Let tonight be dreams made by ourselves.

Vandaag was de grote avond. Jensen had haar meegevraagd naar het fairytale ball en uiteindelijk had ze licht twijfelend ingestemd. Clarissa was nog nooit naar zo'n evenement geweest, al had Logan haar er wel over verteld toen in het zwembad. Normaal gesproken zou ze een aantal jaar geleden al een prom gehad moeten hebben, maar die had ze dus ook gemist. En daarom was ze dus ook zo zenuwachtig als wat, gewoon omdat ze niet goed wist wat ze kon verwachten. Wat paniekerig was ze dan ook door haar kledingkast gegaan.. want ze moest een jurk hebben. De meeste dingen die ze daarin had leken haar niet geschikt.. totdat ze uiteindelijk iets had gevonden wat ze nog nooit aangetrokken had. Twijfelend had ze de jurk gepakt en het voor haar lichaam gehouden.. het moest dan maar. De jurk had ze op haar bed gelegd terwijl ze een paar schoentjes erbij had gezocht, die je toch niet zou zien omdat de jurk best lang leek. Bewust koos ze niet voor hakken, want anders zou ze waarschijnlijk halverwege de avond ergens met pijnlijke voeten zitten. Misschien zou ze dan niet eens aankomen bij het bal, ze zag het best wel gebeuren dat ze dan door haar enkel heen zou gaan. Voor de rest had ze de hele dag naar video's gekeken hoe mensen hun make-up deden.. en uiteindelijk had ze dan ook een resultaat waar ze wel blij mee was. Niet teveel.. maar wel genoeg om mee naar een bal te gaan. Haar rode haren had ze met een elegant vlinderclipje bij elkaar gebonden en toen was het toch echt tijd om die jurk aan te trekken. Maar eerst.. waar waren die schoentjes nu gebleven?

In een lichte vorm van paniek begon ze in haar kamer te zoeken. Kleding lag overal en nergens en binnen een no-time was het één grote chaos. Totdat ze een zachte brandgeur rook. Verbaasd hief ze haar hoofd, stootte deze nog bijna tegen haar bureau en zag opeens hoe haar huiswerk in de fik stond. Oh dear. Snel rende ze erheen en begon ze met het papiertje te wapperen, maar het leek enkel erger te worden. Daar ging haar wiskunde huiswerk. Dit soort ongelukjes gebeurden wel eens vaker.. voornamelijk als ze zenuwachtig was. Dan konden dingen in haar buurt nogal snel licht ontvlambaar worden. Na een paar minuten kreeg ze het uit, maar van haar huiswerk was enkel nog een zwarte prop papier over. Dat was een zorg voor later.. want het was een paar minuten voor acht. En als het goed was zou Jensen rond acht uur voor haar deur staan. In haar ooghoek zag ze opeens de ballerina's staan. Snel trok ze deze aan.. maar nu moest haar jurk nog.

Nerveus keek ze in de spiegel terwijl ze met haar hand over de gladde stof heen ging. De bovenkant van haar jurk was een mengeling van zwart en donkerpaars. Dan had ze een dun riempje om haar middel en daaronder begon het echte kleurverloop. Een mengeling van paars, roze en het leek zelfs een beetje geel liepen uiteindelijk over in het wit. De jurk was best lang en aan de achterkant lag er een gedeelte op de grond, maar dat gaf juist het elegante effect eraan. En net toen ze klaar was, hoorde ze hoe er aan haar deur geklopt werd. Kort beet ze op haar lip, alvorens ze zich omdraaide en naar de deur liep. Voorzichtig trok ze deze open, nog altijd zo nerveus als wat. "Hey," zei ze iet wat verlegen terwijl ze naar hem omhoog keek. Hij zag er werkelijk waar geweldig uit. Een kleine glimlach verscheen dan ook op haar gezicht. "Het ziet er echt uit alsof je net uit een sprookjesboek bent gewandeld!" zei ze enthousiast. Haar wangen werden een beetje rood toen ze merkte hoe enthousiast ze net was geweest en ze richtte kort haar blik weg. Een pluk rood haar schoof uit het clipje en viel een beetje voor haar oog. Zijdelings blies ze de pluk weer een beetje weg, om Jensen vervolgens met een kleine glimlach weer aan te kijken.

Het zag er echt uit alsof hij net uit een sprookjesboek was gewandeld. Zelf wist ze niet helemaal zeker of haar jurk eraan voldeed.. maar het was de enige die in aanraking was gekomen om gedragen te worden naar een evenement als deze. Tevens had ze het nog nooit eerder gedragen.. want zoveel tijd in deze maatschappij had ze nou ook weer niet doorgebracht. Het zou dan ook haar eerste bal - feest in het algemeen - worden en dat had de ander wel geweten. Iet wat verlegen glimlachte ze toen de ander een ridderlijke buiging maakte en zei dat ze er geweldig uitzag vanavond. Daarna bevestigde hij het nog eens, met een knipoog die haar ergens wel gerust stelde. Hij vond het dus mooi, dat was ook belangrijk. Maar stel je voor dat ze er heel lelijk uit had gezien vanavond.. dan had hij haar ook de hele avond met tegenzin mee moeten slepen. Nee, gelukkig was dat niet het geval.

Een onschuldige glimlach verscheen op haar gezicht toen hij plots zijn neus wat ophaalde en naar de kamer achter haar keek. Helaas had hij al snel door wat er gebeurd was, maar elk persoon die de brandgeur herkende zou dat wel snappen als je wist wat haar mutaties waren. "Ehm.. dat laatste.." zei ze terwijl ze onschuldig haar schouders een beetje ophaalde. Ja, ze was zo nerveus geweest dat het gebeurd was zonder dat ze er zelf erg in had. "Ik denk dat ik morgen je hulp nodig heb bij mijn wiskundehuiswerk.." bracht ze toen heel subtiel terwijl ze hem aankeek en probeerde haar mondhoeken niet te ver naar boven te laten afdwalen. Haar huiswerk was letterlijk in vlammen opgegaan daarnet, zonder dat ze er zelf wat aan had kunnen doen! Jensen had ondertussen zijn hand naar haar uitgestoken, degene waar hij geen handschoen meer om had, en vroeg of ze klaar was om te gaan. Clarissa slikte een keer en haalde diep adem, waarna ze haar hand optilde en deze voorzichtig in zijn uitgestoken hand legde. "Ja," zei ze terwijl ze met een kleine glimlach naar hem omhoog keek en de deur achter haar sloot met haar andere hand. Ze vertrouwde hem, anders was het nooit zover gekomen dat hij hier nu voor haar kamer stond om haar mee te nemen naar één of ander bal waar heel veel andere mensen zouden zijn die ze niet kende. Clarissa had mensenmassa's een beetje ontweken sinds ze achterna was gejaagd door een half dorp een paar maanden geleden, toen ze nog een tijger was. En ergens was ze dan ook wel bang dat ze zou transformeren van angst voor alles daar. Maar Jensen was er, en ergens vertrouwde ze erop dat hij ervoor zou zorgen dat er niets zou gebeuren. De kans was dan ook klein dat hij zijn hand ergens deze avond nog terug ging krijgen..

Clarissa had er echt niet expres voor gekozen om haar wiskundehuiswerk in de fik te zetten. Het zou een smoes zijn waar haar leraar niet blij mee ging zijn, maar de roodharige wist niet dat het zo'n cliché was waar leerlingen altijd mee kwamen. Mijn hond heeft het opgegeten, mijn ouders hebben het weggegooid. Maar wat ze wel wist was dat ze het nu opnieuw moest maken, en zonder haar aantekeningen snapte ze er niets van. Gelukkig had Jensen haar subtiele hint begrepen. Hij leek de hele situatie nogal grappig te vinden, wat misschien maar beter was ook. Een scheve glimlach verscheen op haar gezicht toen hij begon over wiskunde, ze had echt een hekel aan dat vak, en met haar vast een hele hoop andere studenten. "Bedankt," zei ze wanneer Jensen meldde dat hij haar wel zou helpen morgen, dat was tenminste al een hele zorg minder. Nu was er nog de zorg dat ze naar het bal zou gaan, misschien was ze daar nog wel veel nerveuzer over dan over haar verbrande wiskundehuiswerk.

Jensen had zijn arm uitgestoken en die had ze aangenomen, het was maar de vraag of ze het nog durfde om hem los te laten vanavond. Wie weet raakte ze hem dan wel kwijt in de menigte en ze had werkelijk geen idee wat er dan zou gebeuren. Misschien zou ze in paniek raken, en dat was niet goed. Want dan gingen dingen spontaan in vlammen op. Samen met hem liep ze het gebouw uit, om vervolgens het bos in te trekken. Er was een heel pad gemarkeerd met lichtjes die aangaven dat ze deze kant op moesten. Clarissa wist zeker dat ze nog nooit zoiets prachtigs had gezien, en keek dan ook haar ogen uit. Jensen vroeg of dit de eerste keer was dat ze weer terug in zo'n grote groep kwam. "Ja," zei ze terwijl ze kort naar hem omhoog keek, een iet wat geforceerde glimlach liet zien en vervolgens snel haar blik weer af liet dwalen. Ze was nerveus. De vorige keer hadden er mensen met fakkels en hooivorken gestaan die achter haar aan hadden gejaagd, logisch dat ze nu dan lichtelijk bang was voor grote menigten. "Ik hoop van wel," zei ze vervolgens toen hij zei dat ze misschien wel wat nieuwe vrienden konden maken, "niet dat ik ontevreden ben met jou als vriend," voegde ze er snel aan toe omdat ze anders misschien wel een beetje ondankbaar had geleken. Maar ze was hem juist dankbaar dat hij een avond als deze met haar door wilde brengen, met het meisje wat tot laatst niet eens wist hoe een mobieltje werkte. Het was voor hem ook allemaal nieuw, dat maakte haar ergens wel wat beter voelen. "Het is allemaal zo mooi," zei ze terwijl ze naar de versierde bomen keek en er weer een echte glimlach op haar gezicht verscheen. Zou een prom - die ze dus had gemist - er ook zo uit gezien hebben?

Hij deed overduidelijk zijn best om haar op haar gemak te stellen. Nieuwe dingen waren altijd spannend voor haar, ze wist niet hoe dingen gingen en dat maakte haar soms redelijk onzeker. De roodharige was blij dat ze iemand had gevonden die het geduld op kon brengen om een vriendschap met haar op te bouwen. Veel mensen zouden erdoor afgeschrikt worden, niet eens de moeite nemen om haar te leren kennen.
Clarissa had haar arm door die van hem gehaakt, ergens gaf het een veilig gevoel. Ze glimlachte zachtjes toen hij zei dat hij zich vereerd voelde, hij gedroeg zich als een echte musketier.

Het bos zag er prachtig uit, een ander woord had ze er niet voor. Clarissa keek haar ogen uit, terwijl ze nog eens met woorden bevestigde hoe mooi ze het wel niet vond. De ander leek het met haar eens te zijn, en voor een moment keek ze haar ogen uit. Hoewel het er allemaal heel mooi uitzag, het had ook iets waar ze misschien een klein beetje bang van werd. Het was zoveel allemaal. De leerlingen, de grootsheid van het feest. Automatisch ging ze wat dichter bij Jensen staan, alsof hij het enige vertrouwde was op deze plaats. Eigenlijk was hij dat ook gewoon, want ze kende niet echt veel mensen op Genosha.
Bij zijn voorstel knikte ze, dat zou inderdaad heel handig zijn als het haar teveel zou worden. Nu ging het nog wel, maar de vraag was enkel hoe het zou gaan als ze eenmaal in de mensenmassa zou zitten. Nog altijd had ze nachtmerries van het moment dat er als tijger achter haar aan werd gejaagd door een half dorp, sinds dien hield ze niet meer van mensenmassa's. "Bedankt," zei ze terwijl ze kort zijn arm wat steviger vastpakte en kort slikte. Hij vroeg of ze iets wilde drinken. "Ja," zei ze terwijl er weer een glimlach op haar gezicht verscheen en ze naar hem omhoog keek. Een kleine twinkeling was opnieuw te zien in haar ogen, iets wat aangaf dat ze wel degelijk zin had in het sprookjesbal.

Clarissa moest toegeven dat ze voelde hoe alle spieren in haar lichaam zich wat meer aan begonnen te spannen zodra ze weer begonnen met lopen, dit keer de menigte mensen in om bij de tafeltjes voor het drinken te komen. Maar aan de andere kant voelde ze zich wel veilig bij Jensen, in haar achterhoofd wetende dat hij alles stil zou zetten als het fout ging met haar.

Eenmaal bij de tafeltjes met drankjes kon ze zeggen dat ze de eerste paar minuten in deze menigte had overleefd. Er was nog niets fout gegaan, nog niets was in de fik gevlogen en dat gaf haar misschien net het beetje zelfvertrouwen wat ze nodig had op dit moment om weer een beetje in haar comfort zone te komen. Vanuit haar ooghoek keek ze naar Jensen, die twee drankjes pakte en er vervolgens eentje aan haar overhandigde. Met een kleine glimlach keek ze hem aan toen hij zei dat er alcohol inzat. Maar hij beloofde haar bij deze plechtig om haar aan het eind van de avond terug te brengen naar haar kamer. "Je moet me uit de buurt houden van zwembaden," zei ze met een licht verlegen grijns terwijl ze hem aankeek. "Dat liep de vorige keer namelijk maar net goed af." Het grappige was dat Clarissa zelf niet kon zwemmen, enkel in haar tijgervorm kon ze dat. Dat was omdat ze het als een gewoonte had ontwikkeld toen ze jaren als tijger geleefd had, maar als mens zou ze het nog moeten leren. De vorige keer was ze dan ook maar net niet verzopen.

Clarissa hield haar bekertje omhoog en liet deze tegen die van hem aankomen. "Op een mooie avond," herhaalde ze zijn woorden waarna ze een kleine slok nam. Je proefde dat er alcohol in zat, maar waarschijnlijk nog niet echt zo heel veel. Gelukkig maar, want ze wilde niet meteen aan het begin van de avond al platliggen.

Clarissa ging niet goed samen met een combinatie van alcohol en zwembaden, dat was de vorige keer wel gebleken. De roodharige stond dan niet meer zo stevig op haar benen en het was maar één kleine misstap die je hoefde te maken voordat je in het water lag. Ergens was het dan ook geruststellend om zeker te weten dat je niet opnieuw in de buurt van water zou komen. Gewoon voor de zekerheid, dan zou ze haar jurk in ieder geval niet verpesten. Maar daar bleef het niet bij, want ze leek nu de nieuwsgierigheid van Jensen geprikkeld te hebben. Met een licht verlegen grijns had ze hem aangekeken, de vorige keer was het namelijk verkeerd afgelopen. Toen hij zei dat hij nu de details wilde en zijn hoofd wat kantelde om zijn woorden te benadrukken, moest ze kort grinniken. "Ik heb één keer eerder gedronken," zei ze terwijl ze naar haar drankje keek, best wel een sterk iets geloof ik.. mompelde ze met een lichte frons, proberende om het moment weer een beetje voor zich te halen. "En uiteindelijk viel ik in het zwembad, maar zwemmen is niet mijn beste punt." Alles behalve. Ze was toen bijna verdronken, maar ze wilde hem er niet ongerust mee maken.

Met een glimlach liet ze haar bekertje tegen die van hem aankomen. "Redelijk nieuw ja, één keertje eerder maar," gaf ze antwoord op zijn vraag terwijl ze haar eerste slokje nam en duidelijk proefde dat er alcohol in zat, al moest ze toegeven dat het minder sterk smaakte als de drank van Logan bij het zwembad toen, dit was veel lekkerder. "Heb jij ook nog nooit gedronken dan?" vroeg ze terwijl ze hem vragend aankeek en nog een slokje van haar drinken nam.
"Dus dit is hoe feestjes gaan," zei ze na een tijdje. Logan had haar namelijk verteld dat ze haar prom gemist had, op de middelbare school die Clary nooit had gedaan. "Ik ben blij dat ik samen met jou ben," zei ze terwijl ze hem een glimlach schonk. Want alleen had ze nooit gedurfd om hier te komen, en hij moest eens weten hoeveel het voor haar betekende. Haar eerste echte feestje.

Ze wist met zekerheid te zeggen dat hij geen flauw idee had hoeveel dit alles voor haar betekende. Immers was ze niet de makkelijkste om mee om te gaan, veel dingen snapte ze niet goed en alles was nieuw voor haar waardoor het wel eens kon lijken op een last die je met je mee moest slepen. Van tevoren had ze zich dan ook wel zorgen gemaakt, ze wilde zijn avond niet verpesten door een last te zijn voor hem. Wie weet had hij haar enkel gevraagd uit beleefdheid.. maar had hij gehoopt dat ze nee zou zeggen. Het waren dat soort gedachtes die haar onzeker maakte, maar vanaf het moment dat hij voor haar deur had gestaan had ze er niet meer aan gedacht.
"Ik was met Logan," gaf ze antwoord op zijn vraag of ze alleen was geweest op die avond dat ze voor het eerst wat gedronken had. Het was allemaal een beetje.. apart gelopen als ze eerlijk moest zijn. Het leek haar maar beter om de details weg te laten op dit moment, bijvoorbeeld dat Logan haar heel onverwachts had gezoend op dat moment. Het moest de alcohol geweest zijn. Tenminste, dat hield ze zichzelf maar voor.

Een brede glimlach verscheen op haar gezicht toen hij haar verzekerde dat hij ging proberen om deze keer beter te maken dan de vorige. Terwijl ze een slokje van haar drankje nam luisterde ze geboeid naar zijn verhaal. Clary hield enorm van verhalen, misschien omdat ze er zelf maar weinig had om te vertellen. "Heb je veel familie?" vroeg ze vervolgens voorzichtig, niet goed wetende of hij dat wel wilde vertellen aan haar. Zelf had ze geen familie.. maar dat moest hij als het goed was al wel snappen. Niemand had naar haar gezocht vanaf het moment dat ze naar een tijger was veranderd, en ze hadden ook geen familie kunnen vinden toen ze in het ziekenhuis lag, vlak voordat de mensen van Genosha Island haar waren komen halen.
Clarissa had haar ogen voor een moment op het feest gericht, maar richtte haar blik weer terug op Jensen om hem te vertellen dat ze blij was dat ze samen met hem was gegaan. Haar mondhoek trok lichtjes omhoog toen hij zijn hand ophief en een pluk rood haar achter haar oor streek. Het veroorzaakte een soort onderbuikgevoel bij haar, maar wat het precies was kon ze niet met zekerheid zeggen.

Hij vroeg haar wat haar grootste wens was, hoe de perfecte sprookjesavond er uitzag in haar ogen. Voor een kort moment fronste ze een beetje, een duidelijke aantoning dat ze aan het denken was, en nam vervolgens nog een slokje van haar drankje. "Ik denk.." begon ze toen terwijl ze haar blik kort af liet dwalen naar de prachtige kroonluchter die in het middel van de open plaats hing. "Daaronder dansen met een knappe musketier die alleen oog voor mij heeft." Zacht glimlachend zocht ze zijn ogen weer, terwijl ze nog snel een slokje van haar drankje nam.