Ondanks de koude lucht, was het wel een goed idee geweest om naar buiten te gaan. Alsof het een reset was voor haar gedachten. Even kunnen nadenken over helemaal niks in het bijzonder. Niet meer focussen op de negatieve gedachten die haar hoofd hadden overgenomen. Het lukte haar zowaar om over iets heel erg random na te denken. Bestonden er planten shapeshifters? Ze wist van dieren shapeshifters, maar dat was weer iets heel anders. Een dier had ongeveer dezelfde levensvorm als een mens. Een plant.. Dacht niet na, leefde amper. Tooth schoot in de lach bij haar woorden, en ze kon niet anders dan mee lachen. Hoofdschuddend om zichzelf en haar gedachten trok ze zachtjes aan een van de vele takken van de struik.
Half in de verwachting dat er iets zou gebeuren. Maar de actie van de jongen kwam geheel als een verrassing. Ze hapte geschrokken naar adem, bracht automatisch haar handen naar die van hem. Haar hartslag was de hoogte in geschoten. ”Stel je voor.” Klonk het vlak naast haar. Ze ontspande zich weer, liet zijn handen los. Met een zwiep van haar vuurrode haar draaide ze zich naar hem toe. ”Ik hoop voor jou dat je de ziekenzaal hier weet zijn, want als je dat nog vaak gaat doen, gaat m’n hart het begeven hoor”, Sprak ze hem streng toe, al had ze een geamuseerde ondertoon in haar stem. Ze volgde hem toen hij weer verder liep. ”Wat is jouw lievelingsfilm?” Vroeg ze spontaan, zonder enige aanleiding, haar nieuwsgierigheid in de jongen leek gewoon oneindig te zijn momenteel.
Wanneer hij zijn handen rond haar middel had geslagen hapte ze naar adem. Hij voelde hoe haar handen naar die van hem schoven. Het was een natuurlijke reactie en toch zorgde het voor een zekere connectie. Haar ademhaling en dus ook haar hartslag schoot in de lucht. Hij hield zijn handen op haar zij tot ze zich naar hem omdraaide. Zijn groene ogen keken naar in haar inktzwarte. Even leek hij te verdrinken in haar ogen, ook al hadden ze geen kleur. Een warm gevoel kwam in hem naar boven. Haar stem onderbrak zijn gedachten. Hij trok zijn schouders een speels op en trok een onwetend gezicht, met een geamuseerde glimlach. ”Ik zal er wel voor zorgen dat je niks overkomt.” De speelse krul van zijn lippen ontspande zich naar iets zachter, geruststellender. Zonder het zelf goed te beseffen gleed zijn hand langs haar wang en streek hij een sliert van haar haren achter haar oor.
Hij trok zijn hand vluchtiger terug en schoof rustig bij haar weg. Daarna vervolgde hij hun wandeling in de tuin. Hij voelde haar aanwezigheid achter zich. Zijn hoofde draaide haar richting uit bij haar vraag. Haar vraag kwam wat onverwacht en dus stamelde hij even aangezien hij niet direct een antwoord wist. ”Hmm…” Klonk het even. Hij probeerde tijd te rekken, aangezien hij niet direct een lievelingsfilm had. ”’Pearl Harbor’ kan ik blijven kijken.” Het was geen direct antwoord op haar vraag, maar beter ging er niet uitkomen. ”En wat ik jouw lievelingsfilm?” Hij ging voor haar staan. ”Actie of roman?” Nieuwsgierig trok hij een wenkbrauw op. Dat waren wel de genres die bij haar zouden passen volgens hem. Natuurlijk kende hij haar nog maar net, maar toch had hij zo’n gevoel.
Nu hij zo weer voor haar stond, kon hij zijn ogen niet van haar gezicht houden. De sproeten, die zich over haar hele gezicht bevonden, hadden iets elegant en zorgde ervoor dat Brimstone zich alleen maar meer aangetrokken voelde. Ze maakte haar zo compleet. Zonder het zelf helemaal te beseffen hadden zijn mondhoeken zich tevreden naar boven gekruld.
Zijn actie was zo onverwachts. Ze had dan ook zo intens naar de struik staan kijken dat ze hem eigenlijk helemaal uit het oog was verloren. En daar maakte hij nu gewoon misbruik van! Durfde hij wel. Toen ze van de eerste schrik bekomen was, vond ze het echter niet eens meer zo heel erg dat hij zo dichtbij stond. De warmte die zijn lichaam uitstraalde, voelde aangenaam. Meestal was ze niet zo happig op mensen in haar buurt als ze in een staat als vandaag verkeerde, maar Tooth leek door al haar grenzen heen te glippen. Niet eens op een pijnlijke manier. Het ging als vanzelf. ”Ik zal er wel voor zorgen dat je niks overkomt.” Reageerde hij op haar woorden. Net wilde ze haar rode haren gebruiken om haar gezicht een beetje verlegen te verstoppen, maar daar stak hij ook al een stokje voor.
Gelukkig draaide hij zich uiteindelijk wel van haar weg. Damn. Ze stelde hem snel een vraag, om zijn aandacht af te leiden. En ook omdat ze gewoon benieuwd was naar het antwoord. ”Hmm…” Klonk het, waarna het even stil was. ”’Pearl Harbor’ kan ik blijven kijken.” Vertelde hij toen. De redhead knikte, teken dat ze hem gehoord had. ”En wat ik jouw lievelingsfilm?” Vroeg hij. Ze keek lichtjes omhoog toen hij voor haar kwam staan en zo een fysieke barrière vormde. ”Actie of roman?” Ging hij verder. Een well educated gok.
Al kreeg ze er geen woord uit, puur door het feit dat ze zo onder de indruk was door zijn aanwezigheid. Hij keek naar haar op een manier die ze niet direct kon thuiswijzen, maar ze vond het niet intimiderend. Puntje voor Tooth. Het duurde even voor ze zich herinnerde dat ze nog altijd niks gezegd had. ”Beide”, Gaf ze toen toe, met een klein glimlachje. ”Ik vond Equilibrium niet mis”, Zei ze toen schouderophalend. Ze pokete met haar vinger tegen zijn borst aan. ”Jij mag me ook wel komen entertainen tho”, Grinnikte ze. Heel smooth Reagan, heel smooth.
Wanneer hij zo dicht bij haar stond leek het wel of de tijd even stil stond en alsof ze met zijn tweeën alleen waren op de aarde. Stiekem wou hij wel dat het moment kon blijven duren, maar dat was natuurlijk onrealistisch als je bedacht hoe lang ze elkaar nog maar kende. Zelf had hij zichzelf nog nooit zo snel goed gevoeld bij iemand. Zo snel een connectie met iemand gemaakt. Wat hij bij Reagan had gedaan zou hij anders niet doen. Wanneer hij haar haren achter haar oor had gestopt merkte hij op dat ze een verlegen houding aannam en hij kon niet ontkennen dat hij het op een zekere manier aandoenlijk vond.
Hij kon niet anders dan zich afvragen hoe het kwam dat hij op die korte tijd een zwakte voor haar had ontwikkeld. Hij had zich van haar weggedraaid omdat hij zelf ook aanvoelde dat ze wel al eventjes zo stonden. Ook vond hij het aangenaam om zo dicht bij haar te staan, maat hij kon het niet toelaten. Ze had tegen hem verteld dat ze op dit moment gevoelig was door de pijn van andere mensen en het laatste dat hij wou doen was daar misbruik van maken.
Ze knikte als teken dat ze hem had gehoord. Hij was voor haar gestopt en ze keek naar hem omhoog. Haar gitzwarte ogen keken hem aan. Het duurde even voor er een antwoord kwam. Hij besloot om een klein stapje naar achter te doen. Hij zocht haar voortdurend op en moest wat afstand nemen. Na een tijdje gaf ze hem gelijk in verband met zijn gokje. Een klein glimlach trok rond zijn lippen. Stiekem vond hij het wel leuk om gelijk te hebben, al waren het maar zo’n kleine dingen. Toch moest hij toegeven dat hij de film die ze noemde nog niet gezien had. ”Nog niet gezien, maar dat zal ik dan maar eens moeten doen.” Sprak hij zacht en hij knipoogde eens licht. ”Misschien kunnen we hem dan samen kijken.” Stelde hij voorzichtig voor. Haar vinger raakt zijn borstkas. Hij volgde haar beweging en keek haar dan terug in haar ogen aan. ”Graag zelfs.” Zijn mond trok zich nu tot een half glimlachje. Al gauw besefte hij wat hij eigenlijk had gezegd. Hij had door dat hij haar bleef aankeken, toch had hij har moeilijk met zijn ogen van haar weg te halen. De vorige keer was hij van haar weg gewandeld, maar deze keer leek het moeilijker om zich zomaar om te draaien.
Het stopte met sneeuwen en de witte vlokken in Reagan’s haar begonnen op te drogen. Het dikke wolkenpak aan de hemel begon zich langzaam aan open te trekken en zachte zonnestraaltjes zochten hun weg naar de aarde.
Hoewel ze het zeker niet erg vond dat Brimstone dicht in haar buurt stond, maakte het haar een beetje sprakeloos. Ze kon zelf niet eens verklaren waarom. De hele vibe die tussen hen in hing, was nieuw voor haar. Vaak waren haar dagen gevuld met verdriet en pijn, niet eens die van haarzelf. Over het algemeen had ze persoonlijk wel een goed leven gehad, met haar moeder in Ierland. Er was natuurlijk altijd de vraag geweest wie haar vader was, en toen ze er eenmaal achter gekomen was dat die in hetzelfde stadje leefde, had ze zichzelf nogal in de problemen gewerkt. Ze had geprobeerd de man te contacteren maar ze kon het niet. Het had haar toen zoveel pijn gedaan.
Verdriet en pijn was dagelijks aanwezig, wat deze uitzondering op die gevoelens nog specialer maakte. Ze voelde zich gerustgesteld. Ze maakte zich voor een keer geen zorgen. Het ging zelfs zo ver dat ze casual over een film kon praten. ”Nog niet gezien, maar dat zal ik dan maar eens moeten doen.” Zei hij zachtjes. ”Misschien kunnen we hem dan samen kijken.” Stelde hij toen voor. Een uitstekend idee. Ze polste even of hij nog zin had om haar verder te entertainen. ”Graag zelfs.” Glimlachte hij.
Reagan keek hem opgewekt aan, in hoeverre dat kon met haar pikzwarte ogen. Het zag er vast raar uit, maar hij maakte er geen enkele ongemakkelijke opmerking over. ”Mooi”, Zei ze, waarna ze prompt zijn hand vast pakte en hem mee trok richting het schoolgebouw. ”Dan gaan we dat nu doen”, Kondigde ze aan. Lekker impulsief maar weer, maar ze had oprecht nog geen zin om nu al afscheid van hem te moeten nemen.
Reagan zei niet meer zoveel, maar knikte wel bij alles wat hij zei. Ze accepteerde in stilte. Alles wat ze zeiden en deden voelde zo natuurlijk en losjes aan. Tooth’s woorden waren dan misschien wel niet zo terughoudend, maar hij probeerde zijn houding dat terug te nemen. Daarnet was hij wat uitbundig en ondanks dat Morphine er toen goed op reageerde wist hij niet of ze dat zou blijven doen. Hij besloot uiteindelijk dat het misschien beter was om gewoon niet na te denken en gewoon te zien wat er zou gebeuren.
Bij haar woorden trok hij even een wenkbrauw en opende zijn mond om iets te zeggen, maar voor hij het wist had zij zijn hand vast en trok ze hem mee. Hij sloot zijn hand zachtjes rond de hare. Wanneer ze eenmaal aan het wandelen waren kon hij een klein glimlachje niet onderdrukken. Hij genoot van haar gezelschap en vond het dan ook absoluut niet erg om zijn tijd wat langer met haar door te brengen. Onderweg naar het schoolgebouw liet hij haar hand weer los en schoof die voorzichtig over haar schouder. De zon begon er dan misschien zachtjes door te komen, maar het bleef fris. Nou ja, dat zou toch zijn excuus zijn moest ze er iets over zeggen.
Hij keek naar beneden, naar haar gezicht en zijn ogen fleurde op. Hij trok weer de deur voor haar open en liet haar binnen. Bij het voorbij wandelen volgde hij haar bewegingen. Hij kende haar misschien nog niet lang, maar toch prees hij zich gelukkig dat hij het voorrecht had om heet te ontmoeten. Eenmaal binnen bleef hij wat staan en wachtte af tot zij de weg wees. Zoals hij al had aangehaald bij hun ontmoeting wist hij hier bijna niets zijn en liep hij overal maar naartoe op gevoel. Hoe hij altijd op de juist plek kwam is voor hem nog steeds een raadsel.
Het werd steeds moeilijker voor hem om zijn ogen van haar af te houden, want des te langer hij bij haar was, des te meer mooie elementen hij vond bij haar. Zij vond misschien dat haar ogen iets raars hadden of zelfs eng waren, maar hij vond ze wel iets hebben. Wanneer ze zo omhoog keek naar hem, vond hij het zelfs iets schattigs hebben. Hij wist dat het verhaal erachter erg was, maar daar probeerde hij niet te veel aan te denken. Tooth had doorheen zijn leven geleerd dat je in alles het beste moest zien.
Veel keuze liet ze Tooth niet meer. Ze had wel zin om haar lievelingsfilm opnieuw te kijken. Het was immers al een tijd geleden. Gek hoe ze hem vergeten was. Als iemand er niet echt naar vroeg, was het zo’n makkelijk iets om gewoon niet aan te denken. Het gebeurde nooit echt dat ze specifiek die film wilde kijken omdat het haar lievelingsfilm was. Nu wilde ze hem graag aan Tooth laten zien, vooral ook om zijn reactie te zien. Ze nam de jongen mee richting het schoolgebouw. Hij sloeg deze keer zijn arm om hem heen, waarbij zij haar arm rond zijn onderrug legde en genoot van zijn warmte.
Gelukkig waren ze al snel terug binnen, opnieuw hield hij de deur voor haar open en ze kon het niet laten om te lachen. Het was ook zo’n gek iets. Het was 2037, dit soort dingen waren een beetje uit het straatbeeld verdwenen. ”Deze kant op”, Liet ze hem weten, waarna ze zelf ook richting de traphal begon te lopen. Haar slaapkamer lag redelijk ver in de gang, hier en daar waren er nieuwsgierige blikken. Een jongen op de meisjesgang.. Natuurlijk was het verdacht. Maar ze waren hier alleen maar om een film te kijken.
Alsof het nu al een reflex was, was ze iets dichter in zijn buurt gaan lopen. Om bescherming te zoeken van de blikken die ze kreeg. Ze verstopte zich ook weer achter haar lange rode haarlokken, ontweek zoveel mogelijk mensen. Ze wilde ook niet iemand laten schrikken met de kleur van haar ogen. Haar slaapkamerdeur kwam in zicht, en ze was nog nooit zo blij geweest om die te zien. Ze zwaaide de deur voor hem open, deze keer liet ze hem voorgaan. ”Na u”, Greens ze plagend. There, payback. Ze draaide even een rondje in haar kamer, het zag er toch wel netjes uit, maar het was ook te zien dat er iemand in leefde. ”Ga gerust zitten, mi casa es su casa, of zoiets”, Grinnikte ze, terwijl ze zelf naar de tv liep, om die aan te zetten.
Hij moest eerlijk zijn dat hij nog nooit van de film had gehoord en dat hij er zich dan ook niets bij kon voorstellen. Toch vond hij het helemaal niet erg. Zelfs al zou de film tegenvallen, had hij tenminste nog geen afscheid moeten nemen van haar. Deze film was dan ook het perfecte excuus. Wanneer hij zijn arm over haar schouders had gelegd, sloeg zij haar arm rond zijn middel. Haar reactie zorgde voor een aangenaam gevoel. Ondanks dat hij er bijna alles aan zou doen om er voor te zorgen dat ze het warm had, was hij toch ook blij om de warmte van het schoolgebouw terug te voelen.
Tooth wist wel dat hij zich soms gedroeg als een man uit een zwart-wit film. Deuren open houden voor knappe dames en altijd denken in voordeel van de dames. Als je in een stad als Londen bent opgegroeid, dan zag je zoveel respectloze dingen. Ze ging hem voor de traphal in. Hij was duidelijk dat ze in de meisjesgang waren want vele nieuwsgierige gezichten keken hen aan. Precies of de dames hadden nog nooit een jongen in hun leven gezien. Ze kwam wat dichter bij hem wandelen. De vrolijke grijns trok weg uit Tooth’s gezicht en hij probeerde de blikken te vermijden zonder zijn blik naar beneden te slagen. Hij keek haar even aan, maar wist dat hij deze situatie niet veel kon doen zonder het erger te maken, dus wandelde hij gewoon verder.
Bijna aan het einde van de gang zwaaide ze de deur open en liet hem voor gaan. ”Dank je.” Zei hij op een lady-like toontje, terwijl hij een kleine buiging maakte en haar glimlachend aankeek. De draaide ene rondje en een tevreden glimlach sierde zijn gezicht. Haar kamer lag er netjes bij. Wanneer hij dacht aan zijn kamer, was hij plotseling heel tevreden dat ze zonder twijfelen haar eigen kamer had voorgesteld. Niet dat hij slordig was, maar hij nog niet voor alles een plats gevonden en hij had sinds kort een kamergenoot. Hij zette zich neer op haar bed en keek nog wat in het rond. Stiekem hoopte hij wel dat hij daar vaker zou komen, gewoon om bij haar te zijn.
Hij zette zich wat comfortabeler en volgde haar bewegingen. In de warmte van haar eigen kamer leek ze soepeler te bewegen dan buiten. Waarschijnlijk zat dat tussen zijn oren, maar dat kon hem niet deren. Zachtjes klopte hij wat op de lakens om haar uit te nodigen. Natuurlijk was het logisch dat ze zich ook ging zetten, maar toch, hij wou natuurlijk niet dat ze er een stoel ging bijnemen. ”Ik ben benieuwd.” Zei hij uiteindelijk maar, omdat hij niet zo goed wist wat te zeggen en aangezien er toch wel een kleine stilte begon te vallen.
Het was niet dat ze echt carede om een reputatie. Maar ze was hier net, dus ze wilde langs de andere kant ook niet meteen gezien worden als iemand die random jongens mee nam naar haar kamer. Technisch gezien was ze dat wel, maar dat waren even details. Er zou misschien over geroddeld worden en dan werd alles ineens zo dramatisch. Ze was net hierheen verhuisd om te bekomen van alle drama. Daarom was ze blij toen ze in de relatieve veiligheid van haar kamer was. Ze had gelukkig nog geen roommates. Die zouden waarschijnlijk ook op het meest awkward moment binnenkomen. Niet dat ze van plan was om het awkward te maken maar met een jongen in je kamer zitten leek gewoon voor niet-betrokken omstaanders verdacht.
Maar goed, ze waren binnen, ze hoefde zich geen zorgen te maken. Dat herhaalde ze een paar keer in zichzelf, waardoor ze voldoende kon ontspannen om de film op te zoeken en klaar te zetten. Ze liep nog even langs haar kast, die ze omgedoopt had tot koekjeskast, om er een pak oreo’s uit te halen. Vervolgens ging ze naast Tooth op het bed zitten. ”Ik ben benieuwd.” Zei die. ”Ja, ik ook, naar wat jij er van vind”, Grinnikte ze. Ze nam de afstandsbediening en drukte op play. Ze trok het pak koekjes open en hield het hem voor. ”Koekje?” Vroeg ze liefjes, waarna ze er ook maar eentje voor haarzelf nam want hé.. Hoe kon ze nu nee zeggen tegen koekjes?
Brimstone kreeg een glimlach op zijn gezicht wanneer ze bij hem op het bed kwam zitten. Dat was niet enkel en alleen omdat Reagan koekjes had meegebracht, maar het had er zeker wel mee te maken. Hij droeg zorg voor zijn lichaam, maar hij hield ook van zoetigheden. ”Graag.” Sprak hij wanneer ze hem er eentje aanbood. Hij begon er gretig van te eten, terwijl hij zijn ogen op het beeldscherm hield. Tijdens de film keek hij af en toe naar Reagan. Hij kon het gewoon niet laten. Stiekem wilde hij weten hoe ze reageerde op haar lievelingsfilm. Maar de grootse reden was natuurlijk dat hij haar gewoon aantrekkelijk vond.
Aan het einde van de film trok hij een tevreden gezichtje. Hij moest Morphine gelijk geven, het was een fantastische film. ”Beter dan verwacht.” Zei hij op een betweterig toontje. Zijn woorden werden bijgestaan door een alleswetend blik. Deze versmolt echter al snel naar een glimlachje. ”Nee joh, ik vond hem echt goed.” Verbeterde hij zichzelf terwijl hij zich een weg baande uit het bed. Wanneer hij rechtstond, rok hij zich uit. Van zo lang stil te zitten waren zijn spieren wel wat stijf geworden. Hij had zich tijdens de film niet al te veel willen verzetten. Dat was wel duidelijk toen zijn knie een luid krak maakte wanneer hij een paar stappen nam.
Hij nam haar hand vast en trok haar van het bed af tegen hem aan. Zijn arm sloeg hij rond middel en keek haar vanboven af aan. Er was een zekere chemie tussen hen die duidelijk te voelen was en hij vond het steeds moeilijk om bij haar weg te blijven. Hij twijfelde even, maar besloot uiteindelijk toch om zijn hoofd lichaam naar dat van haar te brengen, in een poging om haar te kussen. Vanbinnen voelde hij spanning in hem naar boven borrelen, omdat hij geen idee had hoe ze zou reageren. Ze kende elkaar namelijk nog maar enkele uren.
Koekjes, haar lievelingsfilm en een leuke jongen in haar bed. Haar dag was toch nog beter uitgedraaid dan ze in eerste instantie had verwacht. Voor even was het alsof Tooth haar mutatie had en al haar pijn had verdoofd. Haar aandacht was grotendeels op de tv gericht, maar ze merkte hoe de jongen af en toe haar richting op keek. Ze deed heel erg haar best om niet te laten zien dat ze hem door had, maar ze kon een glimlachje vaak genoeg niet onderdrukken. Het was ook een voordeel dat ze de film al een paar keer had gezien, dus ze miste niet echt iets. De stukjes die ze niet zag, kon ze perfect aanvullen van uit haar herinneringen.
De film was uiteindelijk afgelopen, en ondanks dat ze hem al een paar keer had gezien, had ze er even hard van genoten als anders. Benieuwd draaide ze haar hoofd naar haar gezelschap. ”Beter dan verwacht.” Was zijn welgevormde mening. Ze hield haar hoofd een tikje schuin en trok haar wenkbrauw op. Really? ”Nee joh, ik vond hem echt goed.” Bekende hij toen. Reagan lachte geamuseerd. ”Ik dacht het wel”, Zei ze tevreden. Brim stond op en rok zich uit, zij deed hetzelfde maar nog in het bed. Een lekker gevoel, eigenlijk, al was ze niet echt heel stijf.
Niet zoals hem. Hij kraakte zelfs een beetje. ”Jij oude man”, Zei ze plagend. Ineens stak hij zijn hand naar haar uit, en impulsief nam ze die vast. Wat hij van plan was, had ze niet eens door, maar ze kwam er snel genoeg achter. Ze schrok eerst wel van zijn directe aanpak, maar het was ook niet dat ze het niet had zien aankomen. En ze zou wel gek zijn om er niet op in te gaan. Reagan sloeg haar armen lichtjes om zijn nek, trok zichzelf zo dichter naar hem toe en drukte haar lippen op de zijne. Het was een voorzichtig contact, teder, maar het gaf haar een rilling door haar hele lichaam.
Wanneer hij haar reactie zag na zijn eerste opmerking over de film zag hij dat ze hem wat geschokt aankeek. Het zorgde voor een glimlach rond zijn lippen. Ze was duidelijk gepassioneerd door de film en het was ook wel echt een goede film dus hij kon haar niet tegen spreken. Toch vond hij het niet erg dat hij het gelogen over zijn mening, want dat gezicht zou hij nog wel eventjes onthouden. Het was zo schattig, maar serieus tegelijkertijd. Hij trok speels een wenkbrauw op, waarmee hij wilde zeggen. ”Is dat zo? Dat je dat.” Stiekem vond hij het leuk om met haar te dollen.
”Excuseer jonge dame?” Sprak hij speels geschokt. Oud? Dan moest hij haar maar bewijzen dat hij niet oud was en dat deed hij door haar van het bed te trekken en tegen hel aan te duwen. Wanneer hij zijn lippen naar die van haar bracht wist hij niet goed wat hij moest verwachten. Hij was dan ook aangenaam verrast wanneer ze haar armen rond zijn hals sloeg en haar lippen de zijne raakte. Zijn vrije hand gleed langs haar kaaklijn naar haar wang. Het was moeilijk om een klein glimlachje te onderdrukken. Het was zacht en lief, maar toch gaf het hem voldoening en ook een soort van goedkeuring.
Hij wou dat het moment niet zou stoppen. Helaas was dat onmogelijk. Hij haalde dan ook zijn lippen van de hare, maar gaf haar toch nog gauw een korte kus er achterna. Met zijn felgroene ogen keek hij in haar inktzwarte ogen en hij kon niet anders dan een lachen. hij voelde zich weer als een jonge tiener dat voor het eerste kuste met zijn eerste liefde. Het voelde allemaal zo magisch en zo intens, ondanks dat het zo teder was. De arm rond haar middel verzachte lichtjes qua druk en het hand dat op haar wang lag gleed langs haar oor.
Haar opmerking lokte de reactie uit die ze had verwacht. Gespeeld geschokt had hij haar aangekeken. ”Excuseer jonge dame?” Reageerde hij, waardoor er een geamuseerd grijnsje om haar lippen kwam. Nog voor ze iets kon zeggen, trok hij haar het bed uit. Gewillig liet ze zich meetrekken, benieuwd naar wat komen zou. Wat was ze blij dat hij zo straight forward was en de eerste move maakte. Misschien nog wel wat vroeg, ze kenden elkaar nog maar een paar uur. Maar hé, het leven was te kort en met de informatie die ze had.. Moest ze er van genieten, nu het nog kon. Heel dramatisch allemaal, maar omgaan met alle trauma’s van X zijn mensen had haar een andere kijk gegeven op alles.
Ze koesterde elk moment. Het speelse kusje dat hij haar nog gaf toen ze het contact hadden verbroken, de manier waarop hij haar toch nog lichtjes bleef vasthouden achteraf. Ze voelde hoe haar kaken zachtjes begonnen te gloeien. Damn. Snel liet ze haar armen zakken, sloeg die nu om zijn onderrug heen en drukte haar gezicht tegen zijn borstkas. Even keek ze naar de weerspiegeling van hun twee in het raam. Toen realiseerde ze zich dat het al donker was buiten. De tijd was echt snel voorbij gegaan.
”We moeten naar bed”, Concludeerde ze, gevolgd door een zacht lachje. Ze specificeerde niet eens welk bed. Op haar vorige school had ze altijd een roommate gehad. Hier had ze die niet, nog niet. Het zou fijn zijn als hij wou blijven, al was het maar in het bed dat nog leeg stond. Of hij de hint zou snappen, wist ze niet. Of hij er op in zou gaan, was nog een heel andere vraag. Voorzichtig liet ze hem los en deed een stapje achteruit. Glimlachend keek ze vervolgens op, in zijn mooie groene ogen. ”Dank je voor vandaag”, Zei ze oprecht, het had haar deugd gedaan en dat mocht hij gerust horen.
Nadat hij had genoten van hun toch wel innige moment, had haar wat losser gelaten. Hij was gelukkig dat ze zich niet zomaar had los getrokken en bij hem weg wandelde. Ze bleef staan en stak haar hoofd weg door middel van zich tegen hem aan te drukken. Hij liet een arm zacht over haar rug gaan. Zijn hoofd kantelde hij wat naar voor en drukte een kus op haar rode haren. Zelf deze knuffel gaf hem voldoening. Het ging allemaal vanzelf en het voelde zo normaal aan. Het mag dan wel heel cheesy klinken, maar het leek wel of het geen toeval was dat ze elkaar waren tegen gekomen in de living room. Ondanks dat hij een jongen was, vond Brimstone clichés wel iets hebben.
Ook hij had de donkerte in de kamer opgemerkt, maar had geprobeerd om het te negeren. Hij wou namelijk niet dat deze momenten voorbij zouden gaan. De manier waarop ze haar woorden eindigde met een zachte lach, gaf hem een gevoel dat zij hem ook niet bepaald de deur uit jaagde. Hij bleef nog even staan, besloot om geen conclusies te nemen. Uiteindelijk zette ze een stap achteruit. Hij volgde haar bewegingen en glimlachte wanneer hij haat volledige gezicht terug zag. Na haar woorden, stapte hij terug naar haar toe en gaf haar een korte kus. ”Nee, jij bedankt.” Sprak hij kort.
Hij schuifelde wat onwetend door de kamer. Het liefst vanaf zou hij misschien wel hier blijven. Hij wou graag bij haar blijven en hij wou ook Cecil niet wakker maken als hij terug keerde. Langzaam was hij op weg naar het leegstaande bed. ”Zou je het erg vinden, moest ik hier slapen?” Hij trok even een twijfelachtig gezichtje. ”Mijn kamergenoot enzo.” Zijn ogen vonden die van haar. Misschien moest hij dan ook maar ineens bekennen dat hij nooit alleen de weg terug zou vinden in het donker. ”En ik zou in het donker waarschijnlijk in de cafetaria terecht komen.” Hij grinnikte eventjes schaapachtig. Natuurlijk hoopte hij dat ze het niet verkeerd zou opvatten. het was namelijk niet zijn bedoeling om dan ook maar iets op te dringen.
Normaal was ze niet zo snel onder de indruk als het op jongens aan kwam. Maar Tooth leek alle goeie dingen op het juiste moment te doen. Alsof hij haar gedachten kon lezen. Misschien kon hij dat stiekem wel en had hij het haar niet verteld toen ze het eerder over mutaties hadden gehad. Maar nee, nu zocht ze het ook gewoon te ver. De conclusie was dat hij gewoon leuk was. En waarom zou ze zoiets nu de deur uit laten lopen? Op een niet creepy manier natuurlijk. Het was niet dat ze hem zou vastbinden ofzo. Ze gaf hem de optie om te blijven, zij het op een subtiele manier. Nu kon hij nog altijd zelf kiezen of hij er op in ging of niet.
Tooth liep twijfelend de kamer verder in. Richting het leegstaande bed. ”Zou je het erg vinden, moest ik hier slapen?” Vroeg hij. ”Mijn kamergenoot enzo.” Was zijn uitleg. Reagan keek hem met een glimlachje aan. ”En ik zou in het donker waarschijnlijk in de cafetaria terecht komen.” Bekende hij toen, waarop ze in de lach schoot. ”Daar zijn wel snacks tho”, Greens ze geamuseerd. De redhead volgde hem richting het leegstaande bed en ging tussen hem en voorgenoemde bed staan. ”Maar ik denk”, Begon ze, terwijl ze haar hand tegen zijn borst aan legde en hem zachtjes terug richting haar bed duwde. ”Dat mijn bed beter slaapt”, Vervolgde ze, waarna ze heel onschuldig naar hem op keek.
