Do what you love and you will never work a day in your life

Ok. Dit was het moment om zijn volwassenheid te bewijzen. Allen had besloten dat hij een nieuw bijbaantje nodig had, want er was een hoop te doen in Sundberg en hij had niet genoeg centjes in zijn spaarvarkentje om dat allemaal te betalen. Met dat idee was hij verder gaan denken, want wat was nou de ideale bijbaan? Iedereen wist dat je iets moest doen waar je van hield, dan werkte je vanzelf geen enkele dag in je hele leven. Dat klonk best wel als een ideale deal, dus had Allen zijn keuze algauw gemaakt. Hij zou naar de bar gaan en daar werk zoeken. En krijgen natuurlijk! De can-do spirit was heel erg belangrijk voor zulke dingen.

In zijn netste kleding toog hij naar de beste bar van het stadje, O’Shae’s pub. Donkere spijkerbroek en, let op, een overhemd! Het was lichtelijk gekreukeld, want de jongen was zich nauwelijks bewust van het bestaan van strijkijzers, maar het was toch wel een teken dat hij dit serieus nam. Het waterige zonnetje scheen nog toen hij voor de ingang van de bar aan kwam, Allen had expres besloten op een iets rustiger momentje langs te gaan. Voor de deur haalde hij nog even zijn handen door zijn rosse haren. Professioneel. Hij opende de deur en vanaf daar ging het eigenlijk allemaal vanzelf. “Goeiemiddag,” begroette hij degene achter de bar bij het binnenlopen meteen joviaal, een opgewekte grijns op zijn gezicht. De lichte zenuwen die hij misschien had gevoeld waren als sneeuw voor de zon verdwenen, nu hij in een omgeving was waar hij zich op z’n plek voelde. Hij liep soepel naar de bar toe en zocht oogcontact met diegene alvorens verder te gaan. “Ik ben Allen en ik ben hier om te solliciteren,” gaf hij aan, meteen maar met de deur in huis vallend. “Als ’t uitkomt, natuurlijk.” Hij snapte ook wel dat ze misschien geen tijd hadden, maar wie niet waagt die niet wint, toch? Hij stak zijn hand alvast in zijn zak om te voelen of het opgevouwen papiertje er nog in zat. Dat was zijn poging-tot-curriculum-vitae, die ze misschien nodig hadden.

OOC: Voor big boss Tobiass

It's a brave new world

Nadat Tobias Julie had ontmoet was hij even gaan wandelen in het park, om zich dan meteen door te haasten naar de bar want er kwam vandaag iemand langs voor een baan. Als hij het goed had was het Allen Springs, veel informatie over de jongen had hij niet gezien hij ook een vluchteling was. Niet dat Tobias daar zich ook maar iets van aan trok, nee in de bar was iedereen welkom dat stond vast! Tobias was bezig met de glazen af te wassen, iets wat hij altijd wel leek te doen. Maar hygiëne stond vrij hoog bij hem aangeschreven. Niemand zat graag in een bar waar de glazen vuil waren, een van de zaken die zijn medewerkers en hij zelf vaak moest doen was schoonmaken zowel van de glazen als de vloer. Tobias zag het nut er niet van in om er iemand voor in te huren, nee iedereen mocht zelf hun handen uit de mouwen steken.

Echt heel lang was hij er niet mee bezig voor de deur open ging. Een jongen met de helderste rode haren kwam tevoorschijn, hij zag er keurig uit, iets wat altijd al puntjes scoorde bij hem. Het feit dat hij ook vrij enthousiast overkwam deed Tobias eventjes kort lachen waarna hij zijn hand opstak naar de knul en het net afgedroogde glas weg zette. Vrij snel had de jongen met de rode haren zich naar de bar verplaatst. ‘Welkom Allen.’ Begroette hij de man. Hij vond de knul wel leuk, of toch zeker zijn directheid al was dat misschien ook niet iets wat goed zou komen met alle klanten maar goed daar konden ze wel wat aan doen. ‘Ik ben Tobias, de man die je moet spreken voor als je hier wilt werken.’ Grijnsde hij kort. ‘Dus, vertel me eens. Waarom wil je hier werken en waarom zou ik je aan nemen?’

Eventjes een keer niet lui zijn en alles uit de kast trekken - zelfs een overhemd - dat moest toch lukken. Missie ~~Barbaar~~BarBaan was van start gegaan. Allen kwam binnen met de gewoonlijke vrolijkheid. Hij besloot maar gewoon meteen tot de kern van de zaak te komen, dan was hij er van af. Uitstellen zou enkel tot afstel leiden en hij wilde dit helemaal niet afstellen. Tijd om te knallen! Pizzazz, spark, charm. Hij had het allemaal in de aanbieding voor de geringe prijs van het gebruikelijke uurloon. Hij benaderde de lange man achter de bar, meteen op z'n gemak. Wacht eens even, dat was de eigenaar? Allen herkende de man zeker wel van gezicht, maar had het nog niet gekoppeld aan de bar naam. Nu vielen de puzzelstukjes op hun plek. En van Tobias mocht hij meteen zijn betoog houden, iets wat Allen in z'n hoofd meteen z'n betobioog noemde.

Tja. Niet elk grapje kon goud zijn en sommige flauwe woordspelingen werkten niet goed, dus die hield je gewoon in je hoofd voor jezelf. Hij vond het ergens wel jammer dat de man in een bar werkte en niet een Tobioloog was of iets dergelijks. Gemiste kans. Maar nu was het tijd om zijn eigen kans niet te missen. "Ik wil graag een actieve bijbaan, waarbij ik niet in een kantoortje documenten zit te typen," begon hij. Daar zou hij zo in een winterslaap van zes maanden vallen. "Van O'Shaes ken ik de sfeer en weet ik dat die goed bij me past, dus dat lijkt me pittig motiverend." Hij haalde luchtig zijn schouders op, met een vrolijke grijns. Er was geen woord van gelogen. "En ik heb veel horeca-ervaring, mijn ouders runnen een botenverhuur en café, waar ik jaren heb geholpen, dus ik ken de tap als m'n broekzak." Hij miste de gezellige bedrijvigheid van hun familiebedrijfje best wel. Hopelijk zou O'Shaes dezelfde samenhorigheid hebben, want daar leefde Allen echt van op. ''Oh ik heb ook nog een cv dingetje..!" herinnerde hij zich dan, waarna hij het gevouwen velletje papier uit zijn achterzak optrommelde. Daarop stond zijn horeca ervaring bij paps en mams, maar ook wat hij had gedaan bij sportverenigingen en een keertje bij een festival. Allemaal netjes uitgetypt, alleen de schoolervaring en dergelijke had hij er maar wijselijk van weg gelaten, omdat hij daarmee zeker geen indruk zou maken.

It's a brave new world

Stiekem was hij wel benieuwd naar de jongen die de bar was binnen komen walsen. De eerste indruk van de jongen leek wel dat hij vrij chill was, tenminste niet dat hij op zijn eerste werkdag mogelijk zou afgaan als een gieter achter de bar en al niet ging sukkelen met het lopen met glazen. Maar goed, eerste indrukken konden natuurlijk ook fout zijn niet dat hij daar al veel ervaring mee had maar goed voor alles kon er een eerste keer zijn. Kort ging hij met zijn hand door zijn perfect gestylde haren die ook nog eens met de hulp van de nodige portie was in model bleven zitten. Natuurlijk mocht Allen meteen tot zijn punt komen, waarom ook niet right?

Met zijn ene arm leunend op de bar luisterde hij naar wat de jongen te vertellen had. Het punt dat hij maakte kon hij zeker wel begrijpen. Tobias was ook niet gemaakt voor een bureaubaantje, dan ging hij gewoon helemaal gek worden in zijn hoofd. Nou ja, nog een fase erger dan hij al normaal was. Kort moest hij lachen om de beschrijving van de bar die de jongen uitkraamde, dat hij ging passen bij de andere daarvan moest hij toch overtuigd worden. ‘Vertel me eens hoe de stijl van de bar dan zo goed bij je past?’ Sprak hij op een licht uitdagend toontje. Nee, hij was zeker niet de uptight baas die iedereen verwachtte van een barmanager. Toby moest weten wat hij in de kuip had voor hij de knul een baan zou aanbieden. Hij moest er niet alleen zeker van zijn dat de knul goed was achter de bar, maar dat hij ook wist hoe hij klanten moest aan pakken. Net een van de redenen waarom hij waarschijnlijk niet de meest normale sollicitatie gesprekken hield. Een goedkeurend knikje volgde bij het volgende wat hij zei. ‘De tap is een ding, maar ken je al de rest ook? Want zoals je wel zult weten serveren we hier niet alleen bier.’ Grijnsde hij kort. Natuurlijk verwachtte hij niet dat iemand die net wilde beginnen al meteen een moeilijke cocktail kon maken, maar hij verwachtte zeker toch een parate kennis van mixology. Met een glimlach op zijn gezicht schoof hij het blad naar zich toe, vouwde het open en liet voor een kort moment zijn blik over de perfect uitgetypte letters glijden. ‘Ik hoop dat je weet dat werken bij je ouders waarschijnlijk een wereld van verschil is met hier werken, het kan hier aardig druk worden op doordeweekse avonden.’ Voor de moment kreeg hij nog niet meteen de juiste vibes van de jongen om hem ook echt aan te nemen, dit leek ergens meer een ingestudeerd praatje waarmee de jongen hoopte om hem te paaien. Al ging hij niet zeggen dat hij het niet op prijs stelde hoor, maar Tobias wilde meer weten over de echte Allen.

Allen wist zeker dat dit een goed idee was. O'Shaes en hij, dat was een match made in heaven. Nu was het alleen nog even een kwestie van de andere partij daarvan overtuigen. Gelukkig had hij flink wat ervaring opgedaan, al van jongs af aan had Allen in het cafeetje mogen/moeten helpen. Tja, een botenverhuur bedrijfje dat al jaren in de familie zat drijvende houden ging niet vanzelf, daarvoor moesten alle leden een steentje bijdragen. Niet letterlijk natuurlijk, dan zonk het schip.

Tobias maakte er meteen een kruisverhoor van, maar daardoor liet Allen zich niet zomaar afschrikken. Hij had wel voor hetere vuren gestaan. Bovendien werden de vragen niet op een vijandige manier gesteld, waardoor hij slechts het idee had dat hij zichzelf kon bewijzen, niet dat hij zich moest verantwoorden. "De sfeer.. De persoonlijke touch, bartenders die de tijd nemen voor een praatje, het voelt verwelkomend. Een bar bezoeken gaat om meer dan drinken, het is een plek om samen te komen." Nadat ze hier met nauwelijks spullen aan waren gekomen, ontheemd als het ware, was het fijn geweest dat er een plekje was waar iedereen geaccepteerd werd. "Sorry, dat was zoetsappig," voegde hij er met een vleugje zelfspot en een lachje aan toe.

Tobias vroeg nog verder, helemaal terecht. "Ik kan zeker cocktails mixen, maar vooral het show gedeelte wil ik graag nog beter onder de knie krijgen." Er was altijd iets om te verbeteren, toch? En Allen vond het altijd prachtig om te zien hoe soepel de bartender de shaker rond zwierde om een drankje te produceren, dat gaf de ervaring toch wat extra's. Life goals. Toen Tobias hem een waarschuwing over de drukte mee gaf knikte Allen begrijpend. Maar hij wilde zich er niet door tegen laten houden. "Die uitdaging ga ik graag aan," bevestigde hij dan gemotiveerd. Challenge accepted - nouja, hij had nog geen baan aangeboden gekregen, maar hij was er klaar voor.

It's a brave new world

Van zichzelf vond hij niet dat hij zo streng was. Zo nu en dan moest hij wel eens op zijn strepen staan, niet dat het vaak gebeurde. Maar Tobias was een eerlijk persoon, als er iets was dat hem niet aan stond zei hij dit ook haast meteen. Mainly zodat de ander er aan kon werken, als dat dan niet gebeurde dan was hij wel genoodzaakt om diegene te ontslaan. Niet meteen het meest fijne dat hij deed, maar dat hoorde erbij als baas. Daarom moest hij eerst en vooral zeker zijn van de mensen die hij te werk stelde, zeker als het ging om minderjarige personen.

Een glimlach verscheen op het gezicht van de man toen Allen begon met het opsommen van enkele zaken. Het hart van de jongen tegenover hem zat duidelijk op de juiste plaats, misschien was het een beetje te stevig uitgedrukt maar dat was inderdaad waar O’Shae’s omdraaide. ‘Misschien een beetje ja. Maar humor is zeker iets wat hier geapprecieerd wordt. Zolang het niet uit de hand loopt.’ Reageerde hij op het grapje van de andere.

Het was zijn taak om verder te vragen aan de knul. Allen mocht misschien wel zeggen dat hij al die zaken kon, het liefst van al wilde hij daar bewijs van zien. Iets wat hij alleen maar kon als hij hem een kans gaf. Iets wat hij ook zeker zou doen. Goedkeurend knikte hij op de woorden van de ander terwijl hij nog een maal zijn ogen over de cv van de andere liet gaan. Er was nog een heikel puntje, voor hem persoonlijk dan. Het feit dat de knul ook een uitdaging niet uit de weg leek te gaan gaf hem een goed gevoel. Al bleef het heikel punt nog wel aanwezig. ‘Je bent nog wel vrij jong. Zeker een punt wat ik moet aan kaarten. Dat betekend dus vooral hier dat je vooral zult serveren, natuurlijk neem ik je graag zo nu en dan eens mee achter de bar, mits je het alleen serveren en afrekenen geen probleem vind natuurlijk?’ Sprak hij op een rustige toon tegen de ander. Het was een policy die hij had, allicht misschien overbodig maar alsnog.

Zomaar bij een bar naar binnen wandelen en een baantje vragen – nee, sterker nog, gewoon zeggen dat je kwam solliciteren vereisde een zekere soort van lef. En daar moest Allen het van hebben. Hij was geen genie, maar hij had een jongensachtige charme die hem meestal ver genoeg bracht. Gelukkig had Allen niet zo veel ambities in het leven dat zijn gebrek aan planning zich tegen hem zou keren. Nee, met gewoon een baan achter de bar was hij volkomen tevreden.

Het verlangen om hier een bijbaan aan de haak te slaan groeide alleen maar tijdens het gesprek, omdat zijn baas in spe liet zien het allemaal niet te serieus te nemen. Tuurlijk, het was nog steeds een volwassen vent, en iemand die zijn bedrijf moest beschermen, dus honderd procent humor zou het niet worden. Maar het voelde goed. Alsof hij hier op de juiste plek was. Toen Tobias zijn leeftijd als een punt benoemde fronste Allen even. Het was nooit in de roodharige jongen opgekomen dat dat een probleem zou kunnen vormen. Enerzijds omdat hij van thuis uit altijd al had meegewerkt – zo streng waren de regels in ruraal Ierland nou eenmaal niet. Anderzijds omdat hij ouder was dan hij ooit geweest was – dat wil zeggen, hij voelde zich helemaal niet jong. Ook niet oud, maar goed.

Toch knikte hij bedachtzaam. Als Tobias zei dat het een punt was, zou hij hem maar op z’n woord geloven. Welke reden had de man om te doen alsof? Niemand wilde toch zo’n geweldige werkkracht achter de bar verliezen als dat niet nodig was? “Tuurlijk,” antwoordde hij dus monter. Rasoptimist die hij ook was. “I serve to serve,” voegde hij daar aan toe als een soort motto. Serveren en dienen, grappig. “Dus.. Wanneer mag ik beginnen?” vroeg hij dan gretig, met glanzende ogen. Missie bijna succesvol!

» (UIT) When you say you love me, know I love you more. [+James]
» I did not choose the plot life, the plot life chose me.
» When your legs don't work like they used to before // OPEN
» One work-out won't make you healthy
» Let's work on the real stuff. [Oliver]