Work it harder, make it better / &Storm

Vroeg opstaan, het was niet een van haar favoriete dingen om te doen maar ze deed het wel, en het was voor een goed doel. Ze wist van zichzelf dat ze er anders geen tijd voor ging maken en s’avonds had ze niet echt veel zin om te sporten, dus s’ochtends was de beste optie. Zo zou ze ook wat beter wakker worden, anders zou ze nog gewoon de hele dag in bed liggen, want dat deed ze veel liever. Daarom sloeg ze nu de dekens van haar af nadat ze de wekker had gehoord en meteen sprong ze omhoog om sportkleding uit haar kast te pakken. Probeerde wel een beetje stil te blijven, hoewel het haar normaal gesproken niet zoveel zou schelen en het haar nog steeds ook niet zoveel kon schelen wilde ze Waverly gewoon laten slapen. Ze liep naar haar eigen kast toe en pakte haar VS sport bh en leggings, en trok deze ook aan.

In sportkleding liep ze al heel vroeg door de gangen heen, dus was het ook nog heel rustig. Niet veel mutanten hielden van vroeg opstaan blijkbaar, al hield Kat er ook niet echt van. Ze liep wel het sportcentrum voorbij want daar wilde ze nu niet gaan sporten, sowieso hield ze meer van buiten zijn en als er echt sneeuw lag ging ze wel binnen sporten, nu nog lang niet. Buiten begon ze meteen al een beetje te joggen en ging ze richting het strand, vooral ook omdat het een van haar favoriete plekken was. Mooi weer of niet, het was altijd leuk. Zand, zee en rotsen, plus het strand hier op het eiland was ook gewoon super mooi.

Ze bleef toch zeker wel een tijdje doorgaan met rennen gezien ze toch ook wel een goede conditie had - mede door haar mutatie natuurlijk waardoor ze ook sneller rende dan normaal - en ze gewoon even goed wilde zweten. Het was redelijk fris dus ze moet ook nog warm blijven. Op het strand bleef ze uiteindelijk toch wel staan om even te rekken en te strekken. Nog iets waar ze goed in was door haar mutatie om leniger te zijn. Waarbij ze niet echt door had dat er nog iemand anders op het strand stond..

Wanneer ze eenmaal bezig was met sporten was ze ook zeker heel hard aan werken, want ze wilde altijd haar skills verbeteren ondanks dat ze al een aantal keer beter waren dan die van andere mensen. Haar superhuman mutatie maakte haar sneller, sterker, leniger en beter in uithoudingsvermogen dan anderen maar voor haar kon het altijd nog beter. Het was haar ook verteld dat ze dit nog verder kon trainen dus dat deed ze. Ze was dan ook ineens niet zo lui meer, maar ondanks dat ze soms zichzelf best wel lui gedroeg was ze dat ook lang niet altijd, eigenlijk was ze best sportief. Alleen de wil was er niet altijd om teveel energie in dingen te steken wanneer het niet nodig was, of in ieder geval wanneer zij het niet nodig vond.

Op het strand begon ze even te rekken en te strekken, wat er misschien een klein beetje vreemd uit kon zien omdat ze al leniger was en nog leniger wilde worden. Ze was zo flexibel als een elestiekje maar goed, ook dat kon voor haar nog altijd beter. Ze probeerde zichzelf nog altijd zachtjes tot over een grens te krijgen om ze te verleggen. Het uitzicht op de zee was wel heel erg mooi, want de zon stond nog erg laag en er was een mooie gloed over het water te zien. Het licht van de zon was heel warm en oranje. Werkelijk prachtig, al wist ze niet dat iemand ook uitzicht op haar had. Ze had hem niet echt gehoord, wat nogal wat was al was ze ook niet echt aan het opletten op geluiden. Hij sprong van de trapjes af en dat hoorde ze dan weer wel maar ze maakte het rekken nog eventjes af voordat ze heel smooth weer omhoog kwam en haar hand in haar zij zette.

‘Hoe is het uitzicht?’ Vroeg hij luidop terwijl ze hem grijnzend aankeek. Nou ja, met die van haar was in ieder geval niets mis, hij was best wel knap. Ze liep even wat dichter naar hem toe, dan kon je namelijk beter een gesprek voeren dan wanneer er nog meters tussen stonden, en kon ze hem ook beter uitchecken. Het was een bijzonder gezichtje, maar wel een leuke tho, er was zeker niets mis mee. ”Daar is niets mis mee,” Zei ze terwijl ze ook weer even om haar heen keek, maar eigenlijk bedoelde ze wel iets anders. Anyway, voor de rest was het uitzicht ook prima. ”Wat vind jij?” Vroeg ze grijnzend terug terwijl ze eventjes haar paardenstaart beter trok want hij ging bijna los. Haar haar was een beetje nat en haar lichaam was ook licht bezweet. Het was duidelijk dat ze wel al een tijdje bezig was..

Ze had wel heel goed door dat er iemand stond, hoorde hem wel van het trapje afkomen, want dat was ook best handig van het hele superhuman gebeuren. Stiekem had ze ook even gekeken terwijl ze voorover gebogen was om haar tenen te pakken en haar rug helemaal naar haar lichaam toe te drukken. Sneakte gewoon even langs haar been om te zien wie er naar haar stond te kijken, al kon hij dat waarschijnlijk niet zien. Heel smooth was ze weer overeind gekomen en had ze haar bovenlichaam zijn kant op gedraaid op een licht verleidelijke manier. Grijnzend keek ze hem aan en liep ze naar hem toe wanneer hij haar had gevraagd hoe het uitzicht was. Hij keek even heel subtiel naar de zee, alsof daar meer zijn interesses hadden gelegen maar ze had hem wel zien kijken hoor. Zodra ze alleen bij hem was gekomen keek hij haar weer aan met een grijnsje.

Een beetje subtiel vroeg ze hem terug wat hij van het uitzicht vond nadat ze zelf toe had gegeven dat het niets mis mee was, eerder hem bedoelend dan de zee hoor maar dat kon hij toch niet weten? Die glimlach van hem werd hierbij groter en hij knikte even waarna hij zijn aandacht op de omgeving legde. ‘Waanzinnig is zacht uitgedrukt.’ Zei hij over de omgeving - over misschien over haar wie kon het zeggen - waarna hij haar met een scheve glimlach aankeek. Ze knikte even en murmelde instemmend waarbij ze ook nog even om haar heen keek om hem vervolgens ook weer aan te kijken. ‘Kom je hier elke morgen, anders neem ik de volgende keer mijn ontbijt en stoeltje mee.’ Knipoogde hij geamuseerd waardoor ze even breed moest grijzend en zachtjes lachte ze even. ”Niet elke morgen, maar wel vaak.” Reageerde ze gewoon normaal terug waarna ze hem ook een kleine knipoog terug gaf. Ghehe. ”Neem je dan ook ontbijt voor mij mee? Dat zou ik namelijk wel lief vinden.” Zei ze er nog vlug achteraan met een lachje. Want tja, Kat en eten. Het was vaak echt liefde op het eerste gezicht, met bijna alles van chocolade tot lasanga. Het was bijna een wonder dat ze niet zo dik was, of nou ja eigenlijk niet want daar had ze wel een leuke mutatie voor, plus ze was best wel atletisch. Maar goed, als er een ding duidelijk mocht wezen, liefde ging bij haar echt wel door de maag.

‘Die oefeningen van jou zien er behoorlijk gemakkelijk uit voor je. Het haalde mijn aandacht een beetje weg van het uitzicht.’ Ging hij verder en knikte even naar de plek waar ze net nog had gestaan en vervolgens naar de zee, waardoor ze zijn blik even volgde. Glimlachend draaide ze zich ook weer om naar hem en wees ze eventjes naar haar spierballen, die wel er wel niet super sterk uitzagen - maar dat was toch een onderschatting - maar ze had toch wel een zeer goed getraind lichaam, met natuurlijk ook wel een sexy figuur dat ook wel duidelijk te zien was. Haar buik had dan ook een kleine zichtbare sixpack. ”Kwestie van goed trainen,” Zei ze grinnikend. ”Maar volgens mij weet jij ook wel goed genoeg wat bedoel.” Zei ze terug met een sneaky grijnsje, want hea ze kon ook zo zien dat hij er goed uit zag wat spieren betrof, hij zag er ook zeker niet al te slap uit. Misschien een beetje zacht uitgedrukt nog. Grijnzend bleef ze hem zwijgend aankijken waarna ze vervolgens weer even om haar heen keek en haar armen nog een keer goed strekte achter haar rug om. ”Maar eh, ben jij nog iets van plan vandaag?” Vroeg ze vervolgens nieuwsgierig terwijl ze hem aankeek en haar armen nog even bleef strekken.

Katerzyna was altijd blij geweest een mutant te mogen zijn, al vanaf het moment dat ze erachter kwam wat ze kon doen kon ze geen genoeg krijgen. Het was gewoon de manier om mensen terug te pakken of een beetje met ze te kunnen spelen. Reacties uittesten en andere dingen proberen. Daarbij was ze ook nog eens slim genoeg om het te gebruiken voor als ze iets nodig had of wilde hebben. Geen geld? Geen probleem, dat wist ze dan wel voor elkaar te krijgen. Zo was ze zelf uiteindelijk op het idee gekomen een bank te beroven op een hele slimme manier met haar mutatie, wat haar ook nog gewoon prefect lukte. Niemand snapte ook maar hoe de bankeigenaar zelf kon hebben ingebroken in zijn eigen systeem en hij zelf ook niet, maar hea er waren videobandjes om het te bewijzen. Zo werden vaak andere mensen opgepakt in haar plaats en dat was eigenlijk best wel handig. Het bleef dus niet alleen maar bij het bedriegen van mensen of terugpakken van wat dames die ze niet mocht, nee het was veel verder gegaan dan dat.

Nog steeds had ze de nare gewoonte om mensen te willen manipuleren, ze vond het leuk om wat verwarring te veroorzaken en chaos. Drama had ze altijd een van de mooiste dingen gevonden, ze hield sowieso erg veel van films en serieus maar in het echt was het nog veel leuker. De jongen haalde even nonchalant zijn schouders op wanneer ze vertelde dat ze hier niet altijd kwam maar wel vaak, het was een gewoon feitje. Ze was hier lang niet altijd maar toch wel vaak omdat ze toch fit wilde blijven. Anyway, als hij dan toch ontbijt voor haar mee wilde nemen was het wel goed, liefde ging bij haar door de maag en ja oké ze was een klein beetje obsessed met eten soms. Pizza was ook zo’n beetje waarvoor ze leefde, samen met nog vele andere dingen. Zijn grijns werd ineens groter, wat ze zag als een goed tegen, dat hij volgende keer misschien toch een ontbijtje voor haar mee zou nemen. ‘Nu je het zegt,’ Zei hij ineens terwijl hij een muesli reep uit zijn jaszak haalde en deze verleidelijk naast zijn hoofd zwaaide. Oh, dat was gewoon gemeen. Grijnzend keek ze hem aan terwijl ze haar gewicht verzette naar haar andere been. Hopend op dat hij misschien die muesli reep aan haar zou geven. ‘Ik ben nu al lief.’ Zei hij waarna hij haar de muesli reep voorhield en haar met een schuine onschuldige blik aankeek. ”Heel ..” Begon ze terwijl ze het wilde aanpakken maar doordat ze dat kon doen trok hij hem alweer terug. ‘Je hoeft niet, dan verdwijnt hij gewoon weer verdrietig en alleen in mijn zak.’ Zei hij met een pruillipje en wilde hem terug doen in zijn zak. Ja ho even, mooi niet dat dat ging gebeuren. Ze moest zich wel inhouden hem niet meteen achterna te zitten - desnoods veranderde ze nog in een kleine pony om het haarzelf makkelijker te maken - dus ze bleef hem gewoon even gemeen grijnzend aankijken, die muesli reep kreeg ze nog wel. ”Beter geef je die maar aan mij, anders moet ik hem van je stelen.” Zei ze licht commanderend maar wel lachend. Onschuldig sloeg ze haar armen langs haar buik en keek ze hem lief aan. Maar ze meende het wel als hij die niet aan haar zou geven zou ze hem wel moeten opeisen.

Trainen, ja het was makkelijk gezegd voor haar maar dat wist hij niet. Ze deed het wel goed hoor, dat niet maar ze was nu eenmaal snel klaar met trainen. Ondanks dat ze wel best goed at was het nog steeds geen probleem. Ze was van nature al slank en kwam gewoon niet snel veel aan, daarbij als ze goed sportte ging het ook goed. Mocht het ooit wel fout gaan had ze nog haar mutatie om haar te redden maar dat leek niet nodig te zijn. ‘Misschien,’ Zei hij en even vroeg ze zich af of het nu betrekken had op haar of omdat hij zelf misschien ook niet zoveel moeite hoefde te doen, ze wist het niet helemaal. In ieder geval was ze hem alweer voor met dat hij vast ook wist wat ze bedoelde, hij zag er ook sterk uit. ‘Ik weet zeker wat je bedoeld.’ Zei hij met een knipoog waardoor ze even terug grijnsde. Yes, want het zag er ook zeker goed uit. ‘Maar zo elegant zal ik nooit worden.’ Zei hij en wees nog even naar de plek waar ze daarnet nog had gestaan. Zachtjes lachte ze even, nee oké hij had haar misschien door. ”Dat.. Is ook gewoon een kwestie van lenig zijn. Al zal ik eerlijk toegeven dat ik wel wat hulp krijg van mijn mutatie.” Gaf ze toe, dus nu wist hij dat ze een mutatie had waarmee ze leniger en soepeler was, voor de rest wist hij eigenlijk nog niets. Ze was ondertussen ook begonnen met het strekken van haar armen, gewoon om het ook niet koud te krijgen en ja misschien deed ze het ook wel een beetje te verleidelijk. ‘Niet als jij niets te doen hebt.’ Zei hij ook nog terug wanneer ze vroeg of hij nog iets te doen had. Grijnzend keek ze hem aan. ”Ik heb niets te doen.” Zei ze een tikje uitdagend terwijl ze nu ook haar been even optilde door achter haar lichaam haar voet te pakken. ‘Hal trouwens.’ Stelde hij zich nu ook voor waardoor er weer een brede glimlach op haar gezicht verscheen. Ze liet haar voet los en stak haar hand even naar hem uit. ”Katerzyna, maar je mag me gerust Kat noemen.” Zei ze waarbij ze haar volledige naam wel met een accent uitsprak, maar voor de rest was het niet zo heel goed te horen.

Het was echt wel best gemeen hoor, hoe hij daar zo stond met die muesli reep te zwaaien. Nou oké, niet dat ze meteen helemaal wild zou worden van een muesli reep maar door die work out had ze best wel honger gekregen - zoals ze natuurlijk van alles honger kreeg - en dus had ze best wel trek in iets. Daarbij had ze ook nog eens geen echt stevig ontbijt gehad, dus ja ze kon een muesli reep wel waarderen, als hij die natuurlijk aan haar zou gaan geven. Dat leek niet het geval te zijn dus probeerde ze het eerst maar met een beetje commanderen, wie wist werkte dat en hoefde ze hem niet achterna te zitten, dat scheelde namelijk weer. ‘Oe,’ Zei hij terwijl hij de reep weer bij zijn hoofd begon te wapperen. Ohjee, het zag er nu toch uit alsof ze hem toch achterna mocht gaan zitten, al wachtte ze nog wel even op zijn volgende woorden. ‘En hoe ga je die stelen?’ Vroeg hij nieuwsgierig waardoor ze hem uitdagend aankeek met een brede grijns.

Ze wilde eigenlijk net uithalen om een poging te doen tot stelen maar besloot nog even dat er misschien een andere manier was. Liefjes keek ze hem onschuldig aan en sloeg ze haar handen over haar buik heen, want misschien hielp het als ze een puppyblik opzette om hem te doen smelten ofzo? ‘Denk je dat het zou werken?’ Vroeg hij grijnzend terwijl hij nog een keer met de reep wapperde. Nou, oké ze had tenminste alles geprobeerd. ”Jammer, dan moet het maar zo,” Zei ze snel terwijl ze bij de laatste woorden zichzelf afzette van de grond om naar hem toe te springen. Het lukte haar alleen niet om de muesli reep te pakken dus op haar tenen probeerde ze er nog naar te graaien terwijl ze tegen hem aan stond. Tot ze zich bedacht dat het veel makkelijker kon, ineens veranderde ze in een eekhoorn en zat ze op zijn schouder. Van daar uit kon ze naar de muesli reep springen en met een sierlijke boog belandde ze weer op de grond. Kijk zo deed je dat! Ze veranderde ook meteen weer terug en stond weer gewoon voor hem met de muesli reep.

Terwijl ze de muesli reep openmaakte vertelde ze ook dat het wel een beetje met haar mutatie te maken had, haar superhuman mutatie dan. Toevallig had hij zonet ook even die andere mogen zien, dus die wist hij ook al. ‘Aaah, daar is de waarheid.’ Grijsde hij waardoor ze even grinnikte en een hapje van de muesli reep nam, die wel heel lekker was gelukkig. ”Was het zo duidelijk dan?” Vroeg ze even voor de grap. Niet dat het echt zo gewoon was hoe ze bewoog, dus eigenlijk wist ze het antwoord wel, daarom was het ook maar een grapje. ‘En ik welke manier helpt je mutatie je, als ik zo vrij mag zijn het te vragen.’ Vroeg hij heel netjes met een Brits accent. Ze keek hem meteen weer met een glimlach aan. ”Superhuman abilities, ik ben dus leniger, sterker, sneller, heb een beetje uithoudingsvermogen en mijn zintuigen zijn ook versterkt.” Legde ze trots uit. Tja, het hoefde van haar geen geheim te zijn, ze was er best trots op en dat mocht geweten worden.

‘Geweldig.’ Zei hij wanneer ze vertelde dat ze ook niets had om te doen, dus dat ze best wel met hem rond kon blijven hangen. Ze grinnikte eventjes en grijnsde naar hem terwijl ze haar voet pakte en deze omhoog trok, die ze zo ook gemakkelijk naar haar schouder zou kunnen brengen, maar dat was misschien een beetje eng. ”Great,” Reageerde ze grijnzend terug op dezelfde manier, want hea, erg was het niet hoor. Ze merkte ook wel dat hij best veel aandacht had voor de manier waarop ze aan het stretchen was, vond het blijkbaar niet erg om erna te kijken, zelf vond ze dat desnoods dat hij dat deed. Wanneer hij zich voorstelde deed zij dat ook en uit beleefdheid stak ze haar hand ook nog even uit, wat hij ook aanpakte en eerbiedig schudde. ‘Kat, het is me een waar genoegen je te mogen ontmoeten, zeker in deze omstandigheden.’ Zei hij vervolgens waarbij hij even zijn blik over haar lichaam liet glijden. Ohjee, ghehe, checkte hij haar nou gewoon uit? Grijnzend keek ze hem aan. ”Ohh jij sneaky bastard, ik zag je wel.” Zei ze wat lachend terwijl even poserend ging staan met haar hand in haar zij. Wilde wel even weten hoe hij daarop zou reageren. ”Maar dat is insgelijks volgens mij,” Gaf ze stiekem toe, oh wow haha. Waar ging dit zo heen?

Natuurlijk zou hij zijn hand omhoog en naar achteren gooien, dat had ze wel verwacht gezien het toch een van de eerste reactie’s zou zijn, van de meeste wel dan. Ze was nu ook best wel lang maar hij was alsnog een beetje groter dan haar dus het was niet helemaal easy om die muesli reep te pakken, iets wat ze een beetje onderschat had. Om beter bij de reep te komen drukte ze haar lichaam tegen die van hem en greep erna maar het lukte nog niet, hij stond in de weg. Zo kon hij ook even merken dat ze best sterk was, hoewel ze nog redelijk voorzichtig deed om hem niet om te gooien ofzo. Hij zag er wel sterk uit, maar zij was een aantal keer sterker dan het normale. ‘Wat je tegenwoordig moet doen voor een beetje eten.’ Zuchtte hij en ze kon zijn adem ook voelen, zo dicht stond ze bij hem om de reep te pakken. Het was namelijk ook niet zo dat ze bang was voor wat lichamelijk contact, dat was duidelijk. ”Het had niet gehoeven als je hem gewoon gegeven had.” Zei ze met lichte moeite in haar stem omdat ze de reep nog probeerde te pakken, hierdoor zette steeds wat meer kracht waardoor hij ook even bijna zijn balans leek te verliezen. Hij moest een stap naar achter zetten en legde zijn hand in haar ontblote zij neer om haar tegen te houden, maar het was al te laat.

Ze was in een eekhoorn veranderd en zo had ze makkelijk kunnen pakken wat ze nodig had, omdat ze ineens een stuk kleiner was en makkelijk van zijn schouder naar de muesli reep kon springen. Snel had ze dit gedaan en sprong ze elegant weer op de grond waarna ze terug veranderde. Trots van de overwinning liep ze weer naar hem toe. Hij liet zijn handen in zijn zakken vallen en keek grijnzend opzij. ‘Dat was zo niet eerlijk.’ Berispte hij haar plagend, maar Kat was al veel te blij met dat ze de reep te pakken had. Grijnzend bleef ze hem aankijken. ”Ik speel dingen ook niet altijd even eerlijk.” Zei ze heel eerlijk met een licht onschuldig gezichtje. Want hea, hij zou het waarschijnlijk ook doen als hij zo’n chille mutatie had om in alles te veranderen, werkelijk alles.

Nu had ze in ieder geval wat ze wilde, en het maakte haar niet zoveel uit hoe ze het verkregen had. Eerlijk of niet, ze at het met genot op. ‘Meer dan duidelijk, ik veronderstel dat het niet bij eekhoorns blijft?’ Vroeg hij vervolgens wanneer ze even voor de grap had gevraagd of het zo duidelijk was geweest. Ze knikte eerlijk om toe te geven dat ze in meer kon veranderen, ging er alleen niet verder op in, het mocht ook een verrassing blijven. ‘Ah, dat verklaart het.’ Knikte hij wanneer ze uitlegde dat ze superhuman was, dus wel meer kon dan normale mensen. Het was ook wel geen geheim tho en daar deed ze ook geen moeite voor om het te houden. ‘We hebben wel wat dingen gemeen dan.’ Zei hij waardoor ze even verbaast haar wenkbrauwen optrok. ”Oh dus jij hebt ook handige hulpmiddelen? Als in mutaties dan ofcourse.” Vroeg ze hem nu ook nieuwsgierig. Jep het was wel handig dat sneller, sterker en leniger zijn, enzo. ‘Als ik je uitdaag tot een stukje rennen, denk je te winnen?’ Vroeg hij uitdagend aan haar waardoor ze meteen weer breed begon te grijnzen. ”Ja hoor, tuurlijk win ik dan.” Zei ze terug met uitdagende blik en haar handen die ze even strijdig langs elkaar bewoog. ”Dus als ik jou was zou ik dat dan maar niet doen.” Knipoogde ze hem.

Oh my! Ze had hem wel gezien hoor, haar lichaam even een beetje uitchecken. Kon het dan ook niet laten om er een comment over te maken, want ja dat was eigenlijk best grappig. Sowieso wanneer hij meteen heel serieus om zich heen begon te kijken voordat hij zichzelf aanwees. ‘Ik?’ Vroeg hij ontzet waardoor ze even moest lachen. ”Ja jij ja,” Zei ze nog lachend terug. ‘Ik zou niet durven.’ Zei hij nog. Awh, wat was hij toch zielig, zeker helemaal beledigd. Ze keek hem ook even vragend aan met een wenkbrauw opgetrokken. Yea right, sure. ‘Betrapt, ik ga er niet over liggen, ik heb oog voor detail.’ Fluisterde hij wat samenzwerig waardoor ze even haar een mondhoek optrok en knikte. Oké dan, dan was het goed. Geamuseerd keek ze hem aan en vertelde dat het misschien ook wel insgelijks was, want yea hij zag er ook goed uit hoor, dat durfde ze wel toe te geven. Hij duwde zichzelf meteen van de rots af en knikte richting de zee waardoor ze even keek. Ondertussen voelde ze zijn vingertoppen op haar onderrug drukken, waar de legging nog wel haar huid bedekte, want ze droeg die inmiddels highwaist. Ze keek weer terug en grijnsde naar hem terwijl ze met hem mee begon te lopen. ‘Dus Kat, waar wil je deze mooie ochtend aan besteden?’ Vroeg hij met een verleidelijk toon. Oehh, oké dat werd interessant. ”I don’t know, heb jij nog leuke ideetjes?” Vroeg nieuwsgierig terug met een grijns en een licht uitdagende blik. ”Of word het gewoon chillen?” Vervolgde ze waarbij ze totaal niet de verkeerde betekenis van chillen bedoelde hoor, neeh echt niet. Nou oké, dat was misschien wel een beetje erg eigenlijk en wat snel but hea..

Zo erg zou hij het vast ook niet vinden dat ze in de aanval ging voor de muesli reep, gezien ze nu behoorlijk dicht bij tegen hem aan stond te drukken, in sportkleding. Hij had het zo wel getroffen, right? Al gaf ze hem geen tijd om ervan te genieten ofzo, nee want het doel was om de reep te pakken te krijgen, daarvoor deed ze dit en dat was ook duidelijk. ‘Waar is daar het plezier in?’ Vroeg hij terwijl ze nog steeds aan het struggelen was. Maar ze had ook even door dat het misschien makkelijk kon, dus waarom zou ze die kans dan niet pakken? Ze veranderde snel in een eekhoorn en zo wist ze de muesli reep met een sierlijke sprong te pakken, way better. Zo had ze het het liefst eigenlijk. Wel was het inderdaad niet helemaal eerlijk maar daar moest hij ook maar mee dealen, Kat speelde nu eenmaal niet eerlijk. ‘Dat zie ik.’ Zei hij instemmend waardoor ze even onschuldig grinnikte.

Maar ja, ze kon in meer dieren veranderen dan in enkel een eekhoorn, zelf in mensen en fantasy dieren, of gewoon niet bestaande dieren. Ultieme shapeshifting, het was werkelijk waar geweldig, want ze kon hier alles mee. Wel wist hij natuurlijk niet dat het voor veel meer dingen gold maar daar zou hij misschien ooit nog achter komen. Daarbij had ze er zelf nog eentje die wel handig kon zijn, zeker nu op een mutanten eiland. ZE kon namelijk ook iemand anders mutatie onder controle nemen, deze uitschakelen of juist versterken, lag er een beetje aan wat het precies deed. Tot nu toe had ze er nog weinig mee gedaan maar het ging vaak wel heel makkelijk en het was ook super cool. ‘Ik heb altijd handige hulpmiddelen.’ Zei hij terug wanneer ze dit vroeg waardoor ze even geïnteresseerd knikte, want ja naar mutaties was sowieso altijd heel benieuwd. ‘Ik heb ook dat extra beetje kracht, snelheid,’ Zei hij waarna hij even naar zijn oren tikte. ‘Zintuigen. Het dierlijke.’ Vervolgde hij waarna het even leek alsof hij moest nadenken of hij verder moest gaan of niet. Misschien een gênante mutatie of iets engs ofzo? ‘Laten we zeggen dat je beter bij volle maan in je kamer blijft.’ Zei hij uiteindelijk best serieus waardoor ze hem ineens verbaast aankeek. Wow wacht wat? ”Ben je een weerwolf?” Vroeg ze met grote ogen, maar wel nieuwsgierig. Ze was er namelijk niet bang voor, I mean, hij kon haar daarmee toch niets aandoen? Doordat ze controle had over mutaties kon ze het wel terugsturen, right?

Het was even de vraag wie er nu sneller zou zijn, hij of haar. Ze gokte zichzelf, want ze was wel echt snel hoor. Desnoods vond ze wel iets om mee te cheaten, daar was ze namelijk wel goed in. ‘Dat moeten we ooit eens testen, als ik hier wat langer zit, wat meer heb getraind.’ Zei hij wanneer ze vertelde dat ze zou winnen. Uitdagend grijnsde ze naar hem waarbij ze eventjes met twee vingers naar haar ogen en naar de van hem wees. ”Maar pas op, dan ga ik ook verder met trainen.” Waarschuwde ze al, want dan had zij natuurlijk ook tijd om verder te trainen, ghehe. Ze ging hem dan zo inmaken.

Inmiddels liepen ze alweer over het strand heen en was het de vraag wat ze nu gingen doen, want ja, wat gingen ze doen? Hij schopte met zijn schoenen door het zand waardoor ze even omlaag keek maar hem vervolgens ook weer gewoon aankeek. ‘Wat kun je doen op een ochtend als deze in het gezelschap van dat?’ Vroeg hij, waarschijnlijk meer aan zichzelf want anders klonk het een beetje raar. Ze haalde haar schouders op waarna ze een opmerking maakte over gewoon chillen, misschien met een beetje de verkeerde betekenis, misschien meer richting netflix en chill maar wat maakte het uit. Ze zei het alsof ze een grapje maken - hoefde niet zo te zijn - dus erg was het toch niet. ‘Chillen lijkt me goed, alhoewel, wat is jouw definitie over chillen?’ Zei hij terug waardoor ze hem even geschokt aankeek. Omg waarom twijfelde hij over haar definitie? Ze bedoelde het toch gewoon goed? Kuch kuch, nee oke maar goed, je snapte het wel. ”Huh? Wat? Mijn definitie? Waarom zou je dat denken, ik ben zo onschuldig als wat.” Zei ze een tikje sarcastisch met een kleine grijns op haar gezicht. Maar oke, het was wel een klein grapje natuurlijk, tenzij natuurlijk het zo zou mogen lopen dat het anders afliep. Hij was nog altijd wel heel knap enzo. ‘Wat kun je met twee in godsnaam doen op een eenzaam strand? Ik bedoel, zandkasteeltjes is te oud voor ons zeker?’ Vroeg hij vervolgens waardoor ze even moest lachen. ”Waarschijnlijk naakt zwemmen,” Zei ze lachend terug waardoor ze even ook haar hand voor haar mond sloeg. Oeps, die opmerking kwam er snel uitgerold, maar ze had er geen spijt van tho. ”Nee, I don’t know, wat kunnen we doen?” Vroeg ze terug..

Natuurlijk kende ze de oude verhalen over weerwolven en vampiers en dat soort dingen, die kende waarschijnlijk iedereen wel. Haar vader vertelde vroeger wel eens verhalen daarover, wanneer hij nog tijd voor hun had dan. Daarom was het ook niet moeilijk om de link te leggen, volle maan hoorde gewoon bij het weerwolf verhaal en hij wilde dat ze in haar kamer bleef dan dus ja. Wat eigenlijk ook al betekende dat hij vast niet echt een lieve was, misschien iemand zonder controle erover en dat het echt zo’n weerwolf moest zijn zoals in horrorfilms ofzo, wat ook best eng was eigenlijk. Maar niet dat ze er bang voor was, ze kon wel vertrouwen op haar mutaties, hoopte ze. Waarschijnlijk wel, ze was namelijk sterker dan ze soms dacht en kon een hele hoop waarvan ze misschien niet wist dat ze dat kon. Ze had ook controle over mutaties van anderen dus misschien hoefde ze zich ook nergens zorgen over te maken. ‘Jij klinkt enthousiast.’ Zei hij waarop ze even haar schouders optrok. ”Gewoon nieuwsgierig.” Zei ze terug, want als het niets leuks was het misschien niet zo aardig? Ze was tenslotte ook gewoon nieuwsgierig. Hij tikte ook even op zijn hartslagmeter, eentje die haar al vaker was opgevallen maar ze had er nog geen vragen over gesteld. ‘Ja, helaas wel.’ Zei hij waarbij het dus bevestigde, hij was een weerwolf. ‘Zes maanden nog maar, het is als de legendes, al is het in het echt een stuk verschrikkelijker.’ Vervolgde hij waarbij hij kort een gezicht trok. Ai, oké niet zo leuk dus. ”Sorry,” Zei ze zachtjes terug met een mondhoek omlaag getrokken. ‘Zolang ik maar niet te hard van stapel loop zijn we veilig.’ Zei hij verder waarbij hij opnieuw naar de hartslagmeter tikje, wat ook gelijk duidelijk maakte waarom hij die had. ”Kan je het dan niet onder controle houden? Of moet je dat nog leren?” Vroeg ze vervolgens.

Oké ze was misschien niet helemaal onschuldig met haar opmerking, maar wat maakte het eigenlijk uit? Zo heel erg was het vast niet? Ze waren oud genoeg dus grapjes mochten gemaakt worden. Katerzyna zat ook altijd helemaal vol van dat soort grapjes, waarbij ze er ook altijd zo onschuldig mogelijk uitzag. Tuurlijk was ze dat niet, verre van zelfs. Haar lieve gezichtje mocht dat wel anders laten zien maar van binnen was ze wel veel stoerder dan ze eruit mocht zien. ‘Euheu.’ Zei hij alsof hij het ook heel serieus had opgepakt waardoor ze hem even met een scheve grijns aankeek. ‘Je ziet er ook onschuldig uit. Waar zijn mijn manieren.’ Vervolgde hij en klopte even tegen zijn eigen hoofd waardoor ze kort zachtjes moest lachen. ”Precies,” Zei ze terwijl ze ook even verleidelijk tegen hem aanstootte tijdens het lopen waarna ze hem ook weer even grijnzend aankeek.

Nog steeds was het alleen wel de vraag, wat gingen ze nu doen? Ze liepen over een strand heen en wat kon je daar toch doen? Het was een goede vraag waar Kat ook niet echt een antwoord op wist, geen toepasselijk antwoord dan. Wat snel gaf ze een suggestie, al was het natuurlijk wel een grapje maar goed, hij zou het wel snappen. Daarbij kon hij het waarschijnlijk ook niet serieus nemen, het was veel te koud, hoe ging je dat überhaupt volhouden? Al wist ze natuurlijk niet echt wat de temperatuur was van het water, het kon ook meevallen. Enthousiast draaide Hal zich om en wees hij haar aan met zijn twee wijsvingers. ‘Mevrouw onschuldig hier.’ Lachte Hal enthousiast waardoor ze hem even betrapt aankeek. Shit, hij had haar door. Ze hield haar handen even voor haar mond om nog zo onschuldig te lijken, maar oh ze had zichzelf echt helemaal verraden. Door het lachen was ze even gestopt met lopen en voelde ze haar buikspieren even doordat ze stiekem best wel stuk ging om zijn reactie. ‘En ik dacht dat ik de eerste zou zijn die dat zou zeggen.’ Zei hij waarna ze eindelijk weer een beetje bedaarde. ”Oh, sorry.” Zei ze nog half lachend waarna ze even haar tong uitstak naar hem voordat ze zichzelf weer verbeterde. Iets waar hij het niet eens mee leek te zijn. ‘Hey, de zee is leeg, ik hou je niet tegen om het te doen.’ Zei hij met wiebelende wenkbrauwen waarna hij even naar de duinen keek. Echt, het moest ook niet gekker worden. Met een brede lach schudde ze even haar hoofd en keek ze ook naar de zee, licht twijfelend. Wel ja, naakt hoefde misschien niet maar als ze er zo over na dacht, ze kon best wel even proberen hoe de temperatuur was? ‘Ik zal de wacht houden of tenzij je mij er gelijk bij wilt.’ Grapte hij maar ze keek hem nu grijnzend aan op een manier die alleen al verraadde dat ze erover nadacht, serieus. Met licht gespleten ogen keek ze hem aan en knikte ze even denkend. Het voelde eigenlijk aan als een soort uitdaging, en dat kon ze sowieso al moeilijk weerstaan.

Ze wees even naar hem in een soort ‘wacht maar af’ manier en trok haar wenkbrauwen speels op. ”Ik doe het hoor,” Zei ze nu uitgedaagd, wel ja niet het naakt dan maar details, ze ging wel het water in tho. Haar legging trok ze wel uit want dat zou niet echt fijn zijn gokte ze, plus het was best wel een dure in tegenstelling tot haar sport bh. Nu was het ook niet zo dat ze niet in haar onderbroek durfde te staan. Ze legde haar legging neer op de grond en keek hem even kort verleidelijk aan terwijl ze weer recht op ging staan. ”Ga je mee dan?” Vroeg ze met een grijnsje terwijl ze haar armen spreidde en al achteruit begon te lopen richting het water. Wanneer haar voeten het water raakte voelde ze ook dat het heel erg mee voel, de zee was nog niet zo koud. ”Het is niet koud,” Zei ze nog om hem ervan te overtuigen ook mee te komen terwijl ze steeds verder achteruit liep het water in..