Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] do nov 20, 2014 10:11 pm
Terwijl hij bezig was met de sneeuw van haar haren te vegen, klopte zij haar kleren af. Zo, helemaal nieuw ofzo. Klonk dat raar? Eigenlijk best wel. Maargoed, ze zou het nu vast geen koud meer hebben, hoopte hij toch. "Thnx.. Voor alles by the way. Het me redden van Aly, eten halen, gezelschap houden. Echt bedankt." Zei ze toen, en Maurim keek haar vrolijk aan. "Naah, da's niks hoor. Ik had toch niks beters te doen dan een dame in nood helpen vandaag", Zei hij met een knipoogje. Yeah, hij had wel een plekje vrij in zijn agenda voor meisjes die hulp nodig hadden. Daar liet hij graag zijn uurtjes buiten voor vallen. Die zou hij nog wel inhalen, ooit. Ondertussen liep Valerie naar een kast, waar ze een extra dekentje uit haalde. Blijkbaar had ze het nog steeds koud. Omdat het wel zo slim was, sloot hij ook maar even voor de handigheid het raam. Want ja, koude wind enzo, die zouden ook niet echt helpen bij het warm worden, right?
Omdat Maurim eigenlijk bijna nooit zijn mond hield, had ze blijkbaar al lang gehoord dat hij uit Rusland kwam. Ja, zo moeilijk was dat nu ook weer niet, al sprak hij echt wel vloeiend Engels. Bijna even goed als zijn Russisch. "Ja ik hoorde het al aan je manier van praten" Vertelde ze. Hij lachte kort. Stiekem had hij ook al gehoord dat ze anders sprak dan het standaard Amerikaans Engels, maar hij kon echt niet raden van waar ze kwam. Hij wist niet veel van de wereld, hij had zijn hele leven op een redelijk afgelegen plek gewoond. Daarom vroeg hij het maar gewoon. "Sydney, Australië. het sneeuwt daar ook wel eens maar nooit echt lang. De temperaturen zijn nog best zacht in de winter." Maurim knikte begrijpend. "Ik denk wel dat ik ongeveer weet waar dat ligt", Zei hij, blij dat hij toch een beetje een idee had van hoe de planeet er uit zag, met zijn continenten enzo.
Valerie ging op het bed zitten, met het deken rond zich. Ze klopte kort op het plekje naast haar. "Kom erbij zitten" Zei ze. Oh, promotie? Van stoel naar bed, nice. Maurim hopte op het bed en nam snel een paar chips uit de zak, waarna hij die vrolijk begon op te eten. "En? Hoe is de sfeer hier op school? is het verder wel leuk naast het feit dat je soms word aangevallen? Of was het echt pure toeval dat ik precies word aangevallen door de eerste persoon die ik ontmoet?" Vroeg ze ondertussen. Hij dacht er even kort over na voor hij een antwoord gaf. "Hmm, ik vind het hier best een chille plek. Er is zoveel ruimte en zoveel dingen om te doen", Begon hij. ”Al kan dat ook liggen aan het feit dat ik niet echt veel gewend ben“, Vervolgde hij grijnzend. ”En er zitten hier soms wel gevaarlijke mensen, die om het minste of om geen enkele reden ineens aanvallen, maar over het algemeen is iedereen hier best wel aardig”, Vervolledigde hij zijn antwoord. ”Heb je al een roommate? Dat kan ook wel veel helpen om contacten te leggen”, Besloot hij, denkend aan Aleksey, die nu toch wel al een echte vriend begon te worden.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] vr nov 21, 2014 7:33 pm
~Valerie Monette~
Waking up here with these bruises. So mad and I'm raging inside. I don't think about revenge. She will get paid for what she has done. Karma is a bitch.
»
"Naah, da's niks hoor. Ik had toch niks beters te doen dan een dame in nood helpen vandaag" Andwoorde Maurim nadat Valerie hem nog even had bedankt. "Nou, maar goed dat je niet iets beters te doen had." zei Valerie grappend. Ja ze had wel geluk. Maar ze vroeg zich nog steeds af of de groep mensen die om haar en Aly heen stonden, ook hadden ingegrepen toen ALy zo tekeer ging. En waarom grepen ze niet eerder in? Misschien waren ze verlegen of misschien durfden ze niet. Dat begreep ze ook wel, die Aly was een agressief mens. Na het vluchtje buiten had ze het echt koud gekregen en ging met een dekentje om haar heen op het bed zitten. Ook nodigde ze Maurim uit om ook op het bed te komen zitten. Maurim kwam uit Rusland, maar dat had ze al gehoord. Hij vroeg waar Valerie vandaan kwam en ze andwoorde dat ze uit Sydney kwam, ze miste Sydney niet heel erg. Alleen de temperaturen daar op het moment wel. "Ik denk wel dat ik ongeveer weet waar dat ligt" zei Maurim. Ja vast wel, Sydney was best bekend. Vooral het opera gebouw.
Valerie vroeg even naar de sfeer hier op school. Want de sfeer die Valerie had geproeft was gevaarlijk. "Hmm, ik vind het hier best een chille plek. Er is zoveel ruimte en zoveel dingen om te doen" zei hij en daar vond ze hem wel gelijk in hebben. ”Al kan dat ook liggen aan het feit dat ik niet echt veel gewend ben“ zei hij er achteraan. Owh, Valerie wel, rijk gezin groot huis, veel ruimte. "Ja daar heb je gelijk in. Er is inderdaad veel ruimte hier, ik ben wel een groot huis gewend. Maar ik vind het hier veel gezelliger." Vertelde Valerie. Want hier leek het alsof je gewoon ergens woonde met heel veel anderen. Thuis was ze altijd alleen. ”En er zitten hier soms wel gevaarlijke mensen, die om het minste of om geen enkele reden ineens aanvallen, maar over het algemeen is iedereen hier best wel aardig”. Haha ja Aly dus. En aardige mensen, Maurim dus. De enige twee mensen tot nu toe. Maar oke ze zal vast wel vriendinnen maken, toch? "Ooh mooi" zei ze tevreden. "Als je meisje was geweest had ik waarschijnlijk met je gepraat over knappe jongens hier. Want dat zijn er veel, had ik al gezien." zei Valerie lachend. Dat schoot even in haar op. ”Heb je al een roommate? Dat kan ook wel veel helpen om contacten te leggen” vertelde Maurim. Roommate? Ja daar had ze al wel iets over gehoord maar ze was het een beetje vergeten. "Uhm nee nog niet" zei Valerie nog steeds nadenkend, wat hadden ze haar nou verteld over een roommate?
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] za nov 22, 2014 9:35 pm
Ze besefte vast wel dat hij een grapje maakte, right? Zelfs als hij een afspraak had met de president van Rusland zou hij nog tijd vrijmaken om iemand te helpen als dat nodig was. Dat had hij van zijn opa geleerd. De man had zijn hele leven lang ook voor hem klaar gestaan, en ook voor andere mensen. Hij was een goed persoon, dat had Maurim echt wel ondervonden. Zonder hem was hij nu waarschijnlijk dood. Hij had niet één maar zelfs twee keer zijn leven gered. En al die keren ertussen als hij ergens hulp bij nodig had, dan was Vaughn er voor hem geweest. De jonge knul keek erg op tegen zijn opa, en hij wou echt wel streven naar dezelfde manier van leven die de man al die tijd had gehad.
Het was logisch en voorspelbaar dat elke nieuwe leerling op een punt wel vragen zou beginnen stellen over de plek waar ze terecht gekomen waren. Zoals Aleksey dus een week of wat geleden. Maurim was hier zelf nog niet zo lang, maar hij had wel al een paar dingen meegemaakt en genoeg gezien om er even kort verslag over te doen. Ze vertelde hem dat ze wel veel ruimte gewend was aangezien ze in een groot huis had gewoond, en dat vond hij wel fijn voor haar. Hij had zijn hele leven lang in de blokhut van zijn opa gewoond. Redelijk krap, maar wel heel erg gezellig. "Als je meisje was geweest had ik waarschijnlijk met je gepraat over knappe jongens hier. Want dat zijn er veel, had ik al gezien." Zei ze uiteindelijk. Maurim moest hier even om lachen. "Het maakt mij niet uit of je over al die knappe jongens wil praten, al zal ik je waarschijnlijk gewoon niet snappen.. Ik doe wel alsof dan tho", Zei hij met een grijnsje, waarna hij nog een paar chips in zijn mond stak en ze vrolijk op at.
Blijkbaar was ze een beetje overdonderd over zijn volgende vraag. "Uhm nee nog niet" Zei ze toen. Maurim vond dat best jammer voor haar. Hij had meteen een goeie vriendschap opgebouwd met Aleksey, die na een paar dagen dat hij hier op het eiland zat ineens zijn roommate was geworden. Het was een pluspunt dat ze allebei uit Rusland kwamen, maar de dude was over het algemeen echt wel een fijn persoon om als vriend te hebben. Hij hoopte dat Valerie ook zo iemand zou hebben binnenkort. "Als ik een meisje was, dan had ik wel een kamer met je willen delen", Grinnikte hij grappend. Daarna keek hij even om zich heen. "Al doen we dat nu wel al, technisch gezien", Zei hij toen vrolijk, waarna hij in de lach schoot om zijn eigen grap. Omg Maurim, get it together man.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] zo nov 23, 2014 4:12 pm
~Valerie Monette~
Waking up here with these bruises. So mad and I'm raging inside. I don't think about revenge. She will get paid for what she has done. Karma is a bitch.
»
Valerie vond het een stuk gezelliger zo, met Maurim. Ze kon zich maar niet voorstellen hoe ze zichzelf zou moeten vermaken alleen. Misschien was ze dan zelfs wel ontsnapt. Nu had ze wel iemand om mee te kletsen. Valerie grapte dat als Maurim een jongen was geweest dat ze dan wel wel over knappe jongens zat te praten. "Het maakt mij niet uit of je over al die knappe jongens wil praten, al zal ik je waarschijnlijk gewoon niet snappen.. Ik doe wel alsof dan tho". zei hij en Valerie lachte. "Je mag ook wel over knappe meisjes praten hoor". zei ze. Dat was wel zo eerlijk. "Sirieus, ik denk dat heel veel mannelijke mutanten hier ook iets in hun DNA zitten dat ze knap maakt. Ik weet niet of dat ook zo zit met de meisjes hier." zei Valerie denkend, bij de meisjes had ze er niet zo op gelet. Leuke jongens zien was bleef leuk maar intresse naar een vriendje had ze niet. Maar dat had met het verleden te maken. Valerie pakte steeds wat chipjes en deed ze rustig in haar mond.
Maurim vroeg of ze een roommate had en Valerie had geandwoord met een nee. Ze had wel iets te weten gekregen over een roomie maar dat was ze kwijt. "Als ik een meisje was, dan had ik wel een kamer met je willen delen" zei Maurim, dat was wel aardig. "Oh? Alleen als je een meisje was geweest?"vroeg Valerie grinnikend. Omg klonk dat niet een beetje vreemd? "Al doen we dat nu wel al, technisch gezien" zei Maurim en begon net als Valerie te lachen. "Ja, precies" zei Valerie lachend. "Ik hoop wel dat ik een beetje een aardig meisje als roomie krijg." zei Valerie grinnikend, nee liever niet iemand zoals Aly. Valerie schrok een beetje van een paar stemmen die ze hoorde op de gang. Ze was eigenlijk een beetje bang dat ze hun gelach gehoord zouden hebben en dat er elk moment iemand binnen kon komen. Maar die gedachte zette ze even weg. "Maar denk je dat ze er op letten waar je vandaan komt, ik zou namelijk best graag met een aussie een kamer delen." zei Valerie om de geluiden op de gang maar even te negeren.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] zo nov 23, 2014 6:55 pm
Ergens hoopte Maurim dat Valerie hier niet in haar eentje moest slapen vannacht. Zo erg was ze er toch niet aan toe? Het leek hem maar niks om hier zo alleen te liggen, in een ziekenhuiskamer. Het was waarschijnlijk best eng. En met verpleegster Zonnestraaltje die ronddoolde op de gang, zou hij sowieso geen oog dicht doen hoor. Het was maar best dat hij hier was om Valerie te beschermen tegen haar. Niet dat hij zou weten wat hij moest doen als ze ineens hier binnen stond. Een verpleegster aanvallen leek hem niet zijn beste plan ooit. Maargoed, haar bezighouden was tenminste al een goed iets, en hij deed het met alle plezier. Het meisje was veel grappiger dan hij eerst gedacht had.
De grapjes vlogen heen en weer. "Je mag ook wel over knappe meisjes praten hoor". Zei ze toen. Maurim zag het al voor zich. "Serieus, ik denk dat heel veel mannelijke mutanten hier ook iets in hun DNA zitten dat ze knap maakt. Ik weet niet of dat ook zo zit met de meisjes hier." Vervolgde ze toen. Maurim grinnikte kort. Jah, ze waren mutanten voor iets ofcourse. "Hmm.. Dit eiland lijkt inderdaad wel een verzamelplek voor knappe meisjes", Zei hij grijnzend. Niet dat hij er momenteel veel interesse in had. Nee, single zijn was best ok. Dan kon hij tenminste nog doen wat hij zelf wou.
Daarna ging het al snel over roommates. Natuurlijk zou hij haar roommate willen zijn. Jammer nog dat ze geen jongens en meisjes samen lieten slapen, maar hij snapte zeker wel waarom. "Oh? Alleen als je een meisje was geweest?" Vroeg ze toen plagend. Maurim voelde hoe zijn kaken lichtjes rood begonnen worden, maar al snel was het weer weg. Djeezes dude. "Ok, je hebt me", Zei hij met een verlegen grijnsje. Om zijn geblunder maar een beetje te verbergen, dook hij (bijna letterlijk) in zijn rugzak en nam de fles cola. Hij dronk er even van en bood de fles toen aan Valerie aan.
"Ik hoop wel dat ik een beetje een aardig meisje als roomie krijg." Zei ze toen. Maurim knikte begrijpend. Ja, dat was wel logisch. Ineens waren er stemmen op de gang, en gespannen luisterde hij, maar ze klonken al snel terug zachter. "Maar denk je dat ze er op letten waar je vandaan komt, ik zou namelijk best graag met een aussie een kamer delen." Ging ze verder. Kort dacht hij er over na. Het zou wel zeker? Anders was het zo’n gigantisch toeval dat zijn roommate ook een Rus was. "Ik denk het wel ja. Ik ben ook ingedeeld bij een andere Rus", Zei hij toen. Net toen hij nog een chipje wou nemen, vloog de deur open en stapte de verpleegster van daarnet binnen, met een klembord in haar handen. "En wàt doe jij hier?" Zei ze boos, van het moment dat ze hem in de gaten kreeg. "Euhm.. Ik..", Stamelde hij, niet wetend wat hij moest zeggen. Verward keek hij naar Valerie. En wat nu?
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] zo nov 23, 2014 8:11 pm
~Valerie Monette~
Waking up here with these bruises. So mad and I'm raging inside. I don't think about revenge. She will get paid for what she has done. Karma is a bitch.
»
Valerie had echt leuke gesprekken met Maurim, ze kon echt goed met hem lachen. Het begon al later te worden en ze werd steeds banger voor het moment dat ze hier alleen werd achtergelaten. Als zij Maurim was had ze het liefst gewoon in eigen bed willen slapen. Naja eigen bed, na die aantal dagen kon ze het nog niet echt haar eigen bed noemen. Valerie had het even over de knappe jongens op het eiland en ze zei dat Maurim ook best over knappe meisjes mocht praten. "Hmm.. Dit eiland lijkt inderdaad wel een verzamelplek voor knappe meisjes". zei hij toen. Oh jammer, vond Valerie. Meer concurentie, niet dat ze iemand wou maar over het algemeen vond ze het wel leuk om leuk gevonden te worden. Ze had na haar laatste vriendje besloten hard to get te spelen op jongens met intresse. Ze vond het wel leuk maar ze deed het vooral om er zeker van te zijn dat ze alles voor haar zouden doen of of diegene te vertrouwen is. "Alright, knappe jongens en knappe meisjes hier. Misschien horen wij daar ook wel bij." zei Valerie en trok een wenkbrouw omhoog. Au dat deed zeer aan een spier in het gezicht ofzo. Ohja dat bont en blauwe hoofd van der was er ook nog. "Nou, ik op het moment niet" zei valerie met een grijnsje. Ze drukte even met haar hand onder haar oog. Auch, dan haar schaamte maar een beetje weglachen.
het onderwerp ging al snel over roomates en Maurim zei dat als hij een meisje was dat hij dan wel Valerie's roomie wou zijn. Waarop Valerie natuurlijk weer iets eigenwijs op terug andwoorde. Alleen als ie een meisje was? Niet als jongen? Wat haar deed denken aan de reden waarom ze meisjes en jongens apart hadden gedaan. "Ok, je hebt me" zei Maurim en zag ze daar nou heel kort wat blosjes? Nee vast niet. Het pakte de fles en dronk er even wat van. Toen hij Valerie wat aanbood nam Valerie de fles aan en dronk er ook wat van. Ze werd even bang voor wat geluiden op de gang maar toen ze minder werden ging ze gewoon weer verder met praten. Ze vroeg of ze misschien wel met een aussie op een kamer gezet zou kunnen worden, want dat zou ze wel cool vind. Maar ze bedacht zich ook dat het wel leuk zou zijn om met iemand uit juist een heel ander land op een kamer gezet te worden. Dan kreeg je ook wat kennis over een ander land. "Ik denk het wel ja. Ik ben ook ingedeeld bij een andere Rus" zei hij als andwoord. Ooh dus er was zeker een kans, dat vond ze wel leuk.
Valerie schrok zich te pletter van de deur die openvloog. Shit! de verpleegster. "En wàt doe jij hier?". Vroeg ze boos aan Maurim. What? boos worden op Maurim? Dat pikte Valerie even niet. "Euhm.. Ik.." ze zag aan Maurim dat hij niet wist wat hij moest zeggen. Oke, ze ging nu iets engs doen maar dat ging ze niet laten merken. You got this Valerie zei ze bemoeidigend tegen zichelf van binnen. Valerie ging met een sprongetje van het bed af en liep licht stormend op de vrouw af. "En wàt doe jij hier.." Valerie keek even snel op de klok. "Twee uur later!?" zei Valerie boos. "Ik ben vanmiddag knock out gegaan in een pauze. En had sins dat ik wakker werd nog niks gegeten, en wat doe jij? Jij blijft gewoon even twee uur lang weg! Hij heeft voor eten gezorgt, wat Jij egenlijk had moeten doen." zei valerie streng. De vrouw keek Valerie verward met een tikkeltje angst aan. "Maar-.." begon de vrouw maar Valerie kapte haar meteen af. "Nee geen gemaar! Ik zou maar niks tegenspreken. Ik denk niet dat het schoolhoofd heel blij zou zijn als ze te horen krijgt dat als Maurim er niet was geweest, dat ik dan twee uur lang had moeten wachten tot er iemand kwam, en dan waarschijnlijk was flauwgevallen van de honger." zei Valerie en ze legde een hand steunende op haar rug waarna ze een beetje naar achteren leunde. "Je hebt namelijk niet eens eten mee!" zei Valerie wijzend naar het klembord in haar handen. Ze klonk als een baas die op het punt stond om haar te ontslaan. Valerie keek even achterom naar Maurim met een grijnsje en keek toen weer bloed sirieus naar de vrouw die nu niet meer wist wat ze moest zeggen.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] zo nov 23, 2014 10:14 pm
Waarschijnlijk zou het echt niet gaan gebeuren dat Maurim hier ineens halsoverkop gevoelens zou krijgen voor wie dan ook. Hij had nog nooit echt een vriendinnetje gehad en dat vond hij niet eens erg. Hij hield veel te veel van zijn vrijheid en het Maurim-zijn om zich zomaar te gaan binden hoor. Hij zou het echt hard missen om in de winter te gaan rennen en dan een paar dagen of zelfs weken weg te blijven. Zijn opa had het daar ook moeilijk mee, maar die dwong hem sowieso niet om binnen te blijven en te luisteren. Hij was bang dat een meisje dat wel zou doen, eenmaal hij zich aan haar gebonden had. Maar dat wou dus wel niet zeggen dat hij niet stiekem kon kijken naar de knappe meisjes die hier rond liepen. En blijkbaar was Valerie het daar mee eens. "Alright, knappe jongens en knappe meisjes hier. Misschien horen wij daar ook wel bij." Zei ze toen. Maurim grinnikte even. Zij misschien wel ja. Maar hij? Nah. "Nou, ik op het moment niet" Vervolgde ze toen, waarna ze even haar hand op haar gezicht legde. N'aww. "Welnee, tuurlijk hoor je er bij. En je staat mooi ver boven Aly, zelfs nu", Zei Maurim, in een poging om haar weer een beetje op te vrolijken.
Het was geruststellend voor haar dat ze misschien bij een Australisch meisje zou ingedeeld worden. Dat was ook logisch, dan hadden ze meteen al iets gemeenschappelijk en zo kreeg je natuurlijk sneller een band. De jongen was nog maar net uitgesproken toen de deur open ging en verpleegster Zonnestraaltje binnen kwam gelopen. Whoops. Geen tijd om zich nog te verstoppen. Hij had net zo goed een verkeerskegel op zijn hoofd kunnen zetten, zo zichtbaar was hij nu. En vanaf ze hem aan sprak, was hij meteen al het noorden kwijt. Damn, hoe moest hij zich hier nu gaan uitredden? Daar was hij echt geen pro in hoor.
En toen was het Valerie die hem redde, deze keer. Ze sprong recht van het bed en stapte dominant en zelfzeker op de verpleegster af. Meteen begon ze de vrouw een preek te geven waar ze onmiddellijk stil van werd. Wow, hij snapte wel waarom ze ineens niet meer goed wist wat ze moest zeggen. Valerie draaide zich eventjes om en lachte hem toe, waarna ze zich weer omdraaide en de verpleegster met een serieus gezicht aan keek. Maurim stond op en ging schuin achter het meisje staan. "Oh en ik denk ook niet dat miss Grey het zo fijn zou vinden als je iemand hier houd die eigenlijk best wel zonder problemen buiten kan rondlopen, is het niet?" Vulde hij aan, terwijl hij nadenkend naar de vrouw keek. "Ik weet niet of.." Begon de vrouw toen een tikkeltje geïrriteerd. "Het zijn maar een paar blauwe plekken, meer niet. En dan hoeft u vannacht uw nachtrust niet te onderbreken om te komen kijken of alles in orde is hier", Zei hij, op hetzelfde toontje als de verpleegster. "Al ben ik zeker dat u dat toch niet van plan was, dus kan ze evengoed gaan", Zei hij. Hah, schaakmat! Opgewekt keek hij de verpleegster aan. "Dus als u haar nu even kunt ontslaan, dan kunnen wij weg en dan kunt u doorgaan met wat het ook is dat u aan het doen was", Tevreden kruiste Maurim zijn handen. Zo, dat had hij mooi geregeld.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] wo nov 26, 2014 4:37 pm
~Valerie Monette~
Waking up here with these bruises. So mad and I'm raging inside. I don't think about revenge. She will get paid for what she has done. Karma is a bitch.
»
"Welnee, tuurlijk hoor je er bij. En je staat mooi ver boven Aly, zelfs nu". zei hij toen Valerie het had over die lelijke blauwe plekken. Dat was lief van hem. Valerie wist niet zeker of ze wel haar kamer uit zal komen morgen. Ze ging gewoon even kijken of het ging, het door school lopen. Eigenlijk wou ze dat niemand haar zo zag. Het bracht echt een verkeerd beeld van Valerie. Ze deed echt geen vlieg kwaad. Ze had op haar vorige school wel van die bitches die aardig wat vochten. En zo werd Valerie juist nu afgebeeld. Er waren geluiden op de gang die uiteindelijk er tot leidde dat de deur openvloog en Maurim gesnapt werd. Maar boos worden op Maurim? Dacht het niet. Valerie begon met een verhaal waar de verpleegster stil van werd. Ja ze wist wel doordringend over te komen. Ze merkte ook dat Maurim achter haar kwam staan. "Oh en ik denk ook niet dat miss Grey het zo fijn zou vinden als je iemand hier houd die eigenlijk best wel zonder problemen buiten kan rondlopen, is het niet?" zei Maurim, yess hier zou ze niet meer onderuit komen. Valerie knikte. "Het zijn maar een paar blauwe plekken, meer niet. En dan hoeft u vannacht uw nachtrust niet te onderbreken om te komen kijken of alles in orde is hier". Ging Maurim door omdat ze toch nog wat geirriteerd klonk. "Precies" zei Valerie instemmend. "Al ben ik zeker dat u dat toch niet van plan was, dus kan ze evengoed gaan" vervolgde hij. Jaa weg, dat wou ze graag. Niet dat ze weg wou van Maurim maar meer weg uit dat kamertje. "Dus als u haar nu even kunt ontslaan, dan kunnen wij weg en dan kunt u doorgaan met wat het ook is dat u aan het doen was" zei hij en Valerie begon een beetje te lachen. Ja ze had wel geklonken als een baas die personeel ontsloeg. "ALright, misschien mag je je baan houden, als je maar wat aardiger doet he!" zei ze streng tegen de vrouw en ze wees even met haar vinger. De vrouw wist niet wat ze moest zeggen en liep mompelend weg. "Oke, daar zijn we vanaf. En he! Free to go!" zei Valerie enthousiast terwijl ze haar tas uit de kast pakte en wat van haar spullen die naast het bed lagen erin deed. Ze had haar schoenen in de tas gedaan. Ze kon wel even op sokken door de school toch? "Ready?" vroeg ze toen ze in de deur opening stond. Ze wist niet wat ze hierna ging doen. Naar haar kamer? Whatever. Het was al best laat geworden.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] do nov 27, 2014 11:03 am
Maurim voelde niet echt medelijden voor verpleegster Zonneschijn. Ze moest het maar weten, zo ging je toch niet doen tegen mensen die ziek waren of pijn hadden? Misschien moest ze eens op haar plek gezet worden. En dat was precies waar Valerie nu zo goed mee bezig was. Ze zong meteen al een paar toontjes lager, maar dat ene geïrriteerde toontje ging er zo snel nog niet uit. Dus hij besloot maar om zich bij Valerie te voegen en er nog een schepje bovenop te doen. De twee leken wel goed op elkaar ingespeeld, en met twee tegen één was het natuurlijk al duidelijk wie hier het laatste woord zou hebben.
"Alright, misschien mag je je baan houden, als je maar wat aardiger doet he!" Zei Valerie nog, en momenteel was de verpleegster zo in de war en overdonderd dat ze zich maar gewoon omdraaide en naar buiten liep. Aaaw yeah, dat hadden ze mooi gedaan. Hij kreeg geen straf ofzo en op de koop toe was zij nog eens vrij om te gaan. "Oke, daar zijn we vanaf. En he! Free to go!" Zei ze vrolijk, en Maurim grijnsde kort. "Dat was echt geweldig, bedankt trouwens. Ik heb geen idee hoe vaak ik zou moeten nablijven als ze me echt straf had gegeven of zoiets", Merkte hij op. Hij zag hoe ze haar gerief bijeen zocht, en zelf stak hij de rest van de mini donuts weg. De zak gooide hij netjes in de vuilbak, zo aardig was hij wel.
"Ready?" Vroeg Valerie toen. Maurim knikte. "Jazeker, ik heb het hier wel zwaar gehad hoor. Stomme lelijke muren ook", Grapte hij. Hij volgde Valerie door de gangen. Ze zeiden niet veel meer tegen elkaar, maar hij dacht dat dat wel zou liggen aan dat ze allebei best moe waren. Hij zeker wel, om eerlijk te zijn. Uiteindelijk stonden ze in de traphal. Hij moest nog een verdiep, omdat de jongenskamers op het tweede zaten. Maurim draaide zich nog kort om naar het meisje. "Dus euh ja, ik zie je nog wel", Zei hij met een glimlachje, om dan vooruit te stappen en even zijn armen om haar heen te slaan in een vriendschappelijke knuffel. "Slaap lekker", Klonk het toen vrolijk, waarna hij haar los liet en zich omdraaide om naar boven te lopen.
Onderwerp: Re: Tell me, why I'm here please [Maurim] do nov 27, 2014 11:53 am
~Valerie Monette~
Waking up here with these bruises. So mad and I'm raging inside. I don't think about revenge. She will get paid for what she has done. Karma is a bitch.
»
"Dat was echt geweldig, bedankt trouwens. Ik heb geen idee hoe vaak ik zou moeten nablijven als ze me echt straf had gegeven of zoiets". zei Maurim. Ach ze had al heel wat ervaring opgedaan met dat soort praatjes. Valerie haar brutale en eigenwijze mnier om onder dingen uit te komen. Ze was er wel aan gewend. "Oh geeft niet, ook al je alsnog had moeten nablijven had ik je er wel onderuit gepraat" zei Vaalerie met een grijnsje. Ja dat had ze altijd wel over voor vrienden. Wat dat betreft was ze heel loyaal naar vrienden en goed te vertrouwen. Maurim ruimde nog wat dingen op en toen hij klaar was vroeg Valerie of hij klaar was om te gaan. "Jazeker, ik heb het hier wel zwaar gehad hoor. Stomme lelijke muren ook" grapte Maurim toen en ze off they go. "Yess" andwoorde Valerie even instemmend. Uiteindelijk waren ze in de trappen hal, Maurim moest nog eentje naar boven. "Dus euh ja, ik zie je nog wel" zei Maurim en hij gaf haar even een vriendschappelijke knuffel. "Uh ja, als je iemand nodig hebt..ik zit in kamer 32. Dus dan weet je me te vinden" zei Valerie nog even ja ze was altijd wel open voor vrienden die hulp nodig hadden. En na vandaag, Maurim was zeker altijd welkom. "Slaap lekker" zei Maurim en hij liep naar boven. "slaap lekker" zei Valerie terug en liep ook maar richting haar kamer. Tjonge wat een dag was dit geweest. Phoe, ze had echt wel zin in slapen.
