Clementine Scott

CLEMENTINE ANNE SCOTT

CLEM, TINY, AVIAN

19

VICTORIA, CANADA

HETEROSEXUAL

O U T S I D E
• Hair Ginger
• Eyes Translucent blue
• Height 1.73
• Build Normal, slightly slender
• Style Eclectisch; van trendy tot hipster tot slordig
• Tattoo's/piercings Op haar rechter bovenarm

I N S I D E
• Karakter Over het algemeen is Clementine het grootste gedeelte van de tijd vooral lief en zorgzaam. Ze staat dan op elk moment van de dag klaar voor anderen en plaatst de behoeften van anderen voor haar eigen. Ze is meestal opgewekt en ziet vooral de zonnige kant van het leven, maar dit heeft ook een keerzijde: ze is ontzettend idealistisch, soms zelfs te, en overschat haar kunnen en haar grenzen meer dan eens. Door haar idealisme en haar sterke verlangen om een betere, eerlijke wereld te scheppen, kan ieder klein struikelblok een levensgroot probleem voor haar zijn. Ze maakt van de vreemdste, kleine dingen een onoverkomelijk probleem, waardoor ze onnodig kwaad worden op zichzelf, de situatie, of anderen. In haar gretigheid en vaak enthousiasme om iets te doen denkt ze vaak niet goed na voor ze iets doet, waardoor haar acties soms niet goed uitpakken of juist averechts werken; ze kan dan geïrriteerd uit de hoek komen tegen mensen die haar wijzen op haar zwakke plekken. Ze is zich van deze kant bewust en probeert hem zoveel mogelijk te onderdrukken, voornamelijk omdat ze niemand wil kwetsen door iets wat ze zonder na te denken zegt. Boven alles blijft ze ontzettend attent en wil ze niets liever dan anderen helpen en tevreden stellen.
• Geschiedenis Clementine’s vroege kinderjaren waren eigenlijk niet veel bijzonders; zoals de meeste kinderen werd ze geboren in een jong gezin en groeide ze op bij zowel haar vader en haar moeder. Ze had geen broers of zussen, maar legde altijd ontzettend gemakkelijk contacten en werd door de meeste kinderen wel aardig gevonden, dus verlegen om speelkameraadjes zat ze eigenlijk nooit, al helemaal niet toen ze op de kleuterschool Kristina Wright ontmoette, met wie ze vanaf haar vierde onafscheidelijk werd. Vooral op de basisschool hing ze net zo veel bij Kristina thuis als bij haar eigen ouders. Ze voelde zich altijd onzettend welkom binnen Kristina’s gezin – omdat ze zo jong was toen ze voor het eerst bij Kristina thuis ging spelen, heeft ze het nooit vreemd gevonden dat Kristina en haar jongere broertje Adam twee papa’s hadden in plaats van een papa en een mama. Davy en Thomas waren ontzettend vriendelijk en grappig, vond ze, en ze kwam er graag.

Ze kon het ook goed vinden met Kristina’s jongere broertje, Adam, die iets meer dan twee jaar jonger was dan zij. Ze zat maar heel kort met Adam op dezelfde school, aangezien zij al in haar laatste jaar van Junior High zat toen Adam pas van de basisschool afkwam, maar in dit jaar zag ze dat Adam absoluut niet gemakkelijk in de groep lag. Voor zover ze kon zien had hij geen vrienden of mensen waar hij vaker mee optrok, en werd hij zelfs gepest door zijn klasgenoten, al wist ze op dat moment niet waarom. Zij en Kristina, die een vrij grote en gevarieerde vriendengroep hadden, probeerden ervoor te zorgen dat Adam bij hen kon zitten in de pauze, in de hoop dat hij zo minder gepest zou worden, maar aangezien Clementine en Kristina het jaar erna naar High School gingen, in een ander gebouw, moest Adam het de twee jaar erna zelf redden. Clementine deed nog steeds aardig tegen hem wanneer ze bij hen thuis was en probeerde hem wat op te beuren, maar veel mocht het niet baten, en er was niet veel wat ze überhaupt kon doen.

Haar mutatie werd niet ontdekt tot haar vijftiende, simpelweg omdat hij toen pas op kwam zetten. Haar moeders kant van de familie was nogal actief en gingen vaak op uitstapje, waarbij Clementine meestal meeging, want ze hield van de buitenlucht en ze hield van activiteiten. Toen de familie ging hiken in het Carmanah Walbran Provincial Park gebeurde het. Clementine liep, zoals gewoonlijk, achter de groep aan, aangezien ze meer om zich heen keek dan dat ze echt doorliep, en was blijven staan bij de rand van een afgrond om naar beneden te kunnen kijken. Ze schrok van iets – ze weet nu al niet meer van wat – en verloor haar evenwicht, waardoor ze het ravijn in donderde.

Het enige wat ze zich nog van dat moment kan herinneren is dat ze gilde en haar ogen stevig dichtkneep, en dat de sensatie van vallen plotseling ophield zonder dat ze ergens op terecht was gekomen; toen ze haar ogen open deed, voelde ze zich anders, alsof ze niet meer in haar eigen lichaam zat, en kon ze zien dat ze zweefde – nee, dat ze vloog. Uiteraard was ze nog steeds doodsbang, want dit behoorde toch ook helemaal niet te kunnen, en wilde ze niets liever dan terug naar het pad waar ze vanaf gedwaald was. Ze kan zich niet herinneren dat ze zichzelf bewust in beweging heeft gezet, simpelweg dat ze naar de rand van het ravijn keek en zich vervolgens daar bevond, uitgeput en duizelig, maar terug in haar eigen lichaam en in veiligheid. Haar familie was geschokt en verbijsterd.

Over de weken die volgde herhaalde zich de ervaring nog enkele malen. Vooral wanneer Clementine hardliep en haar gedachten de vrije loop liet gaan, of zich het gevoel van vliegen voor de geest probeerde te halen, vloog ze daadwerkelijk weer. Na enkele keren probeerde ze zichzelf te bekijken in de reflectie van een raam wanneer ze erlangs vloog, maar ze kon zichzelf amper zien; ze zag de vage outline en schittering van de gedaante van een adelaar, maar geen veren of details. Ze zou pas enkele maanden later horen dat dit astral shapeshifting heette. Haar eagle vision, waarvan ze eigenlijk meteen wel wist dat het te maken had met haar adelaarsgedaante, kwam net zo per ongeluk opzetten; ze zag iets in de verte waarvan ze niet meteen kon zien wat het was, en spande zich zodanig in dat het op een gegeven moment leek alsof ze ernaast stond. Haar nieuwe krachten waren niet onopgemerkt gebleven; slechts enkele weken na haar eerste shift stond er een vrouw voor de deur, die zich voorstelde als iemand van Genosha Island, waar een speciale school lag voor mensen zoals zij. Na een lang gesprek met haar ouders werd Clementine door de vrouw meegenomen.

Er werd haar al snel duidelijk dat ze niet terug naar huis kon tot ze afgestudeerd was, wat haar verdrietig stemde, want ze miste haar ouders en vrienden, maar stelde zich er inderdaad op in dat ze niemand van haar geboortestad zou zien tot ze klaar was. Haar verrassing was dan ook groot toen ze op een dag Adam in de gangen zag lopen. Zelfs van een afstandje kon ze zien dat het niet goed met hem ging; hij zag er uitgeput uit en zijn ogen stonden vreemd, en elke stap die hij zette leek er een met grote tegenzin te zijn. Ze stapte natuurlijk meteen op hem af in de hoop hem te kunnen opbeuren. Ze kwam er al snel (per ongeluk achter) dat Adam in een zware depressie was beland als gevolg van escalerende pesterijen nadat zij en Kristina van school waren gegaan, zo erg zelfs dat hij met self-harm was begonnen. Hier schrok ze erg van, want ze kende Adam als een vrolijke en drukke jongen, en ze zag het als haar taak om hem hiervan af te krijgen.

Om dit te bewerkstelligen nam ze hem iedere ochtend en avond apart en vroeg hem zijn mouwen op te stropen, zodat ze kon controleren of hij nieuwe sneeën erbij had gekregen. Na een paar weken namen de sneeën af, waar ze ontzettend opgelucht over was; ze had echter niet in de gaten dat Adam enkel andere plekken had gevonden om zichzelf te verwonden. Ze kwam hierachter toen ze op een middag Adam’s kamer binnenliep en hem in de badkamer vond, één been in de badkuip en een scheermesje in de huid van zijn bovenbeen. Ze werd duizelig van de hoeveelheid bloed en zakte half in elkaar, maar haalde het tot de badkuip. Ze wist niet wat ze moest zeggen, kon ook niets zeggen door de tranen en het gevoel van misselijkheid dat haar bekropen was; ze sloeg simpelweg haar armen om Adam heen en druke hem tegen zich aan, niet van plan hem de eerstkomende tijd los te laten, en huilde tegen zijn schouder aan.

Hierna ging het beter met Adam; hij sneed zich niet of nauwelijks, omdat hij zo geschrokken was door Clementine’s reactie. Ondanks het feit dat het beter gaat, is Clementine nog steeds ongelofelijk bezorgd, en probeert ze zoveel mogelijk bij Adam te zijn; ze kan daadwerkelijk niet slapen als ze hem niet minstens één keer per dag ziet.

• Hobbies Schilderen, klimmen, hardlopen, gamen
• Likes Boeken, talen, nutteloze weetjes, vliegen, pasta
• Dislikes Bloed, donker, mist, regen, brood
• Fears Hemophobia, ook wel een angst voor bloed. Ze wordt gelijk misselijk en duizelig wanneer ze bloed ziet, waardoor haar menstruatie bepaald geen lolletje is. Er is nooit met zekerheid vastgesteld waar deze angst vandaan komt; de meeste mensen denken dat het komt doordat ze bloed is gaan associëren met self-harm nadat ze Adam dit heeft zien doen, maar sommige mensen denken dat de angst al uit haar kinderjaren komt. Met helende wonden heeft ze overigens geen probleem; het is alleen opwellend of stromend bloed waar ze een probleem mee heeft.

M U T A T I O N
• Mutatie Astral shapeshifting & eagle vision
• Uitleg Eigenlijk lijkt het heel erg op gewoon shapeshiften, alleen kan Clementine enkel de gedaante van een adelaar aannemen. Daarbij lijkt het wel alsof de shift niet helemaal compleet is - haar adelaarsvorm is haast transparant, en niet of moeilijk te zien tenzij je weet waar je moet kijken. Ze kan snel heen en weer springen tussen haar adelaarsvorm en haar mensenvorm, soms zelfs mid-sprong of mid-vlucht, en kan redelijk grote afstanden overbruggen, al wel binnen een beperkte ruimte; meestal gebruikt ze haar mutatie om een sprong te kunnen maken die ze als mens niet zou kunnen maken zonder haar nek te breken, of om eventuele vijanden te kunnen verrassen. Door de eigenschappen van haar dier heeft ze tevens ontzettend goede ogen, waarmee ze tot wel vijf keer zo ver kan kijken als een normaal mens. Hiervoor hoeft ze niet daadwerkelijk te shiften, al moet ze haar ogen er wel op instellen.
• Mutatie voordelen Doordat ze slecht op astraal niveau shift, zijn haar shifts sneller te voltooien, waardoor ze in flits van de ene plek naar de andere kan, wat vooral handig is wanneer ze in gevaar is. Het is gemakkelijker om dichtbij vijanden te komen en ze snel uit te schakelen, omdat ze als adelaar haast niet zichtbaar is. Door haar verre blik kan ze gevaar tevens van een afstand zien aankomen.
• Mutatie nadelen Het kost enorm veel energie om zo snel te shiften en vliegen; hierdoor kan Clementine maar korte afstanden vliegen, en dit niet te vaak achter elkaar omdat het haar kan uitputten. Wanneer ze te lang of te vaak shift en vliegt, kan ze duizelig worden of zelfs bewusteloos raken. Ver kijken kost minder energie en ze kan er niet bewusteloos van raken, maar ze kan er, wanneer ze het te lang doet, wel stevige hoofdpijn van krijgen.
• Mutatie grenzen Doordat haar mutatie zoveel energie kost, kan ze hem maar beperkt gebruiken - eigenlijk alleen maar in noodgevallen, omdat ze zelfs na een paar shifts al licht vermoeid is en niet meer scherp op alles reageert. Haar verre blik kost, zoals gezegd, minder energie en is vrij effectief, maar ze kan hierin heel sterk beperkt worden door vervuilde lucht of mist; hier kan haar blik zelfs niet tegenop, en bij erg dichte mist ziet ze vaak niet meer dan een normaal mens.

T R I V I A
• Clementine kreeg haar tattoo toen ze veertien was; haar moeder was tattoo artist van beroep en zat zelf nogal onder, dus toen haar dochter de wens uitsprak om ook een tattoo te nemen, was zij uiteraard degene die hem zette. Peter was er iets minder van gecharmeerd; hij had gehoopt dat zijn dochter wat minder wild zou zijn als haar moeder.

• De reden dat Clementine van schilderen houdt komt ook van haar moeder. Als kind mocht ze soms bij haar moeders werk kijken, zolang ze op een stoel bleef zitten en niet in de weg liep, en ze was zwaar onder de indruk van de kunstwerken die haar moeder als het ware creëerde. Een carrière als tattoo artist zag ze niet zitten, want met naalden in mensen prikken en ze pijn doen, nee bedankt, maar ze wilde wel mooie dingen creëren, dus begon ze met schilderen.

• Clementine is soms nogal excentriek, wat zich uit in haar soms nogal chaotische kledingstijl maar voornamelijk in haar haar. Ze is ginger van zichzelf, maar vindt meer dan eens dat haar haar niet rood genoeg is en gooit er dan een rode kleurspoeling overheen. Ze heeft ook al meerdere malen andere haarkleuren gehad, vaak zelfs zo vreemd als roze of groen. Ze heeft het één keer kort laten knippen, maar wilde daarna weken niet haar kamer uit omdat ze het niet mooi vond en zich schaamde. Sindsdien is het nooit korter dan tot haar schouderbladen geweest.

• Haar “wilde” kant komt van haar moeder – tenminste, dit is wat haar vader altijd zei. Van hem heeft ze echter ook genoeg geërfd, voornamelijk een voorliefde voor talen en literatuur, en een vreemde gewoonte om de domste weetjes op te zoeken waar niemand verder iets aan had. Op een typische zaterdagavond kon je vader en dochter verwikkeld vinden in een hevige discussie over de juiste of onjuiste benaming van velcro als velcro, of de regels die er in het begin van de 20e eeuw bestonden over het gebruik van auto’s.

• Een van haar favoriete activiteiten is gamen met Adam. Het liefste speelt ze Nintento games, zoals Mario Kart en Super Smash Brothers, waarbij ze behoorlijk fanatiek kan worden. Ze kan wel tegen haar verlies, maar verliest natuurlijk liever niet.

• Ze huilt ontzettend snel. Like, zet haar een Disneyfilm op en binnen vijf minuten lopen de tranen over haar wangen. Ook in het dagelijks leven huilt ze snel; bij een obstakel kunnen haar uit pure frustratie de tranen in haar ogen schieten.

• Hoewel ze niet met opzet probeert mensen te laten schrikken, heeft ze er grote lol in hoe mensen reageren als ze plotseling achter hen staat nadat ze haar mutatie heeft gebruikt. Ze probeert in zo’n gevallen niet te lachen (wat vaak mislukt) maar er staat altijd wel een geamuseerde glimlach op haar gezicht.