I didn't know I was lost &Storm

.Always live before you die.

Zijn mening geven over de lessen was gemakkelijk, in de zin van het feit dat hij over het algemeen bijna alles lessen volgde en er geen erg aan had. Zou je die vraag aan Devon stellen dan zou je een compleet ander antwoord krijgen. Daarin waren de kamergenoten elkaars tegenpolen wel, de ene ging graag naar de les, de ander deed er alles voor om er niet heen te moeten. Devon kon van geluk spreken met een kamergenoot als Storm want die gaf hem stukken van zijn taak zodat zijn vriend er niet teveel over hoefde in te zin. Wat kreeg Storm in de plaats … niets. Storm was het Devon soort van verschuldigd, vanwege alle humeurigheid vlak voor volle maan en ook nog eens de gebeurtenissen ervan. En daarnaast deed hij het graag, hij leerde zelf behoorlijk vlot en was slim genoeg om met wat studeerwerk voorop te blijven met zijn punten. Dus ja, hij vond de lessen aangenaam maar dat was puur Storm zijn mening. Vick kon morgen naar de les gaan en tot de conclusie komen dat het oersaai was of hij bepaalde vakken leuker vond dan Storm.

Toen Vick vroeg naar de trainingslessen haalde Storm kort zijn schouders op. ‘Ik volg geen trainingslessen.’ Gaf hij eerlijk toe. Je wilde Storm niet in de trainingslessen hebben. Hij kon trainen en sporten op zichzelf maar met een groep jongeren, die zweette en zich verwonden was het haast alsof je Lupos een bord vlees voorschotelde. ‘Onstabiele mutaties krijgen geen of aparte lessen.’ Hij keek kort naar Vick, probeerde zijn eigen woorden niet al te veel te laten voorstellen. ‘Maar volgens wat ik hoor zijn ze behoorlijk intens en heftig. Te zien wat je wilt voor lessen, je hebt fysieke en mentale lessen, met of zonder mutaties dus,’ hij hief zijn handen op, woog het ene tegenover het andere. ‘Maar ik denk dat, als je ervoor gaat ze behoorlijk boeiend kunnen zijn.’ Glimlachte hij. Dat was niet zijn mening, dat was wat hij hoorde van al wie wel naar zo’n les ging. Zijn gok was dus wel juist, Vick was een onsterfelijke. De vraag brandde om na te gaan hoelang hij al onsterfelijk was maar na Nadya was hij daar niet meer zo happig op. Het hele onsterfelijk zijn was één zware baksteen die op zijn maag rustte. Hij kon het in eerste instantie niet vatten hoe sommigen graag onsterfelijk waren en daarnaast … hij zou het zelf niet willen zijn. Een heel bestaan met Lupos doorbrengen? Hij huiverde bij de gedachten. Het was Vick zijn recht om te vragen of hij dus slechte ervaringen aangezien hij er zelf klaar en duidelijk over was geweest. ‘Geen slechte ervaringen.’ Zei hij met een kort glimlachje. ‘Meer de hele definitie van onsterfelijk staat me niet zo aan, zeker als je probeert uit te vogelen of je het zelf bent of niet,’ zijn stem stierf weg en hij keek een moment lang naar één punt. ‘Maar vast niet.’ Besloot hij, hij hoopte het, hij smeekte het. Lupos kon niet sterven, Storm niet ziek worden of dood gaan dus ... Hij wilde niet als een onsterfelijk door het leven gaan. Als Vick immers hier zou blijven en af en toe eens met Storm en de vrienden zou rond hangen dan zou hij snel genoeg erachter komen wat Storm was. Toch, hij zei er niets van, niet op deze jongen zijn eerste dag.

Het hele muziekkwestie bracht dat beetje donderwolk boven zijn hoofd algauw weer weg met een brede glimlach. Zelf was hij geen muziekkenner, buiten de pret die hij en Levi hadden vroeger met het drumstel was er niets anders geweest wat Storm genoeg interesseerde om erop te spelen. ‘Dus we hebben een zanger op de school.’ Zei hij met een scheve enthousiaste glimlach. Hij was niet de enige zanger maar het was wel leuk voor Vick om te weten dat er hier veel meer muziekkanten zaten. ‘Natuurtalent of aangeleerd in je lange bestaan?’ Vroeg hij nieuwsgierig. Sommigen waren er gewoon mee geboren, anderen hadden dan weer later iets ontwikkeld van talent. Toen hij opzij keek naar Vick merkte hij dat de jongen er vermoeider uit zag … en hij bleef hier maar nonchalant verder praten. Alsof Vick het wist begon hij erover. ‘Nee, man, natuurlijk, helemaal begrijpelijk.’ Hij gaf Vick een joviaal klopje op de schouder. ‘Je hoort nog van me. Het was leuk je te leren kennen Vick.’ Zei hij meteen erna. Ja, het was een aangename jongen die Vick …

tag: Vick --- words: 736 --- notes: - --- outfit: -