• room 8 ;; Ice & Fire •

Dat hij moest wennen aan alles hier was even een understatement. Back home had hij niet echt luxueze zaken gehad, iets wat ook niet nodig was daar. Het enige wat hij daar nodig had was een phone, en een motor om zich te verplaatsen iets wat hij dus ook had gehad. Natuurlijk kon hij maar een van die twee zaken mee nemen naar het eiland. En zaken met zijn kleren zouden wel geregeld worden door Jamie. Wyatt was gelukkig genoeg geweest in Afrika, alleen waren ze daar niet meer zo gelukkig met hem. Maar goed hier was hij dan op het eiland, net aangekomen. Zijn kamer werd hem vrijwel meteen toegwezen, en al heel snel kreeg hij ook de melding dat zijn spullen enkele dagen later zouden aan komen. Heel erg vond hij het niet tho, met een korte pitstop op de luchthaven had hij kledij gekocht voor enkele dagen dus dat kwam ook wel in orde.

Wyatt staarde uit het raam. Deze plek was zo groen. I mean, veel zand was er niet te bespeuren iets wat in zijn leefomgeving van de voorbije 19 jaar toch echt wel in overvloed aanwezig was. Maar goed, de temperatuur hier viel momenteel wel mee en dat was altijd een pluspunt. Met een zuchtje liet hij zich neerploffen op een bureaustoel om even zijn phone boven te halen. Hier zou hij zijn tijd gaan slijten. Tot nu toe beviel het hem hier wel tho, iets te klagen had hij nog niet. Maar dat zou misschien nog wel komen.

Een kort klopje zorgde ervoor dat hij uit zijn dutje wakker schoot. Oh damn. Wie the hell kon dat nu weer zijn? Er was hem niet gemeld dat hij op een of andere rondleiding moest dus dat kon het niet zijn, iemand die hem dus heel random kwam storen. Altijd fijn. Oh well, ze waren hier tenminste beleefd. Wyatt liep naar de deur om die vervolgens open te doen. Een duidelijk jonger ogende knul, een sporttas. Overduidelijk, hij kreeg dus een kamergenoot? ‘Kan ik je ergens mee helpen?’ Kwam er op een chille, haast vriendelijke manier uit. Misschien werd het even tijd om zijn normale gedrag wat aan te passen of iets.

Wyatt had niet bepaald verwacht dat hij een kamergenoot kreeg. Maar aye, het zou wel verklaren waarom er hier nog een leeg bed stond. En uiteindelijk met twee was beter dan alleen so dat was dan ook weer positief. Op het eerste zicht zag de knul er ook wel vrij chill uit, dus daarmee verwachtte hij niet al te veel problemen. En als het wel het geval was, dan zou hij wem even op zijn strepen staan. Maar dat zou alleen maar gebeuren in uiterste nood en stelde hij liever zo snel mogelijk uit. Van zodra de knul begon te spreken stak zijn accent er erg boven uit, en als dat al niet het geval was dan sprak die naam wel voor boekdelen. Deze knul was duidelijk niet van the States, maar aye hij ook niet dus veel boeide het ook niet.

‘Alright, ik heb nog geen bed gekozen dus feel free. En je kledij kan je droppen waar je wilt, de mijne komt pas aan over enkele dagen.’ Kort haalde hij zijn schouders op. ‘Maar kom er in, mi casa es su casa. Of iets in die aard.’ Sprak hij al lachend. Spaans, nope het was niet zijn taaltje. Met een grijnsje liep hij terug naar de buraeustoel en plofte er in neer. ‘Van waar ben je? Je naam klinkt niet echt Amerikaans of Engels.’ Probably kwam hij ergens van uit het noorden, maar daarmee wist hij nog niet veel uiteindelijk. ‘Oh, ja ik ben Wyatt trouwens.’ Alright, spraakwaterval mocht wel eventjes worden uitgeschakeld hoor. Zo meteen schrikte hij de kerel nog af. Iets wat momenteel nog niet zijn bedoeling was. Al had hij daarvoor wel andere tactieken hoor.

Het was dus al duidelijk dat hij niet van hier kwam. Misschien had hij dan ook enkele problemen met de taal? Niet dat hij judgend was tegenover zoiets, maar aye dan wist hij dat hij misschien wel een beetje trager moest praten. En dat hij ook niet moest gaan mixen met vreemde talen, zoals hij net dus al wel gedaan had. Iets wat ook wel merkbaar was toen hij het verwarde gezicht van de jongen zag. Onbewust trokken zijn mondhoeken even omhoog, al was het niet uitlachend bedoelt. Meer een lachje van dat hij het nog wel schattig vond of iets. ‘Is goed hoor. Ik neem het bed bij het raam wel.’ Glimlachte hij kort. Veel problemen had hij er niet mee, dan kon hij nog een beetje naar buiten kijken als hij zich verveelde of zo. Al hoopte hij dat zoiets niet snel zou gebeuren, maar dat had hij dus mooi zelf allemaal in de hand.

Ijsland. Dat was een heel eindje hier vandaan, misschien zelf verder dan Afrika? Who knows. Aarderijkskunde was niet een van zijn sterkste kanten. ‘Is het daar niet extreem koud?’ Ijsland, ijs you know. De naam zei het zelf al. Kort knikte hij toen Sverrir zijn naam uitsprak. Het klonk niet zoals het bij hem thuis had geklonken, maar aye heel erg vond hij het ook niet. Wyatt was al lang blij dat de dude het werkelijk probeerde. ‘Je doet het al goed. En als je vragen hebt of zo over de taal, ik wil gerust helpen. Ik bijt niet, nog niet.’ Sprak hij met een brede grijns. Hopelijk pakte hij dat niet al te serieus op. Maar hij zou een grapje vast wel begrijpen.

‘Ja, ik denk dat ik misschien net een paar minuten eerder dan jou in de kamer was.’ Glimlachte hij even. Van het vliegtuig overgezet op een boot. Nog zoiets wat hij nog nooit had gedaan, al was hij er niet zo heel ziek van geworden eigenliljk. Blijkbaar had hij toch iets van een zee benen gehad of wat dan ook. ‘Dat kan altijd. Ik heb iedereen gedag gezegd tho, misschien had je me niet gehoord of zo?’ Even haalde hij zijn schouders op. Alles kon. Wyatt was op dat moment nogal druk bezig geweest met rondkijken eigenlijk, zo veel had hij niet op de mensen gelet. ‘Dus, wat voor mutaties heb je?’ Natuurlijk was hij nieuwsgierig, hallo een eiland vol mutanten. Hij had er amper ooit eentje gezien, of hij had het niet gemerkt dat kon ook.

Blijkbaar was zijn opmerking grappig. Hem leek het wel een vrij logische vraag tho, maar goed. Voor hem zou het wel overkomen als een domme vraag of zo. Onbegrijpelijk schudde hij zijn hoofd. Meende hij dat nu? Zowiezo was hij maar aan het dollen met hoor. ‘Ik zie er het positieve niet van in hoor. Vertel me minstens 5 positieve kanten dan, misschien weet je me nog wel in te praten op een tripje naar Ijsland.’ Grijnsde hij breed. Geen idee of dat hem werkelijk zou lukken tho. Nah, geboren en getogen in Afrika. Hij ademde letterlijk warmte uit, een plek als Ijsland was niets voor hem. Lachend schudde hij even zijn hoofd. ‘Dan gaat het hier nog gevaarlijk worden.’ Hij moest het zich toch even niet voorstellen hoor, dat was nogal vreemd noh?

Blijkbaar had hij dus met Sverrir op de boot gezeten. Damn, en hij had de arme knul niet eens goed opgemerkt. Vreemd tho, de boot was niet zo super groot en ze waren uiteindelijk allemaal samen afgestapt. Oh well, waarschijnlijk gewoon overgekeken of zo. Een moment fronste hij toen de knul weg keek. Eh, hij had toch niets verkeerd gezegd right? Maar nee hoor al snel kwam het eruit. Blijkbaar had Sverrir zich verstopt op de boot, omdat hij er niet tegen kon of zo. ‘Ah mate, maakt helemaal niets uit hoor. Ik had ook niet verwacht dat ik de boot zou overleven. Het was een eerste keer voor me.’ Wyatt haalde zijn schouders op. In Afrika deden ze alles in de jeep tbh, bootjes waren niet zo zijn ding daar. Merendeels omdat hij ook niet als een debiel in een boot op een meer ging varen tho. Maar aye, ieder zijn ding of zo.

De kamer had hij al zo’n beetje ontdekt dus liet hij de knul maar dude toen hij op pad ging. Dat ze de keet zouden moeten sharen maakte hem niet al te veel uit. Zolang je alles maar een beetje clean hield vond hij het meer dan goed hoor. Afwachtend keek hij Sverrir aan toen deze reageerde op zijn vraag. Snel genoeg werd het hem duidelijk dat ze qua mutaties letterlijk elkaars tegenpolen waren. Geen idee hoe dat zou aflopen, maar het feit dat de dude dus letterlijk een ijsbeer was vond hij wel cool tho. ‘Wel, dan is het inderdaad vrij obvious waarom je zo van de kou houdt.’ Glimlachte hij kort. Geen idee of hij trouwens wat moest vertellen van de zijne tho. De kerel had er niet achter gevraagd tho, dus misschien moest hij maar beter even zwijgen. Hij praatte al veel te veel ffs.

Wyatt keek de knul met een grijnsje aan. ‘Geef me dan tenminste een beetje info over het land man. Btw, je kan er like geen babes spotten of toch niet in bikini, met die kou. Nah, ik moet er niets van weten hoor.’ Sprak hij lachend. Natuurlijk kon hij andere landen wel appreciëren. Maar gewoon de kou stak hem echt wel tegen als het op ijsland neer kwam tho. ‘Maar aye, misschien ooit als ik wat blijer ben met koud weer, dan trek ik er wel naar toe.’ Yeah, dat moest Sverrir maar heel eventjes gerust stellen hoor. Misschien moest hij het tegenovergestelde maar doen van zijn ouders, in plaats van een dierenkliniek te openen in Afrika, eentje in Ijsland. Even tho, ineens een ijsbeer of zo op je operatietafel hebben leek hem ook niet meteen het handigste van al.

Daar moest hij de dude echt wel gelijk in geven. Die golven, het was ook niet weg gelegd voor hem hoor. Nah, Wyatt had liever het vaste land als het daarop neer kwam. Maar goed, hij was er wel bestand tegen al was dat niet echt een skill die hij ooit zou gaan gebruiken maar details. Lachend schudde hij even zijn hoofd. ‘Ik was blij genoeg toen de boot aanmeerde.’ Echt hoor. Langer had je hem ook niet op het heen en weer wiegende ding moeten steken hoor. Nah, dan was hij wel gezwommen of zo. Niet dat hij ver zou komen, met al die golven en alles. Zowiezo lag hij eerder op de bodem van de zee dan dat hij het eiland zou bereiken of iets in die aard.

Een beetje moe van alles was hij terug gaan neerzitten op de stoel terwijl Sverrir op verkenning ging. Dat had hij mooi al eerder gedaan. De kamer was nog wel cool. Keukentje, badkamer en slaapplek genoeg. Wat meer had je nodig right? Plus, het gezelschap nu zat ook wel goed hoor nu de jongere dude mee op de kamer sliep. Thank god dat ze het met elkaar konden vinden jow, want anders zou het nog wel moeilijk gaan worden. Aha, dus zijn mutatie had iets te maken met zijn familie? ‘Dus je bent echt serieus in een keer random veranderd in een mini ijsbeer?’ Grijnsde hij breed. Beetje zoals hem dan, alleen was hij in een keer een giant sized leeuw geworden. Geen tussen fases, gewoon woppa. De vraag kwam niet geheel onverwacht tho. ‘Wel, ik ben kinda het tegenovergestelde van jou. Wat jij kan met ijs, kan ik met vuur.’ Niet meteen de beste combo die ze hier gemaakt hadden maar aye, hij kon er wel mee leven. ‘Dat is hopelijk niet erg? Geen stress, ik zet de boel hier niet ineens in de fik als ik er zin in heb hoor.’ Sprak hij met een klein grijnsje. Nah, dat zou rude zijn en dan kon hij nog voor de schade en alles op draaien. Plus, misschien smolt Sverrir ook, nah beter niet dus. ‘Oh, en ik kan net als jou shiften. Alleen ben ik een leeuw, als in giga leeuw.’ Oh yeah, hij was er trots op hoor dat hij een leeuw was. Eventjes koning spelen van alle beestjes waarom niet?

Misschien zou Ijsland ergens nog wel een klein beetje te vergelijken zijn met Afrika. Althans de natuur dan toch, die was zowiezo op plekken als die twee het meest prachtig van al. Blijkbaar moest de knul toch lachen met zijn opmerking. Al was het niet grappig bedoelt, nee die dingen waren stiekem wel een klein beetje cruciaal hoor. Anders had hij er echt niets aan. Met een grijnsje knikte hij. ‘Wel, van zodra we van het eiland mogen moet je me maar eens een keertje mee nemen.’ Dat leek hem wel een aardige deal. Plus, dan zat hij ook meteen met het juiste gezelschap en alles. Niet dat hij niet snel vrienden maakte hoor, maar toch iemand die de omgeving een beetje zou kennen was altijd wel beter.

Met een grijns beaamde hij de woorden van de knul. Kijk, nu was hij aan het praten! Helikopters was hij toch een beetje meer gewend dan boten, al had dat voornamelijk te maken met sommige reddingen die ze hadden moeten doen in andere reservaten. ‘Weetje, ik denk dat hier echt nog wel genoeg ruimte is voor een mini landingsbaan hoor. Gewoon eventjes een vliegtuigje en dan heb je al dat ongemak niet.’ Al was dat ook niet het slimste idee. Dan zouden ze aan de structuur van het eiland moeten sleutelen en wie weet ging deze plek dan nog wel tegenvallen of zo. Niet dat hij zich daar zo veel zorgen om moest maken. Nah, hij was op het eiland geraakt zonder gewond te raken. Dus die niet zo comfortabele trip viel uiteindelijk nog best mee.

Wyatt en praten. Soms kon je beter gewoon een stuk tape op zijn mond plakken. Iets wat waarschijnlijk ooit nog wel zou gebeuren hier. Zeker als hij zo door bleef ratelen over van alles. Al deed hij het hier stiekem wel een beetje expres. Zo kon Sverrir de uitspraak van de meeste woorden al horen en zelf uitproberen en alles. Dus eigenlijk diende zijn geratel nog voor iets goed. En anders maakte hij zichzelf wel wat anders wijs hoor. Maar voor nu leek zijn roommate het niet zo heel erg te vinden, vooral niet toen het over zijn mutaties ging. Dat was misschien wel zo handig om uiteindelijk te weten. Ook merendeels omdat Wyatt niet bepaald dol was op ijs, maar goed het hele vuur en ijs gebeuren zou dit alles niet verpesten hoor. In stilte luisterde hij. Eigenlijk was het hele verhaal er rond ook nog wel cool. Iets wat hij dus niet had. Nah, bij Wyatt was het er gewoon opeens. Of zijn ouders wisten het goed te verbergen, maar alsnog dat zag hij nu niet meteen gebeuren tho. ‘Wel, ergens hoop ik voor je broer van wel. Anders gaat hij zich misschien uitgesloten voelen.’ Klonk het bedenkelijk. Niet dat hij de knul ooit zou gaan ontmoeten, maar aye een beetje interesse tonen was altijd oke.

Het effect dat zijn woorden hadden op Sverrir kwam niet geheel onverwachts. Al verbaasde het hem toch wel lichtjes tho. Met een kort knikje bevestigde hij wat de jongen zei. Natuurlijk kon hij er wel in komen dat hij het waarschijnlijk niet had verwacht dat hij met iemand op de kamer zou zitten die het compleet tegenovergestelde kon als wat Sverrir kon. ‘Je moet echt niet bang zijn. De vuur mutatie heb ik al heel lang en heb ik goed genoeg onder controle om te zeggen dat het veilig is om in mijn buurt te zijn. Ik snap je hoor mate, ik ben ook niet zo dol op het hele ijsgebeuren.’ Gaf hij eerlijk toe. Als Sverrir kon toegeven dat hij bang had voor wat hij kon, dan moest hij maar even groot doen en het zelf ook maar toegeven. Dat was wel het minste.

Gelukkig bracht het nieuws dat hij ook kon shiften wat meer kleur in het gezicht van Sverrir. Alright, hij wilde echt niet dat de knul doodsangsten uit stond hoor dat was gewoon sad. Wyatt’s mondhoeken trokken vrolijk omhoog bij de vraag van de knul. ‘Ik ben groter dan een gemiddelde volwassen mannetjes beer.’ Iets wat hij helemaal geweldig vond hoor. Misschien was de leeuwensoort die hij was wel uitgestorven of althans dat was wat ze zeiden, maar ze waren aardig groot. Het idee van een ijsbeertje op zijn rug deed hem lachen. ‘Wel, als ik het shiften onder controle heb mag je wel eens.’ Het idee alleen al zorgde ervoor dat Wyatt zich bijna dood lachte. Ja, ze zouden mooi bekend gaan staan hoor.

Wyatt grijnsde even breed. Dat zou een mooi zicht zijn een ijsbeer die mee wop een hele landingsbaan ging bouwen. Vooral als hij dan in zijn kleine vorm bleef. Dat beeld zou echt te kostbaar zijn voor woorden hoor. Al was hij ook first in line om mee te bouwen hoor. Alles was beter dan een boot. You know, een stevige golf en hij lag omver. No thanks hoor! ‘We gaan het voorstellen aan Jamie.’ Sprak hij al lachend. De man zou hun waarschijnlijk dik uit lachen, of misschien had hij ook wel genoeg op die boot gezeten om het idee te laten inzinken. Al moesten ze dan eerst nog op zoek naar het kantoor van die kerel, en voor heel even had hij niet al te veel zin in het zoeken er naar.

Ergens was het wel legit cool om zo’n grote familie te hebben. Voor hem was het enkel zijn ouders, en zijn zusje. Al leefde zijn broertje nog verder in zijn gedachten hoor. Er was geen moment van de dag dat voorbij ging dat hij niet aan kleine Pete dacht. Zeker nu hij zo ver weg was van Afrika. ‘Dat geloof ik graag. Al hoop ik toch nog steeds dat hij het ook heeft. Dan kan jij hem alles leren als je het onder controle hebt en zo.’ Sprak hij op een afwezige toon. Ergens wilde hij dat ook, dat Pete het gen ook had gehad om te kunnen shiften maar die hoop rustte nu vooral op de schouders van zijn jongere zusje. Maar dat was iets wat hij al heel snel uit zijn gedachte haalde. Wyatt had even geen zin in vragen over zijn eigen familie, dat was wellicht het enige waar Sverrir hem weinig tot niet zou over horen praten.

Het hele ijs en vuur gebeuren ging hij maar gewoon zo laten. Ze moesten gewoon even zorgen dat ze elkaar niet zouden dood vriezen of branden of wat dan ook en dan was alles oké. Maar blijkbaar had hij de interesse van de jongen toch gewekt toen hij over zijn leeuw was begonnen. Wyatt’s grijns werd breder toen hij de uitdrukking op Sverrir’s gezicht zag veranderen. ‘Misschien moeten we dat ooit eens uittesten, in vredige omstandigheden tho. Ik heb geen zin om met een ijsbeer te gaan vechten, zeker niet als ze erop getraind zijn.’ Nah, dat ging hij even serieus niet doen. Zonder twijfel zou zijn kamergenoot dan echt wel winnen hoor dat stond vast. Lachend schudde hij zijn hoofd. Dat zou wel heel mooi zijn. ‘Wie weet kan je me wel dragen hoor. Als ik niet te hard tegen stribbel. Maar first things first ik zal jou wel eens op men rug nemen om het eiland te showen als ik het zelf ken.’ Jup, dat stond vast. Maar dat zou nog wel eventjes gaan duren, eerst dat shiften en alles maar onder de knie krijgen en zo.