Onderwerp: Goddamn Sweethearts (+Sierra) vr dec 12, 2014 1:44 am
If I was God, what would I change?
Amber werd gek. Ze werd helemaal gestoord hier op dit fucking eiland. Het leek wel alsof ze een konijn was. Een konijn in een veel te klein kooitje. En de persoon waarvoor ze haar vrijheid had opgegeven, zat nu lekker terug in Engeland. Het maakte haar zo verschrikkelijk razend. Maar tegelijkertijd was ze ook moe. En verdrietig. En teleurgesteld. Maar dat mocht ze allemaal niet voelen. Dat wilde ze allemaal niet voelen. En daarom was Amber nog prikkelbaarder dan gewoonlijk. Ze had met zichzelf afgesproken dat ze niets meer mocht voelen, voor niemand niet. Gewoon haar eigen ding doen en dan vervolgens niets anders meer doen. Mensen als zij waren geboren om alleen te sterven en aan dat regime zou ze zich vasthouden. Als ze seks wilde, zou ze wel op zoek gaan naar iemand, maar dat zou de enige intieme relatie zijn die ze met iemand zou beleven, want voor de rest kon de wereld wat haar betreft nu neerstorten en dan zou het haar geen reet meer uitmaken.
Het was zes uur ’s avonds, even na het avondeten. Doordat het winter was, was het al donker op Genosha Island. De sneeuw had vrolijk onder haar hoge hakken geknerpt, maar het kon haar niet amuseren. Niets kon haar op dit moment amuseren. Ze had geen hap door haar keel gekregen en nu rammelde haar maag. Maar Amber weigerde om terug te gaan en te vragen of ze iets mocht eten. Dat vertikte ze. Dan zou ze maar wachten tot morgenochtend. Maar om de tijd te doden, zat ze nu op een bankje op het schoolplein. Haar benen had ze over elkaar geslagen, en om de tijd te doden, had ze een sigaret opgestoken. Amber rookte de laatste dagen meer dan ze eerst had gedaan, dat kwam voornamelijk door de stress. Toch zag het meisje er niet slecht uit. Het meisje had een hoge, witte high waist short aan, met een witte croptop. Daarover heen had ze een witte, veerachtig jasje aan en haar lange benen waren gehuld in een wit kanten panty, die erg doorschijnend was. Het geheel stak perfect af met haar lichtgetinte huidskleur en haar haren, zo zwart als roet. Een normaal mens zou het ijskoud hebben gehad, maar Amber voelde de kou niet eens meer, zo erg was ze er aan gewend.
Geïrriteerd schoot ze de sigarettenpeuk weg in de sneeuw, die onmiddellijk een beetje smolt. Ze liet haar elleboog steunen op haar knie en hield haar gezicht vast, door haar voorhoofd te laten steunen op haar hand. Vanuit de verte hoorde ze iemand het gebouw uitkomen. God, laat die persoon alsjeblieft doorlopen. Amber had het al zo zwaar. Maar in plaats daarvan hoorde ze de voetstappen naderen. Maar Amber gaf geen teken van herkenning dat er iemand aankwam. Sterker nog, ze keek zelfs de andere kant op. Amber had het moeilijk, Amber had het zwaar. Dan kon niemand van haar verwachten dat ze extreem lief ging doen. Totdat ze de persoon die bij haar stond in het vizier kreeg. Haar blik verzachtte iets. “Goedenavond” gromde ze.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) za dec 13, 2014 5:23 pm
tag: Amber notes: -
In totaal had ze twee dagen op die ziekenboeg moeten blijven. Het pluspunt was wel Jace was altijd bij haar geweest en haar schouder was weer terug in orde. Maar ze was maar wat blij toen ze uiteindelijk mocht vertrekken. Ziekenhuiskleren waren gewoon afstotelijk en ze kon niet vrolijker zijn toen ze uiteindelijk haar zwarte jegging terug kon aantrekken en natuurlijk de bijbehorende accessoires en zo. Kort ging haar hand door haar haren terwijl ze naar haar bord staarde. Geen idee wat er was, maar vandaag had ze helemaal geen honger. Het enigste waar ze echt trek in had was in die overheerlijke chocomouse. Dat was dan ook het enigste wat ze naar binnen had gewerkt. Ach, ze kon straks nog altijd terug sneaken naar de keuken moest ze plots honger krijgen.
Het draaide tegen zes uur. Sierra had eigenlijk helemaal geen fuck te doen, buiten misschien eens opzoek gaan naar haar zus want ja die moest ze echt nog wel het een en het ander vertellen. Blijkbaar was haar date van het bal plots haar vriend geworden, als ze de roddels dan toch mocht geloven. Maar yeah, dat zou wel voor later zijn. Het meisje trok haar zwarte jas weer aan en wandelde de cafetaria uit. Naar sommige voorbijgangers glimlachte ze eventjes maar ze besloot om vandaag de moeite niet te doen om met hun een praatje te gaan makken. Eerst maar eens ontsnappen aan deze freaking hitte die hier hing.
Buiten aangekomen verdween het beknelde warmte gevoel haar meteen. Koud had ze het helemaal niet, maar dankte ze haar mutatie voor. Echt, met deze temperaturen zou iedereen maar wat blij zijn om binnen te zitten terwijl zijn momenteel niets liever deed dan buiten zitten. Idk, ze was weer in een van haar fases of zo wist zij veel. Van onder het afdak keek ze even rond over het schoolplein en tot haar verbazing zag ze daar een of ander meisje zitten in enkel een panty. Oké, blijkbaar was ze dus toch niet de enigste die dan buiten wilden zijn. Vanaf de plek waar ze stond, kon ze al haast zien dat het meisje er allesbehalve vrolijk uit zag. Hoewel ze zelf dan altijd liever alleen gelaten wilden worden, besloot ze ondanks die kennis toch op haar af te stappen. Idk, misschien kon ze wel wat gezelschap gebruiken of zo. Nee, eigenlijk was het gewoon het feit dat al die andere banken vol sneeuw lagen dat ze naar het meisje toe liep. Smoesje of zo? Iedereen die haar hier kende wist dat ze dat zo kon verhelpen. Dan stak Sierra het maar op verveling, of op het feit dat zij op zoek was naar gezelschap. Gezelschap dat ze dan nog niet kende toch..
Meteen al bij de begroeting kreeg ze haast spijt van haar keuze. Over aardig gesproken? Naja goed, iedereen kon een slechte dag hebben daardoor ging ze zich niet laten afschrikken. ‘Vind je het heel erg als ik erbij kom zitten?’ Bracht ze op een rustig toontje uit. Voor kort glimlachte ze uiteindelijk naar miss grumpy, bij wijze van spreken, in de hoop dat het meisje haar hoofd er niet meteen wilde aftrekken.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) za dec 13, 2014 9:47 pm
If I was God, what would I change?
Af en toe zag Amber eens iemand voorbij lopen. Die mensen keken dan raar naar haar, omdat ze er bij zat alsof het hoogzomer was. Dat kon haar weinig interesseren. Als je niets wilde voelen, dan kon je dat gevoel uitzetten. Amber stoorde zich niet aan aardse gevoelens zoals kou of warmte. Bovendien werd je er hard van als je lekker in de kou ging zitten. Ziek worden deed ze ook niet aan, dus er was vrij weinig waar ze bang voor kon zijn. Amber vond het juist wel lekker. Bovendien voelde ze door de kou ook minder haar emoties, want geëmotioneerd, dat was ze. Maar hoe emotioneler ze was, hoe gevaarlijker ze was. De blik in haar ogen zei genoeg om mensen te laten vertrekken, maar zoals altijd op dit eiland, was het onmogelijk om ergens in het openbaar te zitten zonder dat mensen ze zich met je gingen bemoeien. Eerst Charlie, nu dit meisje.
Ze sloeg haar ogen neer en staarde naar haar gemanicuurde nagels. Nog steeds waren ze mooi gebleven sinds ze op Genosha Island was aangekomen. De goedkope nagelsalon kon ze nu niet meer bezoeken, dus zou ze het vanaf nu zelf moeten doen. Maar dat was Amber wel gewend, op zichzelf aangewezen zijn. “Vind je het heel erg als ik erbij kom zitten?” Ze grinnikte. “Meisje, dit is een openbare ruimte en deze bank is van de hele school. Als jij er op wilt zitten, dan moet je dat gewoon doen en niet aan mij vragen.” Zo, dat was les nummer één. Amber zou nooit zomaar vragen of ze op een bank mocht gaan zitten, maar zou er gewoon op gaan zitten. Als die persoon er problemen mee zou hebben, zou diegene van zelf weggaan. Haar ogen gleden over het meisje. Het meisje zag eruit alsof ze een eigen mening had, en ondanks dat ze erg lief over kwam, zou ze zich niet zomaar uit het veld laten slaan. Dat kon Amber enigszins wel waarderen. Misschien moest ze maar eens gewoon gaan communiceren met het meisje en dan zag ze er vanzelf wel wat eruit kwam. Als het meisje haar ging irriteren, zou ze dat snel genoeg laten merken.
“Bovendien denk ik dat als ik zou zeggen dat ik het niet wilde, je alsnog niet weg zou gaan.” Amber knikte naar het meisje, als teken van een groet. “Dus ik zou zeggen, ga lekker zitten en geniet van de prachtige omgeving hier.” Haar laatste opmerking kwam er een beetje sarcastisch it en ze ging een beetje verzitten. Zonder zich naar het meisje te draaien, keek ze vanuit haar ooghoeken naar het meisje. “Dus, wat kom je hier doen? Wil je ook een sigaret roken, of heb je toevallig zelf iets sterkers?” zei Amber tegen het nog onbekende meisje.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) za dec 13, 2014 11:16 pm
tag: Amber notes: -
Nog steeds was ze niet zeker of het meisje haar hoofd er nu ging aftrekken of ging zeggen dat ze mocht gaan zitten. Idk, Sierra was het niet gewend om al grommend begroet te worden. Maar uiteindelijk who cares, al zei ze nee zou Sierra zelfs inderdaad gaan zitten. Maar ze vond het gewoon beleefd om het toch nog even te vragen. Normaal gezien zou ze het zelf af trappen als het meisje nee ging zeggen, want ja dat was Sierra. Maar langzaam maar zeker was die lieve Sierra toch een beetje aan het veranderden als het neerkwam op over zich heen laten lopen. Dat had ze na al die tijd wel genoeg laten doen door haar moeder..
Wanneer ze het antwoord van het meisje hoorde trok ze even een wenkbrauw op. Oké, ze had gelijk maar alsnog. Sierra was ondanks alles toch nog beleefd opgevoed, kon zij er wat aan doen dat andere mensen dat niet waren. Nee, daarmee duidde ze niet op het meisje dat voor haar op de bank zat. Daar kon ze nog net niet over oordelen. Kort haalde ze haar schouders maar op. Besloot niet over opvoedingshit te beginnen, want ze wilde haar hoofd dus echt nog wel houden. Het meisje zag er iniedergeval wel zo uit alsof ze dat elk moment kon doen. Maar Sierra wist als een van de besten dat schijn kon bedriegen. Hoe lang had zij het wel niet volgehouden? Yeah, that’s right als zij haar verhaal deed dan ging iedereen meteen zwijgen als ze dachten dat het er bij hun thuis al erg aan toe was gegaan. Natuurlijk kon ze het wel begrijpen, maar evengoed mensen oordeelde veel te snel en dat had van haar voor al die jaren misschien een van de meest geweldige leugenaars gemaakt. Niet dat ze veel gebruik maakte van die gave, nee Sierra was zo eerlijk als maar zijn kon. Maar dat betekende niet dat ze niet wist wanneer ze moest zwijgen. Iets wat sommige mensen van haar leeftijd nog niet wisten.
Voor een kort moment verscheen er een grijns op haar gezicht. Zo zo, little miss grumpy had blijkbaar niet zo heel veel tijd nodig om anderen te doorgronden. ‘Nope, niet meer in ieder geval.’ Besloot ze uiteindelijk toch maar even te antwoorden. Sierra nam uiteindelijk plaats en fronste even bij haar opmerking. ‘Jup, echt de meest prachtige omgeving ever.’ Hell no. Geef haar maar New York. Sierra hield van natuur en zooi, maar daarvoor kon ze nog altijd naar Central Park gaan. Deze plek was nog wel cool soms, maar gewoon het feit dat ze op een dom eiland zaten vond ze maar stom. I mean, een school voor mutanten in het midden van New York zou echt nog wel kunnen hoor. ‘Geen idee, het was me te warm binnen. Iets sterker sure.. Maar niet hier.’ Neuwp, voor haar vertrek had ze enkele flessen van haar moeder meegenomen. Idk als laatste actie tegen het jarenlange mishandeld worden en zo. Maar goed, sinds haar bagage dus niet was gecheckt nog door haar vader, nog door de mensen hier stonden de 3 flessen veilig ergens in haar kast. ‘Sierra btw.’ Stelde ze zich uiteindelijk voor.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) zo dec 14, 2014 12:51 pm
If I was God, what would I change?
Met een knik gaf Amber toestemming voor het meisje om te gaan zitten. Het meisje ging zitten, maar veel zin om een gesprek aan te knopen had ze niet. Ze zei wat over de omgeving die hier was, net zo sarcastisch als zij dat had gezegd. Amber gniffelde. De omgeving was mooi ja, maar deze gevangenis zou ze gewoon verruilen voor de dichte sloppenwijken van Oost Londen waar ze was opgegroeid. Voor het meisje was het iets te warm binnen geweest en ze zei dat ze wel wat sterkers binnen had. Een sarcastische pruillip stond op het gezicht van Amber. “Nou, ik wilde dat je het had meegenomen, aangezien elke dag hier weer voor iets sterkers zou moeten gaan.” Ze schudde haar hoofd. Een pakje sigaretten viste ze uit haar jaszak en haalde er eentje uit. Amber gooide het tussen hen in. De sigaret stak ze aan en legde de aansteker bij het pakje. Uitnodigend knikte ze er naar, het meisje mocht er best eentje van haar pakken.
Het meisje stelde zich voor als Sierra. Mooie naam, vond Amber. “Amber Brown” stelde Amber zich voor en knikte nogmaals, wat betekende: nice to meet you. Ze stelde zich altijd voor met haar hele naam, omdat ze vond dat het gewoon fucking badass klonk. Amber Brown. De femme fatale in een James Bond film, wat ze natuurlijk ook was, alleen dan in het echte leven. Voorzichtig nam ze nog een trekje van haar sigaretje en zoog de rook diep naar binnen, waarna ze hem even later weer uit kon ademen. Even frunnikte ze aan haar lange, zwarte haren. Een dood puntje was ontdekt. Zachtjes drukte ze haar sigaret tegen haar haren aan, het dode puntje werd helemaal weg geschroeid. Met een grijns keek ze naar Sierra, benieuwd wat deze van haar zieke daad vond.
Sommigen zouden zeggen dat Amber niet helemaal goed bij haar hoofd was, maar het feit was: dat liet Amber mensen bewust denken. Als ze namelijk zouden denken dat ze gestoord was, zouden ze niet zoveel aandacht aan haar geven als dat ze normaal zouden doen. En dat was dan het moment waarop Amber toe kon slaan, het moment waarop de val dichtklapte en zij haar prooi had gevangen. Nou had ze overigens niet de intentie om Sierra aan te vallen. Dat zou namelijk compleet nutteloos zijn, wat had ze er aan als ze haar zou aanvallen? “Nou Sierra, je moet me maar snel een keertje meenemen naar je kamer dan. Het is hier bijna onmogelijk om een normaal glaasje te krijgen en in die gekke wijnvoorraad is, heel verrassend, alleen maar wijn…en wijn is soms wel fijn, maar niet altijd even fijn als je behoefte hebt aan een sterke borrel.” Ja, Amber had behoefte aan een erg sterke borrel. Ze wilde Gabriel vergeten, gewoon een leeg omhulsel zijn en mensen vermoorden die ander mensen kwaad deden. Maar dat kon ze niet, niet nu tenminste.
Nadat Sierra was gaan zitten had ze nog wat gezegd over de omgeving. New York was niets vergeleken met deze zooi. De stad had haar nog niet de beste herinneringen gebracht, maar kijk dat was een heel ander iets .Ze was een rasechte New Yorker en ze hield van the Big Apple als geen ander. Nog een dom iets, ze zat op dit godvergeten eiland tijdens nieuwjaar.. Like echt de eerste keer ever dat ze de bal niet naar beneden zag komen op Times Square. Helemaal rot. Kort trok ze een wenkbrauw op toen ze het pruillipje zag ontstaan bij het meisje en ze kon er niet aan doen maar een van haar mondhoeken trok even kort omhoog. ‘Ik had niet het idee gehad dat ik buiten nog iemand zou treffen in dit weer.’ Klonk het geamuseerd. En alsnog, ze ging er echt niet zo maar op school mee rondlopen. Dat was gewoon vragen om problemen. Hoewel ze zich er wel onderuit zou kunnen halen met een of ander excuus. Ze werd meestal toch door iedereen geloofd so. Voor een kort moment staarde ze naar het pakje tussen hun in. ‘Thanks, maar ik rook niet.’ Bedankte ze haar vriendelijk. Als er een ding was waar ze geen nood aan had was het dat wel. Het deed haar veel te veel denken aan die domme moeder van der.
Amber Brown. Niet meteen een speciale naam of iets, maar de naam deed het meisje zeker recht aan. Het klonk namelijk wel tja, bad ass. Terwijl haar volledige naam juist klonk alsof ze een of andere huppelkut was die alles van haar papie kreeg. Neuwp, gewoon Sierra was genoeg. Voor een moment keek ze het meisje even aan. Oh wow, uit het niets had ze haar sigaret droog tegen een dood puntje aangezet om het weg te branden. Niet meteen Sierra’s favoriete keuze van je haar er zo goed mogelijk te laten uit zien. Maar aight ieder zijn ding. ‘Nog nooit het probleem gehad dat je hele haar in de fik schoot?’ Sierra wist ook wel weer dat dat niet kon van een enkele sigaret, daarvoor had je wat meer vuurkracht voor nodig. Vuurkracht die zij bezat. Sierra had trouwens ooit zelf wel al eens haar wimpers weg geschroeid. Maar dat kwam uiteindelijk door haar mutatie die zich iets te sterk had geuit.
Kort streek Sierra door haar korte haren en richtte haar blik uiteindelijk weer even voor zich uit. Misschien moest ze die flessen die ze had weg gemoffeld maar eindelijk eens gaan weg geven aan iemand. Iemand als Amber bijvoorbeeld. Want zoals ze zelf al zei, kon ze het dus blijkbaar echt wel gebruiken hier. Sierra grijnsde even. ‘Wel je bent altijd vrij om langs te komen hoor.’ Why the hell not right? Het werd tijd dat zij helemaal uit haar schulp kroop, en wie weet kon Amber hier haar daar wel mee helpen. Even though dat het misschien niet zo’n goede keuze was, nou ja dat zou dan gezegd worden door iemand die haar hele verhaal kende, maar anderzijds was dit juist hetgene wat zij wel kon gebruiken. Iemand die compleet anders was als haar.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) wo dec 24, 2014 12:11 am
If I was God, what would I change?
“Ik had niet het idee gehad dat ik buiten nog iemand zou aantreffen” zei Sierra en Amber haalde even haar wenkbrauw op. Ze grinnikte, nam een trekje van haar sigaret en ademde de rook uit. Haar ogen volgden de rook, die verder de lucht in waaide en uiteindelijk oploste. “Nou Sierra” begon Amber toen “Het eerste wat je moet weten over mij is dat ik dingen doe die niet iedereen verwacht. Sterker nog, verwacht helemaal niets, en dat doe ik.” Ze keek het meisje van opzij aan. Iets in haar wilde, net als alle anderen, afkatten en vervolgens weggaan. Waar bemoeide het meisje zich ten slotte mee? Aan de andere kant, wat gezelschap kon eigenlijk geen kwaad. Sinds Gabriel weg was van het eiland had ze niemand meer om tegen aan te praten. Sierra zou een goed begin zijn.
De reactie van Sierra op het kapot maken van de dode puntjes door middel van haar sigaret had ze wel een beetje verwacht, maar het boeide haar eigenlijk vrij weinig. Zachtjes grinnikte Amber. “Ja, waarom denk je dat mijn haar zo zwart is?” Amber lachte hard om haar eigen grap en haalde een lok van haar haren uit haar gezicht. “Nee hoor, hun, don’t worry. Het is één keer in de fik gevlogen en dan steek je gewoon je hoofd onder de kraan, klaar ermee. Gek gedoe, ik word daar allemaal eigenlijk niet zo warm of koud van.” Ze haalde haar schouders op. En ja, als haar haren in de vlieg zouden fikken, so what? Dan zou Amber gewoon haar haren laten afschroeien tot haar hoofdhuid en kaal gaan rondlopen, fuck it.
Haar wenkbrauwen schoten nogmaals een keertje omhoog en ze grijnsde. “Nodig je mij nou uit? Weet je wel wie je in huis haalt? Serieus hoor, je kent me pas net, wie weet ben ik wel een of andere zieke psychopaat?” En dat was ook eigenlijk wel zo.
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) do dec 25, 2014 2:04 pm
tag: Amber notes: -
Toen Amber weer begon met praten trok Sierra een van haar mondhoeken op. Waarom had ze dit verwacht? Ze kende het meisje amper 5 seconden of zo. Ach, Sierra had gelukkig toch een beetje mensenkennis en Amber her zag er waarschijnlijk niet alleen uit sla een bad ass, nee ze was het ook nog eens. ‘Wel, I’ll keep that in mind.’ Dat kon misschien nog wel eens handig zijn voor in de toekomst. Wie weet. De kans was misschien klein dat ze haar nog een keer zou tegen komen op het eiland, er waren hier genoeg mensen die ze maar 1 keer zag en dan verdwenen ze weer in hun hol onder de grond of zo. Dit zou waarschijnlijk met haar ook wel weer zo zijn. Hoewel, verwacht het onverwachte dus misschien moest ze haar logische manier van denken even over boord gooien als het om Amber ging.
Sierra moest even lachen om wat ze zei. Yeah right, en als ze dat niet geloofde dan ging ze wel proberen om haar iets anders wijs te maken. Haar haren had ook al enkele keren vlam gevat, by accident dan toch er was een reden waarom het zo kort was weet je wel. Al had dat wel meerdere achterliggende redenen, maar aight. ‘Ik heb er ook wel de nodige ervaring mee.’ Sprak ze uiteindelijk op een kalme toon. Iets wat misschien wel onverwachts zou komen voor Amber maar who cares right?
Kort trok ze een wenkbrauw op. Een psychopaat, erger als haar moeder? Dat zou haar nog gaan verbazen hoor. ‘Ik heb al met veel erger te maken gekregen. Believe me.’ Klonk het iets of wat koeltjes. Nee, ze moest die vrouw uit haar hoofd zetten voor ze werkelijk nog ging eindigen als een of ander doorgedraaid persoon. Niet dat zoiets zou gebeuren, maar oké. You get it. ‘Je bent echt welkom hoor.’ Grijnsde ze uiteindelijk weer. Wat maakte het haar nu uit? Niemand kon erger uitdraaien dan die gestoorde moeder van haar. En angst voor Amber voelde ze niet bepaald, niet meer toch.
Amber keek opzij naar Sierra. Iets in haar wilde haar uitbranden, wilde haar zeggen wie ze wel niet dacht dat ze was om hier met Amber Brown te komen praten. Had zij ervaring met vuur? Vast. Maar iets hield haar tegen. Het was de rust die het meisje uitstraalde, die rust intrigeerde Amber. Ze werd er zelf ook wat rustiger van. “Ik geloof graag dat jij daar ervaring mee hebt” zei Amber met een grijns en legde haar hand even op de schouder van het meisje. Amber liet haar los en staarde eventjes voor haar uit. Ergens wilde ze best met het meisje mee, kijken of ze echt drank had en daarna misschien wat lol maken. Dat leek Amber leuk, en als ze zo naar het meisje keek leek zij het ook wel een goede idee te vinden. “Je bent echt welkom hoor.” Dankbaar glimlachte Amber.
Maar haar gedachten schoten alle kanten op en ze sloeg haar ogen even neer. Amber slikte. Er was een kleine maar aan het plannetje. Het meisje had een zekere rust over zich en Amber kreeg een verantwoordelijk gevoel over haar, alsof het meisje haar hulp nodig had. Maar wat als Amber aan het meisje gehecht zou raken? De jongen waarvan ze dacht dat hij haar nooit zou verraden, de enige jongen die ze vertrouwd had in haar leven, had haar laten zitten, alsof ze helemaal niets betekend had. Ze herinnerde zich de dag dat hij wegging, hoe hij zei dat hij van haar hield. Maar als hij werkelijk van haar had gehouden, waarom was hij dan weg?
Ze slikte en voelde een raar gevoel haar lichaam binnenstromen. Haar ogen schoten opzij naar Sierra en haar blik werd zachter, kwetsbaarder. Misschien was het slim om Sierra toe te laten…want het feit was, iedereen haatte haar. Gabriel, haar zusje Grace, haar ouders, iedereen die ze ooit tegen was gekomen. Ze dacht aan alle harten die ze had gebroken, alle vriendschappen die ze had laten varen. En voor wat? Om het stoer te doen, of was het stiekem toch angst? De angst om uiteindelijk alleen over te blijven en daarom niemand toe te laten? Want als je niemand had, kon je ook niemand verliezen. Maar Amber had iemand nodig. Ze moest wel. Als er niemand op deze aarde meer zou zijn die van haar hield, of die haar tenminste aardig zou vinden, dan zou ze sterven.
Amber sloot haar ogen en liet haar ellebogen op haar knieën rusten, zodat ze haar gezicht in haar handen kon verbergen. Ze haalde even diep adem en keek toen dankbaar Sierra aan. Ze wilde huilen, maar huilen was zwak. “Dankjewel, Sierra” zei ze met een glimlachje “Ik denk dat ik heel graag met je meega…”
Onderwerp: Re: Goddamn Sweethearts (+Sierra) za jan 03, 2015 5:52 pm
tag: Amber notes: -
Sierra wist nog niet wat ze juist moest denken van Amber. Maar ze kreeg in ieder geval al geen gevoel van haat over haar dus uiteindelijk kon dat alleen maar leiden tot iets goed. Hoopte zij dan maar en zo niet. Wel ja, ze kon zich altijd verdedigen als het nodig was. Maar dat haalde ze al heel snel uit haar gedachten. Als zij niet met haar had willen praten had ze dat maar even duidelijk moeten maken toen ze bij haar was komen staan. Haar mondhoeken kropen even omhoog bij wat ze zei. Tot de hand op haar schouders terecht kwam. Juist die schouder. Sierra wou uit automatisme in elkaar krimpen van de pijn, deed dat ook, maar de pijn was niet aanwezig. Niet meer in. Oké, dit stond even gelijk aan en regelrecht mindfuck maar ze moest er echt nog even aan wennen hoor. De dankbare glimlach die ze haar schonk zorgde ervoor dat ze al snel weer was afgeleid van haar eigen gedachte.
Uiteindelijk had Amber van haar weg gekeken en hoewel het misschien ergens normaal was dat ze het had gedaan, werd Sierra toch een tikje bezorgd. Twijfelend staarde ze even naar de grond. Moest ze haar helpen? Oké, natuurlijk moest ze dat. Maar zou ze het toe laten? Ze had helemaal geen zin in ruzie of iets anders, maar van haar point of view zag Amber er toch ergens wat fragile uit en zij was toch altijd zo behulpzaam, dus waarom ook niet?
Nog net voor ze haar hand op Amber’s schouder wilde leggen keek het meisje haar al weer aan en de kwetsbaarheid die plots in haar blik lag die leek haar even recht in het gezicht te slaan. Dit was hetgene wat ze echt niet had verwacht hoor toen ze op haar was afgewandeld, maar haar verwachtingen deden er eventjes niet toe. Uiteindelijk werd het bezorgde gevoel toch te veel voor haar. Zachtjes legde ze haar hand even op haar schouder en schonk haar een voorzichtige glimlach. Om het hele gebaar wat extra kracht bij te zetten liet ze wat warmte los op het meisje in de hoop dat ze zich toch weer beter zou voelen.
Nog steeds lag haar hand op haar schouder toen ze plots haar gezicht verborg in haar handen. Hulpeloos staarde ze het meisje aan, wilde haar gewoon even tegen zich aan trekken. Maar Amber leek zich iets sneller te herpakken dan ze zelf had gedacht. Sierra veerde uiteindelijk overeind en keek haar met een brede glimlach aan. ‘Wel, waar wachten we dan op? Come on.’ Sprak ze met enige vrolijkheid in haar stem. Al wilde ze het meisje toch nog steeds helpen hoor, maar wel ja misschien kon ze dat beter op haar kamer of zo. Geen idee of Amber wel hulp wilde. Maar uiteindelijk, wie wilde geen hulp? Zelfs zij had in de slechtste tijden een stille smeekbede verzonden hoor.
