You snooze, you lose [66 ;; Wren]

Manmanman, wat een manier om wakker te worden.. Wren hield haar ogen nog stevig dicht, al bewoog ze wel in een poging om zichzelf terug onder de deken te wurmen, die op de een of andere manier van haar afgezakt was. Pff.. Ze voelde het bonzen in haar hoofd erger worden naarmate ze verder naar de wereld van de levenden werd getrokken en het beviel haar maar niks. Ze had nog zo'n leuke droom gehad, over.. eh, over.. Verdorie, ze vergat haar dromen altijd zodra ze wakker was! Wat een onzin. Misschien als ze nog even terug ging slapen herinnerde ze het zich weer..
Wren zuchtte diep. Opnieuw goed in slaap komen leek geen optie, maar.. Het maakte haar niet uit hoe laat het was, ze wilde gewoon nog héél even verder slapen! Iedereen deed altijd zo moeilijk over 1 januari, maar dat was duidelijk helemaal nergens voor nodig. Het was een dag als ieder ander, en dan voornamelijk een dag waarop zij het recht opeiste uit te slapen. Jammer genoeg was haar kater-hoofdpijn zo prominent geworden dat ze weinig keuze meer had. Balen, man.

Wren kreunde ontevreden en kwam toen overeind, om zich eens goed uit te rekken. Hmm, zag ernaar uit dat haar kamergenootje helemaal niet thuisgekomen was vanavond. Ze vroeg zich af of ze misschien bij iemand anders terecht gekomen was, of had ze hun kamer niet eens gehaald? Ach, maakte het haar wat uit. Wren vond het wel prima dat de kamer helemaal leeg was. Even wreef ze in haar ogen, in een poging zich wat wakkerder te voelen, en daarna leunde ze over de rand van het bed om een shirt van de grond te grijpen. Meestal gooide ze haar kleding op de grond en vandaag kon het haar niet zoveel boeien of ze het ding al eerder aan had gehad of niet. Het was gewoon te koud om alleen in haar ondergoed in bed te zitten! En haar badjas was veel te ver weg (lees, naast haar shirt), dus daar kon ze net niet bij. Had ze nu nog maar Karma met haar telepathische kinetische nog iets krachten gehad, dan had zij zo even haar badjas kunnen regelen.. Maar shirt it was.

Waaaahhh! Wren werd onderbroken van het proberen te fatsoeneren van haar klitterige haar toen er ineens iemand op haar bed plofte. Dat was nogal onbeleefd! Het was de kamer van de meisjes en ze kon zich niet voorstellen dat haar kamergenootje dit soort gedrag zou vertonen, ze was zo introvert.. Dus het moest wel een jongen zijn! Maar haar opkomende woede uitbarsting werd onderdrukt toen ze zag wie het was, of belangrijker, wat haar bezoeker haar bracht. Ontbijt. Tegen gratis ontbijt zei Wren geen nee! Ze nam het eten blij van hem aan. Mooi, met haar kater had ze het niet voor elkaar gekregen zoveel moeite in ontbijt te stoppen. Eerst een slok sinasappelsap, lekker! Een bedankje kon er nog net niet vanaf, ze was net wakker, maar haar blije lach moest maar genoeg zijn. Allen was inmiddels ook begonnen met het roeren van zijn muesli, voordat hij haar aansprak.

'Ugh, soort van,' antwoordde ze op zijn vraag. 'En ik denk het, ik heb zo'n verschrikkelijke kater!' Wren nam ook een hap muesli en knikte tevreden. Dit zou haar niet misselijk maken. Zowel zij als Allen hadden al genoeg katers gehad, dus hij wist in ieder geval wat ze niet wilde hebben op een ochtend als deze. 'Pff, houd je eten binnen,' lachte Wren hem zonder moeite uit, toen er wat yoghurt uit zijn mond droop. Het was niet bijzonder grappig, maar er was niet veel grappigers dan dat in de kamer op het moment, dus Wren moest het ermee doen. Ergens had ze het idee dat ze de vorige avond ook aan slechte woordgrappen blootgesteld was, maar wanneer dat precies was gebeurd..
'Hey, kom beter zitten,' stelde ze toen voor, superaardig, voordat ze aan haar eigen eten ging verorberen. Hij kwijlde vast yoghurt omdat hij haar vanuit een rare positie aan moest kijken. Dus zou ze de gulle geest die ze had eens laten zien, door op te schuiven en hem een plek op de andere helft van het bed te gunnen. Wat een goed begin van het nieuwe jaar.

Jammer genoeg voor Wren pikte ze letterlijk nul van de veranderingen in Allens gedrag op. Zou hij haar normaal ontbijt brengen? Nee, natuurlijk niet, maar Wren vond het heel normaal dat dit een goed voornemen was van Allen. Hij had eindelijk besloten haar te behandelen zoals ze verdiende; als een koningin. Of een prinses, op z'n minst. Ontbijt op bed hoorde daarbij, toch? Dat was prima. Daarbij was ze echt niet helder en zou dat ook niet veel beter worden door de kater, waardoor ze al helemaal geen aandacht had voor de wereld om zich heen.
'Het was wel een goed feest hé,' zei Wren overtuigd. Ze had eigenlijk maar één criterium voor een goed feest en daar was aan voldaan. 'Ik herinner me er helemaal niks meer van!' Met dat statement nam ze een tevreden hap van haar muesli. Goedemorgen, wereld! Misschien zou ze er weer klaar voor zijn als ze haar ontbijtje gegeten had!