Onderwerp: Re: Why you gotta be so rude? &Lydia di jan 20, 2015 8:17 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Als een soort van beest uit hel stond Lydia te kijken hoe Lorise zo haar best deed om haar tranen in te houden. Ze hield ervan om mutanten te kwellen met hun eigen bloed. Dan vooral als ze beginnen te smeken om te stoppen. Het voelde voor hun voor iets heel erg pijnlijks, alsof ze wil bewegen en los komen terwijl dat niet kan. Je kunt het vergelijken met een dwangbuis, maar dan net wat minder erg. Lydia kon het wel erger laten voelen dan een dwangbuis, maar hoe Lorise nu al heel erg veel pijn te laten hebben was dat helemaal niet nodig.
Lydia hield het meisje wat harder vast en de tranen stroomde over Lorise haar wangen. Dit was echt een geweldige dag, vond ze. Waarschijnlijk vond Lorise dat nu totaal niet, maar dat boeide haar echt voor geen ene meter. “Stop” piepte Lorise zachtjes. Een grijns verscheen op Lydia´s gezicht. Ze stapte naar voren en hurkte bij haar neer:“Dat weet ik nog niet zo.” Ze drukte Lorise nog wat verder in de ijssneeuw. Dit meisje was echt te zielig voor woorden. “Maar omdat je het zo lief vraagt, oké.” Ze liet Lorise los. Lydia ging tegenover haar staan met haar armen op elkaar. Rustig wachtte ze af wanneer ze op adem was gekomen van de koude sneeuw en de vreselijke hoofdpijn. Pas wanneer Lorise weer ging staan, ging Lydia ook weer verder. Maar als ze zo slim was dan zou ze niet opstaan uit de sneeuw en dan wat flikken, want daar komen meer pijnlijke gevolgen van. Maar dat ging ze natuurlijk niet tegen Lorise vertellen.
Lydia had al in haar hoofd bedacht dat Lorise angstig weg zou rennen voor haar. Maar ze zou haar wel weer vinden. En wanneer dat is, dan ging ze gewoon weer verder om Lorise flink te laten boeten. Lydia wreef het natte haar van Lorise weg en zei duivels:“Je hebt 10 seconden om weg te rennen, daarna ga ik weer verder.” Ze voelde zich nu echt zo gemeen. En hier hield ze nou echt van. In haar hoofd telde ze alvast... 10... 9... 8...
Onderwerp: Re: Why you gotta be so rude? &Lydia di jan 20, 2015 11:01 pm
She is love
robb stark
.Haar gezicht in de sneeuw was echt erg, maar dat was niet het ergste. De hoofdpijn, ze kon het ook niet meer haar tranen in houden en ze begon echt te huilen om de pijn. Ook wel omdat het kwetsend was, Lorise was niet gemeen geweest, de sneeuwbal was gewoon een grapje. Van dat grapje had ze nu anders wel heel veel spijt van. Lydia zei van alles maar daar kon ze niet op reageren, ze kon niet eens weg rennen. Het was haar maar net gelukt om zachtjes stop te zeggen. Want dat, zou wel fijn zijn. "Dat weet ik nog niet zo" zei Lydia. Nu kon ze wel nog harder gaan huilen. Wat wou ze nog meer doen? Haar doodmaken ofzo, want daar leek het op. Ze wist wel dat ze heel graag wilde weg rennen maar haar lichaam was onder controle door Lydia. Wat deed ze eigenlijk, ze had een vermoeden dat het iets met bloed had te maken. Of telekinese whatever, ze had in ieder geval haar lichaam vast. En haar gezicht steeds harder in het ijs gedrukt.“Maar omdat je het zo lief vraagt, oké.” Zei ze. Lorise voelde de druk en pijn op haar lichaam wegvallen. Ze haalde haar hoofd uit de sneeuw maar plofte met de rest van haar lichaam op de sneeuw. Haar ademhaling ging moeilijk en haar gezicht deed zeer. Ze stopte niet meteen met huilen want haar hoofd voelde nog steeds alsof er met een baksteen op was geslagen. Ze probeerde even rustig adem te halen. Ze was bang voor Lydia dus woorden kwamen er echt niet uit. Ze probeerde wel langzaam omhoog te komen en het lukte aardig. Als ze knipperde werd het af en toe kwart voor haar ogen. "Je hebt 10 seconden om weg te rennen, daarna ga ik weer verder". Een knopje ging om in haar hoofd en met alle kracht die ze had kwam ze overeind. Het ging langzaam maar ze stond week op haar hakken. Heel wankelig. Lorise probeerde voor zich uit te kijken maar de duizeligheid liet alles heen en weer gaan. Ze zette een paar sukkelige stappen en het leek net alsof ze gedronken had. Door ze onstabiele hakken ging haar enkel dubbel en plofte op de sneeuw. Nog steeds liepen er tranen over haar wangen en snikte ze. Het had echt geen nut om op te staan. drawing - Jas - Kleren - schoenen
Onderwerp: Re: Why you gotta be so rude? &Lydia wo jan 21, 2015 7:36 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Met de meest kwaadaardige glimlach die Lydia kon opzetten telde ze af in haar hoofd. 6...5...4... Ze keek boos toe hoe Lorise probeerde op te staan en weg te gaan strompelen op haar hakken. Maar als snel zakte ze in. Dit was echt een hilarische tentoonstelling speciaal voor Lydia. Ze hield hiervan. Rustig liep ze naar Lorise tot zij neer viel op de grond. De tien tellen waren nu allang voorbij maar ze vond Lorise echt té zielig voor woorden. “De tien tellen zijn misschien wel voorbij, maar jij bent nu al zo zielig he.” zei ze droogjes en gemeen. Het was de waarheid, maar een deel van Lydia kon het niet hebben om met een moord op gescheept te zitten. Zo ver zou ze nou nog net niet gaan. Misschien als ze wat ouder was, maar nu voorlopig nog niet.
Met een diepe zucht liet Lydia met haar bloed mutatie Lorise zitten op de grond. Het meisje zat nu op haar knieën voor haar neus. Ze liet het meisje niet zo heel erg veel pijn lijden, maar wel genoeg zodat ze even goed naar haar kon luisteren. Ze keek het meisje even dreigend aan en zei:“Jij ziet misschien wel dat een sneeuwbal gooien een grapje is, maar zoiets moet je niet bij mij flikken.” Lydia maakte van haar hand een vuist zodat Lorise wat meer pijn kreeg. En ze vervolgde:“Zoals je voelt komen daar ernstige gevolgen van.” kwaad aanschouwde Lydia hoe Lorise meer pijn begon te voelen. De knokkels op Lydia´s hand werden wit van het knijpen, waardoor de pijn in Lorise´s lichaam veel erger werd. Lydia liet haar hand weer ontspannen en liet de greep van Lorise los. Dit voorkwam dat Lorise niet zou gaan flauw vallen, maar gewoon op de grond neer viel van de pijn. “Wil je dat ik je met rust laat voor vandaag en je hier laat liggen of zal ik een keer zo lief zijn om je te brengen naar de ziekenzaal?” Vroeg ze eventjes met een echte fake lach. Natuurlijk zal ze niet zo aardig zijn om dat te gaan doen, behalve als Lorise het heel aardig aan zo vragen; als ze tenminste nog kon spreken dan.
Onderwerp: Re: Why you gotta be so rude? &Lydia do jan 22, 2015 3:52 pm
She is love
robb stark
Het momen dat Lorise weer op de grond neer plofte iwst ze dat het gen zin meer had om te rennen. Lydia zou verder gaan zei ze, en daar was ze ongelovelijk bang voor. Alles was draaierig en het werd constant zwart voor haar ogen. “De tien tellen zijn misschien wel voorbij, maar jij bent nu al zo zielig he.” ze hoorde alles tien keer zo hard door de hoofdpijn. Ze lag wat snikend op de grond en bedekte haar ogen met haar armen.Trillend van de kou, ze was kapot, ze kon toch niet nog iets doen? Op dat moment werd lorise opgetild onder Lydia's controle en zat ze voor haar op haar knieeen. Ze keek haar angstig aan en slikte. “Jij ziet misschien wel dat een sneeuwbal gooien een grapje is, maar zoiets moet je niet bij mij flikken.”. Haar woorden lieten haar helemaal bevriezen. Ze durfde niks te zeggen tegen Lydia. Meer pijn vervolgde en Lorise begon aleen maar meer te huilen, niet schreeuwen. Gewoon huilen omdat het veel pijn deed. “Zoals je voelt komen daar ernstige gevolgen van.”. ja dat begreep ze wel, ze zou echt niet meer bij Lydia in de buurt komen. En anders met iemand die haar wel zou beschermen. Het leek alsof ze niet meer kon ademen en pijn in haar hele lichaam die erger werd deed haar wel even kot schreeuwen. Het ging door tot ze weer losgelaten werd en weer op ze grond neer plofte. Huilend en trillend bleef ze liggen en ze kroop in elkaar. Het werd alleen maar meer zwart voor haar ogen en ze wist gewoon dat ze weg ging vallen. Haar lichaam was uitgeput en de hoofdpijn werd teveel. “Wil je dat ik je met rust laat voor vandaag en je hier laat liggen of zal ik een keer zo lief zijn om je te brengen naar de ziekenzaal?” ze hoorde de helft. Zou ze haar hier laten liggen? Lorise had de helft verstaan en kon niet meer antwoorden. Ze kon nog een paar keer kipperen voordat haar hoofd bewusteloos de sneeuw raakte. Out. drawing - Jas - Kleren - schoenen
Onderwerp: Re: Why you gotta be so rude? &Lydia do jan 22, 2015 4:44 pm
Darling, I´m a nightmare dressed like a daydream...
Lydia keek afwachtend en kwaad naar Lorise. Ze hoopte nog een antwoord te krijgen van haar, maar daar had ze blijkbaar te veel pijn voor gekregen. Lydia draaide zich om, om het meisje aan haar lot over te laten. Maar ze kon het niet, ze had immers het meisje een keuze gegeven. Ook al had Lorise op geen van beide een antwoord kunnen geven. Dus in dat geval...
Lydia liep even van het meisje weg richting de ziekenzaal. Ze wist waar die was, omdat ze er zelf ook een paar dagen in had gelegen vanwege haar enkel. En dus zusters die daar rond liepen kende haar ook wel. “He jij, help even.” riep ze naar een zuster. Lydia zag dat de zuster druk bezig was, maar gelukkig keek de zuster wel op toen ze wat riep. De zuster maakte een beweging dat ze nog even moest wachten, maar als ze Lydia goed kende; ze had géén geduld. Met een simpele handdraai had ze de zuster onder controle met haar mutatie. Lydia liep de ziekenzaal weer uit met de zuster nog steeds onder dwang van haar bloed.
Toen ze weer bij Lorise aan kwam liet ze de zuster los. “Wat heb je gedaan, Lydia?” zei de zuster met moeite vanwege de pijn. Lydia haalde haar schouders op en zei:“Kun je haar helpen of niet?” De zuster knikte snel. Mooi, nu had ze tenminste wat goeds gedaan. Iets waar ze helemaal niet blij mee was. “kun je me helpen om haar mee te nemen naar de ziekenzaal, dan haal ik even hulp daar?” met een diepe zucht pakte Lydia de spullen van Lorise. Ze pakte een arm van Lorise en sleepte Lorise zo door de sneeuw richting de ziekenzaal.
De zuster rende zowat met wat andere mensen van de ziekenzaal richting Lydia. De zuster keek haar even boos aan, omdat ze Lorise ook nog door de sneeuw had gesleept. Maar ja, ze had Lorise wel naar de ziekenzaal gebracht. Ook al was het meisje nu helemaal bevroren en bewusteloos. Maar ze had wel iets goeds gedaan. Zo kon haar karma misschien wat omhoog. Lydia keek toe hoe Lorise door de mensen van de ziekenzaal in werd getild. Met een tevreden gezicht liep ze weg.
