Onderwerp: [OPEN] A strange, strange burglary zo dec 03, 2017 1:24 am
Het was wel eens voorgekomen dat er ingebroken werd in een woning maar er niets weg was. Vaak ging het om inbrekers die opgeschrikt waren voor ze iets van waarde hadden kunnen vinden, maar heel soms had je te maken met iemand die een ander doel had met de inbraak. Hetzelfde gold voor gevallen waarin er wel iets weg was, maar niet hetgeen je zou verwachten. Vanavond hadden ze te maken met zo’n geval. Iemand was vergeten de voordeur op slot te doen, een begrijpelijke, menselijke vergissing die doorgaans kon leiden tot het verlies van flink wat kostbaarheden. Maar niet vandaag. Vandaag bleek er wel een heel ongebruikelijk voorwerp vermist te zijn.
Fiona en haar collega, agent Baumann, waren na een oproep naar het huis gereden waar ze de inwoner buiten aangetroffen hadden, die wist te vertellen dat de deur bij vertrek dicht was geweest en nu wagenwijd open stond terwijl er binnen geen licht brandde. Het tweetal was met getrokken wapens naar binnen gegaan, voor het geval de dader nog binnen was, maar het huis was verlaten geweest en nog verrassend netjes ook. Enkele lades en kasten waren geopend en flink rommelig, met hier en daar een paar spulletjes op de grond, maar het was zeker niet het werk van iemand die puur op waardevolle spullen uit was. Zo had Fiona verscheidene dingen aangetroffen die redelijk wat geld op hadden kunnen brengen en makkelijk mee te nemen waren, maar die er nog gewoon lagen. “Dit gaat ’n rare worden,” had Baumann voorspelt terwijl de slaapkamer gecontroleerd hadden. Fiona had niet gereageerd, maar hoopte dat Baumann ongelijk kreeg. Een niet al te vreemde verklaring kon een grap van een huisgenoot zijn en Fiona hoopte daar maar op.
Het tweetal kwam weer naar buiten en liep terug naar de bewoner. “Er is niemand meer binnen, maar er lijkt tussen je spullen te zijn gezocht. We zouden graag willen dat je zelf met ons even je woning doorloopt om te zien of je iets mist,” zei ze, niet onvriendelijk.
Open voor wie zijn of haar character iets licht spoopy's mee wil laten maken in de vorm van een wel heel vreemde diefstal. Voel je vrij helemaal in te vullen wat voor geks er weg is. De deur die niet op slot zag mag je ook vervangen voor sporen van braak, als dat beter bij je char past.
Penelope Malone
Class 3
Aantal berichten : 58
Character Profile Alias: Fauna Age: 44 Occupation: Animal Shelter Owner
Onderwerp: Re: [OPEN] A strange, strange burglary vr dec 22, 2017 1:44 pm
don’t need no butterflies cause
Het was haar niet eens meteen opgevallen. Pas toen ze het kleine gangetje in was gestapt en haar jas al halverwege haar armen hing, besefte ze dat ze de deur niet open had gedaan; hij stond al wagenwijd open toen ze na een lange dag op het pension thuis was gekomen. Zonder dat ze de deur zelf open had gedaan, dacht ze dan toch. In haar verdediging; het was winter en de nacht was tegenwoordig al gevallen voor haar thuiskomst. Plus, ze was nogal moe en dat maakte haar nu eenmaal vergeetachtig. Nadat ze haar zaklamp op de deurpost had gericht wist ze het pas zeker, de deur was voor haar opengemaakt. Het leek alsof iemand het eerst met een koevoet had geprobeerd, het toen had opgegeven en het slot maar gewoon had ingeramd. Dat besloot ze echter maar aan de Sundbergse politie over te laten. Een onbehaaglijk gevoel was haar namelijk bekropen. Zo onbehaaglijk dat ze haar jas weer aan had gedaan en had besloten maar in de auto te wachten totdat haar oproepje beantwoord zou worden.
Niet veel later droegen agent Langer en Baumann zich aan, wie Penelope dankbaar had begroet en op het probleem had gewezen. Terwijl zij haar huis doorzochten, wachtte ze rillend -niet per se van de kou- net buiten de deur af. Het voelde wat ongemakkelijk, wetende dat de twee nu een kijkje kregen in letterlijk al haar persoonlijke bezittingen, maar toen besefte ze dat dit stukken beter was dan de gedachten aan een onbekende inbreker die haar spullen op hun kop had gekeerd. Ze sloeg haar armen over elkaar en tikte nerveus met haar vingers tegen haar bovenarm. Haar zucht veranderde in een wolkje condens. Ze vroeg zich af of ze de geur van de inbreker op zou kunnen sporen. Daarvoor zou ze waarschijnlijk eerst wat meer tijd moeten doorbrengen met de jachthonden in het asiel, om dat specifieke kenmerk weer te kunnen beheersen. En dat zou misschien een tikkeltje ongemakkelijk worden, als ze dat zou moeten uitleggen aan de twee nuchter ogende agenten binnen.
Schichtig stak ze haar hoofd om de hoek toen ze wat gerommel hoorde, maar het was het politieduo maar dat zich weer naar buiten begaf. ‘Er is niemand meer binnen,’ begon Fiona, waarop Penelope even opgelucht zuchtte -wellicht te vroeg gejuicht, ‘maar er lijkt tussen je spullen te zijn gezocht. We zouden graag willen dat je zelf met ons even je woning doorloopt om te zien of je iets mist.’ Haar lippen vormde onbewust een ‘o’. Tussen haar spullen gezocht? Wie had er nu weer het idee dat ze iets te verbergen had? Ondanks dat ze duidelijk het slachtoffer was in deze situatie brak het zweet haar uit alsof zij degene was die criminele activiteiten beging. Ze herstelde zich echter vrij snel. ’Natuurlijk,’ schraapte ze haar keel, knikkend. Ze moest zich vermannen nu, er was niemand meer binnen, ze had twee gewapende agenten aan haar zijde… ze was veilig. Met een zucht stapte ze het gebouw binnen. De deur van de gang naar de woonkamer stond al geopend, maar in één oogopslag kon ze al zien dat inderdaad haar televisie en haar laptop nog precies zo stonden als ze ze had achtergelaten. De inhoud van de verschillende kasten leek echter binnenste buiten gekeerd. Er was eigenlijk ook maar één ding waar ze bezorgd om was. Toen ze sussend met haar tong klakte klonk het getrippel van verschillende pootjes tegen het linoleum. ’Oh god dank,’ fluisterde ze, terwijl de twee katten langs haar benen streken. Hun wat langzamere broertje volgde, maar de kleine malteser had tenslotte ook nog maar drie poten. Nadat ze het hondje ook even over zijn kopje had gekroeld besefte ze dat ze een doel had. Juist ja. Ze schraapte nog eens haar keel en klopte doelgericht haar kleding af.
Na een grondige inspectie kwam ook zij tot de conclusie dat ze niets kon vinden wat miste. ’Het spijt me, maar ik heb geen idee. Ik heb alle kamers afgezocht en…’ haar stem stokte in haar keel. Er was nog maar één ruimte waar ze niet was geweest, gezien daar toch niet bepaald iets waardevols te vinden was. Ze keerde de agenten de rug toe en opende de deur van het atelier, een ruimte die eigenlijk niets meer was dan een groot uitgevallen inbouwkast. Ze bewaarde er geen van haar supplies, wat dan nog iets van geld waard zou kunnen zijn. Het was enkel een opslag voor haar creatieve uitspattingen. Ze was haast beschaamd deze te openen in bijzijn van anderen, maar het was blijkbaar toch noodzakelijk. Zodra ze namelijk de deur geopend had, werd de lucht uit haar longen gezogen. Leeg. ’M-mijn schilderijen,’ sprak ze ongelovig. ’Waarom steelt iemand mijn schilderijen?’ mompelde ze, meer tegen zichzelf dan tegen de agenten, die zich waarschijnlijk hetzelfde afvroegen.
![[OPEN] A strange, strange burglary Tumblr_static_tumblr_static_6p69sr5wh5kwoksg444sgwccc_640](https://static.tumblr.com/aba0451ef81a5d13816817fca16949d0/e2zqbwh/ZVKotltg8/tumblr_static_tumblr_static_6p69sr5wh5kwoksg444sgwccc_640.gif)