The soul that sees beauty may sometimes walk alone {Storm}

It's time for you to shine

“Ik kom uit Londen.” Had hij gezegd, maar Kylie had hem aangekeken met een niet begrijpend gezicht. Dus? Zij kwam uit Grand Lake in Colorado. Dat had toch helemaal niks te maken met het feit dat ze Storm zou om toveren tot een echte gentle men. “Weet je wat Londen zo speciaal maakt?” vroeg hij met een speelse glimlach. Nog steeds had ze die niet begrijpende gezichtsuitdrukking op haar gezicht staan. In haar hoofd verklaarde ze hem dan ook officieel gek; en dat zou niet goed bij de meisjes vallen. “Thee en goede manieren. Dus Kylie, ik denk dat je minder werk met mij gaat hebben dan met je andere broer.” Knipoogde hij er achter aan. Kylie gaf geen antwoord, maar begon enkel te lachen. Bijna begon ze er bij te huilen, waarna ze hem toen weer aan keek. Even probeerde ze haar lach wat in te houden, maar bij het zien van Storm’s gezicht met een thee kopje in zijn hand en jurk aan begon ze weer op nieuw. “Jij en manieren met thee?” vroeg ze lachend. Ze sloeg bijna dubbel van het lachen. Niet te geloven, achter dat saaie hoofdje van hem zat dus werkelijk waar humor verstopt. Iets wat ze niet verwacht had. “Please,” zei ze. Ze probeerde te stoppen met lachen en keek hem weer aan. “Weet jij wel eens hoe je thee moet drinken en wat thee is?” vroeg ze voorzichtig. Als er iets is dat ze niet verwachtte was het wel dat hij wist hoe je op een goede manier thee moest drinken. Ze verwachtte echter wel dat hij wist wat het was, maar drinken no way. “Ik heb aan jou en Devon mijn handen vol,“ zei ze met een grote grijns, terwijl ze haar kleine kinder handjes aan hem liet zien.

Nu ze toch haar handen vol had aan haar twee broers kon er zeker weten geen vriendje bij komen. Zelfs niet over zes jaar. Iets wat ook even tot Storm heen moest dringen. Jongens van haar leeftijd deden altijd heel erg stoer en dat was nou niet bepaald waar zij tot aangetrokken was. Zij had een echte prins nodig. Desnoods één die ook echt werkelijk kon paardrijden of die geïnteresseerd was in iets waar zij ook geïnteresseerd in was. Maar één ding was sowieso een eis op haar droom prins lijstje: er werd absoluut niet gekust. Al bij het idee kreeg ze al een rilling over haar rug en maakte ze een vies gezicht. Nee hoor, kusje kreeg ze wel van haar ouders, maar niet van haar droom prins of elk andere jongen dan ook. “Dat kan je niet weten.” Ging hij tegen haar in. Beledigend trok ze een wenkbrauw op en zette ze haar handen in haar zij. “Of tenzij je de toekomst voorziet?” Hij had zijn hoofd schuin gehouden en Kylie zuchtte even. “Kijk ik kan de toekomst niet voor zien, want ik ben geen heks of zo,” zei ze, waarna ze even zweeg. “Maar ik kan wel weten dat kusjes vies zijn, omdat jongens vies zijn.” Ze hoopte dat Storm zich ook wel een beetje aangesproken voelde, want dat was ook wel een beetje de bedoeling. Al was het maar een grapje, toch vond ze wel even leuk. “Zo slecht is het nou ook weer niet.” Ging hij nog een keer tegen haar in. Kort giechelde ze even en keek hem onderzoekend aan. “Dus jij beweerd dat je al wel iemand hebt gekust?” vroeg ze lacherig. Ze vroeg zich echt af hoe hij dat voor elkaar had gekregen met zijn saaie uiterlijk.

Kylie vroeg zich af ondanks dat Storm de belofte niet kon bevestigen om bij haar te blijven de rest van de nacht of hij dan bij haar kon blijf als ze Devon weer onder ogen zou komen. Het was een net zo simpele vraag geweest als de belofte was geweest, maar hij betekende nog net zo veel voor haar. Ze wilde voorkomen dat ze haar broer niet kwijt zou raken. Straks wist ze dingen niet goed te verwoorden en dan kan Storm bij springen haar helpen of voorkomen dat Devon niet weg zou lopen. Nog steeds was het niet een antwoord waar ze op hoopte, maar ze begreep het wel. Wie weet wilde Devon niet dat haar nieuwe broer en zijn beste vriend zich bij het gesprek bevond. Toch twijfelde ze nog wel. Ze wilde ruzie tussen haar en haar broer voorkomen, maar ook een ruzie tussen Devon en Storm. Het was voor haar een beetje dubbel. “Hij zal nooit denken dat ik tegen hem ben. Hij weet ook dat ik het enkel doe om te helpen. Je hoeft geen schrik te hebben, niet van de situatie en ook niet van hem.” Sprak hij bemoedigend. Kylie kreeg weer wat hoop in haar glinsterende ogen en ze keek hem afwachtend aan voor wat hij nog meer ging zeggen. “Je zal hem niet kwijt geraken.” Verzekerde hij haar verder. Een glimlach begon haar kleine kinder lipjes weer te versieren en hoopvol knikte. “Ik zal proberen je broer te blijven, als je dat wilt.” Knikte hij instemmend, waarna ze direct een flauw tikje gaf op zijn hoofd. “Doe toch niet zo mal, jij gekkie. Jij probeert niet mijn broer te zijn, want dat ben je al,” zei ze met een knip oog. De hoop die even verloren was, was nu weer terug in haar kleine hartje.

Het was alleen o zo jammer dat haar “nieuwe” broer een make over nodig had en zeker weten een vriendin. Die vriendin moest voldoen aan haar eisen, anders gaat de bruiloft niet door. Kylie mocht zich zelf dan wel een hele harde schop geven onder haar kont, want als ze iemand moest vinden binnen 1 week mocht ze wel alvast beginnen. Ze ging er dan wel vanuit dat het meisje ergens op het eiland rond liep, maar hoeveel leerlingen waren hier? Heel veel. Wie weet had ze het meisje al ontmoet? Al verwachtte ze niet dat Dennimae iemand zal zijn die echt aan al haar eisen deed. Sowieso vol deed ze er wel aan een paar, maar nog niet aan allemaal. Met een bedenkelijke “hmm” keek ze even in het rondte. “Ja, binnen een week op dit eiland...” Ze zweeg en blijf nadenkend in rondte kijken, maar ze bleef de vraag in haar hoofd houden ook al ging het onderwerp over naar haar fantastische idee over Colorado. Het enige probleem was wel dat ze eerst al eisen moest stellen aan de manieren van haar twee broers wat ze wel en niet mochten doen in het bijzijn van de meiden; en ze had eisen moeten stellen welk meisje perfect voor Storm was, maar niet te vergeten ze moest eisen stellen aan het drinken. De mensen die mee gingen naar Colorado kregen hetzelfde te drinken als Kylie. Ze wilde voorkomen dat iedereen ineens helemaal gek werd. Bij nader inzien moesten er voor de barbecue nog veel meer dingen geregeld worden, maar dat liet ze wel over aan haar ouders. Het was alleen de datum dat ze zelf moest doen. Dan hadden haar ouders ook een deadline om alles te regelen. Storm koos er voor om het in een periode te doen wanneer het mooi weer was en daar had hij wel een goed punt. Even dacht ze na en zei:“In Juni tot en met September kan het oplopen tot 31 graden.” Breed glimlachte ze. Ze had het nog wel een beetje onthouden van de afgelopen zomers.

Dat Storm vragen ging stellen over haar in het donker verdwalen was vrij logisch. Het was immers niet normaal dat een kind van 10 tijdens slaaptijd rond zwierf, maar toen met Dennimae kon ze niks aan doen. Toen was ze nog maar net op het eiland. Ze had inderdaad heel veel geluk gehad dat haar Ridder in de buurt was om haar te komen redden. Als Dennimae niet was gekomen zou ze misschien nog verdwaald zijn. Ineens ging er een lichtje aan boven in haar hoofdje en keek ze hem onderzoekend en licht uitdagend aan. Ze moest het gewoon bekennen dat Dennimae wel het meisje was waar ze als eerst aan had gedacht. “Nou terug komend op het meisje dat perfect bij jou zou passen; ik dacht eerst Ridder Dennimae, maar zij vol doet niet aan alle eisen.” Een klein grijnsje vormde rond haar lippen. Ze was wel nieuwsgierig wat zijn reactie zal zijn. Toch had ze door dat hij iemand voor haar achter hield en dat was niet helemaal de bedoeling. Hij was over gegaan om haar te vragen of zij geen vriendinnetjes wilde van haar leeftijd die kwamen, maar ze schudde giechelend haar hoofd. “Dit gaat nu even niet over de barbecue, maar over het feit dat jij wel iemand mee moeten die perfect is,” sprak ze als of het de normaalste zaak van de wereld was. “En wat was precies de naam van het meisje dat je voor mij achter hield?” vroeg ze. Ze moest en zal er achter komen wie het meisje was dat hij achter hield.

Ondanks dat Storm weg was gelopen voor haar, omdat hij bang was wat hij haar aan kon doen was ze hem zelf achter na gegaan. Ze wilde geen ruzie hebben en ze kon het al helemaal niet hebben dat er iemand van haar weg liep wat zij had kunnen voorkomen. Kylie had dikke verontschuldigingen voor hem neer gelegd, want ze wilde haar ene broer die ze net had leren kennen niet kwijt raken. Sowieso niet op de manier die Devon ook had gebruikt. Ze mocht dan wel het gevoel hebben dat het tussen Storm en haar weer wat beter werd, maar het woordje “monster” wilde ze niet meer horen. De grote zwarte wolf was het monster en het monster in de kast was een monster, maar Storm niet. Hij was haar lieve broer. “Monster desalniettemin.” Prevelde hij. Ze had haar hoofd geschud, maar weg gezwegen. “Ooit zal je zoiets misschien begrijpen.” Vervolgde hij zachtjes. Kylie zuchtte. En zij dacht dat zij het koppigst van de twee was. Om niet weer een discussie te beginnen of hij nou wel of niet een monster was had ze een kusje op zijn voorhoofd gedrukt. Bah. Het mocht dan nog geen lippen zijn, maar een voorhoofd was nog net zo vies. Ze vroeg zich af hoe haar moeder dat altijd kon doen als het zo verschrikkelijk vies was. Een belofte volgde dat ze dit niet aan Devon zou vertellen, maar het idee dat hij half dood was gegaan zou wel weer bij haar terug komen op het moment dat ze haar broer weer zal zien.

Met zijn hand vast liepen ze naar het schoolgebouw. Stiekem had Kylie er echt zin om hem nu al een grote make over te geven, maar de woorden van Storm zorgde er wel even voor dat ze begon te gapen. “‘Is het niet beter als ik je naar je kamer breng? Kunnen we een andere keer mijn hele make over doen.“ Stelde hij voor, maar ze schudde haar hoofd. “Maar straks krijg je nooit een make over en de blijf je saai,” Ging ze er tegen in. Ze giechelde even bij het idee dat Devon al sliep. Ze had niks anders verwacht. Ze wreef met haar handje in haar ogen en knipperde een paar keer met haar ogen. Bij nader in zien was ze inderdaad best wel moe en bij het zien van haar bedje kon ze eigenlijk niet wachten tot ze er in lag. Storm wist nu ook gelijk waar haar kamer was voor het geval ze hem nodig had. “Blijf je echt bij me tot ik slaap?” vroeg ze voor de zekerheid, terwijl ze haar pyjama van haar bed af haalde. Snel kleedde ze zich om kroop haar bed in waar haar vele knuffels op haar zaten te wachten. Ze leunde tegen Storm aan, waarna ze zei: “Ik ben blij dat je mijn broer bent.” Kylie gaapte nog een keer en deed haar ogen dicht. Binnen de kortste keer bevond het meisje al in dromenland.

.Always live before you die.

Letterlijk ieder woord dat over zijn lippen kwam leek ze niet te geloven of trok ze in twijfel. Storm kon best overtuigend zijn maar bij haar dat allemaal geen vat want ze geloofde hem toch niet. Dus waarom deed hij de moeite om haar proberen wijs te maken dat hij toch wel een beetje manieren had en uit Londen kwam? Ze begon zo hard te lachen dat Storm automatisch een brede grijns op zijn gezicht toverde. Ze deed haar best om het één en ander te zeggen maar het kwam gewoon niet duidelijk over vanwege haar lach. Zie, dat was nou het mooie aan kinderen, die onbegrensdheid, die onschuldig, dat zorgde er voor een deeltje voor dat hij meer van het leven ging gaan genieten. Kylie schonk hem dat met een lach waar hij van moest mee lachen. Maar hij voelde zich beledigd door haar woorden, hij trok een boos gezicht en probeerde tegelijk zijn glimlach onder controle te houden. ‘Ik weet zeer goed hoe ik thee moet zetten.’ Protesteerde hij meteen fel, gevolgd door haar stille belofte dat ze veel werk zou hebben met de twee jongens. En zij ook duidelijk veel werk met haar.

Over meiden, lippen en kussen had hij nu eenmaal wel een hele hoop meer ervaring dan haar. Ze was er trouwens ook veel te jong voor om het compleet te begrijpen. Maar het was wel amusant om haar vieze gezichtje te zien als ze het hadden over kussen en verliefdheid. Niet dat hij van dat tweede veel wist, hij was geen goed relatiemateriaal … of hij had zich er in ieder geval nog niet voldoende voor ingezet. Waarom zou hij? Hij was jong, hij genoot van het leven en alle mogelijke aspecten ervan. ‘Jongens zijn vies?’ Herhaalde hij met een onderdrukte glimlach. ‘Kylie, je raakt mijn hart.’ Zei hij met een pijnlijke blik. Hoe kon ze dat nou zeggen. Bij een vraag keek hij een tel lang naar de bomen voor hij knikte en haar terug aan keek. ‘Ja, ik heb al eens iemand gekust.’ Meer dan één iemand maar dat hoefde ze nou ook weer niet te weten. Haar gezicht sprak al boekdelen zo.

Binnen een week … op dit eiland … zou ze iemand vinden die ideaal bij hem zou passen. Door dat te zeggen werd hij nu wel heel erg benieuwd naar zijn ideale match. Hij had er nog nooit op die manier over gedacht … Hij had Kat, Lorise en Ivy kunnen charmeren, hij was vrij zeker dat hij nog een handvol vrouwen kon krijgen. Maar voor een vaste relatie wilde hij wel eens weten wie ze in gedachten had. Hij begon eigenlijk een beetje mee te denken met haar en dat was vast niet goed voor hem. Gelukkig ging het onderwerp naar Colorado en dat was dan weer iets waar hij haar de volle honderd procent in aanmoedigde. Want er was niets leukers dan met de groep gezellig gaan doen, buiten Genosha dan nog wel, met Kylie. Al had hij geen idee of dat laatste wel zou goed zou aflopen. ‘Wauw, ideaal, lekker warm.’ Greens hij meteen breed. Ja, hoe warmer hoe beter, hoe minder de dames droegen en hoe meer zicht hij had over alles. ‘Prik een datum en dan kunnen jij en ik, iedereen uitnodigen.’ Hij hield zijn hand suggestief op voor een high five, wat ze dan ook grijnzend deed. ‘Leuk idee.’ Prees hij haar creatieve brein. Maar net zo snel hij van het onderwerp meisjes was afgekomen, kwam het er alweer aan. Het was duidelijk dat ze zich niet zou laten afleiden, zelf niet door een idee als Colorado. Toen ze begon over Denni haalde hij afwachtend zijn wenkbrauw op. ‘Alle eisen?’ Vroeg hij haar meteen benieuwd. ‘Wat zijn je eisen in de eerste plaats?’ Vroeg hij met een kleine glimlach. Denni voldeed niet aan alle eisen, wat bedoelde ze daar in godsnaam mee? Maar Kylie liet dat algauw achterwege want de gouden vraag van vandaag was wie hij achter hield voor haar, Kat. Het was niet omdat Kat veel betekende voor hem, wat ze deed maar niet op die manier, het was omdat hij het zo’n verschrikkelijk gevaarlijke combinatie vond, Kat en Kylie. ‘Ik weet niet over welk meisje je het hebt.’ Glimlachte hij zijn typisch scheve glimlach. Ze keek boos, hij glimlachte enkel.

Hij wist niet of Kylie het concept van tijdens de nacht moest je slapen, kende want ze wilde hem liever nog graag een hele make over geven in het holst van de nacht. ‘Ik beloof hierbij plechtig dat je me die make over mag geven als de zon schijnt en we niets te doen hebben. Goed?’ Ze knikte gelijk uitbundig en hij ontspande zich nog wat meer terwijl hij haar het gebouw binnen leidde. Eigenlijk was het omgekeerd, zij bracht hem naar haar kamer aangezien hij geen flauw idee had waar ze sliep. Bij haar vraag glimlachte hij en knikte geruststellend. ‘Ik blijf bij je tot je slaapt.’ Herhaalde hij de woorden liefdevol. Het deed hem zozeer denken aan thuis. Niet dat Levi het ooit echt had gevraagd maar op een bepaalde manier voelde dit ontzettend vertrouwd aan. Ze trok haar pyjama aan, wat haar ook nog eens ontzettend stond en kroop in haar bed. Storm ging op de bedrand zitten, met zijn rug tegen de voorkant naast haar hoofdkussen. Ze nestelde zich tegen hem aan en Storm glimlachte vaagjes. Haar woorden maakte zoveel los in dat kleine moment. ‘Slaapzacht Kylie.’ Fluisterde hij als antwoord. Ja, hij was blij dat hij haar had leren kennen, ondanks Lupos zijn waarschuwing. Het duurde niet lang of haar ademhaling werd rustiger, dieper en toen hij omlaag keek zag hij dat ze sliep. Voorzichtig maakte hij zich van haar los. Hij hurkte naast het bed neer en trok het dekbed een beetje beter over haar heen, drukte een kus op haar voorhoofd. ‘En ik ben blij dat je mijn kleine zus bent.’ Fluisterde hij in het donker alvorens hij langzaam de kamer verliet …

tag: Kylie --- words: 1000 --- notes: - --- outfit: -