en niet omdat hij van ze stal. Het was door zijn vleugels en omdat hij een mutant was. Ze scholden hem zo vaak uit en hij wist niet meteen waarom. Ja hij was een mutant, maar nooit in zijn leven had hij iemand pijn gedaan. Uiteindelijk werd het zelfs de jongen zijn droom om aan de mensheid te laten zien dat niet alle mutanten slecht waren. Hij begon andere te helpen die het meer nodig hadden. Als iemand werd bestolen zou hij de dief vangen en als iemand gewond was wilde hij de wonde verzorgen. Mensen die dan weer eten nodig hadden voorzag hij van eten, maar niets was goed. Judas werd nog altijd bezien als een vieze mutant en kreeg vaak voorwerpen of beledigingen naar zijn hoofd. Toch ging hij nooit over op geweld en hij liet het over hem heen gaan. Dat tot op een bepaald moment. Judas was 17 jaar wanneer hij een verdwaald kind weer naar zijn huis bracht. Heel de weg verliep goed en hij had de jongen zelfs mee de lucht in genomen omdat het sneller ging. Het kleine jongetje had heel de weg liggen lachen en had duidelijk plezier, maar zijn ouders waren er niet blij mee.
De jongen woonde in een villa en het was duidelijk dat zijn ouders geld en macht hadden. Wanneer hij bij de deur stond en die werd geopend kon je de haat bijna voelen en dat terwijl hij net hun verloren zoon had terug gebracht. Enkel de moeder was blij dat haar kind terug was, maar gen moment bedankte ze Judas. De vader daarin tegen riep dat hij weg moest gaan, maar veranderde van gedachten wanneer het kind zei dat hij in de lucht gevlogen had. Judas kreeg een vuist van de vader recht tegen zijn gezicht en verloor zijn balans. De klap had hij niet zien aankomen en zoals steeds wanneer dat gebeurde kroop hij naar achter. Hij wilde simpel weg recht staan en weer weg vliegen, maar de bewaking die geroepen was sneller. Nog voor Judas zelfs maar de kans kreeg om de lucht in te gaan hadden ze hem al vast. Natuurlijk waren de grote gespierde mannen sterker dan hem en ze hielden hem zonder moeiten tegen. Vanaf dat moment begon Judas angstig te worden en dat beterde er niet op. De woorden van de man zal hij nooit vergeten. 'Zorg dat die mutant nooit nog een kind kwaad kan doen, leer hem dat mensen nog steeds de baas zijn.' Dat waren de laatste woorden voor hij werd afgevoerd. Judas had geen idee waar hij uiteindelijk terecht kwam, want vanaf het eerste tot het laatste moment was hij geblinddoekt en misschien maar goed ook. Achteraf wilde hij niet weten wat er allemaal gebeurd was. Het enige dat hem altijd zou blijven achtervolgen was de pijn. Messen, vuur en nog andere zaken werden gebruikt op zijn vleugels. De pijn was verschrikkelijk en Judas had geen idee wat de status van zijn ooit zo prachtige vleugels was. Als het vuil dat ze zeiden dat hij was, werd hij uiteindelijk de straten weer op gegooid. Dat was ook de eerste keer dat hij zijn vernielde vleugels zag en de eerste keer dat zijn andere mutaties ook ontwaakten. Zelfs Judas wist dat er niets was wat zijn vleugels nog kon redden en met één vleugel die over de grond sleepte, begaf hij zich naar de enige plek waar hij zich veilig voelde. Bij het koppel dat hem onderdak bood.
Het koppel waren e enige twee mensen die echt om hem gaven en ze hadden zich oprecht zorgen gemaakt. Zo goed als ze konden probeerden ze nog iets van zijn vleugels te redden en vooral de pijn te verzachten. Dagen lang had Judas toen geslapen en hij kwam voor geen moment uit zijn bed. Na weken kwam er uiteindelijk beweging in hem. Midden in de nacht verliet hij het armzalige appartementje, zonder de gedachten ooit terug te komen. Hij liet een afscheidsbrief achter, waarin stond dat hij hield van het koppel en dat ze als een vader en een moeder waren. Judas bedankte hen zo vaak en liet weten dat het hem speet dat hij zo maar vertrok. Dat was de laatste keer dat hij nog in het huis was geweest. Zijn vleugels waren zo goed dat ze konden genezen en beter ging het niet worden.
Zonder dat Judas zich er zorgen om maakten begaf hij zich op de drukke straten van New York City. Mensen keken hem raar aan, riepen zoals gewoonlijk beledigingen naar zijn hoofd, tot het stopte. Niet langer werd hij kwaad bezien en slecht behandeld, maar de mensen begonnen tegen elkaar te roepen. Vele gevechten ontstonden zelfs en het werd zo erg dat er messen werden getrokken. Dat kwam allemaal door een mutatie van Judas, die nog maar pas was geactiveerd en eindelijk van zich liet horen. Het ging allemaal volledig de verkeerde kant op, want verschillende mensen lagen al dood op de grond, maar Judas had geen spijt. Hij wilde niet dat het ophield en het mocht van hem blijven duren. Toch kwam het uiteindelijk tot een einde wanneer één iemand hem benaderde die niet beïnvloed leek te worden door de mutatie. De man probeerde Judas te kalmeren zo goed dat het mogelijk was en vertelde daarbij dat hij speciaal voor hem was gekomen. Er zou ergens een mutanteneiland zijn, weg van de mensen en waar niemand hem vies zou bekijken. Voor de jongen was op dat moment alles beter dan in de buurt zijn van mensen, dus ging hij me richting Genosha.
