Die hard [&Dante]

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Vreemde talen, een vak waar ze eigenlijk helemaal niet goed in was en de leraar mocht ze ook nog niet helemaal, waarom ze hier dus wel zat wist ze niet. Ze had beter gewoon deze les ook kunnen skippen, maar goed nu zat ze er al en kon dat niet meer. Haar hoofd legde ze over haar armen heen en een zucht schoof over haar lippen van verveling, alleen ze merkte al snel dat ze lerares haar een beetje boos aankeek. ”Beetje te laat op bed gegaan Jackie?” Vroeg ze aan haar en versuft kwam ze overeind waarbij ze maar gewoon knikte omdat het toch wel waar was. Valentina schudde eventjes met haar hoofd en ging verder met de uitleg, ze had geen zin om alweer aandacht aan Jackie te besteden omdat ze ook wel wist dat het niet zoveel zin had. Bovendien had ze lerares medelijden met haar, omdat ze wist wat er was gebeurd voordat ze naar het eiland kwam, dat kon ze uit de gedachten van de vrouw halen. Jackie vond het alles behalve leuk wanneer mensen dachten medelijden met haar te hebben of wat dan ook, maar deze keer liet ze het gewoon. Dat had ze bij James niet gedaan, maar die ging de confrontatie aan met haar over wat er was gebeurd, dat kon je gewoon beter niet doen. Heel even keek ze in het rond, zocht ze haar volgende slachtoffer voor misschien een Daily Nightmare, ze had er al wel een paar in haar hoofd maar hier kon ook nog iets interessants zitten. Kon hier alleen niets vinden, het grootste gedeelte was ook gewoon met hun aandacht bij de les, lekker saai. Ze draaide zich eventjes naar Grace toe, naast wie ze zat in de klas. Heel eventjes stootte ze het blonde meisje aan en keek haar met een grijns aan. Ze trok alleen haar wenkbrauwen op, niet wetend wat Jackie hiermee bedoelde. ”Die mot daar,” Fluisterde Jackie zo zachtjes mogelijk, zelfs zo zacht dat ze het niet zou kunnen horen maar de vertelde het ook nog eventjes via haar telepathie aan het meisje. Ze zuchtte eventjes, wist nu wel wat Jackie ermee bedoelde. ”Don’t worry, ze zal er niet naar slaan, daar zorg ik wel voor.” Zei ze nog via de telepathie, om Grace gerust te stellen dat haar gevleugelde vriend niets zou gebeuren. Nog eventjes keek Grace haar bedenkelijk aan waarnaar ze zich toch begon te focussen op die motvlinder daar bij het raam. Jackie zorgde ervoor dat op precies het goede tijdstip de lerares aangevallen werd met een diepe angst voor het diertje en een heftige schrik. Hun plan werkte, de motvlinder vloog op de vrouw af en al snel sprong ze zowat in de lucht van angst en rende ze ervoor ineens het lokaal uit. Grijnzend keek Jackie door de klas heen. ”Guys, het ziet ernaar uit dat we vrij zijn.” Zei ze even door de klas heen terwijl ze haar spullen pakte en snel het lokaal uit liep. Zwaaide nog eventjes naar Grace die wat overdonderd nog op haar plaats zat maar toch ook begon haar spullen op te ruimen.

Ze sjeesde nog eventjes langs haar kamer om haar oude skateboard daar op te halen, die vond ze in de hoek naast haar bed. Het was gewoon een simpele zonder al te veel design erop, bovendien wou ze dan altijd zelf iets ontwerpen. Ze pakte het skateboard op en wandelde ermee weer weg, het was wel een beetje vroeg voor wat ze had afgesproken qua tijd met Dante, maar dat kwam doordat ze de leraar eerder de les uit had gejaagd met Grace dus ze had tijd genoeg. Natuurlijk kende ze Dante al wel, ze wist al heel veel over hem, meer dan hij wist. Jackie had haar research al gedaan op de meeste leerlingen voor het blog en hier zat hij ook tussen. Het was namelijk een behoorlijk interessant verhaal geweest waar zij en Aurélia wel wat mee konden. Dat hij ook kon skaten was alleen nog wel nieuw geweest voor haar en dat was iets dat ze stiekem wel leuk vond, omdat ze dat zelf ook wel redelijk een beetje kon. Vroeger toen haar moeder haar volledig negeerde ging ze altijd naar een skatepark toe om daar met een groep mensen te chillen, en zo leerde ze ook een beetje skaten eigenlijk. Buiten aangekomen dropte ze het skateboard op de grond en ging ze zo verder naar het skatepark toe, waar ze het hem had afgesproken. Ze was wel een beetje vroeg maar dat maakte niet uit, kon ze eerst nog even weer inkomen omdat het voor haarzelf ook alweer even geleden was.
Het duurde niet zo heel erg lang voordat ze bij het skatepark aan was gekomen en Dante was hier blijkbaar nog niet, waardoor ze dus ook nog even zelf kon skaten en weer kon inkomen. Eerst bond ze haar haren nog wel in een staart waarnaar ze weer op haar skateboard stapte. Ze begon daarom ook gewoon makkelijk met wat trucjes die ze nog wel kon, tot ze er toch wel weer redelijk in kwam. Begon ze met simpele trucjes over dingen heen en over randjes heen glijden. Zo vergat ze eigenlijk een beetje de tijd en was ze helemaal bezig met wat ze aan het doen was.

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Thuis was ze soms echt non stop wezen oefenen om sommige trucjes om ze zo goed mogelijk te kunnen uitvoeren, zonder vallen of bijna vallen want dat zag er ook niet cool uit. Iedereen daar leerde haar zo’n beetje zijn eigen trucjes al was niet elke jongen daar even blij geweest met een meisje op een skateboard, vonden dat dat net iets meer was voor jongens. Ja om stoer te doen zeker, dat mochten meisjes niet doen. Wel, in ieder geval duurde het niet lang voordat ze zelf ook door zouden krijgen dat Jackie wel even wat stoerder was dan hun, niet echt natuurlijk. Jackie had de mogelijkheid ze bang te maken voor sommige trucjes, en uiteindelijk had ze hun ook gewoon geheel bang gemaakt voor het skaten waardoor ze hun nooit meer terug zou zien. Tja, dat kreeg je wanneer ze vond dat Jackie als meisje geen recht had om te doen wat ze leuk vond en dacht dat ze niet stoer was. Nu waren het die jongens die nooit meer op een skateboard zouden staan, en niet Jackie omdat ze toevallig een meisje was. Gelukkig waren er ook genoeg geweest die het wel konden respecteren en het wel stoer vonden, dus die hield Jackie gewoon als vrienden. Dat waren bovendien ook de gasten die haar trucjes leerde, dus ze waren ook nog eens heel handig.

Ze was nu gewoon weer die oude trucjes aan het oppakken over de wat kleine dingen, zoals rails of kleine verhogingen in het beton. Het ging nog best goed, alles wat ze kende was ze nog niet verleerd en ging nog behoorlijk soepel. Haar balans was dan ook heel goed en met snelheid kon ze goed omgaan. Ze kon ook nog wel kleine trucjes bij een kleine halfpipe, door bijvoorbeeld over de rand heen te sliden of heel eventjes stil te staan door met de neus op de rand te blijven staan. Verder waren draaien nog gewoon makkelijk voor haar om te doen. Het duurde alleen niet lang voordat ze merkte dat iemand haar was komen joinen in het skatepark en eventjes rolde ze langzaam over haar skateboard vooruit om te kijken. Dat moest als ze het goed had Dante zijn, maar natuurlijk had ze dat goed want dat wist ze al, ze kende hem al beter dan hij wist. Benieuwd naar war hij kon bleef ze kijken en was ze toch wel een beetje verwonderd door wat ze zag. Om eerlijk te zijn was het beter dan het meeste was ze in London in het park had gezien, dus dat was echt helemaal niet slecht. Daar waren ze ook al best goed namelijk.

Hij kwam uiteindelijk met een fly-out naast haar terecht en ondertussen had Jackie haar board ook al vast gepakt met haar hand. Ze keek hem aan wanneer hij naast haar was komen staan en zijn board ook heel simpel vast had alsof er niets aan de hand was, alsof er daarnet gewoon niets gebeurt was. Ze keek hem met een klein grijnsje aan. "Hi.. Jij bent Jackie?" Vroeg hij waarna ze meteen knikte. ”Dan ben jij Dante?” Vroeg ze hem waarbij ze haar gezicht meer naar hem toe draaide en eventjes haar wenkbrauw uitdagend optrok. ”Je bent beter dan ik dacht, dus ik denk dat je vanaf nu aan me vast zit, als leerling ofzo.” Zei ze nu tegen hem waarbij ze haar een mondhoek optrok. Ja, dat wilde ze ook wel leren, zeker weten..

Even een filmpje waar ik inspiratie uit heb gehaald en wat Jackie's skills een beetje zijn xD (moet wel even doorspoelen naar 3 minuut 20 ofzo want intro is heel erg lang)

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Jackie bezat veel basis van het skateboarden maar het was een feit dat Dante er al echt veel beter in was dan haar, iets wat ze eigenlijk niet had verwacht, die verhalen waren haar dan nog niet verteld en ze had hem nog niet van close gezien om zijn gedachten te lezen. Nu kon ze dat wel en dus ook veel informatie verkrijgen van de break up met Olivia waar ze al wel over had gehoord, en waar zeker nog een Daily nightmare van zou komen, maar op het moment was ze drukker met het bekijken van zijn run. Dat was nu even interessanter dan dat blog van haar en Aurélia. Sowieso deed Jackie dat eigenlijk alleen omdat ze het leuk vond mensen tot waanzin te drijven door roddels en verhalen, en Aurélia volgens haar alleen maar om Aly zwart te maken. Iets waarmee ze nu misschien ook iets kon, Dante was immers het broertje van Adrian en hij was de vriend van het meisje dat Aurélia zo leek te haten. So er was iets van een connectie hier.

Al was dat wel echt iets om later nog wat op in te graven, nu wilde ze wel wat van deze skateboardskills leren eigenlijk, want het was toch iets wat Jackie wel erg leuk vond om te doen, naar galopperen door het bos of over het strand. Hij kwam uiteindelijk ook al naast haar terecht en vroeg nog even na of het wel echt haar was, waarnaar ze het even terugkaatste ook al wist ze het antwoord allang, maar dat hoefde hij niet te weten. Hij knikte eventjes waarnaar Jackie besloot een opmerking te maken over zijn skills die beter waren dan gedacht en dat hij nu dus soort van aan haar vast zat, want tja Jackie wist bij wie ze moest zijn nu. “Ik weet niet of je dat bedoelde als compliment, maar bedankt denk ik?” Vroeg hij na even kort te moeten lachen om haar opmerking. Grijnzend trok Jackie haar mondhoeken op om hem dan toch maar te laten weten dan het een compliment was. Jep, hij ging nog niet zo makkelijk van haar af komen, als Jackie eenmaal iemand kende die ze toch wel heel cool vond en waarvan ze wel iets zou kunnen leren, zat ze aan haar vast. Daar loog ze echt niet over. “Ik heb gezien dat je zelf ook al redelijk wat kan.. En je bent niet bang voor snelheid, wat altijd wel een 1 up is” Zei hij vervolgens grijnzend waardoor ze zelf ook even trots grinnikte. Nope, niet bang voor snelheid, ze had daar echt weinig angst voor. “Can you keep up with me tho” Zei hij vervolgens met een knipoog waarnaar hij al snel vertrok met zijn skateboard, zo de bowl in. Het duurde heel eventjes voordat er een reactie in Jackie kwam maar zelf dropte ze zich ook al snel achter hem aan de bowl in. Ze had zelf nog vrij weinig ervaring van skaten in de bowl, dat had ze nog niet echt vaak gedaan en zo wel was ze vaak nog gevallen. Deze keer besloot ze alleen niet ze vallen, het risico te nemen en gewoon smooth op haar gevoel af te gaan achter de jongen aan. Ze was snel en haar gevoel klopte vaak wel erg goed dus met een klein beetje moeite lukte het haar hem te volgen zonder te vallen, niet sneller dan hem tho, langzamer waarschijnlijk maar hea. Het was iets toch?

Hij keek ook even achterom naar haar toe, iets wat ze nog net kon zien omdat ze toevallig even keek naar waar hij heen zou gaan. Beter had hij alleen even niet weggekeken want hij ging nu echt recht op een boom was. Echt hoor, meisjes mochten dan misschien minder ‘moedig’ zijn – wat dus echt niet waar was – maar jongens konden soms echt zo dom, klunzig en roekeloos zijn. Zelf was ze al klaar om de bocht te maken en wel de boom te ontwijken maar voor hem zat er niets anders meer op, alhoewel. Hij leek nog wel goed te zijn in het bedenken van een oplossing, want hij kwam er gewoon heelhuid vanaf en het zag er nog stoer uit ook hoe hij tegen de boom aan was gesprongen en uiteindelijk terug op zijn board terecht was gekomen. Dat was wel even knap en dat moest ze toegeven. Jackie minderde al vaart en maakte nog een mooi bochtje om vervolgens ook tot stilstand te komen. Ze popte haar board omhoog en nam deze vast waarbij ze hem weer aankeek in zijn grote ogen. "Ik zweer, die boom was er ineens uit het niks", Grijnsde hij en eventjes grinnikte ze waarbij ze haar wenkbrauwen optrok en even naar haar board keek. ”Je kan me veel wijs maken maar dat niet,” Zei ze grinnikend waarbij ze hem weer aankeek. ”Bomen groeien niet zo random.. Maar nice catch tho.” Vervolgde ze half lachend. Nadenkend keek ze hem eventjes aan met haar bruine ogen. ”En dan mag jij nu proberen mij bij te houden.” Zei ze uitdagend waarnaar ze zelf weer heel snel verdween door vaart te maken en verder door de bowl te racen. Niet het beste idee, dat wist ze zelf ook wel maar Jackie was niet van plan dit spel zo te spelen, vals spelen kon ze goed en hier op het mutanten eiland kon dat nog beter. Bovendien wilde ze zelf ook even een indruk maken, of iets in die richting. Schokkend zou het misschien wel even zijn, maar aan de andere kant was het te verwachten op een eiland zoals deze. Alleen zou Dante het ook verwachten? Waarschijnlijk niet. Ze zocht even naar het moment waarop ze het niet meer vol zou kunnen houden hem van haar af te schudden of wat dan ook, en net op dat moment waarop het er voor haar niet meer goed uit zag, sprong ze op een rand af en gooide ze haar board weg. Niet op een slechte manier waardoor die stuk zou gaan, het zou enkel gewoon wegrollen. Ze zette een snelle verandering in en binnen een paar seconden hoorde ze geen voeten meer over het beton maar hoeven. Doordat Jackie aan het rennen was kwam de merrie ook meteen in een galop aan en ging ze in een rotvaart over het beton heen. Een normaal paard was al lang uitgegleden maar Jackie kon dit wel hebben, al minder ze toch al snel vaart en draafde ze om de bowl heen. Luid brieste ze en verliet een wolkje damp haar neusgaten. Altijd grappig, om op de meest onwaarschijnlijke momenten te veranderen in dit grote gespierde zwarte paard.

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Het feit dat hij daarnet bijna tegen een boom aangeknald was vond ze ergens wel grappig, ze had waarschijnlijk ook in een deuk gelegen als dat was gebeurd. Sorry, daar kon ze dan niets aan doen, leedvermaak all the way. Wat dat betrof kon je aardig ook wel van haar lijstje schrappen. Je kon namelijk niet van haar verwachten dat ze dan nog je ging helpen ofzo, dat soort dingen deed ze niet. Iemand kon zichzelf prima zelf redden, daar was zij niet voor nodig. Dat bleef ook maar weer, want hij had zichzelf prachtig gered van die afgang. Wel ging Jackie natuurlijk niet geloven dat die boom daar zo ineens random was komen staan, want ja dat kon niet, dat wist hij zelf ook wel. Hij keek haar even gespeeld beledigd aan en ze bleef hem gewoon grijnzend aankijken. “Het was een mutantenboom hoor, dat zie je toch?” Vroeg hij met een verdrietig gezichtje. ”Nah-ah, gewoon een boom, meer niet.” Zei ze droogjes terug om hem eventjes te pesten. ”Ik zie er niets bijzonders aan.” Vervolgde ze nog waarnaar ze aankwam met dat hij haar nu wel even mocht proberen bij te houden.

Ze was nog redelijk goed maar ze had dan ook wel een redelijk goede feeling voor al dit, het was nog niet super goed en niet perfect maar hea, het was tenminste iets right. Ze moest nog leren, wist nog lang niet alles wat er te weten viel over skaten en trucjes enzo. De basis had ze en ze kon redelijk overweg met hobbels en dat soort dingen, want ze viel er niet over en zonder te vallen bewoog ze zich door deze bowl heen. Toch kon Dante haar makkelijk bijhouden en zelf inhalen als hij wilde na een tijdje, want Jackie was hier duidelijk niet de beste in. Beetje jammer voor hem was alleen dat ze hem niet liet winnen, echt niet. Ze was behoorlijk competitief en liet niet snel iemand van haar winnen, desnoods moest ze gaan vals spelen, dat deed ze dan graag. Daarom sprong ze zo ineens de bowl uit en liet ze haar skateboard gewoon wegrollen om gewoon verder te rennen. Dante zou moeten afrennen als ze zo door bleef gaan want op zijn board was hij veel sneller dan haar, maar was hij ook sneller dan een grote zwarte merrie? Binnen een paar seconden was Jackie ineens geen mens meer maar een paard en begon ze in galop weg te rennen. Ze moest wel een beetje uitkijken wegens uitglijden, dus daarom besloot ze wel snel weer te draven. Hoeven waren niet altijd even handig op glad beton. Ze draafde om de bowl heen en brieste even luid terwijl ze Dante in de gaten hield met haar donkere bruine ogen. Die blik in de ogen van de jongen, echt hoor als Jackie nog een mens was geweest nu was ze al op de grond gaan liggen van het lachen. Zeker nadat hij ook nog eventjes leek te vergeten dat hij op zijn board stond en hierdoor even door de lucht vloog.

Jackie draafde gewoon door terwijl ze jongen even over zijn schouder wreef en pijnlijk keek, waarnaar hij haar toch ook al snel weer aankeek. Ze draafde even een rondje om hem heen en bleef hem aankijken met diepe donkere bruine paarden ogen “Dat was best slim maar damn, kon je ook even niet?” Riep hij naar haar terwijl ze weer weg van hem draafde en op een afstandje bleef staan. ”I know, sorry ik kan niet zo goed tegen mijn verlies.” Zei ze tegen hem via haar gedachten naar die van hem, maakte nu even gebruik van haar telepathie omdat dat makkelijker was. Als paard kon ze ook niet echt praten maar zo nog altijd wel. Hij haalde even zijn skateboard op uit de bosjes en reed daarnaar terug naar haar toe, terwijl Jackie daar nog steeds stond als een groot zwart paard in de zon met haar glimmende vacht. Ze was een mooi jong dier met een grote en gespierde bouw. Nieuwsgierig draaide ze haar oren naar voren en deed ze even een paar stappen verder in zijn richting met haar hals voorover gebogen. “Waarom ben je zo groot, djeezes fuck man” Merkte hij niet veel later op wanneer hij naast haar was komen staan met zijn skateboard. Behendig draaide ze haar lichaam om en begon ze rondjes om hem heen te lopen, even een beetje intimideren zoals ze wel vaker deed in dit lichaam. Vond ze leuk. ”Nog nooit een paard van dichtbij gezien?” Vroeg ze toen nieuwsgierig omdat hij een opmerking maakte over haar grote. ”Of alleen pony’s?” Vroeg ze er vervolgens nog grinnikend achteraan, allemaal via de telepathie zoals ze nog even niet terug hoefde te gaan. Haha, nee Jackie was zeker geen pony, ze was echt een groot paard en haalde dan ook makkelijk de schofthoogte van een volwassen fries.

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Nog steeds was het wel dat kleine kantje van haar die dit echt hilarisch vond om hem door de lucht te zien vliegen van zijn board af, alleen al omdat het haar een winstpunt gaf en Jackie hield daar wel van. Mja ze kon er ook niets aan doen, ze was behoorlijk competitief ingesteld en kon gewoon niet zo goed verliezen. Hij mocht eigenlijk nog van geluk spreken dat ze haar mutatie nog op hem had afgevuurd waardoor hij nu ook ineens heel bang voor haar zou zijn. Niet dat ze nu helemaal geen mutatie op hem had afgevuurd, I mean ze was heel plotseling in een paard veranderd, dat was geen mutatie ofzo hoor. Ze genoot er wel altijd van om in het grote en massieve lichaam te zitten van de jonge zwarte merrie en een hele hoop gezonde spiermassa bezat. Ze was veel sterker dan Jackie en bewoog ook sierlijker rond dan het meisje met haar krachtige benen. Haar hoofd was hoog in de lucht gehesen terwijl ze een rondje om de jongen heen draafde op het beton wat redelijk wat kabaal maakte onder haar hoeven. Al draafde ze al snel ook weer een beetje van hem weg om om te draaiden en in stap over te gaan zodat ze geen zorgen meer hoefde te maken over uitglijden of wat dan ook.

Ze reageerde via haar telepathie terug op de jongen en dit leek hem toch wel even te verbazen, gezien de blik die ze toegeworpen kreeg. Tja, ze had eigenlijk nog weinig zin om nu al terug te shiften en dit was ook een manier van communiceren, dus waarom niet? Ongeduldig draaide ze haar oren even naar achteren en zette ze wat stappen op haar plek waarbij ze nog een keer een briesend geluid liet horen. Haar donkere bruine ogen keken de jongen aan zodra hij weer terug kwam, of eigenlijk skaten sinds hij zijn board weer had gevonden. Het waren ook nog altijd de instincten van het dier die toch leken te schrikken van het ding op wieltjes maar Jackie wist dit grotendeels te onderdrukken, ze had het paard dan ook wel redelijk goed onder controle. Ze moest nu wel op hem neerkijken en sinds ze haar hoofd hoog in de lucht hield als een jong paard nog wat meer. Al snel moest ze toch een beetje lachen om de opmerking van hoe groot ze was, al kon hij dat niet merken. Het paard keek hem nog altijd intimideren aan en ze begon nu ook rondjes om hem heen te lopen van heel dichtbij om haar grote nog wat duidelijker te maken. Ze kon wel aan hem merken dat hij net niet al te fijn vond maar hea dat was wel logisch als je eens wist hoe gevaarlijk paarden wel niet konden zijn. Het waren niet altijd alleen vriendelijke diertjes waar je vrolijk bij op de rug kon springen en mee weg kon rijden. Nog altijd kon een paard makkelijk een mens vermoorden en dit gebeurde ook nog redelijk wel eens wanneer mensen niet uitkeken, een met die krachtige benen kon je makkelijk fataal worden. Toch hoefde Dante niet bang te zijn, Jackie was hier niet om hem pijn te doen. Nee, sterker nog, ze mocht hem toch redelijk wel dus het zat wel goed met hem. Dat ze hierdoor poeslief ging doen was alleen niet het geval, maar ze ging zich ook niet als een doorgeslagen gek gedragen zoals ze bij James had gedaan.

Uit zijn gedachten kon ze opmerken dat hij de laatste vraag van haar best wel grappig vond. Ohja, had ze kunnen weten eigenlijk, maar dan nog. Hadden ze in de buurt ook niets van paarden of wat? Helemaal niets? Ze zag zichzelf nog wel op een boot staan eigenlijk, of misschien toch niet? Nee, ze zou liever niet uit zo’n ding willen vallen. Wel vond ze het grappig dat hij de gedachten weg probeerde te krijgen omdat hij door kreeg dat ze misschien mee zat te luisteren. Van binnen grijnsde ze nu zo breed, want ja ofcourse deed ze dat. "Waar ik vandaan kom zijn er geen paarden nee" Grijnsde hij waarna ze stopte met het rondlopen en gewoon voor hem kwam te staan. ”Too bad,” Zei ze terug via haar gedachten naar die van hem. Paarden waren mooie beesten en zelfs Jackie waarvan je toen niet had gedacht dat ze iets met paarden zou hebben vond het echt wel interessante beesten, maar dat kwam misschien doordat ze toch iets in haar had gezeten omdat ze dus in een paard kon shiften, maar dat wist ze toen natuurlijk nog niet. Ze kon zelf dan ook redelijk goed paard rijden, al was dat nu nergens meer voor nodig was ze kon gewoon zelf over graslanden en stranden galopperen als ze dat wilde, was ook veel handiger dan eerst helemaal te moeten opzadelen. "Dus, telepathie en shapeshiften? Zijn er nog dingen die je me niet verteld of was dat het?" Vroeg hij vervolgens nieuwsgierig maar ook nog wel een beetje zenuwachtig. ”Laten we maar gewoon zeggen dat er een reden is waarom ze me ‘Nightmare’ noemen.” Zei ze op mysterieuze wijze terug waarna ze toch besloot het voor gezien te houden. Ze liep nog een keer langs hem heen met het grote zwarte lichaam van de merrie maar eenmaal lang hem heen te zijn gelopen was ze gewoon weer een meisje. Ze draaide zichzelf weer en grijnsde breed naar hem. ”Maar nu jij mijn mutaties weet, mag ik de jouwe ook weten?” Vroeg ze nu aan hem. ”Oh nee wacht, die weet ik al.” Vervolgde ze snel, om even een bevestiging te geven op haar telepathie. ”Maar even echt, het zou beter zijn als je dat meisje zou vergeten.” Zei ze uiteindelijk kalm tegen hem waarna ze zichzelf neerzette op een random bankje die in het skatepark stond. ”Je kunt je niet voor eeuwig opsluiten in een kast.” Vervolgde ze..

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Hij had blijkbaar wel erg veel moeite met het feit dat Jackie elk moment, elke seconde van de tijd in zijn hoofd kon zitten, en om eerlijk te zijn snapte ze dat gevoel maar het speet haar alsnog niets. Ze was redelijk dankbaar voor dat ze die mutatie had gekregen want het was echt een van de meest handige dingen die er bestond, werkelijk, ze zou met niemand willen ruilen. Het was wellicht wel een beetje ‘rude’ van haar om ongevraagd door iemands gedachten rond te snuffelen maar dan nog, Jackie gaf daar helemaal niets om. She’s just didn’t care much. Hij mocht al blij zijn dat hij wist dat er iemand in zijn hoofd zat, niet dat Jackie dus stiekem gewoon zijn gedachten kon horen zonder dat hij het wist ofzo. Niet dat het makkelijker hoorde te maken, maar dat was niet haar probleem. Dante aan de andere kant had nogal wat problemen, met zichzelf vooral. Wel tja, en het was niet helemaal gebruikelijk voor Jackie om daar dieper op in te gaan omdat het haar niets kon schelen dat mensen zichzelf alleen maar dieper de grond in zouden werken maar hea, wat kon het kwaad om eens een keer iemand proberen te helpen. Ze vond het gewoon een beetje jammer dat deze jongen die zo goed kon skaten zichzelf opsloot in een kast, that’s all.

Ze had op zich wel iets specifieker mogen zijn op haar andere mutatie dan die kleine hint over dat er een reden was waarom ze ‘Nightmare’ genoemd werd, want het kon nog steeds van alles zijn. Hoewel zijn gedachten hierover nog best wel hilarisch waren schudde ze even licht haar grote paardenhoofd en keek ze hem met haar grote donkere ogen aan. Heel kort twijfelde ze of ze het dan toch maar zou vertellen wat ze nog meer kon maar dan aan de andere kant zou de angstmanipulatie niet zo goed meer op hem werken, iets wat altijd handig kon zijn en wat ze liever niet aan iemand van vertelde omdat ze het zo nog kon gebruiken, indien nodig. ”Dromen manipuleren inderdaad, en ja ik vind het behoorlijk leuk om gewoon rond te rennen als een wild geslagen paard om mensen de angst aan te jagen, you got me.” Zei ze wat lachend in zijn hoofd waarna ze toch besloot dat het wel genoeg zo was. Het had niet langer zin om hier nog als een paard bij te blijven staan.

Een klein beetje vervelend doen kon ze helaas voor hem niet laten, en ze liet hem hierbij ook nog even weten dat ze er nog gewoon was, in zijn hoofd dan. Niet dat ze nog constant lette op wat hij dacht, dus wat dat betrof was ze eigenlijk zijn hoofd alweer een beetje uit op het zo maar te zeggen. Ze had de informatie die ze nodig had. Ze lachte zachtjes naar hem zodra hij haar een tikje ongemakkelijke glimlach liet zien. Wow oke, het bleek dus dat ze de angst mutatie helemaal niet nodig bleek te hebben, hij vond haar misschien al wel een beetje eng? Niet helemaal de bedoeling tho, ze wilde geen vijanden maken. Jackie was gewoon een van die niet zulke aardig vervelende mensen die altijd maar mensen probeerde onderuit te halen om hun eigen pijn maar niet te laten zien. Het was allemaal maar een act waar je doorheen moest leren zien, en het waren er maar weinig die dat echt goed konden, zeker bij Jackie sinds haar mutatie haar ook nog heel goed beschermde. "Ach ja, dan hoef ik het tenminste niet op je voor te tonen" Zei hij half lachend waardoor Jackie ook even een grijns op haar gezicht zette. ”Gelukkig niet nee,” Zei ze zachtjes lachend terug met een scheve glimlach.

Het was misschien niet een van de slimste dingen om te doen, zeker niet bij iemand die ze nog wel te vriend wilde houden, maar gezien Jackie nog altijd Jackie bleef kon ze het niet laten om het te laten liggen. Ze wilde tenslotte hem misschien wel een klein beetje helpen, niet gebruikelijk maar hea sinds ze hier op het eiland zat maakte ze wel vaker uitzonderingen. Het raakte hem, dat was duidelijk aan de jongen te zien en Jackie kon het natuurlijk ook opmerken aan wat hij dacht. Nee, dit was echt niet gezond hoor. Kalm bleef ze gewoon staan waar ze stond terwijl Dante zich had omgedraaid en zijn hand tegen zijn hoofd aan had gelegd. "Het is niet omdat je mijn gedachten kan lezen dat je het recht hebt zo'n dingen te zeggen" Zei hij net hard genoeg voor haar. Jackie draaide even met haar ogen en trok simpel haar schouders op. ”Ik heb al het recht te zeggen wat ik wil zeggen,” Zei ze droogjes terug. "Want je hebt geen fucking idee waar je het over hebt, en ik heb hier nooit om gevraagd" Vervolgde hij waarna hij zijn board pakte en weg begon te lopen. Heel even schudde Jackie haar hoofd en zuchtte ze diep. Nope, hier had ze geen zin in en weet je het waren ook helemaal haar zaken niet, dus waarom zou het haar ook kunnen schelen? Niets right? Wat kon ze bovendien doen? Toch voelde het ergens niet goed. Zachtjes gromde ze even tegen zichzelf en zette ze zich af van de grond om een sprint te trekken. Ze hield alleen niet zoveel van rennen met mensen beetjes dus al snel was ze weer terug in het gedaante van het prachtige zwarte paard. In volle galop ging ze de jongen achterna over de stenen heen en het duurde dan ook niet lang voordat ze hem weer had bijgehaald. Ze draaide zich in een snelle beweging om en keek eventjes om haar heen, hier waren nog redelijk wat mensen aanwezig, zo dicht bij het schoolgebouw. Dreigend kwam ze voor Dante te staan en keek ze hem aan met donkere bruine ogen die nu bijna zwart leken. Haar hoofd hing vlak voor de zijne en eventjes bevond zich daar een tweestrijd in haar. Haar oren waren gevaarlijk naar achteren gedraaid en haar neus maar weer een briesend geluid. Heel even keek ze wantrouwend in het rond maar zodra ze doorhad dat er geen ogen op hun gericht waren keek ze hem weer aan. ”Spring op mijn rug!” Beval ze hem in zijn hoofd waarbij ze een klein beetje gebruik maakte van de angst manipulatie om hem bang te maken voor haar waardoor hij eerder zou doen wat ze zei. ”Nu, graag.” Zei ze er iets vriendelijker achteraan maar nog steeds niet zo. Urgh, Jackie was hier zo niet goed in.

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Zachtjes had ze even op haar wang gebeten, niet zeker van of haar aanpak wel helemaal de juiste was, terwijl aan de andere kant hij ook maar gewoon onder ogen moest komen dat het over was, het was voorbij en daar kon hij niets aan doen, daar kon niemand iets aan doen en hij moest er maar gewoon mee leven. Maar niet zoals dit, niet door in een kast te zitten verpieteren, dat was gewoon te zielig. Zelfs Jackie vond dat dat gewoon niet kon, zeker niet omdat hij goed kon skaten en omdat ze liever had dat hij haar misschien wat trucjes ging leren dan dat hij daarnaar gewoon weer in die stomme kast ging zitten, al kon ze dat nu waarschijnlijk wel op haar buik schrijven. Neh, toch ging ze het er niet bij laten, sowieso liet ze niet gewoon zomaar iemand voor haar weglopen. Pff, wie dacht hij wel niet wie hij was. Ze was dan wel een tikje gestoord maar ze liet niet gewoon zomaar iemand weglopen, dat was alweer gewoon sneu. Dus, beetje jammer voor hem dan maar want ze ging gewoon achter hem aan.

Ze had toch wel even net iets te lang gewacht met twijfelen, hij was alweer veel te dichtbij het schoolgebouw maar Jackie kon hem nog wel inhalen. In galop was ze achter hem aan gegaan en draaide ze zich uiteindelijk behendig om en dwong ze zichzelf tot en noodstop voor de jongen. Haar bruine ogen keken hem dreigend aan met de oren die naar achteren waren gedraaid. Het uitademen door haar grote neusgaten zou hij zo wel kunnen voelen, zo dichterbij stond ze bij hem. Hij keek haar wat kwaad maar ook angstig aan, maar beide deed haar gewoon helemaal niets. Er was niets wat hij kon doen, hij kon niet langs haar en ook niet voor haar wegrennen. Hier was ze sterker en sneller dan hem, dus kon hij geen kant op. “Waarom zou ik..” Probeerde hij te protesteren maar het had niet echt veel zin meer. Ze stond er nu op gebrand een poging te doen hem wakker te schudden en dat zou ze dus ook doen, alleen niet hier dus hij moest even op haar rug klimmen. Het werkte blijkbaar, de angst zorgde ervoor dat hij uiteindelijk zuchtte en zijn board onder een struikje wegborg. Rustig draaide Jackie haar zijkant naar hem zodat hij er simpel op kon springen, of eigenlijk was het meer klimmen wat hij deed. Serieus, mocht ze nu een mens zijn en de situatie was een beetje anders, had ze hem nu staan uitlachen maar het enige wat ze nu deed wat een beetje ongeduldig op haar plaats stappen. Het was bovendien ook even wennen voor haar om iemand op haar rug te hebben, ze kon namelijk niet zeggen dat ze dit al eerder had gedaan, iemand op haar rug laten. Haar oren stonden dan ook nog steeds nerveus naar achteren gedraaid, zeker omdat hij niet gelijk helemaal goed zat, veel te ver naar achteren. Ze wilde hem eventjes zeggen dat hij iets verder naar voren moet, tegen de schoft aan moest zitten, maar dat zou hij vast niet begrijpen en hij zat tenslotte al iets beter dus het was wel goed. Sierlijk draaide ze haar lichaam om om zo weg te kunnen gaan maar ze bleef nog even een seconde staan. ”Ik zou je aan mijn manen vasthouden, en probeer niet te vallen.” Zei ze nu waarbij ze weer probeerde een beetje vriendelijk te klinken.

Heel even brieste ze weer en begon ze eerst maar even te stappen, om het voor hem makkelijker te maken langzaam het ritme te voelen voordat ze meteen in volle galop ervan door zou rennen. Zeker omdat hij waarschijnlijk nog nooit op een paard had gezeten, en dan nu ook nog eens zonder zadel, niet de makkelijkste manier om mee te beginnen. Zonder een zadel was het evenwicht zoeken nu eenmaal een stuk moeilijker omdat je geen steun had van de stijgbeugels met je voeten en je kon er zo makkelijker afglijden. Het was alleen niet heel erg lang dat ze het de jongen gunde om even aan het ritme te wennen want al snel maakte ze vaart en begon ze eerste te draven om vervolgens snel te galopperen. Haar snelheid werd steeds hoger en sinds Jackie een zeer sterke merrie was met een groot uithoudingsvermogen, ging dat heel erg snel. Natuurlijk hield ze wel een beetje in de gaten of Dante niet ergens evenwicht verloor, het zou namelijk geen pretje zijn met deze snelheid te vallen. Maar goed, ze hoopte maar dat hij het wel zou redden, desnoods ging hij zich vastklampen aan haar nek, als dat echt nodig was. Over het zand van het strand ging het heel makkelijk, een hoge snelheid halen. Ze besloot namelijk een omweg om het bos te nemen via het strand om maar zo ver mogelijk weg te komen, daar waren sowieso geen andere leerlingen en kon hij er ook niet zomaar weer vandoor gaan. Wanneer ze het wel ver genoeg vond sloeg ze in en galoppeerde ze het bos in, waar ze ook alweer tempo verminderde tot ze uiteindelijk weer stil stond. In de schaduwen van de bomen leek haar vacht echt nog veel zwarter. Zachtjes hijgend en zwetend bleef ze staan en wachtte ze simpel tot Dante begreep dat ze op het einde van de bestemming was en dus van haar rug af zou springen zodat ze weer terug kon gaan in haar menselijke vorm..

Jackie Morrison

I need more dreams
And less life

Ze had eigenlijk geen idee sinds wanneer ze ineens besloot om mensen te helpen waarvan ze vond dat het leven er nu wel heel sneu uitzag, zo erg dat ze het zelf nodig bleek te vinden om in te grijpen. Soms nu dus waarschijnlijk? Waar was ineens dat meisje gebleven die haar Alias altijd waar zou maken, mensen zou laten zien dat ze werkelijk een nachtmerrie was. Nou ja, het was niet compleet zo dat die weg was ofzo, dat kon Dante nu vast nog wel aan haar merken. Juist omdat ze hem wel wilde helpen even wakker geschud te worden hoefde dat nog niet te betekenen dat Jackie meteen in een lief engeltje ging veranderen. Dat was niet haar manier van werken, ondanks dat helpen dat eigenlijk ook niet was. Hij nam een plukje manen vast onderaan haar nek en eventjes keek ze achterover. Heel stevig zat hij niet maar goed, ze begon nu wel te lopen want anders kwamen ze nergens. Hij moest gewoon het ritme te pakken krijgen en dan zou het wel goed komen, voelen hoe haar spieren bewogen en helemaal meegaan in het ritme van de passen. Toch maakte ze het hem makkelijker door eerst nog even te stappen en langzaam tempo op te pakken. Dat hij even schrok ontging haar niet, zeker niet door zijn reactie om zijn knieën vast te klemmen. Ze schoot even snel met haar hoofd omhoog en draaide haar ogen geïrriteerd naar achteren waarbij ze ook nog even met haar staart zwiepte. ”Relax, je valt sneller wanneer je probeert jezelf vast te klemmen.” Merkte ze even op waarna ze verder ging stapte op sneller tempo. Ze draaide haar oren weer naar voren en keek nog even om haar heen voordat ze begon ze te draven en daarnaar eigenlijk meteen al een overgang maakte naar galop.

Heel stiekem vond ze het wel heel grappig omdat hij er leek erg veel moeite mee te hebben niet te vallen, zoals ze al wel kon verwachten, nooit paardgereden en dan ook nog eens meteen zonder zadel. Dat hij niet nu al was gevallen was op zich al een wonder, maar zelf hield Jackie hem natuurlijk ook wel een beetje. Ze ging niet vervelend doen dus hij had gewoon geluk dat het een mutant was waar hij op zat en niet een echt paard. Hij wilde stoppen, dat was overduidelijk maar Jackie was nog niet ver genoeg en ging dus nog even een stukje door, zo had ze toch zeker wel een heel stuk strand erop zitten waarna ze toch insloeg naar het bos. Zachtjes verminderde ze vaart tot ze uiteindelijk tussen de bomen stil stond en wachtte op Dante om van haar rug af te klimmen. Dat had hij gelukkig snel door en hij liet zich dan ook op de grond glijden waarna Jackie haar hoofd weer even naar hem toe draaide om te zien hoe hij bijna struikelde. "En nu wat? Nu ga je er lekker weer vandoor en hoop je dat ik mijn lesje wel leer door me een paar uur te laten ronddolen, tot ik de weg terug heb gevonden of zoiets?" Vroeg hij sarcastisch aan haar waarbij ze hem nog even met die grote paardenogen aankeek. Ze stapte even een rondje om van hem weg te draaien - waardoor hij misschien best kon denken dat het ook echt haar plan was om weer weg te galopperen - en ging weer terug naar haar eigen mensen gedaante. ”Ja en dan mag jij de leraren vertellen dat je te laat in de les kwam omdat je ontvoert werd door een paard naar het puntje van het eiland en zelf de weg terug mocht vinden.” Zei ze sarcastisch terug met een botte ondertoon. ”Denk je echt dat ik je hier alleen heen heb gebracht om vervolgens weer vrolijk weg te draven? Sorry schat maar ik doe niet aan pony ritjes.” Zei ze terug waarna ze op een omgevallen boom ging zitten.

”Serieus gast, get over yourself!” Begon ze nu wat bot maar er zat een goede bedoeling achter, hoewel ze dan misschien een beetje een gestoorde psychopaat mocht zijn, ze meende het nu wel. ”Ga je nu echt serieus de rest van je leven in een kast zitten janken omdat je iemand kwijt bent geraakt?” Vroeg ze hem iets zachter waarna ze even zuchtte en haar hoofd schudde. ”Dat het niet jou schuld was en dat jij dit niet wilde, oké, dat snap ik maar je kan je niet voor eeuwig verstoppen, dat is gewoon laf en je schiet er niets mee op.” Ging ze verder en probeerde er nu ook iets meer begrip in te stoppen. Haar ogen keken hem wat doordringend aan, dat hij het wel zou begrijpen dat ze hem dus wilde helpen, en niet wilde vernederen of wat dan ook. ”Je gaat hier by the way niet weg voordat je me beloofd niet meer in die kast te kruipen, okey?” Zei ze vervolgens met een grijnsje, al gaf ze hem eigenlijk niet de mogelijkheid om er terug in te kruipen. Ze had stiekem even iets met haar angst manipulatie gedaan om hem bang te maken voor kasten, hij zou het waarschijnlijk niet begrijpen maar hea, zo kon hij er niet weer in kruipen in ieder geval. Hopelijk ging hij dan ook gewoon weer steun zoeken bij zijn broer, want ze ging hier geen gewoonte van maken maar hij moest alleen wel eventjes stoppen met dit..