And this is the red, orange, yellow flicker beat sparking up my heart [&Maurim]

Een naam bedenken voor een spin, het was ook weer iets dat je niet elke dag meemaakte. En hij nam zijn taak ook heel erg serieus hoor. Het moest een goeie naam zijn, een naam die de spin leuk zou vinden en de naam moest ook goedgekeurd worden door het meisje. Dat vond hij wel belangrijk. Uiteindelijk bedacht hij een passende naam, een Russische naam natuurlijk. Toen hij zijn voorstel had gedaan, knikte het meisje glimlachend. Ha, dus hij was goedgekeurd. Daar was hij blij om. Nu nog even zijn keuze verduidelijken, want ja, natuurlijk zat er een betekenis achter. Een die hij nog vond passen bij de spin, al zou hij waarschijnlijk de enige dude op deze planeet zijn die een spin met een ster ging vergelijken.

Toen hij zijn uitleg gegeven had, glimlachte ze nog meer en keek ze opnieuw naar de spin. Die bewoog een beetje op zijn schouder en hij grinnikte even. Dat kriebelde nog steeds flink. "Ze vind het een prachtige naam en ze wil je heel graag bedanken voor het geven van die mooie naam, ze is er erg blij mee." Zei ze, en hij grijnsde vrolijk. "Ik ben blij dat zij er blij mee is", Zei hij oprecht, hij meende het ook hoor. Zie hem eens een spin blij maken, wow. Nu de spin een naam had, werd het ook maar eens tijd dat hij haar naam wist, dus hij vroeg er maar naar. "Ja, ik denk dat alle mensen aan namen doen.. Mijn naam is Grace." Zei ze met een zuchtje, al kon hij niet echt plaatsen waarom. Maar al snel glimlachte ze weer, dus dat was goed, right?

En dan was het nu tijd om haar een knuffel te geven. Als zij dat wou natuurlijk. Hij merkte dat het voor haar nogal een big deal was, dus hij wou haar niet dwingen tot iets wat ze zelf niet wou, maar hij voelde ergens wel dat ze het kon gebruiken. Dus daarom besloot hij dat zij zelf moest kiezen wanneer ze hem wou knuffelen. Hij vond knuffelen wel fijn, zeker als hij er andere mensen een plezier mee kon doen. Afwachtend en vriendelijk keek hij haar aan, en na een korte tijd kwam ze overeind en sloeg ze wat aarzelend haar armen om hem heen. Ze legde langzaam haar wang op zijn schouder, en hij glimlachte tevreden. Voorzichtig legde hij op zijn beurt zijn armen losjes om haar heen, het was geen echte berenknuffel zoals hij andere mensen soms gaf, maar wel een zacht en lief gebaar om haar te laten weten dat hij haar wel aardig vond en dat hij er voor haar wou zijn.

Voor hij het goed en wel besefte, hoorde hij ineens voetstappen op de gang. "Uh-oh. Als zij me hier ziet, dan heb ik een probleem", Zei hij verontschuldigend. Snel sprong hij van het bed op de grond, keek Grace en Esfir nog even aan. "Ik zie jullie later nog wel es, okay? En bedankt, voor alles", Zei hij nog, waarna hij razendsnel terug in zijn vossengedaante veranderde en net op tijd onder een stoel bij de deur ging zitten. De verpleegster kwam de kamer binnen en keek Grace wat vreemd aan. "Ik dacht dat ik iemand hoorde", Zei ze wat argwanend. Hopelijk kon Grace een goed excuus bedenken. Dat ze zat te bellen ofzo. De verpleegster liep verder de kamer binnen en keek even naar de tv, waarna ze haar met een rilling terug omdraaide. "Heb je verder nog iets nodig?" Vroeg ze, en ondertussen glipte Maurim van onder de stoel naar de deur. Hij knipoogde nog even en liet een vossengrijnsje zien, waarna hij de gang in schoot en zich zo snel mogelijk uit de voeten maakte.