De twee vervielen algauw in het oude, vertrouwde patroon van grappen, drank en nog meer grappen. En drank. Niet dat Allen het een saai gebeuren vond, integendeel, met die vaste elementen wisten ze altijd weer wat nieuws te beleven en hij hield ervan met Wren rond te hangen. Dat ze zoals vanouds met elkaar om konden gaan was voor hem zelfs een goed teken, omdat hij ergens bang was geweest dat ze in enkele dagen zonder hem en zijn broer volkomen veranderd zou zijn. Gehersenspoeld door de mutanten-maffia. 'T was maar goed dat Wren zo'n leeghoofd was, er was weinig aan te spoelen en ze was nog net als voorheen.
Allen's ouders hadden al een huis vol kinderen en zeker aan de tweeling hadden ze handen vol werk. Toch leek het alsof vooral zijn moeder geschapen was voor een nog veel groter gezin, zoals ze iedere vriend en vriendin van haar kinderen naar binnen sleurde om ze te verwennen, te omarmen, kerstcadeautjes voor ze uitzocht en nog veel meer. Misschien moest hij haar eens laten weten hoe veel hij dat waardeerde, haar waardeerde. Maar hij had Wren in ieder geval al semi-serieus terecht gewezen toen ze Maureen beledigde, dus dat was ook al iets. ''Iemand's moeder,'' stemde hij tevreden met haar in. ''De moeder van de hoofdmeester,'' besloot hij er vervolgens van te maken. Dat moest vast een enorm kreng zijn om zo'n wanstaltige zoon te produceren.
Wren werd door zijn opmerking wakker geschud en besloot te bewijzen hoe goed zij motorisch vaardig was. Opgestaan en wel. Wauwie. ''Ik heb anders hele goede recensies gelezen over l' Hotel de Glijbaan.'' Allen gaapte luid. Vliegtuigreizen waren toch altijd vermoeiender dan je dacht en het tijdsverschil maakte hem nu al helemaal gek. Wren kondigde aan te gaan. ''Maar ik lig net zo lekker,'' protesteerde de roodharige jongen. Tevergeefs. Ze ging wankelend haar weg. ''Wreeeeen, wacht!'' Dramatisch strekte hij zijn armen in haar richting, maar opstaan was zo veel moeite. Gelukkig kwam zij hem overeind 'helpen'. ''Urghh,'' klonk het, waarna Allen overeind stond en nogmaals gaapte. ''Let's go,'' echo'de hij haar, half enthousiast, maar zodra het tweetal begon te lopen kreeg hij wel weer wat energie terug. ''To the school!'' Daar wachtte hem een heel nieuw avontuur, met Wren aan zijn zijde.
[Einde van het topic]
