Mistakes were made

Het was nu een paar dagen geleden dat hij was gearriveerd en hij had nu al besloten dat dit de domste fout ooit was die hij had gemaakt. Er was niemand die hij kende, iedereen was raar en had vage krachten, net als hem, en hij werd er alleen maar stik chagrijnig van dat overal waar hij kwam mensen waren. Letterlijk geen enkele plek was verlaten genoeg voor hem om stilte te ervaren en zich alleen te voelen. En dan kwam dan ook nog die vage persoon bij die hem had lopen sms'en. Oliver had geen idee hoe diegene aan zijn nummer kwam en waarom, maar het was verschrikkelijk irritant geweest en hij was er alleen maar chagrijniger van geworden. En toen kwam ook nog eens die afspraak die hij had gemaakt met die vage persoon. Oliver had niet eens een klein idee wie het kon zijn, laat staan of het een man of een vrouw was. Hij had er geen zin in en eigenlijk wilde hij ook helemaal niet gaan. Maar afspraak was afspraak en stiekem was hij wel een beetje nieuwsgierig naar wie deze persoon kon zijn. Dus liep hij nu maar met zijn telefoon in zijn handen richting het cafetaria, voor de duizendste keer aan het checken wat de tijd was en of hij op tijd zou zijn. Dat was wel duidelijk want tegen de tijd dat hij aankwam waren er nog maar weinig mensen die zaten te eten. Mooi zo, werd het wat makkelijker om die persoon eruit te halen. Bijna allemaal zaten ze in groepjes, dus Oliver verwachtte niet dat de persoon er al was. Hij gooide wat salade en wat aardappels op zijn bord en slofte vervolgens naar een lege tafel om daar te gaan zitten en kauwend op een paar sla blaadjes zijn telefoon te checken. Misschien zou die persoon nog afmelden. Maakte voor Oliver niets uit, hij was er al en hij had vrij veel honger, dus de persoon moest er maar genoegen mee nemen dat hij al was begonnen met eten.

Zijn telefoon was reuze interessant. Vlak voordat hij naar het eiland was gegaan had hij maar een nieuwe gekocht voor de zekerheid. Hij wilde niet dat drugstypetjes of andere vage personen achter hem aan gingen en vervolgens op dit eiland terecht kwamen, alleen voor hem. Oliver zag dat niet bepaald zitten en had met alle liefde zijn vorige telefoon het kanaal in gegooid met simkaart en al. Niet dat er leuke foto's, spelletjes of andere gezellige herinneringen opstonden. Nee, dat ding had al een paar maanden kuren gehad en hij was blij dat hij er eindelijk vanaf was. De rest van zijn geld had hij maar uitgegeven aan zijn medicatie, zoals hij het wilde noemen maar hij had nooit iets voorgeschreven gekregen, en iets wat leek op comfortabele kleding, maar die had hij in zijn kast gegooid zodra hij een kamer toegewezen had gekregen en er eigenlijk niet meer naar gekeken. Wat maakte het uit. Kleding was kleding. Blijkbaar had de persoon met wie hij had afgesproken er wel over nagedacht. Oliver legde zijn telefoon weg toen een rode dame tegenover hem kwam zitten en hij slikte zijn laatste sla-blaadje door. Oke, ze was mooi om te zien. En blijkbaar had ze onthouden dat hij had gezegd dat hij het niet erg had gevonden als ze in een bananen-pak zou komen. Het was nu geen bananen-pak, iets waar Oliver heel blij om was, maar het was nog steeds grappig dat ze eraan had gedacht. Een flauwe grijns sierde zijn lippen, die even snel weer vervaagde. Ze stelde zich voor als Tatiana en als Hayden en Oliver ging er van uit dat de eerste naam haar alias moest zijn. 'Oliver.' Stelde hij zich op zijn beurt voor, niet eens de moeite doen om zijn hand uit te steken en hij stopte zijn telefoon in zijn kontzak, zodat hij daar tenminste niet door afgeleid werd. Oliver trok een wenkbrauw op toen ze flauw hun afspraak een date noemde. Hij ging er van uit dat ze niet verwachtte dat hij hoffelijk haar eten zou halen of dit ook als een date beschouwde. Want dit was gewoon een domme fout die hij had gemaakt. Na deze ontmoeting zou hij haar gewoon negeren net als de rest en doen alsof er niets aan de hand was. 'Gelukkig is dit geen date.' Zei hij en om zijn woorden kracht bij te zetten prikte hij een stukje komkommer aan zijn vork en stak die vervolgens in zijn mond om het weg te kauwen. Ze moest nu niet meteen teveel van hem gaan verwachten. Want dan mocht ze zelf ergens haar komkommer gaan prikken.