;; An itch for adventure [o p e n]

Als het aan Allen lag was vandaag een internationale feestdag, zij aan zij met de succesvolle, altijd van datum veranderende Kiss a Ginger day. Al was 1 april toch iets waaraan hij qua datum nooit en te nimmer zou willen toornen, neen, deze dag was perfect zoals ze was. En aan hem de schone taak haar te eren met al zijn passie. Daarvoor klikte hij een compartiment van zijn koffer open, welke hij tot nu toe onaangebroken had gelaten. Een speciaal arsenaal aan wapens werd nu uit haar sluimer ontwaakt voor de ultieme dag des grappen.
Nog voor de dag goed en wel begonnen was nam Allen de hele computerzaal onder handen door doorzichtige tape onder de muizen te plakken en de voertaal van de computers naar Hongaars te veranderen. En omdat hij er echt zin in had verborg hij ook nog eventjes de menubalken. Mwahaha.
Voor het ontbijt ging hij nog eventjes door en spoot tandpasta onder iedere deurklink die hij maar tegen kwam. Dat zou mensen een frisse verrassing geven als ze hun kamer verlieten~

Na de eerste voorbereidingen nam hij kort de tijd voor een ontbijtje, maar eigenlijk was Allen te hyperactief om echt stil te zitten en op een rustig tempo zijn voedsel naar binnen te werken. Het was een bijna schattig, al dan niet lichtelijk verontrustend dom schouwspel om te zien, als je niet wist dat hij de idioot was die jou een tandpasta-verrassing had bezorgd. Na ongeveer vijf minuten hield hij het niet langer uit en sprong op, om er met zijn dubbele boterham vandoor te gaan. Die at hij wel netjes op hoor, ontbijt was immers de belangrijkste maaltijd van de dag, maar ondertussen spuwde hij mensen met volle mond opmerkingen toe. Je veter zit los bleef immers een terechte klassieker, die bij iedereen een soort onbedwingbare dwang opriep om omlaag te kijken, hoe zeer je ook wist dat het niet klopte.

Nu hij wat energierijk voedsel achter de kiezen had was het tijd voor het echte werk. De jongen opende de deur van de sportzaal en liep kalmpjes naar binnen. Als iemand zijn kant op keek zond hij ze een simpel knikje toe, maar verder focuste hij zich op zijn zwarte sporttas die hij op een bankje dumpte. Voorzichtig haalde hij twee verschillende handschoenen tevoorschijn, weesjes die allebei hun partner waren verloren maar daarom niet minder nuttig waren. Nadat hij goed had gecheckt of de beschermende stof zijn hele huid bedekte haalde hij een mysterieus doosje tevoorschijn, een duivelse lach op zijn gezicht. Tijd voor wat actie. Hij sloop zo subtiel als hij dat kon naar een nabij-staand persoon toe en trok dan in een vloeiende beweging de band van diens broek naar achter om de inhoud van het doosje dan naar binnen te proberen te kieperen. Na de jeukpoeder aanval volbracht te hebben sprong hij achteruit en keek afwachtend hoe de ander zou reageren. De woorden branden al op zijn lippen... Eén... April..

OOC: Kom maar, als je durft