Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! za jan 18, 2014 9:22 pm
A drop in the ocean A change in the weather I was praying that you and me might end up together It's like wishing for rain as I stand in the desert
But I'm holding you closer than most 'cause you are my heaven
Jade haar helder blauwe ogen gleden door de kantine die haast niet meer te herkennen was. Geen lange rijen tafels en stoelen meer, maar nu een lange bar met diverse hapjes en drankjes. Er was genoeg ruimte om een dansvloer te creëren waar ook verschillende plaatsen plaats op hadden genomen. Het vreemde was dat Jade haar gave zo erg geactiveerd was, dat het voelde alsof ze elektrisch geladen was. Vaak betekende dat ze in de buurt was van andere mutanten met een elementaire gave, en in dit geval zou dat niet zo heel erg vreemd zijn.Jade haar helder blauwe ogen gleden over de verschillende mutanten heen, een aantal herkende ze, zowel uit de lessen als opmerkelijke mutanten die door hun uiterlijk opvielen. Jade haar helder blauwe ogen vingen ook een kort gesprek op tussen Jean en Lilian, nadat ze Celia en iemand die ze nog niet kende voorbij zag stormen.
Plotseling drong een herkenbare stem haar gehoord binnen en draaide ze haar rankje lichaam om richting het geluid. Een glimlach sierde haar zacht roze lippen toen ze oogi n oog stond met Seven. Hee Seven begroette ze haar roommie vrolijk. Toen Seven haar complimenteerde over haar jurk liet ze haar licht blauwe ogen even over de zacht witte jurk glijden. awh dankje, sprak ze wel gewaardeerd. Een anoniem iemand heeft deze uitgekozen sprak ze zachtjes terwijl ze haar heldere even om haar heen liet glijden. Eigenlijk hield Jade er niet zo van om zich zo “bloot” de stellen aan alle anderen. Gelukkig bedekte de jurk haar rug en buik zodat de grote littekens niet zichtbaar waren, daar ze geen vragen of opmerkingen daarover wilde krijgen. Jade liet haar ogen over Seven leuke gitzwarte jurkje glijden Ik denk dat je trendsetter gaat worden met je schoenen onder je leuke jurkje sprak ze oprecht eerlijk. Jade was nu eenmaal erg klein, en haar lengte van 1.60 moest soms wel goedgemaakt worden met een paar pumps. En ondanks dat ze er al minstens 5 jaar niet op gelopen had viel had lopen nu nog reuze mee.
Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! di jan 21, 2014 5:32 pm
hold your ground, we’re safe and sound
Eindejaarsfeest
Gelukkig voor Emma kostte het Zoey niet belachelijk lang om te reageren. Het had niet veel langer moeten duren, anders had Emma misschien het besluit genomen om terug te gaan naar haar kamer. Ze was hier alleen om met de mensen die ze al ontmoet had te kletsen en misschien nog nieuwe vrienden te maken, maar meer ook niet. Ze had niet echt veel zin in het feest en zonder vrienden al helemaal niet.
De reactie die Emma ontvangen had, liet haar voor een moment naar naar telefoon grijnzen. Het was niet echt wat ze verwacht had, maar ze ging er mee akkoord. Haar telefoon stopte ze weer weg, te lui om nog een berichtje terug te sturen. Zoey had immers aangegeven dat ze zo zou arriveren en dat was genoeg voor haar.
De zaal werd steeds drukker. Meer en meer leerlingen verplaatsten zichzelf naar de dansvloer of de hapjestafels. De enige die al wat langer buiten de zaal stond, was Emma. Zo voelde ze zich tenminste wel, al kon dat ook komen omdat ze niemand hier verder kende en het daarom moeilijker was om mensen te herkennen. Uiteindelijk zag ze iemand de trap af komen die haar aandacht trok , omdat het de eerste persoon was die ze dacht te herkennen. En ze had gelijk: het was Zoey die de trap af kwam en haar richting uit kwam. Ze zwaaide, ondanks dat Zoey duidelijk de blondine al had zien staan, en begroette haar rustig toen ze binnen gehoorsafstand was. Zoey’s uitleg voor haar late verschijning was acceptabel. Emma vroeg zich af waarom ze had besloten om haar op te halen, want dat was niet de afspraak geweest en ze kenden elkaar nou ook nog niet zo goed dat zij zelf op dat idee was gekomen. Ze accepteerde echter dat mensen nou eenmaal niet allemaal zo waren als zij en dat zij waarschijnlijk wat afstandelijker was dan andere mensen door haar tijd op haar vorige school. Ze beantwoordde haar vriendin met een korte, ietwat verwarde “Okay,” en besloot het onderwerp achterwege te laten. “Ziet er strak uit,” complimenteerde Emma het uiterlijk van Zoey. Ze bekeek het eens goed. Om een of andere reden had ze verwacht dat Zoey in een jurk zou komen, maar wat voor jurk had ze nooit kunnen visualiseren. Het verbaasde haar daarom niet echt dat ze uiteindelijk helemaal niet in jurk aan was komen lopen. Sowieso was Emma niet het soort persoon die iemand afkraakte op zoiets. Niet als ze al wist dat er een vriendelijk karakter achter het creatieve uiterlijk verscholen zat.
Haar uitnodiging om de zaal in te gaan, sloeg Emma niet af. Nu Zoey er was had ze ook al veel meer zin in het feest. Ze knikte met een grijns, en hield toen haar arm uitnodigend uit. Als Zoey hun vriendschap close genoeg vond dat ze naar Emma’s kamer was gegaan om haar op te halen, dan was arm in arm lopen vast ook geen probleem. Emma vond in ieder geval van niet. Toch liet ze de keuze aan Zoey voor ze de zaal in liep, waar de temperatuur minstens 5 graden warmer was dan er buiten. De warme lichten en het aantal mensen hadden natuurlijk een enorme invloed op de temperatuur, zelfs al kon het flink door tochten met de deuren aan beide kanten open. Eenmaal in de zaal besefte Emma dat ze geen idee had waar ze heen moest. Dansen kon, maar wilde ze dat wel? Honger had ze niet, dus de hapjestafel was sowieso geen optie. Er was ook niemand in de zaal die ze kende – naast Zoey dan, maar die was samen met haar de zaal in gelopen. “Uhm,” bracht ze wat verward uit. Ze haatte het om zich zo kwetsbaar op te stellen. Ze maakte liever snelle keuzes, maar had op dit moment geen grotere voorkeur voor een van de twee mogelijkheden die ze zag. Ze bedacht zich voor een moment dat ze ook naar buiten kon gaan, de tuin in, maar dat idee liet ze al snel weer varen. Ze waren immers pas net in de zaal gearriveerd en in de tuin had ze net zo weinig te zoeken als binnen. In plaats van de beslissing zelf te nemen, keerde ze zich tot Zoey. Die was immers al wat langer op de school en voelde zich hier vast beter thuis. “Dus. Dansen? Drinken? Zeg jij het maar.” Ze haalde haar schouders op als extra teken dat zij het niet wist, en liet vervolgens haar armen los langs haar heupen hangen.
Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! wo jan 22, 2014 7:47 pm
Don't want cash, don't want cars, want it fast, want it hard. Don't need money, don't need fame, I just wanna make a change. I just wanna change, I just wanna change. Marina & the Diamonds - Oh No!
Her outfit: Click!
De school had een eindejaarsfeest georganiseerd en Olivia was pas net op deze school aangekomen. Diep van binnen voelde ze zich dus helemaal niet verplicht om naar dat feest te gaan. Als allereerste: ze kende helemaal niemand, dus hoefde ze er niet echt voor iemand naar toe te gaan. Ten tweede: op dit moment had ze helemaal geen zin om naar een feest te moeten gaan. En als laatste: wat moest ze in vredesnaam aantrekken? Moest ze iets heel erg uitzinnigs aantrekken of moest ze iets simpels aantrekken? Hoe zouden de andere leerlingen gaan? En dat was nou de pest aan het niemand kennen op een locatie: je kon het aan niemand vragen. Olivia zuchtte en plofte met haar oortjes in op haar bed. Terwijl de muziek in haar oren galmde, deed ze heel eventjes haar ogen dicht. Ze begon te denken, iets wat Olivia graag deed als ze eventjes niets te doen had. De muziek zorgde ervoor dat ze zich goed kon concentreren en doordat ze haar ogen dicht had, werd ze eventjes van helemaal niets afgeleid.
Misschien moest ze maar gewoon naar dat feest gaan. Als het helemaal niets was, kon ze altijd nog terug naar haar kamer gaan. Bovendien was Olivia van zichzelf best wel sociaal en zo’n feest was eigenlijk hét moment om een beetje gaan socializen, ook al was dit feest aan het einde van het jaar. Socializen was altijd goed, op elk moment eigenlijk wel. “Maar wat moet ik dan aantrekken…” piepte een zeurend stemmetje in haar achterhoofd. Nou, ze zou gewoon iets simpels aantrekken. Ergens in haar koffer had Olivia nog een donkerblauw glitterjurkje liggen en daar kon ze dan nog mooie hakken onder aantrekken. Dat was simpel en toch chique. Het zou dus niet uitmaken of het een gala was, of dat het een normaal feest was, deze outfit zou eigenlijk wel bij elke gelegenheid goed uitkomen. Ze wierp een blik op de klok die aan de muur hing. Over ongeveer 20 minuten zou het feest gaan beginnen. Zuchtend en met een beetje tegenzin stond Olivia op en liep naar haar koffer, ze had nog niet eens uitgepakt. Nog steeds naar de muziek luisterend begon ze haar outfit bij elkaar te slepen en zichzelf klaar te maken voor het feest.
Een kwartiertje later (record snelheid) stond ze dan op de gang van de school. Het meisje stond in een donkerblauw glitterjurkje, een huidkleurige panty en donkerblauwe, suède hakken. Aan haar pols had ze een armbandje en voor de rest had ze geen sieraden omgedaan. Haar haren had ze simpel gehouden, zoals altijd eigenlijk. Olivia was tevreden met haar uiterlijk, ze zag er goed uit, als zei ze het zelf. De weg naar het feest was ook niet echt moeilijk om te vinden, want ze zag al een aantal leerlingen zich richting de cafetaria begeven. Er stond niet heel erg anders op dan de leerlingen te volgen en dan maar te kijken waar ze uit kwam. Hopelijk gingen die leerlingen wel naar het feest, anders zou ze op een plek uitkomen waar ze eigenlijk niet zou moeten zijn. “Niet zeuren!” klonk een iets strenger stemmetje nu in haar achterhoofd en Olivia liep met een knoop in haar maag achter de andere leerlingen aan.
And thank God, she found it! Olivia stond in de deuropening en was ontzettend opgelucht dat de leerlingen toch de goede kant op waren gegaan. Haar ogen schoten door de cafetaria en begonnen ondertussen te stralen. Het zag er super goed uit! Hier kon wel een goed feest gegeven worden. Echt druk vond Olivia het nog niet en ze liet haar ogen nog een keer door de ruimte gaan. Ah, drankjes en hapjes! Dat was een goed begin. Bijna huppelend, zoals vrolijke Olivia wel vaker deed, liep ze naar de hapjes-en drankjes tafel en nam een groot glas cola, met een rietje. Bij de hapjes scoorde ze een stukje chocola en moest zich echt inhouden op het niet op te schrokken. Terwijl ze van haar cola dronk en af en toe een hapje nam van haar stuk chocola, keek Olivia onzeker de cafetaria door. Wat moest ze nu doen? Naar de eerste de beste toelopen en tegen hem/haar gaan praten?
Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! za jan 25, 2014 1:32 am
De zaal bleef vol stromen met steeds meer leerlingen. Af en toe een verdwaalde leraar er tussen. De drukte begon nu echt op gang te komen. Niet gek ook, nu de muziek zo door de hele school dreunde was het haast onmogelijk om niet naar dit feest toe getrokken te worden. Iedereen had duidelijk hun best gedaan om er niet te magertjes bij te lopen. De prachtigste jurken en deftigste pakken waren te voorschijn gehaald. Alsof ze bij de Oscars zaten, omringt door goed geklede acteur, actrices en regisseurs. Bij binnen komst had hij de schoolhoofden al herkend, beide in een prachtige jurk, en had ze een bekertje punch willen brengen. Gewoon uit beleefdheid. Hij had nooit echt met een van de schoolhoofden gesproken, behalve natuurlijk in het begin met de uitleg over hoe het er hier aan toe ging. Maar die kans werd hem ontnomen door twee zeer bekende personen. Wel voor Jim ten minste. Met de een had heeft hij nog maar kort geleden een aanvarinkje gehad en van de andere had hij enkel nog maar verhalen gehoord. De Lexington tweeling. Even was Jim afgeleid door een prachtige verschijning, genaamd Jadeline, die in een bijzonder mooie jurk binnen kwam lopen. Voor hij het goed en wel door had was het ene bekertje verdwenen, in de klauwen van Delia gevolgd door haar broer. Hij had heel sneaky zijn lange duivelse staart achter Jim langs gehaald en het andere bekertje afgepakt. Jim had nog net op tijd achteruit kunnen springen. Een flinke plens van de rode drank, die spletterend op de vloer viel, ontwijkend. Echt zin in ruzie had hij niet, maar om wraak te nemen haakte hij toch even vlug zijn voetje voor die van broertje Lexington – van wie hij de naam niet wist. Echt vallen zou de jongen niet. Hopelijk zou hij wat voorover struikelen. Jim besteedde er al geen aandacht meer aan. Hij had zich weer naar de schoolhoofden gewend, waarvan eentje vreemd genoeg verstopt zat onder een zwart leren jasje. Hij haalde enkel zijn schouders op met een ‘I don’t really know what just happend.. oh well.. lets party!’ uitdrukking, voor hij zich omdraaide naar de dansende zaal.
Hij herkende hier en daar wat mensen. Om hen echt lastig te vallen vond hij niet nodig, want iedereen scheen druk bezig te zijn met hun echte vrienden. Zijn blik viel op een meisje in een blauw glitter jurkje. Ze stond bij de hapjes met een glas in haar hand. Ze leek wat onzeker en Jim vond het eigenlijk wel sneu. Ze zag er veel te aardig uit om zo in haar eentje te staan. Dus liep hij naar haar toe. “Hey! Wat doet zo’n mooi geklede meid nou alleen?!” Vroeg hij met een luide stem, om boven de dreunende muziek uit te kunnen komen. Hij keek haar vriendelijk aan en pakte ook een hapje van de tafel, in de vorm van een chocolaatje, en zag dat zij er ook op eentje aan het knabbelen was. Hij glimlachte veelbetekenend en knikte begroetend naar haar. “Jim, aangenaam,” Hij beet een stukje van zijn chocolaatje af. Hij gaf haar de tijd om te antwoorden en keek ondertussen weer even de zaal in. Opeens viel zijn oog op iemand en meteen kon hij niet meer weg kijken. Ze zag er prachtig uit. Simpel maar juist daarom erg mooi. Hij voelde een grote zwerm vlinders in zijn maag fladderen. Ze stond naast een blonde vrouw, die hij herkende als Miss Birdy. Vlug wende hij zich weer tot het meisje toen hij zich realiseerde dat hij haar totaal had genegeerd. “Sorry, ik was even afgeleid. Zeg het nog eens,” sprak hij weer luid, met een beschaamde grinnik er door heen geroffeld. Er zeker van te zijn dat ze iets had gezegd.
Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! wo jan 29, 2014 7:26 pm
Don't want cash, don't want cars, want it fast, want it hard. Don't need money, don't need fame, I just wanna make a change. I just wanna change, I just wanna change. Marina & the Diamonds - Oh No!
Her outfit: Click!
Het zag er allemaal gezellig uit, Olivia was toch wel blij om te gaan. Door de aanwezigheid van veel mensen, de gezellige muziek en het feit dat ze een mooi jurkje mocht dragen, voelde ze zich een stuk beter dan eerst. Omdat ze een erg sociaal persoon was, hield ze ervan om onder de mensen te zijn. Misschien was dat wel een nieuwe remedie? Als ze depri was, moest ze zich gewoon onder de mensen begeven en dan zou alles alleen maar beter worden! Olivia was zich er van bewust dat het geen goed medicijn was en dat ze zich gewoon een beetje had aangesteld, maar het was ook wel eens fijn om zichzelf ergens een complimentje van te geven. Het lag niet in haar karakter om dat te doen, ze was erg kritisch op zichzelf en had sowieso een niet zo heel erg hoog zelfbeeld, dus dan was het erg makkelijk om een je een beetje aan te stellen en jezelf af te keuren in plaats van jezelf eens een keertje een complimentje te geven. Het voelde wel beter, misschien moest ze zich eens vaker een complimentje geven?
En toen werd ze uit haar gedachten verstoord. Olivia keek op, om te kijken wie het was. Het was een jongen, een van de vele jongens die hier had rondgelopen. Hij zag er aardig uit. Een snelle blik en Olivia kon zijn aura constateren. Erg veel te vrezen voor hem had ze niet, dus ze ontspande zich een beetje en een van haar betoverende glimlach verscheen op haar gezicht. “Hey, wat doet zo’n mooi klede meid als jij nou alleen?” hoorde ze hem zeggen en Olivia grinnikte. Zij? Mooi gekleed? Olivia had leukere jurkjes, maar ze was gevleid door het compliment. “Nou ja, ik ben pas net aangekomen en twijfelde heel erg of ik wel hier naar toe moest gaan, en…misschien wel de belangrijkste reden: ik ken echt helemaal niemand hier” zei Olivia en haalde haar schouders op. De jongen stelde zich voor als Jim. Hmmm, Jim. Een goede naam voor een jongen. Gewoon lekker standaard, niet te ingewikkeld. Daar hield Olivia wel van. “Olivia” zei ze, om aan te geven dat zij dus Olivia heette. Duh. Ze zag hem door de cafetaria heen kijken en zijn ogen bleven hangen op een van de leraren, die prachtig gekleed was. Onzeker sloeg Olivia haar armen over elkaar, het kwam vaak voor dat Olivia de aandacht van mensen niet vast kon houden. Vaak dacht ze dan dat het aan zichzelf lag. Was ze niet interessant genoeg?
De jongen verontschuldigde zich en zij dat hij haar niet had gehoord. Oké, dus hij had gewoon niet geluisterd? Olivia had heel erg veel moeite om niet geërgerd haar ogen te hemel te slaan en niet geïrriteerd te klinken. “Wat ik dus zei…” herhaalde ze nog eventjes en keek hem recht in zijn ogen aan, om zeker te weten dat hij nu wel zou luisteren. “Ik ben hier alleen, omdat ik net ben aangekomen, heel lang getwijfeld heb of ik hier wel naar toe zou gaan en ik helemaal niemand ken. En ik zei dat mijn naam Olivia was.” Goed, dat was eruit. Ze nam een flinke slok van haar cola en onderdrukte de behoefte om een boer te laten. Normaal gesproken had Olivia het gewoon gedaan, maar op deze nieuwe school en tijdens deze chique gelegenheid, had Olivia zo’n donkerbruin vermoeden dat het niet echt gewaardeerd zou worden als ze hier iets deed wat niet helemaal vrouwelijk was. Zoals boeren laten. Maar als ze op haar kamer was geweest…
Onderwerp: Re: Eindejaarsfeest -- Iedereen welkom! di feb 04, 2014 12:35 am
Zodra ze het drinken uit de zwerver z'n poten had genomen draaide ze zich met haar tong haar boventanden aflikkend om en bekeek wat haar broerlief had veroorzaakt. Uit slordigheid had hij het andere afgenomen drankje een beetje laten kantelen en daardoor wat punch uit het bekertje laten vallen. Jammer genoeg had de oude freak het ontweken en Delia trok een pruillipje, gericht naar haar Diablo. Tot hij een paar vage stappen zette alsof hij viel en ze nog net op tijd zag dat het dezelfde dude was die zijn poot nog snel uitgestoken had. Ze kwam naar Junior toegelopen en gaf hem een brede glimlach, voordat ze haar lippen van elkaar verspreidde. ''Dat is de lul die mij shit geslagen heeft, de fucking houdgreep. Hij overleeft het niet vanavond.'' Zei ze luid genoeg voor enkel haar broer zelf, waarna ze ruig een arm om hem heen sloeg en hem mee trok naar de buffet tafel. Samen stootten ze grof een aantal mutanten om die druk bezig waren met contact te maken met anderen. Bij de punch liet ze hem los en duwde het meisje fel opzij door met haar heupen tegen haar lichaam te beuken. Bijna was ze haar evenwicht verloren op die fragiele kut hakjes die ze droeg en Delia kon het niet laten om een onvergetelijke kakellach uit haar keel te laten ontsnappen.
''Doe het er in, er is niemand die het nu ziet. Ik wil iedereen fucking stoned hebben aan het einde van de avond. Kan niet wachten tot de vuurwerk begint, dat word echt een show.'' Nadat ze weer gelachen had krulde enkel haar rechter mondhoek ver omhoog en draaide ze zich om, met haar kont tegen de buffettafel leunende, om de rest van de zaal te bekijken. Haar ogen vielen meteen op een fragiel meisje die met niemand minder dan haar, tot nu toe, meest gehate vijand praatte. Tijd om daar een einde aan te maken. Heupwiegend op haar eigen verleidelijke manier liep ze op de twee af, haalde haar armen van elkaar verwijderd en hief een wenkbrauw op naar het meisje terwijl ze Jim aan de kant duwde. ''Ik geloof dat wij elkaar nog niet kennen,'' op haar gezicht stond een vrij gestoorde en verwachtingsvolle uitdrukking, haar ogen ietwat wijder en haar lippen van elkaar verwijderd met haar hoofd ietsje schuin gedraaid. Ja, typisch een Delia actie. Nooit viel aan haar te lezen wat ze nu precies wou en bedoelde, alles was mogelijk maar onmogelijk bij haar. Zonder pardon sloeg ze een arm om het meisje haar heupen en trok haar, niet heel hard, mee naar de buffettafel. ''Waarom vertel je me niet over je krachten? Never mind, het interesseert me niet.'' Vervolgde ze zodra ze bij niemand minder dan bij haar broer stopte en haar vervolgens los liet. ''Kijk wat ik voor je heb, schat. Veel plezier samen.'' Als extraatje duwde ze het meisje in haar rug om haar nog dichter bij Junior te laten eindigen. Gniffelend liep ze weg, gaf de jongen die eerder nog haar broer met opzet bijna had laten struikelen nog een zelfvoldane blik en één die zei dat ze nog lang niet klaar met hem was. Waarna ze zich naar een roodharig en blond meisje bevond op de dansvloer. ''Yaay!'' Gilde ze giechelend, kon het niet laten om het niet verkeerde meisje met rood, krullend haar een tik op d'r achterste te geven.
