Character Profile Alias: Gato Age: 19 Occupation: Student geneeskunde
Onderwerp: [PLOT] Ghost Protocol ma maa 20, 2017 10:47 pm
Zijn dag was vreemd begonnen. Alles sinds de ontvoering van de 11 mutanten was vreemd. Iedereen liep op de tippen van zijn tenen, zoekend naar een oplossing om de mutanten terug te halen. Ook hij was ermee bezig, puur omdat hij het niet aan kon dat andere mensen droevig waren om de verdwenen mensen. Dus natuurlijk was hij verbaasd toen eerst Howard hem op de gang aansprak over het feit dat ze hem hadden gekozen met twee andere om ’s nachts te gaan patrouilleren. Op het eerste moment snapte hij het niet en de man met de afro had ook niet veel tijd om het uit te leggen, dus bleef hij met de vragen zitten. Net voor de avond viel kwam hij Ethan ook nog eens tegen, en die legde hem uit dat ze hem geschikt vonden vanwege zijn goede nachtzicht. Daardoor snapte hij het al iets meer, maar nog steeds hij was niet bepaald een leiderstype? Dus dat kon nog interessant worden.
Victor schoot zijn zwarte trui aan, met bijpassende zwarte jeans want stealth enzo. En was uiteindelijk richting het schoolplein gegaan om daar het tweetal te ontmoeten waarmee hij de nacht zou doorbrengen. Het was een jongen en een meisje, dat wist hij net zoals hun namen. De docent die hij als laatste was tegengekomen had gelukkig gezegd dat hij de twee andere ook zou informeren. Gelukkig maar, anders moest hij hun nog gaan zoeken.
Maar goed, de eerste persoon die hij tegenkwam op het schoolplein was een jongen. Met zijn handen in zijn broekzakken wandelde hij op de knul af. ’Killian hoop ik?’ Kort knikte hij naar de jongen waarop hij even verder rond keek en ja hoor er was ook nog wel geteld een meisje op het schoolplein. Eventjes tijd voor een vreugdedansje hadden ze jammer genoeg niet. Victor wandelde vervolgens op haar af. Dit moest wel Zahra zijn, en anders kon hij mooi door de grond zakken. ’Ik ben Victor, hopelijk eindigt deze nacht niet in mineur.’ De altijd positieve knul was het even helemaal kwijt, dit was geen positie voor hem. Iets wat de andere twee ook wel zouden beseffen. Maar hij moest zich bewijzen, hij moest zorgen dat de docenten hem met een reden gekozen hadden!
Onderwerp: Re: [PLOT] Ghost Protocol di maa 21, 2017 2:08 pm
all of the pieces were torn and thrown YOU SHOULD KNOW WHERE I'M COMING FROM
Rustig blijven, het was de hele dag nog niet gelukt. Het nieuws dat er elf leerlingen waren ontvoerd was niet zomaar te vergeten. Ze was er erg van geschrokken. Na alles wat er was gebeurd was haar verteld dat ze veilig was. Iets wat veel voor haar betekende. Want naast de oorlog die er dus aan de gang was, had ze nog haar lieve vrienden in Noorwegen waar ze erg bang voor was. Dus, op het moment dat er werd verteld dat ze kon helpen, was er genoeg motivatie om inzet te tonen. Ze had meteen gevraagd wat ze kon doen om te helpen. Tuurlijk snapte ze de leerlingen die actie wilde ondernemen om hun vrienden te redden. Ze zou precies hetzelfde reageren als Rayan er tussen had gezeten. Maar hij zat er niet bij, en zijn veiligheid betekende meer voor haar dan de rest van het eiland. Daarom besloot ze te helpen om het eiland veilig te houden en koos ze niet voor een rationele reddingsactie die misschien wel meer problemen veroorzaakte.
Ze had met Howard gesproken en ze kon meteen meedoen aan een nachtpatrouille. Ze had goed nachtzicht en ze kon goed vechten als er iets zou gebeuren. Dus ze stond op het schoolplein te wachten op haar groepje, naja het groepje waar ze in zat. Iemand anders was de leider. Ze stond nog niet lang te roken voordat er al iemand op haar af kwam, twee jongens. Ze wist dat ze op pad ging met een Victor en een Killian. ’Ik ben Victor, hopelijk eindigt deze nacht niet in mineur.’ zei één van de jongens. Mooi want dat betekende dat de andere Killian heette. Zahra zuchtte even en knikte, wist niet goed hoe ze moest reageren. “Dus wat is het plan? Blijven we dicht bij elkaar of is het beter om een beetje te verspreiden? Misschien is het ook handig om te weten welke mutaties iedereen heeft zodat we kunnen bespreken hoe we ze het best kunnen gebruiken toch?” vroeg ze aan Victor, aanzien hij het aangewezen leider figuur was. Ze had nog wel meer dingen in gedachten, zoals gebarenen seinen, mochten ze wat verder van elkaar verspreiden. Ze moesten overal op voorbereid zijn. “Zeg jij het maar” zei ze, glimlachte voorzichtig. Ze wilde niet bazig overkomen of een negeatieve uistraling hebben.
Onderwerp: Re: [PLOT] Ghost Protocol do maa 23, 2017 7:31 pm
THE GREATEST EVIL IS PHYSICAL PAIN.
Zijn periode hier op Genosha was werkelijk waar nu al geweldig begonnen. Elf mutanten waren in het holst van de nacht ontvoerd, en nu was het de grote vraag hoe men die terug moest krijgen. Killian was nog zo nieuw op het eiland dat hij geen van de studenten kende die waren meegenomen. Misschien maar makkelijk ook, want zo had hij geen last van schuldgevoelens omdat het vrienden van hem waren. Niet dat hij nu zo enorm snel vrienden maakte hoor. En wie weet was het daarom wel dat men hem had gevraagd om mee te gaan met het patrouilleren op het eiland, ‘s nachts. Hij zou geen mutant zijn om zijn leven te riskeren voor iemand die was ontvoerd en daardoor domme acties uit zou voeren. Killian stond nuchter in het leven, dat was een feit. Verder, hij was ook wel een sterke mutant. Daar ging hij ook niet omheen draaiden.
Met zijn handen in de zakken van zijn bruine, leren jasje wat hij altijd droeg en de capuchon van zijn vest wat hij eronder droeg over zijn hoofd heengetrokken wandelde hij het schoolgebouw uit. In zijn rechterhand had hij een muntje vast, nog altijd het muntje wat hij had gevonden op de dag toen hij hier op het eiland was gekomen en hij zijn kamergenoot ontmoet had. Ze hadden hem niet voor niets zonder stukjes ijzer hierheen gestuurd, dus dan moest hij zijn wapens zelf maar bij elkaar sprokkelen. Hij ging zich namelijk niet mee laten nemen zoals die andere zogenaamd ‘sterke’ mutanten - wist hij immers veel dat deze ook niets hadden kunnen doen om zich te verzetten.
Killian keek het schoolplein rond, en hij stond er nog maar eventjes of er kwam een andere jongen aangelopen die zijn naam uitsprak. De donkerharige knikte een keer, wipte met zijn linkerhand zijn capuchon af en keek naar het meisje wat zich bij hen voegde. “Killian, indeed.” Dan moest die jongen dus Victor zijn, zoals hij zich nu ook voorstelde, en het meisje Zahra. Het zou allemaal wel. Zijn kalme blik ging naar het meisje toen deze was begonnen met praten. “Elkaars mutaties weten lijkt mij in elk geval wel handig,” begon hij toen met spreken terwijl hij een licht vragende blik in de richting van de aangewezen leider schonk. “Electromagnetism Manipulation,” zei hij vervolgens maar als eerste zijn mutatie. “Men noemt mij ook wel Magneto.” Hij haalde zijn rechterhand uit zijn zak, liet het muntje op de grond vallen, maar deze raakte de grond nooit omdat hij ter hoogte van zijn knieën in de lucht bleef hangen, zonder dat hij zelfs maar met zijn vingers of iets bewoog. Het muntje schoot weer omhoog, in zijn hand, die het omklemde. Afwachtend keek hij de andere twee nu aan.
Natuurlijk was hij niet in zijn natuurlijke element. Hell, leiding geven was gewoon niets voor hem. Maar hij ging zijn best doen. Hij moest zijn best doen, voor alle personen die waren meegenomen. Samen met Killian was hij op het meisje afgelopen en thank god begon die ook al gelijk met een aantal vragen stellen. Kijk, dat was goed. Nu had hij tenminste een idee wat hij moest doen. ’Wat lijkt jullie beter? Bij elkaar blijven of niet?’ Voor hem maakte het in wezen niet uit. Victor kon goed op zijn eentje werken, en als ze apart gingen konden ze ook meer ground coveren. ’Als we verspreiden, dan moeten we wel een manier van communiceren proberen te vinden. Door geluid of te seinen of zo.’ Logisch ook. Victor kon de twee andere wel van op een afstandje horen, merendeels door zijn katten mutatie maar even goed, misschien liep dat voor hun dan weer niet goed of zo.
Killian was de eerste die over zijn mutatie vertelde. Met een fronsje bekeek hij de demonstratie van de knul even. Zeker geen zwakke mutatie, of ze er hier in het bos veel mee zouden zijn wist hij niet. Maar als hij iemand zocht die hem kon beschermen tijdens een gevecht zou de knul wel de eerste zijn die in zijn gedachten kwam. ’Jou kom ik op zoeken als we moeten vechten.’ Sprak Vic al lachend een beetje hopend om de akwardness van deze hele convo wat op te lichten. ’Ik zelf kan veranderen in elke katachtigen, en ben goed met medische zaken.’ Echt heel veel was het niet, en of het behulpzaam zou zijn wist hij ook niet. Toch niet op deze moment. Maar gelukkig kon hij wel genieten van zijn betere zicht, gehoor en reuk.
all of the pieces were torn and thrown YOU SHOULD KNOW WHERE I'M COMING FROM
Het was omdat het moest, en omdat ze zelf wilde helpen. Dat ze zo aardig probeerde te doen. Cool blijven, niet boos doen. Hun waren er ook om mee te helpen dus ze hoefde ze niet te zien als vijanden. Dat hoefde ze van niemand eigenlijk, maar ze maakte meer vijanden dan vrienden als het om haar sociale skills ging. Dus ja, aardig gedrag kwam nog niet vanzelf, ze moest nog steeds haar best doen. Maar als het bij Spyro kon, waarom zou het waar niet weer lukken? Tot zover ging het goed. Het tweetal leek niet last van haar te hebben, van buiten af dan. Iets wat haar al wat comfortabel maakte. Er werd gelukkig ook niet raar gekeken nadat ze allerlei dingen begon op te noemen die ‘de leider’ eigenlijk hoorde zeggen. Ze had zelfs iemand die het met haar eens was. ’Wat lijkt jullie beter? Bij elkaar blijven of niet?’ vroeg Victor. Zahra had zwaar de neiging om haar ogen te rollen maar dat hield ze nog net tegen. Hij was toch de leider? Goed, misschien was ze niet gewend wat leiderschap betekende hier op het eiland, of was voor hen de standaard was. Zahra was veel strenger gewend en haar trainers hadden bevelen niet vragen. ’Als we verspreiden, dan moeten we wel een manier van communiceren proberen te vinden. Door geluid of te seinen of zo.’ zei hij. Het eerste wat nuttig was wat uit zijn mond kwam wow, waar Zahra allang aan had gedacht. “Jullie kunnen wel lopen en ik kan er wel boven vliegen? Ik zal niet teveel opvallen, promise” zei ze als voorstel. gelijk een excuus om net met hun mee te lopen. Zo bleef ze erbij, en toch niet, gheghe. “Had je al iets gedachten als seintjes” vroeg ze Victor, kon het niet laten en trok bedenkelijk een wenkbrauw op.
Elkaars mutatie weten was een voorstel waar ze sowieso wel op in moesten spelen, dat was wel zo handig. Killian vertelde zijne eerst. Ze had bij de benoeming al wel een idee maar de demonstratie gaf haar wel een goed beeld. Nice one. Ze knikte even onder de indruk en richtte vervolgens haar blik op Victor. ’Jou kom ik op zoeken als we moeten vechten.’ merkte hij op en ze lachte zo gewoon mogelijk mee en probeerde niet spottend te klinken. Ze vond het tot nu toe best wel een watje. ’Ik zelf kan veranderen in elke katachtigen, en ben goed met medische zaken.’ en daar was het al. Hij was letterlijk een pussy. Ze lachte vanbinnen om dat grapje en keek hem vervolgens aan met een glimlach. Lief doen Zahra, lief doen. “Geweldig” zei ze, het kwam er gelukkig niet sarcastisch uit. “Ik kan veranderen in een half draak. Verder kan ik onzichtbaar worden en wat dingen met wind, angst en gif.” zei ze luchtjes en knikte. Ze zette een paar stapjes achteruit en shifte in haar drakenvorm. Haar ogen gloeiden paars op en ze klapte haar handen samen. “Duidelijk?” vroeg ze met een glimlach en vouwde vervolgens haar grote vleugels tegen haar rug.
clothing
Victor Valdés
Class 2
Aantal berichten : 100
Character Profile Alias: Gato Age: 19 Occupation: Student geneeskunde
Dit was echt niet zo makkelijk als het leek hoor. Hij wist dat hij wat vaster in zijn schoenen moest staan, maar hij vond het maar idioot dat hij degene was die andere ging bevelen wat te doen. Misschien lag dat gewoon aan de manier waarop hij was opgevoed of zo, maar graag deed hij het niet. Zahra daaraantegen leek wel een geboren leiderstype, wat bij hem dan weer de vraag deed opkomen waarom ze hem en niet haar hadden gekozen? De woorden van Ethan gingen door zijn hoofd. De docenten leken te geloven in hem dat hij dit tot een goed einde kon brengen. Victor zelf vond van zichzelf dat hij het tot een goed einde moest brengen, toch zeker voor degene die waren verdwenen. =dus het moest maar, eventjes wat haar op zijn tanden laten groeien. ’Goed, we gaan uit elkaar. Dan kunnen we meer grond doorzoeken.’ Sprak hij zeker van zijn woorden. Kort keek hij naar de twee anderen maar zijn blik bleef uiteindelijk hangen op het meisje. Op haar woorden knikte hij. Het was dus al dduidelijk dat ze iets kon met vliegen, zelf had hij de beslissing gemaakt om ook een van zijn vormen te shiften. Het was niet dat hij als zijn menselijke zelf minder zag of hoorde, dat was een soort van gelijkgesteld. Maar Victor voelde zich meer op zijn gemak in zijn dierlijke vorm bij taken als dit. Over haar volgende woorden moest hij even kort nadenken, meer info verzamelen.
Victor kreeg de vibe dat Zahra hem niet mocht. Niet dat hij het haar kwalijk nam, maar ze moesten even samenwerken dus als zij haar irritaties aan hem even opzij wilden zetten vond hij het helemaal oké. Haar transformatie deed hem even fronsen. Dat was om het op zijn zachtst uit te drukken best wel cool. Een grijnsje verscheen op zijn gezicht. Oké, het was wel duidelijk dat hij hier de “zwakste” leek te zijn, veel deerde het hem niet uiteindelijk. Met dat Killian zaken kon met magnetische dingen, zij in een draak kon veranderen en hijzelf in een kat achtige was het voor hem wel duidelijk. ’Ik splits me apart op van Killian op de grond.’ Ging de jongen verder. De seintjes. ’Iets met hoge tonen lijkt me het beste om aan te tonen moest er iets van gevaar zijn, geklak met je tong als je iets ziet wat misschien wijst op aanwezigheid van vreemde op het eiland.’ Voor kort gleed zijn blik van Zahra naar Killian in de hoop dat ze toch een beetje snapte wat hij bedoelde, maar het leek hem wel goed genoeg uitgelegd. Victor maakte al snel dat hij veranderde in een panter zodat hij toch iets van schutkleuren had. Met een veel betekende blik keek hij het duo aan, Killian was de eerste die richting het Oosten liep, zelf koos Victor voor een pad dat naar het Oost – Westen, ergens in de hoop dat Zahra die gehele omgeving voor haar nam in de lucht, dat ze toch een beetje op elkaar lette tijdens de toch.
all of the pieces were torn and thrown YOU SHOULD KNOW WHERE I'M COMING FROM
Eerst was ze er nog wel oke mee geweest. Dat een ander de leider was en Zahra moest volgen. Heel stom van haar om te denken en dat bleek meteen toen ze een wat beter beeld had van hun leidersfiguur. En het beeld wat ze nu had was letterlijk een pussy. Killian was nog wel erg cool met zijn metaaltrucjes, en Zahra had haar drakenvorm. Wat dus moest luisteren naar een fluffy katje. Ja pff, ze hield zich nog in. Probeerde nog zo beleefd mogelijk te blijven maar zette hem onbewust toch een beetje onder druk. Ze had al voorgesteld om te vliegen, dan was ze toch nuttig en hoefde ze niet de hele tijd bij hun te blijven. ’Goed, we gaan uit elkaar. Dan kunnen we meer grond doorzoeken.’ zei Victor. Goed want dan kreeg ze toch haar zin. Zij mocht vliegen, dat was wel het beste.
Zahra shifte ook meteen maar in haar drakenvorm. Dan hoefden ze niet te schrikken als ze zo in het donker ineens aan kwam vliegen. Maar gelukkig kreeg ze niet het idee dat ze haar zo angstaanjagend vonden als de meeste mensen. ’Ik splits me apart op van Killian op de grond.’ zei Victor en Zahra knikte. ’Iets met hoge tonen lijkt me het beste om aan te tonen moest er iets van gevaar zijn, geklak met je tong als je iets ziet wat misschien wijst op aanwezigheid van vreemde op het eiland.’ begon hij met uitleg van de seintjes en ze knikte onder de indruk. “Goed” zei ze kort en sloeg een paar keer met haar vleugels wat haar iets boven de grond liet hangen. Het tweetal begon met lopen, Killian naar het oosten en Victor daar in de buurt maar anders, als panter. Zahra steeg op en bleef niet heel hoog vliegen, anders viel het teveel op. Dus vloog ze boven Victor en Killan tussen hen in. Tuurde rustig het gebied af terwijl ze steeds dieper het bos in gingen..
clothing
Victor Valdés
Class 2
Aantal berichten : 100
Character Profile Alias: Gato Age: 19 Occupation: Student geneeskunde
Onderwerp: Re: [PLOT] Ghost Protocol di mei 02, 2017 1:10 pm
Dat het meisje kon veranderen in een draak was op een eiland als dit waarschijnlijk iets dagdagelijks. Vic zelf vond het cool, niet alleen omdat hij als kind draken altijd geweldig had gevonden maar ook omdat er dus wel degelijk wat kracht achter haar moest zitten. Iets wat ze misschien nog wel konden gebruiken hier. Al kon je die misschien ook wel laten vallen tho, want het was een feit er waren mutanten ontvoerd door wist hij veel wat. Maar er was nog veel meer gaande waardoor iedere mutant uiteindelijk wel zijn rol zou spelen in het hele gebeuren. Vandaag was voor hun nog maar het begin, en wie weet wat ze gingen vinden, als ze al iets gingen vinden?
Dat Zahra zijn plannetje met de geluiden nog leek goed te vinden was al een hele opluchting. Want als het van haar afging zou hij waarschijnlijk meteen van de positie als leider gekickt worden. Iets wat hij uiteindelijk niet zo heel erg vond dat ze dat dacht, want om eerlijk te zijn bakte hij er ook gewoon helemaal niets van. Maar aye, dit was al een begin. Zelf zette de half draak zich af van de grond, terwijl hij en Killian ook elk een ander pad kozen. Victor zelf ging helemaal op in het duister van het woud dankzij dat hij geshift was, met zijn gehoor hield hij de andere twee personen in de gaten terwijl zijn lichte ogen de grond voor zich afspeurde. Op het eerste zicht was er niet meteen iets wat er uit sprong voor hem, maar uitkijken was zeker een van de zaken die hij deed. Voor zaken die er niet thuis hoorde, eventuele sporen op de grond, geuren waren inmiddels toch al vervaagd door de wind die constant over het eiland raasde.
Toch was het boven de wind uit dat hij vaag iets oppikte, een soort van geklikt. Elke keer om de 10 seconden was er een zacht geklik te horen, het kwam van wat verder. Zijn donkere ogen schoten meteen omhoog naar Zahra. Tweemaal, snel na elkaar klakte de jongen met zijn tong als teken dat iedereen moest uitkijken voor iets.
Onderwerp: Re: [PLOT] Ghost Protocol zo mei 21, 2017 9:47 pm
all of the pieces were torn and thrown YOU SHOULD KNOW WHERE I'M COMING FROM
Zo, had ze zich daar mooi onderuit gewerkt. Ze had vanaf het begin al een beetje tegen de patrouille opgekeken omdat ze dan met onbekenden moest optrekken. Maar ze had dan ook vanaf het begin al in gedachten dat ze dan zou voorstellen om te gaan vliegen. Zo kwam ze wel van pas bij de patrouille en kon ze iets doen maar hoefde ze niet dicht bij haar teamgenoten te zijn. Het socialiseren ging nog steeds moeizaam en ze had het eerlijk gezegd nog lastig gevonden om niet gemeen te doen tegen Victor. Ze had hem misschien wel het gevoel gegeven dat hij niet goed genoeg was, maar dat kon ze gewoon niet tegenhouden. Besides, een beetje uitdaging kon geen kwaad toch? Dan ging hij misschien toch meer zijn best doen? Ze hoopte van wel.
Gewoon rondvliegen en om haar heen kijken voor verdachte dingen. Het ging allemaal heel rustig. Ze had nog niets raars gezien, het enige wat ze zag waren bomen, en onder haar zag ze Killian en Victor. Zahra vloog in een rustig tempo, het zag er allemaal zo stil en leeg uit dat ze niet snel een geluid van beneden verwachtte. Dus ja ze schrok best toen ze ineens Victor hoorde die twee keer met zijn zijn tong klakte. Het betekende dat ze voor iets moest uitkijken, dat er iets was. Zahra vloog verder, keek verward naar Victor, ze zag niks. Nog geen drie tellen later vloog ze vol op tegen iets aan, ze stootte haar hoofd eerst en in verwarring en van de schrik viel ze een stukje naar beneden maar snel herpakte ze zich weer en vloog een stukje naar achteren. Wat was dat? Haar eerste reactie ging naar Victor, door hem was ze afgeleid, en whatever het was, had hij niet iets sneller kunnen aangeven dat er iets was? Ze was al een stuk dichter bij de grond doordat ze een stuk was gevallen. “Geweldig Victor” snauwde ze naar hem op een aardige afstand. Ze was zo afgeleid dat ze even vergat na te denken tegen wat ze überhaupt was aan geknald. Tot dat ze voelde hoe iets tegen haar aan duwde. Ze zag niks maar het was alsof er een onzichtbare muur naar haar toe kwam. Ze zette haar handen er tegenaan en probeerde het te duwen maar het was veel sterker. Dit kon onmogelijk goed zijn.
Haar ogen schoten naar beneden naar Killian die nog het dichts bij stond, onder haar en bij de muur. Snel vloog ze naar hem toe naar beneden. “Killian stop, niet verder. Er is een muur” zei ze vlug tegen hem en hield hem tegen. Haar paars gloeiende ogen zochten gauw in en rond naar Victor maar ze kon hem niet zo snel vinden. Ze maakte het geluid met haar tong om zijn aandacht te trekken. Ze kreeg er alleen maar een slecht gevoel bij..
clothing
Victor Valdés
Class 2
Aantal berichten : 100
Character Profile Alias: Gato Age: 19 Occupation: Student geneeskunde
Onderwerp: Re: [PLOT] Ghost Protocol di mei 30, 2017 2:51 pm
Zijn waarschuwing leek te laat aan te komen bij Zahra, iets waar hij uiteindelijk niet al te veel aan kon doen aangezien hij het ook pas laat had opgepikt. Het geklik was zo geprogrammeerd dat het geklik bij het minste geluidje gewoon vervaagde en voor een menselijk gehoor haast niet opviel. Dat hij het had opgepikt was ook maar toevallig geweest, maar het was hem opgevallen en zodra hij het gewaar was geworden had hij haar en Killian gewaarschuwd. Maar lang had het niet geduurd voor Zahra tegen een soort onzichtbare muur was geknalt, iets wat er voor zorgde dat hij meteen halt hield en de hele situatie in zich opnam. De manier hoe het meisje haar handen tegen het onzichtbare veld aanzette en probeerde terug te duwen gaf hem meer informatie. Een bewegende muur, krachtveld? Het moest iets in die aard zijn. Bij het volgend klikkend geluid merkte hij op dat Zahra zachtjes naar achteren werd geduwd, iets wat helemaal niet goed was!
Killian stond een eindje verder van hen en werd gewaarschuwd door het meisje om geen poot meer te verplaatsen. Het zachte geklik nam toe. Dit voorspelde niets goed, wat er hier ook was geplaatst het was niet gemaakt om hun perse tegen te houden maar om hun te vangen op eender welke manier. ‘Maak dat je weg komt van die muur, loop in de tegenovergestelde richting, voor het je opschept en je nergens meer naar toe kan!’ Brulde hij fel naar de andere twee. Of het hun werkelijk zou bereiken wist hij niet3 Het was tijd om te handelen! Met snelle bewegingen schoot de zwarte jaguar naar voren op het tweetal af, op anderhalve meter afstand sprong hij op hun af om zo met zijn lichaamsgewicht hen aan de kant te duwen en hen zo vrij spel te geven. ’Ren, zoek Ethan of een andere docent. Ik blijf hier in de buurt.’ In de hoop om niet opgeschept te worden door de muur. Victor voelde hoe de onzichtbare kracht tegen zijn rug aanduwde, waardoor hij meteen ook een eind naar voren schoot. De volgende taak was om zich zo stil mogelijk te houden, zodat het veld zicht niet verder verspreidde en hem uiteindelijk zou omsluiten want als dat gebeurd wie weet wat er dan gebeurde. ’Wel, waar wachten jullie nog op?’ Gromde hij naar hun.
