Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 09, 2016 9:24 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Het is sowieso al zonde dat jij en ik vijanden horen te zijn van elkaar.’ Opnieuw iets waar hij helemaal gelijk in had, want waarschijnlijk zou zijn weerwolf minder furieus reageren als ze geen vampier was geweest, maar gewoon een sterfelijk mens. En toch viel het tussen hun wel mee, want met een persoonlijkheid als bijvoorbeeld Storm's soortgenoot Hati was ze echt niet zover gegaan. Ze moest er niet aan denken zelfs, het bleef raar dat ze met deze weerwolf wel zover kon gaan. ‘En als ik jou moet geloven komt er misschien een moment dat ik je verafschuw om wat je bent.’ Vanonder haar wimpers keek ze hem aan, was hij dan bang om uiteindelijk ook te veranderen in zo'n beest wat enkel uit was op de kick van het moorden? "Not if you fight the wolf, if you can control is.." fluisterde ze in zijn oor. ‘Dus we kunnen misschien maar beter afmaken waar we aan zijn begonnen voor het te laat is.’ Een instemmend geluid kwam nog kort uit haar keel zetten. Aan Christophe dacht ze allang niet meer, het zou haar wat als die binnen kwam. Ze was niet bang voor hem, hij was dan misschien wel groter en ouders dan haar, het zou hem geen goed doen om haar te vermoorden. Dat zouden de schoolhoofden namelijk vast niet zo op prijs stellen.
‘Het antwoord dat ik verwachte.’ Terwijl er een glimlach rond haar lippen speelde sloot ze kort haar ogen, rilde toen zijn vingers over haar koude lichaam heen streken bij het uittrekken van haar shirt. ‘Als ik volle maan heb gehad is hij altijd rustiger voor een week, voldaan. Dus hij is ook trager, wat betekend dat ik het wel zal voelen aankomen en het me tijd genoeg geeft om het onder controle te houden.’ Ze hoefde dus niet bang te zijn dat er opeens een grote wolf in haar kamer zou staan met de intentie om haar in stukjes te scheuren. "Laten we er dan inderdaad maar het beste van maken," zei ze op een zachtere toon en keek hoe haar shirt naast het bed op de grond viel. De brunette voelde hoe zijn blik kort op haar lichaam bleef hangen, maar daarna ondernam ze zelf weer actie. ‘En dat doet het nu niet.’ Terwijl ze met de toppen van haar vingers over zijn borstkas heen ging die nog altijd verscholen was onder zijn shirt drukte hij haar weer achterover in het matras. Hun lippen raakten elkaar weer en haar handen gleden weer uit zijn shirt, eentje naar zijn warrige haar en de ander langzaam zijn shirt wat omhoog werkende. "Gelukkig maar," fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar lippen los maakte van die van hem en opnieuw haar koude adem tegen zijn gezicht aan uitademde. Ondertussen was haar andere hand ook naar zijn shirt gegaan en probeerde deze over zijn hoofd heen uit te trekken, zodat hij nu ook eens de persoon zou zijn waarbij er een kledingstuk uit zou gaan.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 14, 2016 7:46 pm
.Always live before you die.
Voor haar klonk het waarschijnlijk gemakkelijk, voor iedereen klonk het waarschijnlijk gemakkelijk. Iedereen dacht bij zichzelf waarom het Storm niet lukte om zijn weerwolf tegen te houden terwijl zoveel anderen dat wel konden doen, althans daar leek het soms op. Het zat hem niet fysiek, fysiek zou hij bergen kunnen verzetten. Het zat zich helaas allemaal mentaal, Storm droeg een geweldig groot schuldgevoel met zich mee, van het eerste slachtoffer tot het laatste. Hij kende ze allemaal, hij zag hun gezichten iedere keer hij ging slapen. Dat medeleven, dat schuldgevoel maakte hem mentaal kapot, net als die nacht met Devon. Het waren de littekens die hij voor altijd zou meedragen, die hem voor altijd zouden volgen. Maar iedere keer dat hij op het punt stond om op te geven dan was er weer iets dat hem toch nog dat beetje vechtlust gaf, zoals Nadya, of Kat, of Devon. Het gefluister in zijn oor zei precies wat iedereen hem probeerde te zeggen. ‘Het is niet zo gemakkelijk als het lijkt Ivy.’ Meer zei hij niet. Iedereen dacht dat het simpel was maar het was Storm die het moest doen, die samen zat met de wolf, de schuld en zichzelf. Gelukkig kon hij dit, kon hij het beetje rust vinden na een volle maan zodat er ruimte was voor dit soort dingen. Althans … zolang het hen mocht baten.
Ze moesten er wel het beste van maken, niet enkel omdat het zo gedaan kon zijn, maar ook omdat haar kamergenoot ieder moment weer kon binnen komen. Storm kon het altijd van ver horen of ruiken maar momenteel stonden al zijn zintuigen op haar gericht. Hij stemde daar zachtjes mee in, terwijl zijn lippen tegen haar blote sleutelbeen drukte, zijn hete adem ieder deeltje van haar huid eronder verwarmend. Hij drukte haar opnieuw in de matras en Storm voelde hoe haar vingers door zijn haar gleden, hoe zijn T-shirt langzaam maar zeker werd uitgewerkt. Hij maakte zijn lippen kort eens los van de hare en trok de shirt over zijn hoofd. Hij trok zijn armen eruit en gooide het ver uit hun bereik. Hij liet zichzelf weer tegen haar zakken, drukte zijn lippen langzaam maar zeker tegen haar hals, haar sleutelbeen, haar buik terwijl hij haar met zijn ogen plagerig aan keek. Het was één ding om de warmte te voelen door kleren, maar het intens voelbaar als er niets van kleren tussen zaten, gedeeltelijk, zoals nu…
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 14, 2016 9:57 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Het is niet zo gemakkelijk als het lijkt Ivy.’ Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht, het was wel bijzonder om te zien hoe weerwolven dus zo'n fout beeld hadden van hun tegenpolen, de vampieren. Want eigenlijk waren ze helemaal niet zo verschillend van elkaar, hun soorten. Beide onderschat en onbegrepen, want beide soorten hadden een bepaalde drift die voor de andere mutanten niet voor te stellen was. "I know.." fluisterde ze toen zachtjes naar hem terwijl ze hem vanonder haar lange, donkere wimpers aankeek. Hij zou eens moeten weten hoeveel mensen ze had vermoord. Honderdvierendertig jaar op deze aarde, waarvan er meer dan honderd in een staat van dood waren. In de staat waarin ze moest leven als een parasiet, leven van andermans bloed. De eerste negentig jaar had ze niks anders gedaan dan het drinken van andermans bloed, maar daarna was ze zich ertegen gaan verzetten. Allemaal sinds die ene duistere dag in haar verleden, toen alles plotseling was veranderd.
Maar lang de tijd om nog aan de verschrikkelijke dingen te denken die ze had gedaan had ze niet, want de warme adem die hij over haar bleke huid uitblies zorgde ervoor dat ze duidelijk rilde. In elk geval lag ze nu dus weer met haar rug tegen het matras aan en werkte hij mee met het uittrekken van zijn shirt. De brunette kon het niet laten om zachtjes te grinniken toen hij het ergens aan de andere kant van de kamer wegwierp, zijn shirt was helaas voor hem de kamer grens over gegaan, het lag nu op Christophes kant. Maar dat was geen zorg, want ze voelde hoe hij zich een weg naar beneden werkte. Met een schuin oog volgde ze elke beweging van hem, terwijl ze kort huiverde toen hij met zijn lippen over haar buik heen ging. Het moment was gewoon te perfect, bijna te mooi om waard te zijn. Met een plagerige blik in zijn ogen keek hij haar aan, waarop ze hem een onschuldige glimlach schonk en kort op haar onderlip beet. "Als we weer moeten stoppen, doe ik je wat.." kwam er in een zachte fluistering over haar lippen terwijl ze hem nog kort een blik schonk, een vurige blik. Dat laatste letterlijk en figuurlijk, want haar ogen hadden echt de rode kleur gekregen van haar vampier kant.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 15, 2016 9:28 pm
.Always live before you die.
Ze wist hoe het was, dat bevestigde ze met haar woorden, haar gefluister. En toch leek het haar niet te deren … net zoals het hem uiterlijk ook niet leek te deren anders waren ze niet waar ze nu waren. Storm probeerde altijd heel erg om de menselijke versie van hem ver weg te houden van de weerwolf, oppervlakkig lukte hem dan. Hij was charmant, oogde knap en hij zag eruit alsof hij nergens last van had. Het was mentaal dat het allemaal samen was gekomen en hem stilaan leek te verwoesten. En zolang je niet zou beginnen sleutelen met vragen en opmerkingen dan zou je daar ook niets van merken in zijn normale manier van gedragen. Misschien was het voor Ivy ook zo. Vampieren hoorden tenminste eens in hun leven bloed te drinken, daar moesten ze mensen voor bijten. Het idee stond hem niet aan, net als de vraag die in hem op kwam of die mensen het overleefden of niet. Overleefden ze het niet dan … ze leefde al meer dan honderd jaar. Dat sommetje was dus snel gemaakt. Dus ja, misschien verschilden ze niet zo erg van elkaar dan ze toegaven. Misschien was het een troost om te weten dat hij niet de enige was op de wereld. Alleen, ze had het onder controle, waarschijnlijk, ze koos ervoor omdat het een drang was om te overleven. Bij hem was het geen keuze, ook geen overlevingsinstinct, het was een jachtinstinct waar hij helemaal niets over te zeggen had. Toch had hij in die ene blik na haar gefluister iets van een vage herkenning en geruststelling gezien, alsof ze het ook echt meende, dat ze wist waar hij over sprak. En dat was ruim voldoende voor nu.
Het genot, de rillingen die door haar lichaam joegen waren de drijfveer voor hem om verder te gaan, want zo was hij nu eenmaal. Zijn T-shirt had hij net iets te ver weg gegooid, zijn gehoor was zo scherp dat hij precies kon oriënteren waar hij was gevallen zonder om te moeten kijken. En dat was in hun geval op de verkeerde helft van de kamer … moest hij nou echt straks die ene regel overtreden? Of misschien zag ze hem ook liever vertrekken zonder shirt. Ze volgde iedere beweging die hij maakte met zijn lippen tegen haar huid. Van haar sleutelbeen naar haar buik, de rand van haar broek. Toen hun blikken kruisten zag hij de onschuldige glimlach, de manier waarop ze op haar onderlip beet maar vooral de vuurrode kleur van haar ogen. Bij haar woorden grinnikte hij zachtjes en bewoog zijn lippen traag tergend terug naar boven. ‘Dan doe je hem wat, ik heb hier niets over te zeggen. Trouwens,’ hij zweeg en drukte zijn lippen traag weer tegen de hare. ‘Zorg jij maar dat je jezelf de baas kan blijven.’ Doelend op de rode kleur van haar ogen eerder. Hij kuste haar kort en keek haar dan weer aan. ‘En trouwens, wat zou je mij aandoen?’ Vroeg hij meteen met een geamuseerde glimlach op zijn lippen. Hij wilde het wel graag weten nu …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 15, 2016 10:14 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Mensen zouden eens moeten weten hoe het was om een vampier te zijn. Het label van bleke bloedzuiger was al een lange tijd geleden op haar soort geplakt, een demon recht uit de vlammen van de hel, een parasiet die alleen kon leven van het bloed van anderen, iets bovennatuurlijks wat zich had gevestigd in een lichaam wat niet ouder werd. En hoe normaal, hoe menselijk ze zich wist te gedragen, zo waren er ook veel van die momenten dat ze alles behalve dat was. Dat ze alles behalve een normaal iemand was. Als haar lichaam zich plotseling ging verzetten, als de sterke zintuigen van de vampier de geur van vers bloed roken. Dan was het heel moeilijk in controle te houden. Want van het ene op het andere moment kon haar drift naar bloed het allemaal overnemen. Elk moment van de dag als ze onder de normale mensen was, moest ze op haar hoedde blijven, zichzelf ervan bewust zijn dat ze een monster was en dat ze die in bedwang moest houden. Maar nu, dit moment, vergat ze alles. De gedachtes die tientallen jaren heen door haar hoofd hadden gevlogen, ze waren even weg. De menselijke kant werd naar boven gehaald, de dode kant was voor hoe lang dit ook zou duren verdwenen.
Na haar woorden hoorde ze hem zacht grinniken, en haar ogen vielen dicht toen ze voelde hoe hij dezelfde weg die hij net had afgelegd weer volgde, maar dit keer weer terug naar boven. Pas toen ze zijn warme ademhaling weer in de buurt van haar gezicht voelde opende ze haar ogen weer, die nog altijd een rode kleur hadden. . ‘Dan doe je hem wat, ik heb hier niets over te zeggen. Trouwens,’ onderbrak hij zichzelf terwijl hij zijn lippen weer traag op die van haar drukte. ‘Zorg jij maar dat je jezelf de baas kan blijven.’ Voordat ze er iets tegenin kon brengen had hij haar alweer de mond gesnoerd met een korte kus. ‘En trouwens, wat zou je mij aandoen?’ De brunette keek hem recht in zijn ogen aan nadat hij dat had gevraagd. "Ik weet het niet, er zijn immers zoveel opties.." zei ze nog altijd op een zachte toon, er was geen nood om harder te praten. Maar ik denk.." ze tilde haar hoofd een beetje op en drukte haar lippen kort tegen zijn mondhoek, lichtjes plagend weer. Zonder haar zin nog af te maken liet ze haar hoofd weer terugvallen in het matras, de kleur in haar ogen was weer veranderd in haar natuurlijke. "Ik denk dat je niet moet vergeten dat wij vampieren ook vreselijke pestkoppen kunnen zijn." Met haar koude vingers ging ze langzaam over zijn borstkas heen, alsof ze bezig was met het maken van een tekening, terwijl haar ogen opnieuw naar die van hem toe flitsten, afwachtend wat zijn reactie zou zijn daarop.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] zo apr 17, 2016 2:30 pm
.Always live before you die.
Hij vroeg zich af hoe verleidelijk het voor haar was … dat bloed. Was het iets dat ze constant in overweging moest nemen bij iedereen die ze passeerde. Was het net zo irritant als Storm die alles uit zijn omgeving kon horen en ruiken. Was de drang om te drinken net zo groot voor haar als de drang voor transformeren soms was voor Lupos? Ergens wilde hij het allemaal weten, opnieuw, omdat ze niet zo verschillend waren als de legendes durfden afschetsen. De vuurrode kleur van haar ogen zou hem moeten alarmeren … ergens want ze reageerde hetzelfde als hij te ver ging en zijn ogen de diepe kleur kregen van een naderende weerwolf. Maar waarom zou hij daarover willen praten als hij momenteel haar perfecte lichaam onder zich had liggen. Waarom zou hij daarover willen praten als zijn lippen zachtjes haar huid beroerden en hij haar voelde rillen van genot. Storm was er zo gedreven in dat hij compleet zijn eigen weerwolf vergat. Niet dat het voor problemen kon zorgen want het voelde nog steeds heel stil aan in zijn lichaam, sluimerend stil. Hij wist jammer genoeg hoe snel dat kon veranderen.
Haar ogen kruisten de zijne van zodra de woorden over zijn lippen waren gerold. Haar woorden brachten zijn wenkbrauwen geamuseerd afwachtend omhoog. ‘Oh ja?’ Vroeg hij meteen verder naar de opties. Zijn bloed kon niet zo verleidelijk zijn voor haar, hij was immers een weerwolf. Ze was sneller maar misschien niet sterker dan hem. Hij begon te denken aan meer opties maar zijn aandacht ging al bijna gelijk terug naar haar lippen die tegen zijn mondhoek werden gedrukt. Hij boog lichtjes mee met zijn hoofd toen ze zich weer in de matras liet zakken, haar zin eigenlijk niet afmakend. Hij was nu wel nieuwsgierig geworden. Uiteindelijk ging ze verder en Storm kneep kort zijn ogen een beetje samen. ‘Is het zo?’ Vroeg hij haar eens voor de zekerheid. Haar koude vingers gleden over zijn borst waardoor de concentratie alweer aan het weg drijven was. Hij drukte zijn lippen traag weer tegen de hare terwijl zijn vingers net als de hare over ieder beetje huid van haar lichaam gleden. ‘Weet dat wij weerwolven ontzettende volhouders zijn.’ Prevelde hij tegen haar lippen voor hij zijn lippen met een beetje meer vuur en passie op de hare drukte. Hij liet zijn lichaam tegen het hare zakken, drukte haar wat dieper in de matras. Een tonen hoe groot een volhouder hij was …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] zo apr 17, 2016 8:04 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Oh ja?’ Het leek alsof hij al die opties wilde weten nu, maar de brunette was niet van plan om al haar ideeën meteen al openbaar te maken. Daarom drukte ze zacht haar rode lippen tegen zijn mondhoek aan, waarschijnlijk was hij het daarna namelijk weer vergeten. En dat was ook zo, want hij ging er niet verder over door en boog licht mee met zijn hoofd toen ze weer terugzakte in het matras. ‘Is het zo?’ vroeg hij vervolgens toen ze zei dat vampieren enorme pestkoppen konden zijn. Een instemmend geluidje kwam opzetten uit haar keel, waarna ze haar mond nog open trok om wat te zeggen. "Al helemaal als de vampier in kwestie Ivy heet.." fluisterde ze met een kleine grijns. Vlak daarna voelde ze hoe hij zijn lippen weer traag tegen die van haar aandrukte. Zijn vingers waren overal en nergens, terwijl die van haar nog altijd bij zijn borstkas rondhingen. ‘Weet dat wij weerwolven ontzettende volhouders zijn,’ prevelde hij zachtjes tegen haar lippen. Ivy liet haar handen nu naar boven glijden zodat ze om zijn nek geslagen waren. Haar ademhaling was wat versneld toen hij zijn lichaam helemaal tegen de hare liet zakken waardoor ze wat dieper in het matras kwam te liggen. Deze zoen was een stuk vuriger, waar ze natuurlijk maar al te graag aan meedeed. De greep op zijn nek verstrakte een beetje zodat ze hem helemaal tegen zich aan kon drukken. Van het begrip personal space was nu absoluut geen sprake meer.
Langzaam maar zeker maakte ze haar lippen los van die van hem, terwijl ze hem met haar rode ogen aankeek. "Weet je wat het is?" prevelde ze zachtjes terwijl haar lippen nog altijd licht tegen die van hem aankwamen terwijl ze praatte. "Nu heb je mij nogal nieuwsgierig gemaakt naar het begrip wat jullie volhouden noemen." Een onschuldige grijns kwam op haar lippen terwijl ze een keer met haar ogen knipperde. "Ik bedoel.. dat houd toch zeker ook in dat jullie veel geduld hebben, of niet soms?" Haar toontje was plagerig en ze kwam overeind, drukte hem hierbij zachtjes van zich af en stond op van het bed. De brunette schudde haar haren goed en wierp een blik over haar schouder heen, eentje die zowel als uitdagend als zwoel opgevat kon worden. "Dus ik denk dat we dat geduld maar eens moeten testen." Wat vond ze het heerlijk om andere zo te plagen. In een soepele beweging viste ze haar shirt van de grond en trok deze weer aan, zodat er voor hem niks meer was om te zien.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] zo apr 17, 2016 9:06 pm
.Always live before you die.
Oh jee, ze wist duidelijk een reputatie voor zichzelf op te stellen waar Storm nog een heel deel van moest gaan proeven. Hij had al van in de eerste ontmoeting door dat ze niet zo gemakkelijk te pakken te krijgen zou zijn, dat straalde er gewoon van af. En niet dat Storm het erg vond, zijn weerwolf was een jager maar op dat vlak wist hij ook behoorlijk goed de jager te worden. ‘Is ze zoveel anders dan normale vampieren?’ Vroeg hij alsof ze bezig waren over iemand helemaal anders, iemand die niet in deze ruimte was. ‘Ze klink interessant.’ Hij haalde tweemaal plagerig zijn wenkbrauwen op. Ze was ook interessant op zoveel mogelijk manieren, niet enkel haar persoonlijkheid trok hem aan maar ook nog eens het hele vampier en weerwolf ding plus alle gelijkenissen. Ze waren in ieder geval nog niet klaar met elkaar. Al hoopte hij wel dat ze elkaar niet zouden moeten treffen op een volle maan, of de week ervoor. Het zou niet goed zijn voor haar en misschien ook niet goed voor hem.
Haar ademhaling versnelde toen hij zich weer tegen haar aan drukte. Hij voelde haar handen, haar armen stevig om zijn nek en Storm wilde ergens diep vanbinnen enkel maar meer van dit. Hij voelde zijn bloed razen door zijn aderen, zijn hart kloppen als een bezetenen, zijn lichaamstemperatuur steeg misschien een beetje door de heftigheid van deze kus. Zelf Lupos leek een beetje te reageren op dit alles, suf maar hij reageerde. Net toen hij zich wilde gaan terug trekken, maar daar geen mogelijke oplossing tot zag deed zij het. Hij opende zijn ogen, de vage rode rand zat rond zijn pupillen maar ebde zo snel weg als het was gekomen. ‘Wat?’ Vroeg hij nieuwsgierig, nog steeds een beetje verlangend naar opnieuw zo’n kus. Haar volgende woorden alarmeerden hem een beetje, hij trok zich wat verder terug en trok zijn ogen tot kleine spleetjes. En dan deed ze exact wat hij had voelen aankomen na die woorden. Ze duwde hem zachtjes opzij en kwam recht. Storm liet zich kreunde opzij rollen en bleef voor een moment met gesloten ogen op zijn rug liggen. Uiteindelijk opende hij zijn ogen en duwde zich een beetje recht op zijn ellebogen, keek toe hoe ze haar shirt terug aantrok. ‘Serieus?’ Vroeg hij met een halve grijns. ‘Is het zo gemakkelijk voor jou om weg te wandelen van dit,’ wees hij zichzelf onschuldig aan. Niet dat ze veel verder waren kunnen geraken want de heftigheid had Lupos wakker gemaakt, althans zo voelde het wel aan. ‘Test mijn geduld zoveel je wil, weet dat het me nooit iets zal doen.’ Hij knipoogde eens kort. Er waren nog genoeg andere vissen in de zee om te vangen. ‘Wil je nu dat ik vertrek?’ Vroeg hij haar onschuldig. Hij liet zich weer zakken en maakte het zich wat comfortabel op haar bed, staarde naar het plafond afwachtend naar haar antwoord op zijn vraag. Als hij moest vertrekken dan zou hij dat doen maar er waren genoeg andere dingen waar ze nog over konden praten. Misschien kon ze de verleiding niet weer staan, tenslotte lag zijn shirt aan de andere kant van de kamer en hij mocht die lijn niet overschrijden, haar regel …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] zo apr 17, 2016 11:25 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Is ze zoveel anders dan normale vampieren?’ hoorde ze hem vragen, alsof ze het nu over een derde persoon hadden die hier nu niet aanwezig was. Een instemmend geluid uit haar keel was op dat moment een antwoord, ja. ‘Ze klink interessant.’ Een kleine grijns speelde rond haar lippen na zijn woorden, want hierbij kwam er al meteen een reactie in haar hoofd. "Dat is ze ook," fluisterde ze zacht nog vlak voordat ze verstrengeld raakten in een vurige zoen waar ze zich volledig in mee liet slepen. Ergens was het best wel bizar dat ze zo ver konden geraken, als je soms die verhalen las over weerwolven en vampieren die elkaars koppen er bijna afrukten van haat.. dan was dit wel even een heel ander niveau. Zijn razendsnelle hartslag en de warmte die van hem afkwam, het was iets waar ze voor hoe kort het moment ook was van genoot. Het gaf haar een beetje het gevoel alsof ze zelf ook weer leefde, alsof haar hart elk moment ook kon gaan kloppen. Maar dat zou het niet, nooit meer, en dat wist ze maar al te goed.
‘Wat?’ Ivy had zich teruggetrokken en begon te praten. Hij had zich wat verder teruggetrokken en kneep zijn ogen tot spleetjes, misschien snapte hij wel waar ze heen ging op dit moment. En toen ze hem zachtjes van zich af duwde hoorde ze ook hoe hij zacht kreunde en over haar bed heen rolde. Een zelfvoldane glimlach verscheen op haar gezicht en ze viste haar shirtje van de grond, die ze simpel weer aantrok. ‘Serieus?’ hoorde ze hem nog zeggen. Ivy had zich nu omgedraaid en zette een hand in haar heup. ‘Is het zo gemakkelijk voor jou om weg te wandelen van dit,’ zei hij en wees onschuldig naar zichzelf. "Nou, je ziet het zelf." Een wenkbrauw werd opgetrokken en ze keek hem geamuseerd aan. ‘Test mijn geduld zoveel je wil, weet dat het me nooit iets zal doen.’ Een scheve grijns kwam op haar gezicht te staan en ze schudde haar hoofd. "En dat is nou precies de reden dat ik stopte." De brunette sloeg haar armen over elkaar heen en keek toe hoe hij het zich comfortabel maakte op haar bed, zuchtte kort en liet zich toen op de rand neerzakken, met haar rug naar hem toe. ‘Wil je nu dat ik vertrek?’ Ivy keek over haar schouder heen en keek hem aan. "Als je door moet naar je volgende scharrel, ga je gang zou ik zeggen." Hierbij maakte ze een zwierig gebaar in de richting van de deur. "Maar van mij mag je best blijven." Want he, zijn shirt lag nog steeds aan de andere kant van de kamer. Waar hij niet mocht komen.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] ma apr 18, 2016 9:27 pm
.Always live before you die.
Het was Ivy … het was alsof ze het StormOn op een bepaalde manier niet zo gemakkelijk wilde maken, of hen betaald wilde zetten voor al het gemakkelijke werk dat ze al gehad hadden. Ja, hij had gehoord dat Devon haar had achtergelaten in de schaduw, in een hoekje op klaarlichte dag. En hij was de controle haast verloren de eerste keer dus ze werd eigenlijk twee keer ontzegd, misschien was dit payback. In ieder geval zou het Storm nooit veel deren, grotendeels omdat hij zichzelf toch niet onder controle kon houden maar anderzijds omdat er genoeg andere dames rond wandelden. Al zorgde dat dan weer voor zijn eerste probleem, de controle. Je was “de ware” als je Storm onder controle kon houden en tot nu toe waren er daar nog maar twee in geslaagd. Dus Ivy kon zeggen en doen wat ze wilde, het had geen grip op Storm.
Toch kreunde hij toen ze hem wegduwde en hij zich op zijn rug rolde in haar matras. Typisch vrouwen, het was niet de eerste keer dat hij dit tegen kwam. Maar meestal kon hij ze wel terug verleiden al was hij haast zeker dat het niet zou werken bij Ivy. Hij bleef op zijn rug liggen en steunde op zijn ellebogen, keek toe hoe ze haar shirt terug aantrok. Daar ging zijn uitzicht ook nog eens. Toch was zijn blik niet teleurgesteld of mopperig, hij gaf haar gewoon exact de charmante glimlach als anders. ‘Heb je daar echt plezier in, om dat geduld van me te testen. Het wordt een saai spelletjes.’ Beloofde hij dat laatste haast plechtig. Ja, het zou saai worden als het er niet zou toe leiden dat hij haar ging vergeten omdat ze zo nodig dat geduld moest uittesten. Dus misschien moest hij dan maar gewoon gaan. Dat was zijn voorstel, hij bleef haar niet afwachtend aankijken, hij staarde gewoon naar boven, naar haar plafond. Haar antwoord daarop bracht immers een hele andere uitdrukking op zijn gezicht. Een serieuze blik, net niet kwaad misschien. Hij duwde zich terug af op zijn ellebogen en keek haar neutraal aan. ‘Denk niet voor een seconde dat het zo laagwaardig is.’ Merkte hij op de meest neutraalste toon op. Ze zou eens moeten weten, ze zou eens moeten weten wat hij voor iedereen deed. Ja, hij had al heel wat meiden gehad die het tenminste durfden verder te gaan en er was geen enkele die klaagde want hij gaf ze alles. Hij beschermde ze, ze hadden er een vriend bij waar ze op konden rekenen. Storm was niet zo tactloos als hij er van buitenaf misschien wel uit zag. Het frustreerde hem dan ergens dat Ivy het zo laag verwoordde. ‘Trouwens, iedere keer in scharrel,’ hij gebruikte het woord op een neerbuigende manier. ‘loop ik het potentiele gevaar de persoon in kwestie te vermoorden. Dus zo gemakkelijk is het niet.’ Hij zweeg en gaf haar een veelbelovende blik. Liet zich weer zakken, wreef zijn handen over zijn ogen alsof hij plots doodmoe was. Maar dat was wat Lupos deed, het maakte hem doodmoe, erover praten, het verdedigingen maakte hem gewoon moe. Ivy zou van iedereen het best moeten weten hoe het is, hoe controle verliezen aanvoelde want zoals hij zich herinnerde kleefde er ook bloed aan haar handen …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] ma apr 18, 2016 9:55 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Het was niet leuk dat het erop leek dat het hem niets boeide toen ze alles stop had gezet. Op z'n minst had ze nog wel verwacht dat hij iets langer vol zou houden dan.. dit. Daaruit bleek maar weer eens dat ze voor nu de goede keuze had gemaakt, want in haar ogen was hij op dit moment niks meer dan een jongen die maar op een enkel ding uit was. Ze vertrouwde het simpelweg niet. Immers had zijzelf genoeg tijd in dit jonge lichaam, dus er was geen haast bij wat haar betrof. Toch was het jammer, misschien zelfs wel teleurstellend te noemen, dat hij zo weinig interesse in haar bleek te hebben. Hmn.
‘Heb je daar echt plezier in, om dat geduld van me te testen. Het wordt een saai spelletjes.’ Een saai spelletje? Dat hing er vanaf hoeveel hij er op in zou gaan. Maar het leek erop dat hij dat weinig tot niet zou gaan doen, inderdaad saai dan. Ivy had zich op het bed laten neervallen, maar met haar woorden leek ze een gevoelige snaar te hebben geraakt. De grimas op haar gezicht verdween als sneeuw voor de zon toen ze zag hoe hij overeind kwam en haar met een serieuze blik aankeek, het leek wel alsof hij een beetje kwaad keek. ‘Denk niet voor een seconde dat het zo laagwaardig is.’ Ivy kneep haar ogen samen, het scheelde niet veel of deze zouden weer vollopen met de rode kleur. Ze was eenmaal snel getriggerd op dit vlak. ‘Trouwens, iedere keer in scharrel,’ hij benadrukte dat woord wel even duidelijk, neerbuigend zelfs, ‘loop ik het potentiele gevaar de persoon in kwestie te vermoorden. Dus zo gemakkelijk is het niet.’ Nog altijd had ze haar ogen samengeknepen gehouden terwijl ze toekeek hoe hij zichzelf weer neer liet vallen en in zijn ogen wreef. "Je hebt je standpunt duidelijk gemaakt.." mompelde ze, heel duidelijk dat ze het er niet bepaald mee eens was. Ivy wendde haar blik weer van hem af en keek haar kamer in, naar de kant van Christophe, naar het shirt op de grond. De brunette zuchtte een keer hoorbaar, iets verveeld misschien wel. Uiteindelijk besloot ze weer te praten. "Maar hoe wil jij het noemen dan, als het niet laagwaardig is in jouw ogen. Ik bedoel.." Haar zin maakte ze niet af, whatever toch ook. Ze had helemaal geen zin om die discussie met hem aan te gaan. Licht gepikeerd keek ze voor zich uit, waarschijnlijk kon ze hier geen pleziertje meer uithalen. Zucht.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 21, 2016 8:50 pm
.Always live before you die.
Stemmingswisselingen als deze waren iets typisch aan het weerwolf zijn, normaal had hij ze enkel een week voor volle maan en niet er vlak na. Maar het lag een beetje aan het feit dat Lupos zo dichtbij was en Ivy een vampier was. Daarnaast … na alles was hij nog steeds mentaal een groot wrak en dat lag niet enkel aan die ene volle maan dat was er grotendeels al sinds de dag dat hij gebeten werd. Op een zekere manier ging Storm veel harder over de dingen denken. Hij probeerde zijn leven zodanig te sturen dat het op een dag voor hem gemakkelijker zou worden maar dat kon hij niet zonder alles op te geven. En er was nog teveel kracht in zijn persoonlijkheid om dat achter te laten, hij was jong en je wist wat ze zeiden van het jong zijn … dan moest je leven. Storm had daar een hele uitgebreide definitie over. Net zo snel als die woorden over zijn lippen waren gerold daalde de rust al bijna gelijk weer op hem neer. Alsof de ene reactie de andere teweeg bracht, maar het was beter om een beetje rust terug te krijgen dan nog meer opgefokte weerwolf want dat was iets wat ze beide liever wilden vermijden.
Hij wreef zijn hand over zijn gezicht, wilde zich eigenlijk excuseren voor zijn manier van uitvallen maar hij bedacht zich op het laatste moment. Waarom zou hij het doen? Wat hij had gezegd was waar, hij behandelde geen enkel meisje als een scharrel en als ze dat niet geloofde moest ze maar iemand zoeken die haar terug naar Londen kon teleporteren en het daar eens vragen. Trouwens, niet ieder meisje was een scharrel. God, Camille was zijn beste vriendin in Londen, Nadya was hier meer dan dat … Denni was een super goede vriendin geworden. Dus waarom zou ze denken dat hij ieder meisje gebruikte als een scharrel? En dat was nog maar het enige, tegenwoordig was er iets veel gevaarlijker op dat vlak, Lupos. Aan haar toon te horen was ze het er niet mee eens, haar probleem dan maar. Storm wilde niet toegeven waar zijn fout was, daar had hij wel dat beetje koppigheid van zijn vader meegekregen. Ze was ondertussen ook op het bed neergezakt maar Storm hield zijn blik zorgvuldig achter zijn hand weggeschopt … omdat het meer zou laten zien dan de bedoeling was? De gebrokenheid, de pijn, de zelfhaat, het was er allemaal en hij probeerde het terug weg te krijgen achter een neutraal gladde blik. Uiteindelijk begon ze weer te praten en uiteindelijk kreeg Storm zichzelf zover om haar aan te kijken, met een neutraal vriendelijke blik zoals altijd. ‘Je bedoelt wat?’ Vroeg hij haar kalmer, afwachtend. ‘Jij denkt dat ik ieder meisje op deze school hier achterna zit enkel en alleen om hen,’ hij zweeg en keek terug naar het plafond. ‘hen in bed te krijgen? Om daarna gelijk door te gaan naar de volgende?’ Hij keek haar terug aan. ‘Ik ben veel maar ik ben niet zo onbeschoft.’ Zei hij wat zachter. Ja, het moest er op het eerste zicht op lijken, zeker als je hem niet zo goed kende. But for the record … Ivy was hier evenveel schuldig van, ze had hem tenslotte ook zover gekregen om de weerwolf te negeren en het uit te testen …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 23, 2016 11:24 am
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Je bedoelt wat?’ vroeg hij haar vervolgens. Zijn stem was wat kalmer, maar haar scherpe zintuigen konden de lichte spanning nu wel voelen. ‘Jij denkt dat ik ieder meisje op deze school hier achterna zit enkel en alleen om hen,’ ging hij verder terwijl ze zag hoe hij zijn blik weer afwendde naar het plafond. Ze had zich een kwartslag gedraaid zodat ze niet meer met haar rug naar hem toe zat, ‘hen in bed te krijgen? Om daarna gelijk door te gaan naar de volgende?’ Ivy haalde vragend haar schouders op, was hij zo? Met zekerheid kon ze niets zeggen, maar ze zou dus ook niet kunnen weten dat hij niet zo had. De indruk die hij, die StormOn tot nu toe had gemaakt, hun berichtjes die ze op de social media las. Het was allemaal wel een beetje duidelijk, maar natuurlijk kon ze niet weten hoe het er in het echt aan toe ging. ‘Ik ben veel maar ik ben niet zo onbeschoft.’ Zijn stem was iets zachter en ze wendde haar blik af, draaide zich weer met haar rug naar hem toe. "Well, als jij het zegt dan geloof ik je." En er was geen sarcasme of iets meer te horen in haar stem. Langzaam liet ze zich achterover zakken, zodat haar hoofd op zijn borstkas kwam te rustten. De brunette draaide haar hoofd voor een kwartslag zodat ze in de richting van zijn gezicht kon kijken. "Het spijt me, ik wilde je niet zo beledigen." Haar stem was nu ook wat zachter, misschien was het inderdaad niet zo overgekomen als ze gewild had dat het was. Ivy draaide zich op haar zij zodat haar wang tegen borst aan lag. Met één van haar handen ging ze over haar borstkas heen, zacht de toppen van haar koude vingers over zijn warme huid heen laten gaand, niet echt goed wetend wat ze aan het doen was en vooral random figuurtjes tekende. "Blijven weerwolven lang boos?" vroeg ze hem toen onschuldig en wierp hem de meest onschuldige blik die ze maar op kon brengen. Nu draaide ze zich nog een kwartslag om, steunde wat op haar armen zodat ze nu boven hem hing, hem met een vragende blik in haar goud met groenkleurige ogen aankijkend.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 23, 2016 12:29 pm
.Always live before you die.
Ivy had zelf geen flauw idee van wat hij bedoelde. Dan vroeg hij zich af waarom ze het in eerste instantie had gezegd. Als ze dacht dat ze hem kende dan zat ze goed mis, op dit hele eiland waren er maar drie mensen, vier misschien die hem goed kende, twee daarvan konden hem tot in het laatste detail ontleden. En Ivy zat daar niet bij, Storm had geleerd om zichzelf af te schermen van anderen, om emoties verborgen te houden, zorgvuldig te zijn met de woorden die hij sprak. Voor een moment had hij naar haar rug gekeken alvorens zijn blik naar het plafond was afgedwaald en hij alles van emoties terug weg stak achter dat masker van hem. Het was nooit gemakkelijk met Lupos in de buurt, hij was altijd ergens de oorzaak van zijn woorden. Maar dit kwam grotendeels van zichzelf, hij was niet kwaad, hij verdedigende gewoon zijn eigen persoonlijkheid. Een persoonlijkheid die ze nog niet kende. Maar ze had haar punt, hij begreep van waar haar woorden kwamen, er hing nu niet echt een aureooltje boven zijn hoofd ook. Storm was een wel opgevoede Brit maar hij wist maar al te goed hoe je verschillende spelletjes moest spelen.
Ze geloofde hem op zijn woord … gelukkig was hij nog nooit in zijn leven een leugenaar genoemd. Ze liet zich zakken, haar hoofd rustend op zijn borstkas en haar blik op hem gericht waarna ze zich excuseerde. Hij schudde zachtjes zijn hoofd, eigenlijk had ze geen reden om zich te verontschuldigen. ‘Ik weet waarom je het hebt gezegd, het niet geheel onwaar.’ Zijn mondhoek trok kort naar omhoog. ‘Zo’n engeltje ben ik nou ook weer niet.’ Vervolgde hij met een onschuldige glimlach. Wat ze zei was waar, hij kreeg bijna ieder meisje aan zijn kant enkel met zijn looks, accent en charme en hij vond het nog niet eens erg om te doen. Maar het was niet dat zoiets zijn levensdoel was, dat hij ze achter liet de volgende morgen en nooit meer tegen ze sprak. Haar vingers streken opnieuw over zijn borst, hij ademde langzaam uit terwijl hij de kilte, de kou van haar vingers opnam. Maar iets in dit alles nam ze persoonlijk, het was duidelijk dat Ivy niet één van de vele wilde zijn en daar had hij evenveel respect voor. Bij haar vraag ging zijn blik gelijk weer naar haar onschuldige glimlach. ‘Geen idee, ik heb het nog nooit geprobeerd.’ Gaf hij met een halve glimlach toe. Ze draaide zich, steunde op haar armen en bleef boven hem hangen, Storm keek haar met een intense blik aan. ‘Ik ben niet graag boos dus kan het ook niet lang blijven.’ Gaf hij dan antwoord. Boos was hij al lang niet meer, hij was nooit boos geweest. Het was gewoon een verduidelijking van zijn mening, iets wat hij had gezegd zonder er al te lang stil bij te blijven staan. ‘Weet enkel dat ik nooit misbruik zou maken, dat ik jullie dames respecteer en dat jullie altijd op me kunnen rekenen.’ Hij bracht zijn hand naar omhoog streek zijn vingers langs haar wang. Hij kwam wat omhoog en drukte haar een kort haast tedere kus toe waarna hij haar een geruststellende glimlach schonk …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 23, 2016 2:03 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Ik weet waarom je het hebt gezegd, het niet geheel onwaar.’ Dus dan had ze het dus wel goed gezien, hij had inderdaad de meiden aan zijn voeten liggen. Hoe kon het ook anders, iemand met zo'n handsome uitstraling moest wel populair zijn. ‘Zo’n engeltje ben ik nou ook weer niet.’ Een glimlach verscheen op haar gezicht terwijl ze vrijwel meteen een opmerking naar boven voelde borrelen. "Eerder een wolf in schaapskleren dus.." zei ze op een licht plagerige toon terwijl ze met haar vingers over zijn gespierde borstkas ging en er op dat moment een driehoekje tekende, illuminati for life. De warmte die van zijn lichaam af kwam zetten was iets waar ze stiekem van genoot. Want die kou die zij altijd voelde was ook niet altijd even plezierig. Nu vroeg ze hem hoe lang wolven boos bleven. ‘Geen idee, ik heb het nog nooit geprobeerd.’ Nieuwsgierig als ze was kwam ze wat overeind en steunde ze met haar armen op het bed zodat ze nu over hem heen hing. Haar donkere haren vielen met de puntjes tegen zijn borst aan. ‘Ik ben niet graag boos dus kan het ook niet lang blijven.’ Nou, daar had ze dan nog geluk mee. Soms kon ze best wel het bloed onder andermans nagels vandaan halen, onbewust meestal. ‘Weet enkel dat ik nooit misbruik zou maken, dat ik jullie dames respecteer en dat jullie altijd op me kunnen rekenen.’ Haar mondhoeken trokken weer licht omhoog in een glimlach, maar voordat ze wat terug kon zeggen voelde ze hoe zijn vingers langs haar wang streken. Hij kwam nu wat meer omhoog en drukte haar opnieuw een tedere kus toe. Kort sloot Ivy haar ogen, liet het gebeuren. Toen hij zich niet al te lang daarna terug trok opende ze haar ogen weer, waardoor ze nog net zijn geruststellende glimlach kon zien. "Je bent echt een charmeur eerste klas," zei ze hoofdschuddend terwijl ze zich wat voorover boog en kort haar lippen tegen zijn nek aan drukte, waarna ze zich naast hem op het bed liet vallen, haar hoofd zijn kant op gericht. "Dus wil je nog iets gaan doen, of wil je de rest van de dag hier blijven liggen?" Een kleine grijns kwam weer op haar gezicht, "niet dat ik daar problemen mee heb, hoor." Oh nee, echt niet. Maar wie weet vond hij iets doen wel leuker dan hier blijven liggen, hij hoefde het maar te zeggen.
