Queen of the Playground [&Allen]

Wren was weer voorspelbaar onvoorspelbaar. Het was toch ook gewoon onvoorstelbaar hoe impulsief agressief de meid was. Maar Allen moest er maar gewoon mee leren leven, net als met het feit dat ze hem met een te gekke sprong omver had geworpen. Bedankt voor de zandbak, god. Nu was het enkel zand in zijn rossige haren en geen bloed en een spontane dood. Dat zou nog eens een anticlimax zijn geweest. ‘‘Itsa me~’’ mario, was zijn eerste reactie, met een lach van hier tot Tokyo. ‘‘Ik dacht er nog over een kopietje te sturen en zelf lekker thuis te blijven, maar dan was je dwars door me heen gedonderd.’’ Ha, dat zou wel intens grappig zijn. Maar again, te grote anticlimax. Daar deed hij het niet voor. Hij pakte liever meteen groots uit.

Wren was in een worstelbui zo te zien, want ze drukte hem venijnig hard in een knuffel. De liefde was voelbaar in zijn ribben. Allen wilde haar zo veel vertellen, want hij had haar al een paar dagen niet gezien wow. Maar eerst had zij, logischerwijs, nog een berg aan onbeantwoorde vragen. ‘‘Oh, ha, ik was vergeten om m’n telefoon op te laden dus ik kon alleen m'n ma nog even een berichtje sturen,’’ legde hij uit, waardoor het besef tot hem door drong dat hij zijn broer ook nog in het ongewis had gelaten. ‘‘Misschien moet ik Charles ook maar eens appen straks..’’ Oopsie. Ach, Charlie was zijn vergeetachtigheid wel gewend. Wren vroeg zich af hoe hij hier gekomen was en dat was een episch verhaal, dat niet makkelijk in één zin samen te vatten was. Maar omdat hij zeker wist dat Wren niet het geduld had om daar naar te luisteren momenteel besloot hij het kort te houden. ‘‘Gepakt? Je weet toch dat ik daar veel te geweldig voor ben. Nee, ik heb ze gevonden, toen ik op het dak van de school ging staan en het schoolhoofd trakteerde op een lazershow.’’ De bekende glinstering verscheen in zijn ogen toen hij terug dacht aan het moment waarop hij een gigantische middelvinger had laten verschijnen met knipperende lichtjes. Prachtig. Dat Wren dit meesterwerk had moeten missen was best jammer. ‘‘Nadat ik zo publiekelijk bekend had gemaakt dat ik een mutie was mocht ik ook komen.’’ Dom en effectief, precies zijn stijl.

Allen hupste de zandbak uit en klopte zichzelf even af. Schommels, oeh. In het voorbijgaan van Wren’s zitplaats gaf hij een flinke ruk aan de ketting van haar schommel, zodat ze scheef heen en weer zou slingeren. ‘‘Dat zou niet tof zijn, nee. Team Terror werkt beter. En bovendien, wie moest er dan gratis drank voor je regelen?’’ Grijnzend plofte hij op de schommel neer en ritste hij zijn rugtas open. Daaruit viste hij een oerIerse fles Baileys Irish cream tevoorschijn. Toen hij de tas op de grond liet vallen werd ook het hoofdje van een pluizige lichtblauwe teddybeer (welke een t-shirt droeg met de opdruk ‘I’m with stupid’) zichtbaar. ‘‘Oh en dat,’’ gaf hij aan met een duivelse grijns, terwijl hij de dop van de fles los draaide. ‘‘Het was zo schattig dat ik meteen aan jou moest denken.’’

Wren vatte de meest waarschijnlijke reactie van zijn familie weer eens goed samen. Toch zat ze op 1 vlak fout. ‘Neejoh, dan zouden ze toch helemaal niet weten waar ik was, domkop.’ Het was een wonderlijke gave van de jongen om zulke bijnamen liefkozend te laten klinken. ‘Maar ik heb mam nog wel laten weten dat ik naar ‘murika – fackyeah – ging voor een ultiem school aanbod, dus dat komt wel goed.’ Toch? Dat klonk als 10/10 communicatie. Echt, zodra hij gesetteld was zou hij ze bellen, mailen, onderspammen met foto’s van dit eiland dat er way too epic uit zag. Daarmee vergeleken viel hun vervallen achterbuurt school totaal in het niet. Wren gaf aan dat het bereik hier nogal wishy washy kon zijn, waar Allen zich wel wat bij voor kon stellen. ‘Ja, had je me niet even kunnen mailen ofzo? Met een routebeschrijving? Ik was de weg compleet kwijt vanaf het vliegveld.’ Hij was compleet vergeten dat hij haar helemaal niet op tijd gewaarschuwd had van zijn komst. Konden de rijkaard mutanten bazen hier niet gewoon een eigen zendtoren neer zetten? Hij zag de top mutanten echt als een soort maffia, tja, wat wilde je ook met de negatieve media aandacht van de laatste tijd.

‘Komt goed. Reconstructie, maar dan nog groter, beter en met meer lazers. Eén ding kan ik wel vast verklappen,’ gaf hij aan, met een middelvinger die hij parmantig in de lucht stak. ‘Die was voor het schoolhoofd.’ Op de schommels vervolgden ze hun gesprekje. Zoals altijd vlogen er veel opmerkingen heen en weer, een bijstander zou gemakkelijk de draad kwijt raken, maar voor Allen was het zo logisch als 1 maal 1 = 2.  

Op haar smeekbede trok hij de fles plagerig terug uit haar bereik. ‘Ik dacht dat je voor mij leefde en de drank een bonus was,’ plaagde hij haar, al kwam deze opmerking te dicht bij flirten, iets wat hij bij Wren altijd probeerde te vermijden omdat het zo goddamn awkward was en hij het niet wilde verpesten bij zijn coolste vriendin.  Hij hief lachend zijn handen op toen Wren de pijl op hem richtte. ‘Nee, nee, dat shirt was juist wat mij aan jou deed denken!’ Gauw toverde hij drie kleine shotglaasjes uit de lucht, die hij vulde met drank. Ietwat wiebelig werden twee van de glaasjes naar Wren en Tedster toe gestuurd. ‘Cheers, matey.’ Shots shots shots.

Hij luisterde geïnteresseerd naar haar uiteenzetting over de school en andere avonturen. Een heleboel schoot door zijn hoofd, maar de gedachtemaalstroom stopte even toen hij de naam van zijn identieke wederhelft hoorde. Ohja. Hij krabde zich achter zijn oor en beet op zijn lip. Waarom hij Charlie achtergelaten had? ‘Ach, de school was toch poep. Daar had ik nooit mijn eindexamen gehaald, eerlijk is eerlijk. En ik..’ Kuch kuch, gauw schonk hij nog een shotje in en sloeg die achterover en trok haar shotglaasjes naar zich toe om te refillen. Zo, kijkt U eens aan madam, dubbele drankjes voor haar. Even wat moed indrinken en Wren’s aandacht verslappen. Ze was soms net een bloedhond als het om insinuerende opmerkingen ging. ‘Ik- Ik en Charles waren gewoon benieuwd naar de mutie school, dus ik ben alvast gekomen om de boel te verkennen, weetjewel. Hij komt vást nog wel, als ik hem eenmaal laat weten dat ik hier gestrand ben.’ Goed verhaal, lekker kort.

Hij draaide rondjes om zijn as, wat makkelijk ging met zo’n schommel. Hierdoor draaiden de kabels van de schommel zich in elkaar, steeds strakker.  ‘Zeg me asje-asje-asjeblieft dat je haar hebt gezegd dat Karma een bitch is,’’ smeekte hij haar. En anders, wat nog niet gebeurd was kon altijd nog komen. ‘En anders houden we de feestjes gewoon op mijn kamer – wacht, hoe krijg ik een kamer?’ Lol, waar was het orientatie materiaal als je het nodig had. Onbezorgd trok hij zijn voeten omhoog zodat hij rondjes begon te draaien. ‘Anders crash ik wel bij jou, he, plek genoeg in zo’n groot bed met zo’n klein meisje.’ Zodra hij uitgedraaid was hief hij de fles Baileys vragend op. 'Meer?'