We could conquer the world, together &Avery

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Met ogen gesloten lag Avery op haar bed, helemaal stil. Ze nam diep adem en geprobeerde zichzelf kalm te houden, een paar minuten geleden had ze zich alweer helemaal druk lopen maken en ze had alweer als een gek door haar kamer lopen zoeken naar een mes om zichzelf mee te snijden. Het was haar gelukkig net op tijd gelukt om zichzelf te bedwingen het niet te doen, wat haar nog redelijk goed was afgegaan. Raven's stem had door haar hoofd geklonken en verteld dat ze dat niet moest doen. Djees, sinds wanneer ging hij ook al tegen haar praten in haar hoofd? Dat kon ze er echt niet bij hebben, niet nog een stem. Natuurlijk was het niet echt hem die tegen hem praatte in haar hoofd, tenzij hij haar nog iets vertellen over een andere mutatie. Het gebeurde steeds vaker dat ze de controle over haarzelf verloor, dat ze weer helemaal gek werd en dingen die deed zonder erover na te denken. Misschien kwam het wel doordat ze de stemmen in haar hoofd on gehoorzaamde? Doordat ze die stomme gevoelens aan het krijgen was voor Raven, waarvan ze echt niet wist wat ze ermee aanmoest, ze werd er echt bang van. Was het wel goed om de stemmen te ongehoorzame en door naar Raven te luisteren aangezien het erger werd? Durfde ze het wel aan om dit te doen, te vechten tegen de harde en luide stem van de pyromaan en de psychopaat. Misschien moest ze dit niet doen? Het was nu toch al helemaal verpest, dat kwam doordat die vriendschap met Raven was uitgedraaid tot wat anders en dit bleek niet alleen zo bij haar zo te zijn. Ze was er nog niet klaar voor om iemand lief te hebben, tenminste niet als dat betekende dat ze haar veilige omgeving moest verlaten. Haar gestoorde zelf die de mensen wel op afstand hield, die mensen verbrandde voor de lol. Ze stond op van het bed en stopte haar mobiel in haar zak, niet dat echt noodzakelijk was. Avery maakte niet zoveel gebruik van haar mobiel, bovendien was die ook behoorlijk stuk. Er zaten genoeg scheuren in en ook brandplekken natuurlijk. Ze liep naar de deur toe en ging de gang op waarnaar ze de deur hard achter haar dichtklapte. Ze moest haar kamer even uit, ze voelde zich benauwd daar, alsof ze niet kon ademen. Ze maakte zichzelf echt helemaal druk in haar hoofd, zoveel onzekerheid, ze wist niet meer wat ze nu moest doen. Met veel liefde zou ze zichzelf gewoon in de armen van Raven laten vallen maar ze was ook bang zichzelf hieraan te bezeren, of eigenlijk meer hem te bezeren. Vlug liep ze over de gang heen richting te uitgang toe om weer naar buiten te gaan, daar zou ze misschien weer wat beter kunnen ademen. Wanneer er ineens een jong kindje haar passeerde en haar jankend voorbij liep verscheen er even een grijnsje op haar gezicht. Oh, Avery, dat mocht helemaal niet! Ze deed niet eens moeite om haar sadistische zelf te verbergen wanneer het jongentje haar jankend passeerde, maar waarom zou ze ook? Ja, goed zo Avery, begon de stem in haar hoofd weer. Zag je dat, leuk he? Even kort zuchtte Avery maar er was wel een glimlachje op haar gezicht te zien terwijl ze de gamehall inliep waar het jongetje vandaan was gekomen. Ergens viel het haar zwaar omdat ze zo niet eens probeerde, ze probeerde het niet voor hem. Ze kon het niet zomaar veranderen, en ze wilde dat ergens ook helemaal niet. Ze keek een beetje om haar heen naar de verschillende spellen en naar de kast die helemaal kapot op de grond lag. Ze trok eventjes haar wenkbrauw op bij het zien van die kast. Avery kwam niet vaak naar dit soort plekken, het was dat het jongetje haar hierheen had geleid. ''Yo, iemand zin om te vechten?'' Schreeuwde ineens iemand door de gamehall heen en Avery keek haar aan met gefronste wenkbrauwen terwijl het meisje rook uitblies van een sigaret. Even trok ze een mondhoek op, die had blijkbaar ook schijt aan te regels. Ergens dacht Avery dat het misschien beter was om niet te reageren, ze had hier toch niets te zoeken, maar vechten? Daar had ze wel zin in, even alle woede eruit gooien, de hitte die ze nu binnen hield. Langzaam krulde er een grijns op haar gezicht en ze keek eerst even in het rond. Niemand durfde erop te reageren, ze keken hem meisje allemaal wat geschokte aan. "I do," Zei ze nu ineens hardop terwijl ze het meisje weer aankeek. De pyromaan van binnen begon al te grinniken, kreeg ze dan toch haar Avery terug? De koude, bittere, psychopathische en sadistische Avery. Ze begon naar het meisje toe te lopen zonder enige angst in haar groene katachtige ogen. Sierlijk bewoog Avery haar heupen een beetje en keek ze het meisje met een wat valse grijns aan. Oke, de demon in haar was weer losgeslagen en ze straalde het uit. Ze keek even kort naar het bord met de zombies waarnaar ze het meisje weer even zwijgend aankeek en goed in haar opnam. Kalm keek ze haar aan. "Let's do this." Zei ze met een duivelse stem waarbij ze haar lange haren even naar achteren zwiepte. Dit kon nog wel leuk worden...

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Zodra Avery als enige in kamer antwoord gaf op het meisje met de korte zwarte haren werd ze ook raar aangekeken door de anderen die zich in de gamehall bevonden. Alsof ze gestoord was werd ze aangekeken maaf Avery keek ze dan alleen aan met een licht opgetrokken wenkbrauw. Er zaten ook mensen tussen die meteen slecht nieuw zagen hierin, want de verhalen over Avery hadden ook hun rondje gedaan. Het meisje met de zwarte haren waar iedereen behoorlijk bang voor leek te zijn keek haar aan met een duistere grijns maar ze leek ook gefascineerd te zijn. Gevaarlijk liep Avery tussen de verschillende games door en met haar groene ogen keek ze de mensen aan die haar verbijsterd aankeken. Stelletje gekken. Ze wist nog steeds niet waar ze nu eigenlijk mee bezig was maar ze voelde hoe langzaam haar duivelse kant weer naar boven kwam borrelen. Die van de kat die graag spelletjes speelde met haar eten, die van de pyromaan die mensen wilde verbranden. In haar loopje zat iets verleidelijks, dit had Avery ook altijd om mensen een beetje in de war te schudden en ze af te lijden, de aandacht op haar te laten richten. Duivels keek ze het meisje aan. Oke, er was nu geen weg meer terug, de pyromaan had weer even de controle over Avery gekregen. Grijnzend likte het meisje haar boven tanden nadat Avery nog even wat zei. Games, het was niet iets waar Avery veel interesse in had getoond, nooit niet. Ze deed dit ook niet voor dat zombie spel, dit meisje was duidelijk iemand die wat gevreesd werd en dat was iets dat Avery ook wilde zijn. Nu werd ze dat ook al wel door wat enkelen maar dat was niet genoeg voor haar, ze wilde meer. Het lieve meisje die ze de laatste keer bij Raven was geweest en wie ze ook probeerde weer te zijn was nu alweer helemaal weg. Ze had zichzelf alweer diep weggestopt en de pyromaan had de touwtjes weer in handen. ''Waar wacht je dan nog op? Kom naar binnen.'' Beval het meisje haar waarbij Avery haar wenkbrauw even optrok, als ze maar niet dacht dat Avery hiernaar zou luisteren. Zo werd er niet tegen haar gepraat, maar ze besloot het toch even te laten varen. Ze moest zichzelf nu niet boos gaan maken, dat zou het hele spel verpesten. Kalm bleef ze het meisje aan met ogen die leken bezeten te zijn door een demon aankijken. Wanneer het meisje na nog een geamuseerde blik de kamer in liep volgde Avery haar al snel. Geen idee wat ze hiervan moest verwachten maar wanneer ze de kamer in was gelopen leek het ineens allemaal wel heel interessant. Zouden ze hier zombies in moesten afmaken en zou het echt lijken? Hoe geweldig zou dat wel niet zijn. Ze grijnsde terwijl ze in het rond keek, misschien kon ze nu ook een beetje proberen met haar krachten. Avery had nog niet alle controle over haar mutatie maar het leek al wel de goede kant op te gaan, het feit dat ze haar temperatuur zelf had kunnen verlagen moest toch iets betekenen. Dat was wel een goed idee geweest van Raven, door te gaan trainen met haar mutatie, want hoe geweldig zou het wel niet zijn als ze er controle over had. Al zou dat waarschijnlijk niet zo geweldig zijn voor anderen, niet wanneer de pyromaan de controle had in haar lichaam. Ze keek het meisje weer aan die even kort haar hand door haar haren liet gaan en niet veel later wenkte ze dat Avery de deur wel dicht kon doen. Avery deed dit zwijgend waarnaar ze al snel weer terug op haar plek bleef staan. Dat was ook iets geweest waar Avery altijd mensen de rillingen mee kon bezorgen, het feit dat ze niet veel sprak. In plaats van praten keek Avery altijd mensen in de ogen aan met haar gevaarlijke groene ogen, ze zei niet en liet ze langzaam onzeker worden. Zo had ze het ook gedaan na het overlijden van haar ouders in die stomme kinderlijke verhoorkamers, ze had weken langs niets gezegd en iedereen was al snel doodsbang voor haar geworden. 'Zombie destroyer will begin in ten seconds.' Zei een stem die blijkbaar van de game was en even grijnsde Avery, oke dan, van haar mocht het beginnen. Ze had er wel zin in om haar woede er lekker uit te kunnen moorden, al moordde ze natuurlijk niet echt en waren het nietbestaande zombies. ''Sure man, begin gewoon, aftellen is zo'n fucking bullshit.'' Zei het meisje waarbij Avery haar weer even aankeek met een duivelse blik in haar ogen en met een grijns op haar gezicht. Ze schudde even kort haar hoofd grinnikend, die had er blijkbaar ook veel zin in. Wanneer ze zag dat het meisje een aansteker in haar handen had en hier bij elke tel even mee tolde leek er even wat verbazing in haar blik te komen. Vuur, ze werd even helemaal gehypnotiseerd, haar liefde voor vuur ging diep. Ze voelde hoe de pyromaan in haar helemaal gelukkig werd en zelf ze voelde hoe haar temperatuur omhoog ging. Hitte gleed door haar aderen heen en het voelde geweldig, zoals altijd. Avery genoot er altijd van om dat te voelen, hoe haar lichaam verward werd en de hitte zich door haar lichaam verspreidde. Bij de vijfde tel keek het meisje met de zwarte haren haar ook weer aan en Avery trok haar mondhoeken omhoog. Ze zette zichzelf stevig neer. Vier. Het meisje trok haar wenkbrauw op en Avery beet even zachtjes op haar lip. Drie, ze keek weer in het rond, wachtend op verandering in de simulator. Bij een gingen ineens de lichten uit en Avery begon meteen in het rond te zoeken. Waar bleven ze? Ineens stonden ze op een snelweg in een stad die helemaal verlaten leek te zijn, net een scene uit The Walking Dead, een serie die iemand volgde die ze had gekend, voor het hele ongeluk. Avery had het zelf nooit zo leuk gevonden, ze was niet iemand die veel van geweld hield. Er was echt veel veranderd in haar na het ongeluk.. Ze draaide een rondje en bekeek de omgeving met haar groene ogen, om het in haar op te nemen. ''Ken je die vervloekte Danger Room?'' Vroeg het meisje nu ineens aan haar en Avery draaide zichzelf weer naar haar toe en keek haar aan. Danger room? Daar was ze nooit geweest, ze wist niet eens waar het voor was, nooit van gehoord. Ze haalde even haar schouders op nog voordat ze een rondje draaide en ineens hard begon te lachen met een kakelachtige lach. ''Deze shit is hetzelfde.'' Zei ze nu waarbij Avery haar kalm aankeek, maar ondertussen de omgeving wel goed in de gaten hield. "Geen idee wat die Danger Room is." Zei ze nu wat ongeïnteresseerd maar wel met een duivelse blik in haar ogen die ook niet meer zou verdwijnen. En ja hoor, daar kwamen de zombies aan in de verte, het was er dan nog wel maar eentje maar er zouden vast wel meer komen. ''Haha, woooeeeee!'' Gilde het meisje met veel plezier en ergens mocht Avery haar wel, ze leek echt gestoord. Zelf ging ze alleen niet enthousiast mee gillen, dat was niets voor haar. Avery haar creepyness zat in het eng op de achtergrond blijven kijken alsof ze bezeten was door demonen. Haar stilte was het punt waarmee ze mensen angst aanjaagde. ''Deze shit kan nog eens leuk worden. Ik hoop voor je dat je een beetje goed kan vechten want als deze shit erg word en je van me afwijkt dan, tsja, is het ieder voor zich.'' Zei ze nu met een stralende blik die wel liet zien dat ze het helemaal geweldig vond. Avery trok een wenkbrauw op en keek haar wat bloedlustig aan, waarmee ze wilde zeggen dat dat echt wel goed kwam. Ieder voor zich, prima, dat had ze toch veel liever dan samenwerken. "I shouldn't worry about me to much, I don't want you to be disappointed." Zei ze nu zachtjes terwijl ze grijnzend de zombies aankeek die eraan kwamen, slenterend en gorgelend. ''Een wapen. Er moet ergens een bijl liggen in deze stad, m'n favoriet.'' Zei ze waarbij ze Avery nog een keer aankeek. Avery trok haar mondhoeken een beetje op, ze had niet het idee dat ze echt wapens nodig had, dat wilde ze niet eens. Ze wist niet of ze haar mutatie in de simulatie kon gebruiken maar gokte van wel. ''Ready?'' Vroeg ze nog aan waarnaar ze grinnikte en weg rende naar de zombies. "Sure," Had Avery nog even kort gezegd. Ze probeerde zichzelf nu zo te kalmeren en diep in haar te zoeken naar het plekje waar ze haar mutatie kon besturen. Telekinese, daarmee zou ze in een gevecht het meeste mee hebben, al kon ze natuurlijk ook wel zombies in de fik steken, iets wat Avery ook heel goed in de oren klonk. Haar ogen gingen naar een stuk breekijzer dat bij een auto op de grond lag en de strekte haar arm hiernaar uit. Ze begon geconcentreerd te ademen en sloot eventjes haar ogen om haar kracht beter te kunnen voelen. Wanneer ze haar ogen weer open deed begon het stuk breekijzer naar haar toe te zweven. Waaaw, een vlaag van verbazing ging door haar heen, was dit echt? Was het haar serieus gelukt. Ze grinnikte even vals waarnaar ze achter het meisje aan begon te rennen richting de zombies. Het stuk breekijzer bleef met haar mee vliegen en wanneer ze in de buurt was bij het meisje en de zombies wist ze het stuk breekijzer naar een zombie te smijten en hem in zijn hoofd te raken. Oh ja, ze hield nu al van deze game. Adrenaline begon door haar lichaam te gaan samen met nog meer hitte. Ze was niet snel genoeg om nog een stuk metaal op te pakken met haar telekinese, zo snel kon ze nog niet werken en ze bevond zich inmiddels al tussen de zombies. Haar skills van boksen kwamen haar nu ook wel van pas. Een zombie stak gorgelend zijn arm naar haar uit en Avery gaf hem nu een flinke trap met haar voet en terwijl hij daar op de grond lag had Avery even de tijd om haar gedachten op een voorwerp te leggen. Een stuk metaal van een auto vloog al snel door de lucht heen en werd het hoofd van de zombie in geschoten. Kort keek ze even naar het andere meisje maar veel tijd kreeg ze niet door een andere zombie die haar benaderde. Ze greep deze vast met haar hand die inmiddels al gloeiend heet was door de hitte die door haar lichaam gleed. Het was heet genoeg om de zombie meteen te laten fikken maar dit stopte hem natuurlijk nog niet van aanvallen. Ze gaf deze ook weer een trap en hoorde hoe er botten braken bij zijn val. Nu hoefde ze niets meer te doen, die zombie kon zich nauwelijks bewegen en de vlammen hadden hen te pakken. Wat gehypnotiseerd keek Avery kort naar de vlammen. Avery was verliefd op de vlammen, de manier waarop ze bewogen en de kleur. Haar ogen vonden ergens nog een hamer op de grond liggen en ze wist deze met haar gedachten in haar hand te krijgen en de volgende zombie in zijn hoofd te raken met de hamer en hem zo uit te schakelen. Hiernaar was er even geen zombie meer in de buurt, niet bij haar in ieder geval, maar er zouden nog wel meer komen, anders zou dat wel heel teleurstellend zijn. Ze keek met een opgetrokken wenkbrauw naar het meisje en grijnsde breed. Het was wel te zien dat Avery hier veel plezier in beleefde. Ze hoopte ergens dat het meisje het wel gezien zou hebben van haar acties met haar vuur en haar telekinese, misschien zou ze dan ook inzien dat Avery zeker geen zwak iemand was. Ergens zou Avery ook wel willen dat ze zichzelf zou kunnen zien, hoe ze daar tegen die zombies aan het vechten was, het zag er namelijk vast wel heel mooi uit. Vooral in haar zwarte korte broek en het zwarte hemdje waarin ze er ook zeer sexy uit zag. "Er komen toch nog wel veel meer, right?" Begon ze nu verbazingwekkend spraakzaam. Ze stond daar licht hijgend met de hamer in haar hand en met een stoere lichaamshouding naar het meisje te kijken. Ze hoopte ergens wel dat haar longen het aan zouden kunnen, ze wilde namelijk wel even door gaan met dit spel en niet halverwege zonder adem zitten. Nog steeds waren ze niet super goed en het koste haar hier al wat meer moeite om adem te krijgen. Al maakte Avery zich eigenlijk nooit echt zorgen om haar longen, ze vond de pijn juist fijn, het was alleen zo dat ze dit wilde afmaken...

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Het meisje rende naar de zombies terwijl ze luid aan het schreeuwen was, iets dat misschien niet helemaal de manier was waarop Avery haar enthousiasme zou laten blijken, maar dat was omdat Avery over het algemeen gezien heel stil was. Ze zag hoe er drie duisterde ballen om het meisje heen draaiden en eventjes keek Avery hier wat onderzoekend naar terwijl ze zelf nu ook achter het meisje aanrende, alleen dan zelf met een breekijzer, die ze voortbewoog met haar telekinese. Ze was echt verbaast geweest dat het haar gelukt was om het op te tillen met haar telekinese, nu had Avery al wel gemerkt dat haar controle over haar mutaties steeds beter werd maar dit had ze echt nog niet verwacht. Ze werd er gewoon steeds beter in en misschien zou ze hier nog wel eens wat vaker komen, gewoon om haar telekinese uit te testen. Hoe ver kon ze bijvoorbeeld gaan? Zou ze al een auto op kunnen tillen of nog enkel de wat lichtere objecten? Met deze ballen wist het meisje een stuk of vier zombies af te maken voordat Avery er überhaupt was aangekomen, misschien iets minder enthousiast als het andere meisje, maar daar zou nog wel verandering in komen. Ze had er wel zin in om te gaan vechten tegen zo'n zielig stelletje zombies, ook al wist ze dat ze niet echt waren en dat natuurlijk wel het leukst was. Avery hield ervan om echte dingen te verbranden, maar voor nu was ze ook wel tevreden met neppe zombies die toevallig wel enorm echt leken. Nooit had Avery echt veel plezier gehad in het spelen van games, maar ze speelde dan ook nooit spelletjes, ze had er ook nooit echt veel tijd voor gehad. Haar leven was druk genoeg geweest als psychopaat in een soort ziekenhuis, al dacht Avery dat ze het maar zo noemde en dat ze gewoon eigenlijk in een inrichting ofzo geplaatst was. Zodra ze een beetje in de buurt was liet ze het breekijzer op de eerste zombie afvliegen en die ging echt dwars door zijn kop heen. Het bloed vloog door de lucht heen en het stonk ook nog echt heel erg. Hoe veel echter kon dit spel nog worden? Ze wilde eventjes haar neus bedekken met haar kleding maar ze had hiervoor geen tijd, dus dan maar door je mond ademen. Kort had ze haar aandacht gevestigd op het andere meisje die ook gewoon vrolijk verder ging met het killen van zombies. Iets wat Avery ook snel weer moest doen en ze volgende zombie werd door haar andere mutatie gegrepen. Het duurde met de hitte die in haar lichaam zat niet lang voordat ze zombie in de fik vloog, zoals ze ook wel verwachtte. Ze moest hem enkel nog wel een flinke trap geven waarbij ze zijn botten hoorde kraken om hem neer te kunnen halen. Vanaf de grond mocht hij wel verder afbranden, hij zou vroeg of laat sterven door de vlammen dus van hem had ze nu geen last meer, ondanks dat hij nog niet dood was. Kort had ze nog eventjes in de vlammen gekeken alsof ze haar aan het hypnotiseren waren, alsof ze naar haar riepen maar al snel had Avery ook alweer een hamer in haar hand en ging ze verder met vechten tot de zombies op waren. Ze zag nog net hoe het andere meisje een verkeersbord tegen het hoofd van een zombie aan knalde waarbij echt gewoon de hersenen eruit vlogen. Iewhl bah, dat was echt heel vies, en de stank was nog veel erger. Ze verloor nu haar aandacht weer op het meisje door de laatste zombie met haar hamer door zijn kop te slaan en wanneer die ook neer was gehaald keek ze het meisje opnieuw aan. Ze had eventjes gevraagd of er nog wel meer kwamen, ze was namelijk nog lang niet klaar hier. Stiekem vond ze het echt wel geweldig hoe realistisch dit spel was. Het meisje liep nu naar haar toe en knikte eventjes met getuite lipjes. "Zeker wel, dit was vast nog maar level één ofzo." Zei ze koeltjes. "Vuur dus, hm? Interessant." Zei ze er achteraan waarnaar Avery eventjes een grijnsje liet zien met toch ook een wat trotse blik. Ja, Avery hield echt van haar mutatie, ze hield van vuur en was er echt helemaal gek mee. "Niet alleen dat.." Zei ze Avery nu met een geheimzinnig lachje terwijl ze wat in het rond begon te lopen. Het was misschien handig om nog wat naar wapens rond te zoeken hier zo, er lag een hele hoop rotzooi. Avery keek naar een paar meter te hebben gelopen al redelijk snel weer terug naar het meisje die nu haar hand door haar haren aan het halen was. "Delia is m'n naam. Dus, wat's joune?" Vroeg het meisje die dus Delia heette aan haar maar Avery liet nog eventjes haar ogen over de puinhoop heen glijden die er lag. Ze trok haar mondhoeken een beetje omhoog en wachtte nog even met het geven van een antwoord, soms vond ze het gewoon grappig om mensen niet meteen een antwoord te geven. "Tenzij je liever vuuraapje word genoemd? But that's none of my business." Zuchtte Delia nu waarnaar Avery even moest grinniken en ze keek het meisje nu ook weer aan, maar die liep alweer ergens heen met charmant swingende heupen. "Avery," Zei ze nu wat kortaf, net hard genoeg voor Delia om te horen. Ze volgde Delia die een mes uit het hoofd van een zombie trok en hiermee in het rond draaide tussen haar vingers, waardoor er ook wat bloed op haar topje belandde. Avery schudde even zachtjes grinnikend met haar hoofd waarnaar ze ook besloot om het breekijzer weer op te zoeken. Ze liep nu tussen de zombie lijken door naar de plek waar het wel zo ongeveer zou moeten liggen, al koste het haar nog wel wat moeite om het direct weer terug te vinden. Wanneer ze het breekijzer weer met haar ogen had gevonden nam ze diep adem en probeerde ze haar telekinese weer te gebruiken om het op te pakken, iets wat niet meteen lukte. Het duurde heel eventjes voordat ze het juiste gevoel kreeg en het haar lukte om het stuk ijzer door de lucht te laten vliegen. Wanneer ze het in haar hand had lachte ze eventjes van verbazing en ook omdat ze het wel heel stoer vond dat het haar gewoon lukte. Meteen liep Avery weer terug naar Delia die leek een motor te hebben gevonden, waar ook nog eens de sleutels van in bleken te zitten, dat bleek wel aan het feit dat ze het voertuig wist te starten. Avery keek even kort om naar de stad en meteen snapte ze het ook, daar zou waarschijnlijk wel het volgende level zijn, maar ze moesten er natuurlijk nog wel heen. "Yo, blondie, zin in een ritje? De fucking humor. Dit is zeker weten I'm on the Highway to Hell maar dan We're, y'know. Whatever, hop op, 'kdenk dat we wel wat plezier kunnen beleven." Zei Delia waardoor Avery weer om keek naar haar en weer naar haar toe begon te lopen. Delia was al op de motor gaan zitten en ze tapte eventjes kort achter haar waar Avery dan kon zitten. Ze schudde nog even lachend haar hoofd voordat ze haar been over de motor gooide en achter het meisje Delia ging zitten. Ergens had Avery nog steeds een soort afkeur naar voertuigen, alleen al door het ongeluk met haar ouders maar ze wist zich er overheen te zetten, dat moest ook wel. Ze kon nu toch niet meer terug. "Fine, let's do this." Zei ze grinnikend terwijl ze niet helemaal wist waar ze zichzelf vast moest houden maar al snel besloot ze gewoon haar handen op het meisje haar heupen te leggen, nog big deal right? Ze wist wel nog op tijd haar mutatie onder controle te houden, dus dat ze niet Delia zou gaan verbranden. Niet dat Avery het erg zou vinden als ze het wel deed maar ze wilde best wel graag naar die stad komen om nog meer zombies af te maken dus leek het haar nog geen goed idee om het meisje al grote brandwonden te geven. Wel zou ze kunnen voelen dat Avery nu eenmaal wat warmer was dan het normale mens, dat was ze altijd wel. Ze hield van haar eigen warmte dus was ze ook gewoon altijd wat warmer, en ze zou ook niet haar lichaamstemperatuur zodanig laten zakken voor het meisje om te laten lijken alsof Avery compleet normaal was ofzo, dat deed ze gewoon niet. "Fuck vechten, jouw en mijn mutatie kunnen rijdend op dit ding nog voor heel wat plezier beleven." Zei Delia nog waarbij Avery opnieuw even moest grinniken. "Zeker wel, dus start die motor nu maar gewoon, dan kunnen we beginnen." Zei ze nu wat zachtjes. Ergens was het best raar, want Avery deed dit soort dingen echt nooit, maar ook haar manier van praten wat een beetje veranderd. Normaal was Avery gewoon het creepy meisje die niet zo veel zei, maar nu leek die toch eventjes weg te zijn. Ze wilde nu gewoon wat lol maken en met zombies vechten want deze simulator was veelste stoer..

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Avery snapte echt niets meer van zichzelf hoor, de manier waarop ze nu nog redelijk vrolijk achter Delia op de motor was gekropen en uit keek naar een vechtpartij met een stelletje zombies, waarom had ze ook weer gezegd dat ze mee ging? Het was niets voor haar om zoiets als dit te gaan doen en al zeker niet wanneer ze samen met iemand moest vechten in plaats van tegen elkaar. De stem liet haar nu wel met rust, ze ging Avery nu niet vertellen wat ze moest doen en raar genoeg miste Avery haar ook een beetje. Ondanks dat haar stem een ongelofelijk kreng was die Avery alleen voor zichzelf wilde hebben. Niemand mocht aan Avery zitten want dan werd ze boos, net zoals ze nu enorm boos was op Raven. Misschien was ze nu wel gewoon blij dat Avery er alles voor deed om Raven te ontwijken. Dat dit nu een game moest zijn waar ze in zat met een ander meisje leek dus wel goed te zijn, zolang ze maar niet bij Raven was. Toch, nu zou het wel handig zijn als de stem zich ermee ging bemoeien sinds Avery niet helemaal wist om te gaan met de situatie, ze had ook nooit met iemand in een simulator gezeten die Avery ook nog leuk leek te vinden. Ze wist niet helemaal hoe ze zichzelf moest gedragen in zo'n situatie en de stem leek alles altijd zoveel beter te weten dan zijzelf. Ze had nu haar handen op de heupen van het meisje voor haar gelegd zodat ze niet meteen al achteruit knalde mocht ze de motor nogal wat snel starten. Dat zou namelijk al helemaal awkward zijn en dat wist ze al echt niet meer wat ze moest doen. Al gokte ze dat ze stem het dan wel weer zou overnemen. Heel erg lang duurde het niet voordat Delia de motor begon te laten rijden en eerst eventjes voorzichtigjes om de auto heen. Daarnaar ging het al snel een stuk sneller met de motor, iets wat Avery stiekem ook wel geweldig vond, al liet ze dat niet merken. Nee, want Avery was die koude bitch die niet zo snel haar gevoelens liet zien aan andere mensen, al was er ook iemand die ze allemaal al had gezien, Raven. Delia reed gewoon lekker over alles papiertjes en rotzooitjes heen en zelfs over zombie armen, die daardoor helemaal van het lichaam verwijderd werden als ze de geluiden mocht geloven. Ze zette nu ook nog eens de radio aan die het bleek ook gewoon te doen en Avery schudde even grijnzend haar hoofd. Highway to hell was ook nog eens het liedje wat je op de radio hoorde en dat was heel toevallig sinds Delia het daar net nog over had gehad. Delia leunde nu wat naar achteren en kwam zo wat meer tegen Avery aanleunen. Ze gooide haar rechter arm in de lucht en begon te joelen. ''Wat een fucking beest, ah I love this shit.'' Riep ze waardoor Avery eventjes zachtjes moest lachen, ze kon niet ontkennen dat ze het meisje ergens wel mocht, ondanks dat ze nogal luid was. Maar misschien was dat wel datgene wat Avery wel grappig vond. Al bleef Avery gewoon haar zwijgende tegenbeeld, iemand die toch niet zo graag dingen van blijdschap van de daken schreeuwde. Ze liet nooit blijdschap merken, als was daar nu niets van te zien gezien ze toch even had moeten lachen. Het duurde niet zo heel lang voordat ze bij de stad kwamen, het was ook maar een kleine vijf kilometer. Heel smooth zette het meisje de motor op een kruispunt neer en ze hoorde haar eventjes zuchtten. Er waren enkel een paar zombies te zien op de verlaten straten, veel te weinig als je Avery ernaar vroeg. ''Wat vind jij? Waar moeten we heen? Ik laat dit schatje nog niet achter en er is genoeg te doen in deze shitstad. Vertel, Avery. Vertel me al je wildste fantasieën van een zombie apocalyps. Er is vast ergens wel een hotel of stripclub.'' Daagde het meisje haar nu uit en Avery trok even een wenkbrauw op. Oh, haar wildste ideeën over een zombie apocalyps? Wow, ja daar had ze nog nooit over nagedacht want eerlijk gezegd had Avery nooit gedacht dat er eentje zou komen. Oh kon om Avery, dat weet je echt wel, maak gewoon een mooie brandstapel en gooi die vol met zombies, klaar, jou wildste fantasieën. Toch? Zei de stem nu en eventjes moest Avery grinniken, want ergens had ze wel gelijk. Grote brandstapel, zeker wel heel mooi. "Oh ja, liggen tussen vieze stinkende naakte zombies, dat maakt me wel blij." Zei ze nu wat sarcastisch over haar opmerking over een stripclub. Iewl nee, bah, ze moest er niet aan denken. Een bar aan de andere kant, klonk wel goed, misschien hadden ze wel wat lekkere drank in de stad liggen? Bovendien, Avery had nooit de tijd gehad om dronken te worden en uit haar dak te gaan, iets wat ze zichzelf echt wel zag doen. Ze had al die tijd in fucking ziekenhuizen gezeten omdat mensen haar te gestoord vonden, was het dan niet eens tijd om echt te gaan leven. Nu was er niemand die haar tegen zou tegen houden dus waarom niet? Oke, hier ging ze dan, de Avery die ze nooit had kunnen zijn omdat iedereen haar altijd wilde tegenhouden op haar gestoordheid was about to break out. Delia had al een pakje sigaretten tevoorschijn gehaald en haar ook een aanbood. Avery haalde er eentje uit en zette deze tussen haar lippen. ''Vuurtje?'' Vroeg ze al snel en Avery grijnsje eventjes. Ze raakte nu even met het topje van haar vinger haar sigaret aan die ze tussen haar lippen had en liet haar temperatuur verder stijgen zodat die zo snel mogelijk aan zou gaan. Daarnaar stak ze ook haar eigen sigaret aan met haar eigen hand en ademde de rook even diep in waarnaar ze de rook uitblies. "Misschien kunnen we hier wel ergens een bar vinden? And get drunk or something?" Zei Avery nu wat grinnikend. Het feit dat Avery nog nooit dronken was geweest was misschien gewoon te erg, dus ja, dat moest ze nog meemaken. Ze wilde nu gewoon even fun beleven, en haar zorgen aan de kant gooien. Ze moest bovendien eventjes ook Raven zien te vergeten, omdat het gewoon niet goed voor haar was. ze wilde niet gered worden, ze wilde dronken worden en dingen slopen en verbranden en er een regelrechte hell van maken. "Nu is er toch niemand die ons kan stoppen, geen leraren of wat dan ook/" Zei ze nu grijnzend...

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Zodra de gedacht in haar op was gekomen om zichzelf gewoon flink te bezatten kon ze deze gedachte ook niet meer loslaten en wilde ze hier gewoon helemaal voor gaan. Kort had ze nog nagedacht over een brandstapel of zoiets maar dat kon altijd nog, bovendien zou dat misschien wel leuker zijn wanneer ze eenmaal wat alcohol in haar lichaam had zitten. Dan kon ze gewoon eventjes alles los laten waar ze zich zorgen om maakte, en zorgeloos dansen in de sierlijke vlammen van het vuur, ze geloofde dat er niets mooiers zou zijn dan dat. Delia leek haar grapje over het liggen tussen vieze stinkende naakte zombies wel grappig te vinden en Avery krulde haar mondhoeken ook wat verder op. Ze stopte de sigaret al snel weer tussen haar lippen en gaf Avery ook de keuze om er eentje te pakken door het pakje in haar richting de duwen. Ze had rustig eentje eruit gepakt en deze ook tussen haar eigen lippen gezet. Het meisje had het pakje alweer opgeborgen en wanneer ze hier om vroeg stak Avery haar sigaret aan door enkel haar vingertopje te gebruiken. Het was een voordeel dat ze haar mutatie al was beter onder controle had en dat het niet zo heel lang hoefde te duren. Op het moment voelde ze zich nog redelijk rustig en viel het anders nog best wel mee, haar lichaamstemperatuur. Al snel wist Avery nu wel de temperatuur in haar vingertop zo hoog te krijgen dat er snel een vlammetje uit zou komen. Hetzelfde deed ze bij haar eigen sigaret en ze nam meteen een flinke hijs van het ding. Ze liet de rook over haar longen heen gaan en voelde eventjes kort hoe dat wat prikkelde. Het was altijd al raar geweest hoe Avery volledig bestand was tegen vuur maar haar longen bleven een zwak plekje. Nu had Avery als baby al veel last gehad van haar longen, die bleken toen niet helemaal goed te werken zeiden de doktoren. Ze had ook wel eens een keer in het ziekenhuis gelegen doordat ze moeilijk adem kon krijgen. Het bleek niets ernstigs te zijn, dat niet, maar ze moest er altijd mee uitkijken. Iets wat Avery de laatste jaren al helemaal had vergooid, sinds haar ouders waren overleden kon het haar ook niets meer schelen. "Sure, sounds like a plan." Reageerde het meisje droog op Avery's idee om een bar op te zoeken waarnaar ze zichzelf weer op de weg richtte. "Zorg voor die gast rechts terwijl ik opstart," Zei ze vervolgens wanneer ze haar handen alweer op de handvatten neer had gelegd. Avery knikte even grijnzend terwijl ze haar ogen op de zombie richtte die er strompelend en gorgelend aan kwam lopen. Ze voelde hoe Delia haar hand pakte en weer op haar heup legde en Avery zorgde er dan ook voor dat ze zichzelf goed aan het meisje haar heup vast hield. Haar andere hand had ze nog eventjes nodig. Ze vond ergens nog een breekijzer op de grond bij een huis, haast onzichtbaar maar ze zag hem toch liggen. Ze tilde het ding op met haar telekinese en ze maakte een snelle beweging met haar hand waardoor het ding afgevuurd werd op de zombie voordat hij te dichtbij kon komen. Ondertussen scheurde Delia al weg en lieten ze de zombie die op de grond viel achter. Avery keek nog wel even naar achteren en zocht weer eventjes naar de kracht om het breekijzer weer op te tillen en snel trok ze het metalen ding naar haar toe. Ze nam het in haar hand, om voorbij gaande zombies gewoon een snelle klap voor hun kop te geven. Kort moest ze eventjes lachen om het feit dat dit haar gewoon allemaal lukte met haar telekinese. Haar lange blonde haren wakkerden door de snelheid waarmee Delia door de stad scheurde, en het voelde heerlijk, die snelheid. Ze voelde zichzelf helemaal vrij op de motor en eventjes liet de haar hand omhoog gaan met het breekijzer, gewoon omdat het kon.
Ergens bij een hotel stopte Delia de motor weer na toch wel eventjes goed te hebben rond gereden op de motor, iets dat Avery echt geweldig had gevonden. Dat had ze dan toch ook wel laten weten, iets wat echt bijzonder was want normaal liet Avery die dingen gewoon niet merken. Zij was het emotieloze meisje die nooit iets van wat ze voelde meegaf aan anderen. Delia draaide zich weer half om en keek haar nu uitdagend aan. Het hotel had wat ingeslagen ramen en er zouden vast en zeker wel zombies in zitten. Het licht deed het niet zoals het waarschijnlijk wel niet zou doen in de gehele stad, maar dat was geen probleem. "What do you think of this place, wanna give it a shot?" Vroeg Delia met een rauwe stem en Avery grijnsde eventjes waarbij ze weer naar het hotel keek. Ze knikte eventjes en stapte van de motor af waarbij ze het breekijzer stevig in haar handen nam. "Ofcourse," Zei ze nu uitdagend terwijl ze echt al helemaal klaar was om het hotel binnen te stormen. Ze nam het laatste trekje van haar sigaret en liet deze toen op de grond vallen. "Let's kill those motherfuckers." Zei ze nu terwijl ze het breekijzer weer met twee handen vastpakte en al begon af te lopen op de deuren met sierlijk bewegende heupen. Bij de deuren keek ze nog eventjes achterom wanneer ze de gorgelende zombies al hoorde, die ze misschien beter buiten konden afslachten. Ze keek Delia eventjes uitdagend aan waarnaar ze zichzelf omdraaide en de deur een harde trap gaf met haar voet. De deur die al voor een groot deed verrot was sloeg meteen open en een hoop zombies kwamen van ander deze deuren naar buiten gestormd. Avery deed een paar stappen naar achteren en begon toen al met haar breekijzer in het rond te zwaaien naar zombiekoppen. Haar lange blonde haren vlogen telkens door de lucht heen wanneer ze zichzelf omdraaide naar een andere zombie toe. Een, twee, drie, vier, vijf, zes, zeven zombies werden al snel achter elkaar vermoord doordat ze de punt van het breekijzer in hun schedel kregen met een goede kracht en snelheid. Doordat Avery nu toch wel iets minder deed met haar mutatie en nu het wapen gewoon grofweg hun hoofden in jaagde kwamen er nu ook genoeg vieze bloedspetters op haar kleren, iets waar ze nu totaal geen aandacht aan schonk. Ze had er ook geen afkeur naar, daar had ze ook helemaal geen tijd voor gezien het aantal zombies dat dit hotel uit kwam nogal groot was...

17 years - Heat - Pyromaniac - Psycho

Het hotel zag er prima uit, niet dat Avery echt op zoek was naar het perfecte hotel, die was er sowieso niet want het was een apocalyps, een zombie apocalyps waarin alles stond naar zombies. Een perfect schoon en mooi hotel zou je hier zeker niet vinden, maar wie zei dat dat nodig was? Dit was misschien wel gewoon vele malen beter dan een chique hotel met mooie schone lakens en zonder dode, rottende lijken? Dat het spannender was, zeker weten, en ook veel meer badass dan dat mooie hotel uit de meeste mensen hun dromen. Het ontging Avery ook niet dat het meisje eventjes haar ogen liet afzakken naar haar lippen waardoor ze een mondhoek eventjes wat verder optrok dan de ander tot een brutale scheve grijns op haar gezicht. Zelf snapte ze ook niet helemaal waarom maar op de een of andere manier maakte het haar echt helemaal niets uit dat Delia een meisje was, ze dacht er niet eens over na, voelde zich gewoon een soort van aangetrokken door het meisje. Misschien kwam het doordat ze zelf er ook wel een beetje uitzag als een psychopaat en Avery vond dit best wel aantrekkelijk, ook omdat het haar een veilig gevoel gaf omdat ze zichzelf niet hoefde te veranderen voor haar. Ze kon gewoon zichzelf zijn en blijven, de psychopathische pyromaan met een tikje sadisme. Het deed haar niet zeer omdat ze gewoon in haar eigen veilige manier van doen kon blijven. Het was makkelijker en daarom was Avery ook sneller geneigd om dit pad in te slaan met Delia dan dat ze misschien met Raven zou doen, hoewel ze wel echt van Raven hield. Ze hield echt heel van hem maar het was moeilijk voor haar en ze wist dat het niet kon werken tussen hun.

Ze knikte even snel om te laten weten dat het goed was terwijl ze van de motor af klom en het breekijzer weer goed stevig in haar handen nam. ''Hell yeah.'' Zei ze terug in hetzelfde enthousiasme van Avery daarnet en nog heel eventjes keek Avery het meisje uitdagend aan voordat ze wegliep met sierlijk wiebelende heupen met grote passen die iets gevaarlijk met zich mee droegen. Haar breekijzer had ze al paraat voor als er nog een zombie voorbij haar mocht glippen, maar het leek er allemaal gewoon leeg uit te zien, op het hotel na dan. Het was wel te horen aan het gebonk en het gegorgel dat daar wat zombies binnen zouden zitten, en niet een beetje weinig ook. Ze mochten duidelijk wel heel wat zombies slayen om het hotel binnen te komen, iets wat Avery niet erg vond en waarschijnlijk Delia ook wel niet. Haar uitdagende blik werd door Delia beantwoord met een scheve grijns en Avery zag dat ze een schroevendraaier had gepakt om mee te vechten, echt wel heel badass hoor. Maar oke, hier kwam het dan, het gevecht kon beginnen. Ze gaf de oude al half verrotte deur een harde trap, iets wat het zeker wel deed gezien de deuren meteen open sloegen en de zombies er als gekken uit kwamen stormen. Snel begon Avery al in het rond te slaan met haar breekijzer, heen gecontroleerd natuurlijk, ze wist echt wel wat ze deed. Ze verloor alleen Delia al snel wel uit het oog, maar die leek ook even niet in de buurt te zijn. Wat? Liet ze haar nu alleen deze zombies aanpakken? Leek haar niet echt iets wat het meisje zou doen, dus ergens dacht ze ook al wel dat het iets anders zou zijn, een ander wapen ofzo. Wanneer ze heel eventjes met haar lichaam richting Delia draaide omdat ze toevallig daar een zombie moest neerslaan kreeg ze ook even de kans op te zien wat ze wel niet allemaal aan het doen was. Ze had blijkbaar iets gevonden, een zakje dat ze met haar tanden vasthield terwijl ze de schroevendraaier in een zombie zijn kop sloeg. Avery grijnsde eventjes maar ging ook al snel verder met het vermoorden van nog meer zombies die ook maar bleven komen.

Heel eventjes had Avery moeite met twee zombies die haar nogal vervelend vastgrepen waardoor Avery zichzelf niet zo heel goed met kon bewegen en ze het breekijzer per ongeluk op de grond liet vallen. De een kwam zelfs zo dichtbij haar arm dat hij er bijna in gebeten had, en het was hem gelukt als Avery niet snel haar mutatie inschakelde. Ze had heel erg snel iets kunnen vinden wat ze met haar telekinese kon verplaatsen en echt nog maar net op tijd wist Avery zo een groot lang zwaard door zijn kop heen te slaan. De zombie viel meteen voor haar op de grond neer en snel pakte ze het handvat vast van het samoerai zwaard en hakte ze zo in een keer de kop van de andere eraf en bekeek ze het zwaard even goed, echt wel nice. Ze sloeg haar zwaard nog door wat andere zombies heen tot Delia haar aandacht wist te trekken met een geluid van iets dat ontplofte, iets wat voor Avery als muziek in de oren klonk. Hierdoor vergat ze heel eventjes de zombies die op haar afkwamen doordat haar aandacht helemaal gesloten was door de bommetjes. Ze wist zichzelf dan ook nog maar net te redden van een volgende zombie die haar bijna wist te bijten door nog snel uit te halen met haar zwaard, doordat ze alleen zo snel moest reageren, te snel eigenlijk, bezorgde ze zichzelf wel een kleine snee doordat ze met het Samoerai zwaard langs haar bovenarm ging. ''Ik had dit in de motor gevonden, kgeloof wel dat je interesse hebt hier in. Right?'' Vroeg Delia haar nu en Avery werkte zichzelf ook een beetje naar haar toe en probeerde de zombies nu te ontwijken. Soms moest ze wel weer even uithalen met het zwaard, maar ze was zeker geïnteresseerd in die bommetjes. Ze moest eens weten hoe zeer ze hier Avery gelukkig mee kon maken, met fucking vuurbommetjes! Het kon haast niet beter! Het was ook zeker in haar gezicht af te lezen dat dit haar helemaal gelukkig maakte en dat ze echt wel interesse had in die bommetjes. Damn echt, ze ging nog van dit meisje houden. Kort keek ze het meisje geamuseerd grijnzend in de ogen aan wanneer ze de bommetjes verleidelijk over haar handpalm had laten rollen, alsof het nog niet erg kon, serieus. This she liked! Ze pakte de drie bommetjes uit haar hand en rende wat weg voor de zombies. ”Kom, pakt me dan.” Riep ze naar de zombies terwijl ze Delia nog steeds grijnzend aankeek. Ze leidde de zombies eventjes weg van de deur om ze vervolgens te bekogelen met de bommetjes. Zodra ze weg genoeg weg waren en gezellig bij elkaar stonden gooide Avery om de beurt een bommetje op hun af waardoor de hele groep een heel stuk kleiner werd. Er waren uiteindelijk nog twee zombies over uit dat groepje en die stonden ook al half in de fik. Ze gaf beide zombies een flinke trap waarbij je hun botten hoorde breken, maakte ze niet af maar liet ze gewoon afbranden, liet het vuur zijn werk doen want meer was niet nodig. Haar groene ogen bleven even een tijdje in de vlammen kijken met een glimlach op haar gezicht. ”Thanks,” Zei ze nog tegen het meisje terwijl ze een wenkbrauw uitdagend optrok. Ze liep nu ook weer op Delia af en liet haar bik weer naar de ingang gaan. De deur was wel helemaal kapot getrapt dus ze moesten er wel voor zorgen dat er iets voor kwam zodat de zombies niet naar binnen konden komen. Nadenkend keek ze in het rond en zocht ze naar iets wat ze konden gebruiken, wat niet al te groot en te zwaar was zodat ze het wel konden tillen. ”We moeten wel even kijken hoe we de zombies buiten kunnen blijven houden.” Meldde ze nu waarnaar ze ineens een grote hap adem nam omdat ze duidelijk een idee had gekregen. Maar wat als ze het niet hoefden te tillen? Niet met hun handen tenminste. Er stonden genoeg auto’s en busjes die Avery misschien wel door middel van haar telekinese voor de deur kon plaatsen. Ze liep nu richting de deur en draaide zichzelf naar een groot wit busje. Probeerde zich erop te focussen terwijl ze met haar hand omhoog ging en probeerde het busje op te tillen. Ze sloot even haar ogen en nam diep adem die ze vervolgens weer uitblies. Luid krakend kwam het busje heel langzaam van de straat af en moest Avery haar spieren aanspannen om hem verder omhoog te kunnen krijgen. Ze opende haar ogen weer en bewoog zichzelf langzaam achteruit waarbij ze eventjes Delia aankeek en knikte naar de ingang om duidelijk te maken dat ze naar binnen moest gaan..