Spinning around in zero gravity

Als hij dan toch een ding moest toegeven was het dat de alias van de trainee best wel cool was. I mean, van alle namen die de dude kon kiezen pikte hij regelrecht degene eruit die met een of andere film te maken had. Al was het wel haast zeker dat Clyde net om de coolheid van de Noorse god de naam had gekozen. Maar oké, nu was het misschien wel zo fair van hem om ook iets over zijn eigen mutatie prijs te geven. Niet dat het zo heel spectaculair was, maar dat kon hem weinig schelen. Het was uiteindelijk iets wat bij Damian paste en hij zou het niet anders willen. ‘Wie weet doe ik wel niet aan eerlijk zijn?’ Grijnsde hij even kort. Yeah right, als er iets was wat hij was dan was het wel de eerlijkheid zelve. Sommige mensen konden dat niet hebben, maar dat was hun probleem dan ook maar. ‘Wel, ik kan met behulp van mijn tatoeages mensen een hart-, herseninfarct en nog wel meer dingen bezorgen. Dus ik zou maar uitkijken.’ Sprak hij terwijl hij even vrolijk met zijn wenkbrauwen wiebelde. Het feit dat hij er ook voor kon zorgen dat hij die dingen kon doen met de ink die de mensen zelf hadden liet hij maar eventjes weg. To be honest was hij daar nog niet helemaal pro in, maar dat kwam wel.

Nope, vragen over zijn verleden zou hij echt niet meer stellen. Het zorgde ervoor dat Clyde een trieste dude werd, en wel ja hij zag hem liever lachen hoor. Het verbaasde hem nog steeds. Van alle surfers die hij ooit al had gemeet op wedstrijden en zo, kon hij echt niet zeggen dat ze gewelddadig waren en daar zaten ook van die crews bij, ook uit Hawaii als hij het zich even goed voorstelde. Nou ja, voor hem maakte het een ding duidelijk Clyde had een niet zo’n vrolijk verleden achter de rug waar hij zich voor de moment niet dieper in wou verdiepen. Al was dat niet helemaal waar. Nog steeds wilde hij er over verder vragen, maar uit respect voor de man deed hij dat natuurlijk niet. ‘Misschien. Maar ik heb ook het recht om mijn excuses aan te bieden.’ Glimlachte hij lichtjes. Goed, wat hij zei trok helemaal nergens op maar Clyde zou wel snappen dat Damian er niet al te licht over ging als hij zelf iemand kwetste.

‘You can try, but you won’t succeed.’ Grijnsde hij vrolijk. Nee, Damian was echt een topspion hoor. Hij kon zo bij MI6 gaan of bij de FBI of zo. Maar alright het werd echt wel tijd dat ze verder gingen doen want anders zou er niet veel van gaan komen. Want uiteindelijk waren de testjes om te kijken wat de man al kon, want ja sommige leerlingen waren niet zo bijster slim en hadden dus echt wel dertig keer dezelfde uitleg nodig met natuurlijk ook hoe ze het moesten doen. De jeugd werd er in ieder geval niet slimmer op. Dat was misschien een klein beetje overdreven om te zeggen, maar you get the point.

Nog net kon hij zijn lach in houden toen hij Clyde met een down face zag vertrekken. Hah! Had hij dus toch mooi iets gevonden waar de dude niet bij kon vals spelen. Tenzij hij ergens springveren verborg maar dat leek hem niet meteen het geval. Stel je voor zeg, ineens woppa springveren die uit zijn schoenen kwamen en Clyde die de lucht in schoot als superman. Nee, wacht verkeerde held. Thor deed ook aan vliegen, daar paste het beeld van de trainee beter bij.

Goedkeurend hield hij de bewegingen in het oog. Tot nu toe deed hij het goed, maar al snel maakte hij een fout die vele mensen maakten. Volgens Damian kwam het door het feit dat de mensen zich al snel begonnen te vervelen en er snel vanaf wilde zijn. De klap waarmee hij tegen de horde terecht kwam, was alles behalve zacht. Het was dat hij al in de richting aan het rennen was van Clyde, want anders was hij wel zeker vertrokken toen de dude plat op zijn rug ging. Afwerking van de koprol was 10/10. Bezorgd hurkte hij neer bij de man en bekeek hem even kort. Letsels kon hij niet meteen vinden. Misschien alleen het ego van de man. Foei, dat mocht hij niet denken! ‘Everything alright? That was quite a smack you made.’ Hij hoopte maar dat hij niets ergs had opgelopen of zo, want dan kwam het mooi terecht op zijn nek. Niet dat hij daar ook maar een seconde aan dacht, maar hij hoopte echt wel dat Clyde in orde was.

Met bliksem gooien en wist hij veel wat nog allemaal, was tien keer zo cool als wat hij kon aanrichten. I mean, Clyde kon een kick ass lichtshow gaan opvoeren zonder ook maar enige probleem. Het enkele wat hij kon was door dat hij inkt kon manipuleren was mensen ten dode opschrijven, en awesome pieces zelf fiksen als hij er zin in had. Dan koos hij er toch echt wel voor om die lichtshow te geven met Clyde’s mutatie hoor. Damian fronste even toen de trainee er wat verwonderd over was. Blijkbaar vond de dude het dus wel great. Vreemd. ‘Die van jouw overtreft de mijne in coolheid hoor.’ Een klein grijnsje ontstond op zijn gezicht. ‘Somebody’s a little scared.’ Sprak hij grappend. Stiekem kon hij ook genoeg andere dingen hoor met zijn mutatie, vredelievendere dingen dan.

Clyde leek opgelucht te zijn toen hij er niet verder op ging. Oké, dan had hij zijn domme vraag van net toch nog een beetje goed gemaakt. Plus, als hij er uiteindelijk meer over wilde weten kon hij zijn dossier nog altijd laten op vragen. Niet dat hij dat zou doen, maar in geval van nood of zo was het wel een mogelijkheid. Wanneer zijn excuses aanvaard werden klaarde Damian’s gezicht op. Goed, dan was dit ook wel meteen afgehandeld.

Het gezicht dat de trainee trok zorgde er toch nog voor dat hij in de lach schoot. Aww, nu leek het wel alsof hij de dude aan het uitlachen was omdat die hordes kon gaan lopen. Stiekem was het ook wel zo, maar dat zou hij niet gaan toegeven hoor. Dat was een beetje sneu voor Clyde. Hordes konden best wel tricky zijn. Op zijn normale school zat hij in het atletiek team, een van de vele teams waar hij bij zat, en daar had hij in het begin ook moeite gehad met de hordes. Maar nu was hij echt wel een pro, dus als hij hiermee ging competen tegen Clyde dan ging Damian natuurlijk wel winnen. Nou ja, als de dude het niet kon dan.

Natuurlijk was Damian met verstomming geslagen toen hij Clyde ineens tegen de horde zag aan knallen terwijl het vijf seconden eerder nog zo goed leek te gaan. De verstomming sloeg echter al heel snel over in bezorgdheid, iets wat hij niet meteen kon plaatsen want hij wist goed genoeg dat er meestal niets ergs aan overgehouden werd als je tegen een horde sloeg. Maar toch de bezorgdheid was er zo opeens gekomen dat hij daar weer door werd overdonderd maar al snel was hij toch in actie geschoten en zat hij inmiddels al bij Clyde neer geknield. Het was al een hele opluchting toen de dude er een grapje over maakte. Ja ja, de bedoeling. Sure dat geloofde hij meteen. ‘Je moet toch nog aan je acteerskils werken hoor.’ Grijnsde Damian breed. ‘Ja, de rest van de 6 vijandelijke hordes misschien?‘ Klonk het plagend. Tss, arme kerel hij was net op zijn bek gegaan en Damian zat hem uit te lachen omdat hij niet over een paar simpele hordes kon die nog niet eens zo heel hoog stonden. Kort trok hij een wenkbrauw op. Een herkansing hm? Nou ja, hij mankeerde toch niets dus wat kon hij er dan op zeggen. Damian veerde overeind en stak zijn hand behulpzaam uit naar Clyde. ‘Voor deze ene keer krijg je die. Maar wel van het begin starten.’ Sprak hij al lachend. Als de dude er dan nog niet over raakte, wel dan moest Damian hem maar bij les in hordes gaan geven of zo.

Praten over mutaties draaide meestal altijd op discussies met hem. Kon hij er wat aan doen dat hij de mutaties van andere cooler vond dan die van zichzelf. Al vond hij het gene wat volgde meestal wel grappig. Die gesprekken zorgden ervoor dat ze altijd eindigde bij zijn pieces of die van de andere persoon moest die er hebben. Damian had er geen idee van hoe dat elke keer kwam, maar veel kon hem dat niet schelen. Waarom zou het? I mean, hij kreeg er toch elke keer weer mooie complimentjes van en dat was altijd leuk. Aw come on, hoe kon Clyde dat nu zeggen? En wee rhet gesir, hij werd er nog eens gek van! Maar nog net kon Clyde zichzelf redden van weer een preek. Lachend schudde hij zijn hoofd. ‘Whatever, ik heb mijn eigen mening er over en die kun je mooi niet veranderen.’

Eigenlijk was het over hordes springen niet echt een competentie, I mean zo vaak haalde hij ze toch niet boven. Enkel als hij de leerlingen echt wilde pesten, maar dat was tot nu toe nog niet gebeurd. Misschien moest hij de volgende les ze toch maar eens gaan invoeren, anders zou de trainee denken dat Damian dit expres had gedaan. Maar toch de koprol die de dude had gemaakt was best wel lachwekkend geweest. De meeste mensen gingen gewoon echt op hun bek als ze er niet over raakte, maar Clyde was anders. Damian knikte even. Het was nu niet dat zijn eigen skills zo geweldig waren, maar al wel beter als dit. Aangezien hij vroeger toch wel genoeg in de problemen was gekomen op school maar er dus elke keer wel een mooie wending aan kon geven zodat hij niet gestraft kon worden. ‘Misschien moet ik je dat ook maar eens aan leren.’ Klonk het al plagend.

‘Aanmoedigen, dat geld alleen maar voor de leerlingen. Jou moet ik bijsturen en zorgen dat je alles goed kan en de kleedkamers laten poetsen.’ Sprak hij lachend. Nee feitelijk was dit Damian’s manier van aanmoedigen, maar de meeste snapten dat niet omdat het zo bruut over kwam. Maar hij was stiekem een grote bruut dus. ‘Natuurlijk kun je dit. Gewoon focussen en je bent er binnen de kortste keren over.’ Hoe was dat voor een aanmoediging? Clyde stond er erg op gebrand om perfect over al de hordes te lopen, hoe kon hij hem nu die extra kans misgunnen? Dat was alsof hij nee zei tegen een kind dat om een puppy vroeg. Wait, ging hij Clyde nu echt vergelijken met de schattigheid die sommige kinderen konden uitstralen? Wat was er nu weer mis met hem.

Uiteindelijk was Damian weer naar het begin van het kleine parcour gewandeld. Nu ging alles wel goed, foutloos sprong Clyde er over. Helemaal volgens het boekje. Hij zag werkelijk het zelfvertrouwen van de man groeien toen hij over die eerste hordes was geraakt. Dit keer maakte hij enkel de fout niet om te vol van zichzelf te worden. Alright, het stond vast. Clyde was een dude die hij hier perfect kon gebruiken. Niet alleen om de kleedkamers te laten kuisen, maar hij leek de aanleg wel te hebben om te kunnen les geven. Daarom had hij in het begin al die vragen gesteld, om te kijken hoe hij op alles reageerde. En stiekem om wat meer over hem te weten te komen, maar tot nu toe was hij geslaagd. ‘Perfect. Just remember, hoe goed het nu mag lukken. Volgende keer heb je een publiek van leerlingen die op alles kritiek hebben. Gewoon denken dat ze er niet zijn, dat het enkel is zoals nu en dan gaat het weer vanzelf. Zo gaat het trouwens met alles.’ Glimlachte hij kort. Clyde moest weten wat hem te wachten stond, docent zijn was simpel maar je moest soms toch echt wel uitkijken dat je zelf niet op je bek ging tijdens het voordoen van de oefening want om een of andere reden was dat juist hetgene wat die jongeren altijd bleven herinneren. ‘Vertel eens, waar ben je het beste in? Buiten surfen dan.’ Want dat was nogal obvious maar dat konden ze natuurlijk niet gaan doen met de mutanten. Nou ja, eigenlijk waarom niet? Het zou een hele vernieuwing zijn dat wel.

Stiekem was het nog wel een idee om Clyde de kleedkamers te laten doen, maar dan moest hij weer ander strafwerk verzinnen voor de leerlingen. Hm, nee als hij Clyde echt wilde pesten dan liet hij hem de piste wel in orde maken of het sportveld of zo. Maar hij was er wel zeker van dat de man nooit iets zou uitsteken waarvoor hij zulke dingen zou moeten doen. ‘Als je het echt wilt doen, sure thing mate. Maar ik verzin wel iets leukers voor je om te doen.’ Sprak hij met een brede grijns op zijn gezicht. Arme, arme Clyde. De man zou echt nog wat te verduren komen staan. Als je Damian liet doen toch.

Blijkbaar hadden zijn woorden toch mooi hun best gedaan want Clyde leek geen enige moeite meer te vertonen met het horde lopen. Goed, next time zou hij ze dan wel op de normale hoogte zetten waar hij altijd over sprong. Maar dat was echt wel iets voor de volgende keer als hij nog eens besloot om te dude te drillen. Aan alles wat hij had gemerkt was het zo dat Clyde toch best wel leergierig was, en ook echt goed zijn best deed om Damian bij te houden. Iets wat absoluut niet moest, maar het was wel grappig om de jonge trainee bezig te zien. Te bedenken dat hij de positie van trainee nooit zelf had gehad maar gewoon de positie van gymdocent had weten te bemachtigen met zijn mutatie. Stiekem was het daarom ook wel dat hij even een tripje had gemaakt in zijn hoofd om te beslissen wat hij Clyde vandaag allemaal ging laten doen. ‘Dat zeg je nu. Bereid je er maar gewoon op voor.’ Sprak Damian vrij serieus tegen de man. Hij zei dit heus niet omdat hij niet geloofde dat de man het niet aan kon, maar gewoon voor zijn eigen goed. Sommige mutanten waren nu eenmaal.. Tja, hoe verwoord je dit het best? Een pain in the ass.

Damian knikte even. Alright, hier en daar was dus nog wel wat gesleutel nodig zoals aan het gymnastiek gedeelte. Teamsporten en heel die zooi, wel ja dat waren de standaard dingen waar iedereen wel goed in was. Buiten dan van die mensen die niet hielden van sociaal contact of zo. ‘Well that’s good to hear. Ik denk dat we met gymnastiek elkaar nog wel goed kunnen aan vullen.’ Sprak de man met een kleine grijns op zijn gezicht. ‘Maar aight, ik denk dat dit wel volstond voor vandaag? Tenzij je nog een paar rondjes wil lopen of zo? Je gaat het hier nog goed doen, bro. Daar ben ik zeker van.’ Oké, noemde hij nu zojuist de dude bro? Wow, wat professioneel was dat van hem! Oke, het was nu niet dat hij echt super veel op zichzelf had gelet qua professionaliteit maar het kwam misschien wel fout over of zo? ‘Come on, let’s bounce.’ Die spullen werden wel opgeruimd door iemand anders. Samen vertrokken de twee mannen uiteindelijk van de piste, misschien kon hij de trainee al wel wat dingen laten zien die zich op het eiland bevonden, iets beters had hij toch niet te doen.