Onderwerp: The sun goes down and it comes back up [closed] di dec 12, 2017 9:25 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Het was haar vrije dag en Esmee had de hele dag rond gehangen met haar vriendinnen in het winkelcentrum om kleren te kopen. Iets wat ze erg leuk vond om te doen maar het was altijd wel vermoeiend. Ze was nog even kort langs huis geweest om wat belangrijke zaken te regelen en een kop koffie te drinken. Gewoon om even weer bij te komen van de drukke middag, hoewel ze daar nooit echt lang voor nodig had. Meestal was het maar even en dat had ze weer genoeg energie om van alles te doen, want het was een feit dat Esmee een drukke dame was. Ze was overal wel te vinden en zeker bij haar werk. Een plek waar Esmee na werktijd ook veel tijd doorbracht, soms met vrienden maar soms ook gewoon bij haarzelf.
Misschien kon ze nu ook wel even helpen, want soms kwam het wel goed uit dat ze toevallig ook haar avond bij de bar spendeerde wanneer het te druk werd. Heel veel problemen had ze daar namelijk niet mee, het was er altijd wel gezellig. Ze was alweer opgestaan van de bank om zichzelf om te kleden, zodat ze daar nog even heen kon. Het kwam wel goed uit dat ze nieuwe kleren had gekocht, die kon ze meteen aantrekken en aan de wereld laten zien. Hoewel Esmee er eigenlijk vrij bescheiden over was, tenminste als je het haar zou vragen. Toch vond ze het wel leuk om in nieuwe kleren te lopen, dat voelde gewoon fijn. Kon ze niet uitleggen.
Ze trok haar nieuwe kleren aan en pakte nog een simpele wafel mee die ze op kon eten onderweg. Ja, je zou het niet denken maar Esmee wat een prof in wafels eten op de fiets. Ze kon het allemaal. Geboren en getogen in Nederland was het ook niet gek, daar pakte iedereen altijd de fiets. Ze moest fietsend naar school en naar vriendinnen, dus ze was vrij veel gewend. In Zwitserland was de fiets iets minder geliefd, maar dat kwam grotendeels door de bergen, dat maakte het er niet makkelijker op. Niet dat Esmee graag de bergen in zou fietsen, want dat ook niet. Ze begreep ze dat betrof dan weer wel.
Aangekomen bij de bar zette ze haar fiets op haar vaste plekje en zette ze deze op slot. Ze liep vol zekerheid de bar binnen en ging aan de toog zitten, waarbij ze haar leren jasje uit trok want het was er zoals gewoonlijk lekker warm. Natuurlijk begroette ze haar collega ook even met een glimlach en bestelde ze een Woo Woo, want daar had ze wel trek in. Vervolgens ging haar ogen even door de bar heen om te zien of ze ook bekende zag. Sommige vaste klanten zag ze bij tafels zitten of aan de toog maar er waren ook nog een aantal mensen die ze persoonlijk nog niet kende. Ze gokte dat het de studenten van Genosha waren, waarvan ze al wel een aantal gezichten kende maar niet echt gesprekken mee gevoerd had. Zo viel haar een van de jongens op ze eerder ook al gezien had. Het moment waarop ze hem aankeek keek hij alleen ook toevallig haar kant op. Oepsie.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] wo dec 13, 2017 10:01 am
Levi Ethan B.
Levi had door de straten gewandeld nadat hij toch eens zijn best had gedaan om zij huisgenoten te helpen om het huis wat proper te maken. Na huis opzetten van de kerstboom en enkele andere kerstversieringen was er wel wat opruimwerk aan te pas gekomen. Nadat dat allemaal was gedaan en de twee gelukkig waren met hoe de kerstboom stond en eruit zag, had hij zijn schoenen aan getrokken en was hij naar buiten gegaan. Hij kon de vrolijke sfeer niet langer aan. Natuurlijk hield hij ook wel van Kerstmis, wie niet? Toch vond hij hun activiteit er een beetje over gaan en moest hij het fort dus verlaten om terug tot zichzelf te komen. Als hij daar nog eventjes was gebleven was hij waarschijnlijk ook in zo’n gelukkig monster verandert.
Zijn voeten bewogen zich over de voetpaden van Sundberg. Aangezien hij niet echt iets beters te doen had en het toch wel al enkele dagen geleden was, baande hij zich een weg richting de bar. Hij was daar een redelijke trouwe klant, ook al klonk dat nooit goed als je dat over een bar zei. De meeste bartenders kende hij al en dus was het wel aangenaam om zijn avond daar door te brengen, of ja, namiddag. Hij plaatste zich op een kruk aan de bar en begroette de mensen die hij kende. Vandaag had hij niet echt zin in alcohol en bestelde hij een simpele coca cola wanneer ze hem kwamen vragen wat hij graag had gehad. Wanneer het meisje achter de bar zijn drinken begon in te schenken, zette hij zich recht en ging zijn dunne jas weghangen. hij had het zelden tot nooit te koud en dus ook het koude weer buiten deed hem niet zo veel. Daardoor was het in de bar zelf veel te warm om zijn vest aan te houden en ging hij die dus aan de kapstok hangen.
Een blondine liep het gebouw op een zelfzekere manier binnen en even volgde zijn blik haar bewegingen voor hij zich terug naar hij kruk bewoog, waar zijn drankje ondertussen al op hem stond te wachten. Hij had het meisje de mensen achter de bar zien begroeten en dus dacht hije ven na of hij haar al eerder had gezien. plots sprong het hem te binnen, het was het vriendelijk meisje dat hier werkte die hij nog maar één keer had gezien. Toch was ze hem toen al opgevallen door haar schattige gezicht. Haar blik gleed door de zaal en hij richtte zich weer op zijn glas en nam er een slok van.
Hij voelde hoe haar blik hem vond en hij keek haar terug aan. Met een simpele beweging haalde hij zijn glas van de toog en ging achter de kruk staan die naast het meisje stond. ”Vind je het erg als ik je vergezel?” vroeg hij beleefd en wachtte haar antwoord af voor hij zich ging neerzette. ”Met twee iets drinken is altijd leuker dan alleen,” sprak hij en gooide er een kleine knipoog achteraan. Levi had het eerder voor brunettes, maar hij moest toegeven dat deze dame een aangenaam gezicht had om naar te kijken en het lichaam dat hem was gepasseerd wanneer hij zijn jas was gaan ophangen, was ook helemaal niet mis. Zijn vingers gleden door zijn zwartkleurige haren wanneer hij haar met zijn azuurblauwe ogen aankeek.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] wo dec 13, 2017 2:02 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Ja, het was wel zacht uitgedrukt wanneer Esmee zou zeggen dat ze het leuk vond in de bar, maakte niet uit of ze aan het werk was of op haar vrije dag een kijkje nam. Ze had de rest van de avond ook niets te doen, iets wat niet enorm vaak voorkwam, dus ze kon gewoon haar gang gaan. Het was dan ook geen probleem om een drankje te bestellen, want daarom was ze op de fiets gekomen en had ze de Mito thuis gelaten. Die stond er altijd als ze aan het werk was maar nu niet, nu stond haar fiets bij de parkeerplaats.
Zoals gewoonlijk was het wel redelijk druk maar niet te druk, precies goed eigenlijk, dus het leek er ook niet op dat Esmee misschien nog bij moest springen. Hoewel, ze zou het wel doen als het nodig was. Het leek alleen niet echt nodig dus ze bestelde bij haar collega een Woo Woo, voor de smaak. Ze was stiekem wel een beetje verliefd op de smaak van de cocktail, daarom was het ook duidelijk haar favoriet. Terwijl haar collega een klaar maakte keek ze in het rond om te zien of er veel vaste klanten waren. Het viel best mee eigenlijk, de echte vaste klanten waren er wel maar er waren ook genoeg nieuwe gezichten. Of gezichten die ze nog niet zo vaak gezien had, misschien wel van de Genosha studenten. Zo viel een jongen haar wel op, die ze een andere keer ook gezien had. Natuurlijk had ze geen idee of het een Genosha mutant was, dat kon ze niet zien.
Toch kruisten hun blikken wel even en dat was niet helemaal de bedoeling, maar ook niet erg? Hij kwam in ieder geval wel haar kant op, dat was wel zeker. ”Vind je het erg als ik je vergezel?” Vroeg hij netjes terwijl hij haar reactie aan het afwachten was. Esmee, die altijd wel sociaal ingesteld was, zei natuurlijk geen nee. Ze gaf iedereen kansen en kon goed vrienden maken, bang was ze niet. ”Nee natuurlijk niet,” Zei ze met een vrolijke glimlach terwijl ze haar glas even vastpakte. ”Met twee iets drinken is altijd leuker dan alleen,” Zei hij met een knipoogje waarop ze hem geen ongelijk kon geven. Haar altijd vrolijke glimlach stond alweer vast op haar gezicht en ze tilde haar glas eventjes op. ”Daar moet ik je wel gelijk in geven.” Antwoordde ze waarna ze een slokje van haar cocktail nam. ”Volgens mij ken ik je nog niet, woon je al lang in Sundberg?” Vroeg ze vervolgens, om dan maar een gesprek te starten.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] wo dec 13, 2017 10:19 pm
hate the player?
Levi Ethan B.
change the game
Levi was gelukkig dat hij dicht genoeg bij het dorpscentrum woonde dat hij overal te voet naar toe kon. Hij was absoluut geen fan van het openbaar vervoer en alleen vrouwen zagen er knap uit op een fiets. Nou, toch als het goed waar was en als ze niet helemaal nat waren geregend of als hun haren in hun gezicht vloog door een hevige wind. Als je het zo bekeek zagen vrouwen er het grootste deel van de tijd ook niet zo schitterend uit op de fiets. Toch bleef hij bij het standpunt dat hij bij mannen hoe dan ook erger was, of dat was toch wat hij zichzelf wijsmaakte.
Hij was de bar al binnen gekomen op drukkere, maar ook op rustigere momenten. Het was een gewone avond waar hij dus nog genoeg ruimte had om de knappe dames binnen het gebouw te kunnen zien. Er waren momenten dat het zo druk was, dat hij dat niet kon of dat er vooral mannelijk volk was en das vertrok hij meestal even snel als dat hij was binnengewandeld. Levi was begonnen met een simpele cola, maar wanneer hij alle verschillende soorten drank over de toonbank zag glijden, was het voor hem al snel duidelijk dat zijn volgende keuze ook iets sterks zou zijn, ook al wist hij nog niet wat.
Voor hem had Sundberg zowel voor als nadelen gehad. Het grootste voordeel voor hem was de vrijheid. Hij kon gaan en staan waar hij maar wou en hier waren ook nieuwe gezichten. Binnen Genosha had hij ook nooit de kans gehad om ze allemaal te leren kennen door lessen en stikte kamerregels. Hier ging dat allemaal zoveel vlotter en hij genoot er mateloos van. Zo had hij ook de knappe blondine iets verder aan de toog opgemerkt en ondanks dat hij vandaag niet zo heel veel zin had in een wilde avond, kon een babbel en een eventuele telefoonnummer voor later nooit kwaad.
Hij was op haar afgestapt en hij vriendelijk gevraagd of hij bij haar zou mogen zitten. Met een vrolijke glimlach op haar gezicht had ze toegestemd en dus plaatste Levi zich op de kruk naast haar en zette zijn drankje op de toog voor hem naar. Hij draaide zich wat naar haar toe om het gesprek te vergemakkelijk. Hij grinnikte kort bij haar bevestiging en nam ook zijn glas op, dat ondertussen al bijna leeg was. Hij dronk de laatste slok op wanneer haar woorden hem bereken. ”Ik kom van Genosha,” sprak hij duidelijk en keek haar kort aan, zoekend naar een mogelijk herinneren. Zou hij haar al eens gezien hebben op Genosha of was ze van hier. Hij gooide haar een charmante glimlach toe voor hij zijn hand op stak en een whiskey on the rocks bestelde. ”Ik denk ook niet dat ik jou al heb ontmoet,” begon hij om haar vaststelling te bevestigingen. ”Dat zou ik me toch wel herinneren,” vervolgde hij. Hij was die dag in een zekere charmante mood, ook al was het niet van zijn doen om zo te slijmen. meestal nam hij het veel subtieler aan, maar iedereen houdt wel eens van afwisseling, niet? ”Was jij hier al voor de bewoners van Genosha?” vroeg hij om het gesprek - naast zijn nogal zielig geflirt - op gang te houden en ook wel uit interesse. Men zou bijna gaan denken dat hij een slechte flirter was, maar dat was natuurlijk niet het geval.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] do dec 14, 2017 1:56 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Het gebeurde wel vaker dat Esmee soms gesprekken aanging met jongens aan de bar, hoewel het eigenlijk nooit leidde tot iets anders dan gewoon praten, omdat Esmee niet zo was. Ze vond het leuk om te praten maar ze zag jongens nooit als meer dan gewoon vrienden, geen boyfriend materiaal dus. Daarvoor was ze iets te voorzichtig, maar dat gaf niet. Meestal vonden ze het niet heel erg, en ze kon nu eenmaal een leuke vriend zijn. Ze was sociaal, enorm positief en altijd in voor grapjes of plagerijen. Of er ooit iemand tussen zou zitten die de friendzone uit kon breken wist ze niet, maar ze zou het wel zien.
De jongen die ze een andere keer ook al gezien had, maar nog niet eerder, zat er ook weer. Het was gewoon iets wat haar opviel en haar nieuwsgierige aard maakte dat ze hem misschien even in de gaten hield. Ze had alleen geen idee dat hij ook terug zou kijken, en tja dan moest je ineens iets. Niet dat ze het erg vond, zeker niet. Ze had graag gesprekken met vreemden. Het behoorde tot haar rol al bartender en het was geen big deal. Daarom gaf ze hem ook toestemmen wanneer hij vroeg of hij haar mocht vergezellen. Ze zou ook niet snel afslaan, hij zag er wel vriendelijk en netjes uit dus veel kwaad kon het niet. Niet dat Esmee snel kwaad in mensen zou zijn, zelfs als ze dit wel waren. Tja, ze moest er misschien mee oppassen maar tot nu toe was er nog nooit iets erg gebeurt dus waarom zou ze?
Hij was op de kruk naast haar komen zitten en draaide zich wat naar haar toe, iets wat zij ook deed zo gauw als hij dat deed. Om een gesprek op gang te laten komen besloot ze hem te vragen waar hij vandaan kwam, want zo lang was hij waarschijnlijk nog niet in Sundberg. ”Ik kom van Genosha,” Liet hij weten, waarop ze natuurlijk wel wat nieuwsgierig werd. Ja, ze had wel een reden waarom ze het zo interessant vond namelijk. ”Genosha?” Vroeg ze dan ook na, niet omdat ze niet wist wat het was, maar omdat ze het zeker wilde weten? Hij bestelde ondertussen nog een Whiskey on the rocks waarop Esmee ook weer even een slokje van haar cocktail nam. ”Ik denk ook niet dat ik jou al heb ontmoet,” Ging hij verder waarop ze hem weer aankeek. Ja, oke het viel haar op dat hij best een mooie kleur ogen had. ”Dat zou ik me toch wel herinneren,” Zei hij vervolgens waarop ze wel even moest lachen. Smooth, heel smooth. Ze had echt wel door dat het een zielige versiertruc was die iedereen gebruikte, maar dat maakte het wel grappig. ”Ohja? Is dat zo?” Zei ze lachend terug, om maar even mee te spelen. ”Was jij hier al voor de bewoners van Genosha?” Vroeg hij vervolgens waarop ze hem alsnog aankeek met een brede lach, die deels te maken had met zijn slechte versiertruc. ”Ja, maar niet heel lang hoor.” Reageerde ze terug, wat ook waar was. ”Jullie zijn toch mutanten?” Vroeg ze vervolgens, nieuwsgierig.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] do dec 14, 2017 8:10 pm
hate the player?
Levi Ethan B.
change the game
Levi was op zich wel een simpele jongen. Het enige dat hij in zijn leven nodig had was een meisje met no strings attached en vooral een goede babbel. Dat tweede was niet zo moeilijk te vinden in de bar op het plein in Sundberg. Hij kwam er geregeld, want ondanks dat hij hield van zijn huisgenoten, waren ze soms iets te extra voor hem. Daar in de bar vond hij dus de nodig ontspanning en kon hij ook nog wat mannelijke vrienden leren kennen die liever alcohol dronken dan melk. Die dag zou hij echter geen kennis maken met leuke kerels, maar wel met een knappe dame, wat hij natuurlijk ook niet zo heel erg vond. Welke normale jongen vond dat bovendien wel erg? Die dag besloot hij echter om te genieten van een goed gesprek zonder er iets achter te zoeken, ondanks dat dat Levi veel gemakkelijker gezegd was dan gedaan, aangezien hij van nature ene flirt was. Zelf had hij dat nooit een erge eigenschap gevonden, maar hij had al ondervonden dat sommige meisje dat niet apprecieerde. Toch was hij die dag ook niet van plan om zijn flirterige kant achteruit te duwen, nee, hij ging gewoon zichzelf zijn.
Hij zette zich op de stoel naar de blondine en keek haar met een vriendelijke glimlach aan. Zij had zich ook naar hem toe gedraaid en al gauw bracht ze het gesprek op gang. Ze vertoonde een zekere interesse wanneer hij haar vertelde dat hij van Genosha kwam. ”Het eiland ja,” antwoordde hij haar wanneer ze vroeg naar bevestiging. Zo goed als iedereen in Sundberg wist wat het was en wie zoal op het eiland woonde. Nadat hij zijn whisky had besteld nam zij nog een slok van haar cocktail. De geur die het drankje voortbracht was fantastisch, toch was Levi niet voor vrouwelijke cocktails. Hij was eerder iemand die genoot van eens stevige en sterke drank, zoals whisky. Een lach verliet haar mond bij zijn opmerking. Hij voelde zichzelf bijna zielig dat hij dat had gebruikt, hij leek wel ziek. Wanneer ze haar vraag had gesteld kon hij er niet meer onderuit. Hij besloot maar gewoon een slok te nemen en vervolgens een andere vraag te stellen. De brede glimlach had haar lippen nog steeds niet verlaten. Hij deed zijn best om het wat te negeren en moest hij meer verlegen zijn geweest had hij zijn hoofd van haar weggedraaid, maar nee. Ze vertelde hem dat ze er niet lang voor de mutanten was en hij knikte als bevestiging dat hij het begreep. Hij had nog een slok genomen, maar door haar plotse vraag, die voor hem toch wel wat uit het niets kwam, keek hij haar wat verbaasd aan. In zijn blik was ook iets te zien dat vertelde dat hij onder de indruk was. Je moest wel wat lef hebben om zoiets rechtuit te vragen. Niet alle mutanten waren namelijk even vriendelijk. ”Klopt,” beantwoordde hij haar simpelweg en liet zijn ogen kort rood kleuren, voor ze na een korte periode van paars terug naar blauw kleurde. Na nog een slok genomen te hebben draaide hij zich weer helemaal naar haar en een lach rolde over zijn lippen waarna zijn wenkbrauwen zich fronste. ”Sorry voor daarnet,” sprak hij, doelend op de slechte versiertruc. Hij schaamde zich er zelfs wat voor, zo slecht was het zelfs. Ook wou hij niet dat ze dacht dat hij zo was, want dat was ook absoluut niet, maar hij vreesde dat het al te laat was.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] vr dec 15, 2017 12:30 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Het maakte niet uit dat ze zelf altijd haar mutaties verborgen had gehouden, want ze had wel erg veel interesse in de mutanten die van Genosha naar Sundberg waren gekomen. Eigenlijk was het wel een soort toeval dat zij er al was. Nu had ze zelf nooit naar Genosha hoeven gaan want ze had met hulp van haar vader haar mutaties onder controle gekregen, zo goed dat ze nu zelfs zonder kon leven. Niemand zou het ooit doorhebben en dat terwijl ze wel redelijk sterk was. Class 3 als ze haar vader mocht geloven. Hij had er vrij veel verstand van gehad maar hij probeerde ook onder de radar te leven en hij zou er niets mee te maken hebben. Toen de oorlog ook getekend werd gingen ze zo snel mogelijk naar Sundberg omdat hij daar vrienden had en hij wist dat het daar veilig zou zijn.. Uiteindelijk had hij misschien wel gelijk gehad met het onder de radar leven, zeker gezien de gebeurtenissen rond Genosha..
Dat maakte echter niet dat ze niet een soort verbintenis voelde met de Genosha mutanten, al had zij de gruwelijke bombardementen natuurlijk niet meegemaakt en dat moest ook vast niet fijn zijn geweest. Ze kon zich wel voorstellen dat het genoeg trauma’s of littekens zou achterlaten. ”Het eiland ja,” Antwoorde hij wanneer ze het soort van na vroeg, wat het dus bevestigde. Hij kwam van het eiland Genosha. Somehow vond ze het cool maar het was natuurlijk wel een stuk minder cool dat ze hun veilige plek op het eiland kwijt waren geraakt. Dat hoorde absoluut niet en het was heel slecht. Zij nam nog een slokje van haar cocktail, die weer enorm goed smaakte. Dat miste ze echt op haar werkdagen, want dan dronk ze vooral water of sapjes. Toen ze reageerde op zijn slechte versiertruc leek hij wel even stil te blijven, misschien vond hij het zelf ook wel niet zo geweldig? In ieder geval vond zij het wel grappig dus het had wel gewerkt om haar aan het lachen te krijgen. Zo erg was het tenslotte ook niet, tenminste vond zij dan. Ze kreeg wel vaker van die opmerkingen maar ze kon maar bij enkelen erom lachen.
Toen ze hem de plotse vraag stelde of ze mutanten waren leek hij even te schrikken, daardoor ze zelf misschien ook wel een schrok. Had ze nu iets heel stoms gezegt? Of wat het een beetje gevoelig? Misschien was ze niet erg voorzichtig geweest met haar vraag, hoewel het wel een algemeen feit was dat in Zwitserland een aantal mutanten al woonde en ze werden er goed geaccepteerd. Zo werden mutanten door haar ook niet vreemd gevonden, natuurlijk met redenen. ”Klopt,” Zei hij vervolgens wel waarop ze hem toch met een klein glimlachje aankeek. Gelukkig nam hij het wel goed op? Nu zag ze ineens dat zijn ogen van kleur begonnen te veranderen, ze werden eerst rood toen paars en vervolgens weer blauw. Esmee keek hem werkelijk bewonderd aan, want ze had dat nog nooit gezien. Sowieso kende ze geen andere mutanten dan haar familie en wat kennissen van de familie maar die hadden niet echt hele sterke mutaties. ”Sorry voor daarnet,” Zei hij waarop ze eventjes niet snapte wat hij bedoelde maar ze legde de link vervolgens vrij snel. Hoewel hij naar haar weten niets verkeerd had gedaan. ”Je hoeft nergens sorry voor te zeggen hoor,” Zei ze met een vrolijke glimlach, die normaal altijd vrij aanstekelijk was. Hoewel haar gezicht ineens veranderde naar een nadenkend gezicht. Ze bedacht zich ineens iets. Het was alleen te lang geleden dat ze haar mutatie gebruikt had dus ze wist het niet direct te vinden. ”Oke, niet schrikken, ik wil je iets laten zien.” Zei ze vervolgens waarop ze naar zijn hand keek en deze vervolgens even zachtjes aanraakte. Soms werkte het beter als ze iemand aanraakte wanneer het een tijd geleden was. Om te concentreren sloot ze voor kort haar ogen en liet ze hem een herinnering zien. Haar eigen herinnering van dat hij het versiertrucje gebruikte, en hierbij kon hij soort van ook haar gevoel meekrijgen dus hij zou weten dat ze het oprecht grappig vond en er niet slecht over dacht. Ze wou tenslotte niet dat hij zich nu slecht ging voelen. Toen ze het had laten zien opende ze haar ogen weer en trok ze haar hand ook terug. ”Suprise,” Lachte ze lief. Hij had vast niet verwacht dat ze ook mutant zou zijn..
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] ma dec 18, 2017 3:15 pm
hate the player?
Levi Ethan B.
change the game
Levi genoot met volle teugen van het leven in Sundberg en als ze hem zouden vragen of hij terug naar Genosha zou gaan moest hij kennen, was hij niet eens meer zo zeker of hij zou toestemmen. Hij moest toegeven dat hij gek werd van de hartkloppingen in zijn hoofd, maar was er een zekerheid dat het zou stoppen naar maandenlang lessen volgen en oefeningen doen? Niemand kon daar een duidelijk antwoord op geven. Dan leefde hij liever een rustig leven in een klein dorpje in Zwitserland. Een dorpje waar blijkbaar een groot aantal knappe dames leefden en dat maakte alles veel draaglijker. De persoon die naast hem zat was daar een duidelijk bewijs van. Hij was er goed vanaf gekomen na de bombardementen en daar mocht hij zijn handjes wel voor kussen. Niet iedereen die daar woonde had zoveel geluk gehad. Had hij de pijn van iemand graag overgenomen om die persoon er van te besparen? Absoluut niet, zo was hij gewoon niet. Levi had een redelijk goed gevoel voor zichzelf en zou dat niet voor een random persoon aan de kant schuiven.
Hij was misschien niet de sterkste mutant ter wereld of de persoon met de meest nuttige mutatie, toch voelde hij zich overal wel veilig. Het eiland gaf een extra zekerheid, maar hij ging niet zeggen dat hij zich minder veilig voelde in een dorp omringt door bergen en bossen. Ondanks dat iedereen had gehoord van Genosha had hij het voor haar nog eens op een simpele manier verduidelijkt. Zijn goede indruk van toen hij beleefd had gevraagd of hij haar mocht vergezellen was volledig vervlogen na zijn domme woorden. Hij kon het nog steeds niet plaatsen vanwaar de idiote zin kwam, maar helaas kon hij de tijd niet terug draaien. Het enige positieve dat hij er in kon zien was dat ze het dan toch nog grappig vond.
Haar vraag had hem lichtjes doen schrikken. Niet door de vraag zelf, maar eerder door de directheid waarmee ze de vraag had geformuleerd. Hij had zich nooit geschaamd voor zijn mutant zijn, maar op Genosha hadden ze hem geleerd om altijd op je hoede te zijn. Toch was hij er redelijk zeker van dat hij het wel zou redden tegen iemand als Esmee. Uiteindelijk had hij haar vraag op een simpele manier wem bevestigd en ontstond er een kleine glimlach rond zijn lippen. Hij had haar dan ook zijn mutatie op een heel simplistische manier laten zien. Hij kon veel meer dan enkel dat, maar daar pronkte hij niet graag mee. De manier waarop ze hem had aangekeken gaf hem wel een zeker gevoel van voldoening. Met een knikje keek hij haar aan en nam een slok van zijn drankje.
Hij had zich op verontschuldigt voor zichzelf, maar al gauw kaatste ze die weer weg en vertelde ze ham dat hij zich voor niks moest verontschuldigen. Door haar vrolijke manier van lachen ontstond er ook een kleine grinnik in zijn keel. Haar gezichtsuitdrukking veranderde, waardoor Levi haar vragend aankeek. Hij had namelijk geen idee waarom haar blik plots zo veranderde. Zijn wenkbrauwen fronste bij haar woorden, maar ook was er een zekere nieuwsgierigheid in zijn ogen te zien. hij volgde haar hand dat voorzichtig de zijne aanraakte. Daarna keek hij haar weer op een bedenkelijk manier aan, afwachtend op wat er zou komen. Hij voelde hoe zij zich had gevoeld tijdens zijn slechte versiertruc en een glimlach sierde zijn lippen. Nu wist hij dat ze het echt niet zo erg vond, maar toch zou hij zich herpakken. Ze opende haar ogen weer en hij richtte zijn gefascineerde ogen op haar.
Toen hij haar voor het eerst zag zitten had hij haar ingeschat als de girl next door. Een vriendelijk aangename blondine die nooit een vlieg kwaad zou doen. Bij haar woorden trok hij zijn wenkbrauwen geamuseerd omhoog. ”Nice,” zei hij gewoon. Hij zou niet weten hoe hij het anders zou moeten omschrijven. Ze kon iets unieks en hij moest toegeven dat hij onder de indruk was. Hij nam een nog een grote slok van de whisky en op die manier was het glas ineens ook leeg. De muziek was veranderde en hij draaide de palm van zijn hand naar haar toe. Hij had zijn hoofd wat gekanteld en keek haar uitnodigend aan. Ondertussen deed hij het teken naar de persoon achter de bar om de muziek wat luider te zetten. ”Zin om te dansen?” vroeg hij op een beleefde en charmante manier. Het was natuurlijk wel een bar, maar er was niet zo heel veel volk en er was een lege ruimte iets verder weg van de toog. Zijn moeder stond er vroeger altijd op dat hij goed kon dansen. Dat was een van de eigenschappen die elke man moest bezitten volgend haar. Bij die gedachten kwam er een brede glimlach rond zijn lippen. Wanneer ze zou instemmen zou hij haar voorzichtig naar de ’dansvloer’ begeleiden. Hij was niet bepaald een romanticus die meisje ten dans zou vragen, maar hij had die dag een speciaal gevoel in zijn lichaam en wou eens iets anders doen.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] za jan 06, 2018 11:34 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Oké, ze was misschien iets té makkelijk met vragen stellen. Ze kon hier soms wel iets voorzichtiger mee zijn maar goed ze was nu eenmaal nieuwsgierig van aard en ze kon het niet meer terugnemen. Gelukkig leek hij er wel geen big deal van te maken, ondanks dat hij wat geschrokken leek. Natuurlijk was zo’n beetje heel Sundberg wel op de hoogte van de komst, maar toch. Esmee had er vrij veel nieuwsgierigheid na en daarom stelde ze dan ook de vraag. Niet stiekem omdat ze zelf ook een was? Neej, tuurlijk niet, uh-hum. Ze was ergens wel blij om niet de enige te zijn en zeker nu waren er in deze plek vrij veel van haar ‘soort’. Het enige verschil was, dat ze het van Esmee nooit konden weten omdat ze het niet liet zien.
Het feit dat hij zijn excuses aanbood voor iets wat niet echt slecht gezien kon worden, vond ze onnodig. Tuurlijk, het was wel een beetje cliché en oud maar het was wel grappig. Tenminste, zij zocht er niets fouts achter want hij leek wel aardig en er geen verkeerde bedoeling mee te hebben. Nu hoefde hij zich hier alleen totaal niet schuldig over te voelen en dat liet ze hem ook merken, op haar manier. Normaalgesproken zou ze dit nooit doen maar ze wist dat hij een mutant was en ze liet het alleen aan hem zien. Alle mensen om hun heen zouden er niets van door hebben. Dat was ook absoluut niet de bedoeling want dit was tenslotte ook haar werkvloer. Niet dat mensen hier vreemd opkeken van mutanten, maar toch voelde het veiliger wanneer ze het niet zouden weten. Mutantsecret, die alleen mutanten mochten het weten? Ze was hierom ook vrij enthousiast en ze wachtte zijn reactie af op wat ze hem had laten zien. ”Nice,” Zei hij waarop ze breed glimlachte. ”Dankje,” Zei ze vrolijk terug.
Hij nam nog een slok van zijn Whiskey en die was toen ook al op. Normaalgesproken zou Esmee dan ook vragen of hij een nieuwe wilde maar ze was nu niet aan het werk. Daarbij leek hij ook al snel iets anders van plan. Het muziekje was veranderd en ineens draaide hij zijn pols naar haar toe. Oke? ”Zin om te dansen?” Vroeg hij beleeft en charmant terwijl haar collega de muziek wat harder zette, omdat hij hem een seintje gaf. Ze moest eerlijk toegeven dat ze het niet verwacht had, zeker niet aangezien de bar niet echt een plek was om te dansen, al zou dat niet uit moeten maken. Je mocht altijd dansen, ook als je in een bar stond. Het zou waarschijnlijk de algehele sfeer ook omhoog helpen. Ze pakte heel ladylike zijn hand vast en glimlachte vriendelijk. ”Ja natuurlijk, ik zeg geen nee tegen dansen.” Vertelde ze waarop ze opstond van de kruk op een sierlijke manier. Ze was niet de beste danser maar ze kon het wel, al zag het er vaak meer grappig uit. Rustig deed ze een paar stapjes achteruit zodat de krukken niet in de weg zouden komen te zitten maar vervolgens wachtte ze eerst hem af. Hij kon misschien beter de leiding nemen, voordat zij zichzelf voor gek zou zetten.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] zo jan 07, 2018 6:04 pm
levi ethan bast
lucifer » esmee » 560 words
Hij kon niet ontkennen dat haar mutatie hem wel degelijk aansprak. Het was er dan ook eentje waar je echt iets nuttigs mee kon doen. Toch zou Levi nooit verder gaan dan gewoon de rode kleur van zijn ogen laten zien om te bewijzen dat hij een mutant was. Ondanks dat ze in Sundberg op de hoogte waren dat er ondertussen behoorlijk wat mutanten rondliepen, bleef hij deels toch wel op zijn hoede. Je wist maar nooit of er één of andere gek tussen zat die elke mutant die hij tegenkwam door de kop ging schieten. Natuurlijk wist hij niet of er voor Esmee nog een andere manier was om dat aan te tonen. Het was een prettig aangenaam gevoel om zich te voelen als iemand anders - en niet alleen omdat het een vrouw was. Een brede glimlach had zich rond haar lippen gevormd waarna ze hem op een beleefde en vrolijke manier had bedankt.
De whisky die voor zijn neus stond, was ondertussen leeg gedronken, maar hij hoefde geen nieuwe. Aangezien hij haar niet meer kon bewijzen dat hij een goede flirter was, ging hij maar de charmante jongeman proberen uit te hangen. Niet dat dat iets was dat hij normaal gezien deed bij meisjes die hij nog maar net had leren kennen, maar Esmee had aan het juiste eind getrokken. Hij kon natuurlijk wel redelijk goed dansen door lichte dwang van zijn moeder, maar dat wilde niet zeggen dat hij het niet verleerd kon zijn. Hij glimlachte vriendelijk naar haar wanneer ze instemde met zijn aanbod. Met haar in de hand zorgt hij een plaatsje uit waar het niet zo druk was en waar ze dus plaats hadden om te dansen. Verschillende hoofden keek op van hun gesprek om te zien wat er allemaal aan het gebeuren was.
Voorzichtig bracht hij zijn mond dichter naar haar oor toe. ”Ik kon goed dansen, maar ik kan je nu niets meer beloven,” fluisterde hij haar toe. Hij keek haar in de ogen aan en glimlachte beleefd naar haar. De radio speelde een zacht slownummer. Met zekere voorzichtigheid legde hij zijn hand om haar middel terwijl hij haar licht vragend aankeek om zeker te zijn dat ze het goed vond. Langzaam bewoog hij zijn lichaam en voeten op het ritme van de zachte muziek. Hij hield zich niet zo nauw aan de regels die hij had geleerd, maar in een bar moest het ook allemaal niet zo stijf en chique zijn. Na enkele minuten dansen op de rustgevende muziek begeleidde hij haar naar een kant en liet haar daar langzaam wat zakken. Hij verloor tijdens die beweging geen oogcontact en een lieve glimlach had zich rond zijn roze lippen gevormd. Wanneer het nummer was afgelopen hield hij haar nog even vast voor hij zijn hand over haar rug heen liet glijden en het contact verbrak. ”Bedankt voor de fijne dans,” sprak hij op een charmante manier en knipoogde vriendelijk terwijl zijn lippen zich in een aangename glimlach krulde. Nooit eerder was hij een romantisch ziel geweest die meisje meevroeg naar de dansvloer, maar Esmee leek hem niet het meisje dat zou vallen voor zijn normale charmes. Plus, dit was ook voor hem wel eens een leuke afwisseling. Of ze daarna nog verder met hem wou babbelen en rondhangen of niet.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] do jan 11, 2018 2:19 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Ze wist dat haar mutatie wel heel handig kon zijn in sommige situaties en dat ze natuurlijk best mooie dingen ermee kon doen, maar toch gebruikte ze het nooit. Nu wel, en het maakte haar ergens wel enthousiast om het een keer te kunnen gebruiken. Zeker omdat het een goede zaak was. Natuurlijk was het wel fijn dat ze het inmiddels onder controle had, want als deze dingen gebeurde zonder enige controle kon het wel eens awkward worden. Nu was het gelukkig lastig om iemand echt pijn te doen met haar mutatie dus bang was ze er ook niet voor om hem te gebruiken. Ze wilde alleen niet gezien worden als een freak of iemand die misschien wel gevaarlijk kon zijn, al wist hij misschien wel hoe het voelde om zo gezien te worden. Van hem was het misschien bekender dat hij een mutant was doordat hij van Genosha kwam. Zijn aanbod om te dansen was wel heel verrassend, want dat verwacht je niet in een bar. Hoewel het eigenlijk misschien wel een beetje absurd was, want er was muziek er prima gelegenheid om een beetje te dansen. Al danste waarschijnlijk niemand in bars omdat de muziek zachter stond dan in bijvoorbeeld een club. In een bar kon je met elkaar praten in plaats van een club waarbij je eigenlijk alleen maar met elkaar kon dansen, daar kon je elkaar moeilijk verstaan wanneer je iets zei. Het was wel vrij logisch, maar dat maakte niet dat het niet zou kunnen. De muziek werd door haar collega iets harder gezet, maar natuurlijk niet te hard zoals in een club anders zouden mensen gaan lopen klagen. Ze kregen wel wat blikken van mensen toen ze eenmaal op een plekje gingen staan, en hoewel Esmee er normaal niets van aantrok vond ze het nu wel een tikje vreemd om aangekeken te worden. Niet dat ze zich hierdoor zou laten afleiden, nee in tegendeel, ze probeerde zich meer op.. Ja? Ze herinnerde ineens dat ze nog niet eens zijn naam wist, maar goed ze probeerde zich meer op hem te richten dan op de mensen om haar heen. Hij boog zich een beetje naar voren om zichzelf alleen voor haar verstaanbaar te maken. ”Ik kon goed dansen, maar ik kan je nu niets meer beloven,” Zei hij waarop ze hem weer aankeek en kort moest lachen. ”Dat zeg je nu pas? Je gaat me toch niet voor schut zeggen he?” Vroeg ze vrolijk, al wist hij vast wel dat het een grapje was. Ze ging er wel vanuit dat hij dit niet deed om haar voor schut te zetten. Het nummer was vrij traag maar hij wist zich wel in het juiste ritme van de muziek te bewegen. Zachtjes legde hij zijn hand om haar middel en keek haar een beetje vragend om toestemming aan, waarop ze glimlachte als antwoord. Hierdoor begon ze iets groter te bewegen, wat hem wel zou laten weten dat het oké was. Ze was niet bang om aangeraakt te worden, dat was ze nooit, maar ze had wel een zekere angst voor iemand toelaten in haar hart. Hij hield zich dan wel niet aan de officiële regels en danste niet als een houten hark, dus ze kon niet klagen. ”Hmm.. Oke, als dit je plan was om me voor schut te zetten gaat het niet zo goed.” Gaf ze toe, wat hij wel mocht zien als een compliment. Ze lachte vriendelijk naar hem en volgde hem netjes met haar bewegingen. Hij liet haar naar een kant bewegen waarbij hij haar ook een beetje liet zakken, waarop ze dit natuurlijk ook met een zekere sierlijkheid deed. Ze trok een gezicht die wel duidelijk maakte dat ze onder de indruk was van die move. Toen het nummer afgelopen was keek hij haar nog even aan en liet vervolgens zijn hand wegglijden. Zijn lieve glimlach deed toch wel wat met haar hoor, dat kon ze niet ontkennen. Het was gewoon lief. ”Bedankt voor de fijne dans,” Zei hij waarop ze knikte en vervolgens nog een korte hoffelijke buiging maakte. ”Dat is volledig insgelijks.” Zei ze met een vrolijke glimlach. ”Meneer..?” Vroeg ze vervolgens heel subtiel naar zijn naam, want die wist ze nog niet en wou het wel graag weten. Ze mocht hem wel en ze zou best wel contract willen houden.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] wo jan 31, 2018 2:01 pm
levi ethan bast
lucifer » esmee » 746 words
Levi had in maanden zijn mutatie al niet meer gebruikt. Het was voor hem als een orgaan in zijn lichaam. Het was er wel en het werkte wel, maar er werd nooit op een bewust manier gebruik van gemaakt. Enkel de hoge lichaamstemperatuur en de constante aanwezigheid van het geluid van kloppende harten zorgde ervoor dat hij zich bewust bleef van de aanwezigheid van zijn mutatie. Verder was het voor hem een overbodig accessoire. De blondine die naast hem aan de bar zat had hem aan het denken gezet. Zou hij na die lange tijd nog steeds dezelfde controle hebben over zijn krachten en zou het dezelfde effecten uitlokken als het vroeger deed. Hij besloot die gedachten voorlopig weg te duwen en het misschien eens uit te testen wanneer hij thuis was en Kallista en Victor niet aanwezig waren.
Zijn ogen hadden de hare gevonden voor hij haar vriendelijk vroeg voor een dans. Hij zou het zelf nooit gevraagd hebben moest er meer volk in de bar gezeten hebben aangezien hij zich niet voor schut wou zetten. Ook was de kans groter dat het meisje niet zou mee willen doen moesten er meer ogen op hen gericht zijn. Hij kon dus op een zekere manier wel van geluk spreken dat het een rustige winterse namiddag was in Sundberg. De gezelligheid die automatisch in de bar hing zorgde ervoor dat hij stiekem zelfs hoopte dat ze zou toestemmen. Het was niet van zijn gewoonte om een dame zomaar ten dans te vragen, maar die dag had hij een zachtere dag, als je het zo kon noemen.
Hij had haar hand vriendelijk vast genomen voor ze samen naar een open ruimte in de ruimte wandelen. Verschillende blikken volgde hun bewegingen schaamteloos, maar Levi was ertoe in staat om ze buiten te sluiten, ze te negeren. Na zijn woorden keek ze hem en klonk er een korte lach. ”Anders was je niet meegekomen,” beantwoordde hij haar eerste vraag met een charmante glimlach rond zijn lippen getekend. Vervolgens schudde hij zacht zijn hoofd om duidelijk te maken dat het niet zijn plan was om haar voor schut te zetten. Dat zou hij absoluut niet willen, want dat zou ook voor hem niet goed uitkomen. Met een vriendelijke glimlach beantwoordde ze zijn vraag naar toestemming om zijn hand op haar rug te leggen. Al gauw hadden ze samen het juiste ritme gevonden en werden de bewegingen van de blondine groter en enthousiaster. Het zorgde voor een geamuseerde, maar ook speelse zachte grijns op zijn gezicht. De omgeving leek hem even te ontgaan. Hij grinnikte kort bij haar opmerking voor hij haar wat naar achteren liet zakken. Ze maakte het tafeleer volledig af door zich er sierlijk naar te bewegen. Aan haar gezichtsuitdrukking kon hij afleiden dat hij niet had mis gedaan met die beweging.
Hij nummer was afgelopen en langzaam had hij zijn handen van haar lichaam verwijdert. ”Het was me een genoegen,” antwoordde hij extreem beleefd en met een halve glimlach nog steeds op zijn gezicht. Hij was ook pas op dat moment dat hij zelf besefte dat hij de naam van het meisje nog niet eens wist. Ze maakte een sierlijke beweging en hij knikte beleefd en dankbaar naar haar. ”Levi,” beantwoordde hij en voelde een zekere neiging om zijn hand hoffelijk uit te steken. Toch glimlachte hij gewoon vriendelijk. ”Zin om nog iets met mij te drinken, juffrouw…?” op dezelfde beleefde manier vroeg hij ook naar haar naam en wachtte geduldig op haar antwoord voor hij zich weer langzaam richting de bar begaf.
Eenmaal terug op de kruk knikte hij naar de persoon achter de bar om hem of haar te bedanken om de muziek wat hoger te zetten. Nog steeds voelde hij verschillende mensen naar zijn rug kijken, maar hij besloot dat te laten voor wat het was. ”Een whisky en …,” hij keek het meisje kort vragend aan, maar al gauw schoot de naam van het drankje hem terug te binnen. ”een Woo Woo,” bestelde hij op een beleefde toon en knikte eens. Vanzelfsprekend zou hij haar trakteren op een drankje na haar traktatie op de aangename dans. Het was dan misschien maar iets simpels, maar op een zekere manier deed het hem denken aan de band die hij had met zijn moeder en het voelde wel nog eens goed. Het was al zoveel maanden geleden dat hij haar had gezien dat de korte dans met de blondine voor een warm gevoel bij hem vanbinnen zorgde.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] do maa 01, 2018 3:49 pm
The sun goes down and it comes back up
Levi
Normaal gesproken zou Esmee niet zo snel met iemand dansen in een bar, maar ze werkte hier en de sfeer beviel haar altijd goed dus ze was hier niet zo verlegen. Ze hield wel van dansen, zeker met vrienden op een feestje, maar een één of één dans met een jongen kwam niet zo vaak voor bij haar. Natuurlijk kon ze het wel, anders had ze nu ook niet toegestemd. Dat en omdat hij had gezegd dat hij kon dansen. Alhoewel? ”Anders was je niet meegekomen,” Beantwoordde hij een vraag waarop ze even moest lachen. Tja, nu kon ze niet meer terug toch? Gelukkig schudde hij vervolgens wel weer zijn hoofd om te laten weten dat hij haar niet voor schut ging zetten. Dat was heel.. Geruststellend? Toch liet hij vervolgens ook al snel zien dat hij nog wel dansmoves had, dus ze hoefde zich nergens zorgen over te maken after all.
Ja hoor, Esmee was wel aangenaam verrast door zijn dansen, dat kon de jongen nog best wel goed. Zeker de laatste move, die had ze niet helemaal verwacht maar natuurlijk was ze erin meegegaan. Als ze ooit nog eens iemand nodig had om danswedstrijden te doen dan zou ze hem zeker vragen, al zouden ze dan waarschijnlijk het niveau wel een beetje moeten opschroeven. Esmee al helemaal. Ze kon wel een beetje dansen maar als je haar bijvoorbeeld zou vragen de tango of de cha cha cha te dansen dan zou ze het bij god niet weten.
Toen het nummer afgelopen was, stopte hij ook met dansen en zij dus ook. Ze liepen weer terug naar de bar waar hun glazen stonden om zo nog waarschijnlijk even verder te praten, tenzij hij weg moest. Dan zou ze hem laten gaan. ”Het was me een genoegen,” Antwoordde hij beleeft waarop ze even vrolijk lachte. Het was volledig insgelijks maar dat had ze al laten weten. Zo vaak danste niet met iemand in een bar, of nou ja eigenlijk nooit dus hij was de eerste. Heel subtiel had ze naar zijn naam gevraagd, want ze kwam al snel tot de realisatie dat ze die nog niet wist en dat was handig om te weten. Gezien weten hoe ze hem kon aanspreken enzo. ”Levi,” Zei hij waarop ze even haar gezicht schuin hield met een schattige glimlach. Ze knikte vervolgens even om te laten weten dat ze hem had. ”Zin om nog iets met mij te drinken, juffrouw…?” Vroeg hij vervolgens terug met dezelfde tactiek om de naam te vragen. Ze grijnsde eventjes waarop ze knikte en op een barkruk ging zitten. ”Esmee,” Zei ze op een engelse manier, want Nederlands zou misschien vreemd klinken voor hem.
Hij bedankte even haar collega die achter de bar stond en bestelde vervolgens twee nieuwe drankjes. Blijkbaar had meneer ook haar drankje onthouden waarop ze even zachtjes moest lachen. Knap hoor, zelfs zij kon soms moeite hebben met onthouden welke drankjes mensen dronken. Hoewel het bij jongens makkelijker was, die dronken vaak bier, whiskey of rum. ”Wow knap hoor, mijn drankje onthouden.” Gaf ze als compliment met een vriendelijke glimlach. ”Dankjewel,” Zei ze tegen hem toen haar collega aan kwam zetten met het drankje.
Onderwerp: Re: The sun goes down and it comes back up [closed] za maa 10, 2018 3:20 pm
levi ethan bast
lucifer » esmee » 456 words
De dans was afgelopen en met een geamuseerde lach rond zijn lippen was hij terug gewandeld naar de bar. Hopend dat het blonde meisje hem nog even zou vergezellen. Niet dat hij niet alleen wou zitten, maar haar gezelschap vond hij zeker niet onaangenaam. Bovendien was met iemand samen iets drinken toch wel toffer dan alleen. Het was hem niet ontgaan dat ze niet het meisje leek dat zomaar met een vreemde jongen mee zou gaan, dus leek het hem ook niet verstandig om direct die richting in te slaan. Hij besloot om er gewoon nog een gezellige avond van te maken, als ze dat wou tenminste.
Door haar vrolijke lach kon hij wel vaststellen dat het dansen ook haar was bevallen. Het viel niet te ontkennen dat daar lach op een zekere manier aanstekelijk was. Ook al was het enkel het gebaar zonder geluid, krulde ook zijn mondhoeken zich lichtjes naar boven. Op een subtiele manier had ze naar zijn naam gevraagd waarna hij die zonder twijfelen ook had gegeven. Terwijl hij vroeg of ze nog zin had om iets te drinken vroeg hij op dezelfde manier ook naar haar naam. Esmee leek ze te heten. Een naam die aangenaam in de oren klonk en ook wel bij haar paste vond hij. Hij knikte als teken dat hij haar had begrepen en ook wel om aan te tonen dat de naam in zijn geheugen stond opgeslagen.
Een zachte lach die zich naast hem had geproduceerd was hem niet ontgaan en stiekem vond hij het wel aandoenlijk. Een grijns had zich rond zijn lippen gevormd bij haar complimentje. ”Ik moet wel indruk blijven maken,” sprak hij op met een spontane en charmante stem die gepaard ging met een glimlach die zich op dezelfde manier uitte. Zij bedankte haar collega achter de bar wanneer hij of zij kwam aanzetten met de drankjes. ”Toost op onze eerste dans van hopelijk meerdere die gaan volgen,” sprak hij voorzichtig met toch wel een licht vragende toon naar het einde van zijn zin toe. Niet dat ze er een wekelijkse uitstap van zouden moeten maken, maar wanneer ze elkaar nog eens tegen zouden komen, zou hij er zeker geen ‘nee’ tegen zeggen. Hij hief zijn glas lichtjes op, keek haar aan en bracht zijn glas naar het hare toe. Een nog steeds charmante, maar lieve glimlach had zich rond zijn lippen getekend. Zacht schudde hij zijn hoofd en streek met de vingers van zijn linker hand door zijn zwarte lokken, terwijl de vingers van zijn rechter hand nog steeds het koele glas omsloten. Het glas bracht hij naar zijn lippen toe voor hij er een slok van nam en zijn azuurblauwe ogen nogmaals op de aangename, mooie blondine naast hem richtte.
