Be careful making wishes in the dark, dark [Salina&Jayson's room]

Ze had vanochtend het nieuws gekregen dat ze een roommate zou krijgen en dus was ze al begonnen met het opruimen van haar spullen die overal door de hele kamer lagen, maar ze had ook echt veel te veel meegenomen uit haar oude appartement met Ramiro. Die spullen van hem waren belangrijk, dat had hij haar al vaker gezegd, daarom was ze er ook voorzichtig mee. Het grootste gedeelte deed ze weer terug in de grote koffer - of in een andere tas of doos - en legde deze weer onder het bed neer, netjes opgeborgen. Wel zou ze nog even heel goed duidelijk maken dat haar spullen niet aangeraakt mochten worden, want ze wilde echt niet dat hij aan haar spullen zou snuffelen. Dat was namelijk nog aan haar gevraagd, of ze het erg vond als het een jongen zou zijn en daarop had ze gezegd het niet erg te vinden, dus zou ze een jongen bij haar op de kamer krijgen. Salina had er echt helemaal geen problemen mee hoor, het zou toch niets veranderen, op het feit na dat ze haar spullen meer opgeborgen moest houden. Maar goed dat was voor haar dus geen probleem, helemaal niet. Stiekem was ze wel benieuwd naar wie ze hier zou aantreffen straks, zolang het maar niet Max zou zijn want hem zou ze niet vertrouwen in de buurt van de spullen van Ramiro, ze had namelijk geen idee wat hij zou doen als hij erachter zou komen. Zodra ze alles een beetje goed had opgeborgen liep ze naar de badkamer toe met een handdoek in haar handen en ging ze voor de spiegel staan. Ze haalde het elastiekje uit haar haren en begon zichzelf uit te kleden om vervolgens onder de douche te stappen.

Lang had ze er niet onder gestaan, het ging er meer even om dat ze haar haren kon wassen en al dat andere wat ze dagelijks nog onder de douche moest doen. Ze had de temperatuur hoog gezet zoals ze dat vaak gewoon deed waardoor er nu veel stoom in de badkamer was en de spiegel beslagen. De hitte deed Salina tot een zeker punt niet zoveel, minder dan een normaal persoon, al kon ze zichzelf nog wel verbranden als de temperatuur echt te hoog werd. Ze schoof het gordijntje aan de kant en pakte de handdoek om haarzelf af te drogen. Daarnaar sloeg ze de handdoek gewoon simpel om haar heen en maakte ze deze vast. Eerst droogde ze nog wel eventjes haar haren met de fohn die hier toch al lag, maar ook alleen zodat het niet meer drijfnat was, ze droogde haar haren niet volledig. Met de handdoek nog om haar lichaam gebonden liep ze de badkamer uit en ging ze nog even door haar half droge haren heen. Ze draaide zichzelf al snel richting het slaapgedeelte en zag daar de jongen al staan die blijkbaar nog maar net was binnen komen lopen. Meteen stond er een grijns op haar gezicht wanneer ze haar ogen over de donker gekleurde jongen heen liet gaan, die ze ofcourse nog wel herkende. Yep, hem herkende ze maar al te goed. ”Jayson?” Vroeg ze met verbaasde stem maar haar ogen grijsde nog steeds breed naar de jongen. Oh, dit vond ze echt totaal niet erg hoor, als ze eerlijk moest zijn. Ze mocht Jayson wel en hij zou vast nog niet zo’n slechte roommate zijn, als je wist wat ze bedoelde. Nope oke, hier was ze het dus wel mee eens. Ze liep door tot haar eigen kleding kast en ging daarvoor staan om eventjes om te kleden, al was het enige wat ze echt aantrok ondergoed. Wel pakte ze ook nog een shirt en draaide ze hiermee terug naar de jongen, keek hem met een brede grijns aan. ”Moet ik deze aantrekken of is dat een waste of time?” Vroeg ze nu terwijl ze het shirt voor haar lichaam hield en hem uitdagend aankeek..

Het liefst van alles had ze natuurlijk geen roommate toegewezen gekregen gezien het toch een inbraak was op dat beetje privacy dat ze nu had, al was het niet heel erg dat ze aan privacy gewend was ofzo, vroeger had ze het helemaal niet zoveel gehad. Ze was altijd met Ramiro geweest en nooit alleen, soms ook met hele groepen van haar eigen soort. Dus heel veel kende ze niet van privacy dus het zou ook niet moeilijk worden voor haar om weer eraan te moeten wennen, maar toch vond ze het de laatste tijd wel heel fijn. Beter maar ook dat ze een beetje een leuke roommate kreeg, niet dat Salina erg snel problemen zou hebben met iemand, maar er zaten hier zo vreemde figuren op het eiland. Ze was de douche uitgelopen en daar was ze er ook al snel achtergekomen dat het eigenlijk wel goed zou komen hier. Dit was namelijk niet bepaalt een vervelend persoon ofzo, waar ze zich aan zou irriteren of wie ze gewoon niet uit zou kunnen staan. Nee, dit was Jayson en die kende ze al wel, zeker wel. Het uitstapje naar de kelder was ze nog niet vergeten, dus dit vond ze ook helemaal niet erg. Ze mocht hem, dus daar hoefde ze sowieso geen zorgen over te maken, en het zou ook wel niet zo snel saai worden, daar was ze zeker van.

“Jow babe” Zei hij met een grijns waarop ze alleen eventjes uitdagend haar wenkbrauw optrok. Ze liep naar haar kast toe en liet de handdoek gewoon vallen om vervolgens wat ondergoed aan te trekken. Haar shirt pakte ze ook al maar even besloot hier nog even niet zoveel mee te doen. Ze wist wel dat het hem waarschijnlijk niet ging worden sinds Jayson waarschijnlijk nog maar net uit de ziekenhuis gehaald dus veel zou hij vast niet kunnen, of wel? Nou ja daar kwam ze nu dan achter en anders, weetje het toch alleen maar om hem eventjes uit te dagen, dat was iets dat ze gewoon niet kon laten. Het zou ook niet haar zijn als ze anders ging doen, want ja ze ging nu niet even heel lief doen en hem in de watten leggen, hij moest ook wel begrijpen dat ze niet zo in elkaar. Al gokte ze dat hij dat ergens ook wel niet zo erg zou vinden. Joh, misschien wilde hij niet eens haar medelijden, dan was dat gewoon net goed.

Hij kwam wat dichterbij met een wenkbrauw opgetrokken en duwde haar lichaam zachtjes met zijn lichaam tegen de kant aan. Ze keek bleef hem uitdagend aankijken en trok zelf ook een wenkbrauw grijnzend op. Ze kon niet bepaalt zeggen dit erg te vinden, dat hij haar roommate zou worden vond ze echt meer dan oké. “Hmm.. Tenzij je wil dat ik het van je af scheur” Zei hij plagend in haar oor waardoor ze eventjes geamuseerd grinnikte. Hij leunde weer weg van haar en gaf haar kort een knipoog en weer trok Salina uitdagend haar wenkbrauw op. ”Mag ook,” Zei ze zachtjes grinnikend. “Nee, for real now tho, ik ben nog niet echt in staat om veel te doen weet je wel” Zei hij uiteindelijk waarbij hij zijn schouders ophaalde, iets wat ze ergens al wel kon verwachten. Niet dat ze het erg vond, nee ze hadden later nog genoeg tijd, ze waren nu tenslotte roommates, right? ”Just kidding, doe maar lekker rustig aan.” Zei ze nu ook plagend met een knipoogje waarnaar ze haar shirt over haar hoofd trok. “Want ik doe niet aan voorzichtig” Grinnikte hij er nog achteraan waardoor ze hem even gespeeld verbaast aankeek. ”Nee? Hmm.. Dat had ik totaal niet verwacht.” Zei ze nu een tikje sarcastisch terwijl ze van hem weg liep naar haar bed toe. Ze sprong heel soepel in een keer haar bed op en ze lag meteen goed op haar rug. ”Sorry ik heb niet helemaal meegekregen wat er nu precies was gebeurd, alleen dat je in het ziekenhuis was, so what happend?” Vroeg ze nu kalm aan hem terwijl ze hem in de gaten hield met haar groene ogen.

Oke, zorgen over de nieuwe roommate waren nu wel helemaal over, daar hoefde ze nu echt geen zorgen meer over te maken. Jayson zou ze vast ook nog wel aardig kunnen vragen van haar spullen af te blijven, al was er ook eigenlijk maar een hele kleine kans dat iemand op dit eiland Fries zou kunnen lezen dus waar maakte ze zich nu  nog zorgen over dan? De enige op dit eiland waarvan ze echt niet zou willen dat hij hier zou komen om rond te snuffelen was Max, als die achter het geheim van die dagboeken kwam, was het misschien wel over. Oke goed, maar hij was hier niet en haar nieuwe roommate was Jayson, dus dat werd nog wel leuk. Heel leuk zelfs, want hij leek ook helemaal niet veranderd te zijn in zijn manier van doen tegenover haar. Net zoals ze zelf niet veranderd was, maar voor haar was dat misschien ook wel een beetje moeilijk, ze was al zo voor iets van honderd jaar ofzo. Nope, Salina zou nooit veranderen en niemand zou haar ook kunnen veranderen. Ze voelde geen liefde of affectie voor niemand niet, behalve voor Ramiro misschien, maar dat was een vader soort liefde omdat hij voor net iets meer dan honderd jaar een soort vaderfiguur voor haar was geweest. Voor de rest, had ze nooit gevoelens voor iemand gehad. Ze kon beter met de een dan de ander, mocht de een meer dan de ander maar verder ging het niet. Jayson was wel anders dan de meeste mensen die ze had ontmoet en ze mocht hem zeker en dat was ook duidelijk maar ook voor hem gingen haar gevoelens niet dieper.

Ze kon het echt niet laten hoor, om eventjes te teasen, wat wie zou ze zijn als ze dat niet even deed. Heel even moest ze gewoon een beetje gemeen doen, omdat ze dacht dat hij vast nog niet zo veel kon uithalen nadat hij in het ziekenhuis had gelegen. Het duurde dan ook niet lang voordat hij ook toegaf dat hij niet veel meer kon doen, wat ergens best wel jammer was maar wel verwacht. Ze kon alleen wel wachten, Salina liep al 147 jaar over deze wereld rond, die had wel geduld. Als ze ook nog een beetje slimmer was dan Ramiro bleef ze hier ook nog wel een hele lange tijd, dus no rush. Bovendien hadden ze helemaal geen relatie ofzo, wat Salina nog de mogelijkheid gaf om te doen wat ze wilde en Jayson ook by the way. In ieder geval wist hij wel dat Salina altijd open stond voor van alles en nog wat, of het nu een joint roken was of iets meer, maakte helemaal niets uit. Ze was ondertussen al naar haar bed gelopen en was met een sierlijke sprong op haar bed beland waarna ze hem aankeek met een grijnsje. "Chillen is mijn ding honey" Grijnsde hij terug waardoor ze eventjes moest grinniken. Hij ging naar zijn eigen bed toe en ging daar relaxed op zitten, waardoor Salina een klein beetje meer omhoog kwam en tegen de muur aan ging zitten. Ergens vroeg ze zich nog steeds af wat er precies was gebeurd, want ze had wel wat dingen gehoord maar niet wat er echt wat gebeurd, dat wilde ze liever van hem horen. Hij keek eventjes weg en haalde zijn schouders op. "Ik was nogal moe en lette niet goed op, en ik viel stomweg over de trapleuning naar beneden" Vertelde hij haar, iets wat ze dus al wel had gehoord, alleen daarbij ook dat hij een overdosis had gehad. Geen idee of dat waar was, maar veel maakte het voor haar niet uit, ze hoefde niet elke detail te weten. Bovendien, als hij het haar niet wilde vertellen, waarom zou ze dan zo graag de waarheid uit hem willen trekken? "Een paar gekneusde ribben, een gebroken sleutelbeen en mijn schouder uit de kom blijkbaar, al heb ik er niet veel van mee gekregen.. Door de klap, snap je?" Ging hij verder en eventjes knikte ze. ”Hmm.. Dat is fucked up.” Zei ze eventjes om toch even niet al te harteloos te zijn door te doen alsof het haar niets kon schelen zoals ze normaal zou doen. "Wat voor dingen heb jij nog gedaan in tussentijd? Terug wat huiswerk gemaakt of?" Vroeg hij nu met opgetrokken wenkbrauw om toch even een ander onderwerp aan te snijden. Ze begon even zachtjes te lachen en schudde kort met haar hoofd om zijn poging. ”Niet zoveel om eerlijk te zijn,” Zei ze eventjes kalm. Ze was vooral veel in haar hellhound geshift en door het bos wezen rennen maar dat ging ze hem nu niet vertellen. ”Maar eigenlijk bedoelde ik meer van wat er voor de val was gebeurd, er wat toen toch ook nog wat gebeurd, right?” Vroeg ze nu nog eventjes omdat ze er nieuwsgierig naar was. Mocht hij haar het antwoord niet willen geven was dat oké, ging ze er ook niet verder over doorzeuren, maar ze moest het even vragen..

Wat zij de laatste dagen had gedaan was niet zo heel bijzonder, ze had verder in de Friese dagboeken van Ramiro gezocht, wist nu een beetje waar haar mentor op uit was. Ze was voor de rest eigenlijk niet zo veel bezig geweest met andere mensen en als ze dat wel was, tja. Nee maar ze was echt een beetje te diep in de boeken verzonken geweest, terwijl het helemaal niet interessant was geweest, want het waren vooral dingen die ze al wist op een paar na dan. Maar goed, nu had ze misschien ook een goed excuus om die boeken even te laten liggen, want met haar nieuwe roommate zou ze zich niet echt snel gaan vervelen waardoor ze weer Friese dagboeken ging vertalen. Hij kon wellicht nu nog niet zoveel doordat hij nogal wat verwondingen had opgelopen door zijn val maar hoe lang ging dat duren? Plus dat het niet zo was dat dit het enige was wat ze interessant aan hem vond, nee hoor, wat dat betrof vond ze hem zeker wel iemand die het waard was om tegen te praten. Ze was daarom goed gaan liggen op haar bed om naar zijn verhaal te luisteren van wat er was gebeurd, al kwam daar niet veel nieuws uit jammer genoeg. Hij leek zelfs liever het onderwerp even te veranderen door haar te vragen wat ze de afgelopen dagen had gedaan, waarin ze hem dus moest teleurstellen want echt boeiend was het niet. Bovendien waren ze dagboeken zijn zaken niet dus daar zou ze hem ook niet over vertellen, maar ook als zou het nog niet boeiend genoeg zijn.

Ze zat even te twijfelen of ze niet toch nog iets moest vragen want yea als hij niets wilde vertellen was ze daar ook oké mee hoor, er waren hier geen verplichtingen ofzo. Als hij iets niet wilde kon Salina zich daar gewoon bij neerleggen, hij hoefde niet bang voor haar te zijn al wist ze eigenlijk wel dat hij dat natuurlijk niet was. Nee, ze kon hier en daar een beetje intimiderend zijn, bot en wat hard maar dat maakte haar nog net geen kwaadaardig monster die iemand zou opeten wanneer die het niet met haar eens zou zijn. Ze was namelijk best makkelijk in omgang hoor, als je haar ook maar met respect behandelde zat je gewoon goed. Dan kon ze echt wel begrip tonen, ze ging wel niet meteen in de knuffel en troost stand omdat dit niet echt in haar zat maar goed, ze ging niet gemeen doen ofzo. Hij zuchtte eventjes wanneer ze toch nog even een beetje verder vroeg naar wat er was gebeurd, puur omdat ze nieuwsgierig was naar wat hem zo geraakt had. “Je hebt over de OD gehoord?” Vroeg hij haar waardoor ze eventjes knikte en hem kalm aan bleef kijken wanneer hij eventjes zijn blik over de grond liet gaan. Al keek hij haar uiteindelijk wel weer aan. “Het is waar. Coke en ik denk ook crack, maar ik weet het niet meer zeker. Als ik moet uitleggen waarom, dan verklaar je me gek” Zei hij uiteindelijk luchtig waardoor ze eventjes kort moest grijnzen. Ze draaide zich om en ging op haar buik liggen waarbij ze hem een tikje uitdagend aankeek. ”We zitten op een mutanteneiland babe, alles is mogelijk.” Zei ze nu waarbij ze even grijnzend haar schouders ophaalde. Heel eventjes keek ze naar haar handen die van het bed een ketting hadden gepakt, een simpele ketting met een munt eraan, die ze ooit van Ramiro had gekregen. Ze had het vaak niet om maar hield het wel bij haar, omdat het van haar ouder mentor was geweest. ”Ik heb genoeg vreemde dingen gezien, trust me.” Zei ze vervolgens waarbij ze hem nog zacht grijnzend zijdelings aankeek..

Normaal was Salina echt niet van het doorvragen hoor, nee hoor als anderen haar niets wilde vertellen dan ging zij niet te moeite doen erachter te komen, tenzij het iets was wat voor haar echt van belang was om te weten. Dan had ze ook liever niet dat Salina achter je aan kwam om erachter te komen want ze had zo haar manier om achter informatie te komen die niet al te aardig was. Ondanks dat Salina iemand was die niet al te moeilijk was in omgang en redelijk cool was met zoveel dingen was ze wel echt iemand die je beter te vriend kon houden. Niemand had graag een boze hellhound achter zich aan, dat kon je maar beter geloven. Gelukkig voor Jayson mocht Salina hem heel erg en was de enige reden waarom ze een beetje doorvroeg omdat ze nieuwsgierig was naar wat hem zo ver gedreven had om een overdosis te nemen. Ze nam hem namelijk niet aan voor iemand die niet wist wat hij deed dus dit zag ze niet aankomen, niet zonder reden of wat dan ook. Iets had hem geraakt, dat was ook wel duidelijk door de manier waarop hij soms haar blik ontweek. Er was wel dergelijk iets gebeurd, dat wist ze gewoon, en ze wilde het ook weten. Waarom ze het echt graag wilde weten, geen idee maar als het een iemand was geweest die iets bij hem had gedaan, had Salina weer eens een reden om iemand te bedreigen.

Ze was op haar buik gaan liggen en keek hem met haar groene ogen grijnzend aan wanneer ze het laatste beetje doorvroeg, hierna zou ze wel echt gaan stoppen als hij haar nog steeds niets zou vertellen, dan was er ook niet meer aan. Heel eventjes - al was het meer een automatisme - had ze haar ketting van het bed gepakt en had ze deze in haar handen genomen. Ze keek er eventjes na waarna ze haar aandacht weer terug op Jayson richtte, om te zien of hij het nu wel zou vertellen. “Als jij ’t zegt.. Well je moet weten dat ik een oudere broer had, Ricky. Ricky was.. Mijn opvoeder? Soort van. Anyways, hij was lid van een bende en dat liep niet goed af. Toen ik 13 was, werd hij neergeschoten vlak bij de plek waar we woonden” Vertelde hij eventjes en ze liet zich eventjes weer op haar zij vallen, op een wat verleidelijke manier gewoon om te pesten en dat was gewoon haar manier, daar moest hij maar gewoon mee dealen. “Toen ik dus die avond buiten aan het chillen was, liep er een kerel over het schoolplein en ik weet nog altijd niet waarom, maar ineens was hij echt pissed. Hij gaf me een duw, maar voor ik kon reageren, stond Ricky tussen ons in. En het was geen illusie, en ook geen hallucinatie” Zei hij vervolgens waardoor ze weer overeind kwam en op haar buik kwam te liggen, waarbij ze hem ook even serieus aankeek. Hmm.. Interessant, waarom gaf hij haar nu zo het gevoel dat ze wist over wat hij het had. Ze wist dat het makkelijk een Illusie kon zijn, die konden namelijk heel erg echt zijn gezien hier allemaal mutanten zaten. “Ik ben honderd procent zeker dat het ècht Ricky was” Zei hij vervolgens nog om daar even de nadruk op te leggen. Zachtjes verscheen er een grijns op haar gezicht. Wel, als hij er zeker van was dat het geen Illusie was, zat er maar een ding op. Zijn overleden broer was terug gehaald en ze kon zo even maar een iemand bedenken die dat kon doen. Het was een grim reaper als hij hier zo zeker van was, en dat moest dan dus Max zijn. Toevallig dat zij die ook kende, alleen het verhaal maakte het dan allemaal alleen maar interessanter. Hij zat dus ook niet lekker in zijn vel? Wat betekende dat er iets was?

”Ik geloof je,” Zei ze nu zachtjes grinnikend, ja niet echt heel erg overtuigend dus maar goed dat was niet haar probleem. ”Hoe zag hij eruit? Veel tatoeage’s?” Vroeg ze hem eventjes om er zeker van te zijn. Misschien moest ze hem ook binnenkort weer opzoeken, ten eerste om een klein beetje te dreigen. Niet dat Jayson veel voor haar betekende ofzo, ze mocht hem en tja ze vond het nu eenmaal wel leuk om af en toe voor iemand op te komen ofzo. Maar aan de andere kant ook om te zien of alles een beetje goed ding, ze had zo ook wel wat roddels gehoord waar ze hem nog mee kon treiteren, iets wat ze stiekem heel leuk vond zeker bij mensen die in hetzelfde schuitje zaten als haar. Ze gaf hun nog steeds de schuld van Ramiro’s dood ondanks dat Max haar nog wel redelijk met fatsoen had behandeld wanneer het onderwerp naar boven kwam. Alleen wie zij of dat welgemeend was? Ze waren bovendien allemaal stuk voor stuk goede leugenaars en dat was ze zelf natuurlijk ook.”Don’t worry, die valt je niet meer lastig.” Zei ze even grinnikend waarnaar ze hem weer met een grijns aankeek. Jep, die vertelde al goed genoeg dat ze een plannetje had..

Het hele verhaal van Jayson kwam haar toch redelijk bekend voor en ze had wel een idee wie erachter kon zitten, daarom werd ook ineens alles nog wat interessanter. Als hij er echt zo zeker van dat het geen Illusie was, want het nog steeds ook makkelijk kon zijn want er waren vast wel mutanten die dit konden creëren en het heel echt konden laten lijken of wat dan ook. Maar goed, ze geloofde hem wel dat het geen Illusie was, omdat het tenslotte ook zo zou kunnen dat het echt was. Toevallig wist Salina dat er hier een Reaper op het eiland bevond, heel goed kende ze hem niet maar Ramiro had hem wel gekend. Natuurlijk, Hellhounds en Reapers werkten graag samen, of eigenlijk gebruikte de meeste Reapers Hellhounds meer als een soort slaven maar goed, dat was haar kijk op de hele situatie. Het was ook wel heel makkelijk Hellhounds waren geboren jagers, snelle en behendige honden die met gemak op iemand afgestuurd konden worden om het leven te nemen. Niemand kon aan hun scherpe witte tanden ontkomen wanneer ze eenmaal hun prooi in het vizier hadden. Dus waarom zou je het ook niet aan hun overlaten? Niet dat veel echt moeite wilde doen zichzelf ertegen te verzetten, de meeste waren echte killers die het niet echt vonden het werk op te knappen. Ze leefden ervoor om het zo maar te zeggen.

Hij keek haar even schattend aan wanneer ze hem vroeg of hij misschien veel tatoeages had en met een klein mini grijnsje keek ze hem aan, bleef ze wachten op een antwoord. Het was trouwens niet zo dat hij de enige was met veel tattoos want Salina had nog twee anderen op het eiland gezien die wel bijna onder de tattoos zaten, maar als hij zei dat hij veel tattoos had wist Salina het toch al zeker, dan was het Max, de Reaper. "Je kent hem" Zei hij toen waardoor ze zachtjes even moest lachen en weer naar de ketting keek. Ze ging rechtop zitten met haar benen naast het bed en keek hem een scheve grijns aan die al genoeg zei, die link had hij goed gelegd. "Maar ja, tattoos, kijkt de hele tijd alsof hij op iets zuur heeft gebeten" Grijnsde hij eventjes. Ze vroeg zich ergens wel af wat hem zo ineens zo chagrijnig had gemaakt, want wat kon een Reaper’s dag nu zo verpesten? Daar kwam ze nog wel achter, sowieso, al had ze misschien al wel een ideetje. Ze ging er achter komen. ”Yea, I know him.” Zei ze nu zachtjes grijnzend terwijl ze hem weer eventjes bekeek. In ieder geval zou hij hem nu niet meer lastig vallen, daar kon Salina wel voor zorgen.

Zodra ze ook even meldde dat hij hem niet meer lastig zou vallen kwam hij ook een klein beetje overeind en keek hij haar zijdelings aan. "Wat je ook van plan bent, ik vind het nu al leuk" Grijnsde hij waardoor ze weer eventjes zachtjes moest lachen. Zelf had ze nog niet eens echt een plan, ze zou vast en zeker wel snel met eentje komen maar nu was er nog niets wat ze echt kon bedenken. Waarschijnlijk zou ze hem gewoon gaan lopen bedreigen zoals ze dat gewoon graag deed, wel heel subtiel natuurlijk met een hoop verleiding, op haar manier. Ze wilde verder ook eigenlijk wel iets meer weten over dat meisje waar hij leek toch iets voor te voelen ofzo? Nja nee, niet dat Salina hem stalkte hoor, dit was gewoon toevallig even lang haar geschoten als informatie en ze had het wel grappig gevonden. "Maar wat win jij daar eigenlijk mee? Want dit doe je niet alleen voor mij" Zei hij nieuwsgierig tegen haar waardoor ze eventjes kort fake hem verbaast aankeek, alsof ze niet wist waar hij het over had. Ze stond op en liep eventjes naar de tafel waar ze de ketting neerlegde waarnaar ze terug liep, alleen dan naar Jayson’s bed. "Of heb ik je zo betoverd die ene avond in de kelder?" Vroeg hij plagend waarbij ze eventjes haar handen op het uiteinde van zijn bed legde en voorover boog. Verleidelijk keek ze hem aan met haar mysterieuze groene ogen. Zachtjes murmelde ze even een soort van ‘ja’, of daar moest het op lijken maar je kon het ook als een nee zien natuurlijk. ”Yea, I guess so darling,” Zei ze met een grijns waarna ze eventjes op haar lip beet om hem terug te pesten. Ze grinnikte daarna eventjes waarna ze bij hem op het bed ging zitten. ”Nee, gewoon.. Omdat het leuk is?” Vroeg ze nu terwijl ze half lachend haar schouders ophield. Hij mocht het trouwens best wel als bijzonder beschouwen dat ze zich nu zo gedroeg bij hem, het was minder koud dan anders bij andere mensen. Zo was ze ook altijd bij Ramiro, iets beter gezind dan bij andere maar voor de rest was er ook niets ofzo. No romance of wat dan ook, Salina deed daar niet aan. ”Don’t you know, threatening is kinda my thing.” Zei ze vervolgens met een grijns en een knipoog..

Jep ze moest nog wel even bedenken hoe ze het precies ging aanpakken, maar ze had dus al wel een idee over hoe ze hem mogelijk kon treiteren en hoe ze kon zorgen dat Jayson niet meer lastig gevallen zou worden door hem. Nee want het was eigenlijk totaal niet cool van Max om nu net Jayson te pakken in zijn driftbui en daar was Salina het even totaal niet mee eens. Jayson was namelijk wel echt een stoere gast en nu moest zij hier rekening houden met dat hij zijn arm niet zo goed kon bewegen, pff. Had hij niet even kunnen nadenken ofzo? Of was hij zo ver in de wolken door een stom meisje? Anyway, Salina vond wel een manier om hem op een zwakke plek te raken, daar was ze goed in net zoals ze heel goed was in bedreigingen. Ze was opgestaan en met sierlijk wiegende heupen was ze naar de tafel gelopen in het shirt dat echt nog maar net haar kont bedekte, al scheelde het niet veel. Heel even was ze daar nog blijven staan en had ze de ketting langzaam om het tafeltje gelegd waarna ze terug was gelopen naar het bed van Jayson. Ze boog zichzelf voorover en plaatste haar handen op het voeteneind van zijn bed neer, waardoor hij natuurlijk ook iets omhoog kwam en haar grijnzend aankeek. Ofcourse, Salina wist ook wel dat ze hem hier nu een mooi uitzicht gaf, dat was ook soort van de bedoeling.

Salina zou zelf nu niet kunnen stoppen met verleidelijk bewegen en teasen, daar stopte ze nooit mee eigenlijk. Dat hij nu eenmaal niets kon doen maakte het alleen maar grappiger, want hij moest zichzelf inhouden ondanks dat hij het waarschijnlijk heel moeilijk vond omdat hij het wilde. Hij keek haar met een triomfantelijke grijns aan wanneer ze hem eventjes kort toegaf dat hij haar toch soort van betoverd had in de kelder, waardoor ze eigenlijk wel even moest lachen maar in plaats daarvan pestte ze hem nog even terug door op haar lip te bijten, op een sensuele manier die gewoon gemeen was eigenlijk. "Je hebt vreemde hobbies" Zei hij plagend wanneer ze bij hem op bed was komen zitten. Grijnzend trok ze haar mondhoeken verder op, wel ja dat was soort van wel waar eigenlijk. Als je mensen najagen in het gedaante van een snelle zwarte hond met rode ogen om ze naar de hel te brengen als een hobby zag? Ja, dan zeker wel. Ze grinnikte eventjes kort en keek hem weer aan met een duistere blik in haar ogen. ”Ohh yes, I have.” Sprak ze met een brede grijns.

Nu keek Jayson haar even gespeeld verbaast aan zodra ze hem vertelde dat dreigen soort van haar ding was. "Is dat zo?" Vroeg hij met opgetrokken wenkbrauwen waarna hij overeind kwam om met zijn mond naar haar oor te gaan. Zwijgend bleef ze hem aankijken met een grijns terwijl hij overeind kwam, wachtte ze op zijn move omdat ze gokte dat hij nog wel wat zou doen. Hij trok haar omver met blijkbaar zijn goede arm, al liet Salina hem voor het grootste gedeelte ook gewoon en verzette ze zich niet, als ze dat wel had gedaan was het hem ook niet gelukt om haar neer te krijgen hoor. Daarvoor had Salina veel te goede skills en hij nu te weinig met een schouder die pijn deed, alleen Salina vertrouwde hem ook en gunde hem het wel even haar naar beneden te trekken. Zo erg was het ook helemaal niet, gezien hij over haar heen leunde en zijn lichaam even tegen die van haar aandrukte. "Heb ik nog niet veel van gemerkt bae" Sprak hij met een grijns waarna hij even speels en uitdagend zijn lippen langs die van haar liet glijden. Salina liet hem gewoon alleen rolde ze meteen met hem mee zodra hij zich weer op het bed liet vallen. Eventjes eerst kijken of ze zijn gedachten ergens anders op kon brengen, dan zou ze hem wel wat laten zien. Ze ging over hem heen zitten, op een manier waarop hij echt wel door zou hebben dat ze daar zat, zo gemeen was ze wel. Lustig keek ze hem aan waarnaar ze haar bovenlichaam ook naar beneden drukte tegen zijn lichaam aan en haar lippen opdringerig op die van hem drukte waarbij ze met haar tong vaak genoeg langs zijn lippen gleed. Af en toe liet ze eventjes los en ademde ze gewoon tegen zijn lippen aan waarbij haar ademhaling sneller ging en ze weer de zwavelgeur losliet. ”Dat is omdat ik jou ook nog niet bedreigd heb,” Zei ze met een donkere stem van een zware ademhaling. Warmte kwam van haar lichaam af die ze ook zachtjes mee bewoog en haar handen gleden met wat druk over zijn kleren heen. Allemaal om hem eventjes af te lijden, en om hem te pesten ofcourse. Maar toen kwam ze ineens weer omhoog en greep ze met haar handen naar zijn keel, niet dat ze hem echt wat aan zou doen want dat zou ze sowieso niet doen. Het was alleen om hem eventjes te laten schrikken en daarom zette ze er ook heel eventjes kort een klein beetje druk om, maar niet genoeg om zijn luchtpijp goed dicht te duwen. Haar rode ogen keken hem dreigend en waarschuwend aan met een serieuze blik op haar gezicht. Langzaam kwam ze weer iets dichterbij met haar gezicht, liet ze de oogjes goed in die van hem kijken, in de hoop hem hiermee toch de kriebels te geven. ”You do not touch my stuff here or I’ll peel of your fingernails one bye one, painfull and slow. Or I’ll haunt ya through the forest in the deepest of the night with just two red eyes following you and cursing to death. You’re choice..” Sprak ze dreigend en serieus met een gevaarlijke blik naar hem terwijl ze haar rode ogen nog zachtjes liet flikkeren af en toe. Tja, hij wilde het weten, dan kreeg hij het ook. Deels was het ook waar, ze wilde niet dat hij aan haar spullen zat alleen zou ze waarschijnlijk geen van beide bij hem doen. Niet dat ze het niet kon ofzo, want ohh zeker kon ze dan wel, ook bij hem. Salina was toch zeker ook heel goed in martelen, maar Jayson vertrouwde ze wel en ze zag hem toch meer als een vriend. Ondanks dat ze dat nu even totaal niet liet zien ofzo, want het leek wel heel echt zoals het ook moest, Salina was zeer goed in acteren. Ze wilde hem dat nu alleen enkel even laten zien. Al snel liet ze alleen toch wel een klein grijnsje verschijnen, alleen om hem gerust te stellen ofzo..

Afleiding waardoor de klap harder aan zou komen, Salina wist precies waar ze mee bezig was want dit was zo’n beetje iets wat Salina in de afgelopen 147 vaak had gedaan. Ze had soms wel eens iemand uit te weg moeten ruimen en dit hoefde niet altijd op de gebruikelijke manier door in een hond te veranderen en iemand door een bos of lege straten na te jagen, soms - zei Ramiro - was het beter om de mens ook iets te laten doen. Dat zou haar sterker maken, sterker dan de andere die misschien nooit iemand met hun eigen handen zouden vermoorden. Ramiro vond het soms ook vriendelijker om iemand gewoon snel uit zijn lijden te helpen door onverwachts en mes in het hart te steken dan door iemand van angst in zijn broek te laten piesen en die vervolgens te vervloeken of te verscheuren door de scherpe tanden van zwarte honden. Ze had daarom ook zoveel respect voor de man gehad, hij was niet door en door slecht en dat was Salina uiteindelijk ook niet. Nee, die mensen hadden al genoeg ellende op zich wachten zodra ze door de deuren van de hell zouden lopen, dus daar hoefde ze zich geen zorgen om te maken. En toch, toch werd die goede wil nog vaak tegengehouden door de intense neiging en wil van de Hellhound om te jagen en mensen op een vreselijke manier de dood in te jagen, zelfs Ramiro had hier geen volledige controle over dus Salina natuurlijk ook niet. Ze hadden constant nog gevechten gehad met het beest in hun die op bloed uit was, de hell.

Niet dat het Salina erg veel deed, het had haar enkel en alleen pijn gedaan om Ramiro eronder te zien lijden, want hij had het grootste gevecht met die innerlijke killer van hem. Het brak hem van binnen dat hij er geen controle over had en Salina probeerde hem voor het grootste gedeelte gewoon zijn geweten te sussen. Ramiro had al van veel mensen gehouden en zien overlijden, dit had Salina allemaal nog niet meegemaakt omdat ze zichzelf van niemand liet houden zoals Ramiro haar ook vertelde. Nog steeds luisterde ze naar zijn oude advies, ze mocht sommige mensen zoals Jayson maar ze zou nooit haar hart weggeven, aan niemand. Dit spelletje was ook wel even iets anders dan het vroeger was, gezien ze Jayson niet echt pijn ging doen, het was enkel een voorproefje van dat Salina niet toebehoorde aan het goede en een uitstekende bedreiger was. Hij had nog even eerst op haar getease gereageerd door af en toe in haar lip te bijten en cirkels te tekenen op haar rug. Ze had weer een duivelse grijns op haar gezicht terwijl ze verder ging maar die verdween meteen zodra ze haar handen rond zijn keel had geplaatst. Haar diepe rode ogen gloeide weer fel en keken hem doordringend aan met een waarschuwende blik. Het flikkerde en leken nu pure kwaadheid uit te stralen terwijl ze haar bedreiging maakte. Kort vroeg ze zich af of het misschien niet een beetje te veel was sinds het duidelijk leek te werken. Die blik in Jayson’s ogen vertelde haar al genoeg, hij had het wel door. Hierdoor zwakte ze alles weer af maar de geur van zwavel bleef nog altijd rondhangen. Haar grijnsje leek hem uiteindelijk weer te kunnen doen ontspannen. Zachtjes grinnikte ze even omdat ze het wel grappig vond, maar dat was nu eenmaal dat kleine sadistische kantje van haar karakter, die ook zeker wel aanwezig was, soms. "Okay okay, show off, you got me" Zei hij toch nog een beetje zenuwachtig en ze trok meteen een mondhoek op tot een scheve grijns. Haar ogen keken hem nog steeds doordringend aan maar niet meer op een kwaadaardige manier ofzo. ”I didn’t even give you a full show.” Zei ze nu zachtjes op mysterieuze wijze.

Jayson pakte haar polsen vast van de handen die nog steeds rond zijn nek zaten maar hier niets meer deden, geen druk meer op zijn keel legde. Ze bleef hem volop in de ogen aankijken terwijl zijn handen omhoog gleden naar haar gezicht. Starend keek ze hem in de ogen aan met de duivel in haar ogen. Hij drukte zijn nagels in haar nek en eventjes liet ze haar hoofd omhoog gaan en sloot ze genietend haar ogen terwijl er een zucht over haar lippen gleed. Ze keek hem alleen al snel ook weer aan wanneer hij begon te praten. "Je bent niet de enige met van die leuke en handige hulpmiddelen om mensen te bedreigen tho" Zei hij met een beetje een donkere stem en ze merkte meteen dat het energieveld waardoor hij leek op een aardige jongen verdween. Geïnteresseerd keek ze hem met een grijns aan. ”Oh?” Vroeg ze even verbaast voordat hij verder kon gaan. "So ik zou ook maar even in gedachten houden dat je niet zo ver kan rennen als ik je eenmaal vast heb" Zei hij koel maar het hield nog steeds de grijns op haar gezicht. Salina was niet de makkelijkste om vast te blijven houden en ze moest nog maar eens zien of het hem wel zou lukken haar vast te houden, maar ze gokte er niet op. ”Je kunt het proberen.” Zei ze met een uitdagende grijns, alleen sowieso dat hij haar in deze staat niet vast kon houden, dus dat moest hij dan een andere keer maar bewijzen, als dat hem al lukte. ”Je zal wel de eerste zijn.” Vervolgde ze waarbij ze haar schouders half lachend op haalde waarnaar ze toch al redelijk snel weer een serieuze blik kreeg. ”Wil je niet weten wát ik ben?” Vroeg ze uiteindelijk nieuwsgierig..