Let's turn that frown upside down [Lydia]

Onderwerp: Re: Let's turn that frown upside down [Lydia] vr jan 20, 2017 9:48 am

Als overdrijven een Olympische sport was dan zou deze jongen echt de gouden medaille winnen. Het zorgde er bijna voor dat Lydia over ging tot drastische maatregelen. Het zou niet een verrassing zijn als ze weer op het matje werd geroepen. Het werd bijna normaal dat dat gebeurde en de eerst volgende keer zou ze ook wat koekjes meenemen voor bij de thee. Ze zou er gewoon een theekransje van maken. Ze maakte zich dan ook helemaal geen zorgen wat deze jongen zou doen of hij die foto van haar zou laten zien of iets anders. Hoe langer de jongen zou blijven staan op de plek waar hij nu stond hoe minder lang het zou duren tot Lydia echt gek werd. Hij vond haar nu al gek laat staan wat voor reputatie ze van hem zou krijgen als ze nog gekker zou worden. Die gedachten liet een glimlach achter op haar gezicht. Die uitdaging wilde ze met alle liefde aannemen, maar doordat hij haar erg op de zenuwen werkte wilde ze liever dat hij gewoon ging oprotten.

De jongen was aan zijn reactie te zien erg verontwaardigd door haar reactie. Ach, had ze zijn kleine hartje gekwetst? Dat kon haar echt helemaal niks schelen. Ze tikte haar vinger tegen zijn borst aan, waarbij ze verder haar verhaal af maakte. Gelijk had hij haar hand weggeslagen waar ze geen aandacht aan gaf. “Luister, je kan het mij niet kwalijk nemen dat ik niet met jou wilde zoenen - ik denk dat de rest van de wereld die mening met me deelt.” Ze haalde haar wenkbrauwen op en schudde lachend haar hoofd. Wat was hij toch een enorme kleuter. “Echt, het is zo triest, ik krijg bijna medelijden.” Ging hij verder. Lydia legde haar hand op haar hart en keek hem dankbaar aan. Niet dat ze het meende, maar ja. Ze wilde hem nog net iets kwader maken. “Dank je, ik wist wel dat je iets voor me voelde,” reageerde ze. Ze deed er gewoon nog een schepje bovenop, alsof dit de normaalste zaak van de wereld was.

“'Ga zelf maar weg, ik weet zeker dat er ergens op dit eiland nog wel een of andere even wanhopige vetkwab rondloopt, jouw zielsverwant. Of anders ga je maar aan je teddybeer lebberen.” Reageerde hij, toen ze had voorgesteld dat hij maar beter weg moest gaan. Ze deed haar handen omhoog alsof hij een pistool naar haar gericht had en zij haar handen omhoog moest doen. Ze lachte en deed haar armen weer naar beneden. “Ooh please, de enige wanhopige vetkwab die hier rondloopt ben jij,” reageerde ze. “Waarom denk je anders dat ik je zoende?” Ze lachte keek naar beneden en keek weer naar hem op. Ze deed een lok van haar haren uit haar gezicht en keek hem aan zijn groene ogen. “Jij bent degene die van een mug een olifant maakt, dus ga. nou. maar. weg.” Haar stem klonk hard en koud. Lydia voelde hoe ze de controle van zijn bloed nam van heel zijn lichaam en ze zorgde dat zijn kaken op elkaar waren zodat hij geen woord meer kon zeggen. Ze was er echt helemaal klaar mee. Ze draaide hem en duwde hem met zijn eigen bloed naar voren richting de uitgang. Hij stond met zijn rug naar haar toe, maar zolang zij control had kon hij helemaal niks. Ze duwde hem nog wat naar voren, waarna ze zijn bloed losliet. Doordat ze zijn kaken op elkaar had gehouden wist ze niet hoeveel pijn ze hem had gegeven, maar de meeste mensen kregen door haar mutatie veel pijnkrampen of erger…

OUTFIT

Sommige mensen waren heel slim, die noemde je nerds. Bah. Sommige mensen waren dom, die noemde je idioot. Maar af en toe zat er iemand tussen die heel dom was, maar dacht ontzettend slim te zijn.. En hoe je die noemde was iets lastiger, want het meisje had nog steeds haar naam niet gezegd, maar de bewoording zou niet al te vriendelijk zijn, zo veel stond al wel vast. Het meisje dacht dat ze zo spitsvondig was, met haar edgy retorieken en zogenaamd scherpe opmerkingen. Maar in werkelijkheid was het enige noemenswaardige wat ze had gedaan een ontzettend laffe en ranzige daad geweest, namelijk zomaar opeens lipcontact zoeken zonder enige indicatie van wederzijdse interesse – gewoon uit wraak of irritatie of wat het dan ook was.

Daar werd Allen best wel pissig om, iets waar hij geen geheim van maakte. Hij was boos en dat zij niet inzag hoe onredelijk zij bezig was maakte het niet veel beter. Als ze gewoon sorry had gezegd was hij echt niet dramatisch verder gaan gillen, maar ze deed alsof het zijn schuld was en dat was toch echt een brug te ver. Allen gooide nog even met beledigingen in de hoop haar ergens mee te raken, maar hij had al kunnen voorspellen dat het geen effect zou hebben. Iemand zoals zij, met het intellect van een garnaal, begreep de achterliggende betekenis van zijn woorden natuurlijk helemaal niet. Want toen hij vertelde dat haar zielsverwant een wanhopige vetkwab was was haar antwoord dat ze hem daarom gezoend had? Dat was een self burn van jewelste, dat was toegeven dat je alleen maar wanhopige vetkwabben zoende, dat was zo ver beneden het gemiddelde IQ pijl van 100 dat Allen zich afvroeg wie dit kind had geholpen met het strikken van haar veters. Dat ze ondertussen zijn handen liet bewegen zonder dat hij daar enige controle over had maakte hem stilaan een beetje bang. Want een idioot zonder enige schuldgevoelens, met de kracht om zijn lichaam tegen zijn zin te bewegen? Daar was hij liever niet al te lang bij in de buurt, dus wellicht was weglopen hier toch slimmer. Hij was geen Wren die bleef staan en vroeg om een aframmeling, hij had een greintje meer verstand soms.

Toch twijfelde hij nog een kort moment na haar woorden, wilde nog wat terug zeggen maar voelde zijn tanden op elkaar knarsen. Hoe meer hij probeerde z’n bek open te trekken terwijl zijn benen mechanisch richting de uitgang liepen, hoe meer kramp dat veroorzaakte. Allen ontspande zijn lichaam kort, maar zodra hij merkte dat hij weer zelf moeite moest doen om overeind te blijven staan gooide hij nog één woord in haar richting. “Lafaard.” Resoluut zette hij de pas erin, maar niet zo snel dat het leek alsof hij vluchtte. Nee, hij ging weg, maar dat was niet omdat zij een glansvolle overwinning had begaan. Hij ging weg en hij zou zorgen dat hij achter haar naam kwam. En dan zouden ze nog wel eens zien hoe ze dan piepte.

OOC: Tenzij Lydia hem nog tegen houdt is Allen topic-uit c:
Was een heerlijke ontmoeting<3

» Turn into gold and then into dust
» Turn all the colors to grey [+Allison]
» Every day. Every hour. Turn the pain into power
» Memories turn to dust, please don't bury us
» And nothing is going to be the same [& Lydia]