What's going on between us? I lost track

Cecilia plofte op haar bed en zuchtte diep terwijl ze naar het plafon bleef kijken. Met haar tenen duwde ze haar schoenen van haar hak af en liet ze op de grond vallen. Holy moly, frustratie en irritatie was vermoeiend. Wat ze in Ky’s kamer had aangetroffen was totaal niet wat ze verwacht had. Ze pakte haar telefoon uit de zak van haar vest en smeed het ding weg, ze hoorde het kapot gaan tegen de muur. Mooi, ze had dat ding toch niet meer nodig. Cecilia rolde zichzelf op in haar dekbed en kroop wat in elkaar voor meer warmte. Er zat maar één ding op: slapen. Daar werd haar humeur wel beter van.. Dus dan was het wel handig als ze in slaap viel. Maar ze kon het niet, ze bleef draaien en het was te druk in haar hoofd om  slaperig te worden. Zucht, again. Ze moest met Ky gaan praten. Dat was wel echt het laatste wat ze wilde maar op zijn minst een beetje uitleg kon ze er geen vrede mee hebben. Nou euhm, ze liep naar het raam toe en keek zoekend naar buiten. Naar de boomtoppen. Waarom had ze niet opgelet waar hij heen was gevlogen? Ughh, dat betekende dus dat ze moet lopen verdomme.

Niet het hele stuk natuurlijk, ze teleporteerde wel gewoon naar buiten nadat haar schoenen aan had getrokken. Daarna kwam pas het lopen. Ze kwam buiten geteleporteerd naar de rand van het bos vanaf waar ze grumpy door de sneeuw stapte door het bos. Ogen naar boven gericht, zoekend naar een grote zwarte vogel. Ze was er na 5 minuten al helemaal klaar mee. Serieus, waarom ging ze in godsnaam zo’n stuk lopen voor hem? Maarja als ze terug ging dan was het voor niks geweest. Ze bleef naar boven kijken en lopen tot ze een grote zwarte vogel eenzaam in een boomtop zag zitten. Fucking hoog, in een boom was ze onmogelijk in kon klimmen, lekker dan. Ze bleef onder de boom staan en keek naar boven. Dat was sowieso geen normale vogel. “Ey fuckboy! Kom naar beneden!” riep ze naar boven. “Ik ben hier helemaal heen GELOPEN.” riep ze er achteraan op een geïrriteerde toon. Hij wist dat ze niet heel actief was dus als hij het in zijn hoofd haalde om weg te vliegen dan had ze echt een hekel aan hem. Hoe kon hij zelfs daar zo grumpy zitten terwijl het zijn eigen schuld was dat het zo was gegaan.

&Kyrylo

clothes

Lopen was vervelend, al helemaal door de sneeuw. Ze had wel warme sokken en schoenen aan maar dat maakte het lopen niet minder erg. Haar sweater hield haar warm, en met zoveel beweging had ze het zeker niet koud. Anders dan knipte ze gewoon in haar vingers voor een jas natuurlijk, zo simpel was het. Zoeken naar Ky was nog lastiger dan ze dacht en het maakte haar niet heel vrolijk. Stom bos met takjes die in de weg zaten en waar haar haren in vast bleven zitten. Bijna uitglijden en tegen bomen aanlopen door het omhoog kijken. Was dat Ky dat wel waard? Dat was wat ze zichzelf de hele tijd af vroeg maar ze bleef doorlopen. Ze kon hem er toch niet zomaar mee laten wegkomen. Het boeide haar echt niet als hij er anders over dacht maar Cecilia wilde het er graag over hebben. Ze vond na een tijd lopen eindelijk een boom waar in het topje een grote zwarte vogel zat. Ze wist bijna zeker dat dat Ky was, anders zou ze heel awkward tegen een normale vogel gaan schreeuwen. Dat zou ook wat zijn haha.

Maar nee, ze had het in één keer goed geraden. Ze riep dat ie beneden moest komen en hij kwam er ook aan met een duik. Gelukkig, hij was niet gewoon weg gevlogen. Vanuit de zwarte veren verscheen de Ky die ze liever had. Al werd ze niet bepaald vrolijk van hem op het moment. "Fuckboy present" zei hij en ging tegen de stam leunen. Okee moest zij nu beginnen? Mmh jammer, ze had eigenlijk gehoopt dat hij ging beginnen met op zijn minst een sorry. Maar nee dus, dan moest zij dus maar beginnen om die sorry er hopelijk uit te krijgen. Of anders uitleg. Ze bleef hem even aankijken en zuchtte even voordat ze begon. “Dat van net was je eigen schuld Ky” zei ze en sloeg haar armen over elkaar. “Wat had je verwacht? Dat ik het niet erg zou vinden om je zo aan te treffen met iemand anders?” vroeg ze vol nijd. “Ik weet dat wij niks hebben maar.. Hoe zou jij het vinden als ik zoiets bij jou had gedaan?” vroeg ze wat minder boos, maar wel heel serieus. Niet om duidelijk te maken dat ze het niet leuk had gevonden maar ook om echt antwoord, misschien wat begrip. Had hij uberhaubt wel aan haar gedacht voordat hij in slaap was gevallen naast dat andere meisje..? Wat uitleg was eigenlijk het belangrijkste voor haar gevoel.

clothes

Na een tijdje rondlopen door het bos had ze hem gespot in een hele hoge boom. Ze wist bij zeker dat hij het was en ze had nog gelijk ook. De gitzwarte raaf kwam naar beneden en shifte in de jongen met witte haren die ze wat meer gewend was dan de vogel. Het was even stil tot Cecilia begreep dat hij niet ging praten. Oke, ze zei gewoon wat haar op kwam, en niet minder hard dan ze bedoeld had. Ze was op zich best boos over en dat mocht hij wel weten. Ze hoopte ook dat hij dat begreep. Want op de manier waarop hij gewoon was weggevlogen was niet te merken geweest dat hij haar begreep "Ik weet dat het mijn eigen schuld is, en je mag best boos zijn" begon hij waarbij ze weer opgelucht adem kon halen, gelukkig maar. "Want het was niet fair van me om je naar mijn kamer te laten komen terwijl zij daar nog was.. Daar wil ik sorry voor zeggen" vervolgde hij. Het was nog niet te zien van buiten maar vanbinnen werd ze al een stuk rustiger door die sorry. Ze bleef hem aankijken zonder emotie, nope ze was nog net niet zo ver dat ze kon glimlachen.

"En ik zou probably die dude eigenhandig hebben buiten gegooid, of hem gebeten, het hangt er nog van af". Ze rolde even met haar ogen en trok kort een mondhoek op. Zie, daar was het. Meer begrip. Cecilia had ook echt de neiging gehad om de blauwe haren uit het hoofd van dat meisje trekken. Maar oke, meer uitleg kwam, over hoe hij alleen maar uit was geweest op het bloed van dat meisje. Wat hij niet eens had gekregen. Hmm dat was ook stom. Cecilia begon ook iets meer begrip te krijgen voor hem bij het volgende, een beetje maar. Ze vond het nog steeds stom wat hij had gedaan. Maar ze begreep wel dat het moeilijk geweest moest zijn om zo lang te leven als vampier. Helemaal omdat ze wist dat hij nooit iemand leuk had gevonden voor haar. "Dat wil niet zeggen dat ik ook maar iets voor haar of al die andere meisjes voel, ik heb niet tegen je gelogen" zei hij en ze keek al stuk zachter dan de boze blik die ze eerst op hem gericht had.

Ze zette een stap naar voren en legde haar hand op zijn borst. "Want dat zou ik ook niet doen, dat weet je.” zei hij nog en ze knikte. “Alright, ik vergeef het je” zei ze met een klein glimlachje en liet haalde haar hand weer van zijn borst af. “We kunnen vast wel meer mensen vinden die bloed willen doneren?” merkte ze op om hem wat moed in te spreken. Ze wist dat hij niet afhankelijk van haar wilde zijn. “Maar als je het op deze manier doet dan krijg je niks van mij, en dan heb ik het niet over bloed” zei ze nog wat streng en trok een wenkbrauw op bij het laatste. En ze meende het hoor, nog een keer zoiets en het zou afgelopen zijn met hun momentjes samen, van in bad gaan tot knuffels voor het slapen gaan en alles er om heen. Dan wist hij in ieder geval wat hij op het spel zette als hij nog een keer zoiets in zijn hoofd haalde. Maar echt hoor, alle keren dat haar dit was overkomen was ze veel langer boos gebleven.. waarom ging dat bij Ky niet? “Verdorie waarom kan ik niet boos blijven op jou?” zei ze een beetje geïrriteerd en gaf hem een stomp tegen zijn schouder waarbij ze even grinnikte. Ze vond het echt stom.

clothes

Om eerlijk te zijn had Cecilia een hele andere reactie verwacht van Kyrylo. Op zijn kamer eerder leek hij helemaal geen begrip te hebben voor haar. Alsof het gewoon iets was waar ze zich over aanstelde. Maar tegen haar verwachtingen in kwam al een sorry na haar eerste woorden. Ze luisterde naar hem en zijn uitleg. Waardoor ze al gauw niet meer boos kon zijn op hem. Haar houding veranderde en ze kon ook niet meer boos kijken. Ze accepteerde zijn excuses en liet merken dat ze niet meer boos was. Ze zag aan hem dat hij het meende en niet dat het een nep iets was om er mee weg te komen. Ze twijfelde er niet eens aan. Dit was de eerste keer geweest dat ze echt boos op hem was geweest. En in hoever ze Ky al vertrouwde, deed ze dat niet minder.

Dat hij zijn leven lang al zo aan bloed kwam vond ze best wel begrijpelijk. Ze had waarschijnlijk hetzelfde gedaan als ze in zijn schoenen stond. Waardoor ze wel wou gaan denken hoe hij op een andere manier aan bloed kon komen, anders dan alleen bij haar bloed drinken. "Dat kan wel, maar meestal willen ze er iets voor terug" zei hij. Ja oke, maar iets anders dan sex please. "Ik kan ze altijd omkopen tho", zei hij daarna. Dat leek er meer op. Hmm, maar dan moest hij zijn geld uitgeven aan bloed. Er moesten toch wel meer mensen zijn zoals haar, vrijgevig als het om het vervloekte bloed ging wat haar niet dood liet gaan. Of mutanten die onvermoeibaar waren en toch niet flauw konden vallen door wat bloed te missen. Sowieso was alles mogelijk op dit eiland. “Ja.. we komen er vast wel uit” zei ze met een glimlachje. Als het maar iets anders was dan met andere meisjes naar bed gaan.

Nou euhm, eigenlijk kon hij gewoon kiezen. Hij kon gewoon door gaan met dat maar dan hoefde hij gewoon niet iets te verwachten van Cecilia. En dat maakte ze hem ook duidelijk. Tja, en hij had gezegd dat hij haar leuk vond, dus dan hoopte ze maar dat hij voor haar zou kiezen. "Het zal niet meer gebeuren". Kreeg ze als antwoord op haar waarschuwing waarop ze tevreden glimlachte. Ze vond dat ze al wel heel snel weer tevreden was over iets waar ze kort geleden nog boos over was geweest. Ze vond het zelfs irritant dat ze zo’n zwak had voor Ky. Want dit was toch wel een record vergeleken met alle keren dat ze iemand moest vergeven om zoiets. "Goh, I wonder why" grinnikte Ky plagend terug. Hm ze vond het zo toch veel fijner, dat het weer goed zat. “I could really use a hug right now” zei ze met een zucht en keek hem met een halve grijns aan. Was het raar dat ze daar zo naar verlangde? “Wil je bij mij komen slapen vanavond?” vroeg ze er ook nog bij, want ondanks wat er was gebeurd wilde ze niet weer alleen slapen.

clothes

Cecilia vond het wel heel fijn dat hij gewoon zijn excuses aanbood. Ze was boos geweest maar ze wist zeker dat als hij haar nog ging tegenspreken dat ze dan verdrietig zou worden. Ergens was ze daar wel een beetje bang voor geweest. Dat hij misschien zou zeggen dat ze niet zo moest doen, omdat ze niet echt een koppel waren of zoiets. Maar gelukkig begreep hij haar en had ze eigenlijk al best snel zijn excuses aanvaard en kon ze ook niet meer boos blijven. Hoe kon dat ook met die twee blauwe ogen van hem die haar zo aankeken. En in tegenstelling tot anderen was Cecilia dus wel zo vrijgevig. Maar echt, ze kon hem alles geven, hij hoefde het alleen maar netjes te vragen. Zo ging dat bij iedereen, maar toch had hij wel een voorsprong hoor. Ze had misschien een paar mensen die ze kende op het eiland, zeker niet veel. En daarvan was Ky de reden dat ze iets deed met haar leven. Iets meer dan alleen maar slapen, want hij bracht haar meer vreugde dan ieder ander.

Ze had ook al begrepen van hem dat hij niet helemaal afhankelijk wilde zijn van alleen haar bloed. Dus ze moesten iets bedenken daarop, iets anders dan wat hij gedaan met Blue. Cecilia was er van overtuigd dat ze wel iets konden regelen. Het kon niet anders. "Desnoods drink ik bloedsapjes uit de keuken" zei hij waarop ze even fronste. Wat? Bestond dat? Niet heel lekker blijkbaar, als hij het op die manier zei. Ze wist niet wat ze zich daarbij moest voorstellen maar het was vast vergelijkbaar met vieze kant-en-klaar maaltijden. Mensen hadden toch ook alles liever verse groenten in een salade of vers gebakken brood? Ja ze mocht dan wel geen bloed drinken maar ze kon zich best inbeelden hoe dat zou zijn.

Ze zag Ky niet als een monster zoals anderen meestal een beeld hadden van een vampier. Ze vond hem juist iets speciaals hebben. En ze had echt een knuffel nodig van hem, wat ze hem ook hintte. Waarbij ze hem meteen vroeg of hij ook wilde blijven slapen. Een beetje een random vraag maar het kwam gewoon in haar op. Ze was bijna vergeten dat ze die vraag had gesteld  vanaf het moment dat ze haar gewenste knuffel kreeg. Ze sloeg automatisch haar armen ook om hem heen, waarvan ze dan wist dat ze moeite zou hebben met loslaten. Haar voeten werden even van de grond getild en het kusje in haar hals liet haar glimlachen. "Tuurlijk kom ik bij je slapen" zei hij en zo werd die glimlach alleen maar breder waardoor de kuitjes in haar wangen zichtbaar werden. "Alleen moet ik morgenochtend probably ja.." zei hij en ze zuchtte ook even. Ja ze snapte het wel. “Hmm ja, maar dat geeft niet. Ik ben al blij als ik naast je in slaap kan vallen” zei ze en hield haar hoofd wat schuin terwijl ze haar hand door zijn witte haren liet gaan.

"Dit klinkt waarschijnlijk zo cliché, maar wil je de zonsondergang zien op het strand? De zon is zo zwak dat ik er best in kan lopen voor een tijdje zonder misselijk te worden" begon hij ineens waarbij ze even grinnikte. “Wil je dat hele stuk lopen?” vroeg ze en keek even naar de richting van het strand. Waarbij ze daarna weer naar Ky keek met een ‘are u kidding me?’ gezicht. Ze wou echt wel naar het strand hoor maar niet lopend pls. Oh ja hij vroeg eigenlijk wel iets heel leuks. “Als ik ons er heen mag teleporteren dan zou ik heel graag de zonsondergang met je willen bekijken” zei ze er nog achteraan met een kort grinnikje nadat ze had nagedacht over zijn voorstel. Als echt antwoord op zijn voorstel zeg maar.

clothes

Na eigenlijk een best kort gesprek verschenen er alweer kuiltjes in haar wangen en was ze al zover om hun hele dag achter hun te laten. Al dat gedoe had haar zo hoog gezeten dat ze niet eens had kunnen slapen. En dat betekende wel iets ernstigs bij Cecilia. Maar het leek sneller opgelost dan ze had verwacht en alle boosheid van eerder was weg. Ze stonden inmiddels alweer te knuffelen. Iets waardoor ze zich zoveel beter voelde. Simpel twee armen om haar heen waardoor alles weer een stuk beter ging. Waardoor ze ook al snel vroeg of hij bij haar wou slapen die nacht. Ze wist dat hij dat aanbod niet zou weigeren, maar toch was er een klein dingetje. Hij moest natuurlijk niet verhongeren. Wat betekende dat hij die ochtend wel bloed moest drinken. Maar maakte haar niet heel veel uit, ze wou gewoon naast hem in slaap vallen. Ky noemde haar een cutie toen ze die woorden uitsprak en zoals altijd niet van zijn haar af kon blijven. Dat ging niet veranderen.

Cecilia was helemaal tot rust gekomen tot dat hij voorstelde om naar het strand te gaan. Helemaal daar heen lopen? Ze viel al dood neer bij de gedachte alleen al. Ze maakte zich er al helemaal druk over. "Please don't ever change" zei Ky en lachte om haar waarbij ze nog wat steviger tegen hem aangetrokken werd. Wat? ze wist echt niet wat hij bedoelde hoor. Maar niet heus, ze wist best dat het ging om haar luie uitspraken. Tja, het was er nog altijd niet van gekomen om iets aan haar conditie. Ze wilde heel graag naar het stand met Ky, alleen als ze daar heen kon teleporteren. "Hmm, moeilijke keuze" zei Ky en ze wist dat hij niet serieus deed maar keek hem expres nog even met puppyoogjes aan. "Nee, just kidding. Let's go dan maar?" zei hij en ze grinnikte geamuseerd. “Yess” zei ze blij en knipte vervolgens in haar vingers op Ky er eerst heen te teleporteren. Ze was er al best vaak geweest dus ze had een goed beeld van waar hij zou belanden. Ze hoefde niet in haar vingers te knippen om haarzelf ergens heen te teleporteren en binnen een seconde stond ze naast Ky op het strand. Ze zuchtte tevreden en keek naar de horizon waarna ze haar naar Ky wendde. “Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?” zei ze met een grijns. Ze keek even om haar heen, hmm ze konden natuurlijk niet in de sneeuw zitten. Ze liep even rond en obserserveerde alles even nadenkend. “We hebben iets nodig om op te zitten” mompelde ze. Een bankje? Stoelen? Nee dat was te simpel. “Oh ik weet iets!” zei ze enthousiast. Het was iets wat ze in haar tuin had staan toen ze nog in Italië woonde. Ja bereid je voor om versteld te staan. Ze knipte in haar vingers en voor haar neus verscheen een hangende schommel stoel achtig ding. Met een groot rood en rond kussen erin, helemaal compleet. Trots keek ze naar het ding en trok een wenkbrauw op naar Ky. Summoning skills on point. Heel mooi stond het ding er in de sneeuw, op het strand. Niet eens iets op te zitten tho, ze konden er gewoon in liggen. “Voilà” zei ze en maakte een korte buiging. “Nog iets anders nodig?” vroeg ze aan Ky, een zonnebril, of een parasol, alles was mogelijk.

Het ding wat ze tevoorschijn heeft gehaald
clothes

Vanaf het moment dat Ky had gevraagd of ze mee ging naar het strand reageerde ze niet meteen als ieder ander. Cecilia wilde echt niet dat hele stuk lopen, veel te veel moeite. Hij wist dat ze liever ging teleporteren want dat kostte haar geen energie. Waarnaar ze hem nog even met puppyoogjes aankeek. Maar met zijn toestemming stonden ze al in een paar seconden op het strand. "Serieus, dit is echt te handig" merkte hij op. Hup jup, de grote reden waarom ze nergens heen liep. Ze was voordat ze op het eiland zat nog wel wat actiever, maar eenmaal hier had ze geen zorgen meer over haar mutatie gebruiken. Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan, haar levensmotto hoor. Het was in een ver verleden wel anders geweest maar de hoeveelheid plezier die ze had in leven was gewoon erg afgenomen, en dat was zeker een reden voor haar om lui te zijn. Nog levend maar zonder energie om te leven. "Omdat je conditie er door achteruit gaat. Dat kan ik me niet permiteren hoor" zei Ky toen met een opgetrokken wenkbrauw. Uhh wat? Ze lachte kort en rolde met haar ogen. “Hmm” klonk twijfelend uit haar mond, ging ze hieraan toegeven? “Als jij mijn personal trainer bent wil ik best conditietraining doen” sprak ze en ze had er meteen al spijt van. Verdorie wat had ze nu weer gezegd.

Op het strand, nog zeker een tijdje om van de zonsondergang te genieten. Wat miste was iets om op te zitten. Of liggen, whatever. Cecilia kon een hoop bedenken, ze had al de wereld gehad aan dingen om lui in te zijn. Wel had ze altijd een voorkeur gehad aan hangmatten en andere schommel dingen. Dus dat is precies wat ze tevoorschijn haalde. En knus rond ding wat hing en waar je in kon liggen, geweldig toch? ”Nice”. Yes, very nice. Ze maakte een korte buiging voor haar truc, oude gewoontes, en ze kreeg ook nog een applausje. Ze bleef even staan en vroeg hem of hij nog iets nodig had. Alles om het perfect te maken natuurlijk. Ky ging het ding in, ze wist niet echt wat voor naam ze het kon geven. "Een badeendje" zei hij en ze grinnikte. Ohja, het badeendje wat nog steeds bij haar bad lag. Wat nog steeds elke keer vrolijk in bad dreef elke keer dat ze een bad nam. Heel leuk met het badeendje hoor maar het was toch het gezelligste met Ky erbij. Ze nog een keer in haar vingers en het verschijn in haar hand. “Vang” zei ze en gooide het badeendje naar hem toe. Cecilia werd gevraagd of ze erbij kwam en ze liep met een vrolijk huppeltje naar het ding toe. Ze ging er niet zo maar in tho, het was een soort schommel dus ze duwde het eerst naar achteren en liet zichzelf er in vallen. Zo schommelde het ding ook nog heen en weer. Ze trok zichzelf er verder in en schopte haar schoenen uit. Was dat niet koud? Ja nou en, daar waren dekentjes voor. Ze kroop tegen Ky aan en knipte nog een keer in haar vingers om een dekentje over hun heen te summonen. “Kan je eigenlijk wel genieten van een zonsondergang of vroeg je het omdat het romantisch klinkt?” vroeg ze met een nieuwsgierig grijnsje. Tja, hij werd misselijk van zonlicht dus dat was best een serieuze vraag. Het was zo mooi, de kleuren die constant veranderden bij de wolken. Cecilia kon er wel van genieten.

Het ding wat ze tevoorschijn heeft gehaald
clothes

Cecilia was niet heel actief, dat was gewoon een feit. Ze was altijd al lui geweest maar het werd met de tijd mee steeds erger. Maar ze voelde haar ook niet zo levendig als ze vroeger had gedaan. Leven was vermoeiend, en ze leefde al een tijdje dus ze was al aardig moe. Niet fysiek maar mentaal. Al hoewel, het ging wel steeds beter. Ze dacht toch iets minder over willen doodgaan en dat soort dingen. Helemaal als ze bij Ky was. Maar dan leek sowieso alles een beetje beter. Toen hij over conditie begon had ze wel een vaag idee voorgesteld. Niet dat het volledig gewenst was maar ach. Eigenlijk, als ze erover na dacht, Cecilia zou nog geen tien minuten rennen volhouden. Dus eigenlijk was het een heel slecht idee. Ky moest ook meteen lachen. Kijk dan, het was gewoon niet serieus te nemen. "En nu zonder liegen babe" zei hij nog lachend en ze grinnikte even en zuchtte. “Ik word ook nooit serieus genomen” bromde ze maar lachte ook even. “Nee maar je hebt gelijk, ik houd tien minuten hardlopen waarschijnlijk niet eens vol” zei ze met een halve grijns. Ook omdat ze het niet leuk vond om hard te lopen tho, ze had al een pest hekel aan lopen dus nog meer inspanning zou haar teveel worden.

Cecilia was kampioen in lui doen, slapen, vervelen en al dat soort dingen. Waar ze wel de juiste dingen voor nodig had natuurlijk, zoals het schommelding wat ze liet verschijnen. ‘Dat was één van haar favoriete lui doen dingen. Ky wilde het badeendjes er nog bij, het aller eerste ding wat ze had tevoorschijn getoverd sinds ze hem ontmoet had. Jaa dat was leuk geweest toen in bad. Ze gooide het ding naar hem toe, niet in een mooi boogje ofzo, nee recht op hem af. Wat kon zij er aan doen? Ze was niet heel atletisch. "Mikte jij nu op mijn hoofd?" vroeg Ky en ze keek even geacteerd onschuldig. “Misschien” zei ze met een rgijnsje waarna ze naar hem toe kwam. Eerst gaf ze de schommel en duw zodat ze ook nog even schommelden, dat was te leuk. Ze kroop tegen Ky aan en regelde ook nog even een dekentje. Het was nog steeds koud. "Over romantiek hoef je me niks te leren, ik ben zelf het hoogtepunt van romantiek" zei hij toen ze vroeg of hij gewoon had gevraagd of ze de zonsondergang wilde kijken omdat het romantisch klonk. Ooeh het hoogtepunt nog wel. "Mijn tweede naam is Valentyn, hoe romantisch is dat?". Ze glimlachte breed en gaf hem een kusje in zijn nek. “Hmm ik hou van romantiek” sprak ze zachtjes met een verleidelijk toontje.

"Zoals ik al zei, de winterzon maakt me niet zo snel misselijk als de felle zon in de zomer. Dus ja, ik kan hier wel van genieten" zei hij. Oh dat was wel beter, ze wilde wel dat er allebei van konden genieten. "Maar dat is alleen omdat ik het met jou kan kijken". Awh, ze kwam nog wat dichter tegen hem aan te liggen. “Cutie” zei ze en bleef naar de horizon kijken. Ze was even stil maar de volgende vraag kwam al wel weer in haar op. “In hoeveel landen heb jij gewoond?” vroeg ze random, gewoon omdat het iets was wat in haar op kwam?
Het ding wat ze tevoorschijn heeft gehaald
clothes