Fooling around with feelings

In het verleden mocht alles dan wel niet even makkelijk zijn geweest. De schade die aan was gericht was misschien niet mee gevallen. Maar het had niet had liefde voor hem veranderd. Ze had niet voor niets een oceaan van tranen gehuild en slapeloze nachten gehad. Ze was hem kwijtgeraakt, het zou raar zijn als ze niet meer verder wilde. Al haar pijn leek opgelost te zijn met zijn woorden. Lorise had zich altijd al afgevraagd hoe het zou voelen. Ze keek al haar hele leven naar verliefde mensen, mensen die hun speciale iemand hadden gevonden. Charlie was die van haar, iets wat ze eindelijk in haar gedachten toe kon laten en uitspreken. Tuurlijk had ze daarvoor ook wel Roméo gehad, en ze had ook zeker wel van hem gehouden, hij vast ook wel van haar. Maar hij was gewoon te vrij. Lorise was ook wel weer een beetje gewend aan het vrij zijn maar dat was omdat ze bang was geweest om weer te beginnen. Best gek, want bij Charlie had ze dat helemaal niet gehad. De vrienden die ze gehad nadat Roméo weg was gegaan zouden wel verbaasd gaan kijken, hun kenden alleen haar voorzichtige kant. De fuckboi kant. Maar vrienden die ze al had vanaf het beginnen zouden blij zijn, want hun wisten dat ze zo gelukkiger zou zijn dan eerst.

"Ik was misschien harteloos, maar niet blind", zei hij. Aah dat was zo lief maar ze kreeg die uitdagende blik dus wat kon ze nog bedenken? Ze grinnikte even schudde haar hoofd. “Oke oke jij wint.” zei ze even lachend waana ze een wenkbrauw optrok. “Cutie” zei ze plagend en gaf hem een knipoog. Lorise wist nog nie superveel van zijn veranderde mutatie dus ze liep met Charlie mee naar het bed, zodat hij het rustig uit kon leggen. Ze was al helemaal aan het hypen over het feit dat hij gevoelens had enzo maar er was eigenlijk nog een dingetje. Zijn toekomst. "Ik voel nu alles ja, alles wat eerst werd tegen gehouden. Al kan dat volgens mij nog steeds, ik kan het nu alleen bewust aan en af zetten?" legde hij uit en ze knikte. Dat was wel cool, ze wou dat zij dat ook kon. Gevoelens aan en af zetten. "En ik leef langer" bevestigde hij zachtjes. Ze ademde gerustgesteld uit en knikte weer even, wilde er niet verder over doorvragen. Dat antwoord was alles wat ze had willen horen.

Ze had ook wat meer uitleg over de reden waarom hij haar had geholpen bij Judas. Hij was dus gekomen omdat hij een signaal had gekregen. Maar toch, hij had het ook niet kunnen doen. Waardoor het haar wel te binnen schoot hoe dankbaar ze was dat hij dat wel had gedaan. het was niet haar bedoeling om weer verdrietig te worden maar ze kon niet anders als ze eraan terug dacht. Dat was wat hij haar had doen voelen. Ja ze was best bang voor Judas. "Ik laat hem jou geen tweede keer pijn doen" zei Charlie, ze keek hem weer aan en toverde weer een klein glimlachje tevoorschijn. "Ik laat niemand jou pijn doen" zei hij vervolgens en ze kon het weer niet laten en drukte kort een kusje op zijn lippen. "Maar kom, laten we iets leuks doen, dan moet je er niet aan denken", stelde hij voor. Meteen glimlachte ze weer breed. “Uuhm het regent buiten dus..” ze stopte haar zin omdat haar ineens iets te binnen schoot. “Kun jij niet beter wat droge kleren aan doen?” vroeg ze met een klein lachje. Dat klonk wel mooi achter elkaar. Lorise zat dan wel mooi in haar warme trui maar hij had nog steeds dezelfde kleren aan. Maargoed, waar was ze gebleven? Ohja, buiten was geen optie. Ze stond op van het bed en liep wat rond om op ideeën te komen. “We kunnen naar beneden iets lekkers halen, of wat gaan drinken in de lounge, we kunnen ook hier blijven en uhmm film kijken ofzo, pokémons vangen kan ook en uhm..” ze dacht een beetje alles door elkaar en probeerde te bedenken wat op haar eigen planning had staan. “Vanavond mag ik even naar Arianna toe dus dat wil ik sowieso nog doen.” zei ze en zuchtte even. Ze praatte weeer eens veel te veel.


trui

Ergens voelde het nog wel een beetje gek. Dat ze die ochtend alleen was opgestaan met dat lege gevoel en op zoek was gegaan naar gezelschap. Ze had niet meteen een goed iemand gevonden maar in plaats daarvan stond ze met het beste in haar kamer. Ze waren uitgepraat over al het slechte wat hun was overkomen maar gingen focussen op het goede. Wat vooral het feit was dat ze zonder problemen bij elkaar konden zijn, en langer dan de jaartjes die hij eerder nog over had gehad. Hij was niet meer een steen, tenminste als hij ervoor koos geen steen te zijn. Maar daar hoefde Lorise zich geen zorgen over te maken. Want tot zover was hij alleen nog maar een enorme cutie geweest. Toch was het wel makkelijk om hem aan haar vrienden voor te stellen tho. Als hij dat wilde. Anders zouden ze allemaal wel raar opkijken, dan deed hij zo grumpy en bot en dan stond Lorise daarnaast met haar blije bakkes. Als ze er zo over nadacht zouden de meesten sowieso raar opkijken. Aly enzo, die ook Charlie wel kenden. Dat ging nog eens een suprise worden. Ze had haar zelfs nooit verteld over hem. En Aly geloofde nooit iets van de roddelblogs.

Toen Charlie haar vroeg om iets leuks te doen kreeg ze meteen al een paar ideeën. Meestal dacht ze aan iets leuks aan iets buiten, maar het regende. Wat haar eraan deed herinneren dat Charlie nog niet iets droogs aan had. Ze was er ook totaal niet mee bezig geweest terwijl ze hele tijd tegen hem aan zat. Deels om haar warme trui maar vooral omdat ze het te fijn vond om over te klagen. Ze had wel verwacht dat Charlie dat ook wel wilde, droge kleren. Ze grinnikte even om zijn reactie en begon vervolgens al door de kamer te ijsberen om op meer ideeën te komen. Ze schudde er zo even een paar uit haar mauw. Waarbij ze ook meldde dat ze die avond nog naar Arianna wilde. Dat kon ze niet overslaan. Ze vertelde Arianna bij elke avond over haar dag en deze kon gewoon niet ontbreken. "Als je dat wil, dan moet je dat doen" zei hij en ze knikte even. “Ik weet dat ze het toch niet merkt maar het voelt toch niet goed als ik niet heen ga, geen idee waarom” zei ze en probeerde het zo goed mogelijk uit te leggen.

"Dus, eerst langs mijn kamer, dan richting de cafetaria? Ik heb best wel trek" zei Charlie als antwoord op haar keuzes. Dat was een goed idee. Ze knikte meteen en hupste meteen even aar haar kast toe. Ze had namelijk nog steeds niks om haar benen. “Hup jup, wait a sec” zei ze en trok een zwarte broek uit haar kast. Dat kon prima bij de lange trui, en haar schoenen waren toch nog nat dus de warme sokjes waren prima om mee naar de cafeteria te lopen. Het was nog maar net middag after all. Ze deed de typische spring jiggle wiggle ding om haar benen in de legging te hijsen. Ze zou het niet erg vinden als hij er om moest lachen want dat deed ze zelf ook. “Oke, ready” zei ze nog na lachend. Ze deed haar deur open en liep de gang. Toen ze begonnen met lopen kon ze het niet laten om wel haar hand uit te reiken naar die van hem en zij hand vast te houden, zo dat haar vingers tussen die van hem gevlochten zaten.

trui

Ze was het wel met Charlie eens. Zelf zat ze ook niet te wachten op meer serieuze en verdrietige gesprekken. Al de tranen hadden het verdriet weg gespoeld en ze kon zo weer met helder zicht verder naar leukere tijden. Ze had een hoop optie voor wat ze zouden kunnen doen maar eentje stond al vast, dat was Arianna bezoeken. Ze wilde dat niet missen, dat mocht niet van haarzelf. "Je zit gewoon te snel met een schuldgevoel" zei Charlie zachtjes en ze zuchtte even. "Het siert je wel. Ik ben zeker dat ze het gaat waarderen, als ze het later te horen krijgt dat je er elke keer was", zei hij en ze glimlachte liefjes. Ze vond het fijn hoe erover praatte, alsof ze met zekerheid wel weer wakker ging worden. Ze stemde erop in en knikte. Zo most zij ook denken, ze zou we weer wakker worden. En dan kon ze haar alles persoonlijk vertellen.

Voor ze weg konden moest ze wel iets om haar benen hebben, de trui was lang genoeg maar anders zag het uit alsof ze net uit bed was gerold, terwijl ze al een hele ochtend achter de rug had. Haar haren die golvend door de war zaten door de regen. Het maakte haar eigenlijk niet veel uit. Ze moest aleen wel even wat moeite doen om in de broek te komen, dus ze deed heel typisch zo’n hups dansje om haarzelf erin te krijgen. Het werd er ook niet makkelijker op als ze erom ging lachen. "Serieus, moet dat altijd zo?" vroeg Charlie en ze moest eventjes nog harder lachen. “Het spijt me dat je dat moest zien” zei ze lachend. “Ja dat moet altijd zo, daarom draag ik vaker rokjes” zei ze en haalde haar schouders op. Dat ging echt tien keer makkelijker. Maargoed, ze was wel klaar om te gaan zo.

De romantische trekjes van Lorise hielden nooit op en ze vond het wel zo fijn om zijn hand vast te houden. Het was zo’n klein en simpel gebaar maar het voelde zo fijn. Ze had ook niet bepaald moeite met het afscheid nemen van haar single leven. Ze ruilde gerust al haar hookups met het samen zijn met één persoon, zeker met hem. Ze moesten eerst nog even langs zijn kamer voor droge kleren. Jammer dan hij niet zo’n dansje moest doen voordat hij zijn broek. Goed, nu had hij natuurlijk wel een jogging, dat was wel heel easy. Nadat hij klaar was deed de gntleman de deur voor haar open en pakte hij haar hand vast in plaats van andersom. Op naar wat lekkers, het was nog vroeg dus daar was genoeg van. Ze wist niet wie het was die zich zo had uitgesloofd want dat kon werkelijk iedereen zijn. Het zag er in ieder geval heel lekker uit.

Lorise keek zorgvuldig wat ze wilde hebben tot haar aandacht werd getrokken door Charlie. "He, kijk hoe cool" zei hij en ja ze kreeg het slagroom taartje wel een beetje te dichtbij om goed ze kunnen kijken hoe cool. Echt cool.. Ze probeerde zo serieus mogelijk te kijken maar ze kon niet heel lang haar lach inhouden. Ze ging met haar tong om haar mond om de slagroom proberen weg te likken. "Oops, ik schoot even uit", zei hij en ze lachte even. “Je schoot uit? echt?” lachte ze en keek even nep verbaasd. Ze haalde een vingers langs haar kaak en proefde de slagroom van haar vinger. Haar gezicht zat er echt onder damnit. "Je hebt iets.. Daar", Doordat Charlie zo moest lachen bedacht ze in haar hoofd al een wraakplan. “Waar? hier?” zei ze en veegde met haar hand over de plek waar ze de slagroom voelde. “Oh well, het zal vast wel mee vallen” zei ze met een grijns alsof het haar niks deed. “Bedankt schat” zei ze en reikte haar hand vol slagroom naar zijn gezicht. Ze streek de slagroom langs zijn wang en bracht zijn hoofd even dichterbij om hem een kusje te geven. Waarbij natuurlijk ook het nodige slagroom aan zijn gezicht bleef plakken. Toen ze terug trok moest ze giegelde ze meteen bij het aanzicht van zijn gezicht. Ze keek naast haar bij de rest van de dingen die er stonden en pakte donut die er stond, zo eentje zonder glazuur met alleen suiker. “Ooh weetje wat lekker is..” zei ze en hield het bordje met de donut voor haar neus tussen haar en Charlie in. Met haar andere hand pakte ze de bus poedersuiker die op de toonbank stond. Heel subtiel gooide ze er ‘per ongeluk’ veel te veel op. “Oops, ik schoot even uit” grinnikte ze en keek naar het bergje poedersuiker op de donut. Ze ademde even heel diep in en blies vervolgens de poedersuiker van de donut af. Waarbij de wolk poedersuiker op het gezicht van Charlie belandde. Het lukte haar alleen niet om serieus te blijven en ze schoot niet lang daarna in de lach op zijn witte gezicht.

trui

Iets lekkers halen, was eigenlijk heel normaal. Maar Charlie.. Hij wist er wel wat leuks van te maken. Ze had het slagroom taartje niet zien aankomen. Heeel grappig, haar hele gezicht zat eronder, ook al wat dat meer haar eigen schuld. Lorise kon er ook wel om lachen, maar hij ging er niet vanaf komen zonder een wraakplan. "Ja hoor, het valt echt goed mee", grinnikte Charlie. Ze gaf hem even een ondeugend grijnsje terug. Mooi, als het dan toch wel mee viel dan kon ze hem best even een kusje geven en zijn gezicht ook even besmeuren met alle slagroom die op haar hand zat. "Oh help" zei hij waarna ze even lachte. “Ach het valt wel mee” zei ze grappend want dat was helemaal niet waar. Ze zag hoe hij al naar een doekje reikte. Right, alsof het hiermee gedaan was. In zijn dromen misschien. Lorise kon net zo doen als hem. Ze trok meteen zijn aandacht weer met de donut die ze pakte. "Nee.. Vertel?" zei hij waarna ze hem zo serieus mogelijk probeerde aan te kijken en haar lach een beetje probeerde te onderdrukken.

Ze pakte de poedersuiker erbij en gooide ermee expres een grote berg op de donut. Wist hij veel dat het allemaal bij haar plannetje hoorde. "Hoe kan dat nu lekker zijn", vroeg hij maar ze hoefde er niet op te antwoorden. Ze demonstreerde het wel even, zo moeilijk was het niet om van die berg poedersuiker af te komen. Ze hoefde het simpelweg alleen maar weg te blazen. Charlie kon protesteren wat hij wilde maar de wolk poedersuiker was bedoeld om op zijn gezicht te komen. Lorise schoot meteen in lach toen hij de poedersuiker uit proestte. Ja, zo kon zij even haar lol hebben. "Ja, echt heerlijk" zei hij niet al te overtuigd waardoor ze alleen maar harder moest lachen. “Jaa toch?” vroeg ze lachend. “Nu zie jij er ook wel lekker uit” zei ze plagend en stak even haar tong uit. “Om op te eten” zei ze er nog achteraan en moest eventjes lachen om haar eigen grapje.

Zoals verwacht ging Charlie niet opgeven na haar zet. Nog erger, de aardbeienjam werd erbij gepakt. "Maar je mist wel het beste van alles nu" zei hij en keek even verschrikt toe hoe hij gewoon zijn vinger in het potje stopte. “Oh my goodness” zei ze grinnikend toen zijn vinger al naar haar gezicht reikte. Ze had het gevoel dat ze eruit kwam te zien als een clown met het rode spul op haar neus. Zo kon ze echt nooit ophouden met lachen. “Charlie nee! Je doet het verkeerd.” zei ze lachend en dipte ook haar vinger in het potje. “Je weet toch dat dat ergens anders moet” zei ze en schudde haar hoofd. Lorise deed het wel even voor en smeerde het rode spul op zijn lippen. Niet heel zo netjes als ze zelf haar lipstick op zou doen maar dan maakte niet uit. Ze ging er zelf helemaal stuk om, hij zou eens moeten zien wie er als clown uitzag.

trui

Het was niet heel druk in de cafeteria maar het was in de hele aula duidelijk waar al het gelach vandaan kwam. Ze had het gevoel alsof er geen Lorise meer te zien was achter al de slagroom. Charlie was in ieder geval wel onherkenbaar met de volle lading poedersuiker die op zijn gezicht zat en het beetje slagroom wat ze erop had gesmeerd, gheghe. De pot aardbeien jam die er stond werd ook niet over het hoofd gezien en voor ze het wist had ze dat ook op haar gezicht. Misschien zou een douche later ook wel een goed idee zijn. Ze had genoeg aan haar handen en ze wist bijna zeker dat door haar haren ook een beetje slagroom zat. "Je bent echt een kunstwerk hoor", zei hij en ze glimlachte gevleid. “Oh vind je? Moet ik dit ook aan mijn make-up routine toevoegen?” vroeg ze grappend. Dat zou wat zijn. Elke dag met slagroom en jam op haar gezicht rondlopen, ze zou nooit meer serieus genomen worden.

Net als dat ze niet meer zou kunnen stoppen met lachen om zijn gezicht met de rode lippen van de aardbeien jam. Charlie was duidelijk eens toe aan een make-up tutorial. Niet dat zij het heel mooi had gedaan tho. Maar dat kwam omdat ze zo moest lachen. Dan was concentreren wel heel lastig. En het bleef er ook niet lang op zitten als hij het weg likte. "Goed spul wel" zei hij. Ja om op te eten wel, duidelijk niet als lipstick. Al hoewel het wel genoeg plakte. Het zag er alleen niet heel mooi uit. Ze was ook wel benieuwd naar haar eigen gezicht tho. Vast heel mooi. "Maar het mist nog iets", begon hij alweer. Oh jee, waar kwam hij dan weer mee aanzetten. "Een finishing touch, om het zo te zeggen", zei hij en ze moest meteen lachen toen ze zag wat hij pakte. “Wat een geweldig idee!” zei ze enthousiast. Ze kon zich er net zo goed aan overgeven. Ze sloot haar ogen zodat er niks in zou komen. Het plakte voor het grootste gedeelte wel aan haar gezicht.

"Zo, nu is het pas echt af" zei hij en ze knipperde eventjes lief met haar wimpers. Charlie lag alweer bijna op de grond van het lachen. Ze had haar telefoon niet mee dus ze pakte voor het gemak even een lepel om haarzelf in te bekijken. Lorise’s reactie verschilde niet veel van die van hem. Het zag er wel hilarisch uit. “Jaa wauw” zei ze en keek naar Charlie met een grijnsje. “Ik ben nu wel echt een lekkerding” zei ze en haalde haar hand door haar haren. Nee maar echt, ze kreeg honger als ze naar haar gezicht keek. Ze pakte een cupcake met roze topping en ze haalde nog een beetje ervan af voordat ze er een hap van nam. Om als finishing touch op zijn neus te smeren. Heel nauwkeurig in de vorm van een hartje, wat mooier dan zijn lipstick. Het was lastig om zo niet haar cupcake uit te spugen. “Je bent zo schattig nu he” zei ze lachend. Het roze hartje was echt te cute. “Hier kijk” zei ze en hield hem ook de lepel voor waarna ze nog een hapje nam. “Mmmh” Klonk genietend uit haar mond en ze pakte ook eentje voor hem. “Ik heb ze niet gemaakt maar ze zijn wel super lekker!” zei ze nadat ze had doorgeslikt. Ze had echt een liefde voor cupcakes, die van haar hadden alleen een roosje erop waaraan je ze kon herkennen.

trui

Het was voor haar nog steeds een beetje onwerkelijk dat ze zich vanbinnen oprecht gelukkig voelde. Ze had al genoeg gehuild weer voor één dag maar als ze haarzelf toestemming kon geven dan stond ze wel in tranen van geluk. Lorise vond de smurrie op haar gezicht helemaal niet erg, en Charlie mocht er zo hard om lachen als hij wilde want als hij lachte kreeg ze het warm van binnen en leek alles om haar heen te verdwijnen. Als ze die lach elke dag kon zien door eten op haar gezicht dan wilde ze het best aan haar make-up routine toevoegen. "Dat lijkt me een heel goed idee ja" stemde Charlie en ze liet zich vervolgens nog mooier versierd worden. Slagroom, aardbeienjam en regenboog hagel. Hij zei al dat het een kunstwerk was en ze geloofde hem direct. Maar toch wilde ze wel even kijken hoe mooi het was. Dus ze pakte een spiegel om haar spiegelbeeld te zien. En ze moest er net zo hard om lachen als Charlie had gedaan.

Het was ook eerlijk gezegd wel beter dan haar uitkomst van het bekliederen van Charlie’s gezicht. Zijn witte gezicht van de poedersuiker en de slordige aardbeienjam om zijn lippen.. Het zag er toch een stuk minder vrolijk uit dan Lorise. "Aah, dat was je hiervoor ook al hoor", zei Charlie toen ze zichzelf een lekkerding noemde, want dat kon wel zo. En me die lieve opmerkingen, plus het plakkerige spul bleef de glimlach voorgoed op haar gezicht staan. Lorise had hem ook vrolijk en schattig proberen te maken door met roze glazuur een hartje op zijn neus te maken maar het bleef toch een beetje creepy. "Schattig? Please, als ik mezelf zo zou tegenkomen op een donkere gang, zou ik heel snel wegrennen" zei hij en ze waardoor ze weer moest lachen. Dan had ze het toch best wel knap gedaan? Als het Charlie bang zou maken dan was dat wel een prestatie. Ze grinnikte nog kort om haar eigen gedachten en schudde haar hoofd. “Oh? Toch niet zo dapper als ik dacht dus..” zei ze grappend met een grijns. Hij was best wel dapper en Lorise had het nog nooit volgehouden om een horror film niet na tien minuten uit te zetten.

Ze had toch wel een beetje trek gekregen van al dat klieren met lekkere dingen. Niet heel gek voor Lorise haar doen pakte ze de cupcakes. Die had ze toch wel het liefste. Meestal lag de vitrine ook vol met de bekende cupcakes met topping in de vorm van roosjes gemaakt door haarzelf. Ze kreeg er vaak complimenten over maar de cupcakes die ze had gepakt waren ook wel lekker. Ja die verdienden ook wel een complimentje. Charlie was het ermee eens, goed maar het beste compliment ging naar Lorise. En nog voordat ze nog haar schouders op kon halen om haar blozende wangen te verstoppen kon ze hem op een nog betere manier bedanken door zijn kus met alle liefde te beantwoorden. Ze wist na alles, na alle jongens die voor een nachtje waren gebleven en na al de tijd die ze alleen was geweest nog precies hoe een kus van hem haar hart sneller deed kloppen. Het was moeilijk om hem los te laten, zeker omdat het de nacht ervoor slechts een droom was. De smurrie op hun gezichten maakte de kus eigenlijk nog beter, ze kon niet anders dan haar lippen erbij af te likken. De lichte kuiltjes verschenen alweer in haar wangen toen ze Charlie weer terug aankeek. Er zat al een stuk minder aardbeienjam op zijn lippen, gheghe. Lorise bracht een hand naar zijn haar en haalde het wat door elkaar om wat poedersuiker eruit te schudden, waarna ze het daarna weer goed streek. “Heb je nog trek in iets lekkers?” vroeg ze en haar blik gleed heel even naar het eten maar ze keek snel genoeg weer terug in zijn ogen. Ze wist niet of hij nog trek had maar Lorise zat al vol, door de vlinders was er zelfs geen ruimte meer voor nog een cupcake.

trui