Kamer 35 (Jeong Hwan)

Als antwoord zag hij Jeong knikken, waarna hij zich terug op zijn eten richtte. De appel was ondertussen al op en Erik zette een paar stappen in de richting van een vuilbak. Waarna hij het klokhuis van de appel erin gooide en hij terug achteruit stapte. Erik zette zijn handen op de tafel en ging erop zitten. Wat zou hij hierna doen? Er was nog steeds een groot stuk van het eiland dat hij niet gezien had. Niet dat dat hem veel interesseerde. Het liefst van al zou hij hier gewoon weg gaan. Als het mogelijk was tenminste. Even hoorde hij hoe Jeong aan de bibliotheek dacht waarna Erik Jeongs gedachten terug buiten sloot totdat ze alleen nog maar een zacht geruis vormden. Hij hield wel van het geruis van stemmen. Als hij het zou willen zou hij dat laatste geluid ook nog buiten kunnen sluiten, maar hij had het geluid graag in zijn hoofd. Maar eigenlijk was het wel een goed idee van zijn kamergenoot om naar de bibliotheek te gaan dan kon hij eens zien wat voor boeken ze hier hadden.

Na een tijdje was ook Jeong klaar waarna deze naar Erik toe liep. “Ik ga naar de bieb,” Zei Jeong. ‘Waarom ook niet’ dacht Erik. ’Ik kom ook even mee, als je het goed tenminste.’ Zei Erik grijnzend. Waarna hij zich met zijn handen van de tafel afduwde en naast Jeong ging staan. Hij liep al in de richting van de deur. ‘Zou hij het nog eens doen? Waarom ook niet’ dacht hij. ’Kom je nog… Of ben je aan de vloer vast gelijmd.’

“Ik kom ook even mee,” reageerde Erik terug op zijn vraag. Jeong zuchtte en keek naar de grond, hij had niet echt zin om met zijn kamergenoot de bieb in te gaan. Gelukkig kon je daar niet praten met elkaar en in de zelfde soort boeken zouden ze ook niet geintreseert zijn dus dat moest goed komen, dacht die zo. Erik was al naar de deur gelopen en riep weer “Kom je nog... Of ben je aan de vloer vast gelijmd,” serieus kan die geen andere grappen maken, dacht Jeong, terwijl hij richting Erik liep de kantine uit. Eenmaal de kantine uit liep Jeong richting de bibliotheek.

Ze waren eindelijk aangekomen bij de bibliotheek, hij had geen woord gesproken tegen Erik tijdens de weg er naar toe. Hopelijk was dacht die er niks achter, maar goed. De rust tijdens het lopen vond Jeong wel even fijn. Zonder te wachten wat zijn kamergenoot zal doen liep Jeong meteen door naar de kast met mutatie’s op in de hoop dat ze boeken hadden wat over healing ging. Hij liep met volle concentratie langs de boeken zoekend naar boeken. Hij vond er een pakte hem voorzichtig uit de kast en begon er door heen te bladeren. Er stond van alles in en het meeste over de healing die hij deed en tips en tricks stonden er ook bij. Jeong was blij met dit boek en zocht een zit plek om het te gaan lezen.

Na een tijd in stilte gestapt te hebben kwamen ze bij de bibliotheek aan. Terwijl Jeong al bij een kast met boeken stond bleef Erik even in de deuropening staan. Hopelijk zouden ze iets interessants hebben. Dat zou toch wel moeten met de hoeveelheid boeken die ze hier hadden staan. Erik ging naar één van de kasten toe en begon naar de titels te kijken. Uit zijn ooghoek zag hij hoe zijn kamergenoot al een boel gevonden had en naar een stoel wat verderop liep.

Na een tijdje rond gekeken te hebben liep hij naar de boeken over mutaties waar hij na een tijdje zoeken een boek vond dat over dromen. Hij bladerde even door het boek waarna hij het weer weglegde. Hij zette een paar stappen in de richting van Jeong en riep: ’Ik ben weg’ Wat hem een boel geërgerde gezichten opleverde. Even lachte Erik waarna hij de deur uitliep.

Erik kon het niet weerstaan om even naar buiten te gaan. Het regende nog steeds, maar toch bleef hij even op het schoolplein staan. Waarna hij terug naar zijn kamer liep. Waar hij, na droge kleren aangedaan te hebben zijn radio aanzette en op zijn bed ging liggen.

Terwijl Jeong door het boek aan het bladeren was en aan het besturen was, kwam Erik zijn kant op en liet zonder enige schaamte weten die die weg ging. Jeong kon hem wel slaan, echt hoe onbeschoft kan je zijn. Hij zuchte zachtjes van binnen en ging weer verder met het bestuderen van het boek, hij pakte even zijn telefoon er bij om wat foto’s te kunnen maken van paar pagina’s en ook om wat notities te kunnen maken in zijn telefoon. Toen die eindelijk klaar was met het bestuderen van zijn boek stond hij op en liep die weer terug naar de kast waar hij het boek vandaan had. Na het terug zetten van de boek liep die maar weer terug naar zijn kamer het was al weer 8 uur ’s avonds.

Hij liep de trap weer op richting de kamers en liep de gang van de jongens kamers in, toen hij bij zijn deur stond hoorde hij muziek uit zijn kamer komen. Hij wist dat zijn kamergenoot er in zat, of hij moest vergeten zijn radio uit te zetten. Hij deed de kamer deur open en zag inderdaad zijn kamer genoot daar liggen. Jeong liep door naar zijn bed en ging er op liggen en deed zijn koptelefoon op om ook naar muziek te luisteren.

Zodra hij uit de bibliotheek was begon hij te lachen. Hoe Jeong dacht dat hij hem wel zou kunnen slaan. Gelukkig had Jeong dat niet gedaan. Dan had zijn kamergenoot dat boek van hem hard nodig gehad. Of had hij even de ziekenzaal kunnen bezoeken.

Terwijl hij op zijn kamer lag hoorde hij hoe Jeong binnenkwam en ook op zijn eigen bed ging liggen waarna hij zijn hoofdtelefoon opzette. Hij zette de radio af en luisterde naar het getik van een klok die in één van de andere kamers hing. Het was een rustgevend geluid ook al zouden de meeste mensen er geen aandacht aan schenken. Zo bleef hij er een tijdje liggen. Terwijl het buiten steeds zwaarder begon te regenen en af en toe hoorde hij de donder en de bliksem. Erik pakte zijn kussen en legde het op zijn hoofd terwijl hij de twee uiteinden van het kussen tegen zijn oren gedrukt hield. Hij zuchtte, van isolatie hadden ze hier zeker ook nog nooit gehoord? Misschien moest hij is gaan klagen bij één van de schoolhoofden of gewoon ergens een bood gaan zoeken en gaan lopen. Hij betwijfelde of dat laatste ook ging lukken. Als hij niet op zee zou blijven dobberen zou hij wel ergens tegen een rots varen.

Jeong keek even op zei naar zijn kamergenoot hij merkt dat die met zijn hoofd onder de kussen lag en dat zijn radio uit stond. ‘mooi’ dacht die hij stond gauw op en sloot de gordijnen gauw en kleedde zich om. Hij had een lange pyjama broek aan en een ontblote boven lichaam. Hij ging nu onder zijn dekens zitten en beetje op zijn telefoon een paar apps langs te gaan, terwijl hij muziek luisterde door een oor, voor het geval dat zijn kamergenoot tegen hem begon te praten. Hij wist niet zo goed wat hij met hem moest. De ene keer leekt die aardig, maar de andere keer begreep Jeong echt helemaal niks van hem. Dan was zijn kamergenoot een onaardige onbeschofte jongen. Wat is hem ooit over komen waarom die zo is, dacht Jeong. Hij zuchtte even en sloot zijn ogen, dachten aan wat die morgen eens zal gaan doen. Helaas had die morgen geen les, maar hij kon wel zelf alvast een paar dingen gaan leren. Of mensen leren kennen, want niet iedereen zal zo als Erik zijn, dacht hij. Het was 9 uur tenminste dat vertelde zijn telefoon over een uur of andere half wou hij gaan slapen, om te zorgen dat zijn slaapritme niet verpest werd.

Erik lag nog steeds met het kussen op zijn hoofd. Het weer was buiten nog steeds even hard, maar het was hem ondertussen al gelukt om het lawaai buiten te sluiten. Ook al deed het geluid geen pijn meer hij hield het kussen nog een tijdje op zijn hoofd, zo was het donker en rustig, en hield hij zijn ogen gesloten terwijl hij naar het geluid van de regen luisterde. Hij deed zijn ogen open, zuchtte en legde het kussen terug onder zijn hoofd. Even keek hij naar zijn jas die hij op het uiteinde van zijn bed geslingerd had.

Terwijl hij daar lag ving hij iets van Jeongs gedachten op. Soms kreeg hij gewoon informatie binnen zonder dat hij het echt zelf gewild had, maar dat vond Erik niet erg. Het was wel waar, Jeong zou nooit iets van hem begrijpen. Hij was er ondertussen al lang achter gekomen dat niemand elkaar echt kon begrijpen. Bij hem was het hetzelfde, het was niet omdat hij alles kon horen dat hij ook alles wat een ander dacht en zei echt begreep. Jeong zou nooit volledig weten wat hem overkomen was, daar zou Erik wel voor zorgen.

Even nam Erik de tijd om zich om te kleden. Zijn pyjama bestond uit een lange grijze broek en een redelijk strakke T-shirt. En ging hij terug op zijn bed liggen. Misschien moest hij maar eens gaan slapen. Ofja, straks zou hij dat wel doen. Eerst had hij nog veel om over na te denken. En dat deed hij altijd voor hij ging slapen als hij in bed lag, het rustigste deel van de dag.

Jeong merkte dat die langzaam weg zakte en ruime zijn telefoon en koptelefoon weg. Hij kroop lekker onder de dekens en deed het lampje wat op zijn nacht kastje stond uit “truste,” zei hij en viel in slaap.

Het was ochtend en Jeong werd wakker door het licht wat in zijn kamer scheen. Hij pakte zijn telefoon het was 9 uur, hij legde zijn telefoon weer weg en bleef nog even in zijn bed liggen en stond daarna op. Jeong maakte zijn kast kleding kast open en bedacht even wat die aan zal doen. Hij pakte een strake grijze broek een dunne trui en deed dat aan. Hij kamde nog vlug zijn haar en poetste zijn tanden en ging daarna de kamer uit om wat te eten. Sinds dat Jeong terug was van de bibliotheek had die niet veel contact meer gehad met zijn kamer genoot. “vriendschap zal het wel niet worden,” zei hij zachtjes hard op en zuchte even.

Na het ontbijt liep hij weer terug naar zijn kamer om even een boek te lezen en afwachtend wat zijn kamergenoot zou willen doen vandaag. Niet dat die verwachte dat die twee iets zal doen, maar goed.

“truste,” Hoorde hij Jeong zeggen nadat die de lamp op zijn nachtkastje uit deed. Erik stond op en deed het licht van de kamer ook uit. ’Slaapwel’ zei hij. De lamp op zijn eigen nachtkastje deed hij ook uit waarna hij terug op zijn bede ging liggen. Het zou nog wel even duren voor hij zou slapen, maar hij vond het niet erg om in het donker te liggen. Rond een uur of elf viel hij in slaap.

Rustig begon Erik wakker te worden. Even keek hij op een klok die aan de muur hing. Het was een uur of zes. Lang genoeg geslapen, dacht hij bij zichzelf. Even keek hij naar buiten. De zon scheen en het regende niet meer. Al had hij dat laatste al gehoord. Hij kleedde zich aan en ging naar beneden om te ontbijten.

Hij liep nog even buiten rond en tegen dat hij terug was was het acht uur. Hij zette zich op zijn bed en pakte een blad papier waar hij op schreef, in het Japans natuurlijk, hij schrijf niet echt bepaalde woorden of zinnen, maar gewoon de tekens omdat hij ervan hield om ze te zien en ze te kunnen schrijven. Zo ging hij even door tot Jeong ook wakker werd. Even keek hij op van de bladeren in zijn hand waar op willekeurige plaatsen tekens stonden die de meeste mensen hier niet zouden kunnen ontcijferen. “vriendschap zal het wel niet worden,” hoorde hij Jeong zacht zuchten. Waarschijnlijk had Jeong wel gelijk. Hij ging hier het hele eiland af, maar echte vrienden waren hier niet echt te vinden. Aardige mensen wel, maar dat was nog iets anders dan vrienden. Erik richtte zich weer op de bladeren die hij vast had tot Jeong terug keerde. Misschien moest hij iets tegen hem zeggen. ’Les, vandaag?’ vroeg hij rustig zijn blik nog steeds op het blad voor hem gericht.