Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo aug 27, 2017 2:32 pm
"This sure is going to be a hell of a fight"
Het werd hun snel genoeg duidelijk wat er aan de hand was en dat een gevecht moeilijk te ontkomen was. Iedereen wist het, ook al waren sommigen misschien verbaast of verward. Salina maakte het niet zoveel uit, zoveel mensen waren er niet waar ze iets om gaf. Daarbij waren de meeste best veilig of al dood. Max helpen was dan ook de reden dat ze hier stond, plus dat ze een goed gevecht ook niet uit de weg ging, dus als ze kon helpen deed ze het graag. Niemand was er tot nu toe in geslaagd om de hellhound van het leven te beroven en waarschijnlijk zou ook niemand erin slagen. Zodra ze op het strand waren aangekomen begon haar mutatie al in werking te treden, of toch tenminste de eerste fase van haar transformatie. Zwavelgeur werd sterker, haar lichaamstemperatuur ging omhoog en haar ogen begonnen een rode gloed te krijgen. Het bereidde haar lichaam alvast voor zodat de transformatie snel zou zijn.
Luid was er een brul te horen die duidelijk moest maken dat de draak hun had gezien, het was namelijk wel naar hun toe gericht. Salina had de draak al eerder gezien dus heel nieuw was ze niet voor haar. Ze hoorde Max iets mompelen van dat ze hun gezien had, maar dat was iets dat Salina ook al lang doorhad. Overbodige informatie, maar ze ging er op dit moment geen opmerking over maken zoals ze anders gedaan had. Nee, ze wist dat Max dat nu niet bepaald zou appreciëren, op dat vlak was hij best voorstelbaar. Hij had niet dezelfde mentaliteit als haar en zeker niet in dit gevecht, hij vocht namelijk voor iets wat belangrijk voor hem was en zij niet.
Maar goed, back to the fight. Hier en daar begonnen allemaal mensen elkaar aan te vallen, waarschijnlijk allemaal mensen die elkaar kende. De een werd dit en de ander werd dat, iets wat wel grappig was om te zien. Ze had nog nooit full time gevecht gezien met alleen mutanten en dat was best indrukwekkend om te zien. Haar ogen observeerde iedereen voor een paar seconden en al snel kwam ze erachter dat een meisje niet haar mutatie aan het inzetten was, en ook niet van plan leek om in de aanval te gaan. Zij had daarentegen een groepje om zich heen die haar waarschijnlijk moesten beschermen. Dit gaf aan dat ze waarschijnlijk dat meisje moesten hebben en dit leek Max ook door te hebben. Goed, dat betekende dat die gast toch nog een stel goed werkende hersenen had. Hij had een pijl en boog opgeroepen en deze richtte hij niet op de draak. Nee, natuurlijk niet, dat zou hij waarschijnlijk toch nooit doen. In plaats daarvan ging hij voor het meisje. ‘dek me, dit moet nadya’s aandacht wel trekken.’ Zei hij nog gespannen voordat hij de pijl los zou laten. Oh ja tuurlijk, wie was weer de sjaak? Zonder nog eerst te mopperen deed ze wel wat hij van haar vroeg. Ze was meteen weg en een zwarte rokende hond verscheen vanuit de schaduwen bij de bomen. Haar aanzicht was gruwelijk, zoals altijd. De hond zag eruit alsof het nog nooit eten had gehad en ze had lange blinkende tanden beneden haar rood lichtgevende ogen. Grommend kwam ze op de draak af om deze af te leiden. Af en toe verdween en verscheen ze weer op een andere plek zodat de draak goed op moest letten. Ze zou telkens grommende geluiden horen van weer een andere kant en leken dicht bij haar oor te zijn ondanks dat Salina toch op een flink aantal meters afstand stond. Wel zorgde Salina er natuurlijk voor dat de draak haar niet in de ogen aan kon kijken maar ze moest wel aandacht hebben voor de hond. Hiermee hoopte ze de draak af te leiden, mocht dat niet lukken, dat moest Max nog iets anders bedenken. Dan moesten ze wel in de aanval gaan..
Tag: Max en Nadia Salina probeert Nadia af te leiden door om haar heen te cirkelen in hoge snelheid met verdwijnen en verschijnen, en te grommen.
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411
Character Profile Alias: Víkingr Age: 1250 Occupation: Wilde bosbewoner
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME wo aug 30, 2017 1:01 pm
Af en toe was er wel een moment waarop Valkyrie deze nonsense wilde stoppen, dat ze zich weer tegen Mira wilde keren in plaats van Lawrence, maar dan herinnerde ze zich weer de dingen die er gebeurden wanneer ze dat deed. Het was alsof die herinnering een grip op haar hadden die ervoor zorgden dat ze niet zou omdraaien. Die pijn en het lijden. Ze werd eraan herinnerd en daardoor zou ze blijven vechten. Het was bijna alsof ze de pijn zelfs nog door haar lichaam voelde gaan. In ieder geval was een ding wel zeker, Mira zou vermoord moeten worden om deze grip van haar af te halen, van hun allemaal. Tot dan zou iedereen blijven vechten als gehypnotiseerde slaafjes en dan zouden er meer doden blijven vallen, tot het hele eiland geen leerlingen meer zou hebben.
Het had ook geen zin, dat Lawrence tegen haar begon te roepen, ze kon zich namelijk niet op de woorden concentreren. Er zat maar één ding in haar hoofd, en dat was moorden. Ze had hem tijd genoeg gegeven om terug te vechten, vond ze zelf dan. Het zeemonster was nogal ongeduldig en kon niet langer wachten, of dat was misschien Mira. Valkyrie wist het zelf niet eens meer. Het grommen en brullen was een waarschuwing geweest maar de waarschuwingen waren nu over. Hij had de hint beter gewoon kunnen pakken. Nu ramde ze met haar grote hoofd tegen Lawrence aan, met genoeg kracht om hem ver weg te gooien. Ieder normaal mens had hierbij zeker botten gebroken maar Lawrence stond weer op. Hij was een mutant dus ze had ook wel niet verwacht dat deze klap zijn leven zou nemen, nee het zou hoogstens veel pijn doen. Haar bruine ogen stonden op hem gericht terwijl ze even het grommen inhield. Ze wilde weten wat hij ging doen. Hij gooide zijn bril weg en deed precies wat ze al had verwacht, hij werd de basilisk.
Haar kop kwam ook alweer meteen dichterbij alleen deze keer wilde ze hem pakken met haar tanden, dan kon ze hem vasthouden. Dit mislukte alleen doordat de basilisk wegdook. Met een diep gegrom keek ze hem weer aan en wilde ze hem nog een keer aanvliegen, maar hij was sneller. Doordat ze met haar vorige aanval haar nek bloot had gelegd kon hij hier nu makkelijk bij komen, iets wat misschien niet slim was van haar. Ze trok zichzelf terug maar hij had haar nek al te pakken. Niets wat heel erg was, gezien Valkyrie niet dood kon gaan aan verstikking en dit wist ze. Wel moest ze hem daar weg zien te krijgen. Ze zwiepte een keer gevaarlijk dichtbij de andere mutanten met haar nek in een poging hem eraf te schudden, maar ze wist zelf ook wel dat het waarschijnlijk geen effect zou hebben. Het zeemonster sloeg daarbij ook een keer hard haar hals tegen de grond, zodat de basilisk ertussen zou komen te zitten en de klap zou opvangen. Vervolgens kroop ze heel snel achteruit het water in, ze wist namelijk dat hij dat niet fijn vond, plus, waarschijnlijk zou de basilisk het minder lang onder water kunnen volhouden dan haar. Hier wat het water haar vriend en niet de zijne. Natuurlijk zou ze daarom het water in duiken, dan moest hij haar loslaten..
/Tag: Lawrence /Ze zwiept een keer gevaarlijk dichtbij de mutanten langs met Lawrence om haar nek en trekt hem vervolgens mee het water in.
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME wo sep 06, 2017 5:45 pm
Mensen leken door te hebben dat ze terug op het eiland waren aangekomen. Verschillende studenten kwamen het strand op lopen. Allemaal studenten die hij ooit wel eens tegengekomen was, maar niemand die zijn aandacht echt trok. Anderen werden herkend, werden gevraagd wat er aan de hand was. Het enige antwoord dat ze van hun groepje kregen, waren aanvallen bedoeld om pijn te doen. Nee, niet gewoon om pijn te doen, ze waren bedoeld om te doden. Walsh zelf bleef gewoon op zijn plaats staan terwijl het vuur om zijn lichaam heen danste. Hij wachtte op een bevel terwijl zijn donkere kijkers leeg voor zich uit staarden. Het was pas toen hij een bekend gestalte opmerkte, dat hij leek te ontdooien.
De jongen draaide zijn hoofd richting Kylie toen ze zijn naam riep. Voor de rest bewoog hij niet, keek haar gewoon aan toen ze op een afstand bleef stilstaan. Kylie, zijn beste maatje, iemand die hij nooit vrijwillig pijn zou doen. Hij had haar nog nooit pijn gedaan en toch was dat hetgeen dat nu van hem verwacht werd. Val aan. Zijn gezichtsuitdrukking stond nog altijd neutraal, leeg op het moment dat hij een deel van het vuur richting zijn handen liet gaan. Het duurde niet lang voordat hij zijn armen naar voren gooide en zo een zee van vuur haar kant opstuurde.
De jongen keek gewoon toe hoe de vlammen richting zijn beste vriendin schoten. Het leek alsof dit alles hem niet kon schelen. Waarom konden ze niet gewoon weggaan en hen hun gang laten gaan? Ze moesten zich gewoon terugtrekken, stoppen met de held uit te hangen zoals mensen in de boeken die zijn moeder vroeger voorlas deden. Ze waren geen helden en als ze niet gewoon vertrokken, kon het lelijk uit de hand lopen.
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo sep 10, 2017 8:57 pm
Het was begonnen. Het uitzicht van het strand zag er niet uit. Een chaos van mutanten die allen hun mutatie inschakelen om elkaar te lijf te gaan. Niet een heel mooi uitzicht maar ze moesten het er maar mee doen. Dit was nog maar het begin. Anderen vochten met vuur ijs en wist zij veel nog meer. Haar mutatie was onzichtbaar, maar minstens net zo gevaarlijk. En iedereen die in haar weg stond was gewoon erg dom. Zoals Cecil dus. Tuurlijk hoorde ze wel dat hij haar om wilde praten met woorden. Om in te dringen tot de Aurélia die hij had ontmoet. Maar het ging niet helpen. Hij had om zich heen moeten kijken voordat hij voor een deadwish koos door op haar af te stappen. Niemand ging stoppen. Niemand ging de oude worden zolang hun leider ademde. En Cecil? Hij ging haar niet stoppen. Aurélia hielp hem maar snel van de gedachten waarin alles goed zou komen. Ze concentreerde op zijn luchtpijp en kneep die beetje bij beetje dicht. Toen hij bijna helemaal instortte gebeurde er meer.
Nog twee Cecil’s kwamen van beide kant op haar afgerend. En nog eentje die iets stond te roepen, maar wat duidelijk niet bij Aurélia aan kwam. Oh Please, de eerste Cecil? Daar stond ze puur op te oefenen, wennen aan het feit dat ze weer alles kon doen. Het waren niet zijn woorden die haar weer aan het praten kregen maar zijn acties. Ze begon te lachen en liet de twee klonen stoppen terwijl ze de eerste nog steeds in de wurggreep vasthield. De twee rennende klonen stonden nu stil in positie en ze rees gedoemde Cecili nr één van de grond de lucht in zodat het met zijn voeten ver boven de grond hing. Zo kon ze de lawaaimakende Cecil beter zien. Ze grinnikte om haar macht. “Was dat alles?” zei ze uitdagend. Cecili nr één gooide ze met een enorme worp in de zee. Vervolgens liet ze nummer twee en drie los en duwde ze tegelijker tijds met een een enorme kracht weer terug naar pratende Cecil. Recht op hem af.
Tag: Cecil. Ze gooit zijn twee aanval-klonen terug naar hem toe, letterlijk op hem gemikt. Nr 1 heeft ze in de zee gegooid (dead or alive, your choice).
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME do sep 14, 2017 11:41 pm
watch the flames climb high INTO THE NIGHT
Eerlijk gezegd was hij wel weer lekker impulsief bezig nu. Maar het was de goeie soort impulsiviteit. Het was alsof hij een moment van helderheid had, en voor het eerst zag hoe belangrijk dit alles was. Hoe belangrijk Cynder voor hem was geworden. Hun relatie was op een heel vreemde manier gestart, maar hij was uiteindelijk wel uitgegroeid tot iets wat hij niet zomaar weg kon gooien. Hij kon haar niet zomaar laten gaan. Het was dus ergens wel logisch dat hij haar achterna ging. Al leek zij even verbaasd te zijn als hij. “Spyro wat..” Begon ze, maar ze onderbrak zichzelf weer. Mooi, er was geen tijd voor vragen. Haar paarse ogen zochten en vonden de zijne. “We kunnen dit” Zei ze, en hij haalde diep adem voor hij knikte. Ze konden dit echt.
Hun tegenstander blockte Cynder’s aanval, en vuurde gelijktijdig een aanval af op hun beide. Rayan vouwde zijn vleugels voor zijn lichaam, als een schild. Nu zag hij ook niks tho. Wat nadelig werkte, want één of ander gigantisch beest maaide hem omver met haar staart. Hij viel nogal pijnlijk, maar het monster had een deel van de aanval van de andere jongen voor hem tegengehouden. Hij krabbelde overeind, en schoot een krachtige waterstraal op de jongen af. Om hem af te leiden, of om hem omver te duwen, zoals Cynder eerder had geprobeerd.
tag: Zahra+Niklaus - valt door Valkje's staart - water blast richting Niklaus
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME do sep 21, 2017 11:00 am
If this has to end in fire THEN WE SHOULD ALL BURN TOGETHER
Er ging toch een gezonde spanning door haar lichaam toen ze op haar tegenstander af vloog. Vechten was niet nieuw voor haar, ze was er mee opgegroeid. Ze wist niet hoe goed haar tegenstander was, hoe sterk zijn mutaties waren, niks. Het was duidelijk dat hij iets kon met vuur en ijs. Dat moest te doen zijn right? Net toen het gevecht was begonnen kwam er iemand tussen. Spyro. Ze raakte even lichtelijk in paniek toen ze hem zag. De grootste reden dat ze hier stond was omdat ze wilde dat hem niks overkwam. Zo ging dat nog moeilijker worden. Maar er was geen tijd om te praten, geen tijd om er iets aan te doen. Als hij dan toch had besloten om te vechten moesten ze hun best doen. Krachten bundelen en samenwerken. Daarom sprak ze hem nog snel moed in, als ze dit gingen doen, dan wel met overtuiging.
Ze had de jongen omver proberen te blazen het had hem een beetje gehinderd maar hij was overeind blijven staan met de hulp van zijn ijs. Zijn speer was stuk gegaan maar al snel was er weer een nieuwe, die in een snelle beweging met een rotvaart op haar af kwam. Gefocust sprong ze met een draai waarbij ze met het wapenstuk aan haar staart de speer in stukjes sloeg net voor het haar kon raken. Ze had niet veel tijd om meteen een aanval in te zetten aangezien ook zij moest schuilen voor de aanval die hij op Spyro afstuurde. Ze hield één vleugel voor haar gezicht en armen om de ijzige wind tegen te houden maar ze had genoeg zicht om de staart van het zeemonster aan te zien komen. Het ging te snel om Spyro voor te waarschuwen maar Cynder kon het nog net ontwijken. Ze keek vlug om naar Spyro. Oke, hij was oke, zette zelfs weer een aanval in. Een krachtige waterstraal. Yes, dat zou zijn aandacht wel even op Spyro houden. Wat haar tijd gaf om dichterbij te komen. Een donkere rookwolk om haar heen verscheen en binnen een paar seconden was ze onzichtbaar. In haar onzichtbare staat vloog ze dichtbij hun tegenstander. Een aantal meters boven hem verscheen ze weer en vuurde ze meteen haar gif op het af. Ze hoopte hem te raken en verrassen, zodat het gif hem kon verzwakken. Zelf vloog ze achterwaarts weer terug om niet heel dichtbij te blijven.
TAG: Niklaus. Rayan. //Slaat speer stuk met haar staart. Poison aanval richting Niklaus.
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME do okt 19, 2017 8:40 am
May you be in heaven half an hour before the devil knows you're dead.
Het was onmogelijk om tot haar door te dringen. Er was iets dat haar tegenhield en iets dat haar zo deed reageren, dat kon niet anders. Hoe was het anders mogelijk dat vrienden zich tegen elkaar gingen vechten? Hij was er zeker van dat dit niet Valkje was en dat ze cit eigenlijk niet eens wilde doen. Of dat was wat hij hoopte. Hij wilde ervoor kunnen zorgen dat dit alles stopte, maar vooral; hij wilde zijn Valkje weer terug krijgen en daar zou hij alles voor doen. Ook al was het zo gevaarlijk, toch was hij uiteindelijk geschift. Het kon hem allemaal niet schelen wat voor risico’s dat het met zich meebracht, iedereen om hem heen moest maar oppassen, gezien hij dat niet meer kon. In zijn onderbewustzijn wilde hij nog rekening houden met iedereen, maar dat kon gewoon niet gezien de Basilisk het had overgenomen.
De Basilisk had zijn lange lichaam om de lange nek van het andere monster gewikkeld. Door al zijn spieren op te spannen, hoopte hij haar luchtweg af te sluiten. Hij wilde niet tegen haar vechten en hij wilde haar geen pijn doen dus dat leek hem de ideale optie. Het plan was dat ze haar bewustzijn zou verliezen zodat hij zich geen zorgen meer moest maken om haar, maar helaas ging het allemaal niet zoals geplant. Valkyrie probeerde alles om de grote slang van haar nek af te krijgen, maar hij niet liet los. Er zat genoeg kracht in zijn lichaam om niet los te laten wanneer hij van links naar rechts werd gezwaaid en ook niet wanneer hij enkele keren had de grond raakten. Zijn lichaam wist de klappen zonder al te veel moeite op te nemen, maar er was één probleem. Instincten die hij probeerde te onderdrukken werden enkel sterker en dat zorgde ervoor dat hij agressiever wilde vechten, maar toch bleef hij die drang onderdrukken. Hoe moeilijk dat het allemaal ook was.
Maar het zeemonster was slim en nadat het weer in beweging begon te komen, voelde de Basilisk het koude water tegen zijn lichaam en snel kroop hij van haar nek af. Nog voordat ze volledig in het water verdween schoot hij vooruit met zijn bek wijd open. Met heel wat kracht sloten zijn sterke kaken weer, in een poging het monster nog vast te grijpen voordat het volledig uit zijn bereik zou zijn. Wat hij niet deed was rekening houden met de gevolgen en het was niet goed dat hij beet. Het wilde zeggen dat hij langzaam meer controle begon te verliezen en dat zijn andere instincten het over begonnen te nemen.
TAG Valkje Hij laat los wanneer dat hij het water voelt, maar bijt dan naar haar in een poginng haar vast te grijpen en uit het water te trekken.
if this whole thing goes sideways and we both end up there, Meet me at the bar. I'm buying.
THANKS
[/quote]
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411
Character Profile Alias: Víkingr Age: 1250 Occupation: Wilde bosbewoner
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo okt 22, 2017 7:25 pm
Het was goed dat hij geshift was, Valkyrie wilde sowieso eigenlijk niet met hem vechten terwijl hij mens zou zijn, dan zou hij geen kans hebben. Als basilisk aan de andere kant.. Plus, ze wist dat hij zich lastig kon beheersen als Basilisk, dus misschien kon het ook helpen. Ze dacht ergens van wel, als ze hem heel kwaad kon krijgen, iets wat ze ook ging proberen. Het was misschien een beetje gemeen maar ze had geen controle over haar acties, en haar gedachten zonken ook helemaal weg in het gevecht, de verkeerde kant op. Alsof ze hier ook geen controle over had, en dat had ze ook niet. Alles in haar binnenste was naar Lawrence gekeerd en ze kon er niets aan doen, erg was geen enkele cel in haar lichaam die zich er tegen kon verzetten. Het ging zo.
Nu zat Lawrence om haar nek en had hij de mogelijkheid om haar nek zachtjes dicht te knijpen, maar daar zou ze wel een stokje voor steken. In de struggle voelde ze hoe er iemand tegen haar staart aankwam en vervolgens aan de andere kant voelde ze iets wat zeer deed, maar veel aandacht gaf ze er niet aan. Ze was meer gefocust op Lawrence dan op de rest. Daarbij was het iets dat gewoon kon gebeuren. Valkyrie was nu vele malen groter dan de mensen en gezien haar staart wel voor balans diende, kon ze iemand even aan de kant zwiepen met haar staart. Ze had het al kunnen verwachten dus ze keek er niet van op. Ze was tenslotte de laatste dagen al genoeg aan pijn blootgesteld, ze leek het niet eens meer te voelen. Net zoals Lawrence die zachtjes haar probeerde bewusteloos te maken door haar adem af te sluiten, maar ze voelde wel dat het lastiger werd. Daarom ging ze naar het water, dat was haar sterkste punt. Ze was er zeker van dat ze elk gevecht in het water zou kunnen winnen, zeker tegen Lawrence. Zij kon ademen onder water, hij niet. Plus ze wist van de vorige keer wel dat hij er ook niet van hield, want ze hadden helaas al in die situatie gezeten.
Het ging precies zoals ze had verwacht, hij liet los. De slang kroop van haar nek af en ze voelde de kracht van haar luchtpijp waarbij ze even weer brulde. Zijn volgende actie had ze alleen niet verwacht. In een snelle beweging kwam hij op haar af en greep hij haar vast, waarbij hij zijn tanden in haar zette. Het zeemonster gromde en bromde luid terwijl ze probeerde terug te happen, maar ze had niet zulke sterke tanden als hij. Ze wist dat het pijn zou doen maar op de een of andere manier kon ze daar nu niet over nadenken, dus deed ze het toch. Valkyrie zette haar krachtige vinnen in en trok in een harde beweging terug, de diepte in. Als Lawrence haar nog vast had kwam hij zeker met zijn hoofd onder water. Ze hoopte dat dit hem liet schrikken zodat ze zelf vervolgens weer naar hem kon uithalen met haar bek, boven water.
/Tag: Lawrence /Ze trekt zichzelf snel terug het water in om vervolgens te proberen Lawrence te bijten./
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME ma okt 23, 2017 10:11 am
May you be in heaven half an hour before the devil knows you're dead.
Het was waar dat hij als Basilisk veel minder controle had over alles en in het begin ging het nog. Hij had veel tijd gespendeerd aan het trainen wanneer hij niet zocht naar iemand die hem wou helpen. Het heeft zeker iets voor hem gedaan en hij heeft iets meer controle, maar enkel in rustige situaties. Dit was niet één waarvoor hij geoefend had en het had duidelijk verkeerde effecten. De instincten die hij zou moeten onderdrukken, kwamen naar boven en sterker dan ooit. Hij voelde zich bedreigd natuurlijk en in gevaar, maar de reactie van de Basilisk daarop wat terug vechten en niet meer gewoon terug vechten. Het zou niet lang duren voor hij zichzelf niet meer kon vertrouwen… als het dan niet al te laat was.
Zijn pupillen vernauwde gelijk wanneer dat zijn scherpe tanden doorheen haar huid gingen en bloed vrijmaakten. Het prikkelde zijn tong als een heerlijke substantie. Hij klemde zijn kaken enkel steviger vast nu dat hij de smaak te pakken had gekregen. Zelfs wanneer hij haar tanden over zijn dikke huid voelden liet hij niet gelijk los. Het kon hem zelfs niet schelen dat zijn gif zich zou verspreiden in haar systeem. Ergens herinnerde hij zich vaag dat ze er tegen kon, maar zelfs als dat niet het geval was geweest, had hij haar gebeten. Langzaamaan begon hij zelfs te vergeten dat hij zijn ogen moest sluiten, of dat hij in elk geval moest opletten naar waar hij keek.
Toen hij weer in contact kwam met het koude water, wilde hij in eerste instantie niet los laten? Hij krulde dan ook eerst zijn lange lichaam rond haar lichaam, in de hoop haar vinnen vast te drukken tegen haar lichaam. Op die manier zou hij ervoor zorgen dat hij haar niet zou verliezen en kon hij zijn tanden ook verplaatsen om ergens anders schade te kunnen veroorzaken. Ondertussen gingen ze enkel dieper onder water en na een tijd moest de Basilisk wel los laten. De andere kon onderwater ademen, maar hij was er niet voor gemaakt. Zijn lichaam onkrulde zichzelf weer en hij haalde zijn tanden ook uit haar vel voordat hij weer naar boven begon te zwemmen. Het ging niet zo vlot als bij het andere monster, maar het lukte hem.
TAG Valkje Gaat effe mee onderwater om zijn lichaam daar weer rond haar heen te krullen en zijn tanden te verplaatsen, moet dan toch weer loslaten om naar boven te zwemmen aangezien hij niet kan ademen.
if this whole thing goes sideways and we both end up there, Meet me at the bar. I'm buying.
THANKS
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411
Character Profile Alias: Víkingr Age: 1250 Occupation: Wilde bosbewoner
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME ma okt 23, 2017 10:58 am
Het was niet voor niets dat Valkyrie hem mee had genomen naar het water, dat was haar habitat en zij zou sterker zijn, dat wist ze. Niemand zou een gevecht met haar aan willen gaan in het water. Zij kon goed zien onder water en ademen, plus ze had een stel grote vinnen waarmee ze in het water een stuk behendiger was dan op land. Ze had alleen op een ding niet gerekend, en dat was dat hij haar zou bijten. Blijkbaar was het haar gelukt om hem kwaad te maken, hij beet haar. Het werkte dus eigenlijk beter dan ze had verwacht. Ze wist dat hij giftig was maar ze wist ook dat ze het wel zou overleven. Valkyrie had vaker te maken gehad met gif, zeker in de tijd dat ze bovenaan stond als viking. Veel mensen hadden geprobeerd haar te vergiftigen, ze faalden allemaal. Haar onsterfelijkheid had toch ook voordelen. Ze voelde het bloed vloeien maar het maakte haar niets uit, ze maakte het zelfs erger door terug te trekken. Het deed goed veel pijn maar doordat ze geen controle had, maakte ze zich er geen zorgen om. Normaal zou ze dat ook niet doen, het zou wel weer helen. Lawrence besloot nu om zijn slangenlichaam om haar heen te krullen zodat ze niet meer kon bewegen, maar hij vergat haar staart. Ze bleef daarbij ook verder naar beneden zakken terwijl ze voelde dat hij zichzelf verplaatste. Nog een keer zette hij zijn tanden in haar huid waardoor ze wel wat bloed verloor. Helaas voor hem was het niet genoeg. Het zeemonster was groot en aan bloedverlies kon ze ook niet sterven.
Uiteindelijk moest hij loslaten, hij kon niet ademen. Ze wist dit dus ze zag hem hier ook niet echt als een bedreiging, hij moest een keer loslaten. Hoewel, hij deed het niet slecht en had wel zijn schade weten aan te brengen. Snel probeerde de Basilisk weer naar land te zwemmen en ze hield hem in de gaten van onder water, hield zich gedeisd tot hij bij de rand van het strand kwam. Toen schoot ze weer naar boven en gebruikte ze haar lange nek op snel bij hem te komen en hem halverwege zijn slangenlichaam te bijten en aan te trekken. Nu zag het zeemonster er zeker niet meer schattig uit. Ze zette haar vinnen tegen het zand om mee af te zetten en ze probeerde hem de lucht in te slingeren, terug het water in. Dit zou haar wat tijd gunnen om een nieuwe strategie te berekenen. Zijwaarts bracht ze haar lichaam op het zand en brulde ze een keer luid naar die slang, de waarschijnlijk een nieuwe aanval zou inzetten. Bloed droop langs haar walvisachtige dikke huid en haar blik zag er zeker niet vriendelijk uit. Ze kon hem wel aan, dat wist ze. Nu moest ze het alleen nog even bewijzen. Daarom wachtte ze.
/Tag: Lawrence /Ze probeert hem met grote kracht en snelheid terug het water in te slingeren om vervolgens te brullen en hem weer op te wachten op het strand./
Vechten was niets nieuws voor Nadya. Het grootste gedeelte van haar leven had er uit bestaan. Vechten voor haar leven en vechten tegen de mutanten, tegen wie ze had moeten vechten. Zelden had ze uit vrij wil gevochten en vandaag was niet anders. Nadya deed niets meer dan dat gene wat ze moest doen. Hoewel ze zich er van bewust was, dat het niet haar eigen wil was deed ze niets om zich er tegen te verzetten. Het kon haar niets schelen. Vechten was waarvoor ze was gemaakt, waarvoor ze was getraind. Al haar hele leven. Dit was wie ze was en wie ze altijd al was geweest.
Max liet uit het niets een enorme zwarte boog verschijnen. Met haar vel gekleurde ogen hield ze hem scherp in de gaten, terwijl ze zo bewegingloos mogelijk boven het strand bleef hangen. Kleine rook wolkjes ontsnapten uit haar neusgaten op het moment dat hij de pijl op Mia richtte. Op datzelfde moment veranderde Salina van gedaante, de uitgemergelde zwarte hond rende met een noodvaart haar richting op en begon rondjes te rennen. Nadya besloot haar voor nu te negeren. Mia’s veiligheid was belangrijker dan die van haarzelf en op dit moment was Max en de pijl die los schoot uit zijn boog een grotere bedreiging. Razendsnel dook Nadya omlaag en met haar lichaam schoot ook haar temperatuur omlaag tot diep onder het vriespunt. Het wat niet iets dat gecontroleerd gebeurde, maar wel iets wat goed uitkwam. IJzige vlammen welden op uit Nadya’s keel, met een zacht gekletter viel de bevroren pijl enkele centimeters voor haar op het bevroren zand.
Nu de dreiging van Max voor een seconde verminderd was, liet Nadya haar aandacht naar Salina gaan. Die nog steeds als een bezetenen rondjes aan het rennen was. Met een doffe dreun landde Nadya op het strand, waardoor dat zand rondom haar dat nog niet bevroren was, bevroor. Hopelijk was de kou genoeg om Salina te vertragen, zodat ze een beter idee zou krijgen van waar ze nu precies was en haar gericht aan kon vallen.
Tag: Max & Salina Nadya negeert Salina. Na een duikvlucht omlaag bevriest ze de pijl, ook de grond rondom haar bevriest en dit wordt verergert wanneer ze land. Nu gaat haar aandacht naar Salina.
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME za okt 28, 2017 9:20 pm
May you be in heaven half an hour before the devil knows you're dead.
Het voelde zo goed om de diepe smaak van bloed op zijn tong te proeven. Het zorgde ervoor dat zijn greep enkel steviger werd zodat hij meer kon proeven. Hij wist hoe gevaarlijk het was, maar het lukte niet om alles nog onder controle te houden. Voor het zeemonster was het vast beter dat hij uiteindelijk weer boven water moest komen om adem te halen, anders had hij niet zo snel losgelaten. Wanneer hij eenmaal weer boven kwam nam hij dan ook een grote hap lucht terwijl hij naar het slagveld keek. Het zorgde er enkel voor dat zijn hart sneller ging kloppen. Er hing al een hevige bloedgeur in de lucht en hij wilde erop af gaan. Zijn ogen gleden over alle studenten en zijn tong schoot enkele keren uit zijn mond om het allemaal beter te proeven. Bijna was hij vergeten over het zeemonster en wilde hij gewoon op de rest af gaan, zich daar gaan moeie en daar ervoor zorgen dat enkele aan hun einde kwamen. De beet in zijn staart bracht hem weer naar de realiteit en snel draaide hij zijn kop sissend om, maar hij was te laat om in het hoofd van het zeemonster te bijten, want al snel zat hij voor even in de lucht.
De Basilisk vloog toch een eind naar achter voordat hij weer in het water belanden. Het was niet zo diep dat hij volledig onder water verdween, enkel wanneer hij pas weer neerviel. Gelukkig brak het water zijn val. Wanneer dat hij zijn kop weer optillend schudden hij deze hevig heen en weer om het water van zich af te krijgen voordat hij zich groot maakten. Een luide sis kwam diep vanuit zijn keel en het was angstaanjagend om te zien. Zijn amberkleurige ogen keken naar het zeemonster. Hij hield er al lang geen rekening meer mee dat hij moest oppassen om niet recht naar haar te kijken. Het kon eindigen in haar dood of ze zou in een diepe coma belanden waar ze nooit mee uit kwam, maar dat maakte hem allemaal niet meer uit. Zijn gedachten stonden alleen nog maar gericht op aanvallen en uitschakelen op welke manier dan ook. Bloed liep uit de wonden aan zijn staart waar de tanden hem beet hadden genomen, maar het leek hem helemaal niet te deren. Hij kroop gewoon weer vooruit op het zeemonster af dat weer op het land zat. Eenmaal dat hij dicht genoeg was schoot hij weer vooruit, maar vlak voor hij zou bijten schoot hij naar links, als een schijnaanval. Met zijn kaken wijd open beet hij naar haar hals, één van de gevaarlijkste plekken en dat wist de Basilisk maar al te goed. Hij wilde voor het moment zo graag het bloed op zijn tong proeven.
TAG Valkje Hij laat een luide sis horen dat bijna iets weg heeft van een brul, kruipt het water weer uit en doet dan een schijnbeweging naar Valkyrie door eerst recht op haar af te schieten en nadien te wisselen van kant en langs de zijkant aan te vallen. En hij begint wat controleprobleempjes te krijgen
if this whole thing goes sideways and we both end up there, Meet me at the bar. I'm buying.
THANKS
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411
Character Profile Alias: Víkingr Age: 1250 Occupation: Wilde bosbewoner
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo okt 29, 2017 7:19 pm
Het was niet te onderschatten hoeveel ervaring Valkyrie had met oorlogen, hoewel er ook veel was veranderd. Daarbij had ze nog niet eerder tegen een Basilisk gevochten, maar ze had wel inzicht. Het maakte haar gevaarlijk en het was ook te merken dat Lawrence zijn controle verloor, wat ze beide even gevaarlijk maakte. Daarom ging het er ook zo hard aan toe. Ze had gewacht tot hij bijna bij het strand was, maar niet helemaal, om hem te verrassen. Soms was het beter om even de tijd te nemen om de volgende aanval in te zetten. Focus terughalen en harder terugkomen. Het werkte wel want het lukte haar makkelijk om de slang weg te slingeren, terug het water in. Uit woede had ze een brul laten horen om hem te laten weten dat hij beter bang kon worden, want ze was boos en ze zou geen genade hebben. Het leek alsof ze zelfs gromde maar je kon haar alleen zwaar horen ademen. Adrenaline ging door het grote lichaam heen en dat was lang geleden. Toch verloor ze geen controle aan het beest, maar ook niet aan Mira. Ze bleef voor haar vechten.
Haar ruwe huid gleed over het zand heen en terwijl ze wachtte. Lawrence moest zich ook laten horen, nadat hij neer was gekomen in het water. Hij vond het ook vast niet leuk. Ze wist toch goed om hem niet aan te kijken, voor de zekerheid, dus ze hield hem zijdelings in de gaten. Wanneer de lang weer op haar afgleed zette ze zich schap. Ze trok haar nek in zodat ze die sneller naar voren kon laten schieten en haar vinnen werden het zand ingezet. De hoorntjes op haar hoofd werden agressief naar achteren getrokken en haar tanden werden ontbloot. Gelijk wanneer de slang ook naar voren schoot om haar nek te pakken, schoot zij ook vooruit. Zijn tanden brachten alleen meer schade aan dan die van haar, maar Valkyrie had meer grip door haar vinnen. Lawrence had deze niet en op het gladde zand zou hij vast wel een beetje grip hebben, maar lang niet zoveel als haar. Ze begon hem dan ook met haar sterke nek heen en weer te schudden, ondanks dat dit de wond bij haar ook groter trok. Ze wilde bij hem ook meer schade aanrichten. Uiteindelijk begon ze meer druk toe te passen om hem naar de grond te drukken. Hier gebruikte ze haar grote lichaam mee door op hem te springen. Vrij agressief beet ze hem meerdere keren om meer schade te brengen..
/Tag: Lawrence /Ze bijt hem ook maar gebruikt haar lichaam om hem heen en weer te schudden, en uiteindelijk richting de grond te drukken/
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo okt 29, 2017 9:43 pm
oh my love, my love we got years and years of fighting over nothing HELP ME LAY THESE WEAPONS DOWN
Van op een afstandje had Jacob staan toekijken. Hoe de mutanten met elkaar in gevecht waren geraakt. Natuurlijk had hij haar ook gezien. Maar hij wilde zich er buiten houden. Dan kon hij meer betekenen voor de rest dan dat hij zich fysiek in de strijd zou mengen. Het was niet dat hij onvoorbereid was gekomen. In zijn hand balanceerde een bijl, en een tweede was aan zijn riem bevestigd. Over zijn rug hing een zwaard. Als iemand door de rangen heen brak, dan zou hij zich best kunnen verdedigen. Voor nu liet hij zijn mutatie zijn werk doen. Hij probeerde zoveel mogelijk situaties tegelijk te beïnvloeden. De kans dat er iemand gewond raakte verkleinen, in beide partijen. De kans dat er een aanval miste vergroten. Erg lang zou hij dit niet kunnen volhouden though, en er zouden sowieso dingen langs zijn grip heen glippen.
Er was iets wat de vechtende mutanten misten. Inzicht van een afstand. Met dat inzicht kreeg hij uiteindelijk door dat de bron van al deze ellende ook gewoon op het strand stond. Sommigen deden een poging die aan te vallen, maar ze werden te snel weer afgeleid door hun persoonlijke gevecht. Langzaam vormde zich een plan in zijn hoofd. De enige die iets of wat kans maakte om bij de blondine te komen, was zijn liefdesrivaal, Lawrence. Als hij eenmaal voorbij Valkyrie raakte, was alleen de draak in de lucht nog groot genoeg om hem tot een halt te brengen. En die leek ook bezig genoeg met haar twee tegenstanders.
Het was ineens zo duidelijk. De reden dat hij hier naar dit eiland was gekomen. Dit was het moment, wist hij, vanaf hij zijn plan duidelijk had gevormd. Als in een trance tilde hij zijn bijl op, veranderde zijn uiterlijk naar dat van Ebbe en liep tussen de vechtende mutanten door naar de twee monsters bij de waterkant. ”Valkyrie!” Riep hij, luid genoeg zodat ze hem zou kunnen horen. In zijn stem lag een uitdagende toon. ”Je wilt me zo graag dood? Kom dan! Maar we doen het op onze manier”, Vervolgde hij, sprekend in hun moedertaal. Om zijn woorden kracht bij te zetten, gooide hij zijn bijl richting haar. Hij mikte niet op haar, maar gooide zo dat het wapen een paar meter voor haar in het zand terecht zou komen.
Als ze toe zou happen, dan maakte hij een kans. Een kleine, maar toch meer dan dat hij het zou moeten opnemen tegen het zeemonster. Hij hoopte dat zijn uitdaging, zijn verschijning en het vertrouwde wapen genoeg zou zijn om haar terug te brengen naar haar mensen vorm. Ondertussen richtte hij zich tot de grote slang, al keek hij hem niet recht aan. Zijn blik bleef ook half op Valkyrie gevestigd, zodat hij een mogelijks onverwachte aanval zou zien aankomen. ”Pak hun leider”, Zei hij tegen Lawrence, hopend dat hij zo slim zou zijn om in te zien dat dit het beste plan was.
Tag: Valkyrie & Lawrence daagt Valkyrie uit, vraagt Lawrence om achter Mira aan te gaan
Valkyrie Skalksdóttir
Class 4
Aantal berichten : 411
Character Profile Alias: Víkingr Age: 1250 Occupation: Wilde bosbewoner
Onderwerp: Re: [PLOT] ENDGAME zo okt 29, 2017 10:50 pm
De tijd die ze zichzelf had gegund had ze volledig benut om energie op te sparen. Lawrence daarentegen moest weer een stukje naar de kant zwemmen. Zijn aanval was snel maar Valkyrie had het zien aankomen en kon even snel terug reageren, deze keer ook een stuk agressiever. Ze gebruikte haar hele lichaam in de hoop hem naar de grond te drukken en de overmacht te krijgen, waarbij ze meerdere keren haar tanden in zijn vlees zette. Nu wilde ze het eigenlijk af gaan maken. Geen fratsen meer, doorzetten. Hoewel.. Dit ging niet helemaal volgens plan. Plotseling hoorde ze iemand haar naam roepen, een bekende stem. Snel was er een reactie te zien in het zeemonster, haar blik werd meteen gericht op de jongen. ”Je wilt me zo graag dood? Kom dan! Maar we doen het op onze manier” Riep hij uitdagend en zonder het eigenlijk echt door te hebben verzwakte haar grip op Lawrence volledig. Ebbe had haar aandacht getrokken en gezien ze meer haat voor hem voelde, bleef hij haar aandacht krijgen. Ze drukte Lawrence een beetje aan de kant en brulde luid naar de jongen op het strand.
Hij had haar een bijl toegegooid, en zij wist meteen wat hij daarmee bedoelde. Valkyrie was er vrij zeker van dat ze van hem kon winnen, en wilde ook van hem winnen dus ze wilde maar al te graag op zijn aanbod ingaan, maar was het wel handig? Als zeemonster kon ze hem in een klap verslaan. Langzaam bewoog het zeemonster richting Ebbe en liet ze een laag geluid horen dat klonk als een soort grom. Het leek even alsof ze de bijl voorbij zou gaan maar precies bij die plek veranderde ze toch. Het was haar ego waar hij op in aan het spelen was, en ze zou de uitdaging aannemen, wetend dat ze zou winnen. Ze pakte de bijl vast en schoot meteen zijn kant op in een aanval.
Hij was haar ultieme doelwit en ze zou zich zeker niet inhouden. Niet dat ze dat bij Lawrence wel deed want ze had sowieso geen controle, maar bij Ebbe ging het makkelijker. Het feit dat ze geen controle had maakte eigenlijk niets meer uit. Vanuit haar sprint sloeg ze krachtig met haar bijl naar Ebbe, genadeloos. Deze zou hij nog wel kunnen tegenhouden als hij snel was, maar het zou zijn balans misschien wel kunnen raken. Ze wist niet hoeveel hij nog in staat was om te vechten, of hij de viking manier niet verleerd was, maar daar zou ze zo achter gaan komen. Hoewel het bij Valkyrie ook wel niet meer was zoals het was geweest, het was tenslotte lang geleden. Veel dingen wist ze nog en de tactiek was ze niet verleerd. Met sierlijke zwaaien kwam ze telkens weer op hem af in een aanvallende beweging. Ze wist wel dat hij haar geen pijn wilde doen dus veel zorgen maakte ze zich niet..
/Tag: Lawrence & Jacob /Ze laat Lawrence los zodra ze Jacob hoort die eruit ziet als Ebbe. Ze pakt de bijl en begint viking style met hem te vechten/
