All we need is somebody to lean on [Open]

Het was haar net niet gelukt te ontkomen aan deze beach party die werd gehouden op het strand, want eigenlijk was het wel helemaal niets voor haar om daar vrolijk rond te lopen, zeker niet in een bikini. Nu ja, zelf liep ze vroeger ook wel eens in een bikini over het strand - ook niet geheel vrijwillig omdat ze het wel zo graag wilde - maar het leek nu allemaal even anders. Ze wilde geen aandacht trekken, daarom besloot ze thuis te blijven. Het was even duidelijk dat ze steeds meer aan het veranderen was, dat merkte ze zelf heel erg maar echt begrijpen deed ze het niet. Daar waar Grace zichzelf anders wel redelijk badass vond en waar ze zichzelf wel beter voelde dan andere, zoals bij die eerdere voorvalletjes met Charlie, voelde ze zich nu onzichtbaar. Waar ze zichzelf enorm probeerde te beschermen van alle mensen en niet bang was haar mond open te trekken als het nodig was. Het leek nu verleden tijd te zijn, maar wat was er gebeurd? Ten eerste was ze dus zeker wel geschrokken om wat er was gebeurd bij Charlie de laatste keer, en ten tweede, Maurim.

Van thuis blijven kwam alleen niets terecht want Grace werd overgehaald om mee te gaan naar het strandfeest. Jackie zou hun dan als paard brengen, iets wat haar stiekem best leuk leek maar het hoefde niet echt van haar, ze vond lopen prima genoeg want op een paard zou de aandacht alleen maar trekken. Ze kon zich er alleen niet meer onderuit praten, Aurélia had dan ook al een bikini voor haar naar boven gehaald en die moest ze dan maar aantrekken. Het was ergens best wel vreemd, ze had nog nooit echt zo’n mooie bikini aan gehad die ook zeker niet zo duur was. Ze wist het ook niet zo zeker maar Jackie en Aurélia zeiden dat ze er mooi uitzag dus was het wel oké? Zodra Jackie vroeg of ze klaar waren knikte ze - al meende ze het misschien niet al te erg - en liepen ze samen naar een achter uitgang van de school. Buiten veranderde Jackie meteen in een grote zwarte merrie en ging ze klaar staan voor Aurélia en Grace om op haar te klimmen. Het leek hun wel verstandiger als Aurélia eerst erop ging zodat zij zich aan haar vast kon houden, mocht het nodig zijn. Nadat Auri erop was geklommen was het de beurt aan Grace om haar been over de rug van de merrie te leggen. Ze moest eerst even een beetje heen en weer schuiven om goed te zitten en ze probeerde zich niet vast te houden aan Aurélia alleen zodra Jackie begon te draven hield ze haar toch even vast.

Het strand zag er heel mooi uit met al die versieringen en het overdekte podium, ze hadden er duidelijk veel werk in gestoken om alles zo te krijgen. Daarom waren er ook gelijk al heel veel mensen, iets wat ze dan minder vond, precies de reden waarom ze hier niet hoefde te zijn. Zoveel insecten ook die hier helemaal in paniek waren, ze snapte niet wat er aan de hand was, waar al die drukte ineens vandaan kwam. Genoeg werden hier dan ook vertrapt door sommige mensen en dat vond Grace moeilijk om als informatie te kunnen voelen. Het was dan ook dat ze meteen alle beestjes in deze omgeving via haar gedachten toesprak om een veilige, hoge plek te zoeken. Vliegen, muggen, spinnen, sprinkhanen, mieren en kleine mot vlindertjes, ze vertelde hun allemaal om naar het bos te gaan en daar een plekje te zoeken tot dit alles over was. Ze kon tenslotte ook echt niet tussen honderden insecten in paniek zitten die verstapt werden, het leek voor andere mensen misschien niet zo’n ‘big deal’ maar voor Grace betekende deze vriendjes heel veel en ze wilde niet dat hun iets overkwam, geen enkele kleine insectenvriend van haar hoefde hier te sterven of pijn te lijden. Jackie liep intussen al door de menigte mensen heen alsof het niets was, ze hield dan ook totaal geen rekening met iedereen. Ze was echt een groot gevaarte op vier hoeven die mensen gewoon omver zou lopen als ze niet aan de kant gingen voor de zwarte merrie.

Nadat de hele toespraak van de leraren was geweest en de muziek luid over het strand te horen was draaide Jackie zich om en begon ze richting het barretje te lopen. Tijdens de hele toespraak had Grace eigenlijk alleen maar om haar heen gekeken om te zien of er iemand was die ze kende. Niet dat ze zoveel kende maar eigenlijk gokte ze er wel op dat Maurim hier ook ergens rond zou lopen op het strand. Het zou ook wel niets voor hem zijn om zo’n evenement te missen, right? Ze was dus stiekem wel een beetje naar hem aan het zoeken, maar kon hem niet zo snel vinden, het was ook echt veel te druk om haar heen. Bij het barretje aangekomen zorgde Jackie en Aurélia meteen voor tequila shotjes en daar deed Grace dan ook aan mee. Ze wilde alleen niet mee doen aan het dansen dus liep ze daarbij een beetje weg en ging ze op een stoeltje zitten kijken. Mensen kijken, niet echt haar favoriete bezigheid gezien ze nog steeds niet lekker lag met de meeste mensen waarvan Grace gewoon weg vond dat ze egoïstisch waren en niet dachten aan leventjes kleiner dan hun, maar het was nu het enige wat ze echt kon doen..

[Open]

Ze bleef eigenlijk vooral naar Jackie en Aurélia kijken die aan het dansen waren, inmiddels was Jackie alweer gewoon een mens en hoefde ze ook bij het dansen niet mensen blauwe plekken te bezorgen. Al zag Grace het eigenlijk ook wel gewoon voor zich hoe ze er wel als een zwarte merrie zou dansen, stiekem was dat vast ook wel iets wat Jackie zou doen, alleen nu op het moment dan niet. Voor de rest zag ze niet zoveel mensen die ze kende en zelfs Maurim was nog nergens te spotten, iets wat haar misschien toch een beetje wanhopig begon te maken. Ze had namelijk wel gehoopt dat ze hem hier nog tegen zou komen, al was de dag natuurlijk nog lang niet afgelopen. In de verte zag ze een groep bij de zee bezig met surfplanken, iets wat haar stiekem best wel stoer leek om te doen maar ze ging nu niet Jackie en Aurélia onderbreken en ze had ook geen zin om alleen te gaan. Ook waren ze bezig met het maken van teams voor Volleybal en dat was wel iets dichterbij maar nah, toch maar niet. Ze bleef hier wel zitten tot ze Maurim ergens zou zien, bovendien was dit niet echt haar soort feestje, al betwijfelde ze eigenlijk wel iets van feestjes hield.

Plotseling liep er iemand zowat tegen haar stoel aan en geschrokken keek ze naar hem op maar al snel vertoonde haar gezicht lichte tekenen van irritatie, niet helemaal haar bedoeling maar ze kon ook niet zeggen het helemaal leuk te vinden dat hij bijna over haar heen struikelde. Zelf leek hij er ook niet zo blij mee te zijn maar dat was toch niet haar probleem? Hij liep tegen haar op, had hij maar beter uit moeten kijken. Ze had er in geen enkele manier aan gedacht om hem met opzet bijna te laten vallen dus dan moest hij ook niet boos worden op haar. Wel probeerde ze niet al te ver in die irritatie te schieten, probeerde ze vriendelijk te blijven. "Zit je lekker?" Vroeg de jongen nors aan haar waardoor het haar misschien toch niet helemaal zo goed lukte om super vriendelijk te blijven. Djeez, hij was ook chagrijnig en daarbij leek hij wel een beetje op Charlie. Dat was dus duidelijk geen compliment en zeker geen goed teken want als er iemand was waarmee Grace slecht kon optrekken was hij het wel. ”Ja, toevallig wel.” Zei ze een tikje sarcastisch terug terwijl ze hem wachtend aankeek tot hij weg zou lopen. Ze had niet bepaalt zin om hier een discussie over te gaan houden. Even trok ze haar schouders op om duidelijk te maken dat ze aan het wachten was tot hij weg zou lopen, voor mocht het hem nog niet duidelijk zijn. ”Wat?” Vroeg ze hem nog een tikje ongeduldig erachteraan..

Ze vroeg zich echt even heel erg af wat zijn probleem was hier, hij was bijna over haar stoel heel gevallen - iets wat volkomen zijn eigen schuld was geweest want als hij gewoon om zich heel had gekeken had hij haar wel zien zitten - en ging nu helemaal boos lopen doen op haar. Nah ja, eigenlijk viel het nog mee maar zijn gezicht leek niet bepaald aardig en Grace vond hem er toch redelijk boos uitzien. Zijn opmerking klonk ook niet al te aardig en was ook erg onnodig geweest dus wie was zij dan nog om vriendelijk tegen hem te gaan doen? Ze ging toch zeker geen sorry zeggen omdat hij niet een beetje uit kon kijken en zij toevallig voor mijn neus lekker op een stoeltje zat? Toch besloot ze om gewoon kalm te doen. Wat zou Maurim in zo’n situatie doen? Vroeg ze zich kort even af, waarschijnlijk wel zijn excuses aanbieden, maar dat was Grace gewoon even niet van plan om te doen. Nee, ze had tenslotte niets fout gedaan, right?

Wanneer hij een vuist begon te maken besloot ze toch even een beetje uit te kijken, ze zou het wel erg laag van hem vinden als hij haar serieus zou gaan slaan maar goed, ze kon het beter wel voorkomen. Charlie had ook een keer de ballen gehad om haar te slaan, tegen het feit in dat het eigenlijk best stom was om meisjes te slaan. Al vroeg Grace zich eigenlijk af wie dat ooit bedacht had, alsof meisjes niet terug konden vechten ofzo. Dat was misschien wel het stomst van allemaal, want natuurlijk konden meisjes ook van zichzelf afslaan als het echt nodig zou zijn, misschien niet allemaal maar dat was dan niet te verwijten aan het geslacht. "Mooi, blijf dan vooral rustig zitten" Bromde hij terug naar haar waardoor ze even simpelweg haar wenkbrauw optrok. ”Zal ik zeker doen,” Reageerde ze droogjes terug waarop ze zichzelf nog eventjes languit in de stoel neerzetten om er wat kracht bij te zetten. Nee, als hij ook maar dacht dat ze een ander plekje zou zoeken om te staan had hij het mis.

Uiteindelijk werd ze wel een beetje ongeduldig gezien hij nog steeds niet gewoon weg was gelopen en haar dus nog steeds lastig bleef vallen. Serieus, kon hij niet even ergens anders chagrijnig gaan lopen doen of moest hij gewoon perse haar hebben nu? Ofcourse, want Grace leek wel een soort magneet voor chagrijnige mensen, al zaten er ook zeker uitzonderingen tussen. "Niks, ik vroeg me alleen af waar the fuck jij het lef vandaan haalt om me zomaar te lopen vergelijken met iemand die waarschijnlijk niet eens in de verste verten op mij lijkt" Zei hij wat kwaad en geïrriteerd/verontwaardigd terug tegen haar. Heel even keek ze hem vervreemd aan. Wat, hoe? Hoe kon hij dat nu weten? Oh.. Fucking gedachtenlezers, kon hij dan niet even vrienden worden met Jackie en haar met rust laten ofzo? Ohja wacht, ze moest nu wel even opletten met wat ze dacht hier, anders maakte ze deze tomaat hier alleen nog maar kwader. ”Hoe weet jij dat? Ken je hem?” Vroeg ze hem even eigenwijs terug. Het was misschien niet even slim om hier op in te gaan en om eerlijk te zijn deed ze dat liever ook niet maar hij liet wel duidelijk weten niet weg te gaan zonder wat stomme opmerkingen te maken. Oh wacht ja, ze zou oppassen met wat ze dacht, right? ”Dus in plaats van zo judgemental te zijn, kun je je beter verontschuldigen en je sarcasme voor jezelf houden” Vervolgde hij waarbij hij als een kind zijn armen over elkaar kruiste om te laten weten dat hij nergens heen ging. Oké dan. ”Oh sorry hoor als ik er misschien naast zit maar tot nu toe laat je anders wel heel goed zien dat dat niet het geval is, I mean kijk even naar jezelf, als dit niet chagrijnig is weet ik het ook niet meer.” Reageerde ze kalmpjes terug. Ze zou zich hier niet boos over maken hoor, nee daarvoor zou hij toch wel een heel stuk verder moeten gaan. Tenslotte zat ze hier eigenlijk nog best wel goed op het feit na dat hij een beetje tegen haar aan liet te mopperen..

Grace snapte echt vrij weinig van sommige mensen op dit soort momenten, al waren die momenten er eigenlijk best veel voor haar. Ze bedoelde eigenlijk maar, spinnen en insecten waren zoveel anders en ze kon echt veel meer respect tonen voor die beestjes dan voor mensen. Die gingen in ieder geval niet moeilijk doen over dit soort dingen, mieren liepen zelfs gewoon over elkaar heen als ze elkaar in de weg zitten en dat was no big deal ofzo. Nu snapte ze ook wel dat mensen moeilijk over elkaar heen konden lopen maar ze konden op zijn minst voor elkaar aan de kant gaan. Zelf had ze dat waarschijnlijk ook wel gedaan als ze hem eerder had zien aan komen maar dat was niet het geval geweest, dus was hij bijna over haar gevallen en begon hij meteen chagrijnig tegen haar te doen. Great, en zij kreeg dan nog wel de schuld van alles, mocht ze dan ook nergens staan of zitten? Na mate ze hier verder over nadacht hoe meer het begon te steken, want het was tenslotte altijd al zo geweest dat Grace iedereen overal in de weg zat. Waarschijnlijk ook de nummer 1 reden waarom ze nu zo vervelend terug deed, omdat ze klaar was met mensen die haar altijd maar vertelden dat ze in de weg zat, en het deed somehow ergens ook wel pijn. Daarbij hadden ze haar vaak het gevoel gegeven alsof ze een nutteloos mens was op deze aarde en door niemand gewaardeerd werd, behalve door haar insecten dan want die waren er al langer voor haar geweest dan ze kon bedenken.

Dat maakte ook dat ze het hem er niet makkelijker op ging maken en eigenwijs terug reageerde op alles wat hij zei met een tegenwerkende opmerking. Ze had in bepaalde opzichten wel gelijk tho, dat moest hij toegeven, maar waarschijnlijk kon hij dat nu niet meer doordat zijn woede hem leek over te nemen. Djeez, hij maakte zich dan ook wel echt heel erg boos, ze kon eigenlijk beter toch beginnen met uitkijken maar dat deed ze eigenlijk helemaal niet. Ze moest weer eens gelijk hebben, net zoals bij Charlie. Bovendien kon ze echt niet tegen zijn grote ego hier, die mocht wel even iets minder van haar. "Nee, maar jij kent mij ook niet, dus daarmee staan we even ver miss know it all" Zei hij met een geërgerde zucht waardoor Grace even haar ogen verder opende van verbazing, en ze uiteindelijk even kort liet rollen. Miss know it al, wauw, daar was dus het dus even niet mee eens hoor. ”Oh en jij weet het allemaal wel zo goed? Laat maar horen dan.” Daagde hij haar een beetje uit, maar stiekem probeerde ze ook kleine hints te geven aan Jackie via haar gedachten, mocht dit fout gaan. Ten eerste eigenlijk omdat ze niet wist wat hij kon en ze wilde Maurim niet laten schrikken als haar iets overkwam, waarbij het haar dus eigenlijk minder kon schelen over wat er met haar zou gebeuren. "Geef me dan geen fucking reden okay, je kon ook gewoon voor mijn part sorry zeggen, dan zeg ik sorry terug, en dan was het afgelopen, maar nee" Gromde hij boos. Wow echt, wat was er mis met hem? Had hij last van woedeaanvallen ofzo? Was hij altijd zo slecht gehumeurd en zo prikkelbaar? ”Waarom ben ik degene die sorry moest zeggen? Jij had ook sorry kunnen zeggen maar jij zei ook geen sorry, nee je vroeg of ik lekker zat.” Zei ze terug waarbij ze even haar schouders ophaalde. ”Best wel chagrijnig..” Plakte ze daar nog aan vast maar dat iets zachter, in de hoop dat hij er niet al te kwaad door zou worden. Misschien net iets te laat, want hij leek al net iets te boos. Geschrokken keek ze hem aan terwijl hij ineens op haar afstapte en er nogal intimideren uitzag, maar ze herpakte zichzelf snel weer en keek hem kalm aan tot haar ogen toch even naar Jackie schoten. Zij had het ook gezien en blijkbaar wist ze ook precies wat er aan de hand was want ze keek nogal boos vanaf een afstand naar de jongen. "Als je me nu al boos of chagrijnig vindt, zal ik je een fucking reden geven om me zo te noemen" Zei de jongen waardoor Grace al een beetje in elkaar kromp en Jackie hem dreigend een waarschuwing gaf in zijn hoofd om dat maar even niet te doen.

Toch was dat van Jackie niet meer nodig geweest want ineens kwam er iemand vanuit de lucht naar beneden geschoten en diegene liet zich bovenop de jongen vallen. Hij viel letterlijk met zijn gezicht volop in het zand en het meisje zat gewoon bovenop hem. Dat had ze even niet zien aankomen en daarom ook dat ze met grote ogen keek naar hoe de jongen daar nu op de grond lag geplet. Verward keek ze ook even omhoog, want waar was zij ineens vandaan gekomen? Met een vliegende mutatie ofzo? Oke ja dat was wel mogelijk natuurlijk. Ze keek al snel ook weer terug en kon het nu niet laten om hem wel een klein beetje uit te lachen. Tja dat kreeg je ervan. Hoe noemde Jackie dat ook alweer? Karma? Nou oke, karma dan. ‘Even je manieren houden broertje.’ Hoorde ze het meisje zachtjes mompelen naar de jongen, die dus blijkbaar haar broertje was. Grace was inmiddels uit haar stoel opgestaan en keek met een lach op haar gezicht naar de jongen tot het meisje was opgestaan om haar wat waarschuwend aan te kijken. Hierdoor kroop Grace als het ware weer een beetje terug in haar schildje en keek ze haar een tikje verontwaardigd aan. ’Sorry voor de plotse storing. Ik kom wel vaker uit de lucht vallen, recht op hem.’ Zei het meisje nu tegen haar met een kleine grijns. Wat opgelucht maar nog steeds niet echt volledig ontspannen lachte ze eventjes terug om haar opmerking. Oké haar mocht ze toch eigenlijk wel, zij bood in ieder geval meteen haar exucses aan en leek op zich wel aardig, al was Grace ook nog wel best geschrokken van haar plotselinge actie door op haar broertje neer te vallen. ”Oh, dankje.” Zei ze eventjes op redelijk vriendelijke toon terug waarbij ze eventjes haar armen over elkaar heen sloeg. Ja, een beetje ongemakkelijk voelde ze zich wel maar dat kwam ook vooral doordat ze niet in haar eigen kleren zat maar in een bikini. Ze keek de jongen ook weer even aan en haalde even haar wenkbrauw op, gewoon even als een soort van ‘zie je nou wel dat ik ook gewoon aardig kan doen als je zelf ook een beetje respect toont’..

Het uitdagen en shit was niet echt haar slimste actie geweest, vooral omdat de jongen niet leek te kunnen kalmeren en alleen maar bozer werd door alles. En weer liep alles uit de hand, voor ze het zelf ook maar door had. Dit was niet haar bedoeling geweest maar hij maakte het haar ook niet even makkelijk net zoals ze dat andersom dus ook niet deed. Grace hield al niet zoveel van mensen op zich, was liever alleen of met haar enige drie vrienden op het eiland, al moest ze zeggen daarvan ook een kleine voorkeur te hebben naar Maurim gezien Jackie en Aurélia haar nog wel eens wilden pesten. Voor de rest waren haar vrienden insecten en was ze ook nog steeds heel graag in het gezelschap van die kleine beestjes. Ze was alleen wel slim genoeg om er nu geen insecten meer erbij te halen, voordat deze gast misschien in zijn woede ze allemaal dood zou slaan en dat zou de situatie er alleen maar slechter op maken. Goedmaken zat er dan ook al helemaal niet meer in dus nee, dat moest maar niet. Niet dat ze het goed wilde maken, tenminste als hij zo bleef doen hoefde het van haar niet hoor. Liep ze uiteindelijk wel gewoon weg ofzo.

"Let je eigenlijk wel op? Ik zei dat we even ver staan, ik weet niets over Charlie, maar jij weet niets over mij, dus is je vergelijking niet fucking fair okay" Zuchtte hij wat ongeduldig, maar hij was niet de enige die ongeduldig aan het worden was. ”Oké dan, maar het is ook niet fair om in mijn hoofd te zitten.” Zei ze wat geïrriteerd terug maar hea, zij had hier ook even een punt. ”Ik bedoelde ook alleen maar dat je een chagrijn bent, meer niet, djeez.” Vervolgde ze zuchtend, hier had ze niet langer zin meer in. Het duurde alleen ook niet lang voordat hij dus ‘echt’ boos boos werd en hij leek te willen uithalen maar net op dat moment werd hij tegen de vlakte besprongen door iemand die gewoon ‘poef’ uit de lucht kwam. Echt, het moest niet gekker worden. Ze had inmiddels al gedacht dat ze de meest vreemde dingen al had gezien but nope, nog niet blijkbaar. Wel was het stiekem best grappig hoe de jongen zijn gezicht in het zand smackte, kon het dan ook niet laten om zachtjes te lachen. Jep, dat was best wel funny. Maar al gauw hield ze op met lachen en keek ze het meisje aan die dus blijkbaar zijn zus was. Ze keek nog een beetje wantrouwend naar de jongen en week ook een beetje uit wanneer hij ook opstond, meer uit toch een soort angst naar hem ondanks dat ze het zelf liever niet toe wilde geven. Toch leek hij nu alweer iets kalmer maar ze bleef hem in de gaten houden tot ze het zeker wist. Grace bedankte het meisje eventjes ondanks dat ze wist dat het toch niet voor haar was geweest, waarschijnlijk dan. Het kon haar ook niets schelen, ze had toch voorkomen dat ze misschien een klap of iets had gekregen en daarvoor mocht ze haar toch wel even bedankten, right? ‘Geen probleem.’ Zei ze terug en even glimlachte Grace vriendelijk naar haar, voor heel kort dan. "Daar mag je trouwens wel een keer mee ophouden tbh" Reageerde de jongen nuchter nog even op haar opmerking over het uit de lucht vallen. Toch, toch vertrouwde Grace het nog niet helemaal, maar dat was best wel logisch gezien de manier waarop hij haar daarvoor nog had benaderd. Ze was al slecht in het vertrouwen van mensen, daar had ze dan ook wel haar redenen voor. Redenen waaraan ze nu even niet ging denken want dan kon hij dat natuurlijk ook horen of zien, ze had eigenlijk geen idee hoe dat Telepathie precies werkte. Het zou in ieder geval moeilijk voor hem worden haar vertrouwen te winnen, tenslotte was er nog maar een die dat echt op een juiste manier gewonnen had en daar zou het waarschijnlijk ook bij blijven. ‘Waarom zou ik? Ik vind het leuk!’ Zei het meisje nog terug op hem waardoor Grace even magertjes glimlachte, zich duidelijk nog niet op haar gemak voelend.

Ergens voelde ze zich dat ook nog steeds geïntimideerd door de grootte van de jongen, hij kon er wel niets aan doen maar Grace vond het voor nu wel afschrikken. Niet dat ze het ervoor jou blaimen, want dat lag tenslotte aan haar en niet aan hem. Ze was hier gewoon heel erg slecht in. Heel even probeerde ze oogcontact te maken met Jackie maar die was alweer vrolijk aan het dansen, ze zou vast Grace wel in de gaten houden en de gedachten van deze twee hier ook maar het leek haar op het moment niet te stoppen. Zodra de jongen haar weer een tikje beschaamd leek aan te kijken keek ze terug met een wat onzekere houding en blik in haar ogen. "Aahm, sorry, van daarnet" Zei hij zachtjes maar het klonk toch redelijk gemeend. Hierdoor haalde Grace toch even opgelucht adem en knikte ze accepteren. ”Yea, sorry, ik heb misschien ook iets te stom gereageerd.” Zei ze nu zelf ook wat beschaamd terug, want tja het was wel waar. ’Neeh joh gek! Wat zeg je nou? Je moet geen sorry zeggen, je moet die dude gewoon even duidelijk maken dat hij niet zo boos moet doen en beter kan oprotten, je hebt namelijk helemaal niets misdaan.’ Hoorde ze Jackie zeggen in haar hoofd maar daar luisterde ze nu even niet na, probeerde haar stem uit haar hoofd te krijgen door kon haar ogen te sluiten..

Nog steeds voelde ze zich nog ontzettend onzeker over deze twee vreemde mensen hier maar dat was normaal en het zou wel voorbij gaan als ze hun beter leerde kennen, of niet als Grace toch mocht vinden dat ze niet bepaald het soort mens waren waar zij van hield. Maar goed, wie was zij nu om vooroordelen te hebben? Nee, dat ging ze dus even niet doen en ze hield het maar gewoon erbij dat ze het nog wel zou zien eigenlijk. Ze vond beide in het begin nogal intimideren lijken, een beeld wat Grace moeilijk volledig uit haar hoofd kon zetten maar ze wist het te onderdrukken om ze beter te leren kennen, omdat ze dat misschien maar gewoon moest doen. Ze had geen idee wat hun nu aan het doen waren, haar gevoel vertelde haar dat het misschien iets was tussen hun twee en dat ze in elkaar hoofd konden kijken? Net zoals Jackie dat kon en die kon ook via gedachten met iemand praten, dus hij kon dat dan vast ook wel als hij ook een Telepaat was. Bovendien moest ze er ook nog maar even voor zorgen dat Jackie uit haar hoofd bleef want die was het niet helemaal eens met Grace haar excuses, omdat het volgens haar niet nodig was. Volgens Grace alleen wel en dat was nu even belangrijker, dus bood ze ook gewoon haar excuses aan. Ze zaten allebei best wel fout namelijk, niemand had hier echt de schuld op zich gezien ze allebei stom waren in hun reacties.

Ze leken ook even om hun heen te kijken, iets wat Grace wel een beetje in de gaten hield. Zouden ze Jackie opmerken? Of zou Jackie hun nu gewoon voor allemaal dingen aan het uitmaken zijn via hun gedachten? Nee, vast niet gezien ze niet geïrriteerd meer leken te zijn. Waarschijnlijk zouden ze alleen doorhebben dat iemand hun in de gaten hield, of iets in die richting ofzo. Anyway, het meisje begon uiteindelijk weer te praten. ‘Trouwens, ik ben Shay.’ Zei ze waardoor Grace een kleine glimlach liet zien. ”Grace,” Zei ze simpel terug om dan ook haar eigen naam maar te geven, als ze die niet al wisten gezien Jackie dat ook meteen al leek te weten wanneer ze haar ontmoette. Het kon in ieder geval ook geen kwaad om het gewoon maar te zeggen.

”So, willen jullie nog wat drinken of laten we je met rust?” Vroeg de jongen en eventjes bleef ze hem nadenkend aankijken. Voor een seconde gleed haar blik ook nog eventjes naar Jackie die duidelijk aan het zuchten was en ook eindelijk oogcontact begon te maken. ’Grace?’ Zei ze eventjes waarschuwend tegen haar maar ze was er eigenlijk niet zo van gediend dat ze nu keuzen begon te maken voor haar, alsof ze dat zelf niet kon. Jackie leek niet helemaal zeker over deze twee hier maar goed Grace had nu even besloten om dus geen vooroordelen te maken, ze wist dat Jackie dit wel altijd deed maar Grace was niet zoals haar. ‘Stel je nu echt voor om iets te gaan halen Marsh? Wat aardig van je.’ Zei het meisje terug en weer keek ze even de jongen aan. Ze knikte bevestigend met een glimlachje en besloot om toch maar wat met ze te drinken, ondanks van wat Jackie ervan vond. Ze was niet haar babysitter ofzo, dus ze hoefde hier niet van te vinden. ”Oké, is goed.” Zei ze zachtjes lachend, nog een beetje door de manier waarop het meisje die dus Shay heette op hem gereageerd had.