Meet the ursus [Taylor]

”Drievoudig turnkampioene?” Devon keek kort grijnzend achterom waardoor er een pluk van haar blonde haren in zijn mond kwam en hij een blehhh-beweging met zijn lippen moest maken voordat hij verder kon praten. (Niets zo onaangenaam om babbelen met haar in je mond). ”Da’s mooi, ook redelijk handig.” Hij keek weer voor zich en greens in zichzelf. Oh, die dubbelzinnige opmerkingen, zou hij het dan nooit afleren? Neen.

Hij voelde hoe de achterzijde van haar voet over zijn buik, meer naar omlaag streek en hij grinnikte kort terwijl hij de stenen wand omhoog sprong met haar op zijn rug. Zo, dus ze wou hier een potje gaan staan uitdagen? Het enige wat hij kon doen was dan ook op zijn beurt haar rokje omhoog houden toen ze van zijn rug af gleed. ”Pervert?” herhaalde hij haar woorden, gespeeld verontwaardigd. Hij kon zich niet lang in zijn rol houden en begon zachtjes te lachen. ”Noem het: ‘Eerlijk is eerlijk’.” hij knipoogde haar lachend toe. Haar poging om hem een boks in zijn maag te geven was wel oprecht.. schattig? Poor Taylor, als ze harder had doorgeslagen had ze waarschijnlijk haar hand meer bezeerd dan dat ze hem pijn gedaan had. ”Kom vechtersbaasje, voor dat je weer verdwaald.” zei hij en greep haar hand om haar in de juiste richting te begeleiden. Nee, hij was niet van plan om haar nog eens kwijt te spelen. Anderen zouden ‘gewoon’ verdwalen in dit bos, maar Taylor zou in staat zijn om daarbij ook nog eens om het leven te komen. Hij rolde lachend met zijn ogen terwijl ze achter hem aan huppelde en haar gele rokje vrolijk op en neer deinsde. On-ge-looflijk.

Terwijl ze door het - zeker in Taylors ogen – sprookjesachtige bos liepen, luisterde hij aandachtig naar haar verhaal. Bleek dat haar ouders veel tijd aan andere dingen te besteden hadden in plaats van hun dochter. Ergens vond hij het wel een beetje zielig, maar anderzijds had het haar ook gemaakt tot het prachtige individu dat ze nu was. Blij, bijna té blij met de kleinste dingen die ze kreeg of zag. Devon was er bijna zeker van dat als hij haar een bosmadeliefje plukte, ze tot in de wolken kon springen. ”Het zijn die avonturen en herinneringen die je moet koesteren. Nu begrijp ik maar al te goed waarom de gitaar zo belangrijk is voor je” bevestigde hij haar woorden en trok kort zijn mondhoek omhoog voordat hij weer voor zich uit keek. Taylor stoof weg toen ze de plek herkende en het gaf hem even tijd om in zijn eigen gedachten terug te trekken. De enige herinnering die hij van zijn ouders had was één enkele foto. Alle andere spullen waren met de jaren mee kwijt gegaan, wat niet verwonderlijk was als je in zijn positie verkeerde. Een jongetje van vijf dat om het half jaar in een ander gezin geplaatst werd, het kon gewoon niet anders dan dat er spullen verloren gingen. Taylors blije stem deed hem opschrikken en een oprechte lach kwam weer op zijn lippen te staan. ”Verlies hem maar niet meer uit het oog.” wierp hij haar plagerig toe en trok haar nog wat dichter tegen zich aan toen hij een knuffel van haar kreeg. Soms was ze echt té cute voor woorden. Hij liet kort zijn hand over haar rug glijden voordat hij haar weer los liet.

Devon moest een hand voor zijn mond slaan om zijn lach in te houden toen haar maag begon te brommen. ”Zeker dat jij geen berenshapeshifter bent in plaats van ik? Want zo te horen zit daar een aardig beest in verscholen.” Hij liet zijn hand voor zijn mond wegzakken en keek haar met zijn stralende glimlach aan. In zijn oren klonk het immers velen maren feller dan dat het voor haar zou klinken. ”How about you” Devon sloeg zijn armen over elkaar en keek haar met een scheve grijns aan. ”Wat is dat nu voor een vraag?” Hij stapte op haar af en streek met zijn duim over haar wang om het vuile plekje wat er hing weg te vegen. ”Ik heb altijd honger.” Hij klopte enkele malen met vlakke hand op zijn gespierde buik voordat hij met zijn hoofd in de richting van de school gebaarde. ”En met wat wil mevrouw het liefste haar maagje vullen?” vroeg hij haar als een ware ober terwijl hij voorzichtig de gitaardoos van haar over nam en zijn arm rond haar schouder legde. Zij aan zij liepen ze weer richting het schoolgebouw en Devon hield zijn ogen zowel op de grond voor hem als op die voor Taylor gericht. Het zou hem niet verbazen als ze over het minste grassprietje dat verkeerd zat zou struikelen.

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦ ♦ ♦

In ripped up jeans got to rule the world

I HAD THE TIME OF MY LIFE, WITH YOU LONG, LONG LIVE ALL THE WALLS WE CRASHED THROUGH HOW THE KINGDOMS LIGHTS SHINED JUST FOR ME AND YOU AND I WAS SCREAMING LONG LIVE ALL THE MAGIC WE MADE EN BRING ALL THE PRETENDERS I'M NOT AFRAID SINGING, LONG LIVE ALL THE MOUNTAINS WE MOVED I HAD THE TIME OF MY LIFE FIGHTING DRAGONS WITH YOU AND LONG, LONG LIVE THE LOOK ON YOUR FACE AND BRING ON ALL THE PRETENDERS ONE DAY, WE WILL BE REMEMBERED ----------------------------------------------

Het vooruitzicht dat ze haar gitaar terug zou hebben maakte haar nog gelukkiger dan ze normaal was. Zelfs het verhaal over haar ouders kon de sfeer niet verpesten en dus knikte ze enthousiast bij de woorden van Devon. Ze bleef langs hem lopen, tot ze op de open plek waren bij haar gitaar en ze er veel te blij op af liep. Eerst gaf ze de gitaar een knuffel, daarna Devon. Je mocht zeggen wat je wilt, maar hij was wel vriendelijk en heel erg fysiek aantrekkelijk natuurlijk, maar dat ging ze hem niet aan de neus hangen. "Dat was ik ook niet van plan," Murmelde ze tegen zijn borst. Nu ging ze haar gitaar echt niet uit het oog verliezen.

Haar maag had duidelijk genoeg van het bos en wou eten, want hij liet boos van zich horen. ”Zeker dat jij geen berenshapeshifter bent in plaats van ik? Want zo te horen zit daar een aardig beest in verscholen.” Lachend vormde ze van haar handen klauwen en gromde ze zo overtuigend mogelijk. "Ik laat mijn innerlijk wild dier niet zo vaak ontsnappen, alleen misschien in bed," Dat laatste zei ze op een samenzwerende fluistertoon met pretlichtjes in haar ogen. Wat Devon kon, kon zij natuurlijk ook. Maar blijkbaar was het ook omgekeerd, want haar gitaardoos werd van haar overgenomen en een warme arm lag plots als een boa constrictor om haar schouders. "Nu heb ik eigenlijk wel zin in popcorn, warme chocomelk en een zalige film," Bekende ze, terwijl ze haar voeten ophief om over een omgevallen boomstam te stappen, "En marshmallows, heel veel marshmallows," Knikte ze, waarna ze met een zacht sprongetje over de boomstam sprong. Als gevolg van haar jarenlange ballet en turnervaring, strekte beide benen zich automatisch in de lucht en daarna lande ze gewoon zachtjes terug op haar voeten. Glimlachend keek ze op naar de jongen naast haar, "Karlie heeft trouwens nog wat van haar overheerlijke koekjes gebakken! Dus ik stel voor om bij mij te komen kijken?" Plus hun koelkast en snoepjesvoorraad was altijd heel goed aangevuld én ze had cozy kleren nodig om film te kijken. In het vuile, gele rokje dat ze nu aanhad zou het echt niet lukken.

Toen ze op het plein aankwamen, nam Taylor het hef in eigen handen en gaf ze Devon geen keus meer. Ze nam de arm van haar schouders en pakte in plaats daarvan zijn hand om hem vervolgens door de gangen te sleuren. In het voorbij gaan kwamen ze langs Karlie, die Taylor lachend met een opgetrokken wenkbrauw aankeek, terwijl Taylor gewon vrolijk zwaaide. "Dag Karlie!" Zong ze, toen ze haar voorbij gingen. "Dat was Karlie, mijn kamergenote en al veel te lang mijn beste vriendin," Verkondigde ze trots, terwijl ze achteruit liep om Devon aan te kunnen kijken bij haar uitleg. Daardoor liep ze bijna een andere mutant om die haar erg kwaad aankeek met een verse koffievlek op haar shirt. "Sorry!" Riep Taylor haar na, toen ze weer gewoon rechtdoor liep. Soms was ze gewoon iets te enthousiast.

Eenmaal bij haar kamer -waar in haar gouden handschrift Karlie & Taylor opstond- liet ze Devons hand eindelijk los. "Nu ga je het heiligdom betreden," Giechelde ze hem mysterieus toe, waarna ze de deur opende en zwierend op haar tenen bleef wachten, net zoals toen hij net terug veranderde van beer naar mens. Was dat serieus vandaag gebeurd? Dat leek eeuwen geleden!

"Do you mind als ik even iets anders ga aandoen?" Vroeg ze hem toen ze de kamer inliep. Direct na haar woorden liep ze door naar haar kast en trok ze verschillende laden open. "Moet je soms ook iets cozy hebben?" Lachte ze hem toe, terwijl ze voor zichzelf een veel te grote trui en hoge sokken pakte. Om te plagen pakte ze er een Victoria's Secret bh x, dito jogging x en dito trui x eruit om dat prompt naar hem te gooien. "Dat moet wel passen, niet?" Haar armen had ze gekruist voor haar borstkas en een glimlach sierde haar gelaat samen met een opgetrokken wenkbrauw. Het blauwe niemendalletje dat ze hem had toegegooid was, net zoals de andere kleren, een van de vele dingen die ze had gekregen van Karlie of Victoria's Secret zelf. Karlie was daar lang model geweest en samen met Taylor hadden ze drie shows mogen doen. Of ja, Taylor mocht drie shows enkele liedjes brengen waarop de modellen dan paradeerde. Het waren de hoogtepunten van haar leven geweest om samen met Karlie de catwalk te veroveren. Het zou haar voor eeuwig bij blijven. Karlie daarin tegen had wel wat meer shows mogen lopen en dan niet alleen voor Victoria's Secret.

We are the Kings and the Queens
You traded your baseball cap for a crown.

Devon keek haar met een opgetrokken wenkbrauw aan toen ze opeens haar beste imitatie van een beer nadeed. ”Wát was dat?” proestte hij toen uit en zijn ogen knepen automatisch samen tot geamuseerde streepjes. ”Als je wil kan ik dat innerlijk wild wat bijschaven, want ehh.. Het lijkt wel alsof het wat verbetering kan gebruiken. Aan innerlijke teddybeer hebben we niet zo veel.” Way to go Devon, subtiel hoor. Al was het niet alleen hij die van die uitdagende uitspraken deed, Taylor haarzelve kon er ook aardig wat van. ”Misschien alleen in bed.” de woorde galmde nog steeds na in zijn hoofd en hij moest onwillekeurig weer grijnzen erdoor. God, die meid was gek. ”Popcorn, warme chocomelk, een zalige film en veel marshmallows?” herhaalde hij haar woorden vragend en liet kort zijn wijsvinger tegen zijn lippen rusten. ”Hmmm, ik weet het zo niet hoor.” Hij keek opzij naar Taylor en trok een bedenkelijke frons op zijn wenkbrauwen, alsof hij helemaal niet mee instemde met haar idee. ”Just kidding.” wierp hij haar toen plagend toe, want natuurlijk kon hij niet lang in zijn rol blijven als ze hem met haar puppyoogjes aankeek. ”Klinkt geweldig. Alleen als ik warme melk met honing in de plaats mag van chocomelk!” Sommige van zijn berentrekjes liepen echt op hem over, zelfs als hij in zijn menselijke vorm was. ”Die koekjes maken het er alleen maar beter op.” Tevreden grijnsde hij haar toe en ondersteunde haar bij haar vele balletsprongen die ze maakte om bomen te ontwijken. Gewoon eroverheen stappen ging ook hoor. Maar het was dan niet voor niets Taylor die aan zijn zij liep. Met een vrolijke fonkeling in zijn ogen keek hij regelmatig opzij.

Naarmate ze dichter bij de school kwamen – en Taylor duidelijk opnieuw de weg kende – had Devon geen andere keuze dan haar te vollen. Plotsklaps had ze hem bij zijn hand genomen en loodste hem een weg doorheen de gangen, duidelijk richting de gang van de meisjesslaapkamer, die tegenover die van de jongens lag. ”Dag Karlie!” Whut? Devon keek verbaasd op naar een blond meisje dat hen passeerde. Hij wierp een blik over zijn schouder en keek haar nog even na. Damn, er leek gewoon geen eind te komen aan die lange benen van haar. Pas toen Taylor haar uitleg had gedaan over het feit dat dát haar kamergenote en beste vriendin was, keek hij haar weer aan. ”Taylor pas op!” riep hij nog en trok zachtjes aan haar arm om haar te doen opzijgaan, maar het was al te laat. Het meisje haar hele trui hing vol met koffie die ze over zichzelf had gestoten toen Taylor tegen haar opbotste. Het was een – in Devon zijn ogen – een hilarisch tafereel en vrijwel meteen weerklonk er een luide, ongepaste lach over zijn lippen. Het koffiemeisje werd er alsmaar bozer van en was tot stilstand gekomen. Net toen ze aanstalte maakte om iets te zeggen, zette Devon zijn beide handen in de onderrug van Taylor en stootte haar voorzichtig voor zich uit. ”Rennen!” Zij aan zij liepen ze door de gang en lieten het koffiemonster ver achter hen. Nog steeds nalachend kwam hij tot stilstand bij een deur, die met goud bedekt was. ”Ahzo, het heiligdom.” Hij trok nieuwsgierig zijn wenkbrauwen op en sloeg zijn armen over elkaar voor zijn borst. ”The place where the magic happens.” fluisterde hij er nog geheimzinnig achterna voordat hij weer begon te grijzen.

Devon liet zijn ogen in het rond gaan doorheen de kamer van Taylor en Karlie en hij moest toegeven dat het er ongeveer zo uit zag als dat hij zich had voorgesteld. Het was meer als overduidelijk dat hier twee op en top girlie-girls samen verbleven. ”Do you mind als ik even iets anders ga aandoen?” Devon keek Taylor grijnzend aan en liet zichzelf op een van de bedden ploffen, waarvan hij niet wist of het van Karlie of Taylor was. Niet dat het in zijn ogen iets uitmaakte, maar bon. ”Do you mind if I watch?” voegde hij er speels aan toe en leunde achterover waarbij hij op zijn ellebogen steunde. Hij liet zijn ruwe handen over het zachte dekbed gaan en keek er kort naar omdat hij verbaasd was door de zachtheid ervan. ”Moet je soms ook iets hebben?” Devon had zijn volledige focus gevestigd op het deken en opende loom zijn mond om te antwoorden. ”Nee, voor mij..” Maar hij kon zijn zin niet afmaken. De kledingstukken vlogen hem om de oren en geschrokken keek hij op naar Taylor, die lachend aan haar kast stond. ”Dat moet wel passen, niet?” Devon trok verbaasd een wenkbrauw op en schudde zachtjes lachend met zijn hoofd. ”Taylor please.” greens hij haar toe en nam een van de dingen in zijn handen, wat tot zijn grootste verbazing een bh bleek te zijn. Zijn zachte lach ging over in een luide, veel heftigere lach en Devon liet zich achterovervallen op het bed, waardoor hij zachtjes op en neer bouncte. ”What am I supposed to do with thát?” Hij kroop weer rechtop zodat hij op het bed zat in plaats van lag en hield de bh met een van de bandjes voor hem, alsof het iets vies was. ”Denk niet dat ik nood heb aan ondersteuning van mijn borsten hoor prinses.” Om de beurt spande hij zijn borstspieren op en keek haar uitdagend aan. ”Maar misschien kan ik het wel zo gebruiken…” Devon legde de bh over zijn hoofd en bedekte beide ogen ermee, waardoor hij er als een veel te groot insect kwam uit te zien. ”Wel ideaal als slaap-verduisterings-masker.” Nog steeds lachend haalde hij het ding weer van zijn hoofd en keek Taylor aan. ”Of hoe jullie het ook mogen noemen dan.” Het was iets typisch meisjes, en Devon kende de echte benaming er niet van. Hij nam de bh met beide bandjes vast en spande het ding tussen zijn twee handen, om het vervolgens op die manier richting Taylor te schieten. ”Ik denk dat ik jou dat liever zie dragen hoor. En trouwens, ik wil Victoria haar geheim helemaal niet weten” Hij raapte ook de twee andere kledingsstukken van het bed en keek geamuseerd ernaar. Hier zou hij nóoit van zijn leven in geraken. Laat staan dat hij het zou willen.

Oh cherie amour, pretty little one that I adore ♦