Open - Under the stars.

Eerder die dag was Syler al naar het Observatory geweest waarbij dat hij een snelle blik binnen had geworpen. Het had er gezellig uit gezien, maar wanneer dat hij door de telescoop had gekeken waren er uiteraard geen sterren zichtbaar geweest. Buiten was het nog te licht dus wilde hij wat kunnen zien dat moest hij later terug komen. Moest het een heldere nacht worden zou hij ook zeker terug gaan. Nog nooit had Syler de kans gehad om via goede apparatuur naar het sterrenstelsel te kijken. Je moest geen kenner zijn om te weten dat de telescoop goed van kwaliteit was. Voor hem was het een unieke ervaring dat hij de kans zou krijgen om dat ding te gebruiken. Mits hij ‘s avonds terug zou komen, maar dat ging geen probleem zijn. Het was al snel donker en het was nu niet dat je tot middernacht wakker moest blijven om de sterren te kunnen zien. De jongen kon namelijk ook wel eens genieten van een goede nachtrust zonder dat hij daarvoor tot twaalf uur in de middag moest blijven slapen.

De rest van de dag was rustig geweest. Syler had door het schoolgebouw liggen rondwandelen om de boel nog wat te verkennen. Verder had hij niet echt iets speciaal gedaan. Er was ook nog niemand die hij goed genoeg kende om eens bij rond te hangen en het was niet altijd alles om nieuwe mensen te leren kennen aangezien vele per twee of in groep door de gangen wandelde. De jongen was niet over sociaal, maar ook niet zo asociaal dat hij niemand zou durven aanspreken. Zoals veel andere mensen was het niet voor hem weg gelegd om iemand in groep te benaderen als je niemand in die groep kent. Maar hij gaf het allemaal wat tijd. Je kon niet na één dag iedereen kennen.
Als je echt op iets wachten had tijd de gewoonten om heel traag voorbij te gaan, maar wanneer het avond was kon Syler enkel hopen dat het wachten het waard was. De jongen deed zijn jas aan en ook een zwarte sjaal. Buiten lag er een laag sneeuw, niet veel maar genoeg om het koud te laten voelen. Sowieso hield hij niet van de winter en sneeuw. Het kon voor hem allemaal niet snel genoeg gedaan zijn, ook al zag het er allemaal zo mooi uit. Hij had toch liever de warme temperaturen. Eenmaal dat hij zich had aangekleed nam hij voor de zekerheid ook zijn gsm mee. Daarstraks had hij er niet op gelet of dat de weg naar het Observatory verlicht was dus nam hij zijn gsm mee voor extra licht als het nodig moest zijn. Verder had hij naar zijn weten niets nodig en ging hij de kamer uit om vervolgens regelrecht naar buiten te gaan.

Zoals Syler ergens had verwacht was de weg niet volledig verlicht. Er stonden enkele lantaarnpalen, maar het zorgde niet voor verschrikkelijk veel licht. Op sommige plekken stonden er ook geen lampen en dan was hij blij dat hij het licht van zijn gsm had. De temperatuur was ook niet bepaald aangenaam, maar Syler had het geluk dat het gebouw niet ver weg was.
Al snel kwam hij op zijn bestemming aan en ging hij meteen naar binnen. Het was er niet super warm, maar beter dan niks. De lange ronde trap nam hij naar boven, maar Syler had niet verwacht dat er nog iemand was. Het licht mocht dan wel aan zijn, maar hij  was er niet van uit gegaan dat het betekende dat iemand binnen was en bij de telescoop stond. ‘Uhm hi,’ begon hij om de aandacht van de andere persoon te trekken. ‘Ik had niet verwacht dat er nog iemand zou zijn,’ sprak Syler hees. Nee, zijn stem was nog altijd niet helemaal in orde en het zou nog even duren eer hij weer normaal zou klinken.