Nothing can stop these lonely tears from falling [&Dante]

Dante had echt de indruk dat het beter ging met Lorise. Voor nu dan. Hij hoopte dat de rebound niet te erg zou zijn tbh. Hij vond haar best aardig, hij wou haar niet nog meer in het verdriet duwen dan ze nu al zat. Maar voor nu was ze vrolijk, en dat was toch al iets, of niet? Ze durfde zelfs over zijn liefdesleven praten. Niet dat dat zo eeuwig interessant was, maar het was al een stap in de goeie richting? Want als hij liefdesverdriet had, dan wou hij zo’n onderwerpen juist vermijden. Met plezier vertelde hij daarom over zijn summerfling met Sam. Bang om daar voor uit te komen, was hij zeker niet.

“Hmm je weet maar nooit he? Soms heeft liefde onverwachtse wendingen” Zei ze er op, en hij knikte. "Dat is zeker", Stemde hij in. Soms leuke en soms minder leuke tho. Hij was ook wel zo tactisch om niet naar haar situatie te vragen, want daar wou ze waarschijnlijk niet over nadenken. In plaats daarvan luisterde hij naar haar woorden en gaf er zijn eerlijke mening over. Ze schoot er door in de lach, maar dat vond hij niet erg tho. “En hoe maak ik het onderscheid tussen een man en een jongen?” Vroeg ze nog wat lacherig, en nu schoot hij in de lach. Hij gaf haar een knipoogje. "Size matters", Grapte hij, waarna hij opnieuw in de lach schoot.

"Nee nee, grapje, ik weet niet, je merkt snel het verschil als je ze naast elkaar zet tho", Zei hij schouderophalend. Hij kende Roméo niet echt, maar een man zou niet zomaar zijn babe achterlaten op een eiland zonder nog om te kijken. Het gesprek ging naar mutaties, wat een verrassend onderwerp, maar wel een logische. Al snel kwam hij er achter dat zijn mutatie eigenlijk niet zo veel verschilde op een bepaald punt. “Jaa” Stemde ze vrolijk in. “Toch ben jij zo slim geweest om het nooit te gebruiken, hoe heb je dat ooit voor elkaar gekregen?” Vroeg ze, en hij haalde opnieuw zijn schouders op.

De jongen nam nog een koekje voor hij antwoord gaf. "Ik was er niet zo mee bezig, en ergens is het flirten voor mij even belangrijk als het hebben van de relatie", Antwoordde hij. "En waar ik vandaan kom, was het ook een soort wedstrijdje tussen de jongens. Niet persé om meisjes te kwetsen hoor, maar ja, je snapt het wel", Zei hij terwijl hij even zijn hand door zijn haren haalde. Hopelijk ging ze nu niet kwaad zijn, omdat hij eigenlijk wel met liefde speelde en tja, dat vond zij misschien niet zo leuk om te horen.

Happy on the outside

Broken on the inside

Een echte vrolijke Lorise kon niet ophouden over liefde. Zelfs nu, wanneer liefde de oorzaak was van haar verdriet. Haar wereldje verwoest door hetgeen waar ze voor leefde. Maar het stopte haar niet van enthousiast zijn voor anderen. Sowieso, het ging toch om Dante? Zolang ze het maar niet over haar toestand zouden hebben dan was het goed. Dat begreep hij ook wel. Hij had iets gehad wat hij beschreef als een summerfling. Waarop Lorise zei dat liefde altijd onverwachtse wendingen kon nemen. Zo kon het dat het de zonneschijn en zomerkriebels waren die hun bij elkaar hadden gebracht, en dat het echt verder niks was. Of dat er stiekem meer speelde dan dat. Tja dat was aan het lot. "Dat is zeker" stemde Dante in. Ze knikte nog even en maakte daarna ergens een opmerking over haar kleine probleem. Dat jongens bij haar zoiets hadden van: Aaaah zij is dat liefdesmens! Ren voor je leven! Lorise vond dat wel jammer soms. Dante noemde dat het verschil tussen jongens en mannen, wat Lorise echt grappig vond. Want zelf kon ze dat niet onderscheiden? "Size matters" zei hij. Ze grinnikte weer even, hij maakte een grapje toch? "Nee nee, grapje, ik weet niet, je merkt snel het verschil als je ze naast elkaar zet tho", zei hij vervolgens, oke ze begreep het nog steeds niet maar ach. Ze schudde haar hoofd en lachte even. “Ik hoop dat ik het dan zal zien” zei ze om aan te duiden dat er nog niks van snapte.

Dante had een mutatie waarmee hij emoties kon beinvloeden, hij kon dus ook ongeveer hetzelfde als haar. Maar hij had het nog nooit gedaan. Waar ze dus niet veel van begreep. Ze wist dat het handiger was om niet te gebruiken maar Lorise had heel veel verleiding niet kunnen weerstaan. Helemaal terug in Denver, als ze dan uit ging en er was een jongen met een knap gezicht en ogen waar elk meisje bij flauw viel. Dan liet ze hem flauwvallen bij het zien van haar ogen. Misschien was het ook een stukje onzekerheid, het idee dat niemand voor haar zou vallen als ze haar mutatie niet gebruikte. Haar ouders hadden het ook sterk afgeraden en gehoopt dat ze er van zou leren als ze weer iemand achter liet die ze niet meer kon zien. Omdat ze dan had gekozen voor een wat uren vol liefde in plaats van proberen iemand te winnen zonder mutatie. Ze wilde best weten hoe dat bij Dante was gegaan. "Ik was er niet zo mee bezig, en ergens is het flirten voor mij even belangrijk als het hebben van de relatie" was zijn uitleg. Hmm ja, was dat voor haar ook maar ook zo geweest. "En waar ik vandaan kom, was het ook een soort wedstrijdje tussen de jongens. Niet persé om meisjes te kwetsen hoor, maar ja, je snapt het wel" zei hij en ze keek even opgewekt. Oh! wat was dat nou weer? “Wedstrijdjes om meisjes?! Foei Dante” zei ze even met een frons. Omdat ze het wel eens had meegemaakt, eerst een geweldig gevoel krijgen omdat ze dan dacht dat iemand echt met haar stond te flirten. Maar het dan later bleek dat het ging om een wedstrijdje. “Dat is spelen met een meisje haar gevoelens” zei ze er zacht bij.

outfit

code by *anna.

Blijkbaar was zijn uitleg toch te ingewikkeld. Oh well, in zijn hoofd klopte het wel? Hij wist goed genoeg dat hij vroeger ook een player was geweest, het was pas toen hij Olivia had leren kennen dat hij pas echt begreep waar liefde om ging. Iemand die het serieus met je meende en je niet in de steek liet en die het beste voor je wou. Tot ze uiteindelijk zijn hart had gebroken door weg te gaan. Zichzelf op de eerste plek zetten zonder te denken aan de consequenties. Hij zou het nog niet eens zo heel erg hebben gevonden als ze een zangcarrière wou nastreven, maar ze had hem gewoon zomaar uit haar leven gezet, in plaats van het met hem te doen.

Uitzoeken hoe ze het konden combineren, eventueel. Ze was gewoon vertrokken en sindsdien had hij bijna niks meer van haar gehoord. "Misschien begrijp je het nu niet, blame het op mijn zwakke uitleg, maar op een dag ga je weten wat ik bedoel", Stelde hij haar gerust. Tot zover zijn pogingen om het haar duidelijk te maken.

Waarom hij zijn mutatie nooit had gebruikt om een meisje verliefd op hem te maken. Goeie vraag. Momenteel zou hij dat niet doen omdat hij dan dezelfde gevoelens zou krijgen. En dan was alles fake. Hij zou probably een relatie kunnen forceren met iemand door puur en alleen haar emoties onder controle te houden, maar dat leek hem maar idioot. Liefde moest vanzelf komen. En het flirten zelf, dat vond hij gewoon leuk. Daar had hij geen mutatie voor nodig. “Wedstrijdjes om meisjes?! Foei Dante” Zei ze, waarbij ze even fronste. “Dat is spelen met een meisje haar gevoelens” Vervolgde ze zacht.

Kijk, dat had hij wel kunnen verwachten. "I know, maar ik ben niet bepaald een jongen die zich op een relatie stort. Daten en flirten hoort er gewoon bij in mijn ogen?" Verdedigde hij zichzelf. Je moest elkaar toch eerst leren kennen voor je een relatie kon aangaan, of niet? "En het is Italië, weet je wel, meisjes komen niet naar clubs om er een jongen te vinden die een relatie met hen wil", Grinnikte hij. Nope, zo’n jongens vond je niet in de uitgaansbuurten en dat wisten die meisjes ook goed genoeg.

» Bored to tears. [Met Alec]
» › everything is lonely, like everybody else
» you and me is more than lonely nights
» Don't stop doing what you're doing
» Don't stop me now|| open