Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. wo feb 10, 2016 3:20 pm
Het was nooit zijn bedoeling geweest om de jongen iets aan te doen. Hij wilde enkel weten wat er mis was met zijn stem omdat hij het niet kende. Inderdaad had hij de dreiging gemaakt om zelf achter de informatie te komen door het in de gedachten van je jongen te zoeken, maar het zou volledig pijnloos zijn geweest. Misschien dat je jongen het zich zo erg voorstelde dat hij ter plekken dood neer was gevallen, maar ook dat leek heel onwaarschijnlijk. Natuurlijk kon hij voelen of er nog een ademhaling was, maar dan moest hij de doeken voor de jongen zijn gezicht al verwijderen om de neus en mond vrij te maken. Dat wilde Gahiji enkel niet doen omdat hij zelf ook niet zou willen dat iemand hem uitkleden. De kans dat de jongen het aan had om iets te verbergen was groot. Gahiji was er zelf namelijk ook schuldig aan.
Doordat hij zo druk in gedachten was door wat er net gebeurd was en probeerde te bedenken wat er gebeurd was, had hij niet gemerkt dat iemand anders de kamer binnen was gekomen. Ruw werd hij naar achter getrokken en het koste hem moeiten om te blijven recht staan. Door uiteindelijk de rugleuning van een zetel vast te nemen lukte het hem wel. Gahiji kon zijn evenwicht beweren en bleef recht staan terwijl zijn blik ging van het lichaam terug naar het meisje. Ze kon onmogelijk weten wat er was gebeurd. ‘Hoe,-’ begon hij, maar zijn blik rusten al snel op het lichaam dat achter het meisje lag. Er was geen andere mogelijkheid. Op de één of andere manier moest de jongen ervoor gezorgd hebben dat ze wist wat er was gebeurd. ‘Waag het niet om ooit nog zo tegen me te spreken,’ zei Gahiji zonder een antwoord te geven op haar vraag. Hij moest zich voor niets verantwoorden, al helemaal niet als ze hem zo benaderde. Het was een waarschuwing voor haar geweest om te weten dat hij er niet mee gediend was. Wilde ze wat bereiken was dat niet de manier hoe je moet hem om moest gaan. Zonder angst zetten hij een stap dichter naar haar toe met een rechte rug. Hij vreesde haar niet, maar dat was simpel weg omdat hij telkens vergat dat hij niet de enige was die iets bovennatuurlijks kon. De temperatuur die in de kamer voelbaar omhoog schoot linkte hij niet eens aan de aanwezigheid van de jonge dame. Ook al had hij de warmte van haar lichaam deels kunnen voelen wanneer ze hem naar achter had getrokken.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. wo feb 10, 2016 4:26 pm
RORAN
we spend all of our time running away from our truths
Het voelde redelijk vreemd om ineens als geest voor haar te staan zonder dat hij haar eerst gewaarschuwd had. De enige die zijn geestenvorm al eens gezien had, was Car geweest. En dat was ook per ongeluk gegaan. Hij was sowieso wel van plan geweest om het haar te vertellen, maar dan op zijn eigen tempo en zeker niet omdat hij in nood was. Maar het was echt de enige oplossing die hij er voor zag momenteel. Octavia keek hem vreemd aan, ze herkende hem natuurlijk niet, maar hopelijk kon hij haar overtuigen. Zijn ogen waren nog dezelfde, zijn haar ook, en hij had dezelfde lichaamsbouw. Hopelijk was dat voldoende.
En zo leek het er wel op. Ze knikte fel en begon richting de lounge te lopen. Meteen trok ze de onbekende jongen van zijn bewusteloze lichaam weg. Ondertussen had Roran zichzelf weer onzichtbaar gemaakt. Hij bleef dicht in de buurt van Octavia, volgde de conversatie tussen de twee op de voet. De jongen deed opnieuw even arrogant tegen haar als hij tegen hem had gedaan. ”Niet met hem vechten, alsjeblieft.. Zeg hem gewoon dat hij ons met rust laat en breng mijn lichaam ergens naartoe waar we alleen zijn”, Zei hij in haar gedachten met een licht smekende toon. Hij wou nog altijd niet vechten met de jongen.. ”Hij weet gewoon niet beter”, Gaf hij als argument, grotendeels omdat dat waarschijnlijk ook de reden was. Mensen waren van nature allemaal nieuwsgierige wezens.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. wo feb 10, 2016 9:09 pm
The ones we love, are the ones we protect
Ze had geen andere mogelijkheid gehad om de persoon die had gezegd dat hij Shadow was te moeten geloven. Hij zag er geheel anders uit, maar het was dankzij zijn ogen en zijn stem dat ze het wel zou moeten geloven. Ze had geen idee gehad wat voor mutatie’s hij had, en het was dan deels ook op de gok dat ze hem zou helpen. Ze had hem sowieso wel gelopen, maar het was nu wat anders. Hij had geen kap of doek op dus ja. Hij zal het waarschijnlijk ook wel begrijpen dat ze wat anders naar hem keek. Toch had ze geen keus gehad. Ze had Shadow met de kap en doek beloofd hem te helpen, dus waarom ze zou nu haar belofte niet na komen als hij wat anders er uit zag dan ze hem had leren kennen. Het was ook maar goed ook dat ze had geluisterd naar de Shadow die er anders uit zag. In de Lounge aan gekomen was ze niet wezen twijfelen wat ze moest doen. Ze was op de jongen boos afgelopen en had hem ruw naar achteren getrokken. “Hoe,-” begon hij al, maar haar boze blik veranderen niet. Ze bleef dan ook als een bescherm engel voor Shadow’s lichaam staan. Haar spieren in haar lijf waren aangespannen en kwaad had ze gesproken hoe hij überhaupt in zijn hoofd was opgekomen om iemand te bedreigen. Voor al als het iemand was die zij mocht, en misschien wel meer dan mogen…
“Waag het niet om ooit nog zo tegen me te spreken,” sprak hij. Iets wat niet het antwoord was op de vraag die ze had gesteld. Zonder enige angst in haar ogen bleef ze hem kil aankijken. Hij had een stap dichter naar haar toe gekomen, waarbij ze van haar handen vuisten had gemaakt. Haar knokkels werden al wit en begonnen al licht te kraken. “Waag jij het niet om mij nog een keer te zeggen wat ik niet en wel mag doen,” zei ze zonder enige gevoel in haar stem. Ze keek hem onderzoekend aan. Hij mocht dan wel groter zijn dan haar, maar zij was een Viking. Niemand kon op tegen een geboren Viking. “Dus geef me nu mijn antwoord waar ik op wacht,” zei ze ongeduldig met een lichte arrogante ondertoon. Hij moest niet gaan denken dat hij haar intimideerde door zijn arrogante houding. Ze kon het met gemak terug doen.
“Niet met hem vechten, alsjeblieft.. Zeg hem gewoon dat hij ons met rust laat en breng mijn lichaam ergens naartoe waar we alleen zijn,” hoorde ze door woorden van Shadow zeggen. Alleen zijn stemgeluid liet haar al weer wat kalmeren, maar haar spieren bleven gespannen zijn en bleef hem dan ook met een afwachtende en ongeduldige blik aan kijken. “Hij weet gewoon niet beter,” zei hij, iets waarin hij ook wel een punt had. Ze knikte lichtjes, zodat hij wel door zou hebben dat ze naar hem luisterde. Ondanks dat het in de ruimte warme werd door het vuur dat nog steeds brandde. Deed ze er eigenlijk niet veel moeite voor om de ruimte gewoon een normale temperatuur te houden voor de mensen die het erg vervelend vonden dat het warm werd.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. wo feb 10, 2016 9:58 pm
Echt niemand kon gewoon eens luisteren. Als ze dat deden was het allemaal veel gemakkelijker en draaide het niet uit tot dát. Eigenlijk zou hij zich erbij neer moeten leggen en het aanvaarden. Helaas was dat moeilijker dan je zou denken. Zeker meer dan duizend jaar luisterde mensen naar hem, enkel de Farao had boven hem gestaan en verder niemand. Als het dan ineens helemaal veranderde...niet iedereen had het daar makkelijk mee. Langs de ene kant was hij dan wel weer blij geweest dat het meisje was komen opdagen. Aangezien ze niet zat te schreeuwen dat haar vriendje daar dood was kwam dat in ieder geval goed. Gahiji had niemand op een vreemde manier gedood, maar haar gedrag stond hem dan weer helemaal niet aan.
Blijkbaar vond echt niemand het leuk om gecommandeerd te worden. Ook het meisje was er sterk tegen in gegaan. ‘Of wat?’ daagde hij haar uit. Zijn armen sloeg hij losjes over elkaar heen en zelfs de blik in zijn ogen stond uitdagend. Hij ging zich niet laten door daar haar, zeker niet nadat ze zo de kamer was binnen gestormd. ‘Spreek niet meer op zo een toon tegen mij,’ herhaalde hij zijn zin van daarvoor, maar die keer sprak hij ieder woord duidelijk gearticuleerd uit om de boodschap echt goed over te laten komen. Ook al mocht hij haar dus niet zeggen dat ze moest doen, andersom moest dat natuurlijk wel mogen. Even kort verscheen er een kleine glimlach op zijn gezicht, maar die verdween al snel weer. Ze vroeg nogmaals aan hem om haar vraag te beantwoorden, al was het ook weer niet echt vragen dat ze deed. ‘Ik hoop voor je dat je dan heel veel geduld hebt,’ zei hij tegen het meisje. ‘Want je gaat nog laaaang mogen wachten,’ verzekerde hij het meisje. Eigenlijk kon het hem een hoop problemen voorkomen als hij gewoon de vraag beantwoorden. Misschien dat ze wel dat Gahiji de jongen met zijn leven had bedreigd, dat terwijl het iets heel klein was geweest.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. do feb 11, 2016 12:36 pm
RORAN
we spend all of our time running away from our truths
Misschien was het toch niet zo slim geweest om Octavia er bij te halen. Het was niet zijn bedoeling geweest om haar te laten vechten voor hem. Gewoon zijn lichaam nemen en de ruimte verlaten, dat was zijn plan geweest. Dan kon hij terug veilig in zijn eigen lichaam kruipen en vervolgens heel ver uit de buurt van die enge jongen met zijn gele ogen blijven. Maar Octavia leek andere plannen te hebben. De jongen deed opnieuw heel arrogant tegen haar, maar waar hij dan terug geschrokken was, ging zij in de tegen aanval. Dat had hij wel kunnen voorspellen, eerlijk gezegd, dus misschien had hij gewoon moeten wachten tot de jongen was weg gegaan om vervolgens terug in zijn lichaam te stappen.
De discussie ging verder, harde woorden werden gewisseld en hij kromp al in elkaar bij de gedachte alleen al dat hij zo ook tegen hem had kunnen doen. Hij vroeg Octavia om niet met hem te vechten, waarop ze heel lichtjes knikte. Ze had het dus begrepen, maar de jongen bleef haar wel uitdagen. Op dezelfde manier als hij tegen hem had gesproken, heel duidelijk articulerend, alsof ze te dom was om hem te snappen. Maar ze was net heel slim, dus waarom deed hij eigenlijk zo? "Hij gaat irritant blijven doen hoor, zo deed hij ook tegen mij. Hij denkt gewoon dat hij alles mag en kan en beter weet”, Informeerde hij Octavia. Hoe meer ze over hem wist, hoe beter, dus vertelde hij maar wat hij zelf had ondervonden daarnet.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. do feb 11, 2016 10:52 pm
The ones we love, are the ones we protect
Het maakte haar boos dat de jongen iemand aan het bedreigen was die zij mocht. Echt als de jongen bij haar in de Viking tijd had geleefd, dan was hij zeker weten goed dood geweest. Hij kon dan sowieso een klap in zijn gezicht verwachten als hij haar nog een keer ging zeggen wat ze wel en niet moest doen. “Of wat?” sprak hij uitdagend. Het was dat ze Shadow had beloofd niet te vechten anders was ze echt in Viking style gaan vechten tegen hem. Giftig keek ze hem aan, terwijl haar knokkels nog harder begonnen te kraken. “Spreek niet meer op zo een toon tegen mij,” herhaalde hij zijn woorden. De ruimte begon warmer te woorden en als ze het vuur in haar door haar poriën naar buiten zou komen, dan stond waarschijnlijk heel de ruimte blauw van de rook. Toch was niet zo en hij kon het ook nooit zo ver laten komen dat ze in een agressieve boze draak zou veranderen. Ze moest zich gewoon in houden al was het niet voor haar zelf, dan was het wel voor Shadow. “Zeg. Mij. Niet. Wat. Ik. Moet. Doen,” sprak ze woord voor woord zodat hij het goed in zijn hoofd kreeg. Hij mocht dan wel duidelijk gaan articuleren, maar dat deed haar niets. Ze zou precies op dezelfde hem duidelijk maken dat zij er niet van gediend was.
Octavia hoorde Shadow’s stem haar weer meer informeren over de jongen. “Hij gaat irritant blijven doen hoor, zo deed hij ook tegen mij. Hij denkt gewoon dat hij alles mag en kan en beter weet.” Zijn woorden hielpen haar om zo te kunnen bedenken hoe ze op hem zou reageren. De jongen was immers niet de enige die irritant kon zijn. Echter had ze Shadow wel beloofd niet te gaan vechten en alleen zijn lichaam hier weg te halen. Zoals Shadow al had gezegd tegen haar wist hij inderdaad niet veel beter. Waarschijnlijk was zij ook veel ouder en wist daarom ook beter hoe de wereld in elkaar stak. “Hij is zelf hartstikke dom,” reageerde ze zacht op Shadow. Toch was dat wel een kans dat de jongen erachter zou komen dat hij niet iemand had vermoord of wat dan ook. Ze hoopte daarbij wel dat ze het zacht genoeg had gezegd. Het was immers bijna onhoorbaar.
“Ik hoop voor je dat je dan heel veel geduld hebt,” zei hij tegen haar als antwoord op haar vraag. Ze werd en bleef pissig op hem dat hij zo stront irritant was. Het enige wat haar dan wat hielp te kalmeren was Shadow die nergens te zien was, maar zolang ze hem nog kon horen was het goed. “Want je gaat nog laaaang mogen wachten,” verzekerde hij haar, waarbij ze geïrriteerd haar ogen rolde en weg draaide van hem. “What ever, ik weet toch zo wat er is gebeurd,” sprak ze om het gesprek met hem te ontlopen. Ze hurkte ging op een klein randje van de bank zit dicht tegen Shadow’s lichaam aan. “Waag het niet nog een keer om hem zo te bedreigen of anders krijg jij grote problemen,” sprak ze, terwijl ze kort naar Shadow had gekeken en vervolgens weer terug naar de jongen met een dode blik in haar ogen. "Je hebt namelijk geen idee met wie je nu te maken hebt," sprak ze kil.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. do feb 11, 2016 11:34 pm
Alles was zo simpel begonnen en zo erg geëscaleerd. Was Gahiji even goed bezig met het maken van vrienden. Iedereen die eerder in de ruimte hadden gestaan hadden niet vrolijk gekeken. Sowieso dat hij geen goede indruk na liet. Niet dat hij er wakker van zou blijven. Wanneer mensen echt vonden dat iets niet kon dan bleven ze erover praten. Met andere woorden zouden ze over hem praten en iedereen op het eiland zou hem sneller leren kennen. Eerst moest hij echter meer aandacht schenken aan de omgeving en vooral aan het meisje dat voor hem stond. Ze liet duidelijk merken dat ze niet wou worden gecommandeerd, maar helaas voor haar hield Gahiji daar geen rekening mee. ‘I just did,’ was zijn korte antwoord nadat ze op haar beurt duidelijk had gesproken. Ze moest niet denken dat hij rekening ging houden met wat dat ze al dan wel of niet wilde.
Het lichaam van de jongen lag er nog altijd levenloos bij, maar het meisje maakten zich geen zorgen. Waarom dat het haar niet uit maakte wist Gahiji nog altijd niet, maar hij trok een wenkbrauw op wanneer hij haar mond zag bewegen. Was ze nu tegen zichzelf bezig of tegen iemand anders? Voor de jongen zelf was het genoeg om rekening te gaan houden met het meisje haar gedachten. Wat ze nu dacht zou hij ook horen.
Gahiji trok zijn wenkbrauwen wat omhoog en zijn armen haalde hij van elkaar om vervolgens achter zijn rug zijn handen van de nemen. ‘Zó bedreigen? Hoe heb ik hem dan precies bedreigt?’ vroeg de jongen aan het meisje, maar zijn blik was even op de jongen gericht. Ze was wel aan het zeggen dat hij de jongen bedreigd had en ze maakten er een serieus probleem van. Gahiji zou zo een reactie verwachten van iemand moest hij met de dood hebben gedreigd. Hij was zeker benieuwd wat voor een antwoord hij ging krijgen. Ondertussen liet het meisje weten dat ze van zichzelf vond dat ze heel belangrijk was. Inderdaad, hij had wel geen enkel idee wie hij voor zich had staan. Als hij dat eerder had willen weten had hij het gevraagd, maar dat had hij niet gedaan. ‘Alsof jij wel een idee hebt met wie jij te maken hebt,’ zei Gahiji terug. Wat kon het hem schelen wie dat hij voor zich had staan. In zijn ogen was ze niet belangrijk genoeg om te kennen, ongeacht wat dat ze misschien kon. Ze was zelf minder interessant dan de zwart geklede jongen. Hij was in ieder geval nog een klein mysterie geweest. ‘Maar denk je werkelijk dat ik de naam wil weten van elk boerenmeisje dat ik tegen kom?’ vroeg hij met een vijandig blik in zijn ogen. Eigenlijk, waarom verspilde hij zijn tijd nog aan haar? Waarschijnlijk omdat hij verder toch niets beters te doen had. Het was niet zo dat hij nog echt een doel had waar hij naar streef.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. ma feb 15, 2016 3:15 pm
The ones we love, are the ones we protect
Een woede laaide op in haar. Hij dacht echt dat hij veel beter was dan haar. Maar hij mocht echt een keer mooi zijn kop dicht houden en haar het lichaam van Shadow mee nemen. Ze kon er alleen nu niet bepaald aan doen dat ze helemaal pissig werd dat ze gecommandeerd werd die waarschijnlijk niet eens ouder was dan haar. Ze ging er immers gewoon van uit dat ze een van de oudste was op dit eiland. En wilde daarom ook niet verder nadenken. Door zijn korte antwoord bleef ze hem alleen nog boos aan kijken, maar zij er verder niks meer op. Het was de moeite gewoon niet waard om te bewijzen dat ze beter was dan hem, want dat was ze sowieso wel. Ze was een Viking en Vikings waren het sterkste mensen ras dat er heeft bestaan. Dus ja, dat zei al genoeg dat ze beter was dan hem.
Shadow had daarom ook gelijk gehad, toen hij had gezegd dat de jongen gewoon denkt dat hij veel beter is dan anderen en daarom ook alles mag. Het was pech voor hem dat Octavia daar voor een stokje voor ging steken. Ze deed er daarom ook niet veel moeite meer voor om een antwoord te krijgen van hem. Ze zou immers alles te horen krijgen van Shadow nadat ze zijn lichaam hier had weg gehaald. “Zó bedreigen? Hoe heb ik hem dan precies bedreigt?” vroeg hij vervolgens aan haar. Ze volgde zijn blik op Shadow, waarbij ze een beetje sad naar het lichaam keek. “Goed genoeg om er voor te zorgen dat hij out is gegaan,” zei ze lichtelijk boos, terwijl ze hem weer boos aan keek. Ze zou niet kunnen zeggen dat zijn geest of wat dan ook naast haar stond, dus maakte ze er wel gewoon van dat hij out was gegaan. Dat was immers genoeg om de jongen duidelijk te maken dat ze wist hoe hij hem had bedreigd. “Denk voortaan twee keer aan wat het gevolg zou zijn als je iemand bedreigd,” sprak ze weer kil. Om hem een goed lesje bij te leren. Hij was immers best wel heel erg dom dus een lesje manieren leren kon er namelijk ook wel bij.
“Alsof jij wel een idee hebt met wie jij te maken hebt,” had hij terug gezegd, nadat ze hem had duidelijk gemaakt dat hij geen idee had met wie hij te maken had op dit moment. Ze rolde met haar ogen. Het boeide haar niet wie hij was, zolang hij Shadow maar met rust liet. Dat was alles wat ze wilde. “Maar denk je werkelijk dat ik de naam wil weten van elk boerenmeisje dat ik tegen kom?” zei hij vervolgens, waarbij haar huid temperatuur kokend heet werd en ze keek hem met een angstaanjagende blik aan. “Je noemde mij serieus boerenmeid?” vroeg ze als of de dood in haar stem te horen was. Boerenmeid?! Nee, dat was ze niet en ze accepteerde het ook helemaal niet dat hij haar zo noemde. Je kon haar van alles noemen, maar boeren fucking meid dat ging echt te ver. Zelfs Shadow zou haar nu niet meer tegen houden. Een kokend hete vuist plantte ze recht in zijn gezicht. “Noem mij maar alles wat je wil, maar boerenmeid gaat te ver,“ zei ze, waarbij het net was alsof het vuur rondom haar heen te zien was. Echter was het wel haar huid temperatuur die steeds heter werd. Met een dodelijke blik in haar ogen draaide ze zich om van hem. “Waag het niet nog een keer om dat te zeggen of de volgende keer heb je geen lichaam meer om in te leven,“ zei ze, terwijl de schuld gelijk weer te voelen was in haar buik. De schuld die ze had dat ze de belofte van Shadow had verbroken.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. ma feb 15, 2016 6:53 pm
Gahiji had altijd wel grote woorden en hij durfde mensen geestelijk te manipuleren en zo ook wel pijn te doen, maar als het erop aankwam liet hij geen schade na. Hij was niet de persoon die zijn vuisten zou gebruiken om te vechten, maar hij was iemand die vanop een afstandje zou deelnemen aan een gevecht. Zijn manier was smerig, maar ook wel zeer effectief. Toch had hij vele doden op zijn geweten, maar daar was hij zeker niet trots op. Heel de situatie was wel uit de hand gelopen. Niemand die dat zou kunnen ontkennen.
Natuurlijk had ze het over de bedreiging die hij gemaakt had, maar ze maakten - zoals ze dat tegenwoordig zeiden - van een muis een olifant. Hij had haar uiteraard gevraagd wat hij dan gedaan had om de ander te bedreigen, maar er volgde geen goed antwoord. Gahiji kon niet anders dan sarcastisch lachen op dat moment. ‘Voor dat je iemand beschuldigd heb je eerst ware feiten nodig,’ zei hij serieus tegen het meisje. Ze waarschuwde hem zelfs dat hij volgende keer twee keer moest nadenken, maar hij liet die waarschuwing volledig langs hem heen gaan. Het boeide hem simpel weg niet.
Blijkbaar lag het gevoelig dat hij haar een ‘boerenmeisje’ had genoemd. Voor hij het wist stond ze ook vlak bij hem en raakten een gloeiendhete vuist zijn kaak. Door de harde impact verloor hij bijna zijn evenwicht, maar door de zetel te gebruiken als steunpunt wist hij nog net te blijven staan. Zijn kaak branden en deed pijn, maar die pijn werd overwoekert door de woede die hij voelde op dat moment. Het zou zijn alsof dat iedere zenuw pijn deed, alsof haar schedel van plan was om open te breken omdat haar hersenen leken te ontploffen. Erger dan welke pijn je jezelf zou kunnen voorstellen. ‘Jij klein scharminkel,’ siste hij tussen zijn tanden door terwijl dat hij dichter naar haar toe wandelde zonder dat ze wat vrees. In zijn ogen was in ieder geval pure woede te lezen die er eerder niet was geweest. ‘Je komt hier binnen stormen alsof ik de grootste misdaad ooit begaan hebt, beschuldigd mij van een bedreiging, maar je weet de situatie niet eens!’ zei hij met een verhoogde stem. Op dat moment kon je wel zien dat hij een persoon was die ooit tot de machtigste klasse van de bevolking had gestaan en dat hij veel autoriteit uitstraalde. ‘Dan besluit je me tegen mijn gezicht te kloppen? En voor wat, niets meer dan een domme benaming!’ ging hij verder op een zeer strenge toon. Heel de tijd liet hij de hoofdpijn ook alleen erger worden omdat hij met ieder woord kwader werd. Gahiji stond ondertussen ook vlak bij haar, met een kaak die helemaal rood zag en misschien nog blauw ging worden. Langs één van zijn mondhoeken verliet een straaltje bloed ook zijn mond. ‘Ik heb slaven gekend die meer waard zijn dan jij,’ spuugde hij naar haar, maar hij was begonnen met het spreken van zijn oude moedertaal die tegenwoordig niet meer werd gebruikt. Voor haar zou het onverstaanbaar zijn. Eigenlijk voor iedereen.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. di feb 16, 2016 1:07 am
RORAN
we spend all of our time running away from our truths
Het was nooit de bedoeling geweest dat deze hele situatie zo zou gaan ontsporen. Dat kwam er dus van als hij een keer voor zichzelf probeerde op te komen. Sowieso zou dat de komende weken dus niet meer gebeuren. Het was echt een warboel momenteel. Hij had het helemaal verpest, en dan nog een keer foute keuzes gemaakt. Octavia was veel te kwaad geworden, hij had ook niet van haar gevraagd om hem te verdedigen. Alleen om zijn lichaam weg te nemen, zodat hij er weer veilig in kon kruipen zonder dat de jongen achter al zijn geheimen zou komen. Maar hij had ergens ook kunnen voorspellen dat hun attitudes gingen botsen. Allebei wilden ze niet onderdoen voor de andere, allebei wilden ze hun totale gelijk halen.
En toen gaf Octavia de jongen een slag in zijn gezicht, met haar vuist. Vlak daarna kromp ze in elkaar, alsof ze pijn had. De jongen begon weer van alles te zeggen, dichterbij te stappen. Roran raakte opnieuw in paniek. Ze had pijn en het was zijn schuld. Van het ene op het andere moment was hij niet meer onzichtbaar, stond vlak naast de jongen, maar niet fysiek. Een projectie van zijn geest, een beetje doorzichtig en blauw. Net zoals Octavia hem daarnet had gezien, met een volledig, onbeschadigd lichaam en een normale stem.
"Doe haar geen pijn, alsjeblieft", Smeekte hij, zijn houding gespannen maar niet aanvallend. "Het is mijn schuld, ik raakte in paniek, ik had moeten weg gaan", Vervolgde hij snel. De jongen moest stoppen met Octavia pijn doen, hij zou het zichzelf nooit vergeven als hij niet snel op hield. "Het spijt me, ik doe alles wat je wil, maar laat haar met rust", Vervolgde hij bijna wanhopig, voelde zich zo hulpeloos aangezien hij met zijn projectie hem ook helemaal niet kon aanraken.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. vr feb 19, 2016 9:55 am
The ones we love, are the ones we protect
Voor dat je iemand beschuldigd heb je eerst ware feiten nodig, was zijn weerwoord geweest tegen de hare. Hij moest nou echt even ophouden met tegen haar in gaan. De gevolgen zouden niet prettig zijn voor hem. Zij had er geen problemen mee om klappen uit te delen. Toch zou zich aan de belofte moeten houden. Shadow wilde niet dat ze het gevecht aan zou gaan, maar ze zou het overleven. Dus ze wist eerlijk gezegd niet waarom hij niet wilde dat ze ging vechten. Ze was niet voor niets een Shieldmaiden uit de Viking tijd. Ze wist hoe ze haar voordelen moest halen uit iemand die dacht dat hij beter was dan haar.
Op het moment dat de jongen een opmerking had gemaakt dat ze boerenmeisje was. Nee, dat ging voor haar te ver. Automatisch haalde ze uit met haar vuist en plantte die recht in zijn gezicht. Door het vuur in haar had ze haar vuist goed heet gemaakt, waardoor het net wat harder aan kwam dan normaal. Hij had steun nodig van de zetel om zijn evenwicht te bewaren. “Jij klein scharminkel,” siste hij tussen zijn tanden door. Met een woedende blik in haar ogen keek ze hem aan. “Je had moeten nadenken voor dat je me een boerenmeisje noemde,” sprak ze kwaad, waarna ze samen kromp van de pijn die in haar hoofd kwam. Het was alsof haar hersenen bleken te ontploffen. Toch hield ze stand en probeerde hem met een angstaanjagende en bijna dodelijk blik aan te kijken. Dit was toch iets wat ze niet verwachtte dat dit zou gebeuren. Ze bleef hem aan kijken terwijl ze de pijn in haar hoofd probeerde weg te duwen. Vaag ving ze wat zijn woorden op en ze had een beetje het gevoel dat de woede in haar binnen de kortste keren de leiding zou nemen over haar lichaam. Net zoals de dag dat ze uit woede was veranderd in een draak en haar hele stam had uitgeroeid. Als dat zou gebeuren dan de hele situatie niet redden zijn, misschien zou zij dan niet meer te redden zijn. En dat wilde ze Shadow niet aan doen.
De pijn bleef door gaan, terwijl ze Shadow in haar ooghoek weer te voorschijn zag komen. Precies zoals ze hem had gezien, toen hij haar was komen halen. Ze hoorde hem dingen zeggen, wat haar wel wat kalmeerde maar de pijn niet minder op werd. Pas op het moment dat hij zei dat hij alles zou doen om haar maar te kunnen helpen, voelde ze haar kracht wel weer wat terug komen. “kveða hvat ikkje!” zei ze in het Oud Noors. Ze keek de jongen kwaad aan, waardoor ze nog een keer uit wilde halen met haar vuist maar ze toch net te weinig kracht voor had. Het enige wat hij zou voelen was de warmte van haar huid, maar een klap in zijn gezicht werd hem niet meer. “Ik weet welke bedreiging je hebt gedaan, en meer hoef ik ook niet weten,” sprak ze zachtjes, maar goed genoeg verstaanbaar.
Onderwerp: Re: Closed - Get out of my way. vr feb 19, 2016 5:44 pm
i can run it with heart on fire
Cecilia!
some words!
no notes!
Gahiji kon zijn kaak nog steeds voelen kloppen van de pijn, maar hij had meteen gereageerd wanneer ze dat gedaan had. Hij kon goed genoeg begrijpen dat het niet was hoe ze wilde worden genoemd, maar haar reactie ging er volledig over. Alles wat ze deed ging er volledig over en dat maakten hij haar duidelijk met de hoofdpijn. ‘Boerenmeisje of geen boerenmeisje, het maakt geen verschil. Ik ben superieur tegenover jou en daarbij moet je respect leren hebben voor zij die ouder zijn,’ was Gahiji zijn antwoord op wat dat ze zei. Voor hem bleef ze nog altijd een boerenmeisje en het feit dat ze er zo op reageerde ging daar niks aan veranderen. Ze gedroeg zich niet goed genoeg om iets anders genoemd te worden. Daarbij was hij sowieso gewend om de oudste te zijn, dat was vroeger ook altijd zo geweest en hij besefte niet altijd dat er mensen waren die misschien ook oud waren.
Langs de zijkant kon hij ineens de jongen zien verschijnen. Hij had niet al de kleding aan zoals het lichaam op de grond en het zag blauw. Een frons kwam op Gahiji zijn gezicht, maar verdween al snel. Wat er mis was met de jongen maakten op dat moment niet uit. Hij wilde al niet meer weten waarom hij blauw was en waarom er nu twee van hem waren. Hij luisterde zelfs niet eens naar wat hij zei. ‘Sst sst,’ zei Gahiji terwijl dat hij zijn arm omhoog hield met een uitgestoken vinger naar de kant van de jongen. ‘Het enige dat jij nu moet doen is je mond houden,’ sprak hij. Zijn katachtige ogen stonden nog steeds aanvallend en je zou het bijna kunnen beschrijven als giftig. Wat hij zei was een waarschuwing, want hij wilde niemand hebben die op dat moment wat tegen hem zei. Hij wilde zijn zegje doen en duidelijk maken dat het meisje een grote fout was begaan. Daarvoor had hij niemand nodig die op hem in speelde. Daarbij was hij nu eenmaal geen voorstander van slavernij, had in heel zijn leven nooit één gehad, dus de jongen moest niet de eerste worden. Het meisje had vervolgens nog wat gezegd, maar het waren totaal onbekende woorden voor Gahiji. Hij zocht er ook niet heel veel achter, want het enige wat hij kon bedenken was dat het één of andere zin was die ze tegenwoordig gebruikten. Er werden wel meerdere woorden gebruikt door heen de dag die hij niet begreep.
Gahiji was blijven staan waar hij stond, wanneer dat ze weer uithaalde met haar vuist. De kracht was sterk afgenomen en het raakten niet, enkel de warmte kon hij voelen. Als het toch raak zou zijn geweest was het vast niets meer dan een zachte aanraking geweest. Des ondanks was dat niet een gepaste reactie. Duidelijk kende ze nog steeds haar plaats niet en de hoofdpijn zou nog een beetje toenemen. ‘Het enige dat ik zei was dat ik in zijn hoofd zou zitten als hij mij bepaalde informatie niet gaf, net zoals ik nu in jou hoofd zit,’ zei Gahiji nog steeds op een kwade toon. Met twee vingers tikte hij even tegen het meisje haar hoofd wanneer dat hij vertelde dat hij ook in haar hoofd zat. ‘Verder heb ik hem met geen vinger aangeraakt,’ siste hij vervolgens kwaad tegen het meisje. De hoofdpijn liet hij nog steeds aanhouden, als het van hem van af hing mocht ze er de rest van haar leven mee blijven rond wandelen. ‘Maar weet dit,’ en hij ging weer dichter bij haar staan, maar vanuit zijn ooghoeken wierp hij ook even een blik op de jongen. ‘Als één van jullie ooit nog eens zo tegen mij doet, zal ik er persoonlijk voor zorgen dat jullie Anubis snel genoeg kunnen ontmoeten,’ zei Gahiji tegen de twee en het was niet meteen een bedreiging die hij op dat moment maakten. Nee, hij zag het als een belofte waar hij zich zeker aan ging houden. ‘En dan heb ik het vooral tegen jou,’ zijn gele katachtige ogen richten hij weer op het meisje alvorens hij de hoofdpijn weer volledig deed verdwijnen.
