Pyra had een intense haat ontwikkeld voor het eiland Genosha in de maanden dat ze vastgezeten had daar. Geen goede feestjes, geen goede drank of enige drank en maar een kleine hoeveelheid jongens die gewillig genoeg waren om haar te laten spelen met hen. Het was dan ook een heuse opluchting geweest om te ontwaken in een nieuwe plaats, die niet omgeven was door water, water en water. Deze nieuwe plaats had wel potentieel om een leuke speelgrond te worden voor Pyralis en deze avond ging ze uit dokteren of dat potentieel ook echt verder kon groeien. De zwarte stiletto’s die haar voeten omsloten veroorzaakte een scherp weergalmend geluid in de straat telkens ze haar voet neerplaatste. Een grijns deed haar mondhoeken koel omhoog krullen bij het idee dat dat geluid genoeg was om mensen hun aandacht te krijgen, zeker mannen. De korte zwarte jurk zwaaide gezwind rond haar bovenbenen terwijl de koude herfstlucht haar koele huid raakte. Andere meisjes begonnen zich stilaan te verbergen voor de koelte maar Pyra had geen enkel probleem met de huidige temperaturen. Ze had geen idee waarheen maar toen ze enkele jongeren in de richting van een centraal gelegen plein zag wandelen besloot ze hen te volgen.

Eenmaal gearriveerd op het plein keek ze geamuseerd rond naar de verschillende personen die aanwezig waren al was het vooral het mannelijke geslacht die haar aandacht trok en van wie ze aandacht ontving. Enkele meisjes besloten te proberen om haar een giftige blik toe te werpen maar wanneer deze beantwoord werden met een standvastige blik vergezeld met een zelfvoldane grijns die die van de duivel zelf zou doen verbleken besloten ze snel weg te kijken. Haar benen kwamen weer in beweging in de richting van het gebouw dat de grote horde mensen leek aan te trekken. Het gebouw had dat prachtige woord op zijn voorgevel staan, B-A-R. Ze wandelde binnen en voelde enkele verdwaalde blikken over haar benen rollen terwijl zij zelf genoot van de licht gealcoholiseerde lucht die haar neusgaten binnendrong.

Met een geïnteresseerde blik liet ze haar blik over alle mannen aan de bar glijden voor haar blik neerdaalde op een kaaklijn die ze meteen herkende. Met een zelfzekere tred wandelde ze op hem af en stopte net achter hem voor ze zijn onschuldige date wegjaagde met één van haar befaamde giftige blikken. Als een cobra die een kwetsbare veldmuis aanstaarde verstarde de jonge dame kort voor ze een beslissing leek te nemen. De petite blondine krabbelde snel recht, greep haar handtas en vluchtte weg langs een deur aan de zijkant van het gebouw. Met diezelfde grijns nog steeds op haar lippen gepleisterd liet ze ze neerdalen op de zijkant van zijn hals. Weeral deed de temperatuur van zijn huid haar bijna wegtrekken maar in plaats daarvan verbrede ze haar grijns ”Als het niet mijn favoriete playboy is,” mompelde ze tegen zijn hals voor ze zich verplaatste en in de stoel van de blondine plaats nam. Ze sloeg haar benen over elkaar en keek hem aan met zelfzekere blik voor ze de barman teken deed voor twee shotjes. ”Whiskey’s for the weak,” fluisterde ze hem toe terwijl ze zijn glas bekeek.

Heels and red lipstick
will put the fear of God into people.

Het was iets dat Pyralis echt gemist had. De geur en ambiance die een bar met zich mee kon brengen. De alcohol die in de lucht zweefde leek het merendeel van de mensen in bedwang te hebben. Meisjes waren hopeloos opzoek naar iemand om hen aandacht te geven en ze te voorzien van positieve bevestiging. Mannen leken al hun hersencellen te verzamelen tussen hun benen in plaats van tussen hun oren. Het was net die ambiance die het makkelijk maakte voor haar om een slachtoffer uit te zoeken, de man met een knap gezicht, gespierd lichaam en de minste interesse in intellectuele conversatie was de persoon die de jackpot won. Dat was hoe het normaal verliep herinnerde ze zich terwijl ze zich zacht neerplaatste in de stoel, ”Het is een eretitel lieverd, geen belediging. Ik dacht dat je dat wel begreep,” zei ze hem met een koele grijns. Ze wist dat de kans bestond dat ze zijn kans op een overwinning ontnomen had maar dat kon ze niet aan haar koude kleren laten komen. De kans dat hij lichtjes geïrriteerd was door het feit dat de blonde veldmuis was gaan lopen als een kakkerlak van bugspray was dan ook reëel. Ze zag de goudgele vloeistof in zijn mond verdwijnen net op het moment dat de shotjes arriveerde waarvan hij ook meteen ééntje achteroversloeg. Ze liet haar vinger zacht over de rand van het kleine glaasje glijden voor ze het tussen haar duim en wijsvinger nam en de brandende vloeistof door haar keel liet glijden. Zijn vraag deed haar grijnzen en ze liet haar tong speels over één van haar hoektanden en haar bovenlip glijden, “Ik ben nieuwsgierig naar wat voor vlees we in de kuip hebben,” beantwoordde ze hem terwijl ze haar vingers over zijn hand liet glijden. ”Jagen vereist moeite, dit is vissen, ze komen vanzelf,” zei ze en om haar woorden kracht bij te zetten knipoogde ze naar één van de dichtstbijzijnde mannen, die het meteen moeilijk kreeg met aandacht te geven aan zijn vriendin. Levi’s lichaamstemperatuur was een goede vijf graden hoger dan die van haar wat ervoor zorgde dat haar lichaamstemperatuur bijna normaal aanvoelde. Felblauwe ogen gleden over haar lichaam tot ze oogcontact maakten met die van haar: azuurblauw versus ijsblauw, hetzelfde maar toch zo verschillend. Ze brak het oogcontact om nog eens rond de ruimte te kijken, korte pauzes bij elke persoon die iets of wat binnen haar profiel paste. ”Niet slecht, ook niet fenomenaal,” vertelde ze hem op een verveelde toon nadat ze het merendeel van de mannelijke populatie binnen het gebouw beoordeeld had.

Zijn hand raakte kort haar been en ze ving het zonder veel moeite op in haar hand en draaide zijn palm naar boven. “Ik zie er altijd goed uit, en jij mag er heus ook wel wezen,” zei ze hem terwijl ze in een langzame beweging zijn levenslijn volgde met haar nagel naar de grote ader in zijn pols voor ze zijn hand losliet. Ze deed nogmaals teken naar de barman voor shotjes, vier deze keer want twee ging te snel. “Jij al iets gezien dat je leuk vindt?” vroeg ze, het amusement en de plagerij waren met elkaar aan het flirten in haar ogen. Ze liet haar hand terugkomen naar de kleine glaasjes die ondertussen gearriveerd waren en schoof er twee in Levi’s richting met een elegante beweging van haar hand. Datzelfde hand lat ze zacht over zijn bovenbeen glijden en rusten op zijn knie. ”Of heb je nog wat meer drank nodig om erin te komen?” vroeg ze hem vervolgens met een kille glimlach terwijl ze haar hand nogmaals over zijn bovenbeen liet glijden.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

Het was de lichte verbittering in zijn stem die haar aandacht trok. Hij leek niet kwaad en had zonet negatief gesproken over zijn date van die avond maar onderaan in zijn stem herkende ze de tonen van bitterheid. Ze volgde zijn blik naar de jongen en zag bijna meteen alle kleur uit de jongen zijn gezicht wegtrekken voor ze tegen Levi’s lichaam getrokken werd. Ze richtte haar blik licht omhoog om zijn gezicht maar voornamelijk zijn ogen te bestuderen, “Kom kom nou, we kunnen toch samen plezier hebben,” vroeg ze hem met een zeker licht in haar suggererende toon. Terwijl de woorden haar mond verlieten liet ze haar bovenlip langs zijn kaaklijn glijden, ”En voor mij is er altijd iets beters te vinden net als voor jou,” vervolgde ze terwijl ze een kus plaatste op zijn polspunt net onder zijn oor. Ze nam elegant terug plaats in haar stoel en sloeg haar benen terug over elkaar voor ze de mannen in de ruimte afging. De jongen van zonet zag niet meer lijkbleek maar zag knalrood, wat een gedachtegang al niet kan doen met een jonge man of hij nu afgewezen was of niet. Of een alfa mannetje hem nu op zijn plaats gezet had of niet, hij durfde hoe dan ook nog te denken aan de mogelijkheid, ze kon een ijskoude grinnik niet onderdrukken voor ze verderging naar de volgende persoon. Eenmaal ze rond was en haar oordeel geveld had wees Levi haar op een bepaald persoon, en met enige interesse volgde ze zijn blik voor ze zich terug naar hem draaide met een dodelijke blik, “Ha ha Bast, je deed me bijna lachen,” deelde ze hem mee met spottend gebruik van zijn achternaam.

Ze had er immens plezier in hem erop te wijzen dat zij boven zijn overwinning, of was vangst een beter verwoording, stond en niet alleen in looks maar ook in macht. Ze richtte haar blik op de rillende persoon en wierp haar een glimlach toe. Het woord heeft een positieve bijklank maar iemand die Pyralis kende, wist dat het in haar geval helemaal niet positief moest zijn. Het meisje draaide weg en haar vriendinnen trokken haar in de bescherming van een booth iets verder in de bar. Ze moest helaas ook toegeven dat waarmee zij ook buiten zou wandelen die avond, het zou niets beter zijn dan waarmee ze op die moment aan de bar zat. Ze voelde zijn suggererende woorden bijna over haar armen en hals rollen nadat hij ze uitgesproken had, als vuur dat zich verspreide langs haar neuronen. Ze richtte haar blik op hem en liet haar vinger kort over haar eigen hals gaan voor ze haar haar allemaal naar de andere kant legde. “We weten allebei dat zij jou helemaal niet aankan, bijlange niet zelfs,” beantwoordde ze zijn suggestie met een scheve glimlach en tikte haar glas kort tegen dat van hem voor ze het achterover sloeg.

Ze had reeds gemerkt aan zijn gedragingen dat hij niet helemaal zin had in het hele kat en muis spel dat ze normliter speelden en ze ging het dan ook niet onnodig uitrekken. En aan zijn speelse blik te zien had hij niets tegen een kortere versie van hun spelletje. Op zijn uitdaging keek ze hem speels aan, daagde hij haar nu uit om te dringen? Ze voelde zijn warme hand langs haar kin glijden en keek hem recht aan. Ze nam het glaasje in haar hand en slikte de branderige doorzichtige vloeistof binnen zonder oogcontact te verbreken. ”Hoor ik daar een uitdaging, jonge heer?” vroeg ze hem voor ze opnieuw teken deed naar de barman. Wanneer deze naar hen toe kwam met de fles keek ze hem verleidelijk aan, “Laat die maar staan,” zei ze speels terwijl ze haar vingers over die van de barman liet glijden en de fles uit zijn hand nam. Ze schonk de vier glaasjes opnieuw vol en schoof er twee in Levi’s richting, “You have no idea what you started honey,” zei ze hem met een koele grijns op haar gezicht. Ze leunde naar voor en steunde met haar ene hand op zijn bovenbeen tot ze slechts enkele centimeters van zijn lippen verwijderd was, na enkele seconden oogcontact plaatste ze het eerste glaasje aan haar lippen en dronk het leeg. Ze plaatste zich terug in haar stoel en stak het tweede glaasje in zijn richting om af te tikken met een speelse blik op haar gezicht.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

Volwassenen en kleuters verschilden amper van elkaar wanneer het op gedragingen aankwam had Pyralis reeds ondervonden. Het enige verschil was dat het speelgoed veranderde. Terwijl je al driejarige waarschijnlijk zeer gelukkig wordt van een plastic autootje of een plastic pop was het een dertigjarige leeftijd moeilijk om enthousiast te worden over iets minder dan enkele duizenden euro’s. Maar nog steeds speelde mensen met wat ze kregen toegestopt van anderen. Pyralis haar speelgoed was anders dan dat van de meeste mensen wat ervoor zorgde dat ze zich zelden tot nooit zorgen maakte over de hoeveelheid geld ze op zak had. De meeste personen die haar eens kort leerde kennen gingen ervan uit da Pyra een ongezonde nood of afhankelijk had van aandacht maar het was verre van. Ze kon immens genieten van de aandacht die ze ontving maar het ging haar veel meer om de jacht. Het opzoeken van mannen die net dat tikkeltje meer uitdaging konden bieden of net dat beetje meer weerstand. Het deed de haren in haar hals stijl overeind komen maar het nadeel was dat het moeilijk was zo iemand te vinden.

Wat ze recent ontdekt was dat haar haar bijna even snel omhoog kwam van iemand die net als haar een zekere kunst zag in flirten en spelen met het andere geslacht. Het was een titanenstrijd die ze wist te appreciëren. Ze voelde Levi’s ogen haar volgen in elke beweging die ze maakte en ze wist dat hij meer kon afleiden uit één simpele beweging net zoals zij bijna alles kon afleiden van een man zijn beweging: van de stand van zijn bankrekening tot zijn burgerlijke staat. Ze hoorde hem spottend lachen wanneer ze zelf moest grinniken om de jongen zijn aangedane status en keek hem even zijdelings aan voor haar aandacht getrokken werd naar haar zogezegde ’type’. Het feit dat hij zonder twijfelen of stotteren de correcte achternaam bij haar plaatste deed haar extreem kort maar wel zeer oprecht naar hem glimlachen. Een warme gloed gleed voor enkele honderdste van een seconde over haar blik maar al snel was diezelfde koude blik terug en wierp ze hem een koele grijns toe. Ze had het bezittelijk voornaamwoord opgevangen maar besloot het te laten gaan terwijl ze de tip van haar stiletto over zijn been liet glijden. “You better aim to please me,” zei ze terwijl haar mondhoeken suggererend omhoog krulden en ze het tipje van haar tong over haar bovenlip liet gaan voor ze de rode zool zacht terug tegen haar eigen stoel plaatste. En haar blik op de kleine blondine richtte. Het was iets raars, allen behoorde ze tot dezelfde soort maar binnen bepaalde categorieën was het duidelijk dat bepaalde individuen superieur waren in vergelijking met andere. Pyra voelde zich een roofdier tussen een heleboel hulpeloze prooidieren en dat was precies wat haar grijns duidelijk gemaakt had aan de blondine en wat Levi over zichzelf verteld had aan de jongeman achter hem. Haar blik werd teruggetrokken naar hem terwijl ze haar haar over haar schouder legde, ze voelde zijn blik bijna over haar slagader glijden als gesmolten lava. “Ik twijfel daar zelfs niet aan schat,” beantwoorde ze hem met een speelse zijdelingse grijns terwijl zijn lippen haar hals raakte. Ze volgde zijn bewegingen tot hij verdween achter de deur van de toiletten en liet haar blik nogmaal even hangen bij de jonge dames achteraan in de bar. Het was alsof zij nog nooit een duo als hen gezien hadden en het maakte het enkel maar meer duidelijk dat de blonde veldmuis Levi niet had aangekund noch dat dit stadje een hele horde mutanten aankan. Ze vroeg zich kort af hoe de blondine zou reageren moest haar haar beginnen uitvallen maar besloot dan maar om zichzelf kalm te houden. De jongen leek te twijfelen om op haar af te stappen maar ze zwaaide hem afwijzend weg met haar hand voor ze verveelt met de shotglaasjes begon te spelen.

”We shall see indeed,” beantwoorde ze hem grijnzend enkele minuten later. De lucht die langs haar keel naar binnen gleed leek het branderige gevoel in haar slokdarm te. De drank leek perfect te passen bij de situatie. Het tweede shotje gleed beven vlot als het vorige binnen en Pyra was nogmaals dankbaar voor het feit dat ze drank hadden in dit godvergeten stadje. Ze volgde Levi’s bewegingen terwijl zijn vinger langs de hals van de fles gleed, de condens verzamelde in één grote druppen die langzaam naar beneden begon te lopen voor hij er &af geschud werd wanneer Levi de glaasjes nogmaals volschonk. Haar aandacht werd getrokken door iemand anders dan de zwartharige jongen naast haar wanneer een blonde twintiger hen passeerde en haar goedkeurde terwijl hij langs haar wandelde. Andere meisjes mochten het haten om gekeurd te worden als een lap vers vlees maar Pyra zag er de charme wel van in. Het bewees ten minste dat de jongen genoeg ballen aan zijn lichaam had hangen om open te zijn over het feit dat hij haar aantrekkelijk vond. Ze volgde de blonde jongen zijn bewegingen tot hij zijn drinken besteld had voor ze haar aandacht terug richtte op de persoon naast haar en haar grijns spleet haar gezicht bijna in twee gelijke delen. ”Levi, is dat…” begon ze plagerig terwijl ze een shotglaasje tegen haar lippen plaatste en de vloeistof naar binnen liet glijden, “…jaloezie?” vervolgde ze dan terwijl ze haar hand plagerig op zijn bovenbeen plaatste. De alpha-male-stare die de raven naar de blonde jongen gooide was genoeg om het merendeel van de jongens in het gebouw naar huis te doen lopen met hun staart tussen hun achterpoten moest het op hen gericht zijn. Het feit dat de blonde het noch stopte met het drinken van zijn biertje noch opmerkte was een opmerkelijk feit.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

De bar waarin ze zich bevond was al bij al een zeer klein gebouwtje voor de hoeveelheid mensen die er zich in bevonden. In de lucht hing de vervuilende geur van mensenlichamen die zich te dicht tegen elkaar bevonden samen met de branderige lucht van bijna pure alcohol dei uitgeademd werd door het merendeel van die samengeperste lichamen. Er was een zekere drukte die het gebouw vulde en zo een druk veroorzaakte in samenspraak met de gealcoholiseerde dampen. Druk, het was iets dat mensen in zo veel verschillende contexten konden gebruiken en voor zo veel verschillende redenen. Pyralis had een speciale voorliefde voor de speciale term druk in haar koude hart. En die voorliefde gelde in veel verschillende contexten: de druk die tussen twee mensen kan hangen als gevolg van woede of lust, de druk die kon uitgeoefend worden door een vingernagel of tand op een kwetsbaar stukje huid of de zachtere sensuelere druk die kon uitgeoefend worden door lippen. Een druk die ze langzaam langs Levi’s been liet glijden terwijl haar ogen de lijn van zijn slagader in zijn hals volgde in de richting van zijn kaaklijn die bedekt was in een five ‘o clock shadow die zelfs zij moeilijk te weerstaan vond. Ze liet haar tong zacht langs haar bovenlip glijden terwijl ze een druppel alcohol opving. De brandende vloeistof liet een warm gevoel achter op haar bovenlip en haar mondhoeken reageerde in een opwaartse motie op zijn woorden. Ze had een strakgespannen snaar geraakt met die rood gezoolde stiletto van haar en ze wist het maar al te goed. Suggererend zonder vulgair te klinken, het was één van de vele kwaliteiten die Levi geperfectioneerd had, hoogstwaarschijnlijk door de jaren heen door het vele keren te gebruiken. Zijn woorden hingen boven hen als een zwaar geladen donderwolk en ze kon de elektriciteit tussen hen in bijna ruiken, “Hopelijk kan je die woorden waarmaken,” zei ze simpelweg met een vurige ondertoon voor ook zij haar blik naar voren richtte.

De donshaartjes die haar hals bedekte stonden nog stijl omhoog wanneer ze de deur van de toiletten zag toevallen en ze waren lagen amper terug netjes op hun plaats wanneer Levi zijn plaats op de stoel naast haar terug innam en ze verder gingen met wat ze bezig waren. Drank maakte alles spannender, elke relatie meer realistisch: een ouder-kind-relatie kwam vaak onder negatieve spanning te staan, een vriendschap ging er losser aan toe en bij een liefdesrelatie kwamen er vaak waarheden boven die ze liever niet geweten hadden. Een spel zoals dat van Levi en haar werd enkel leuker en spannender in Pyras ogen wanneer er drank mee gemoeid was dus ging ze gretig in op zijn uitdaging. En het feit dat ze omringd waren door pionnen die ze konden gebruiken in hun spel maakte het nog meer amusant naar haar mening. De blonde twintiger was zich amper van kwaad bewust maar de spanning tussen hen in werd momenteel ontladen op zijn mooie hoofd en niet in een positieve manier. Ze had beter moeten weten maar kon haar grijns niet langer onderdrukken dan mogelijk voor ze Levi aansprak. Zijn ogen gloeide bijna wanneer hij haar van antwoord diende maar haar grijns verkleinde noch verdween van haar gezicht, “Jaloezie neemt vele vormen lieve schat. Ik zou mezelf namelijk nooit te hoog inschatten,” grijnsde ze hem toe voor ze het laatste shotje langs haar tong naar beneden liet glijden. De fles werd van Levis kant weggenomen met elegante roodgelakte vingernagels om de vier glaasjes opnieuw op te lijnen en te vullen. Ze voelde zijn hand over haar bovenbeen glijden en richtte haar blik kort op de lange vingers tegen haar blekere huid. De stof van het zwarte kleedje gleed zacht over haar been wanneer hij het aanraakte. Haar blik verschoof naar zijn gezicht met die geamuseerde grijns die haar deed denken aan middeleeuwse tekeningen van mensen waarvan men dacht dat ze bezeten waren door de duivel. Ze zag een shotje van zijn kant verdwijnen en besloot zelf ook om enkele centiliters van het sterke spul achterover te slaan. Moest haar lichaamstemperatuur niet zo verschrikkelijk laag liggen had ze waarschijnlijk zitten blozen tegen de tijd dat hij zijn hand verschrikkelijk traag van haar dij verwijderd. Niet van schaamte want ze was verschrikkelijk trots en zelfzeker van haar lichaam maar haar bloed stroomde zeker vijf keer zo snel en voor even dacht ze dat haar hart helemaal tot leven ging komen.

Ze kwam recht uit haar stoel terwijl ze het tweede shotje achteroversloeg en ging in de ruimte staan tussen zijn twee knieën. Ze plaatste haar hand tegen zijn borstkast, net boven de plaats waar zijn hart zou liggen en verlaagde traag haar lippen tot bijna tegen zijn oor. “Oppassen wat je doet pretty boy, want ik ben vrij zeker dat ik jou aankan maar kan jij mij wel aan?” fluisterde ze met een warme toon in zijn oor terwijl ze haar hand naar beneden liet glijden tot op zijn bovenbeen. Ze draaide zich een kwartslag en leunde met haar heup tegen het zit vlak van zijn stoel voor de shotglaasjes terug één voor één vulde met een speelse grijns op haar gezicht. Als hij het hard wou spelen, kon zij wel nog even mee.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

Pyra vroeg zich regelmatig af of alle omstaanders eindelijk wel doorhadden hoe gevaarlijk mensen als Levi en zijzelf konden zijn. Meisjes zoals Kalli konden je hart misschien stelen in enkele tellen maar mensen zoals Pyra en Levi konden het in overdrive doen gaan en vervolgens breken zonder zelfs maar enige aandacht te geven aan de tegenpartij. Ze konden mensen tot het uiterste drijven zonder zelf moeite te doen of mee te gaan in de emoties waar de andere partij zich liet lijden. Het was een gave die zij beiden bezaten en waar ze aardig trots op waren. Feit was echter dat ze beide zeer gedreven waren in deze kunst en Pyra betrapte zichzelf er weleens op dat ze daardoor net iets te veel verloren raakte in het spel dat ze speelde met twee. Ze had het gemerkt in de kamer op Genosha en merkte het nu weer. Ondanks het feit dat ze maar al te graag plezier had met haar prooi had ze de neiging om meteen te merken wat van haar was, meteen op te eisen waarvoor ze gewerkt had. En ondanks dat ze Levi niet in dezelfde categorie durfde plaatsen als alle anderen was enige vorm van vooruitgang wel steeds uitgebleven ondanks al het geplaag. Met een scheve grijns bedacht ze zich dat het misschien eens de moment was om van dat feit werk te maken terwijl ze zijn hand tergend traag over de koele huid van haar bovenbeen voelde glijden.

Levi was duidelijk gesteld op zijn eigendom, ook al gaf hij dat niet graag toe, helemaal niet. En ondanks het feit dat noch bezittelijk naamwoord noch de jaloezie haar ontgaan was besloot ze er niet verder op in te gaan. Pyra had namelijk zonder enige schaamte zijn vorige date weggejaagd omdat ze in een zekere zin bezitterig was dus ze wist perfect waarom hij zich zo gedroeg. Jaloezie was niet de correcte term maar het was wat het dichts bij een mogelijke beschrijving komt. Ze merkte meteen dat hij doorhad dat hij haar aandacht getrokken had door de bewegingen van zijn hand maar ze wist ook hoe ze de bal moest terugslaan en twijfelde geen seconde. De ogen die haar simpele bewegingen volgden waren niet enkel de azuurblauwe maar zij had tijdelijk geen aandacht voor de andere blikken die op haar gericht waren. Ze voelde zijn borstspieren contracteren, ook al was het maar een kleine hoeveelheid onder haar lange vingers. Zijn hand gleed langs haar schouder naar haar hals terwijl de kleine zachte haartjes meteen recht overeind kwamen wanneer zijn warme hand verdween van die plek van haar koude huid. De warmte die van hem afstraalde streelde haar rug terwijl ze speels de glaasjes volschonk. Hij trok haar dichter tegen hem en zijn adem gleed langs haar lippen terwijl ze lust opving in zijn stemgeluid en ze grijnsde kort terwijl zijn lippen langs haar hals gleden. Ze voelde haar slagader onder zijn lippen sneller kloppen dan ze zich ooit kon herinneren en betrapte zichzelf er weer op dat ze het spel volledig uit het oog verloor. Zijn handen gleden sensueel over haar buik en bovenbenen voor ze zijn lippen terug tegen haar hals voelde.

Nog steeds omcirkeld door zijn handen draaide ze zich nogmaals om en ze leidde met de op een punt gevijlde nagel zijn blik omhoog, “Zijn we dat niet allemaal? Nieuwsgierig,” vroeg ze. Haar stem klonk dieper en leek meer leven te hebben, een gevolg van de lust die meegedragen werd door haar bloed dat sneller door haar aderen leek te razen. Ze liet zijn kin rusten op het puntje van haar nagel terwijl ze haar lippen tot bijna tegen die van hem bracht, “Misschien gewoon, kort, eens testen,” meldde ze terwijl haar huid langs die van hem streek telkens ze haar mond bewoog. Haar lippen drukte vastberaden maar met een zekere zachtheid tegen die van hem en de elektriciteit tussen hen in leek te ontladen. Alsof de eerste bliksem insloeg nadat de storm er al de hele dag zat aan te komen met donkere wolken en beladen lucht. Haar eigen lust onderdrukkend hield ze het kort en beschaafd, ze haalde haar lippen van de zijne met een halve grijns en sloeg een shotje achterover met een glimlach. Ze keek hem speels aan want ze wist dat zij deze ronde nu eenmaal gehaald had, al werd het stilaan moeilijk om te weten wat de stand was.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

Pyralis had de kunst van het aanpassen volledig onder de knie, ze kon zich te allen tijde aanpassen aan de situatie die zich op die moment voordoet. Wat er op die moment ook veranderde aan het verwachtte pad, ze vloeide zonder enige probleem mee in de vernieuwde versie en opvolging van de evenementen. Of er nu van haar verwacht werd dat ze loog, eens aanlokkelijk knipperde, iemand naar de mond praatte of iemand gelijk gaf. Ze volgde de stroom van gebeurtenissen als een druppel in een rivier al was dit het enige waarin ze meegaand was. Levi was echter een onbekende parameter die ze maar moeilijk kon incalculeren in de meeste situaties wat het voor haar heel moeilijk maakte om te anticiperen op zijn reacties of te reageren op onverwachte wendingen. Hij had zonder enige moeite haar schild van ijs gebroken en ook al was ze nog steeds dezelfde persoon: koud, kil en te allen tijde op zoek naar speelgoed om zich mee te amuseren, was hij wel tot haar doorgedrongen. En voor hierover conflicten ontstonden binnen in zichzelf, het was niet zo dat hij zo speciaal en glimmend was dat alle andere speelgoedjes de deur uit vlogen en enkel hij over bleef. Het was eerder een geval van als ik moet kiezen tussen jou en de andere drie, kies ik eerst jou en de andere drie de dag erna. Ze was wel heel materiaal ingesteld, bedacht ze zich terwijl haar blik de rollende ogen van Levi opving, “Ze weten niet beter, en kunnen het al helemaal niet krijgen,” fluisterde ze hem grijnzend in zijn oor. De enige reden waarom mensen, en zeker degene die wat geïntoxiceerd waren, zo geobsedeerd zijn met het gedrag van anderen is omdat ze het zelf niet kunnen of durven.

Het bloed raasde door haar aderen alsof het probeerde weg te raken van de hoeveelheid activiteit haar hart leek te tonen tegenover de normaal loomheid dat het bevatte. Dit terwijl ze zijn handen over haar rondingen voelde gaan en ze voelde rustten op haar onderrug wanneer ze zich omkeerde. Een glimlach sierde zijn gezicht en ze werd enkel maar meer gefascineerd over wat die lippen haar konden bieden, wanneer haar lippen de zijne raakte voelde ze zijn armen haar dichter tegen zijn lichaam trekken en ze kon een grijns binnen de kus niet onderdrukken voor deze hervormde naar een speelse glimlach eenmaal ze zich terugtrok. Zijn armen hielden haar tegen van terug op haar stoel plaats te nemen. Kort overwoog ze om erdoor te breken en toch te gaan zitten maar ze liet zich overhalen door de brandende vloeistof in haar keel en de warme huid die door haar dunne kleedje leek te gloeien op haar huid. Het glas raakte amper het tafelblad van de bar toen ze terug naar hem toe getrokken werd. Zijn lippen smaakte naar de drank die er nog aan hingen en tussen hun kus door liet ze haar tong kort over zijn onderlip glijden om alle alcohol te verwijderen. Haar ene hand rustte op zijn borstkas en de andere gleed over de basis van zijn hals, spelend met de korte haartjes die daar op perfecte lengte getrimd waren. Hun lippen dansten en speelden met elkaar en wanneer ze van elkaar scheidde moest Pyra zichzelf even tegenhouden van Levi bij de hand te nemen en buiten te wandelen. Maar dat zou hetzelfde zijn als met de witte vlag zwaaien en daarvoor was het nog niet het moment. Zijn helblauwe ogen vonden de hare en zijn blik leek nog meer te grijnzen dan zijn mond. Bijna alsof het een vorm van goedkeuring was, plaatste ze haar hand op zijn wang en wreef traag een vlekje lippenstift van zijn onderlip, “Volgende keer zullen we het wat uitgebreider testen dan,” zei ze met een speelse halve glimlach op haar gezicht.

Het laatste glaasje plaatste ze aan haar mond terwijl ze de overige glaasjes vulde met de restant van de alcohol in de fles. Ze stak de fles nadien in de lucht om een nieuwe te vragen aan de barman, die haar kort even aankeek alsof ze de grootste alcoholverslaafde was die hij ooit gezien had, wat ze betwijfelde. Terwijl ze de koele fles van zijn vingers ontfutselde knipoogde ze kort naar de barman met een grijns voor ze de overige tweeëneenhalve glaasjes vulde. Het was tijd om even wat af te koelen en dus sloeg ze haar benen terug overeen eenmaal ze terug op haar plaats zat. ”On all the fun times to come,” zei ze speels en met enig inuendo terwijl ze het glaasje in Levis richting ophief. Enkele meisjes die langs wandelde lieten hun ogen over Levi glijden en Pyra moest een venijnige blik onderdrukken dus besloot ze naar haar wenkbrauw op te trekken als in, ‘Was ik niet duidelijk genoeg daarnet?’.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.

De geur van alcohol werd beïnvloed door de geur en het gevoel van lust. Het was een prachtige emotie volgens Pyra en ze vond het absoluut een fantastisch gevoel wanneer een volledige ruimte opgevuld werd door dat eenzelfde aura. Kallistas mutatie kwam zelden van pas. Langs één kant omdat Pyralis weigerde hem te gebruiken aangezien ze dat heus niet nodig had om mannen te verleiden en aan de andere kant omdat het nu niet de meest voor de hand liggende emotie was. Maar het voordeel dat ze wel ondervond van dat kleine deeltje van die mutatie die ze met zich meedroeg was het feit dat ze de hele kamer kon voelen gloeien met die ene emotie. Dit werd natuurlijk niet enkel door haar en Levi veroorzaakt, er waren een heleboel koppels, vrienden en gewoon vreemden die die nacht zouden afsluiten op dezelfde manier en allen tezamen veroorzaakte ze het drukkende aura in het gebouw. Ze begreep de meeste mensen maar al te goed wanneer het aankwam op die hete, gloeiende emotie bedacht ze zich terwijl Levis vingers tergend traag over haar lichaam gleden, enkel van haar huid gescheiden door de dunne zwarte stof die haar lichaam omsloot. Tijdens de eerste kus was de spanning tussen hen in een hele boel verminderd als de druk na de eerste donderslag maar na de tweede kwam deze enkel dubbel en dik terug zeker nadat ze de lust opmerkte die zijn ogen leken te doen gloeien. ”Ja, volgende keer. Daar moeten we zeker eens werk van maken,” zei ze hem terwijl ze zacht tegen zijn lippen leunde voor ze die van haar over zijn hals liet glijden.

Zijn vingers leken haar te volgen wanneer ze zich terug neerplaatste op haar kruk. Zowel de barman als Levi leken zich de realiseren hoeveel alcohol ze reeds gedronken hadden maar Pyralis voelde zich al bij al nog goed onder de grote hoeveelheid ethanol. Misschien was dit een mooie bijwerking van haar eigen mutaties, misschien werden de moleculen zo beïnvloed dat het minder effect had op haar, of misschien kon ze gewoon heel goed tegen alcohol. Beide opties waren een reële mogelijkheid. De gloeiende vloeistof gleed voor de zoveelste keer die avond langs haar slokdarm en net als alle vorige keren genoot ze van het gevoel dat de alcohol door haal hals leek te trekken, als een warme geruststellende gloed.

Pyra keek hem met een grijns aan wanneer hij aandacht schonk aan de jonge dame die het groepje leek voort te zeulen. De jonge dame leek nog niet te beseffen dat elke vrouwelijke compagnon aan haar zijde een mogelijk gevaar was. Aangezien geen van de dames minder aandacht leek te schenken aan de zwartharige jongen die naast Pyra gezeten was. Ondanks het feit dat ze het meisje niet zag als enige vorm van competitie kon ze zichzelf niet bedwingen om geen actie te ondernemen. Zijn woorden trokken haar aandacht naar zijn mond en ze keek hem speels aan, “Bezitterig, jaloezie, egoïsme, noem het hoe je het wilt noemen maar ik hou er niet van als kleine visjes aan dat van de grote zitten,” verduidelijkte ze zichzelf. Het was duidelijk te horen dat ze niet veel dacht van de jonge dames maar dat betekende niet dat ze het fijn vond dat ze actief probeerde om Pyras speelgoed van onder haar neus te stelen. Dieren in groep waren dachten altijd net iets sterker dan degene die alleen jaagden. Dat verklaarde waarom dit kleine groepje besloten had om nogmaals terug te komen. Ze volgde het groepje opnieuw met haar blik, een halve glimlach om haar mond gekleefd terwijl ze met een giftige blik het hand observeerde die langs Levis arm gleed waarna ze met een nog dodelijkere blik het meisje recht aankeek.

Ze voelde Levis hand onder haar rok glijden maar weigerde ook maar een beetje oogcontact te verbreken met de jonge dame die daarnet haar bezitterige kant aangewakkerd had. Zijn stem gleed over haar huis als zachte zijde maar de scherpte van zijn grijns was duidelijk hoorbaar terwijl zijn hand meet en meer van haar been in kaart bracht. Traag verwarmde zijn lippen de dunne huid onder haar kaaklijn en ze liet haar helrode nagels traag door zijn haar gaan voor ze knipoogde naar de dame die haar enkele seconden eerder uitgedaagd had. Een grijns die meer van overwinning dan speelsheid voortkwam sierde haar gezicht. Een gezichtsuitdrukking die al enige tijd niet meer zichtbaar geweest was op de lichte huid maar haar stond zoals een koningin een kroon droeg. ”Dat is je maar geraden ook, we zouden niet willen dat al die mogelijke leuke tijden verloren gaan, toch?” vroeg ze hem terwijl haar nagel tergend traag van zijn haar naar zijn hals gleed.  De dreiging was imminent in haar stem aanwezig en ze hoopte dat hij goed wist wat ze bedoelde. Ze hield er absoluut niet van om achtergelaten te worden en zou het hem nooit vergeven. Pyralis was namelijk in staat om zijn leven zeer, zeer moeilijk maken moest ze dit willen, al was moeilijk niet het juist woord en was zwaar eerder van toepassing. Ze liet haar hand over zijn bovenbeen glijden en bleef expres wat hangen ter hoogte van de sluiting van de jeans. ”Stel je voor dat je al dat zou moeten missen,” fluisterde ze in zijn oor, toon sensueel en diep voor ze hem een kus op zijn wang drukte. Ze draaide haar hoofd terug naar de bar en goot de glaasjes terug vol nadat ze het laatste glaasje leeggoot in haar mond. ”Maar eerst nog wat van dit heerlijke plezier,” zei ze terwijl ze de vloeistof liet rondzwikken in het kleine glaasje met een stem beladen met vele betekenissen zowel over het huidige als komende plezier.

There ain't no rest for the wicked,
untill we close our eyes for good.