Spinning around in zero gravity

Psyched. Jup, dat was echt wel een perfect woord om Damian nu te beschrijven. Vandaag had hij met zijn trainee gymdocent afgesproken. In zijn hoofd had hij al wel wat uitgestippeld wat hij met de kerel kon gaan doen. Want ja, ze deden uiteindelijk echt wel meer dan gewoon hun jogging te strijken hoor. Nee, eigenlijk wou Damian gewoon kijken hoe het stond met de conditie van de stagiair. Want dat vond hij wel belangrijk, je kon moeilijk as gym docent niets hebben van uithoudingsvermogen en gebeat worden door je leerlingen. Dat was gewoon niet cool. Voor hij naar de atletiekpiste was gegaan, was hij eerst gepasseerd langs de cafetaria om daar twee appels te gaan halen en flesjes water. Dat was wel zo aardig, dan moest die andere kerel dat al niet mee brengen. Euw, wait dat hij hem vast niet laten weten? Ach ja, who cares. Sinds hij het nieuws had gekregen dat er een stagiair kwam was hij echt nog vrolijker geweest dan hij normaal was. Wie weet vond hij in zijn nieuwe collega nog wel een sportbuddy, dan had hij tenminste nog wel gezelschap. Met twee was sporten was gewoon veel leuker als alleen. En zo niet, wel ja dan leerde hij gewoon iemand nieuw kennen die geen leerling was op deze school. Iets wat hij wel kon gebruiken eigenlijk. Docent zijn was echt wel cool en alles, maar echt veel variatie van mensen had hij daar niet bij. Het feit dat ze op een eiland zaten hielp er ook niet bepaald bij om andere personen van zijn eigen leeftijd te ontmoeten. Maar dat zou nu wel gaan veranderen. Stiekem was hij best wel een beetje zenuwachtig, wat wist hij nou van een stagiair onder zich nemen? Damian hoopte maar dat alles zich gewoon ging uitwijzen en dat de trainee geen uptight persoontje was.

Met een brede grijns wandelde hij de piste op en speurde de gehele baan even af, maar hij was nog alleen. Voor zover hij kon zien lag de piste er nog vrij goed bij. Nou ja, er zouden vandaag al geen ongelukken gaan gebeuren. Nadat hij de appels en de flesjes op een tafel had gedropt die aan de zijkant van de piste stond besloot hij maar om wat tijd te gaan doden door een rondje te gaan lopen. Door zijn oortjes knalde de beats van Tinie Tempah's Pass Out, de perfecte track om gewoon eens lekker op door te gaan.

Nog altijd was de grijns die op Damian’s gezicht was geplakt niet van zijn gezicht af te krijgen. Iemand onder zijn hoede nemen, wel om eerlijk te zijn had hij nooit echt verwacht dat hij het zou moeten doen. Nou ja, toch geen totaal onbekende. Maar goed, voor alles was een eerste keer right? En het betekende trouwens niet omdat hij al zeker was van zijn docenten plek hier, dat hij op die trainee geen goeie indruk moest maken. Al was een goede indruk maken voor hem nu niet zo’n heel grote karwei. Als ze voorbij zijn tatoeages konden kijken. Voor de rest deed zijn charme al het werk. Voor een kort moest hij lachen om zijn eigen gedachten. Yeah right, charme. Nee, de meeste mensen vonden hem gewoon leuk om zijn relaxte houding. Eigenlijk kon hij ze echt geen ongelijk geven, want Damian had zelf een hekel aan mensen die niet konden genieten van het leven. Al gaf hij het natuurlijk niet prijs dat hij een hekel aan zulke mensen had, dat was niets voor hem. Als hij in zulke dingen al energie moest steken dan zou hij maar al te gauw veranderen in een zuurpruim en daar zou niemand wat aan hebben.

Onder het lopen was er gewisseld van nummer, wat veroorzaakte dat Damian alleen nog maar actiever werd. Stiekem was lopen op muziek niet het beste wat je kon doen, omdat je je snelheid dan bijna automatisch aan paste naar het ritme, maar daar had hij gelukkig niet zo heel veel last van. Toen hij ongeveer in de helft van de piste was merkte hij in de verte een blonde man op. Dat moest wel degene zijn waar hij op wachtte. Zo niet, wel dan was die dude wel erg te laat en dan ging hij hem er meteen op aanspreken als hij hem zag. Maar aangezien de persoon die aan het wachten was hem niet bekend voor kwam moest het de trainee wel zijn. Damian maakte een kleine versnelling in de laatste honderd meter en zo was hij binnen no time bij Clyde. Nadat hij zijn oortjes had uitgedaan bekeek hij de man voor hem even. Vrijwel meteen werd zijn aandacht getrokken door de schoudertattoo. Hallo pluspunt! Meteen schoten zijn mondhoeken wat meer de lucht in. ‘Clyde?’ Damian ging er maar uit van wel en schudde de man vriendelijk de hand. Alright, het zag er al niet uit dat Clyde een lui persoon was. Oké, als hij dat wel was zou hij toch niet voor deze positie hebben gekozen leek hem. ‘Damian, nice to meet you.’ Waarschijnlijk wist de kerel vast wel al wie hij was, maar beleefdheid was nog wel zo leuk. ‘Ik hoop dat je niet bang bent om een beetje te lopen. En dat je me kunt bij houden.’ Sprak hij op een uitdagende toon. Arme dude, hij wist echt niet waar hij aan begon. Damian kon nog echt wel streng zijn als het uithoudingsvermogen gedoe aankwam, maar Clyde had al een voordeel hij zag er vandaag het nut niet in om hem te gaan laten leiden.

Natuurlijk was Damian op tijd afgeremd. Het zou een beetje stom over komen als hij random tegen de dude was opgeknald, iets wat eigenlijk nog wel te verwachten was van hem maar goed nu ging het nog even om die goede indruk die hij moest maken. Voor zover hij de dude had bekeken zag hij er uit alsof hij toch wel dagelijks een work out deed. Nah, problemen zou hij met deze knul echt niet gaan hebben. En zowel, wel dan legde hij de knul gewoon voor enkele seconden gewoon even lam met zijn mutatie. Oké nee, dat ging hij dus niet doen maar het zou wel een oplossing kunnen zijn. Nog steeds speelde het in zijn achterhoofd dat hij dat even goed had kunnen doen met die twee leerlingen die zo stompzinnig waren om Ruby te atackeren met eten, maar dat had Jean uiteindelijk mooi opgelost al had hij nog steeds niet ontvangen of die twee hun excuses nu al hadden aangeboden of niet. Dat zou hij straks wel even na gaan als hij klaar was hier.

Gauw genoeg werd hem verteld dat hij inderdaad gelijk had. Beter, anders had hij wel een dikke afgang gehad. Clyde’s opgewektheid was aanstekelijk, Damian werd er als het al mogelijk was nog vrolijker van. Dit ging een goede samenwerking worden. Voor een kort moment zag hij de aarzeling in de bewegingen van de man en zijn grijns werd iets breder. Stiekem vond hij het best wel grappig hoe hij bang leek voor wat Damian van hem zou denken. ‘Ik hoop dat je wat hebt kunnen genieten van de reis naar Genosha?’ Zelf had hij het helemaal geweldig gevonden toen hij weer op die boot naar het eiland was gestapt, gewoon omdat het zo veel herinneringen met zich mee nam. Natuurlijk had hij er op gezeten met een dubbel gevoel want hij wist wat hij zou achterlaten, maar daar was hij al wel grotendeels over.

Enkele seconden vernauwde Damian zijn ogen om uiteindelijk een brutaal grijnsje te laten verschijnen. Een beetje competitie vond hij altijd wel leuk. Dat deed hem dan weer denken aan de kleine wedstrijdjes die hij vroeger deed met zijn vrienden op het strand voor ze het water in gingen met hun plank. ‘Oh, you’re gonna regret that mate.’ Jup, dit ging zeker nog wel grappig worden. Damian’s conditie was altijd al uitmuntend geweest en daar was nog altijd niets aan veranderd. Vaag had hij wel wat opgestoken over de mutatie van Clyde, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij zo maar over zich heen liet lopen! ‘Alright, wat we dus gaan doen is simpel vier toertjes lopen en elke keer na de laatste bocht gaan we in versnelling om zodra als we weer over startlijn zijn terug te vallen in een normale snelheid. Begrepen?’ Sprak hij met een klein fronsje op zijn gezicht terwijl hij samen met hem uiteindelijk naar de startlijn liep. Bewust had Damian de hordes die er normaal ook nog bij hoorden er uit gelaten, al was dat meer om eventuele vallen te voorkomen want hordes konden nog al tricky zijn. ‘Ready, set, go!’ Sprak hij duidelijk toen ze beide op hun startposities stonden. Meteen schoot hij naar voren om zijn tegenstander even helemaal te vergeten. Daar zou hij zich pas druk om maken als die hem voorbij zou steken.

Damian en sport. Het was een match made in heaven. Al zo lang hij zich kon herinneren hield de man zich ermee bezig en in de loop van zijn leven was daar nog eens muziek bij gekomen ook. Om eerlijk te zijn had hij het veel verder kunnen schoppen dan een simpel docentje spelen, maar uiteindelijk vond hij het docent zijn ook wel cool. Niet zo cool als wat hij anders had kunnen doen, maar hé hij was tenminste gelukkig! Plus, het feit dat hij jongeren kon dwingen om eigenlijk te sporten vond hij helemaal leuk. Maar nee, al bij al was een gym docent zijn nog niet het slechtste. Damian had even goed ergens anders kunnen terecht kunnen komen op een minder coole plek dus was hij hier echt wel blij mee.

Stiekem was hij wel benieuwd naar Clyde. Het feit dat de man echt in ging op zijn uitdaging had hem best wel verbaasd, maar het zorgde er toch alleen maar voor dat hij nu helemaal voluit ging gaan. Maar dat zou de trainee ook doen, het zou waarschijnlijk maar op enkele seconden aan komen. Tenzij hij zich werkelijk zo erg vergiste, maar als het aankwam op de sportiviteit van mensen zat hij wel bijna altijd juist. Natuurlijk zaten er soms wel eens verassingen tussen, maar dit was er zeker geen. Damian zou zijn best moeten gaan doen, dat stond vast! Dat hij zo maar naar die bootreis had gevraagd, was eigenlijk om te weten wat voor vlees hij in de kuip had. Veel mensen konden er niet tegen om erg lang op zee te zitten, die werden dan al heel snel ziek en van die dingen.

‘Fijn om toch nog te horen dat er ook andere mensen buiten me zelf van de zee houden.’ De oceaan, het was by far de enigste plek die hij nooit zou kunnen missen. Ongeacht waar hij was, moest er wel een of andere oceaan in de buurt zijn anders vond hij er gewoon helemaal nik aan. Natuurlijk ging er niks boven Bondi, maar hij was al blij genoeg dat Genosha een eiland was en hij bijna altijd het water voor zich had. Niet dat hij de grootste fan was van alleen surfen, maar het zorgde er wel voor dat hij zijn gedachte kon verzetten en soms was dat wel eens nodig. Zeker als je met tieners werkten die je soms zo hard konden verbazen met wat ze deden. Het weerwoord dat Clyde had geboden was gewoon lachwekkend, en gedurfd. Dus hij dacht dat Damian zich zonder slag of stoot zou over geven? Fout gedacht.

Gelukkig snapte de dude alles meteen van de eerste keer, want dat was ook soms wel een probleem aan de leerlingen hier, daar kon je alles vijf keer aan uitleggen en altijd zou er toch nog wel iemand zijn die om extra uitleg vroeg. Niet dat hij er veel op tegen had, het was beter dat ze het vroegen in plaats van zo maar in het wilde weg wat te gaan doen. Damian had het voordeel in lopen dat hij een snelle starter was, en dat hij die snelheid ook nog eens goed kon aanhouden. Na de eerste keer dat ze moesten versnellen had Damian zijn tempo wat geminderd om zijn ademhaling terug rustig te krijgen voor de tweede ronde. Maar de laatste ronde ging hij er weer volop voor. Hij had er werkelijk geen idee van waar Clyde mogelijk was. Toch ging hij niet achterom kijken, want als hij dat deed wel ja nee het was gewoon te gevaarlijk om dat te doen. In de laatste rechte lijn toen hij volop in zijn versnelling was gegaan kwam Clyde zijdelings langs hem lopen. Damn, die knul was toch nog wel snel. Nog even haalde Damian alles uit de kast waardoor hij die laatste paar meters toch weer vooruit liep en als eerste over de eindmeet liep. Zodra hij was uitgelopen kwam de trainee naast hem staan. Het gehijg van beide mannen was duidelijk te horen. Ze hadden genoeg gegeven dat was wel duidelijk. ‘Wel, je bent zelf ook wel pretty fast.’ Gaf Damian toe. Het was wel zo aardig van hem om dat te zeggen right? Voor even wandelde hij naar de tafel waar de twee appels en flesjes water oplagen. In een boogje wierp hij een van de flesjes naar Clyde. ‘Dat kunnen we beide wel gebruiken, niet?’ Knipoogde hij even terwijl hij vervolgens diep ademhaalde en zijn ademhaling uiteindelijk weer onder controle had.  

Oké, hij ging straks echt wel naar het strand hoor. Het praten over de zee had ervoor gezorgd dat hij zo snel mogelijk het water weer in wilde. Misschien kon hij Clyde wel mee vragen als de dude niet te moe was. Want ja, met twee was altijd leuker dan alleen. Plus Damian wilde zijn trainee wel leren kennen, wie weet konden ze nog coole verhalen wisselen over hun woonplaatsen. Hawai leek hem cool, zelf was hij er nog niet geweest maar dat ging hij ooit wel eens veranderen. Hun surfcultuur vond hij trouwens helemaal geweldig, toch de zaken die hij er over gelezen had dan. Even moest hij lachen om wat Clyde zijn. ‘Dan zal het je zeker niet teleurstellen dat we hier ook op een eiland zitten.’ Dit vond hij echt helemaal geweldig, toch iemand waarmee hij zijn liefde voor het water kon delen. Zou hij surfen? Vast wel, de dude kwam immers van een van de bekendste plekken om te surfen. En Clyde leek hem nu niet gelijk een saai persoon, dus het moest wel.

Waarom hij zo snel was op de piste? Veel trainen vooral, en hij had het ook nog mee dat hij vroeger in bijna elke mogelijke sportclub zat op school. Jup, hij had er voor mogen werken maar daar vond hij niets ergs aan. Damian zag er liever gezond uit, dan eruit te zien als een opgeblazen ballon. Ugh nee, hij moest er zelfs niet aan denken gewoon. Het beeld dat hij van zichzelf als opgeblazen ballon had was alles behalve lachwekkend. Nope, zo zou hij dus echt nooit gaan worden. Zijn uiterlijk nu was gewoon perfect en dat wilde hij nog wel wat jaartjes behouden. Lang leven het gezonde leven! Al was dat ook niet helemaal wat hij deed, want met de hoeveelheid die hij elke dag eet zou je echt denken dat hij al zo dik was als een olifant of zo. Ach ja, energie opdoen was ook belangrijk, toch?

Natuurlijk was het compliment volledig op zijn plaats. Het was namelijk niet zo dat Damian elke dag iemand tegen kwam die hem zo goed kon bij houden. Dat triggerde bij de man enkel en alleen dat hij meer moest gaan trainen op rennen als hij Clyde in de toekomst nog wilde beaten. Want het ging dus echt wel niet cool zijn als zijn eigen trainee hem versloeg. Dan zou zijn reputatie toch mooi enkele deuken oplopen en dat was allesbehalve tof. Het feit dat de dude hem de gehele tijd al sir noemde was langs de ene kant wel schattig, wait whut? Nou ja whatever, maar langs de andere kant vond hij het echt niet nodig. Het was nu niet dat ze zoveel verschilde in leeftijd, en hij ging door al dat gesir zich best wel oud voelen. ‘First things first, ik ben niet je opa dus laat al dat gesir maar achterwegen oké?’ Grijnsde de man breed terwijl hij de dop van het flesje afdraaide. Wat was het toch slim van hem om drinken mee te brengen! Na een paar slokken te hebben genomen draaide hij het flesje weer dicht en fronste eventjes bij de vraag. ‘Euhm, ik denk dat mijn tweede of derde maand hier nu al weer in gaat. Dus nog niet zo lang.’ Klonk het terwijl hij even zijn schouders op haalde. ‘Maar ik zat hier vroeger op school, dus als je een gids nodig hebt wil ik me wel aanbieden.’ Dat was wel zo aardig van hem.

Damian was blij genoeg dat er tenminste een oceaan was hier, iets wat wel had meegespeeld toen hij de positie als docent hier had aanvaard. De man moest immers kunnen blijven surfen, anders was het wel eens mogelijk dat hij zijn relaxtheid verloor en helemaal door sloeg. Maar gelukkig waren de golven hier toch iets of wat surfbaar, en kon hij zich genoeg bezighouden met gewoon sporten in het algemeen. ‘Nothing like de golven in Australië, maar het is wel mogelijk om te surfen ja.’ Uiteindelijk was het gewoon even aanpassen aan deze golven, en dan ging het uiteindelijk na een tijdje wel van zelf. Tenminste bij hem lukte het ook al veel beter sinds hij hier enkele maanden geleden was aangekomen. Natuurlijk had hij het voordeel dat hij de stroming hier ook al kenden, maar dat had je meestal wel al meteen door.

‘Dus, ik neem aan dat je een of andere kickass mutatie hebt waardoor je zo snel bent? Of ben je gewoon goed getraind?’ Natuurlijk vroeg Damian er naar, wat had je nu verwacht? Hij was wel eens benieuwd naar het geheim van zijn trainee, al kon hij zich vaag wel herinneren dat het nog echt met de dude zijn mutatie te maken had. Maar dat wilde natuurlijk niet zeggen dat Clyde geen bepaald trainingsschema had. Damian nam nog een slok van het flesje dat inmiddels al weer half leeg was geraakt. Misschien was het toch handiger geweest als hij een tweede had meegenomen, tenzij dat drankfonteintje in de kleedkamers weer werkte maar daar hoopte hij al niet meer op. ‘Als ik juist ben kwam je uit Hawaii right? Hoe zijn de golven daar?’ Nog zo’n vraag die je wel kon verwachten van hem. En hij was nog nooit op het eiland geweest, dus een klein beetje info vond hij wel leuk om te krijgen. Plus het hield het gesprek wel mooi op gang aangezien het wel iets was waar hij nog uren over kon doorgaan.

De opmerking die Clyde maakte liet hem lachen. ‘True story mate. Maar ik durf te wedden dat als ik ooit wel een opa ben ik je nog steeds kan beaten.’ Yeah, want als hij een opa was ging hij hem nog wel kennen. Nou ja, ergens hoopte hij eigenlijk wel van wel. Al was dat dan puur omdat de kerel gewoon cool was. ‘Mij maakt het niet uit, maar ik vind het niet nodig dat je me zo noemt we verschillen misschien maar iets van een twee jaar of zo.’ Nee, dan mocht je alle beleefdheisvormen ter wereld hebben aan geleerd gekregen, als je maar enkele jaren verschilde met elkaar was het echt niet nodig. Al vond hij het al vriendelijk genoeg dat Clyde er mee was begonnen. Maar ja, hij moest ook wel een beetje eerlijk zijn. Cool om naar een mutantenschool te gaan? Wel ja, dat was wat je cool wilde noemen. ‘Het was vooral hard, de switch die ik moest maken van mijn leven in Australië naar een leven als dit zonder al mijn vrienden, het strand, de sportclubs en mijn familie…’ Familie, Damian lachte de gedachte aan het verlies van zijn moeder snel genoeg weer weg. ‘Maar I guess, dat het voor sommige andere mensen wel geweldig is om hier te zitten.’ Sloot hij uiteindelijk af. Nope, makkelijk was het echt niet geweest om alles achter te laten, maar goed alles wende uiteindelijk wel. ‘Vanaf nu heb je dus mooi je eigen personal guide.’ Lachte de docent vrolijk. Kort schudde hij zijn hoofd. ‘Nee joh, het is hartstikke geweldig als je mensen ziet klungelen om de weg te vinden. Maar ik geef je hooguit een week en dan wandel je overal naar toe met je ogen toe.’ Genosha was misschien groot, maar alles wees zichzelf uiteindelijk uit. Plus, Clyde had wel de beste gids van het eiland. Damian kende dit eiland als de binnenkant van zijn broekzak, en wist elk leuk plekje wel te vinden. Nog een voordeel van het feit dat hij hier al had gezeten.

Ergens was hij best wel benieuwd of hij ooit verlof zou krijgen om nog eens terug te gaan naar Australië. Maar waarschijnlijk wel right? I mean, het was maar al te logisch dat docenten ook even de tijd krijgen om weer tot zichzelf te komen. Niet dat hij dat nu al nodig had of wat dan ook, maar het was misschien wel eens handig om het aan Jean te gaan vragen. Nou ja, later dan want nu had ging hij zijn tijd mooi besteden aan Clyde. Nog steeds was Damian nieuwsgierig naar wat het geheim van de man voor hem nu werkelijk was. Goed, Jean had hem enkele dingetjes verteld en soms was het blijven hangen maar de rest was hij inmiddels al weer vergeten. Soms was zijn hoofd toch zo’n vergiet. Kort fronste hij. Dat was…Interessant? Dus het had echt iets met de mutatie van de knul te maken maar dan toch weer niet helemaal. Hallo, over verwarring gesproken! Gelukkig kreeg hij al snel een kleine uitleg. Of hij Thor kende? Wel, ja wie kende die nu niet? ‘Yeah, volgens mij heb ik ooit eens die film gezien.’ Grijnsde hij breed. Eerlijkheid for the win, ook al maakte hij zichzelf er misschien een beetje belachelijk mee. Clyde kon alles wat Thor ook kon? ‘Ooh ja hallo, dan speel je eigenlijk vals hoor.’ Sprak hij gekwetst en voor een moment trok de man een pruillipje. Niet cool hoor, valspelen was gewoon helemaal not done. ‘Maar nee, lijkt me eigenlijk best wel cool om like met bliksem te kunnen gooien. Of verwar ik Thor nu met Zeus?’ Wist hij veel. Mythologie was totaal zijn ding niet, het was al cool genoeg dat hij ooit de film Thor had gezien, anders had hij er waarschijnlijk geen bal over geweten.

Damian en zijn vragen. Stiekem had hij de afgelopen nacht gewoon zijn boekje met 1000 vragen in eens bestudeerd. Nee, hij toonde gewoon interesse iets wat door de meeste personen wel werd geapprecieerd. Kort haalde hij zijn schouders op. ‘Ik onthou gewoon goed.’ Kuch kuch, dat was wellicht de grootste leugen waarop je hem ooit kon betrappen. Kaua’i? Clyde had gelijk, Damian had geen flauw idee dat het bestond. Sterker nog, de man dacht dat Hawaii gewoon uit Hawaii bestond, niets meer, niets minder. Had hij dus toch nog iets bijgeleerd. Maar de plek sprak hem wel aan, buiten het gedeelte over de surfcrews. Dat was dan weer iets wat hij zich niet goed kon voorstellen. Of nou ja, hij kon het zich niet voorstellen in Australië want daar was iedereen gewoon vriendelijk tegen elkaar als het om surfen ging, tenzij het neerkwam op territorium behouden natuurlijk maar dat was toch wel normaal in zijn ogen. ‘Daar lijk je ervaring mee te hebben?’ Misschien hij nu net iets te ver. Als het zo was, moest Clyde het echt wel zeggen hoor. ‘Maar bij deze, je moet ooit eens mee komen naar Bondi, wie weet join ik je dan wel eens als je terug naar Kaua’i gaat.’

Damian schudde lachend zijn hoofd. ‘Ja, met vals spelen kan je misschien ooit winnen. Nee, just kidding. Er zijn niet veel mensen die me al kunnen bij houden, dus je mag wel trots zijn op je prestatie.’ Eerlijk was eerlijk. Maar no way in hell, dat opa Clyde hem ooit zou beaten hoor. Dan kende de trainee hem nog niet zo goed. Ergens was het best wel ironisch dat hij nog steeds in zat met het feit dat hij geen afscheid had kunnen nemen van zijn moeder. Oké, ja het was je moeder. Maar die vrouw, ze was nu niet de beste in moeder spelen maar het had voor Damian volstaan om uit te groeien tot wat hij nu was, en uiteindelijk van je moeder hoorde je toch wel te houden.

‘Wel, je blijft me verassen. Nooit naar school gegaan, en toch weten door te stoten bij de lerarenopleiding?’ Damian knikte goedkeurend terwijl hij met zijn groene ogen even de bewegingen van de jongen volgde. Zijn haar was echt lang, maar het stond wel bij Clyde. Wait, was dat nu werkelijk door zijn gedachten geschoten? Ach ja, whatever, het was wel de waarheid. ‘Oh please. Ik zit niet stiekem in een boom hoor. Als ik het merk dat er iemand verkeerd loopt wel ja, dan lach ik er gewoon mee. Ik ben helemaal geen bespieder. Jij misschien wel? No stress, jou heb ik niet uitgelachen daar had ik geen tijd voor.’ Sprak hij op een vrolijke toon. Voor even ging zijn blik naar de piste. Misschien kon hij toch nog een paar hordes klaar zetten of zo? Al zou hij er dan wel geen wedstrijdje van maken, dan zou het zijn om te zien hoe hoog Clyde kon springen. Want ondanks meneer zijn mutatie kon je aan de hoogte die je kon springen niet veel veranderen.

Ergens deed Clyde hem wel vaag denken aan de acteur die Thor had gespeeld. I mean, ze waren totaal niet hetzelfde maar hij zag ergens toch wel een paar vergelijkingen. Misschien was Clyde wel heel stiekem verre familie van die dude of zo. Oké, nee maar hij wist momenteel geen andere verklaringen voor de gelijkenis tussen de twee. Maar het gaf hem al wel het idee dat hij beter niet kon sollen met deze dude, al was hij er bijna zeker van dat zijn trainee nooit iets zou uit steken bij zijn mentor. En anders kon hij zich nog perfect verdedigen als het nodig was. De zenuwachtige blik in Clyde’s ogen deed hem heel even lachen. Daar kon hij de dude nog wel mee pesten, nu kon hij elke keer gaan zeggen dat wanneer de dude hem versloeg het steken op het feit dat de kerel vals speelde. Nee, zo gemeen was hij nog net niet, of wel? ‘Tgoh, het is gewoon cool. I mean, alles wat je daarmee kan doen.’ Pf, Damian had werkelijk geen idee wat Clyde ooit had uitgestoken, hij moest eens weten! ‘Maar ik meen het als je te veel vals speelt hea, dan zorg ik er persoonlijk voor dat je voor enkele minuten niets meer kunt doen.’ Sprak hij op een dreigende toon, maar door het feit dat zijn mondhoeken weer omhoog schoten verraadde hij zich zelf.

Damian’s interesse was gewekt, en nog niet zo’n klein beetje ook. Geweldadige surfcrews, en wie weet wat er nog meer achter deze dude zat. Toen hij Clyde’s gezicht echter zag betrokken wist hij dat hij zijn mond moest houden, meteen voelde de man een schuldgevoel op komen. Voor hij hem echter kon tegenhouden om te antwoorden was hij al van wal gestoken. Blijkbaar verschilde de surfcultuur in Hawaii erg met die van Australië. Het feit dat de blonde man geen andere keuzes had gehad in zijn leven dan een groep te joinen die zo violent was zorgde er al helemaal voor dat Damian zich schuldig voelde. Begrijpend knikte hij. Feitelijk begreep hij het nog maar half, maar hij besloot er niet verder op in te gaan. ‘Het spijt me, ik had er niet achter moeten vragen.’ Kwam er bijna mompelend uit. Sinds wanneer mompelde hij zelfs? ‘Maar dat ligt in het verleden, en dat verleden dat kan je niet meer lastig vallen nu je hier een nieuwe start maakt mate.’ Glimlachte hij bemoedigend. Ja, wat moest hij anders zeggen? Hem judgen zou Damian nooit doen, dat was gewoon niet het soort persoon dat hij was. Hij wist hoe moeilijk het leven kon uitdraaien voor sommige mensen, zelf had hij nog een beetje geluk gehad op het verlies van zijn moeder na dan.

Wait, whut? Niet meer terug naar de plek waar hij geboren was? Wat was dat voor shit? Damian streek even kort door zijn haar en keek de man niet begrijpend aan. ‘Hawaii’s fine for me.’ Grijnsde hij uiteindelijk maar. Damian snapte er momenteel helemaal niets van, wat had Clyde uitgevreten dat hij niet meer op Kaua’i mocht komen? Of had het te maken met die crew? Want dan ging hij die gozers ooit wel eens aan pakken hoor. Je beroofde een man niet van het terugkeren naar zijn geboortestreek. Moest iemand dat bij hem flikken, wel om het simpel te stellen die persoon zou de kans nog niet krijgen om die woorden uit te spreken.

Het was echt wel impressive dat Clyde gewoon even hoppa zonder enige vorm van scholing zich een weg had gebaand door de opleiding. Oké, heel moeilijk was het niet, maar dat was in zijn geval. Iemand die wel naar school was geweest. ‘True story mate. Ik kan je wel zeggen dat jij daar het levende bewijs van bent.’ Sprak Damian al glimlachend. Zelf zag hij het zich nog niet doen. Nou ja, goed uiteindelijk had hij niet eens een lerarenopleiding gedaan maar was hij gewoon in aanmerking gekomen door zijn sportieve en muzikale achtergrond. Maar hij had er genoeg voor opgeofferd, dat was wel een feit. Damian kreeg het gevoel dat er nog meer achter school, maar hij besloot het maar even te laten. Dat Clyde dacht dat hij zo maar in bomen zat om mutanten te bespieden maakte hem aan het lachen. Damian deed niet aan sneaky gedoe! ‘Als ik je ooit spot achter een muurtje en je bespied andere dan kan je je wel verwachten aan een erger testje dan deze kinderspelletjes.’ Grijnsde Damian breed. Oh heck, why not? ‘Wacht even hier, ik ga een paar dingen klaar zetten.’ Meldde hij nog voordat hij naar een kot ging dat dicht bij de tribunes lag. Lang bleef hij echter niet weg, want al snel genoeg stond hij met een tien hordes in zijn armen weer op de piste en begon ze in een snel tempo te verspreiden over de eerste lange loopstrook. Hij was simpel begonnen. 5 hordes in de ene baan en 5 in de andere. Meer was er momenteel niet nodig. Met een grijnsje jogde de man terug naar Clyde. ‘Laat nu maar eens zien hoe hoog je kunt springen. Je gaat gewoon eerst de ene baan op, en als je terug komt neem je de andere plek. Oh, en het staat op tijd. Je vijf minuten gaan nu in!’ Heel de uitleg deed hij met een klein glimlachje. Dat Clyde nu maar eens toonde waar hij van gemaakt was!