Haar alias had ze natuurlijk niet gekozen als ze wit was geweest, daarbij had ze tenslotte nog nooit zoiets als haar gezien in het wit en dat stond ook wel een beetje raar. Nee, het paste compleet niet gewoon. Wit was een no go. Sowieso had Salina een soort hekel aan wit, het stak zo in je ogen en het was veel te wit. Geen kleur voor haar dus, ze hield heel erg van het donker en zwart was dan ook standaard de kleur van haar kleding, gematch’t met donkere kleuren. Misschien de enige felle kleur die Salina wel eens droeg was rood, en dan vooral op haar lippen.
‘Ho werkelijk? Ik had meer iets verwacht van een witte chihuahua,’ Sprak hij plagend waarop ze toch even moest lachen. Ja oké, om eerlijk te zijn zag ze dat ook al voor zich. Zichzelf als een witte chihuahua. ”Kan best, die krengen zijn duivels.” Grinnikte ze instemmend terug.

Het feit dat hij zichzelf ‘niet saai’ vond had haar aandacht wel gewekt, al moest hij dat dan maar bewijzen. Iets wat hij best mocht doen, het was ook niet zo dat Salina nu iets beters te doen had op dit eiland, dus goed gezelschap was toch zeker wel welkom. Anders was het ook maar saai. ‘In dat geval zal je dus vaker bij me moeten rondhangen,’ Zei hij, wat dus ook zei dat hij het ook wel niet erg vond. Natuurlijk niet, hij was hier namelijk die de enige die zeer goed gezelschap kon zijn. Want ondanks dat Salina voor vele mensen misschien creepy was en ze eigenlijk allemaal uit haar buurt bleven, hadden degene die toch tot haar aangetrokken werden wel geluk. Veel zelfs als Salina ook nog eens geïnteresseerd in jou was. ”Deal.” Zei ze grijnzend met een verleidelijk glimlachje.
Ze moest alleen toch nog even navragen hoe het precies zat met zijn mutatie, omdat hij het had over een ongelukkige ziel die zijn plaats in mocht nemen. Iets waar Salina wel even duidelijkheid over wilde hebben. ‘Precies ja, en die persoon zal de pijn die ik normaal hoor te hebben mogen ervaren. Hoe denk je dat het komt dat ik zo’n egale huid heb? Zeker niet door de goede huidverzorging,’ Zei hij waarop zij ook even haar schouders ophaalde. ”Snelle genezing misschien? Er kan nogal veel hier op het eiland.” Zei ze even. Zij kon namelijk wel snel genezen, al was er nu toch wel een litteken op haar schouder te vinden omdat deze toch iets recenter was geweest. ‘Ergens ben ik er wel heel zeker van dat het je niets zou uitmaken moest je een onschuldig iemand kwetsen in plaats van mij,’ Zei Dario waarop ze even haar schouders ophaalde, al zei haar blik net iets anders. Nee tuurlijk zou ze daar niets om geven, waarom zou ze dat wel doen tho? ”Natuurlijk niet, waarom zou ik dat doen?” Vroeg ze daarom ook even met een grijnsje.

De kleine show die gaf was niet meteen bedoeld om hem bang te maken, misschien een klein beetje omdat Salina dit onbewust altijd probeerde, maar hij wilde weten hoe ze eruit zag. Of dat het in ieder geval niet in de buurt kwam van een schattig hondje die kwispelend op je af kwam rennen. Nee, het was verre weg van dat. Het was een beestje dat alleen gemaakt kon worden door de slechtste zielen en de hete vuren van hell. Lief en zorgzaam was het niet, het zou je eerder doden als ze dat wilde. Nu had Salina alleen volledige controle dus random mensen vermoorden als ze veranderde gebeurde niet, anders had hij (of dan iemand anders dus) een groot probleem gehad.
Ze hoopte in ieder geval dat die boodschap hem duidelijk zou worden, anders zou haar reputatie er wel een beetje op onderuit gaan. Niet dat ineens mensen zouden stoppen met bang voor haar zijn, want hij had dan misschien een reden om iets minder bang te hoeven zijn, de rest niet. Haar scherpe witte tanden, klauwen en gloeiend hete huid was wel iets waarbij je uit de buurt wilde blijven. Om nog maar niet te spreken over de blik van haar vervloekende ogen die iemands lot konden bepalen. Een keer erin kijken en je zou sneller ongelukkig krijgen, je zou dus overal op moeten letten want het lot kwam steeds dichterbij en kon elk moment inslaan. Tweede keer, hetzelfde maar dan zouden het niet alleen maar de normale ongelukken zijn, het zou nog onverwachter komen en waarschijnlijk ook sneller en moeilijker te ontwijken. Derde keer, dan maakte je geen kans meer, viel je meteen al dood op de grond neer.

Wanneer hij ineens iets mompelde dat geen reactie op haar kon zijn, omdat ze niets had gezegd, werd ze even weer nieuwsgierig. Ze had het makkelijk kunnen horen met haar versterkte gehoor, het klonk voor haar gewoon alsof hij hardop aan het praten was. Snel was ze weer terug geshift alleen van te voren nog wel zodanig weggenyoomt dat hij het niet gezien zou hebben. Om vervolgens dicht achter hem te staan en tegen zijn nek aan te spreken met een zachte, verleidelijk stem. Probeerde nog altijd iets van een rilling bij hem op te wekken, of iets wat er toch op zou wijzen dat ze toch wel een beetje creepy bezig was. Helaas voor hij draaide hij zijn gezicht alleen een klein beetje zodat hij haar vanuit zijn ooghoeken aan kon kijken en leek hij totaal niet verrast met haar plotselinge verschijning achter hem. ‘Sorry sweetheart, ik was niet tegen jou bezig,’ Zei hij waarop ze even speels haar hoofd een tikje schijn hield. ”Tegen wie dan wel.” Vroeg ze fluisterend terwijl ze nog iets dichter naar hem toe leunde tot ze zijn rug lichtjes raakte en hem uitdagend aankeek. Haar ogen half gesloten en een mondhoek lichtjes opgetrokken. ‘Je doet er werkelijk alles voor om me te laten schrikken niet?’ Vroeg hij waarop ze die mondhoek nog een tikje hoger optrok. ”No babe, that’s just how I roll.” Zei ze grijnzend..

Goed gezelschap, dat was alles wat ze hier nodig had om zichzelf niet dood te vervelen. Nu kon ze anders ook wel de hele dag een beetje gaan sporten - want nog altijd stak Salina daar ook behoorlijk veel uren in - maar dat zou ook een beetje teveel worden. Plus, daar was gewoon niets aan. Ze kon lang en zwaar sporten, dat was geen probleem, zolang ze daarnaast ook maar iets te doen had. En nu was Salina niet bepaald van het zelf dingen doen als hobby, zoals lezen, breien of computer spelletjes spelen. Daar zou ze zichzelf niet meer vermaken. En Dario mocht zo dan ook even bewijzen dat hij goed gezelschap was die haar tijd waardig was.

Er waren veel dingen mogelijk met mutaties en snelle genezing zou ook wel een van die standaard dingen zijn hier vaak zouden voorkomen. Salina had hier dan jammer genoeg niet zoveel van, al kon haar huid wel van alles genezen met tijd zonder al te veel littekens over te houden. Gelukkig maar, want anders had ze al vol gestaan. Het enige wat ze nu nog had was de grote krassen op haar schouder die veroorzaakt waren door een draak. ‘Ongeveer, maar toch niet helemaal. Het is nog veel leuker dan dat,’ Vertelde Dario haar waardoor ze even haar wenkbrauwen optrok en hem geïnteresseerd aankeek. Leuker dan dat? Ohjee, dat kon in zijn geval waarschijnlijk niets goeds zijn, omdat hij waarschijnlijk ook net zo over leuk dacht als haar, gokte ze. ‘Ik beschouw mezelf wat als een menselijke voo-doo doll,’ Vertelde hij vervolgens waardoor ze even grijnsde. ”Ahh, dus je speelt eigenlijk gewoon vals door alles door te geven.” Zei ze even samengevat. ”Slim..” Grinnikte ze er nog achteraan.
‘Maar inderdaad, er is hier veel mogelijk wat ervoor zorgt dat hier vreemd volk rond loopt,’ Ging hij verder waarop ze even een mondhoek optrok. Heel veel vreemd volk was zij nog niet tegen gekomen, waarschijnlijk dachten de meeste juist eerder zo over haar dan zij over anderen. Omdat Salina een kamer binnen kon lopen en dan iedereen het gevoel kon geven dat er iets duivels binnen kwam treden, wat dan ook eigenlijk zo was. ”Dat zullen de meeste mensen waarschijnlijk ook over ons denken.” Merkte ze daarom op.
‘Geen idee, misschien dat je wel zo’n meisje zou zijn dat vanbinnen eigenlijk zo soft is als kan zijn, maar zich anders voordoet,’ Zei hij schouderophalend waarop ze even grinnikte. Nahh. Niet echt. ”Nahh gelukkig niet, anders had ik al lang in de grond gelegen.” Liet ze weten. Het was waar, want in de wereld waarin zij had geleefd kon ze niet zwak en soft zijn. Al haar mogelijk medeleven om andere mensen was zo goed als weg, het zou haar echt vrij weinig kunnen schelen allemaal. Sommige mensen hadden wel iets meer betekenis in haar leven maar niet zodanig dat ze stomme dingen zou doen voor hun omdat ze ‘van hun hield’, houden van stond namelijk niet in haar woordenboek.

Zo heel veel aandacht besteedde ze er niet aan dat hij tegen zichzelf aan het praten was, ze was wel nieuwsgierig wat voor hem de reden was om dat te doen maar ging er niet als een speurhond achteraan. Het was aan de andere kant ook niet zo dat ze hem voor gek bestempelde, daarvoor had Salina al te veel ‘gek’ gezien en kwam dit net niet dichtbij genoeg. Ze kende tenslotte ook mutanten die stemmen hoorden in hun hoofd, echte stemmen. En aangezien dit een mutanteneiland was kon ze er dus best vanuit gaan. ‘Het enige dat je moet weten is dat het niet tegen jou was,’ Zei hij waarop ze even grijnsje, was al lang niet zo erg meer daarmee bezig. Ze kon het makkelijk laten glijden. ”Oke,” Antwoordde ze dan ook even makkelijk.
Wanneer hij vroeg of ze er werkelijk alles voor zou doen om hem bang te maken, gaf ze hem aan antwoord dat er een beetje tussenin lag. Nee, ze deed het niet perse om hem, want eigenlijk snapte ze ook wel dat hij misschien niet zo snel bang was. Heck, hij was bijna een zelfde soort dier als haar, alleen een beetje anders. Maar aan de andere kant, ja ze maakte wel erg graag duidelijk hoe creepy ze kon zijn, ook aan iemand die het niet zo zou beschrijven. ‘Hmhm,’ Gaf hij als kort antwoord. Ze trok even een mondhoek op en legde een hand tegen zijn schouder aan om vervolgens sierlijk een half rondje om hem heen te lopen en dan tenslotte haar hand weer naast haar lichaam liet hangen. Haar ogen keken hem wat verleidelijk aan, zoals haar ogen bijna altijd deden maar nu weer even iets duidelijker. Kort liet ze het rode weer een beetje tevoorschijnlijk komen, iets wat meer speels was en uitdagend dan om hem bang te willen maken. ”Vertel me eens, waar was je nu eigenlijk heen aan het gaan?” Vroeg ze even nieuwsgierig terwijl ze weer voor hem was gestaan, zonder al te veel rekening te houden voor persoonlijke ruimte..

[Laat ;/ sorry ;c]

Hmm.. Alles wat mensen hem aan probeerde te doen deden ze dus eigenlijk zichzelf of iemand anders aan? Het was echt eerste klas vals spelen maar eerlijk gezegd ook ontzettend handig. Ze zou het zelf ook best willen hebben, want dan is er gewoon niemand die je ook maar iets aan durft te doen. Al zou de lol er dan ook wel een beetje vanaf zijn, iets wat Salina dan misschien toch iets teveel zou missen. Niet dat zij vaak mensen een eerlijk gevecht gaf, maar ze wilde er dan toch vaak wel iets meer actie in hebben. Waardige tegenstanders waren dan ook best welkom, dat gaf nog een beetje spanning. Toch wist ze nu wel dat hij geen juiste tegenstander zou zijn, en dat was maar goed ook. ‘Het is dat het allemaal automatisch gebeurd en ik het niet tegen kan houden,’ Zei hij waarop ze even knikte, maar ja, het was wel handig.

‘Niet meteen,’ Was zijn reactie wanneer ze vertelde dat mensen waarschijnlijk ook zo over hun dachten. Ze trok meteen een wenkbrauw op, benieuwd naar waarom niet dan. Salina had een duistere energie om haar heen, dat konden veel mensen vreemd of eng vinden. Je kon de lichte geur van zwavelgeur altijd wel een beetje ruiken, ze kon wel besluiten het bijna volledig weg te laten zakken maar het ging er toch soms nog een beetje. ‘Als mensen mij zien denken ze eerder Wauw, hij is echt hot,’ Zei hij terug met een grijns op zijn gezicht. Lachend rolde ze even met haar ogen, och ja natuurlijk. ‘OfWat een sexy ding’ Vervolgde hij nog met die mooie intonaties en stemmetjes. Maar oké, ze kon hem geen ongelijk geven. Er zouden zeker wel een hoop mensen zijn die dat van hem zouden denken, en zelf moest ze ook eerlijk toegeven dat hij zeker niet het slechtste uitzicht was. ”Ohja natuurlijk, vergeten, dat denken ze natuurlijk ook.” Ging ze verder met een grijnsje. ”Maar je bent ook zeker niet de enige over wie ze dat denken.” Ging ze verder met een wenkbrauwwiebel. Want tuurlijk was Salina ook geen bescheiden persoon, die wist ook heel goed dat de hella sexy was en dat mocht iedereen ook weten.
Maar echt schattig was niet het woord voor haar, en gelukkig maar want ze vertelde hem al dat ze anders in de grond zou liggen. Het was dus voor haar maar beter dat ze wel stoer en badass was, zonder angsten. In de wereld waarin ze leefde was het nodig, anders zou je niet overleven. ‘Ben je dan niet onsterfelijk?’ Vroeg hij met armen over elkaar geslagen. ”Jawel, maar als je kijkt naar de situaties waarin ik heb gezeten.. Je zou dan beter geen schatje kunnen zijn.” Zei ze met een grijns terug.

Ze waren bijna hetzelfde, waren beide helhonden en hadden voor elkaar niet zoveel te vrezen. Salina wist wel beter en was hem tenslotte ook alleen maar aan het laten zien hoe duister ze was. Daar was niets mis mee. Ze moest hem niet per se bang maken. Maar nu was ze nieuwsgierig wat hij hier eigenlijk aan het doen was, dus vroeg ze daarna en ging ze niet verder vragen over tegen wie hij iets gezegd had. Hij wilde het niet vertellen, wat haar ergens wel nieuwsgierig maakte, maar ze besloot het voor deze keer van haar af te laten glijden want er waren toch wel een aantal mogelijke redenen. ‘Ik wilde eigenlijk net beginnen aan mijn weg terug naar de school, tot jij kwam opdagen,’ Liet hij weten waarop ze even nadenkend een mondhoek optrok. ”Oké, dan loop ik met je mee.” Zei ze waarna ze al zichzelf begon om te draaiden richting het gebouw en ook begon te lopen. ”Maar nog plannen voor als je terug bent?” Vroeg ze vervolgens nieuwsgierig terwijl ze een paar passen achterwaards deed om hem aan te kunnen kijken, aangezien de nog voorop tussen de bomen door wandelde. Terwijl ze achteruit over de oneven grond - maar Salina was hier een pro in dus vallen zou ze niet doen - keek ze hem met een verleidelijk grijnsje aan.