Onderwerp: We're all kings and queens tonight. za sep 17, 2016 7:28 am
.Fairytales do come true.
‘Van alle dingen die je kon kiezen om indruk mee te maken koos je dit.’ Storm liet zijn ogen op het bed van Devon rusten waar een praktisch heel bovenstuk van een harnas lag. En Devon … die probeerde er iets mee aan te vangen. ‘Je zou me beter helpen.’ Reageerde Devon meteen. Storm trok zijn mondhoek naar boven en grinnikte zachtjes geamuseerd. ‘Ik zie je graag een beetje vloeken.’ Gaf Storm geamuseerd toe. Ze hadden als één van de eerste vernomen dat er een sprookjesbal zou zijn. Devon zou niet Devon zijn als hij niet alles in de strijd gooide om er onweerstaanbaar ridderlijk uit te zien. Storm … hij had er een volle maan opzitten en zijn gedachten hadden er nooit compleet naar gestaan, waar Denni schuldig voor was, dus hij hield het gewoontjes. Misschien maar beter ook want Devon zou duidelijk een handje hulp kunnen gebruiken voor dit. ‘Waar is de handleiding als je het nodig hebt.’ Vloekte Devon. Storm duwde zich af van zijn bureaustoel en kwam naast zijn beste vriend staan voor het bed. ‘Komaan, aantrekken.’ Hij nam de borstplaat? … En hield het voor Devon’s borst. Die hield het vast terwijl Storm de rugplaat nam en het tegen diens rug duwde terwijl hij met de gespjes begon. ‘Ben je nu mijn lakei.’ Opperde Devon heel erg neutraal en nonchalant, al kon hij amper zijn grijns onderdrukken. Storm keek hem grijnzend aan terwijl hij verder ging met de riempjes. ‘Gedurende vijf minuten, vraag me straks niet om je bier te halen.’‘Ook niet als je eentje voor jezelf wilt?’ Vroeg Devon hem met een scheve blik. Storm schudde lachend zijn hoofd en ging dan zwijgend verder. Het lukte, hij kreeg Devon aangekleed tot hij ridderlijk genoeg was om de deur uit te wandelen. ‘Ik draag die stukken niet terug naar ons kamer als je daar vannacht niet zelf toe in staat bent.’ Merkte Storm gelijk op toen hij de deur opende. Hij was al lang klaar geweest, altijd voorbereidt. Enkel zijn strik hing los rond zijn nek en nog één knopje van zijn witte hemd stond open. ‘Wie zegt dat ik terug kom naar deze kamer.’ Zei Devon die zijn wenkbrauwen tweemaal ophield en de kamer uit wandelde, je hoorde hem van mijlenver aankomen in zijn kostuum. Hij had een feit … een punt … wie weet wat deze avond in het vooruitschiet zou hebben?
Hij wist dat Denni het niet zou redden zonder support van Taylor en dat was ook exact wat Lupos aan informatie gaf, drie meiden in één kamer, Taylor, Denni en Karlie. Devon maakte een geweldig amusant geluid terwijl ze door de gang wandelden, iets waardoor Storm praktisch de hele tijd met een grijns op zijn lippen zat. De dames die ze passeerden wierpen hen zoals gewoonlijk die veelbetekenend blikken, wat ze beide beantwoordde met een charmante glimlach. Twee dezelfde maar toch zoveel anders. ‘Je weet niet wat je gaat missen.’ Knikte Devon de dames na. Ja, hij zou wel wat missen maar hij had er waarschijnlijk iets waardevoller voor in de plaats gehad, Denni.
Het was geweldig, om de variatie te zien waarin de leerlingen gekleed waren. Iedereen was in het opperbeste humeur door deze organisatie. Hij zou Lorise de complimenten moeten doen, zij en het feest comité hadden er echt het beste van gemaakt. Toen ze voor de deur van Karlie en Taylor kwamen te staan kon Storm alle rumoer aan de andere kant van de deur horen. Taylor had haar herinneringen terug, dus iedereen begon zich weer thuis te voelen in de situatie. Storm had er nooit echt last van gehad maar hij was blij voor haar, en het maakte hem nog blijer om te weten dat Taylor en Devon samen zouden gaan. Devon klopte aan en Storm leunde tegen de deurpost aan terwijl hij wachtte op reactie. De reactie op het geklop immers was komisch, hij en Devon wisselden een snelle glimlach alvorens iemand de deur open trok. ‘Ik moest een ridder afleveren?’ Vroeg Storm terwijl hij zijn hand kort op het ijzeren schouderblad van Devon klopte. Ridder was aanwezig …
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. zo sep 18, 2016 11:29 am
I think I'm finally clean
Het leven leek Taylor eindelijk terug te lachen. Dankzij Karlie en Denni had ze haar geheugen terug gekregen en wist ze alles weer. Of ja, de grootste delen toch. Haar val was nog altijd een beetje wazig, maar dat kwam waarschijnlijk ook door de schok ervan. Maar vanavond wou ze daar niet aan denken. Taylor wou gewoon plezier maken met haar vrienden zoals ze dat altijd deed, gewoon terug de tijd in gaan en alles even vergeten. Daarom vond ze het ook geweldig dat het thema sprookjes was, iets waar ze toch haar hele leven al tot aangetrokken was.
"Denni kun je even helpen?" Het lopende water van Karlie die nog in de douche zat overstelpde Taylors stem een beetje, maar de blondine had haar toch gehoord. Denni zag er stralend uit in haar witte jurk, Storms mond zou waarschijnlijk gewoon open blijven hangen. Ergens vond ze het echt stom dat ze het niet eerder wist, maar langs de andere kant had ze er dan nooit zo gelukkig over kunnen zijn als nu. Taylor leek wel een cheerleader 24 op 7, zo blij was ze voor hen. Ze had het koppel wel nog niet samen gezien, maar de blondine was ervan overtuigd dat ze het mooiste koppel waren die Tay ooit gezien had. "Wat is er Tay?" De witte stof zwierde om haar heen toen Denni opstond van het bed en op haar af kwam. "Ik krijg dat achterste speltje er niet in, wil jij eens proberen alsjeblieft?" Mompelde ze met een reeks spelden tussen haar lippen geklemd. Taylor had het zotte idee gehad om haar haren op te steken, maar eigenlijk was zij totaal niet handig met haren. Gelukkig had ze Denni, die dat wel was, want binnen een mum van tijd zat haar haar goed. "Thanks darling," Ze draaide zich half om van haar stoel en gaf haar een welgemeende knuffel. Voor de twee dames was het nog altijd een beetje wennen dat alles terug op zijn pootjes gekomen was, maar langzaamaan kwam alles wel weer goed. "Nu is het tijd voor jouw make-up!" Taylor sprong recht in haar roze badjas en duwde Denni licht dwingend op de stoel. De blondine had altijd al iets gehad met make-up en dat opdoen bij andere, het gaf iets rust gevend. Zijzelf had het simpel gehouden, met haar bekende rode lip en een zacht rode oogschaduw. Bij Denni wou ze het ook rustig houden, met een zacht bruine smoke eye zodat de prachtig blauwe kleur van haar vriendins ogen perfect naar voren trad.
"Tada!" Toen ze klaar was met Denni's zachte make-up, draaide ze de stoel om zodat Denni naar zichzelf in de spiegel kon kijken. Als ze het mocht zeggen vond ze van zichzelf dat ze echt een great job gedaan had. Met een lome, trotse glimlach stond ze naast haar vriendin in de spiegel te kijken, tot haar blik op de klok viel. Taylor wist niet hoe laat de jongens kwamen, maar ze wist wel dat het bal bijna begon. In een lichte staat van paniek fladderde ze naar de andere kant van de kamer om haar bordeaux kleurige jurk uit zijn verpakking te halen. Hij had een prachtig open rug en was aan de voorkant bezet met verschillende diep rode kralen. Slechts één keer had Taylor hem gedragen, op een awardshow vlak voor Genosha, maar ze vond hem zo mooi en hij paste perfect in het thema, dus had ze hem uit haar kast gehaald. Door de open rug was een bh dragen nog al moeilijk, maar gelukkig zat er een extra stofje ingebouwd en moest zij zich er niet echt zorgen om maken met haar kleine cup. De zachte, roze badjas viel achter haar op de grond, waarna ze de jurk voorzichtig over haar hoofd trok. Taylor had hem nog maar net aan of ze hoorde al geklop op de deur. Als een hert schoot haar hoofd naar de deur. "Shit," Vloekte ze zachtjes, eigenlijk was ze nog totaal niet klaar, maar nu kon ze er niet meer veel aan doen. Terwijl Denni de deur opende en lief begroet werd door Storm, was Taylor onder haar bed nog aan het zoeken was naar haar rechtse schoen. Haar telefoon zou ze in de kamer laten aangezien ze toch geen tasje had en dat zou de jurk een beetje verpesten vond ze. Plus al haar vrienden zouden toch op het bal zijn -dacht ze- dus een gsm was niet echt nodig. Een minuutje later dan Denni verscheen ze toch in de deuropening. Eerst viel haar blik op Storm, die tot in de puntjes verzorgd was. "Storm, je ziet er absoluut geweldig uit," En pas daarna keek ze naar Devon, die tegen de deurpost leunde... en barstte ze in lachen uit. Ze verborg haar handen in haar gezicht en probeerde haar gelach te stoppen. Het was niet dat ze hem uitlachte, want hij zag er geweldig uit, maar het was gewoon een beeld dat ze totaal niet verwacht had. "Nooit geweten dat harnassen zo sexy konden zijn," Giechelde ze nog een beetje na. Karlie zat nog in de douche, maar toch stak Tay haar hoofd even om de hoek van de badkamer. "Karlie, we zijn ermee door hé! Zie je daar!" Waarna ze de deur sloot, mee op de gang stapte en ook de deur van hun kamer achter zich toe trok. "Let's go!" Riep ze luid door de gangen, waarna ze langs Devon ging lopen.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. zo sep 18, 2016 1:13 pm
prince
Running out of breath, but I, I got stamina, Running now, I close my eyes, Well, I got stamina, And I see another mountain to climb, But I, I got stamina, Oh I need another lover, be mine, Cause I, I got stamina, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, I'm free to be the greatest, I'm alive, I'm free to be the greatest here tonight, the greatest, The greatest
Hoe het was gekomen dat hij gekozen had voor een full armor in plaats van een simpel, deftig kostuum? Waarschijnlijk omdat zijn naam Devon Garnet was. En misschien ook wel om het Hall wat moeilijk te maken. Maar het lukte het zijn beste vriend verbazingwekkend goed om hem in het harnas te krijgen en de riempjes vast te gespen. Al zaten zijn borst- en rugplaat zaten redelijk strak om zijn lijf geklemd, misschien een stil protest van Hall omdat hij het hem niet gemakkelijk had gemaakt met die hele ijzerwinkel. Uiteindelijk liepen ze langs elkaar doorheen de gang, op weg naar de kamer van Taylor en Karlie, waar ze de meisjes als ware gentlemen zouden oppikken. Bij elke stap die hij zette schoof het metaal over elkaar en zorgde voor een vreemd geluid dat Devon nooit eerder had gehoord. En hij was niet alleen, want iedereen die passeerde -zowel man als vrouw- kon het niet laten om hem een grijnzende blik toe te werpen. Maar Devon zou Devon niet zijn als hij op een bepaald niveau genoot van die aandacht, te danken aan zijn eigen interpretatie van sprookjesbal. Zijn haren lagen vandaag ook wat anders als gewoonlijk. Waar ze normaal fier omhoog stonden door de wax, had hij ze voor de gelegenheid wat meer naar voren gelegd, waardoor een stukje van zijn voorhoofd verscholen ging onder zijn haren. ’Je weet niet wat je gaat missen.’ zei hij toen er twee dames voorbij kwamen, eentje gehuld in een kort, elfenjurkje, het ander in een schattig hertenkostuum waardoor ze een beetje op bambi leek.
Voor de deur van de meisjeskamer kwamen ze tot stilstand. Devon keek kort opzij naar Hall, zag dat die op zij beurt hetzelfde deed. Met een lichte grijns schoten zijn wenkbrauwen omhoog en ademde hij diep in, ze konden namelijk beide gemakkelijk het rumoer en de geluiden aan de andere kant van de deur onderscheiden. ’Klaar?’ Sprak hij toen zachtjes en hief zijn hand de lucht in. ’Want de rust is over, vanaf..’ Devon bonkte drie keer zachtjes met zijn hand op de deur. ’..nu.’ Enkele seconden later vloog de deur open, en een walm van parfum schoot aan Devon zijn neus naar binnen. Parfum, honderden soorten shampoo en conditioner, bodylotion en god wist wat het allemaal mocht wezen. Even knipperde hij met zijn ogen om de overbodige prikkels te filteren. Toen hij weer met zijn voeten op de grond terecht kwam, zag hij Denni, gehuld in een prachtig wit kleed. Zijn wenkbrauwen schoten opnieuw onder de indruk in de lucht, en hij gaf haaf een blik die ze maar al te goed kende. Een blik waar ze dus ook duidelijk uit zou kunnen opmaken hoe fantastisch ze eruit zag. Devon kon zo’n dingen overbrengen op mensen zonder daar woorden voor nodig te hebben. Op op de achtergrond hoorde hij Taylor die Storm complimenteerde op zijn voorkomen. ’Ik moest een ridder afleveren?’ zei die op zijn beurt op een manier waarin duidelijk te horen was dat hij een lach moest onderdrukken. Nadat hij een schouderklopje op zijn schouderplaat had ontvangen stapte Hall de kamer in en Devon nam zijn positie tegen de deurpost over. Hij leunde ertegen, zachtjes om het hout niet te beschadigen en probeerde zo goed mogelijk het pak toe liet om zijn armen over elkaar te kruisen. De maliënkolder die rond zijn hals en over zijn schouders hing klingelde op een lachwekkende manier. Zijn ogen had hij ditkeer op Taylor vastgekluisterd, en deels sprakeloos, deels charmant keek hij haar aan, wachtende op haar reactie. Een aanstekelijke, proestende lach kwam op uit haar keel, en Devon schudde zachtjes lachend met zijn hoofd terwijl hij toe keek hoe Taylor bijna neer ging van het lachen. ’Nooit geweten dat harnassen zo sexy konden zijn.’ Devon wreef met zijn hand over zijn gezicht en liet zijn schouders kort schokken van een lach die hij trachtte in te houden. ’Het is net zoals een kreeft.’ kort klopte hij op zijn buikplaat, waardoor alles aan zijn lichaam rammelde. ’Eens je de schaal open hebt gebroken is het nóg lekkerder.’ Nog steeds breed grijnzend gebaarde hij dat het tijd was om te vertrekken. ’Dus Tay, mag ik je zo naar het bal vergezellen?’ Als een ware heer stak hij zijn hand naar haar uit, om er een kus op te drukken eens ze hem erin had gelegd. ’Misschien maar goed dat ik voor zo’n opvallende outfit heb gekozen, anders zou ik helemaal in het niets opgaan naast jouw verschijning.’ Goedkeurend liet hij zijn ogen over haar prachtige, rode kleed gaan en nam een stukje van het rok-gedeelte vast om het vervolgens lichtjes op te heffen om te kijken of ze de schoenen aan had waarvan ze had gezegd dat ze ze zou aandoen.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. zo sep 18, 2016 8:28 pm
Dennimae Elscot
TAG:: Taylor | Devon | Storm Prince Charming and his knight in shining armor
16 september, de dag van het sprookjes bal. De blonde meid liet de witte jurk over haar hoofd glijden en voelde hoe de zachte stof haar lichaam omhelsde. Voor een kort moment bekeek ze zichzelf in de spiegel. Haar haren vielen warrig over haar schouders en haar gezicht zag nog kaal, zonder de make-up. Maar de jurk.. Het sierde prachtig om haar lichaam en stond haar werkelijk prachtig. Ze voelde zich nu al een echte prinses, terwijl haar haren en make-up nog gedaan moesten worden en haar prins nog moest verschijnen. Voorzichtig, bang om de jurk kapot te maken of te kreuken, trok ze de hakken aan voordat Taylor haar om hulp riep.
Dennimae vond het altijd erg leuk om met haar vriendinnen te kunnen tutten. Zich zo, samen, klaar te kunnen maken voor een bal waar ze stiekem toch best wel zenuwachtig voor was. Het zou de eerste keer zijn dat zowat de gehele school haar samen met Storm zou zien. Samen als een stelletje. Ergens maakte ze zich er wel zorgen over, gelukkig bood Taylor haar genoeg afleiding. Dat Taylor haar herinneringen zo goed als terug had was werkelijk een wonder geweest en geweldig. Denni had haar vriendin weer terug, kon weer domme grapjes met haar maken en roddelen over de jongens die zichzelf op dit moment ook aan het klaar maken waren voor een mooie avond. Met gemak schoof Dennimae het speltje bij Tay in haar haren, waarna ze breed glimlachte. "Je haar zit prachtig, ik kan niet wachten tot je je jurk aandoet!" Grinnikte Denni enthousiast nadat ze Taylor geknuffeld had. "Nu is het tijd voor jouw make-up!" Dat was duidelijke taal en in volle enthousiasme zette Taylor de blonde meid in een stoel om zichzelf helemaal los te laten gaan. "Tada!" Zodra ze klaar was, draaide Taylor de stoel om zodat Denni zichzelf in de spiegel kon bekijken. Haar mond zakte iets open terwijl ze opstond om dichter bij de spiegel te komen, zodat ze het beter kon zien. "Oh mijn god, Tay." Zei Denni zachtjes, waarna ze breed glimlachte. "Dankjewel, je hebt het prachtig gedaan." Voorzichtig, om haar eigen make-up en die van Tay niet te verpesten, drukte ze een kusje op haar vriendins wang. Na heel even in de spiegel gestaard te hebben naar zichzelf, begon Dennimae aan haar haren. Ze wilde het ietwat simpel houden, maar toch in de aladin stijl die haar jurk ook had. Dus maakte ze een aparte vlecht, waarna ze het wat uit elkaar begon te trekken dat het nonchalant zat. Het geen wat Taylor met make-up heeft, heeft Denni met haren. Ze kon uren met haar haren bezig zijn en kon ook aardig veel dingen. Ze was dan ook snel klaar met haar vlecht en ze wilde net Taylor complimenteren over haar jurk, toen er op de deur werd geklopt.
De blondine wierp kort een blik naar haar vriendin, om te zien dat Taylor nog steeds bezig was met haar jurk. Dennimae bleef even kort voor de deur staan, met haar hand op de klink, terwijl ze haar gehaaste hartslag wat probeerde te laten zakken. Ze was zenuwachtig en eigenlijk durfde ze de deur helemaal niet open te doen. Maar na zichzelf een korte toespraak te hebben gegeven in haar hoofd, opende ze toch de deur. Devon en Storm stonden met beide met hun charmanste glimlach voor de blonde meid en Dennimae liet haar ogen de kost. Devon viel haar als eerst op, vanwege zijn kostuum. Hij zag er geweldig uit en te zien aan zijn blik, die ze maar goed genoeg kende, dacht hij hetzelfde over haar. Dennimae was er sprakeloos van en toen haar lichte ogen die van Storm vonden waren de woorden helemaal ver te zoeken. Een glimlach verscheen op haar lippen en langzaam liet ze haar blik over Storm gaan. Haar ogen straalde en de vlinders in haar buik waren als gekken aan het vladderen. Storm zag er zo ongelofelijk knap uit, gaf haar meteen zoveel geluk dat ze helemaal niet meer zenuwachtig was. ‘Ik moest een ridder afleveren?’Vroeg Storm en eigenlijk wilde Denni er op reageren, maar ze kreeg haar ogen niet van Storm af. En toen pas viel het haar op dat Storm zijn strikje niet vast had. "Is dit een nieuwe, nonchalante trent?" Vroeg ze ietwat grinnikend terwijl ze met haar vingers zijn bovenste knoopje dicht deed. "Of ben je vergeten hoe je een strikje vast moet maken?" Ze greens, waarbij ze hem een korte blik schonk voordat ze het strikje vast maakte. Het koste haar weinig moeite om het goed en strak te krijgen, ze had het vroeger vaak gedaan bij haar broers. Taylor liep terug de kamer in om Karlie te vertellen dat ze zouden gaan. Dennimae legde haar handent tegen Storm zijn borstkast aan en leunde naar voren om een klein kusje op zijn lippen te drukken. Dankzij de hakken hoefde ze nu niet op haar tenen te staan en een glimlach sierde haar lippen. "Let's go!" Dennimae grinnikte om de enthousiasme van haar vriendin. Taylor was weer helemaal terug, gelukkig. Denni liet haar vingers in die van Storm glijden om achter Taylor en Devon aan te lopen. Het aanzicht van Devon zijn harnas en het geluid dat het maakte, liet Dennimae luidop lachen. "Het is wel jammer dat je niet op een wit paard gekomen bent, Devon." Greens ze.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. ma sep 19, 2016 7:04 pm
.Fairytales do come true.
Het was iets dat jongens, dat StormOn, uit zichzelf bezat, die nonchalante kalmte, die veelbetekenende blikken die ze elkaar wierpen terwijl ze door de gangen wandelden. Die charme op hun gezicht waar tachtig procent van de vrouwelijke populatie voor zou bezwijken. Voor hen was “klaarmaken” niets wat hen zenuwachtig maakte, wat heel veel voorbereiding koste, al was dat kostuum van Devon wel behoorlijk de moeite. Maar toen ze voor de deur stonden van de dames konden ze beide hun extra sterke zintuigen gebruiken om te horen wat eraan de andere kant van de deur gebeurde. Storm was een kleine week uit volle maan dus alles functioneerde weer naar behoren. Hij kon horen dat er iemand onder de douche stond, hij kon de verschillende parfums en geurtjes ruiken die door de kamer zweefden. Chaos was het niet daarbinnen, eerder gezonde stress. Dus hij moest zachtjes grijnzen bij de opmerking van zijn beste vriend. Hun rust was “over”, in zekere zin. Voor Lupos zou deze avond hel zijn, voor Storm … misschien één van de beste die hij had gehad sinds hij hier naar dit eiland was gekomen. Toen Devon zijn vuist tegen de deur liet komen was het een seconde lang stil in de kamer, alsof alle aandacht daar de gesloten deur gleed. Hij hoorde Taylor vloeken en hij wierp meteen een veelbelovende blik opzij naar Devon. Want dit was Taylor Cadwell weer, de actieve, vrolijke en veel te spontane Taylor, iedereen had haar gemist en ze zou Devon waarschijnlijk wel eens op de proef stellen met al dat enthousiasme van haar.
Maar het was niet Taylor die naar de deur kwam, het was Denni. Hij herkende haar geur, zelf onder alle andere geuren door, maar hij kende vooral haar hartslag en die was een beetje meer de hoogte in geschoten van zodra Devon had aangeklopt. Dat zei genoeg voor Storm, ze was zenuwachtig. En exact als hij dacht dat zou gebeuren duurde het twee seconden langer voor ze de deur open trok. Devon nam een heel deel van de deuropening in beslag met heel zijn kostuum dus Denni haar ogen gingen meteen naar hem. Wat het zoveel gemakkelijker maakte voor Storm om zijn blik over Denni te laten glijden en ze was … stunning. Er was geen Brits woord sterk genoeg voor hem om uit te drukken hoe geweldig ze eruit zag. En hoe tergende langzaam zijn blik ook naar beneden was gegleden, toen hij terug naar boven keek vonden zijn ogen die van haar. Ze droeg niet veel aan make up maar wat ze droeg bracht nog meer naar voor van die zuiverheid in haar ogen. Ze wist niet wat ze moest zeggen, gelukkig was hij zelden sprakeloos. ‘Jongedame Elscot mag ik je zeggen hoe verschrikkelijk gorgeous je eruit ziet vanavond.’ Met alles van accent en charme dat hij had in die ene zin. Zijn ogen gleden opzij naar Taylor en ook bij haar kon hij het niet laten om zijn ogen over haar prachtige jurk te laten gaan. ‘Niet zo geweldig als jullie dames.’ Reageerde hij meteen hoffelijk. En Taylor begon met Devon te lachen waardoor zijn ogen weer naar het kostuum van zijn beste vriend gleden. Hij wilde Karlie eigenlijk ook begroeten dus hij was de kamer twee passen ingewandeld om dan tot de conclusie te komen dat ze in de badkamer stond. Denni haar opmerking trok hem meteen weer uit gedachten, hij keek omlaag en glimlachte onschuldig. ‘Weet je hoe moeilijk het gaat worden om mijn ogen van je los te laten?’ Hij hief zijn hoofd een klein beetje in de hoogte zodat ze zijn strikje kon omdoen en ze wist het nog vaardig snel te doen ook. ‘Nog verborgen talenten waar ik niet van weet?’ Vroeg hij terwijl zijn vingers kort over zijn eigen strikje gingen dat ze zo snel had geknoopt. Ze leunde tegen hem aan en drukte haar lippen kort tegen de zijne. ‘Hmm.’ Hij schudde zijn hoofd en bracht zijn charmante glimlach op zijn lippen.
Taylor riep naar Karlie dat ze zouden vertrekken dus Storm besloot dat hij zijn “kleine” geschenkje voor Denni in het bos zelf zou geven. Het automatisme waarmee Denni haar vingers door de zijne liet glijden maakte hem ergens warm. Hij wist dat ze zenuwachtig zou zijn maar het was iets waar Storm volop op inwerkte met de geruststelling in zijn blik. Haar opmerking voor Devon deed hem zachtjes grinniken. ‘Wie zegt dat er voor de ingang geen wit paard staat.’ Haalde hij zijn wenkbrauwen tweemaal op. ‘Ik denk dat we hem enkel een duwtje gaan moeten geven om erop te geraken met dat harnas van hem.’ Knipoogde Storm naar zijn beste vriend. Hij zag het al helemaal voor zich, hij zou dat duwtje wel geven, alleen al in de hoop dat Devon er langs de andere kant weer zou af donderen. En het waren dit soort domme gedachten en momenten die de avond zou maken, naast de geweldigheid van dit gezelschap …
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. wo sep 21, 2016 9:10 pm
I think I'm finally clean
Klaarmaken met de dames aan haar zijde was een van haar favoriete bezigheden: kleren uitgestald, overal schoonheidsspullen, muziekje op en dan maar mee blèren. Haar awkward dansskills boven halen en door de kamer zwieren vond ze ook altijd fijn. Al waren haar dansbewegingen echt raar bij haar, zelf vergeleek ze het graag met een baby giraffe die net leert lopen, omdat ze zo'n lang lichaam had, enkel ballet ging haar goed af. Maar balletbewegingen gebruikte ze dan ook niet in haar dansen, of toch niet veel. Die waren altijd te traag en paste niet op de muziek. In plaats daarvan maakte ze de raarste bewegingen met haar handen, terwijl haar voeten alle kanten op gingen. Nee het was geen schoon beeld, maar haar gierende lach maakte alles goed.
Ze zou Taylor Cadwell niet zijn als ze niet klaar was toen de jongens aanklopte. Haar schoenen waren kwijt, verstopte zich ergens om niet naar het dansfeest te moeten. Taylor had deze theorie dat haar kleren samen spande en voor hun amusement zich gewoon verstopte. Het was slechts een theorie natuurlijk, maar ze geloofde er helemaal in. Al vloekend begon ze naar haar schoen te zoeken, waarbij Denni de deur opende voor hun 'dates'. Uiteindelijk vond ze waar haar schoen zich verstopt had en trok ze deze triomfantelijk aan. Klik-klakend op haar schoenen liep ze naar de deur, met de sleep van de rode jurk ruisend achter haar aan. Denni en Storm waren al direct goals, toen ze zag hoe lief Denni zijn strikje vastmaakte en toen ging haar blik naar Devon. Ze had er geen woorden voor en begon te lachen. Hij zag er echt geweldig uit, met zijn donkere haren lichtjes over zijn voorhoofd en zijn ridderkostuum. ’Het is net zoals een kreeft.’ Verbaasd schoten haar wenkbrauwen de hoogte in, ’Eens je de schaal open hebt gebroken is het nóg lekkerder.’ Langzaam verspreidde een gigantische glimlach zich over haar gezicht, zo'n typische opmerking. "Pas maar op dat ik niet overgehaald wordt om het bal te skippen en jou theorie nu te testen," Een uitdagend toontje lag in haar toon en ze stootte zachtjes tegen zijn harnas, waarmee ze zichzelf meer pijn deed dan hem.
Nadat ze Karlie had laten weten dat ze door waren, vertrok ze met haar arm in die van Devon gehaakt. "Voor al die meisjes ga je nooit in het niets op Devon. Zelfs niet met zo iemand langs je," Wees ze naar zichzelf, terwijl ze de lichte jaloerse ondertoon probeerde te verbergen. Taylor had geen reden om jaloers te zijn, maar toch, diep van binnen... "Hmm jaa," Beaamde ze Denni's opmerking, "Ik zou je het graag willen zien proberen," Giechelde ze zachtjes, waarna ze Devon een knipoog gaf. Wie zegt dat er voor de ingang geen wit paard staat.’ Enthousiast keek ze naar Storm. "Echt!?" Daarna keek ze met grote, blije ogen naar Devon, "Zeg alsjeblieft dat er voor de deur een wit paard staat. Dat zou zoooo cool zijn!" Verlangend rekte ze haar 'o' zo lang mogelijk uit, waarna ze er een ferme pas in zette. Stel u voor! Een wit paard voor de deur! Waarschijnlijk zou het totaal hilarisch zijn om Devon daarop te zien rijden, wat eigenlijk ook de grootste reden was dat ze hoopte dat Storm niet aan het plagen was. Bij Storms volgende woorden sloeg haar fantasie helemaal op hol. "Ik zie het paard al steigeren, en Devon die denkt dat hij er mega cool en prinsachtig op zit, maar eigenlijk tottert hij er nog net niet af." Proestte ze het uit, "Met zo'n gigantisch bange uitdrukking op zijn gezicht," Taylor sloeg haar hand voor haar mond om haar lach binnen te houden, maar het beeld van een onhandige Devon liet haar niet meer los. Dan waren de rollen eens omgedraaid. "Misschien maar beter als je met je beide voetjes op de grond blijft staan en mij op het paard zet," Ze wiebelde met haar wenkbrauwen en een smirk stond op haar gezicht te lezen. Zijzelf zou er natuurlijk vol elegantie opzitten, zonder eraf te vallen! Wat verwacht je nu van Taylor...
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. za sep 24, 2016 2:22 pm
prince
Running out of breath, but I, I got stamina, Running now, I close my eyes, Well, I got stamina, And I see another mountain to climb, But I, I got stamina, Oh I need another lover, be mine, Cause I, I got stamina, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, I'm free to be the greatest, I'm alive, I'm free to be the greatest here tonight, the greatest, The greatest
Storm vloog er meteen in, met zijn Brits accent en de complimenten waarmee hij Denni overstelmde. Devon daarintegen nam het op zijn eigen manier aan, door nonchalant tegen de deurpost te leunen en zichzelf aan Taylor te tonen alsof hij een stuk koopwaar was. Even leek het alsof ze niet meer bij kwam van het lachen, iets wat aanstekelijk op Devon werkte. De glimlach die rond zijn lippen speelde was dan ook om bij weg te zwijmen. Natuurlijk kon een gepaste opmerking niet ontbreken, en die van de kreeft was de eerste die hem te binnen schoot. Wat had zij dan verwacht? ’Pas maar op dat ik niet overgehaald wordt om het bal te skippen en jou theorie nu te testen,’ Devon zijn lippen tuitte zich en een zachte ‘oeh’ kwam over zijn lippen. In zijn ogen verscheen onmiddellijk die ondeugende fonkeling. Taylor balde haar hand tot een kleine vuist en duwde op een speelde manier tegen zijn borstplaat, iets waar hij amper iets van voelde. Zij voelde er -aan haar gezicht te zien- in ieder geval meer van. Devon rolde grijnzend met zijn ogen en liep haar achterna de kamer uit en trok de deur achter zich dicht.
’Voor al die meisjes ga je nooit in het niets op Devon. Zelfs niet met zo iemand langs je,’ Devon keek Taylor nog steeds met die ene schittering in zijn ogen aan en trok een mondhoek naar boven terwijl hij zijn wijsvinger op haar lippen plaatste om haar het zwijgen op te leggen. ’Shhhh.’ fluisterde hij en kneep op een charmente manier een oog half dicht. ’Jij bent en blijft de knapste van de hele avond.’ verzekerde hij met een iets diepere ondertoon in zijn stem. Oké, hij was goed in smooth talk, maar het was voor hem ook wel echt de waarheid. Denni bracht weer wat humor in de sfeer door te zeggen dat het witte paard mistte. Devon moest lachen waardoor de maliënkolder rond zijn bovenlichaam rammelde. ’Ik mocht niet van Hall.’ was zijn grijnzende antwoord en hij keek veelbetekenend naar zijn beste vriend. ’Wie zegt dat er voor de ingang geen wit paard staat.’ was zijn onmiddellijke antwoord. Devon moest opnieuw een lach onderdrukken met het beeld alleen al. Taylor ging er meteen lachend op in, want ja, als er één iemand was die hem van dat beest wilde zien afvallen dan was het zij wel. Om hem vervolgens een jaar lang te kunnen pesten met het feit dat ‘zij niet de enige was die onhandig is’. Hij zag het zo voor zich. ’Ik zie het paard al steigeren, en Devon die denkt dat hij er mega cool en prinsachtig…’ Ze ratelde een hele situatieschets af en Devon keek haar afwachtend aan met een lachwekkende blik op zijn gezicht. Maar bij haar opmerking op de bange uitdrukking op zijn gezicht kon hij zich niet meer stil houden. ’Ik durf te wedden dat jij harder zou schreeuwen als mij, moest ik op zo’n steigerende knol zitten.’ Hij trok haar wat korter tegen zich aan en drukte zijn kin kort tegen haar voorhoofd terwijl hij zijn tanden op elkaar klemde. Als zij hem mocht plagen, hij ook. ’Misschien maar beter als je met je beide voetjes op de grond blijft staan en mij op het paard zet.’ Devon trok zijn hoofd terug en keek haar aan met opgetrokken wenkbrauwen. ’Jij daarop? Ik heb toch gezegd dat ik niet van plan ben om vanavond opnieuw naar de ziekenboeg te lopen Tay.’ greens hij en schudde zijn hoofd van neen. ’Trouwens, ik zal wel zorgen dat jij met je voetjes van de grond gaat vanavond, daar heb je geen paarden en geen hakken voor nodig.’ Hij moest een lach onderdrukken en keek kort naar Hall die met Dennimae aan zijn arm naast hen liep. Boys will be boys. Of beter: Devon will be Devon.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. ma sep 26, 2016 8:21 pm
Dennimae Elscot
TAG:: Taylor | Devon | Storm Prince Charming and his knight in shining armor
De lichte ogen van de blondine waren op haar vriendin gericht, die zichzelf met nogal wat haast en moeite in haar jurk wist te werken. Hun 'dates' waren gearriveerd en het was aan Dennimae om de deur te openen en hun te begroeten. Storm zou aan de andere kant van de deur haar spanning en zenuwen gemakkelijk opmerken, alleen haar verhoofde hartslag zou alles veraden. En dat terwijl ze zichzelf had gezegd zo koeltjes mogelijk te blijven. Maar eerlijk, wie kon er kalm blijven als je als de date van Storm Hall, als zijn vriendin, naar een bal zou gaan? Andere meiden hadden haar graag van haar plaats geduwt om hier te mogen staan. Hoe je het ook wilde verwoorden, Denni had het wel allemaal mooi voor elkaar met haar prins. En na wat twijfel en een inside speech, opende ze de deur om de jongens te begroeten.
Om het kostuum van Devon kon je niet omheen. Hij had het weer voor elkaar gekregen om op te vallen. En dit keer zou het niet enkel om zijn knappe koppie zijn. Devon had zichzelf echt uitgesloofd en eerlijk was de blondine best onder de indruk van zijn verschijning. De twee hadden enkel wat uitdrukkingen naar elkaar nodig om te laten zien dat de ander er fantastisch uitzag. En toen de ridder eindelijk een beetje aan de kant schoof voor Taylor, kon Dennimae eindelijk goed naar haar eigen prins kijken. Storm stond netjes en prachtig in pak met zijn wel bekende, charmante glimlach. Ze zag nog net hoe zijn ogen haar goed bekeken voor ze elkaar ontmoette. De meid was er sprakeloos van, van dit gehele gebeuren. Van het feit dat ze eindelijk aan zijn zijde kon lopen en iedereen laten zien dat hij nu haar wolfje was. Dat het haar op de een of andere gekke manier gelukt was om Storm zijn wilde haren wat meer in model te kammen. En van het feit dat hij er gewoon zo geweldig knap uitzag, dat ze moeite moest doen om haar blik van hem af te trekken. Ze was verliefd, echt verliefd. ‘Jongedame Elscot mag ik je zeggen hoe verschrikkelijk gorgeous je eruit ziet vanavond.’ En alsof Storm haar nog niet genoeg veroverd had, gooide hij ook nog wat extra Britse charme in de strijd. "Jij mag er anders ook best wezen." Zei ze uiteindelijk met een klein glimlachje rond haar lippen. Het strikje was haar natuurlijk niet ontgaan en ze kon het niet laten om er een opmerking over te maken, voordat haar handen uit automatische naar zijn kraag gingen. ‘Weet je hoe moeilijk het gaat worden om mijn ogen van je los te laten?’ Een greens verscheen rond Denni haar lippen terwijl ze het strikje vakkundig vast maakte. "Dat is ook de hele bedoeling, daarvoor doen meiden altijd zoveel moeite." Beantwoorde ze hem traagjes, aangezien haar focus bij het strikje lag. ‘Nog verborgen talenten waar ik niet van weet?’ Zachtjes grinnikte de blondine terwijl haar lichte ogen zijn bewegingen rond het strikje volgde. "Misschien ontdek je vanavond wel veel meer." Wat speels haalde ze haar wenkbrauwen op, beet ze zachtjes op haar onderlip voordat ze naar hem toe leunde en haar lippen op de zijne drukte. Een kort, zacht kusje waar zoveel liefde in verborgen ging.
Vlinders maakte gekke dansjes en sprongen in haar buik terwijl ze haar vingers door die van Storm liet glijden. Denni voelde zich zo gelukkig op dit moment. Haar geliefde aan haar zijde en haar twee beste vrienden voor zich. Nee, deze avond had niet beter kunnen beginnen. Echter stelde het haar ergens wel teleur dat Storm niet op een wit paard gekomen was. "Hmm jaa," Beaamde Taylor haar opmerking en het harnas van Devon rammelde door zijn lach. ’Ik mocht niet van Hall.’ Dennimae grinnikte terwijl haar blik terug naar Storm ging. ‘Wie zegt dat er voor de ingang geen wit paard staat.’ Haalde hij zijn wenkbrauwen tweemaal op. En toen kwam de fantasie van Taylor, die het hele senario in haar hoofd uigedacht had. En hier was weer een rede waarom de blonde meid blij was dat ze haar vriendin terug had: Tay haar gekke fantasie. Denni hield zichzelf stil terwijl Taylor allemaal dingen opnoemde en Devon hier vol overtuiging tegen in ging. Denni haar blik dwaalde van het tweetal af naar Storm, waarbij een klein glimlachje rond haar lippen verscheen. Haar ogen straalde niet alleen geluk en liefde uit, maar zo veel meer. Hij had haar hart gestolen en elke keer als ze naar hem keek werd ze er aan herinnerd hoe gek ze op hem is. Denni trok haar lichaam iets dichter tegen die van Storm heen en legde haar vrije hand om zijn arm. "Ik hou van je." Ferluisterde ze zachtjes, voordat ze een klein kusje tegen zijn slaap drukte. Ze kon er nu aardig goed bij, vanwege de hakken.
Eenmaal buiten hadden haar ogen een paar seconde nodig om aan het donker te wennen. "Ik zie geen paarden hoor, jongens." Sprak de meid terwijl ze een pruillipje trok. "Ik dacht dat jij er wel één voor mij geregeld zou hebben. Of iniedergeval Lucas mooi had gemaakt." Haar stem klonk ietwat teleurgesteld en sipjes keek ze hem aan. Niet dat ze het echt verwacht had, natuurlijk. De muziek begroette hun al van een afstand en Dennimae trok Storm half mee het pad op. Wonder boven wonder zakte haar hakken niet helemaal in het zand weg en kon ze er eigenlijk nog redelijk goed mee lopen. Het was misschien niet de slimste keuze geweest om hakken te dragen in het bos, maar het lukte. En er was vast een dansvloer waar ze niet zou wegzakken. Denni haar lichte ogen werden ietwat groot bij het zien van het prachtige stukje bos. Het was net alsof je echt een sprookje binnen wandelde. Iedereen zag er prachtig uit, de versiering was geweldig en de muziek klonk goed. Maar de blijdschap van de omgeving, veranderde al snel weer in onzekerheid en verlegenheid toen mensen naar hun keken. Waarschijnlijk naar het geweldige kostuum van Devon en niet zo zeer naar Storm en Denni, maar het maakte haar onzeker. Dress Hair Make-up
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. vr sep 30, 2016 8:10 am
.Fairytales do come true.
Er was niemand die langs Taylor zou heen kijken, wat voor sprookjes daar ook zouden mogen rond lopen, ze zouden kijken. En na alles waar Taylor was moeten doorgaan was het haar gegund, ze verdiende de honderd ogen in haar rug, ze verdiende de aandacht, het plezier en Storm was blij dat Devon degene was die naast haar zou staan voor de avond. Dat ze dat alle drie konden doen. Storm had haar gemist, ondanks dat hij er dag in en uit was geweest voor haar miste hij de vrolijkheid van Taylor. Hij was blij dat Karlie terug haar vriendin terug had en dat Devon zich erover had gezet want eerlijk … voor even had hij twijfel geroken bij zijn beste vriend. Storm kon het dus niet late om een kleine blik tussen de twee te werpen, benieuwd wat de avond voor hen zou doen.
Zijn avond was rooskleurig, althans dat hoopte hij. Lupos was actiever naarmate de avond meer viel maar na zijn volle maan van vorige week verwachtte hij geen problemen. En er was Denni … zij zou zijn gedachten de hele avond wel op het juiste spoor houden. De opmerking die Denni hem gaf toen hij aan gaf hoe moeilijk het zou zijn om zijn ogen van haar af te houden deed hem zachtjes glimlachen. ‘Dus dat verklaard de lange uren voor de spiegel.’ Hij knipoogde en bestudeerde de geconcentreerde blik op haar gezicht terwijl ze de strik strikte. Het was amper een week, exact elf dagen geleden had Lupos haar toegetakeld en exact elf dagen daarna leek het alsof dit jaren lange routine was. Storm zou haar niet uit het oog verliezen, zelf niet als hij zijn best ervoor zou doen. Haar woorden, het speelse ophaal van haar wenkbrauwen bracht zijn lippen kort van elkaar. ‘Echt?’ Vroeg hij met een gespeelde verbazing. Hij was benieuwd.
Taylor zou niet Taylor zijn als ze niet het voorhand zou nemen. Devon zou niet Devon zijn als er geen woorden klaar had op Taylor. Denni zou niet Denni zijn als ze Taylor niet zou vervoegen in dat enthousiasme en Storm zou niet Storm zijn zonder te lachen om de situatie van Devon op een paard. ‘Geen paard, sorry Tay.’ Glimlachte Storm. ‘Ik wil er wel eens een middag voor uitstrekken, Devon op een paard.’ Hij gaf zijn beste vriend een veelbelovende blik. Dat was een foto waard voor in de collectie vond hij zo zelf. En het zou nog eens een heuse dosis aan pret bevatten. De opmerking die Devon maakte over de voeten van de grond deed Storm kort lachend zijn hoofd schudden. ‘Je gaat het je beklagen dat je dat harnas hebt aangetrokken.’ Waarschuwde hij grijnzend zijn beste vriend alvorens hij zijn aandacht opzij legde naar Denni. Ze drukte zich dichter tegen hem aan en meteen was daar die tederheid in zijn blik. De woorden, de kus tegen zijn slaap maar vooral die blik in haar ogen. Storm staarde ernaar, met dezelfde vragen altijd terug in zijn achterhoofd. Hij legde zijn arm over haar schouder en trok haar nog dichter, drukte zijn lippen tegen haar haren. Hij ademde haar geur in, genoeg om dat beetje onrust dat er was te verdrijven. Er zouden nooit woorden goed genoeg zijn om al wat hij voelde te omschrijven en eerlijk, woorden zaten vast, tussen het geluk en Lupos in, vechtend om een rechtvaardig plaatsje in zijn hart.
De rest van de weg was Storm ergens met zijn gedachten veraf. Hij reageerde op alles wat de anderen deden maar het was alsof hij probeerde te genieten van de kleine dingen. Hoe dichter het bos kwam hoe meer Lupos op iets anders ging letten dan de geuren en geluiden, de hartslag van Denni. En toen ze er aankwamen kon Storm enkel kijken … wauw, Lorise had zichzelf weer overtroffen. Zoveel was zeker. Zijn onrust verdween in de pracht en praal en hij richtte zich rechtstreeks naar de onzekerheid van Denni, strengelde zijn vingers door de hare en gaf er een kort kneepje in. Hij had geen woorden nodig. Niets wat ze niet voor elkaar kreeg, dat had ze al genoeg bewezen. Het duurde nog echt vijf minuten, vijf minuten waarin ze de omgeving opnamen en goedkeurend knikte. ‘Oke, ik haal iets te drinken, we hebben wat herinneringen om op te toosten.’ Kondigde Storm aan met een knipoog naar Taylor, ja dat mocht gevierd worden. Hij liet Denni los, gaf haar nog een geruststellende blik en ging dan op zoek naar drank, vulde vier glaasjes en keerde met het grootste gemak tussen de anderen terug naar Denni, Taylor en Devon…
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. wo okt 05, 2016 9:25 pm
I think I'm finally clean
Een gelukzalige glimlach lag op haar rode lippen. De avond had mooie vooruitzichten, zij en Denni waren tot in de puntjes verzorgt, Storm zag er zoals gewoonlijk weer oogverblindend uit en Devon... was Devon gewoon. Bij ieder ander persoon zou een heel ridderkostuum gewoon belachelijk zijn, maar bij hun beertje zag het er zelfs sexy uit. Dat gecombineerd met hun vriendschap zou de avond dat magische randje geven. Maar voor ze konden beginnen aan die avond moest er natuurlijk ontzettend veel geplaag aan vooraf komen. Toen Denni Storms strikje fatsoenlijk deed smolt haar hart toch wel even weg hoor. Storenni was op en top goals. En Taylor kon zich geen twee mensen voorstellen die beter bij mekaar paste. ’Jij bent en blijft de knapste van de hele avond.’ Met een grijns die niet veel goeds voorspelde keek Taylor op naar haar ridder voor de avond. "Dat weet ik toch," Probeerde ze serieus te zeggen, waarna ze kort giechelde. "Grapje, Denni steelt zo de show!" Haar blik verlegde zich naar Denni en haast trots keek ze haar vriendin aan. Denni moest de show al niet meer stelen, ze had iets gedaan waar menig meisjes op Genosha jaloers op waren: Het hart van Storm Hall gestolen.
Haar fantasie rond het paard sloeg op hol. No pun intended. Ze zag al helemaal voor zich hoe het dier zou stijgeren en Devon er natuurlijk af zou totteren. "Willen we dat eens testen?" Hoorde ze daar nu een uitdaging? Eentje waar ze misschien niet zo graag op in wou gaan, al wou ze behoorlijk wat doen om Devon eens te horen schreeuwen. Maar zijzelf op een paard, in haar fantasie-momentje zag ze het al, maar toen Devon nog maar eens benadrukte dat hij haar niet naar de ziekenzaal ging brengen, brak haar droom in duizend stukjes. Een kleine beteuterde uitdrukking kwam op haar gezicht. ‘Geen paard, sorry Tay.’ Zelfs Storm benadrukte het, wat ze echt heel jammer vond. Taylor dacht namelijk dat Storm wel aan haar kant zou staan. Devon mocht dan wel de belofte maken dat ze geen hakken nodig had om van de grond te komen, hij had duidelijk wel een harnas nodig om zich te beschermen tegen de dames. ‘Je gaat het je beklagen dat je dat harnas hebt aangetrokken.’ Grijnzend keek ze opzij naar Storm, "Hij moest toch iets van bescherming hebben tegen al die dames die hij straks op het feest gaat tegenkomen," Plaagde ze Devon zachtjes, met een speelse grijns. Al zou Tay nog wel een goeie bodyguard zijn om zo'n dingen te voorkomen, besides, gouden standbeelden zouden geweldig mooi staan in het bos.
Taylors mond viel letterlijk open toen ze arriveerde bij de dansvloer. Op hun weg hier naar toe had ze al verschillende keren halt gehouden om de prachtige decoraties te bekijken en had Devon al vaak genoeg haar hand moeten nemen om haar mee verder te sleuren. Maar dit overtrof alles. Het leek net een echt sprookje. Taylor was zo in de ban door de schoonheid van de plek dat ze niet eens had opgemerkt dat Hall verdwenen was. De kostuums van de andere mutanten leidde haar zo af, het was gewoon verschrikkelijk. "Hee waar is Hall?" Vroeg ze lichtjes geschrokken, nadat ze haar ogen eindelijk van een stel vleugels van een meisje had afgehaald. Ze was er nog altijd niet uit of ze echt of nep waren. Net op dat moment opende de menigte zich voor Storm, die met drankjes aangelopen kwam. Altijd vooruit denkend die kerel, geweldig. "Merci," Zei ze met een overdreven frans accent toen ze een drankje aanpakte. Frans was toch de taal van de adel en de liefde? Dus die was nu wel op z'n plaats. "Ik wil graag een toost uit brengen op onze vriendschap, dat deze nog lang mag duren. Op Devons zijn kostuum, dat hij nog vaak zot gaat doen en natuurlijk op jullie geweldige relatie. Denni," Ze glimlachte zachtjes naar haar vriendin, "Storm," Ook Hall kreeg een glimlachje, "Dat jullie nog lang en gelukkig mogen leven," Waarna ze een gigantische slok van het drankje nam. De alcohol brandde door haar slokdarm en vulde haar maag met een aangename warmte. "Oh en Storm, als je Denni ooit pijn zou doen..." Tay kneep haar ogen tot spleetjes, "Dan weet ik je wonen," En hop de helft van haar drankje was al op. "Zullen we gaan dansen?" Stelde ze voor, nadat ze nog een slok genomen had van haar drankje en haar lippenstift waarschijnlijk al helemaal geruïneerd had.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. wo okt 05, 2016 9:47 pm
prince
Running out of breath, but I, I got stamina, Running now, I close my eyes, Well, I got stamina, And I see another mountain to climb, But I, I got stamina, Oh I need another lover, be mine, Cause I, I got stamina, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, I'm free to be the greatest, I'm alive, I'm free to be the greatest here tonight, the greatest, The greatest
’Willen we dat eens testen?’ was Taylor haar vraag, en bijna in koor antwoordden Hall en Devon dat dat geen goed idee was. Devon stuurde Hall in zijn hoofd een denkbeeldige high-five en hij voelde hoe zijn beste vriend hetzelfde deed. Nee, paarden zouden geen goed doen aan deze avond, zeker niet als er alcohol al had gevloeid. Dat arme paard zou niet weten wat hem overkwam. Bij het hele paardrijd-gedoe kwam nog een ander mopje in zijn hoofd omhoog, al wist hij niet of Taylor er mee zou kunnen lachen.. Kort beet hij op zijn lip en probeerde hij tot tien te tellen, maar ongeveer bij drie had hij het al opgegeven. ’En als je echt wil rijden kan je dat straks ook op mij doen.’ hij keek recht in haar blauwe ogen en moest toen hard lachen. ’Nee, grapje. Weer zo flauw van mij, sorry.’ Al moest hij enorm zijn best doen om zijn lach nog iets of wat fantsoenlijk te houden, hij was bijna zo hard geweest als dat die van Tay was toen ze hem voor het eerst in zijn kostuum voor de deur had gezien. Hij trok haar aan haar hand die hij nog steeds vast had wat korter tegen zich aan. Oké hij werd gehinderd door zijn kostuum, maar kreeg het toch klaargespeeld om een kus tegen haar slaap te drukken. Vervolgens zocht hij haar ogen om te kijken hoe ze met zijn misplaatst mopje omging en hoorde op de achtergrond Hall een opmerking maken over zijn kostuum. Uiteindelijk was Taylor degene die antwoordde op Hall, waardoor Devon enigzinds opgelucht was dat ze niet boos was. Maar toen hij goed hoorde wát ze zei trok hij zijn ogen groot open. ’Je zou me vermorzelen denk ik.’ sprak hij haar grinnikend toe. Voorzichtig liet hij haar hand los, vormde met zijn twee handen een soort van denkbeeldige ‘bal’ die zijn kostuum moest voorstellen. Vervolgens maakte hij een soort van ontploffend geluid en sloeg hij zijn handen in elkaar. Platgedrukt metaal.. Ja, voor Taylor zou dat piece of cake zijn. ’Nee, ik gedraag me Taylor, no worries. Ik ben hier met jou, niet vergeten!’ Hij tikte tegen de zijkant van haar hoofd en vervolgend tegen zijn eigen hoofd. Hall waarschijnlijk zou wel weer een opmerking klaar hebben dat ‘Devon degene was die het niet mocht vergeten met wie hij hier was’. En hij wilde de avond niet afsluitel als een verfrommeld blikje cola. Of Sprite...
Uiteindelijk kwamen ze op de dansvloer aan, en waar Denni en Taylor met verstomming geslagen stonden, stond Devon maar wat in het rond te gapen. Echt oog voor detail of afwerking had hij niet. Hij zou er in ieder geval niet om klagen als er duizend lampjes en bloemen minder hingen. Maar de meisjes, die dachten daar anders over.. ’Hee waar is Hall?’ vroeg Taylor plots, alsof ze uit de lucht kwam gevallen, zo opgezwolgen door de omgeving dat ze niet eens had gemerkt dat Hall drinken was gaan halen. ’Vloeibaar goud halen.’ drukte Devon haar op het hart en haalde zijn wenkbrauwen uitdagend op. ’Daar is ieeee.’ zei Devon en smakte kort met zijn lippen op elkaar om vervolgens een van de drankjes aan te nemen. Taylor ofcourse, voelde zich meteen geroepen om een toost uit te brengen, eentje waar Devon dan ook aandachtig naar luisterde. Hij zou het misschien niet toegeven -zeker niet in groep- maar het deed hem verschrikkelijk goed dat het net Taylor was die het deed. Dat ze kon toosten op de herinneringen, op de vriendschappen, op de liefde… Gelijk met iedereen stak hij zijn hand met het drankje in de lucht en keek in het rond, van Denni naar Storm en van Storm uiteindelijk naar Taylor. Iets langer dan hij bij de rest had gedaan keek hij in haar ogen en luisterde naar de afsluiting van de toost. Uiteindelijk plaatste hij het glas aan zijn lippen en kreeg het voor elkaar gespeeld om het in een keer naar achter te gieten. Eens het glas van zijn lippen was streek hij er nog met zijn tong over om het vervolgens op een plateau te zetten van iemand die de lege glazen kwam ophalen. ’Zullen we gaan dansen?’ Devon keek haar aan met een veelbetekenende glimlach en haalde zijn wenkbrauwen twee keer op. ’Jij bent de vrouw van de ideeën.’ Hij stak zijn hand uitnodigend naar haar uit. ’Kom, nu we nog allemaal fantsoenlijk op onze benen kunnen staan.’ Hij omsloot haar fragiele hand met zijn warme vingers en begeleidde haar richting de dansvloer. Vluchtig wierp hij nog een blik achterom, om te kijken wat Hall en Denni zouden doen.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. ma okt 10, 2016 2:16 pm
Dennimae Elscot
TAG:: Taylor | Devon | Storm Prince Charming and his knight in shining armor
Er waren al aardig wat feestjes op het eiland gehouden waar de blonde meid aanwezig was geweest. Vanavond zou haar tweede bal worden. Hier, op het eiland, maar eigenlijk ook de tweede bal van haar leven. Voordat ze hier gekomen was ging ze nauwlijks tot niet naar feestjes toe. Enkel als ze moest en er niet onderuit kon komen. Grote meningten waren nooit haar favorieten geweest en aangezien ze niet echt vrienden had gehad, waren er ook geen feestjes waar ze graag naartoe had gewild. Het was natuurlijk erg vervelend geweest om als enigste van de klas niet uitgenodigd te worden op een verjaardagsfeestje, of om niet mee gevraagd te worden naar uitgaansgelegenheden. En achteraf, als ze dit zo allemaal had hier, had ze er wel spijt van dat ze zo verlegen was. Dat ze nergens echt in de groep pastte. En nu hier.. Het was een onbeschrijvelijk gevoel en Denni was zeker tot in haar nopjes gelukkig. Ze kon dan ook niet anders dan stralen. Zelfs toen ze Storm zijn strikje vast maakte, zag je de gelukkigheid in haar ogen twinkelen. Juist dat soort kleine dingentjes maakte haar gelukkig. Hij maakte haar gelukkig. ‘Dus dat verklaard de lange uren voor de spiegel.’ Voor een klein moment wende ze haar ogen van het strikje af, om hem met een grijnsje aan te kijken. Ze knikte, waarbij haar ogen weer naar haar werkje geleden. "Wie mooi wilt zijn moet er veel moeite in steken, meneer Hall. Deze mooie lokken komen niet vanzelf." Greens ze klein zodra ze klaar was met zijn strikje. En deze avond zou niet kunnen beginnen zonder wat geplaag en geouwehoer onderling. ‘Echt?’ Vroeg Storm haar verbazend en de meid grinnikte zachtjes. "Als je geluk hebt." Knipoogde ze hem.
Dennimae's zenuwen waren net zo snel verdwenen als ze gekomen waren. Ofja, verdwenen. Ze was ontspannen genoeg om het even te vergeten en maakte zich op dit moment geen zorgen over de aankomende blikken en verhalen die zouden komen eenmaal ze het bal zouden betreden. De nuchterheid en de humor die Devon altijd met zich meebracht, de enthousiaste fantasie van Taylor en het vertrouwde gevoel van Storm brachten haar altijd op haar gemak. Denni voelde zich goed bij het drietal, wist wat ze aan haar vrienden had en zou nergens liever geweest zijn dan hier. Ze kon zo genieten van het geouwehoer tussen Devon en Taylor, Storm die af en toe een opmerking naar Devon zijn hoofd slingerde. Spuitelf spuit modder.. Hoe dan ook, dit gehele plaatje zorgde voor die gelukkige glimlach rond haar lippen. Zelf nam ze niet meer deel aan de grapjes over Devon op een paard, Denni genoot van de plezier die hun hadden en voor haar was dat meer als genoeg. ’En als je echt wil rijden kan je dat straks ook op mij doen.’ De glimlach rond Dennimae's lippen veranderde in een grijns bij het horen van Devon zijn opmerking en hoofdschuddend sloot ze haar ogen. Ze wilde er een opmerking over maken, maar wist niet of het echt gepast was aangezien haar vriend en tevens Devons beste vriend, aan haar zijde wandelde. En met een glimlachje om haar lippen wende ze haar blik naar Storm. Hij sprak haar de woorden niet terug, maar de bewegingen die hij maakte zeiden haar genoeg. De arm om haar schouder, het kusje op haar haren en de manier hoe hij haar nog dichter trok. Misschien betekende dit wel meer voor haar dan de woorden, omdat ze wist dat hij het meende. Hij zei het dan wel niet met woorden, maar Denni voelde het aan de manier hoe hij haar benaderde en liefhad.
Alsof haar lichte ogen nog niet genoeg schoonheid gezien hadden met het drietal naast haar, bracht het bos nogmeer pracht met zich mee. De mensen die dit hadden opgezet hadden meer dan hun best gedaan en zichzelf echt overtroffen. Het halloween bal van de vorige keer had er al prachtig uit gezien, maar dit was nog vele male mooier. Het bracht echt het gevoel van sprookjes met zich mee. En toen haar blik de omgeving gezien had, viel hij op de mensen die aanwezig waren. Denni kon er niks aan doen, voelde meteen hoe de zenuwen haar weer onzeker maakte. Maar waar moest ze eigenlijk onzeker over zijn? Ze was hier met haar vrienden, met Storm. En natuurlijk had hij haar zenuwen opgemerkt, ze zou zo iets nooit voor hem kunnen verbergen. En het kneepje dat hij haar gaf, bracht meteen dat vertrouwde gevoel weer terug. Hij had geen woorden nodig om haar op te beuren, om haar dat beetje zelfzekerheid te bieden. Het kneepje en zijn blik waren genoeg. Storm was onderweg drinken halen en pas bij de stem van Taylor kon Dennimae haar gedachten terug bij het feest krijgen. Denni wilde haar vraag beantwoorden, maar Devon was haar net voor. ’Vloeibaar goud halen.’ Ze grinnikte om zijn woordkeuze en liet haar lichte ogen nogmaals over zijn harnas glijden. Ook Devon had zichzelf ditmaal overtroffen. Storm vergezelde de groep weer en glimlachend nam ze het drankje aan. "Dankjewel," Denni bracht de beker naar haar neus, om aan het zoete spul te ruiken. Uit reactie trok ze haar wenkbrauwen goedkeurend omhoog. Het rook heerlijk. "Ik wil graag een toost uit brengen op onze vriendschap, dat deze nog lang mag duren. Op Devons zijn kostuum, dat hij nog vaak zot gaat doen en natuurlijk op jullie geweldige relatie. Denni," De blonde meid glimlachte breed bij de woorden van Taylor en haalde haar beker omhoog zodra hun blikken elkaar kruiste. "Dat jullie nog lang en gelukkig mogen leven," Denni kon een grinnik niet onderdrukken voordat ook zij een grote slok van het drinken nam. En het smaakte nog beter dan dat het geroken had. Zoete drankjes gingen er altijd wel in bij haar. "Oh en Storm, als je Denni ooit pijn zou doen..." Tay kneep haar ogen tot spleetjes, "Dan weet ik je wonen," Nieuwsgierig naar Storm zijn reactie haalde ze haar wenkbrauw op en liet ze het bekertje tegen haar lip rusten.
"Zullen we gaan dansen?" Stelde Taylor voor, waar Devon meteen mee instemde. Dennimae glimlachte lichtjes. "Ik kom zo wel," Knipoogde ze naar haar vriendin waarna ze toekeek hoe de twee de dansvloer overnamen. Denni gooide het laatste beetje van haar drankje naar achteren en nam Devons voorbeeld aan door het bekertje ergens op een diemblad te zetten. Ze liet haar tong een keer over haar lippen gaan om het zoete spul nog te proeven. Voorzichtig pakte ze Storm zijn beide handen vast, verstrengelde ze haar blik in de zijne. "Vind je het niet raar?" Vroeg ze hem, waarbij ze haar ogen ietwat samentrok uit onzekerheid. Sinds dat ze het bal betraden hadden, hadden er mensen naar hun gekeken. Dat hun twee samen iets hadden was al een langere tijd het gerucht in de school en vanavond zouden er alleen maar meer vragen komen en stempels gedrukt worden. Denni voelde zich bekeken. "Ik bedoel, normaal moest je de dames van je afslaan. Al helemaal als een pak draagt," Kort wende ze haar blik van hem af, terwijl een grote glimlach haar lippen sierde. Zou ze er ooit aan kunnen wennen, hem in pak? "Maar nu lijkt het alsof niemand ons durft aan te spreken. Alsof ze alleen maar kijken met die vragende blik in hun ogen." Verklaarde ze haar eerder gestelde vraag zodra ze hem weer aangekeken had. Zachtjes beet ze op de binnenkant van haar onderlip, voordat ze haar blik even naar het tweetal op de dansvloer liet afdwalen. Het ging hun zo gemakkelijk af.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. ma okt 10, 2016 9:43 pm
.Fairytales do come true.
Devon zou niet Devon zijn als hij niet op zen minst één of andere ongepaste opmerking klaar had liggen voor de avond. Hij had al een heel deel aan persoonlijkheid uitgedeeld in afgelopen minuten maar niets raakte zijn uitbundige opmerking tegenover Taylor van nu. Storm sloeg zijn hoofd achterover en begon luidkeels te mee te lachen Devon. Typisch jongens weer, moest je hen nou weer bezig zien. ‘Oh sorry.’ Zei Storm meteen voor iedereen of voor niemand in het algemeen. Hun lach had de aandacht getrokken van iedereen in een straal van tien meter rondom hen op weg naar het sprookjesbal. Ieder ander die Devon niet kende zou hem waarschijnlijk een schoen naar het hoofd gooien … of alleszins iets binnen handbereik maar hun drieën … Storm en Denni waren niet meer van hem gewend. Hij hoopte dat Taylor er op zen minst ook om zou kunnen lachen. Devon probeerde het in ieder geval soort van goed te maken, wat ook meteen een komische poging was. En god … hij was nog niet eens beginnen drinken. Hij wisselde een korte veelbelovende blik met Devon en die zei meer dan genoeg. Tay ging gelukkig gelijk in op zijn opmerking, wat hem meteen weer aan het lachen maakte. ‘Ik denk niet dat hij bescherming nodig heeft,’ Storm zweeg en gaf zijn beste vriend een brede grijns. ‘Of wil.’ Vervolgde hij meteen subtiel. Waarna al zijn aandacht automatisch weggleed naar Denni, want elke beweging die zij maakte was als een geprikkel in zijn hart. Hij kon dan misschien nu niet de woorden vinden maar hij was zeker dat die er ooit zouden zijn en ze zouden blijven komen, altijd, alleen voor haar.
Het bal was waanzinnig. Devon zou lang niet zoveel aandacht besteden aan de details maar Denni en Taylor deden dat duidelijk wel. Zelf Storm was zwaar onder de indruk van de hele sfeer. Het was een goed ding dat het buiten was, nog een beter ding dat het in het bos was, Lupos zou de hele avond rustig genoeg blijven, zelf als hij compleet los zou gaan, wat hij niet van plan was. Maar hij was wel de eerste om achter drankjes te gaan want hoe sneller deze avond begon, hoe sneller ze plezier zouden hebben, hoe sneller hij kon genieten van de rust, de vriendschap, de liefde, alles. En met zijn verre skills als ober was het een gemak voor hem om vier drankjes tussen de mensen terug te loodsen naar de andere drie. ‘Alstublieft dames,’ gaf hij hen eerst hun bekertje alvorens hij er eentje aan Devon gaf. ‘De sterke dingen houden ze apart, bier hebben ze wel.’ Informeerde hij zijn beste vriend meteen met een kleine glimlach. Hij wist toch dat Devon het niet bij punch zou houden, hij eerlijk gezegd ook niet. Taylor hield een speech, die goed begon, bij de aanspraak van het kostuum keek hij opzij naar Devon zijn harnas. Toen ze over hun relatie begon keek hij kort opzij naar Denni, het lang en gelukkig leven past wel mooi in deze sprookjesachtige sfeer. Maar de waarschuwing, hoe onschuldig het ook was. Zijn gezicht betrok in een nanoseconde, echt, het was enkel als je echt aandacht had dat je de korte opflakkering zag in zijn ogen. Maar het was Tay, ze stond nooit stil bij haar woorden. Denni haar arm zat nog steeds in een licht verband en het was reminder genoeg, daar hoefde hij geen woorden meer bij te hebben, al bedoelde ze het niet op die manier. Hij zei niets, hij hief enkel zijn glas omhoog en kapte de volledige inhoud meteen naar achter.
Taylor wilde meteen gaan dansen, iets waar Devon meteen mee instemde. De manier waarop hij instemde bracht meteen weer die geamuseerde glimlach op zijn lippen. Toch was hij blij dat Denni zei dat ze zo wel zou komen. Storm zette zijn bekertje weg en richtte zijn volle aandacht op Denni, wat meteen al de rest verbleekte op de achtergrond. Ze strengelde haar handen door de zijne en Storm nam haar gezichtjes voorzichtig onderzoekend op. Bij haar vraag kwamen zijn wenkbrauwen langzaam naar omhoog. Hij vroeg zich al af wanneer die onzekerheid van haar helemaal parten zou spelen. Toen ze verder ging gleed zijn blik kort naar de omgeving, hem was het niet opgevallen maar hij had ook teveel aandacht voor haar. Haar grote glimlach bracht meteen ook een glimlach op zijn lippen. Toen hij haar terug aan keek sprak ze zachtjes verder en zijn glimlach verzachte wat. ‘Als jij allemaal van die subtiele en vage hints op Instagram blijf gooien is het nogal moeilijk voor hen.’ Plaagde hij haar zachtjes. Hij maakt zijn hand los van het hare en legde zijn duim en wijsvinger tegen haar kin, hief haar hoofd een klein stukje op. ‘En wat kan het schelen waar zij naar gissen en om vragen. Zolang wij en al ons dichte vrienden weten hoe het zit is dat voor mij voldoende, maar,’ hij bracht zijn hoofd wat dichter, liet zijn bruine ogen wegzinken in haar blauwe. ‘het kan geen kwaad om,’ zijn stem stierf weg in de korte kus die hij op haar lippen drukte. Zo, nu wist iedereen het ongeveer. Wie Storm ook maar een beetje kende zag maar al te goed dat dit echt was. Hij trok zich terug en streek zijn vingers kort langs haar kaaklijn. ‘Is de onzekerheid weg?’ Vroeg hij liefdevol. Zijn blik kort op Taylor en Devon leggend die al voluit ging, natuurlijk, hij had niets anders verwacht van hen …
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. wo okt 12, 2016 8:00 pm
I think I'm finally clean
Wat had ze nu ook verwacht. Taylor had Devon een voorzet gegeven en hij schoot hem er grandioos in. Storms lach toonde nog maar eens aan wat voor een speciale humor die twee eigenlijk hadden. Maar ook Taylor kon het niet laten om haar twinkelende lach bij die van Storm te voegen. "Wie weet, misschien dat ik straks wel eens een ritje durf wagen," Glimlachte ze onschuldig, met haar blik speels op Devon. "Op de paardenmolen natuurlijk," Voegde ze er enkele tellen later achter, met een knipoog. Haast onbewust sloeg haar hart een tel over toen Devon haar tegen zijn ijskoude harnas aantrok om een kus op haar slaap te drukken. Een goedkeurende glimlach verscheen op haar lippen en hummend sloot ze haar ogen. Tot de opmerking over Devons kostuum kwam waar ze wel op moest ingaan. ’Je zou me vermorzelen denk ik.’ Een zachte grijns verscheen om haar lippen. Tay wist van haarzelf heus ook wel dat ze een redelijk jaloers persoon kon zijn, al had ze niet eens een fatsoenlijke reden bij Devon, want ze waren niet eens een koppel. Toch kon ze het niet laten. "Dat je dat maar weet," Zei ze liefjes, waarbij ze haar gouden ring door haar vingers liet dansen. Puur voor het effect. ‘Of wil.’ Haar blik verplaatste zich lachend naar Storm, "Pas maar op meneertje stoker, metaal kan van alle kanten komen," Plaagde ze hem zonder na te denken en stak ze haar rode tong naar hem uit. Ja hoor, de oude Tay was helemaal terug. ’Nee, ik gedraag me Taylor, no worries. Ik ben hier met jou, niet vergeten!’ Opnieuw verplaatste haar blauwe ogen zich naar Devon, om vervolgens zachtjes op haar tenen te gaan staan en een vederlicht kusje op zijn kaak drukte. "Dat weet ik toch,"
De plaats van het bal was werkelijk fantastisch gekozen. Er kwamen zoveel dingen op Tay af dat haar zintuigen compleet overspoeld geraakte. De aura's van de verschillende studenten maakten alles alleen nog maar kleurrijker en ingewikkelder. De draden liepen uiteen en kwamen weer samen, versmolten en stootte mekaar af. Soms was het handig om te zien welke relatie een bepaalde persoon had tot iemand, maar meestal was het hooguit irritant. Enkel bij Storm en Denni leek de draad zo dik dat hun aura's haast versmolten leken, iets wat zo romantisch en schattig was in Tay's ogen. Zelfs toen Storm weg liep, bleef hun draad nog dik en stroperig. Net zoals het zoete drankje dat hij mee terug genomen had. Lichtjes argwaan rook Taylor eraan, waarbij het de geur haar neus binnendrong. De school zou wel geen vergif serveren zeker? Maar voor ze ging testen of het drankje drinkbaar was, moest ze natuurlijk wel toasten. Een toast waar weinig reactie op leek te komen. Ach ja, het was het proberen waart geweest.
Toen ze voorstelde om te gaan dansen, sloot ze haar hand om Devons onderarm en trok zich wat dichter tegen hem aan. Denni wou nog hier blijven en zoals ze verwacht had bleef Storm bij haar. Haar drankje had ze ondertussen ook op en om deze weg te zetten aan de kant, liet ze Devon terug gaan. Pas toen ze terug was, was ze helemaal klaar om te dansvloer te veroveren. Devons warme hand omsloot de hare, die altijd relatief koud waren in vergelijking met de hoogte temperatuur van beertje. Al swingend volgde ze hem richting de dansvloer, terwijl ze achterom keek en Denni met haar ogen en veel wenkbrauwgewiebel een boodschap overbracht. Denni en Storm mochten dan al samen zijn, Tay kon het nooit laten om te plagen.
De dansvloer was nog niet zo vol, misschien dat de rest nog niet genoeg drank op had om los te gaan, misschien dat er gewoon nog niet zoveel volk was in het algemeen. Maar dat belette haar niet om helemaal wild te gaan. x Haar dansmoves waren alles behalve on point, ze leek eerder op een giraf, maar haar grijns verried dat ze zoveel plezier had. Tijdens een of andere rare pirouette, wat totaal mislukte door haar rode jurk, raakte haar schoen vast achter een kuiltje. Het plotse wegvallen van de stevigheid van haar hak, zorgde ervoor dat ze uit evenwicht geraakte. Haast impulsief strekte ze haar hand naar Devons arm om zich recht te houden. Sipjes hief ze haar linker voet vanonder haar jurk om lichtjes geschokt naar de gebroken hak te kijken. "Verdorie! Ik had beter ook zo'n harnas aangedaan," Grinnikte ze tegen Devon. "Wel, dan wordt het zonder schoenen," Taylor die dankzij haar schoenen bijna op gelijke hoogte met Devon was, zakte nu terug acht centimeter naar beneden. "Jammer," Zuchtte ze boven de muziek uit, "Ik vond het wel leuk om zo lang te zijn. Het weer was daarboven veel mooier," Giechelde ze, trots op haar eigen grapje ook al was ze maar 10 centimeter kleiner dan haar ridder.
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight. zo nov 06, 2016 8:47 pm
prince
Running out of breath, but I, I got stamina, Running now, I close my eyes, Well, I got stamina, And I see another mountain to climb, But I, I got stamina, Oh I need another lover, be mine, Cause I, I got stamina, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, Don't give up, I won't give up, Don't give up, no no no, I'm free to be the greatest, I'm alive, I'm free to be the greatest here tonight, the greatest, The greatest
Hij moest grijnzen om de manier waarop Taylor haar drankje checkte op mogelijk vergiftigingssporen. Devon daarintegen deed amper moeite om te kijken, te ruiken, laat staan te proeven ervan. De vloeistof gleed in een keer naar binnen en behendig plaatste hij zijn glas op een plateau die toevallig voorbij kwam. Een voorbeeld dat Taylor even later volgde alvorens ze haar koele hand in die van hem legde en hem volgde naar de dansvloer. Devon hield haar kort bij zich, bang dat ze zich al zou verwonden op de weg die ze tussen de mensen door baanden naar het midden van de dansvloer. Maar Taylor kon haar enthousiasme niet langer temperen. Zonder er nog een woord vuil aan te maken begon ze te bewegen -dansen- en weken de mensen rondom hen vrijwillig opzij. Ook Devon. Hij moest oprecht moeite doen om niet al te hard in de lach te schieten. Zijn ogen stonden groot en hij keek naar de slonzige, ongecontroleerde bewegingen die Taylor maakte. Toen ze als een soort van konijn, met haar handen voor zich uit begon rond te huppelen hield hij het niet meer. ’Taylor..’ mompelde Devon, om haar er van bewust te maken dat de mensen rondom hen naar haar keken. Maar ze had geen oor noch oog voor haar omgeving, zo ging ze op in haar…dans.
Totdat de poging tot een pirouette radicaal mislukte. Een zachte knap weerklonk en Devon zag hoe Taylor bijna in slowmotion op de grond af ging. Haar armen gooide ze hopeloos zijn kant op, en zoals in de films ving hij haar op in zijn armen. ’Ging jij niet voorzichtig zijn vanavond? Het is bijna alsof je het expres doet.’ Greens hij haar toe met toch een lichte zweem van bezorgdheid in zijn ogen. Maar behalve de enorme pruillip op haar gezicht kon hij er niet van aflezen dat ze zich had bezeerd. Triest wipte ze haar been omhoog en keek naar de hak die nog maar half was. ’Verdorie! Ik had beter ook zo’n harnas aangedaan.’ Devon schudden breed glimlachend zijn hoofd. ’Nee, want dan had je mij opgedragen om in een jurk te komen.’ Hij plaatste op een bijna vrouwelijke manier zijn hand in zijn zij. ’En ik heb mijn benen al in geen eeuwen meer geschoren.’ Al snel viel hij uit zijn vrouwelijke rol, zeker toen Taylor aankondigde dat ze zonder schoenen verder zou gaan. ’Waag het niet om in iets scherps te trappen, Cadwell.’ bijna had hij zijn vinger in de lucht gestoken om haar de les te spellen, maar de zweemzoete blik in haar ogen maakte het hem onmogelijk. Daarom rolde hij met die van hem en trok een wenkbrauw op. ’Ik vond het wel leuk om zo lang te zijn. Het weer was daarboven veel mooier.’ Devon schudde zijn hoofd en plaatste zijn vingers kort tegen zijn voorhoofd. Vaak zeiden anderen iets van zíjn opmerkingen, maar Taylor kon er ook wat van. ’We kunnen het ook zo doen.’ De muziek was gepast, ze hadden plaats genoeg op de dansvloer, dus hij waagde het er op. In een fractie van een seconde schoten Devon zijn handen rond haar taille, tilde hij Taylor als een veertje in de lucht en draaide een keer rond zijn as. Haar jurk wapperde gracieus mee en ze torende hoog boven iedereen op de dansvloer uit. Toen Devon haar weer neer zette keek hij in recht in haar ogen en lachte haar breed toe. ’Oke, nu jij mij.’ Hij spreidde zijn armen opzij en sloot zijn ogen alsof hij deel uitmaakte van een toneelstuk. Terwijl moest hij enorm zijn best doen om niet in de lach te schieten.
Outfit + hair
Gesponsorde inhoud
Onderwerp: Re: We're all kings and queens tonight.
