Every thing that drowns me makes me wanna fly [&Raphael]

Jup. Het was waarschijnlijk vandaag de dag die hij liever zo snel mogelijk achter de rug zou willen krijgen. De ochtend was nog wel uit te houden, vooral met lessen die zijn aandacht van de hele zaak afhielden, maar tijdens de lunch was hij per ongeluk langs het gebouw gelopen. De geur van chloor en de natte voetstappen die hij rond het gebouw zag deden hem wel even slikken. Er was ook echt geen manier waarop hij graag dat water in ging, zeker niet als hij ‘gepusht’ zou worden. Snel haastte hij zich ook weer naar binnen, voor het geval hij Aurélia nu al tegen het lijf zou lopen. Hij zou maar niet voorbereid zijn op die duik, pfoe.

Toen de vrije tijd aanbrak, waagde hij het ook niet aan om naar buiten te gaan. Ook al was het zonnetje heel verleidelijk en ook het feit dat daar de meeste rust te zoeken was, toch moest hij zijn belofte nakomen, al had hij er helemaal geen reden toe om Aurélia hem zomaar dit te laten dwingen. Om eerlijk te zijn was hij misschien een beetje bang voor haar, bang dat ze een vijand van hem zou maken en hij straks net als Aly –nog steeds had hij geen idee wie het was- te eindigen. Wat Aly gedaan had, dat wist hij ook nog steeds niet, maar wilde hij het weten? Straks was het feit dat hij er om vroeg al genoeg om haar kwaad te krijgen. Slik.
Dus trok hij de lades van zijn kledingskast maar open en trok er een zwembroek vandaan. Hij was wel heel mooi blauw, met legerprint en misschien zou hij wel zo mooi zijn, dat hem een duik in het water werd vergeven? Ach, het was altijd te proberen. Raphael kleedde zich snel om, het geduld van het meisje wilde hij niet op de proef stellen en besloot zich verder alleen te bedekken met een tanktop en een handdoek hing loom over zijn schouders. Had hij alles? Vast wel. Voor zo’n kort uitje had hij geen slippers nodig.

De jongen fronste toen hij het gebouw in glipte en hij hoorde al het zachte geluid van water dat in beweging was gekomen. Er was al iemand, een iemand. Wie zou dat nou zijn? Het aanblik van een bekend iemand verraste hem dus ook niet. Ze bevond zich op een drijvende mat in het water. “Toch gekomen? Heel dapper van je” Ja die toon herkende hij nu wel en er verscheen helaas ook een licht nerveus glimlachje op zijn gezicht. “Jup, ik houd me altijd aan m’n belofte.” Antwoordde hij, oogcontact zoveel mogelijk vermijdende. Zijn handdoek liet hij op een stoel vallen en hij plaatste zijn handen op zijn heupen. “Ga je me nog een plan vertellen of wordt het een en al verrassing?” Alsof ze hem nog een keer zou matsen!

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 475 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Het was misschien de toon geweest waarmee ze had gesproken of de grote zelfverzekerdheid die ze uitstraalde, maar het deed hem toch wel mentaal ineen krimpen. Dus stond hij daar maar een beetje, verstard. Waarom gooide ze hem niet gewoon meteen in het water, dan kon hij eruit klimmen als een natte ijsbeer, er zeker van worden dat de afspraak nagekomen was en weer het droge opzoeken. Dan waren ze er beiden van af, de een wat tevredener dan de ander. Maar iets in zijn achterhoofd vertelde hem dat het niet zo was. Zo bleef ze ook een moment op haar drijfmat liggen, alsof het nog wel even zou duren voordat hij in het water zou belanden. Zou het ook gelden als hij er zelf insprong? Zou ze dan tevreden zijn? Om hem überhaupt in het water te zien? Want zo interessant zou dat niet zijn, waarschijnlijk.

Toen ze opeens voor hem verscheen schrok hij op en met opgeheven wenkbrauwen keek hij haar aan. Was hij zo ver in zijn gedachten weggezonken of was zij gewoon heel snel (en/of hij traag)? De uitdrukking die in haar blik lag en de toon waarmee ze sprak duidden niet echt op boze gevoelens, toch leken de woorden dat wel, voor hem. “Ben je bang voor mij Raphael?” Een vraag die niet zo vaak werd gesteld in een gesprek, maar het zorgde er wel voor dat hij kort zijn kaken op elkaar klemde. Af en toe dacht hij op een goed antwoord gekomen te zijn, maar dan stierf zijn stem weg. Uiteindelijk nam hij maar plek op een van de stoelen en haalde nadenkend een hand door zijn haar. “Niet bang, maar..” Maar wat? Geïntimideerd? Zoals iedereen? “introvert.” Daar kwam hij maar mee. “Ik eh, ben nogal gevoelig. Van binnen en van buiten.” Prevelde hij met een zwak glimlachje, al verdween die snel en droop zijn blik weer af naar de grond. “Ligt niet aan jou, ik moet vooral wennen aan iedereen.” Of hij zijn plekje hier al had gevonden? Neh, nog niet echt. Het aanpassen ging niet van een leien dakje en langzamerhand begon hij te twijfelen of hij hier zijn draai wel zou gaan vinden.

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 363 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Hij kon de reactie op zijn eerste woorden niet goed lezen, maar daar was hij eerlijk gezegd ook blij mee. Als het afkeer was, dan zou hij zich nooit meer rustig voelen in haar buurt en als hij iets van opluchting zou voelen, dan zou dat hem hevig verwarren. In plaats van al dat, kreeg hij niets. Een neutrale reactie. Oké, dat kon ook. Toch kreeg hij uiteindelijk het gevoel te pakken, dat hij niet wilde voelen. Medelijden. Yikes. Dat hij nou een stil en gevoelig persoon was, betekende niet dat hij zielig was? Alleen zijn vond hij gewoon prettig en fijn. Daar hoefde medelijden niet in voor te komen. Maar als ze dat wilde voelen voor hem, prima. “Heeft het te maken met een mutatie?" Iep. De vorige keer had hij dat onderwerp wel vermeden, maar nu leek het onontkoombaar aan bod te komen. Zwijgzaam knikte hij, woorden hoefde hij er niet echt aan te verspillen.

Zij ging echter nu naar de rand van het zwembad en ging er kalmpjes in zitten, met haar benen dan. “Je hoeft niet in het water als je dat niet wil” Huh. Wacht had ze dat zojuist echt gezegd? Raphael keek wat verward op, met een echte ‘really?’ blik in zijn ogen, maar uiteindelijk kwamen zijn mondhoeken wat omhoog. “Maar dat maakt je wel een freaking lucky basterd oke?” Deze reactie, ook al klonk de toon niet eens zo aardig, deed hem lachen. Nu de dwang eraf leek te zijn, leek er ook meteen een last van zijn schouders te vallen. Voorzichtig kwam hij overeind en trok zijn hemd uit, ging naast haar zitten. Vervolgens gleed hij voorzichtig in het water, nog altijd het gevoel in het begin hatende, maar toen stond hij half in het water. “Zonder de drang om geduwd te worden, tada! Je droom.” Glimlachte hij, zich nu wel wat meer op zijn gemak voelende.

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 316 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Voor een keer deed het hem wel plezier dat ze verbaasd was. Bij een totale vreemde zou hij zeer waarschijnlijk ook wel weggegaan zijn, maar hij dacht Aurélia nu wel een beetje beter te kennen. Dit dacht hij en wist hij niet zeker. Ze had hem al eens gewaarschuwd voor iedereen, inclusief zijzelf en die woorden spookten nog wel in zijn achterhoofd, toch ging hij tegen zijn rationele denken in. Bij de blik in haar ogen kwamen zijn mondhoeken weer wat omhoog. Hij kon nog wel mensen verbazen, ja. “Zo zo, Raphael in het water.” Het water voelde nog altijd niet even geweldig aan als het droge land, maar hij knikte en maakte een onhandig buiging, zonder al te veel extra onder water te komen. Ook zij besloot om het water in te gaan, werd het straks nog druk? “De wonderen zijn de wereld nog niet uit, ik weet het.”

Blijven hangen aan de kant was echter niet haar plan, want ze begon nu richting de mat te zwemmen, waar ze zojuist nog op had gelegen. Raphael bleef bij de rand van het zwembad en plaatste zijn armen d’r op. “Wat is je mutatie?” Iep. Zijn tweede poging het allemaal te ontwijken was niet gelukt en geloven in ‘drie keer is scheepsrecht’ deed hij al een tijdje niet meer. Of ze hiermee slechte bedoelingen in de zin had, dat wist hij niet, maar wat zou ze doen als hij het had gezegd? Het ergste was hem uitlachen. “Ik kan andermans emoties aanvoelen en mijn zintuigen zijn verscherpt. Die twee kunnen elkaar positief beïnvloeden, maar ook negatief.”  Zo kon het zijn dat hij eerder trekjes van verdriet kon zien bij mensen, maar het was soms ook vreselijk om mensen gelukkig te horen zijn, zonder dat hij mee kon doen in die blijdschap. “Niet zo interessant als dingen plots laten zweven.” Daar kon je jaloers op zijn, maar hijzelf vond dat hij er goed vanaf was gekomen.

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 326 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Ze was het met hem eens dat zijn mutatie niet de meest verontrustende was. Veel gevaar zou hij niet kunnen aanstichten eigenlijk. Maar dat was ook goed. Stel dat hij zijn mutatie niet goed onder controle kon houden en deze kon wel gevaarlijk zijn, dan zou hij helemaal als een vreemde vogel bekeken worden en wat voor een schadevergoedingen zouden dan op zijn bankrekening staan, pfoe!
Een lang verblijf op de mat was het niet, want ze rolde er vanaf. Heel vaag zag hij haar nog door de golven die door haar gecreëerd waren, maar hij had zeker niet verwacht dat ze zomaar opeens naast hem weer boven kwam. Bij de kant aangekomen nam ze dezelfde pose aan die hij aangenomen had. De trendsetter die hij was. “Dus je weet welke emotie ik heb?” Zijn mutatie bleek dus niet honderd procent boring te zijn? Hm, zo had hij er nooit over nagedacht. “Jup, dat weet ik, als ik iets oppik.” Echt een expert erin durfde hij zich niet te noemen, nee.

Toen ging het verhaal weer de oude vertrouwde kant op. Had hij misschien wel kunnen verwachten, want ze was wel een hele poos ‘aardig’-achtig geweest tegen hem. “En wat als ik mijn vuist in je gezicht sla.. Voel je dat harder aan dan een normaal persoon?” Heel even durfde hij te twijfelen of ze een grapje maakte, maar toen ze dichterbij kwam, kwamen zijn wenkbrauwen verbaasd omhoog. “Of een kus? Hoe voelt dat dan?” Oh. Wat een vragen opeens. Had ze nou opeens de intentie om hem te slaan of te zoenen? Of .. allebei? “Eh, ja, ik zou wel wat meer voelen, ja, als je me slaat.” Hij bleef op zijn blik en kreeg het voor elkaar haar aan te blijven kijken. “En om eerlijk te zijn, ik heb nog nooit iemand gezoend, dus ik zou het niet weten. Plus, waarmee zou ik het moeten vergelijken dan?” Als hij nooit anders kon voelen?

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 325 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Zijn antwoord was blijkbaar heel grappig en wat nerveus glimlachte hij naar haar. Het kon natuurlijk zijn dat hij hilarisch was, zonder dat hij het wist, maar het feit dat ze zo stoer overkwam en toch zo snel lachte, dar verwarde hem wel. Verwarring bracht ook iets van nervositeit in hem naar boven. Toch was het de blik die ze hem wierp, nadat hij zijn antwoord had gegeven, die de glimlach van zijn mond deed verdwijnen. Ow, misschien had hij zijn mond voorbij gepraat en had hij dat niet moeten doen. “Een kus is lastig te vergelijken met iets. Als je er niks bij voelt dan is het gewoon een kus en meer niet. Je kan ook smoorverliefd op iemand worden door een kus, dan is het geweldig.” Dus.. mevrouw had wel eens gezoend, maar had het toch niet zo op romantiek? Nu was zelfs hij een beetje nieuwsgierig naar de situatie die haar daarin had geplaatst en wie o wie haar had gezoend. Dat waren meer roddels, tho. “Gewoon een kus?” Vroeg hij, zijn wenkbrauwen ook wat opgetrokken. “Ja daar kan ik me wat bij voorstellen.” Glimlachte hij sarcastisch, maar niet gemeen sarcastisch bedoeld.

“Heb je nooit de ballen gehad om een meisje te zoenen?” Ai, zijn gevoelige snaar (die hij alleen maar had) werd geraakt door die opmerking. De toon was hem natuurlijk niet ontgaan. “Eh..” Zijn blik droop af naar beneden, waar hij zijn voeten op de betegelde vloer van het zwembad al bewegend in de golven van het water kon zien. “Nee.” Bekende hij eerlijk en keek weer naar het meisje naast hem. “Ik zou mezelf ook niet als de meest moedige persoon op aarde neerzetten, maar dat heb je denk ik al een beetje door?” Bij dit feit had hij zich al een hele tijd neergelegd, dus het hardop zeggen klonk normaal. “Dus als de gevoelens niet wederzijds zijn, durf ik ook helemaal niets.” Al was het soms moeilijk zijn eigen emoties te onderscheiden van anderen, zeker als het om verliefdheid ging.

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 337 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS

Hij zou het ook nog niet gaan begrijpen ook, maar ook al had hij al zoveel stelletjes hier zien zoenen, hij had niet echt het gevoel dat hij iets ergs aan het missen was. Waren het niet volwassenen die steeds zeiden dat liefde rond deze leeftijd niets was vergeleken met later? En zelfs als dat niet zo was, de mensen vergelijken met de buitenwereld was ook nog eens iets. Iedereen hier bezat mutaties, dus een verkeerde stap was je misschien al fataal. Of je liep de komende weken mank. Dat was dus een extra streep onder zijn nee. Toch snapte hij wel wat ze bedoelde.

“Ja dat heb ik door.” Ze zou ook blind en doof moeten zijn om het niet te merken en misschien zouden zelfs dan mensen het nog kunnen aanvoelen. Dus veel schade aan zijn bijna niets bestaande trots deed het niet. “Waarom probeer je niet gewoon een keer iets? Ik bedoel dat je gewoon een keer je angst opzij moet zetten.” Huh? Met die gedachte fronste hij. Gaf ze hem nou werkelijk waar advies? “Ik zou het wel kunnen,” Begon hij, nog niet heel zeker wat hij nu wilde gaan zeggen. Zijn angst was misschien niet het grootste probleem, maar juist het feit om gewend te zijn aan mensen die hem raar noemden. Dat maakte hier dan niet uit, maar het had wel litteken achter gelaten. “maar je weet het maar nooit hier. Straks word ik veranderd in een konijn of zet iemand me in de fik.” Wist hij veel wat voor een mutaties men hier bezat. “Al zou ik wel een heel schattig konijntje zijn.” Glimlachte hij vervolgens, om de sfeer maar niet heel wanhopig te maken. “Maar ik zal het onthouden, thanks.” Een klein bedankje voor dit advies, right?
“Maar ik neem aan dat jij dan veel jongens hebt gezoend?” Als zij niet bang was, en verkeerd zag ze er helemaal niet uit, moest het haar toch wel gelukt zijn, hm?

TAGGED: AURÉLIA & IEK WATER. 328 WORDS. OUTFIT (X) (X).

THANK YOU FEDORA @ ATF AND SDS