Capital H-I-M [JotBW karakoke - Waverly]

Karaokeavond, ja dat was wel wat. Waverly had zich meteen ingeschreven toen ze erover had gehoord, iedere kans om te zingen pakte de zeemeermin. Wie wilde dat nu niet als dat je passie was? Ze was vrij bedreven in het zingen, maar omdat ze in de feestcomissie zat had ze nu ook al wat feesten mogen openen door een nummer te zingen. Haar favoriet was nog steeds halloween geweest, toen ze een acoustische versie van 'Dark Horse' had vertolkt. Het had een perfecte sfeer gegeven, ietwat griezelig maar voornamelijk erg feestelijk. Nu was het eerste nummer niet voor haar gereserveerd maar voor de band Jump on the Bandwagon. Waverly vond dit geen probleem, juist wel leuk eigenlijk, dan was er ook eens wat afwisseling. Wave was hier helemaal niet hebberig in of zo, dat zat niet in haar karakter. Nee zeg, ze gunde het de band juist! Haar leek het ook wel gaaf, zo'n band, maar voorlopig was ze nog even alleen. Al moest ze de leider van JotBW, Allen, wel eens laten zien dat ze wel degelijk kon zingen, met hem zou ze nog wel een praatje maken deze avond.

Gekleed in een groene jurk was ze vertrokken. Haar haar hing losjes over haar schouders, glimlach op haar gezicht. Ze had zich nog afgevraagd of ze goed was gekleed, maar het was tenslotte een feestavond, toch? Bovendien had Kat duidelijk voor deze jurk gestemd, maar dat was misschien omdat het ding vrij sexy was. Achja, het was typisch Waverly, op een simpele manier er toch classy uitzien.
Er waren nog best wat mensen komen opdagen bij de karaokeavond, iets wat Waverly alleen maar blijer maakte om te gaan zingen. Sure, voor een klein groepje mensen was leuk, maar niet zo leuk als voor een wat grotere groep, een echte groep zegmaar. Verwonderd luisterde ze naar iedereen, en ze was zo opgegaan in de muziek dat ze pas later door had dat het haar eigen beurt was. Ze had zo zitten genieten dat ze de tijd, en haar nummer for that matter, helemaal was vergeten. Was ze nu nummer 23? Of toch 22? Ze hoorde haar naam door de microfoon, en keek verbaasd op. Daar stond Conor, en ze kreeg door dat het haar beurt was. Een glimlach verscheen op haar gezicht, en ze stond op om naar het podium te lopen. Conor was wel erg adorable hoor, en ze pakte de microfoon met een grijnsje op haar gezicht aan. Hij spelde nog even de letters H-I-M, met reference naar het lied wat ze ging vertolken natuurlijk. Ze gaf hem een wat speelse knipoog, en hij verdween van het podium. "Dankjewel Conor, voor deze prachtige introductie." Zei ze lachend in de microfoon, en ze greens even breed naar waar Conor stond.

Ze plaatste de microfoon terug in de standaard, en zette die even goed. De andere mensen waren allemaal erg goed geweest, maar Wave kon vast wel een goede performance neer zetten. Het was wel duidelijk dat ze dat kon, maar zelf bleef ze altijd bescheiden en ze was nooit 100% zeker van zichzelf. Right het lied zou beginnen als ze praatte. "It doesn't matter if you love him, or capital H-I-M. Just put your paws up 'cause you were born this way, baby." Sprak ze wat mysterieus in de microfoon. De muziek begon te spelen, en ze sloot haar ogen even kort. Dit lied was totaal uit haar eigen repetoir, maar daarom had ze het ook gekozen, even wat totaal anders. Met een goede boodschap erachter. Gelukkig zag ze er nog redelijk passend bij dit lied uit. "My mama told me when I was young, we are all born superstars. She rolled my hair and put my lipstick on, in the glass of her boudoir." Begon ze met zingen, duidelijk in haar element. Wat kon ze zeggen? Ze bleef een zeemeermin, en muziek zat in haar bloed.

Outfit x Shoes

Song x Voice with song (denk maar even weg dat het een acoustische versie is)