Onderwerp: Re: Closed - You can sleep outside tonight. wo feb 24, 2016 10:40 pm
dominique
453 words | notes | Gahiji
‘Je hebt toch niet meer van die...van die….dingen?’ Klonk de stem van de jongen voor hem nerveus. Hij moest moeite doen om niet in lachen uit te barsten, maar kon zich nog inhouden. ”Misschien wel, misschien niet.” Nonchalant haalde hij zijn schouders op. Het was niet verkeerd om een geheim wapen achter te houden, zeker niet als je kamergenoot een geschiedenis heeft van bijna 5000 jaar aan mensen vermoorden.
‘Hopelijk dat ik hier niet té lang moet blijven,’ Reageerde de jongen. Als iemand niet kan overleven in de buitenwereld, is hij het wel, dacht Dominique. Hij sprak het niet uit, Gahiji wist het waarschijnlijk zelf ook wel, dus hij besloot stil te blijven. Zijn volgende opmerking was meer een gedachte die hij per ongeluk uitsprak, maar Gahiji reageerde er niet op. Of hij het niet gehoord had, of gewoon besloot er niet op te reageren wist hij niet, maar hij was er wel blij. Hij had niet echt zin om zijn hele gedachtengang over dit eiland uit te leggen, het is niet alsof hij hier weg zou mogen als hij het wel deed. De jongen trapte met zijn voeten zachtjes op het bed, wat een krakend geluid maakte. Dat gaat moeilijk slapen worden vanavond, dacht hij. Toen herinnerde hij zich het gebrek aan kussen en deken en liet weer even zijn hoofd in zijn handen vallen, die zou hij dus ook nog moeten ophalen. Langzaam keek hij weer op naar Gahiji, zijn ogen smekend en licht hopend. ”Jij hebt zeker geen mutantkrachten waardoor je mijn deken en kussen weer terug kunt halen of nieuwe kunt creeëren…” Hij zwaaide even met zijn handen. ”of iets in die richting?” Hij liet zijn hoofd weer in zijn handen vallen.
Deze school, dit leven, dit was niet wat hij had gewild. Hij had zijn dagen willen slijten in het klooster en daar oppermonnik of iets worden en dan een vredig leven leiden. Maar dat is niet wat het lot voor hem in petto had gehad, nee, hij moest een mutant zijn. Hij dacht na over Gahiji’s woorden. Mutant is inderdaad een lelijk woord, maar is het niet de waarheid? Ze zijn mismaakt, worden hier weggestopt voor de rest van de mensheid, om te controleren of ze niet gevaarlijk zijn, of kunnen worden. Is dat een leven, is dat eerlijk? Nee, hij vond van niet, maar kon hij er wat aan doen? Hij had maar snel een blik opgevangen van de hoofdpersonen op dit eiland, maar wist gelijk dat ze machtig waren en veel sterker dan hij waarschijnlijk ooit zal zijn. Hij zuchtte voor wat aanvoelde als de miljoenste keer vandaag en liet zijn hoofd op het bed vallen. Het leven is niet eerlijk.
Onderwerp: Re: Closed - You can sleep outside tonight. do feb 25, 2016 9:30 pm
i can run it with heart on fire
Dominique!
some words!
no notes!
Gahiji vond het alles behalve aangenaam dat de jongen aan het lachen was omwille van zijn reactie. Nadat hij toch heel wat verteld had, had hij gedacht dat de andere het beter begreep en dat hij vooral niet zo een reactie kreeg. Hij wende zijn blik ook af en voor even bleef hij naar buiten kijken waar het nog wat wit zag. Sowieso dat er nog meer van die dingen in zijn kamer lagen. Hoe moest hij in de nacht één oog dicht doen als er al iemand anders in zijn kamer lag samen met een hoop onbekende materialen. Gahiji besloot er niet op te reageren, in plaats daarvan zetten hij zichzelf ook neer op zijn eigen bed nadat hij de sarcofaag van de kat erbij genomen had. Hij hield het simpel weg vast en keek bedenkelijk naar het heilige voorwerp. Voor even had hij Domi een kans willen geven, maar ondertussen wist hij het weer niet. Als hij ervoor kon zorgen dat de jongen gewoon steeds naar hem luisterde, deed wat hij wenste, dan kwam het vast goed. Enkele regels waren al opgesteld en hij had geen protesten gehoord dus dat zat goed. Het was een klein begin. Hij moest zelf gewoon sterk blijven en geen zwakte laten zien. Vandaag was de eerste keer dat zichzelf echt eens geuit had, maar het zou eenmalig zijn. Niemand anders zou hem nog zo ongecontroleerd bezig zien als die dag. Zelfs niet de jongen op zijn kamer.
Vanuit zijn ooghoeken richten Gahiji zijn blik even op Domi. De rest van zijn naam wist hij nog steeds niet uit te spreken, dus bleef het zoals het was. Hij kon de jongen vast wel rond zijn vinger winden. Met zijn voeten deed hij het bed kraken. Als hij dat maar niet deed wanneer dat het avond was en hij wilde slapen. Er werd wel weer gesproken over de kussens en lakens die buiten op de grond lagen. ‘Tot zo iets dom ben ik gelukkig niet in staat,’ waren de woorden die de jongen uit sprak alvorens hij de sarcofaag eindelijk terug op zijn nachtkastje plaatsten. ‘Het enige wat ik nóg kan doen is je geest manipuleren,’ zei hij simpelweg. Eigenlijk nu hij erover nadacht had hij nog altijd geen idee wat dat Domi kon. Als hij dat niet wist, maar andersom was dat wel het geval was de jongen in het voordeel. Wie weet wat voor krachtig persoon dat zijn kamergenoot wel niet was. ‘Vertel eens, wat kan jij zoal,’ zei hij tegen de jongen met enige nieuwsgierigheid in zijn ogen.
