Let's have another toast to the girl almighty

Over positieve evoluties gesproken. Hij dacht al lang niet meer aan de pijn die hij had gevoeld in zijn hand, of de lompheid waarmee hij tegen de deur aan geknald was. Gelukkig maar, sommige dingen zou hij echt wel uit zijn hoofd willen wissen. Zoals die ene keer dat hij in een park bij hem in de buurt recht de fontein was in gereden met zijn bike. Redelijk awkward sinds er wel een groot aantal mensen in de buurt waren toen het gebeurde. En toen hij op stond, was hij uitgegleden en nog een keer gevallen. Ja, die dag zou hij het liefst ook gewoon uit zijn hoofd wissen.

Anyways, het stond vast dat er hem waarschijnlijk ook nog een paar slechte dagen te wachten stonden. Want op een eiland vol mutanten die hun mutaties gewoon op elkaar gebruikten, was het waarschijnlijk zo gebeurd dat hij ook nog in dit ziekenhuis zou belanden. "Ik heb geen idee, de verpleegster zei dat ze al meerdere slachtoffers had gemarteld" Zei ze met een frons. Oh great, nu was hij zeker bang om nog naar buiten te gaan.

Misschien had hij even wat afleiding nodig. En wat was er beter dan een gesprek over iets wat ze gemeen hadden? Het feit dat ze mutanten waren dus. Zij had ook meerdere mutaties, net als hij. Niet dat ze wist wat zijn tweede mutatie was. Daarom wou hij best even een demonstratie geven. Dat had hij daarnet ook al gedaan en ze had het leuk gevonden. En zijn andere mutatie was zeker ook wel een leuke, dus waarom ook niet?

Roméo was wel zo netjes om toestemming te vragen. "Jaa" Klonk het nieuwsgierig. Hij grijnsde even vrolijk en dacht toen even na. "Okay okay, ik ben heel zeker dat je dit wel kent", Zei hij, terwijl hij de geluidsgolven in de kamer begon te vervormen zodat de juiste tonen zouden weerklinken. Hij liet het even spelen en keek haar toen opgewekt aan. ”Zie me maar als je persoonlijke DJ. Ik ken heel veel liedjes, dus als je een voorstel hebt.. U vraagt, wij draaien“, Zei hij lachend, waarna hij haar afwachtend af keek.

» Song

she is love

robb stark

Een roos van metaal. Niet kwetsbaar maar sterk. En de schoonheid van de roos, het was niet echt de juiste beschrijving van Lorise. Ze was wel een roos, maar niet van metaal. Mooi en vol liefde maar ook kwetsbaar. Met die bloem werd ze vergeleken door haar moeder. Lorise was blij dat haar ouders haar altijd hadden gesteund en haar hadden geholpen met haar mutatie. Zonder hun kon ze zich wel voorstellen hoe het was geweest, dan was ze alleen maar roekloos geweest en dan had ze er geen controle over gehad. Ze wist wel dat als ze ooit kinderen zou hebben dat ze het dan net als haar eigen ouders ging doen. Ze had het altijd leuk gevonden hoe haar ouders waren met hun vrije zielen en hun liefde voor natuur. Bomenknuffelaars, haar klasgenoten maakten er wel eens grapjes over maar daar trekte ze zich niks van aan. Het was toch beter om leuke ouders te hebben dan saaie? Ze kon zich niet voorstellen hoe het was om saaie ouders te hebben die alleen maar op kantoor werkten.

Maar oke, ze had haar mutatie verteld zonder enige vorm van awkward zijn. Want ze had hem niet beinvloed, yay. Toch ging het ook wel even over hoe het erg was hoe sommige mutaten hun mutatie zomaar gebruiken op anderen. Ja jij Lorise, foei. Nee nooit meer eyecatch hoor. LovingTouch kon geen kwaad, want dan werden mensen gelukkig niet meteen verliefd. het was wel handig op slecht gehumeurde mensen of gewoon de onaardige mensen. Want het kon een gevecht of aanval voorkomen, waarom had ze dat niet bij Lydia gedaan? Ach, dat wist ze toch niet meer.

Roméo zei dat hij de bijnaam Maestro had en hij vroeg of ze wou weten waarom. Tuurlijk wou ze dat weten. "Okay okay, ik ben heel zeker dat je dit wel kent" zei hij. lorise keek een beetje verward wat kon hij doen dan? Toen ze muziek hoorde klinken viel haar mond een beetje open. Hij kon gewoon muziek laten spelen. Dat was echt heel gaaf. "Ja ik ken het, met Ariana right?" zei ze en luisterde wat beter. Jaa nu wist ze het wel zeker. Wat leuk ze kreeg nu bijna zin om te dansen ofzo. "Ik mocht van mijn moeder nooit meezingen met Ariana Grande, ik kan niet zo mooi hoog zingen als haar" zei en en lachte even. Ja haar moeder lachte altijd om haar zangkunsten, want die waren niet zo goed. Maargoed niet iedereen kon zingen he. ”Zie me maar als je persoonlijke DJ. Ik ken heel veel liedjes, dus als je een voorstel hebt.. U vraagt, wij draaien“ zei Roméo toen lachend. Vrolijk keek ze hem aan en tikte me haar hand mee op de muziek. "Dit is echt gaaf, je bent echt cool Roméo" zei ze enthousiast. Ze was echt even blij met muziek, ze vergat wel even haar hoofdpijn. "Mijn muzieksmaak is heel breed, ik vind bijna alles leuk. Ik hou wel heel erg van Ed Sheeran" zei met een glimlach. Hij kon dit met muziek dus hij vond het vast niet erg om over te praten. Lorise vond het in ieder geval niet erg.

Meteen toen hij dacht aan zijn andere mutatie, kreeg hij alweer heimwee naar Frankrijk. De clubs waar ze echt mega goeie muziek draaiden, maar ook de keren dat hij zorgeloos op zijn kamer muziek had lopen spelen zonder ook maar iets van technologische dingen nodig te hebben. Liedjes die hij maar één keer gehoord had, sloeg hij meteen op in zijn geheugen en dan kon hij nadien zonder enige moeite opnieuw luisteren. Gelukkig had hij ook chille ouders, van wie hij bijna elk weekend elke avond lang uit mocht gaan. Zolang zijn werk maar af was, ofcourse. Ze wisten hoeveel hij genoot van de vrijheid die hij kreeg, en ze konden het natuurlijk niet over hun hart krijgen om hem binnen te houden. Nee, zelfs geen huisarrest als hij iets stouts had gedaan. Zoveel geluk had hij wel.

Eens zien of ze zijn tweede mutatie even cool zou vinden als zijn eerste. Haar eerste reactie liet hem wel grinniken. Heel elegant enzo, maar ze zag er nog steeds best cute uit. "Ja ik ken het, met Ariana right?" Zei ze, en hij knikte bevestigend. "En Major Lazer. Major Lazer is echt geweldig", Zei hij. Ja, hij was wel voor de wat hardere en niet mainstream muziek. Evengoed luisterde hij naar de radio of ging hij naar gewone feestjes, maar niks ging boven een underground raveparty met niet zo heel bekende DJ’s die tenminste niet beïnvloed werden door hun record label.

"Ik mocht van mijn moeder nooit meezingen met Ariana Grande, ik kan niet zo mooi hoog zingen als haar" Vervolgde Lorise, en hij grijnsde. "Ik denk dat je moeder gewoon een hoorprobleem heeft", Grapte hij. Stiekem kon hij dat niet weten, want hij had haar nog nooit horen zingen, maar okay. Dat was zijn flirtend kantje weer. Daarna stelde hij voor om iets voor haar te spelen, als ze een voorstel had.

"Dit is echt gaaf, je bent echt cool Roméo" Zei ze, en hij keek haar heel cool aan. "Dat weet ik toch", Zei hij zo stoer mogelijk. Daarna schoot hij wel weer in de lach. Hij had een ego, maar het was niet zo dat hij zichzelf boven iedereen stelde. Dit was gewoon zijn manier om met complimentjes om te gaan. "Mijn muzieksmaak is heel breed, ik vind bijna alles leuk. Ik hou wel heel erg van Ed Sheeran" Vervolgde ze, en meteen schoot een nieuw liedje hem te binnen. Vanaf het moment dat hij er nog maar aan dacht, gingen de beats van het vorige liedje bijna flawless over in het volgende. Een remix van een van Ed Sheeran’s liedjes. "Geen idee wat je mening is over remixen, maar deze is zoooo chill", Verdedigde hij zich met een klein glimlachje voor de nogal rare keuze die in hem op gekomen was en nu door de kamer klonk.

» Song

she is love

robb stark

Muziek, Roméo liet gewoon muziek klinken zonder enig apperatuur. Hij kon het gewoon. Hoe awesome was het dat je gewoon een muziekje op on zetten waar je ook was. Lorise herkende het liedje en had onthouden dat ariana grande ook erin zong. "En Major Lazer. Major Lazer is echt geweldig" zei hij, Lorise knikte instemmend. "Ja.. chill" zei ze en luisterde wel geamuseerd naar het liedje. Het ariana grande gedeelte deed haar wel aan haar moeder denken, die altijd zeurde dat ze niet zo hard moest meezingen. Ze vertelde het ook aan hem want ze voelde geen schaamte ofzo. "Ik denk dat je moeder gewoon een hoorprobleem heeft" zei hij. Lorise moest lachen. "Nou je gaat spijt krijgen dat je dat hebt gezegd" zei ze lachend doelend op haar zangkunsten. Hij had haar nog horen zingen. Het was niet heel slecht ofzo maar zeker niet goed. Ariana Grande was gewoon een toontje te hoog. Maar dat hadden wel meer mensen dus een probleem was het niet. Ze vond Roméo echt cool en dat zei ze ook gewoon tegen hem. Hij keek haar cool aan, zo zo. "Dat weet ik toch" zei hij stoer en hij schoot net als Lorise ook in de lach. Oke, als hij dan zo stoer ging doen. "Jij bent dan wel cool. Maar ik he.. Ik ben awesome" zei ze ook zo stoer mogelijk maar ze had erg veel moeite om haar lach in te houden. Dat was wel te maar ze bleef toch even in haar rol. Ze deed gewoon even mee met de 'ik ben cool' flow. Totaal niet Lorise dus dat maakte het wel grappig voor haarzelf. Ze keek nog even heel stoer en hield even twee vingers als peace in de lucht. "Peace bro" zei ze extra overdreven en knipoogde even. Daarna schoot ze ook in de lweer in de lach. Ze kon dat gewoon niet. Eeen beetje als lief en onschuldig meisje praten als één of ander coole dude. Het zag er niet uit.

Lorise vertelde dat haar muzieksmaak best breed was en dan ze erg van Ed sheeran hield. oen hoorde ze de muziek een goede overgang maken naar een ander liedje. Ze herkende het deuntje meteen, het was van I see fire. het klonk anders maar wel heel mooi. Een glimlach verscheen op haar gezicht toen ze er verder naar luisterde. "Geen idee wat je mening is over remixen, maar deze is zoooo chill" zei Roméo. Lorise knikte, ja ze vond het ook echt chill klinken. "Ik vind remixen leuk, deze heb ik nog nooit gehoord maar het link inderdaad heel chill" vertelde ze en luisterde met genot naar het liedje, ze hield zo van ed sheeran. Het gaf wel een hele coole draai aan het liedje. Ze schrok wat van de deur die eerst op een kier zat en toen open ging. Ze verpleegster van net kwam binnen en keek hun verbaasd aan. "Waar komt die muziek vandaan? Je moet nu echt gaan slapen Lorise." zei de verpleegster. Lorise keek haar zielig aan en trok een pruilipje. "Maar ik heb een muziekje nodig om in slaap te komen" zei ze en sloeg haar armen om Roméo heen. Ze keek de verpleegster met een smeltblik aan. Het werkte wel. De verpleegster zuchtte en glimlachte. "Oke dan, heel eventjes dan maar" zei ze en liep ook meteen weer weg. Yes, wie kon nou op tegen Lorise's smeltblik? Helemaal niemand. Ze keek Roméo met een glimlachje aan en ze ging even confortable liggen. De verpleegster had wel gelijk, ze was best moe en het was al wat later geworden. Ze ging klaar liggen om te gaan slapen en bleef Roméo aankijken.

Muziek was echt een van de belangrijkste dingen in zijn leven. Muziek en slapen. Slapen met muziek, jaaa. Beste ding ooit. Niet dat hij in staat was om zijn mutatie in zijn slaap te gebruiken. Of wel? Geen idee eigenlijk, als hij sliep, sliep hij echt wel vast. Er kon letterlijk een bom naast hem ontploffen, hij zou er niet van wakker worden. Zeker niet na een lange nacht. Maar goed, nu was hij bezig met wat hij graag deed, en Lorise leek het ook wel te waarderen. Zoals voorspeld kende ze het liedje. Door Ariana Grande tho. Maar hij was meer een fan van Major Lazer.

Ze leek er ook wel mee in te stemmen. Toen begon ze over haar zangtalenten, dat haar moeder niet wou dat ze mee zong. Nu ja, dat kon ook aan haar moeder liggen ofcourse. "Nou je gaat spijt krijgen dat je dat hebt gezegd" Lachte ze, en hij lachte met haar mee. Toen ze zei dat hij cool was, kon hij het niet laten om er grappend op te reageren dat hij dat wel wist. Ze nam zijn houding over, probeerde zo stoer mogelijk te doen.

"Jij bent dan wel cool. Maar ik he.. Ik ben awesome" Zei ze, en hij grijnsde breed. "Tuurlijk, tuurlijk. Als je daar blij van word", Reageerde hij lachend, waarna hij even zijn hand door zijn haren haalde. Okay, voelde hij daar nu echt een kleine zwelling of niet? Lorise maakte ondertussen een peace teken. "Peace bro" Zei ze met een knipoogje, en hij keek haar met een gespeelde verdrietige blik aan. "Heb je me nu zonet gebrozoned?" Vroeg hij sip, maar daarna schoot hij weer in de lach. Ja, in de bro zone, nog erger dan de gewone friend zone. Omfg.

Praten over muziek was ook leuk. Echt leuk. Hij vroeg of ze nog een voorstel had, en ze zei dat ze Ed Sheeran wel goed vond. Spontaan weerklonk een remix door de kamer. Per ongeluk eigenlijk. "Ik vind remixen leuk, deze heb ik nog nooit gehoord maar het klinkt inderdaad heel chill" Reageerde ze op zijn verdediging. Roméo glimlachte tevreden. "Ik luister deze vaak voor ik ga slapen", Gaf hij toe. Hoeveel makkelijker was het om te relaxen als je muziek had?

Ineens ging de deur open, en geschrokken ging hij wat meer rechtop zitten. Hij wist even niet wat te zeggen, maar blijkbaar was Lorise wel zo slim om iets te bedenken, want de verpleegster ging zonder verder protest weer weg. Ze keek hem aan met een glimlachje en ging wat knusser tegen hem aanliggen. Hij liet de muziek zachtjes overgaan in een nieuw liedje en liet zich toen ook weer wat zakken. Toen zag hij dat ze zich klaar maakte om te slapen. "Euhm, zal ik weg gaan zodat je kan slapen?" Vroeg hij, terwijl hij haar vragend aan keek. "Ik kan later wel terugkomen, als je dat wilt", Stelde hij toen voor. Dat zou hij wel willen, hij had het echt wel fijn gehad bij haar.

» Song

she is love

robb stark

Oke zolang ze bij Roméo in de buurt was kon ze dus altijd dansen en zingen, werkelijk geweldig. Hij had een goede muzieksmaak vond ze want het liedje die hij liet horen vond ze echt wel leuk. Over cool zijn gesproken, Lorise ging ook even mee in de coole flow en deed haar best om stoer over te komen. "Tuurlijk, tuurlijk. Als je daar blij van word" zei hij en Lorise moest in haar rol blijven maar kon het niet laten om ook even te lachen. Ze bleef wel zo goed in haar rol mogelijk. Ja, peace bro. Wel met een peaceteken he. "Heb je me nu zonet gebrozoned?" vroeg hij sip. Ze moest lachen maar automatisch schudde ze snel haar hoofd. "Nee" zei ze snel en daar was ze wel verbaasd over. Wauwie, dat kon wel wat minder. "Ik bedoel, je mag zelf weten in welke zone je zit hoor" zei ze en grinnikte even om haar woorden. Leker vaag weer. Zelf hoopte ze niet in een friendzone te komen. Nee echt niet, wat was er nou erger dan 'gewoon vrienden' zijn?

Ze zei dat ze wel fan was van Ed Sheeran en hij liet ook wat horen, ze had het nog nooit gehoord maar ze vond het echt cool. Het was anders dan het origineel maar wel, leuk anders. Het had wel een rustgevende beat vond ze. "Ik luister deze vaak voor ik ga slapen" zei hij toen, dat geloofde ze wel. Lorise knikte. Ja hiermee zou ze ook wel makkelijk in slaap vallen. Het was trouwens best raar hoe ze bij dingen kon in slaap vallen. Ze kon ook heel goed slapen als je haar in een drukke kroeg zou neer zetten met wat harde muziek en veel gepraat. Ze wist niet waarom maar daar werd ze best slaperig van. Of dikke hardstyle ofzo, ze lag echt binnen een minuut te slapen. Juist bij de hele rustige acoustic muziek dan bleef ze langer wakker.

De deur ging open en het was dus de verpleegster. Ze zei dat Lorise moest gaan slapen maar, wie kon nou in haar ogen kijken en nee zeggen? De verpleegster in ieder geval niet. Dus ze hoefde niet meteen te slapen en Roméo hoefde gelukkig niet meteen weg. Ze ging even zo liggen dat ze kon gaan slapen nog steeds niet helemaal los van Roméo tho. Ze was het ook wel eens met het liedje dat hij liet horen. "Euhm, zal ik weg gaan zodat je kan slapen?" vroeg hij toen. Een beetje geschrokken keek ze op. Neeej, niet weg, dat wou ze niet. "Ik kan later wel terugkomen, als je dat wilt" stelde Roméo voor. "Nee, ik bedoel ja. ach.. ja voor het later terugkomen en nee voor het weg gaan". Gosh, Lorise. Het was wel erg duidlijk he die hersenschudding? Ze had zelf wel een beter voorstel, teminste dat was wat ze zelf graag wilde. "Blijf nog even hier, pleas? Ik merk het echt niet als je weggaat als ik slaap" legde ze uit. Ja wel eerlijk zijn, ze viel echt beter in slaap als ze tegen iemand aan lag. Dat was ook wat ze bedoelde, dat hij in nog even bij haar in bed bleef liggen. Ze had het niet doorgehad maar ze had zijn arm al vastgepakt voor het geval hij wou weggaan. Maar toen ze even keek naar haar hand die zijn arm had vast had liet ze hem ook meteen los. Ze grijnsde even en trok haar hand weg. "Als jij dat wilt?" vroeg ze nu even beleefd, ze wou niet opdringerig overkomen. Maar als ze in slaap kon vallen tegen hem aan dan zou dat natuurlijk perfect zijn. Of een kus voor het slapen gaan, nog beter! Omg, stop daar eens mee, niet overdrijven he.

Soms was het best vreemd hoe hij gewoon random nog maar aan een moment moest denken, dat er dan al een gepast liedje bij kwam. Als hij in een feeststemming was, of gewoon een vrolijke bui, dan klonk er vaak rave muziek in de kamer waar hij was. Gewoon lekkere muziek om op los te gaan, of underground dubstep ofzo. Ja, zijn leven was best wel cool met die muziek en alles. Je kon alles een soundtrack geven, gewoon wandelen werd wicked als je er dat ene deuntje van Star Wars achter stak.. Je eigen leven wicked maken was al wicked op zich, dus hij was het dubbel. Zo geboren, natuurlijk.

Jammer dat zij deze wicked persoon al meteen in de brozone stak. Of niet? Nogal snel reageerde ze "Nee”. Oh wow. Die had het zwaar zitten, of niet soms? Ghehehe. "Ik bedoel, je mag zelf weten in welke zone je zit hoor" Zei ze, en hij knipoogde even. ”De wicked-dude-die-muziek-speelt-als-ik-in-het-ziekenhuis-lig zone?” Zei hij plagend. Omg, dat hij dat zomaar vloeiend had kunnen uitspreken, hij was echt een wonder hoor. Nu goed, alweer gebeurde het dat zijn mutatie zomaar ineens reageerde op hoe hij zich voelde of op de dingen waar hij aan dacht, want spontaan weerklonk Ed Sheeran door de ruimte, vlak nadat ze gewoon die naam had uitgesproken.

Het lawaai had jammer genoeg wel de verpleegster gealarmeerd, maar die droop al snel weer af nadat Lorise haar met puppy eyes had aangekeken. Dat kon hij ook hoor, maar hij was te hard geschrokken in eerste instantie. Maar goed, de verpleegster zei dat ze slaap nodig had, en daar ging Roméo ook wel mee akkoord. Van slapen genas je sneller. Slapen was gewoon de beste uitvinding ook. De eerste mens ooit die in slaap viel had waarschijnlijk wel een gigantische ‘wtf gebeurd er’-ervaring maar either way, slapen was geweldig.

Dat natuurlijk totaal even ter zijde. Hij besloot maar dat het tijd werd om weg te gaan, zodat ze kon slapen. Toen hij dat echter voorstelde, greep ze zijn arm vast. Niet hard, maar wel duidelijk. "Nee, ik bedoel ja. ach.. ja voor het later terugkomen en nee voor het weg gaan" Zei ze. Hij keek haar een beetje verward aan. Wacht, al deze woorden. Okay, dus ze wou niet dat hij weg ging? Dat had hij wel gemerkt ja. "Blijf nog even hier, please? Ik merk het echt niet als je weggaat als ik slaap" Zei ze, en toen kreeg ze ook door dat ze hem vast had.

Lorise liet hem los, maar hij maakte geen aanstalten meer om weg te gaan. Als ze wou dat hij nog even bleef, dan deed hij dat. Met plezier tbh. "Als jij dat wilt?" Vroeg ze toen, en hij keek haar vrolijk aan. "Als dat is wat je wil, dan blijf ik wel", Zei hij, waarna hij wat verder onder de dekens kroop. "Maar niet boos zijn als ik zelf ook in slaap val, per ongeluk", Zei hij toen lachend. Ja, dat zag hij ook nog gebeuren ja. "Zal ik een slaapmuziekje opzetten?" Stelde hij toen voor, zich af vragend of ze een suggestie had voor welk liedje of niet.

she is love

robb stark

In het ziekenhuis gedeelte, met een leuke jongen, leuk muziekje erbij. Het was wel gezellig zo. Maar als Roméo er niet was geweest dan was het een stuk minder gezellige geweest tho. Dan zat ze hier depri fruit te eten en te wachten tot ze weer iets wist. Nawh, dat was echt niet leuk. Misschien was ze dan ontsnapt, als dat lukte. Ze was nog niet uit bed gestapt en ze wist niet of ze meer hoofdpijn zou krijgen van lopen. Of ze had om een tv gevraagd? Ze wist het niet want nu had ze gewoon menselijk gezelschap, een warm lichaam en een kloppen hart. Ze kon wel goed met hem lachen, door de gesprekken en grapjes leek de hoofdpijn even weg te gaan. Toch, je kon wel merken dat ze een hersenschudding had want er kwam alleen maar raar geblaat uit. ”De wicked-dude-die-muziek-speelt-als-ik-in-het-ziekenhuis-lig zone?” Zei hij toen het over de zone ging. Lorise lachte, dat hij dat zo kon zeggen. Nu moest ze het zelf ook wel even proberen. "Oke de wicked-dude die..wblabla" brabbelde ze er lachend uit. Moeilijk hoor zoveel woorden. "Ik vind het goed hoor, verwacht maar niet dat ik dat kan uitspreken, ik heb nog steeds een hersenschudding", verduidelijkte ze. Ja short reminder, haar hoofd functioneerde niet zoals het hoorde te doen.

Ed Sheeran stond op, een leuke remix van I see fire. Ze vond het wel cool en best wel rustgevend. Maar jammergenoeg kwam kort daarna de verpleegster binnen. Ze zou nu eigenlijk horen te slapen maar even een puppyblik en Roméo mocht wel blijven. Al had hij het idee dat hij weg moest zodat ze kon slapen. Daar was Lorise het niet mee eens. Ze reageerde snel en had hield hem tegen door zijn arm te pakken. Ze zei dat ze wou dat hij bleef en toen ze zelf realiseerde dat ze zijn arm vast had liet ze hem meteen los. Ze moest echt even rustig aan doen hoor. Gelukkig ging hij niet weg door haar actie. "Als dat is wat je wil, dan blijf ik wel" zei hij. Yes, dat was een hele opluchting. Hij kwam wat verder on de dekens liggen en Lorise glimlachte tevreden. "Dat is fijn" zei ze liefjes en keek hem dankbaar aan. Ze ging nog niet tegen hem aan liggen maar kwam wel wat dichterbij. Ze moest hem sowieso nog wat vragen. "Maar niet boos zijn als ik zelf ook in slaap val, per ongeluk" zei hij. Lorise grinnikte, dat zou ze helemaal niet erg vinden. Dan zou ze misschien naast hem wakker worden, daar zei ze geen nee tegen. "Ik vind het niet erg hoor, ik ben niet iemand die snel boos doet" zei ze met een grijns. Echt hoor, je moest wel heel gemeen zijn om haar echt boos te maken. En als ze boos was ging ze nog niet eens schelden of gemene dingen zeggen. Iemand dom noemen ging al ver. "Zal ik een slaapmuziekje opzetten?" Vroeg Roméo. Ze knikte en dacht even na, ze kon even niks bedenken, hersenschudding? "Verras me maar" zei ze met een glimlach. Oke, nu ging ze het toch even vragen. Ze kroop wat dichter naar hem toe zodat haar hoofd wat dichterbij de zijne was. Ze keek met haar blauwe ogen in de zijne en keek even extra lief. "Mag ik ook een kus voor het slapen gaan?" Vroeg ze zachtjes. Ze wist niet wat zijn antwoord zou zijn, maar dit haar lukte zonder mutaties dan was ze toch wel heel trots.

Roméo had zich zijn eerste dag wel anders voorgesteld, maar zo erg was deze onverwachtse wending niet. Op zijn eigen pijntjes na, had hij wel veel positieve dingen gekregen ook. Een eerste contact op het eiland, en dat al op dag 1. Dat was best wel goed gedaan. Alleen jammer dat ze hem meteen al in de brozone stak. Of niet? Hij mocht zelf zijn zone kiezen, en daar maakte hij even een grapje over. Hij hield zijn opties liefst open, zo open mogelijk dan. Dus een beetje vaag doen was wel het slimst. Lorise probeerde hem te herhalen, maar faalde daar nogal in. Ze blamede het maar op haar hersenschudding. "Ja, dat zal het zijn", Zei hij plagend.

Anyways, nadat de verpleegster er op had gewezen dat Lorise veel moest slapen, besloot hij maar om te gaan. Niet dat ze hem liet gaan, nee, ze nam zijn arm zelfs vast om hem tegen te houden. Awh. Al snel had ze hem overtuigd om te blijven. "Dat is fijn" Zei ze liefjes, en hij glimlachte vrolijk. Nu goed, hij waarschuwde haar wel dat het kon gebeuren dat hij zelf ook in slaap viel. "Ik vind het niet erg hoor, ik ben niet iemand die snel boos doet" Reageerde ze er op. "Gelukkig maar. Het laatste wat je wil is iemand die boos is als je net wakker bent", Grijnsde hij.

Eens zien of hij nog een liedje kon bedenken om te slapen, sinds ze hem had gezegd dat ze haar maar moest verrassen. Uiteindelijk wist hij er wel een, en zachtjes liet hij het weerklinken. Ondertussen was ze dichterbij gekomen, keek met haar blauwe ogen in de zijne, met een lieve blik er in. Roméo trok even vragend zijn wenkbrauw op. Wat was ze aan het doen?

"Mag ik ook een kus voor het slapen gaan?" Vroeg ze, en hij grinnikte even. "Hmm.." Zei hij, gespeeld twijfelend. "Alleen omdat jij het bent hoor", Zei hij toen, waarna hij haar blik nog heel even vast hield en toen voor de tweede keer zijn lippen op de hare drukte, deze keer een beetje langer dan eerst. Hier moest hij geen gewoonte van maken hoor, maar serieus, het was gewoon te leuk om het niet te doen..

» Song

she is love

robb stark

Zolang ze hier gezeldschap had vond ze alles goed. Het bed lag erg confortable en er was muziek op. Jep, het enige nadeel was die hersenschudding. Misschien zat het wel tussen haar oren maar ze was soms een beetje warrig. Lorise probeerde het lange woord te zeggen dat hij had gemaakt. Over in welke zone hij zat. Het was haar nog steeds niet duidelijk en ze kon het woord echt niet uitspreken. Daar gaf ze de hersenschudding de schuld van. "Ja, dat zal het zijn". Aha, dat was het echt hoor. Ze rolde even met haar ogen maar grijnsde breed. Ze wist dat hij haar gewoon plaagde. Het was opzich wel vreemd bij de ziekenboeg te zitten vanwege iemand anders. Dat had ze nog nooit gehad. Alleen maar door zichzelf door vallen en dingen breken maar verder niks. Nu zat ze hier omdat iemand haar opzettelijk pijn had gedaan. niemand had haar ooit opzettelijk pijn willen doen. En anders zorgde ze er gewoon voor dat degene dat niet deed.

De verpleegster kon het niet over haar hart krijgen om Roméo weg te sturen en haar direct te laten slapen. Plus, ze had Roméo zover gekregen dat hij ook bleef, Yay. "Gelukkig maar. Het laatste wat je wil is iemand die boos is als je net wakker bent" zei hij toen ze zei dat ze niet snel boos werd. Nee ze had zelfs geen ochtend humeur. het liefst sliep ze natuurlijk tot smiddags door maar als ze vroeg op moest vond het ook niet erg. Dan was de zon net op, en een opkomende zon was mooi, een begin van een nieuwe dag. Ja met hippie ouders leerde ze wel elke dag te leven en te lachen. Want elke opgaande zon was een geschenk van moeder natuur. Het was soms vervelend dat ze haar om half 4 mee naar buiten namen om naar de zonsopgang te kijken maar het was het elke keer weer waard. Slecht gehumeurde Lorise was zeldzaam, en als hij in slaap zou vallen en ze zou naast hem wakker worden.. Dan was ze echt wel honderd procent vrolijk. Zelfs met hoofdpijn. Bij het liedje die Roméo liet horen voor het slapen smolt ze wel even. Awh, hij wist echt wel van romantiek.

Hij was niet de enige die van romantiek af wist. Voor haar was het ook wel en roepnaam, als je 'romance!' zou schreewen dan zou ze zich aangeproken voelen. Tuurlijk moest ze nu wel even haar beste skills gebruiken want er was geen sprake van een eyecatch of lovingtouch. Toch, na zoveel liefde te hebben bestudeerd wist ze wel wat ze moest doen. Ze vroeg hem om een kus voor het slapen gaan. Ach, ze had toch al een kusje gehad omdat ze hier met een hersenschudding zat dus.. "Hmm.." zei hij. Toe nou, hij deed het gespeeld maar hij kon ook nog gewoon nee zeggen. "Alleen omdat jij het bent hoor" zei hij. Yaass, vreugdedansje in haar hoofd. Ze glimlachte breed tot zijn lippen de hare weer raakten. Toen ze haar lippen weer van de zijne af haalde. Keek ze tevreden naar Roméo. Yay for the kiss! Maar oke, een kus voor het slapen gaan dus. Ze haalde haar hand zacht en lief een keer door zijn haar en bleef hem nog even aankijken. Gewoon een paar minuten, omdat ze het wel echt waardeerde dat hij bij haar bleef. Dat was fijn zo voor het slapen gaan. Ze had het ook altijd fijn gevonden als haar moeder door haar haren streek voor het slapen. Daarna trok ze de dekens wat verder over hun heen. Wouw echt, hij in normale kleren en zij in zon ziekhuis ding waarin je dus geen borsten meer zag. Sexy hoor. Ze kroop nu weg tegen Roméo aan en ging in een goede slaap positie liggen. "Weltrusten Roméo" zei ze en sloot daarna haar ogen. Dit was wel de beste manier om in slaap te vallen. Tegen iemand aan, het horen van zijn hartslag of ademhaling. Echt tien keer beter dan alleen. Lorise was moe, en de omgeving en muziek lieten haar al snel in een diepe slaap vallen. Als een roosje.

zzzzz

» The New It Girl
» oh girl
» Lost Girl
» I kissed a girl and I liked it ~ Plotline
» I ain't no hollaback girl [&Amber]