Love Is The Answer vs. Lorise

Het aanbod van Lorise had hem wel aan het denken gezet voor even. Hij was sowieso al helemaal weg van haar, maar wat ze hem nu vertelde, was dat het allemaal nog intenser kon. Dankzij haar mutatie dan. Het was wel een onschuldig iets, want wat was er nu erg aan een mutatie die met liefde te maken had? Liefde was een heel mooi iets in zijn ogen, dus waarom zou hij het ook weigeren? Daarom stemde hij er mee in, benieuwd naar de ervaring. Want zo was hij wel, altijd in voor iets nieuws. Het was de eerste keer dat hij iemand een mutatie zou zien gebruiken op zijn ouders na dan. Plus, de eerste keer dat iemand een mutatie op hèm zou gebruiken.

Roméo vroeg zich af hoe ze het zou doen, en hoe het zou voelen. Zou hij het merken dat ze het gebruikte of niet? Daar zou hij wel snel achterkomen tho, dus hij maakte zich geen zorgen. Lorise boog voorover en gaf hem een zacht kusje op zijn lippen. Daarna keek ze hem afwachtend aan, met een glimlachje. En terwijl ze in zijn ogen keek, voelde het alsof zijn hart een sprongetje maakte. Toen ze zijn hand nam en er zachtjes over wreef, voelde hij hoe haar aanraking anders voelde. Alsof het tintelde. Zijn zintuigen werden scherper maar leken zich maar op één iets te kunnen focussen, en dat was op haar.

”Dit is geweldig“, Grijnsde hij vrolijk. Hij bleef in haar ogen kijken, alsof er niks anders meer bestond op deze wereld. Hij wilde dat ze hem aanraakte, knuffelde, kusjes gaf, gewoon alles, zodat het gevoel dat hij nu voelde zou blijven. Daarom leunde hij wat naar haar toe en kuste haar enthousiast, met meer overtuiging dan haar zachte kusje van daarnet. Ondertussen trok hij haar nog wat dichter tegen hem aan, liet zijn hand in de hare glijden en sloot toen even genietend zijn ogen.

Het hele relatie-ding was niet nieuw voor hem, maar deze keer was het wel anders. Deze keer vond hij haar echt leuk, wou hij echt dat het zou werken. Vroeger had het hem niet veel uitgemaakt als een relatie zou uitdoven. Nu al had hij het gevoel dat het veel pijnlijker zou zijn als Lorise ineens niet meer met hem zou willen omgaan. Ze was zo lief en zo grappig, en stiekem was hij misschien een beetje geobsedeerd door haar. Als hij haar zag op de gang, dan ging zijn hart vanzelf al sneller slaan, en hij kon het niet tegenhouden. Het was vreemd, maar het voelde wel super goed. Alsof hij nu al niet meer zonder kon, zo was het een beetje.

En dat gevoel versterkte ze nu alleen maar door haar mutatie even in te zetten. Want hoewel ze dat eerst niet had gedaan, had ze nu zijn toestemming. Hij was er ook wel nieuwsgierig naar natuurlijk. Het effect was echt fantastisch. “Jij bent geweldig” Zei ze nog, waarna hij haar toch even dichterbij trok om haar een lange kus te geven en daarna gewoon met haar te knuffelen. Care dat er nog mensen in de ruimte waren, hij was hier voor haar en met haar en had momenteel geen aandacht meer voor wat dan ook behalve haar.

Lorise keek even naar het podium, waar verschillende mutanten al hadden gezongen. Er zaten goeie dingen tussen en ook heel erg goeie dingen. Serieus, er zat hier zoveel talent, somehow. Haar blik gleed weer naar hem en haar nieuwsgierige blik voorspelde al genoeg. “Als je een liedje zou moeten zingen? Welke zou je dan zingen?” Vroeg ze, en hij keek even grijnzend. "Ik zou het je kunnen vertellen..", Zei hij geheimzinnig, waarna hij even in haar zij porde. "Maar ik zou het ook kunnen doen", Grijnsde hij toen opgewekt. Yeah, met zijn mutatie kon hij ook zijn stem een beetje vervormen, zodat het leek alsof hij toonvast zong. Een beetje cheaten maar who cares anyways.

Roméo gaf haar nog een laatste kus, liet hem lang duren en beet ook even speels op haar lip. Toen tilde hij haar moeiteloos op en nam hij haar mee tot vlak voor het podium, waar hij haar neer zette op de bank, recht tussen de fluffy kussens en de bloemblaadjes. Hij knipoogde even naar haar en stapte toen op de DJ af, die hem vroeg welk liedje hij moest draaien. "Dat kan ik zelf wel, thanks tho. Geef me maar gewoon de mic", Zei hij met een vriendelijk glimlachje. De kerel haalde zijn schouders op en deed gewoon wat hij vroeg.

In het midden van het podium bleef hij staan, sloot heel even zijn ogen en zette zijn mutatie in gang. De beats van Kygo, ja misschien was hij ook een beetje obsessed met hem, klonken door de hele kamer. Yeah, that’s right. Hij had geen stereo nodig om muziek te maken. Hij gaf niks om de blikken die hij kreeg en kon alleen maar naar Lorise kijken, glimlachte even voor hij de eerste woorden zong. "I'm a flame, you're a fire. I'm the dark in need of light", Zong hij nog een klein beetje onzeker in de microfoon. Okay, hoe de hell was het in hem op gekomen om hier te komen staan? However, hij moest even focussen nu. De tekst goed brengen en de muziek ook laten doorgaan. Gelukkig ging dat bijna automatisch, dankzij het vele gebruik en oefenen van zijn mutatie. "When we touch, you inspire. Feel the change in me tonight", Ging hij verder, met al wat meer zelfvertrouwen.

Uiteindelijk zong hij de hele tekst foutloos, zonder nog te aarzelen. Toen de lyrics even stopten, stapte hij van de stage en trok hij haar aan haar hand overeind. Hij liet haar een rondje draaien en grijnsde enthousiast, terwijl hij ook niet vergat om de tekst mee te zingen. Het laatste refrein klonk al, en hij trok haar dichter tegen zich aan, terwijl hij diep in haar ogen keek. Hij sloeg zijn arm om haar onderrug heen en knuffelde haar terwijl hij verder zong, en toen het einde er bijna was, liet hij het geluid stiller gaan, zodat het in een mooie fade-out eindigde. Met een afwachtend grijnsje keek hij haar aan, zich af vragend wat ze er van zou vinden.

Zingen voor een heleboel mensen, hij had het wel eerder gedaan maar meestal was het dan gewoon puur voor de lol en met zijn vrienden. De meeste gezichten hier kwamen hem wel bekend voor, maar hij had buiten Lorise nog met niet veel mensen gesproken. Hier en daar zag hij iemand waar hij les mee had, maar daar bleef het  bij. Hij moest eens beginnen werken aan zijn sociale contacten, maar hij wist nu al dat hij de komende dagen sowieso standaard bij Lorise te vinden zou zijn. Misschien kon ze hem voorstellen aan haar vrienden, dan waren dat meteen weer twee vliegen in één klap. Yeah, hij met zijn meesterplannen standaard.

Maar eerst moest hij haar hart helemaal veroveren, en hoe kon dat beter dan met een song met wat betekenis in de lyrics? Misschien nog een keer zelf voor de muziek zorgen. En dan had hij het niet over cheesy doen met een gitaar en een acoustisch liefdesliedje brengen. Nee, hij pakte het aan op zijn eigen manier, de Roméo manier. De muziek klonk door de ruimte zonder dat de DJ ook maar iets deed, hah, hoe pro was dat? Hij wekte er zeker de nieuwsgierigheid mee, al kon hij voorkomen dat hij ging blozen.

De lyrics kwamen vlot uit zijn mond, en het klonk echt wel zuiver en mooi, al zei hij het zelf. Hopelijk vond Lorise dat ook. Haar glimlach werd groter, vooral toen hij haar meenam naar het podium. Iedereen mocht zien dat dit liedje voor haar was ofcourse. Uiteindelijk liep het liedje ten einde, en hij liet het mooi aflopen. Met een grijnsje keek hij haar aan, maar hij werd onderbroken door haar lippen op de zijne. Hmm, dat voelde echt gewoon illegaal goed ofzo. “Dat was geweldig Roméo, dankje” Zei ze, waarna ze hem opnieuw een knuffel gaf.

Hij grinnikte even en sloeg zijn armen ook om haar heen. Met gemak tilde hij haar op en droeg haar van het podium af, want de volgende persoon stond al klaar om een liedje te zingen. Hij ging met haar op de bank zitten en liet zich achterover zakken in de kussens. "Dit is toch wel de eerste en de laatste keer dat ik dit doe hoor", Grijnsde hij, waarna hij zijn hand in de hare liet glijden en zachtjes met zijn duim over haar huid gleed. "Je t'adore, ma petite", Fluisterde hij toen in haar oor, waarna hij een kusje op haar wang drukte.

Wie had ooit gedacht dat hij voor publiek zou gaan zingen? Damn, als dat het resultaat was van haar mutatie.. Dan had hij nu al medelijden met de mensen die bij hem in de buurt waren als hij nog een keer zou gaan zingen of wat dan ook. Hij wou gewoon heel graag haar blij maken en haar zien lachen, want dat gaf hem het beste gevoel ooit. Hij wou er voor zorgen dat ze de dag van haar leven had, want als zij gelukkig was dan was hij dat ook. Haar vrolijkheid stak hem aan, en haar lach was het mooiste wat hij ooit had gehoord en haar ogen waren de mooiste ogen die hij ooit had gezien.. Yeah, haar mutatie was echt wel een leuke, en hij vond het zeker wel okay dat ze hem had gebruikt.

Toch maar even melden dat ze niet moest denken dat hij haar nu elke dag een ware lovesong zou opdragen. Misschien wel voor haar alleen dan tho, maar beter niet meer in het publiek. “Aawh, maar je was heel goed hoor” Zei ze, en zijn grijns werd wat breder. "Awh, merci", Zei hij, terwijl hij voelde dat zijn kaken een beetje rood kleurden. Verdergaand in het Frans vertelde hij dat hij een soort van van haar hield. Het was meer.. Dat hij haar adoreerde, aanbad. Want ja, of het nu kwam door haar mutatie of niet, het was wel zo hoor. “I love you too” Reageerde ze, en hij voelde zijn hart een sprongetje maken. Ze knuffelde hem opnieuw en hij hield haar tevreden vast. Hmm, dit was toch wel het beste hoor.

Even gleed zijn blik naar de kleine Cupid-hanger om haar nek. Hij was er nog steeds erg trots op, en nog trotser dat ze hem wou dragen ook. Ineens schrok hij op van een chocolaatje dat vlak voor zijn mond werd gehouden. Hij nam het voorzichtig tussen zijn tanden en at het toen op. Omg, dat was echt freaking lekker. “Heb je eigenlijk al meer mensen ontmoet?” Vroeg ze toen, en hij schudde twijfelend zijn hoofd. "Nah, niet echt leren kennen. Wel al wat mensen van mijn klas waar ik hun naam van weet en al die dingen, maar ik heb nog niet echt vrienden gemaakt?" Bekende hij. Hij haalde even zijn schouders op. "Maar dat komt nog wel, ik ben best een makkelijk persoon denk ik", Grijnsde hij toen. "Jij sowieso, right? Je bent al opgenomen in het feestcomité, dus jij kent vast superveel mensen", Vroeg hij, deels nieuwsgierig naar wie zij allemaal al had leren kennen.