Onderwerp: Your room, your rules. [Ivy] wo apr 06, 2016 9:48 pm
.Always live before you die.
Hij lag languit op zijn bed, één van zijn studieboeken lag open op zijn borst en hij draaide zijn gsm langzaam rond in zijn hand. Zijn gedachten waren mijlenver en totaal niet bij de chemietaken die hij had in te studeren. Het was ook niet zijn natuurlijke manier van studeren, normaal zat hij onderuit gezakt op zijn bureaustoel en kon hij zich echt concentreren. Maar het was zijn dagje gewoon niet, hij was te snel afgeleid en zijn zintuigen extra geprikkeld. Hij had alleen totaal geen idee hoe dat kwam en het frustreerde hem. Lupos was stil, alles was stil en hij was precies te actief om stil te zitten en te studeren. Daarom was hij op zijn bed gaan liggen, het schijnt dat andere omgeving een betere invloed op je kon hebben dus was hij maar drie meter opgeschoven van zijn bureau naar zijn bed. Maar het hielp niet, hij bleef nog steeds met zijn gedachten bij thuis, in Londen. Hij had net de brief van Camille terug gehad en hij zat waarschijnlijk te denken wat hij zou moeten terug schrijven. In ieder geval, ze was niet boos en iedereen was oke dus dat was een goed ding voor hem.
Wat ook niet hielp waren de sms’en van Ivy. De laatste keer dat hij haar had gezien in het bos had hij de controle haast verloren en hij vond het verdomd jammer dat het was gebeurd. Maar was ze nu allemaal stuurde zette hem aan het denken. Ze kende waarschijnlijk meer van weerwolven dan hij deed, ze beweerde zelf dat ze een hulpmiddeltje had daarvoor. Niet dat hij het echt nog eens wilde proberen, toch, de verleiding was altijd groot bij iemand als Storm. Maar hij was vooral geïnteresseerd in wat ze wist. Ze had hem geen hoop gegeven maar het laatste wat ze stuurde had hem een beetje gerust gesteld. Hij was de eerste geweest die niet de controle was verloren bij het zien van haar, een vampier. Dus … dat betekende dat hij er nog niet zo slecht vanaf was als hij had gedacht? Het bracht eigenlijk meer vragen dan antwoorden dus toen hij haar vroeg wat ze momenteel aan het doen was kreeg hij meteen een uitnodiging om op haar kamer langs te komen. En dat was nu exact wat je niet aan een energieke Storm moest vragen, langskomen bij een verschijning als Ivy. Daarom had hij haar gestuurd dat ze zich zou moeten gedragen en was de tegenreactie simpelweg “my room, my rules.” Er verscheen gelijk een scheve glimlach op zijn lippen, eens zien naar die regels dan maar.
Hij kende met gemak zijn weg door het schoolgebouw, je zou eens moeten weten hoeveel keer Storm op bezoek ging bij anderen. Hij stak zijn handen diep in zijn zakken van zijn zwarte jeans en wandelde haast geruisloos door de gangen tot hij de desbetreffende kamer had gevonden. Hij klopte aan, beleefd zoals hij altijd was. Hij haalde zijn hand door zijn haar waardoor het er nog warriger ging uit zien als daar voor, maar warrig was de nieuwe sexy of niet? Toen ze de deur open deed kwam zijn trage charmante glimlach meteen aanzetten, hij kon zichzelf gewoon niet houden. ‘Ik kom niet binnen voor ik die regels van je weet.’ Viel hij gelijk met de deur in huis. Zijn ogen gleden kort langs haar lichaam, ze zag er nog steeds geweldig uit. Hij zette zijn lichaam tegen de deurpost, afwachtend naar die regels. Nu was hij wel benieuwd, ze kon gelijk verzinnen wat ze wilde, Storm zou bijna alles gehoorzaam opvolgen om wat antwoorden te krijgen op haar vragen en uiteraard … voor haar gezelschap …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] wo apr 06, 2016 10:13 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Met haar hoofd iets gekanteld keek ze naar het schermpje van haar telefoon terwijl ze haar armen boven zich strekte en snel een nieuw bericht terug typte. Hij vroeg waar ze op dit moment was, waarop ze antwoordde dat ze in haar kamer was en dat hij eventueel langs kon komen. Toen hij zei dat hij eraan kwam zuchtte ze een keer en zette ze het scherm uit, liet haar handen weer zakken en legde haar telefoon op haar buik. De brunette lag al een tijdje op haar bed en staarde nu naar het plafond, echt iets beters had ze niet te doen. De gordijnen van de kamer waren natuurlijk gesloten zodat er niet heel veel licht was, maar dat kon ze ook niet gebruiken als vampier. De schooldagen waarbij ze lessen moest volgen waren al erg genoeg, altijd zat ze in het donkere hoekje hoofdpijn te hebben omdat ze alsnog wel last had van de zonnestralen. Dus als ze het zelf in de hand had, zorgde ze er wel voor dat het donker was. Tevens kon je duidelijk zien welke helft van wie was. Op haar helft stonden standaard meisjes dingen, al was ze niet echt het type van roze en kittens. Die laatste misschien alleen om op te eten.. Snel zette ze die gorige gedachte uit haar hoofd, maar kon het niet laten om kort te grinniken. Nee, haar kant van de kamer zag er in elk geval een stuk minder rommelig uit dan die van Christophe. Een kant van de kamer die ze alleen betrad wanneer het nodig was: wanneer ze naar de badkamer moest en wanneer ze foto's wilde maken van een slapende Christophe die ze vervolgens op Instagram plaatste. Na nog eventjes zo gelegen te hebben kwam ze overeind en haalde snel een borstel door haar donkere haren heen, zodat het er niet meer uitzag als een net-uit-bed look.
Precies op het moment dat ze haar borstel met een zachte tik neerlegde op haar nachtkastje hoorde ze hoe er aan de deur geklopt werd. Ivy streek een lok haar achter haar oor en wandelde rustig naar de deur toe, opende deze en liet haar blik langzaam omhoog kruipen naar de persoon die zijn aankomst bekend had gemaakt. Ivy sloeg haar armen over elkaar heen en bleef in de kamer staan, die charmante grijns was op zijn gezicht verschenen vanaf het moment dat ze de deur had geopend. ‘Ik kom niet binnen voor ik die regels van je weet.’ Nu trok haar mond zich langzaam om in een geamuseerde grijns, hem aankijkend. Christophe ging haar echt doodmaken als hij thuis kwam in zijn kamer en de geur van weerwolf aanwezig was, want die zou nog wel even blijven hangen en vampieren hadden een sterk gevoel wanneer hun natuurlijke vijand in de buurt was geweest, maar dat was een latere zorg, want voor nu stond hij handsome in haar deuropening te wachten tot ze haar kamer regels zou vertellen. "You," zei ze terwijl ze de kamer in wees, "won't cross the line. Or Christophe will kill me." Met een serieuze blik keek ze hem aan, hij kon vast wel raden wat de grens was tussen het jongens- en meisjesgedeelte. Immers was hij zelf een jongen en herkende hij de slordige leefstijl vast wel. "En voor de rest, tweede regel, je vraagt niet meer wat de regels van mijn kamer zijn. Je zult het vanzelf wel merken als je een regel overtreed." Met een triomfantelijke blik keek ze hem aan. Mooie regel toch? Niet vragen naar de rest van de regels? Ondertussen draaide ze zich met haar rug naar hem toe en wandelde terug naar haar bed, waar ze weer op neerplofte en kort naar de gesloten gordijnen keek. "Oh, daar mag je ook niet aan komen trouwens." Kleine toevoeging, maar ze ging natuurlijk niet zeggen dat ze nog niet precies wist wat de regels waren. Tot nu toe had ze er al drie gemaakt, dat moest toch niet al te moeilijk zijn voor hem?
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 07, 2016 8:38 pm
.Always live before you die.
Ondanks dat hij nog niet eens aan haar kamer was aangekomen waren zijn zintuigen al in haar kamer. Hij volgde de vage geur die vampieren hadden zo door de gang naar de juiste kamer. Hij hoorde buiten de vele gesprekken in de kamer ook een borstel die door lang zacht haar gleed zoals dat van Ivy. Het was een vloek op vele momenten. Storm hoorde en rook bijna alles in zijn directe omgeving van twee kilometer, of goede dagen met gemak tot vijf kilometer. En hij kon het in geen enkel geval uitschakelen, hij kon het niet onderdrukken of temperen. Het bleef er gewoon en naarmate hij zich er meer op concentreerde werden de details enkel maar duidelijker. Dus ja, hij hoorde hoe ze haar haren borstelde nog voor hij aan haar deur verscheen en aanklopte. Het was niet hard om iemand te vinden, zeker niet voor Storm, zeker niet iemand als Ivy. Het laatste dat ze elkaar hadden gezien was het aardsdonker en zelf dan zag ze er bijzonder goed uit, wat zou het zijn met wat zwak middaglicht … op haar kamer dan nog wel. Dit kon op honderd manieren fout lopen en toch wandelde hij hier, aangetrokken door haar en aangetrokken door wat ze allemaal had geschreven in haar berichten.
Toen ze de deur open trok waren zijn ogen bijna ogenblikkelijk langs haar lichaam naar beneden gegleden, wel … ze droeg duidelijk veel minder dan die nacht, het maakte het er eerlijk gezegd niet helderder op in zijn hoofd. Zijn ogen gleden met zijn glimlach terug naar de hare waar hij meteen één van haar geamuseerde glimlach kreeg. Het liefst van al trok hij haar tegen zich aan om zijn lippen tegen de hare te drukken maar in plaats daarvan vroeg hij naar de regels om zichzelf zo een beetje af te leiden van het moment die nacht dat het net iets teveel was geworden. Niet dat ze niet konden doen wat ze daarvoor hadden gedaan, maar deze keer zou Storm zich gedragen of tenzij ze dat niet wilde. Het was haar kamer haar regels.
Zijn ogen gleden naar de denkbeeldige lijn op de grond. ‘Got it.’ Knikte hij gelijk, niet moeilijk om aan te houden. Wat zou hij trouwens zoeken op dat deel van de kamer als het zoveel interessanter kon worden op Ivy haar deel. ‘Ik heb geen interesse in andere vampieren op mijn dak,’ hij zweeg en wandelde de kamer binnen toen ze wat achteruit was gegaan en hem zo de uitnodiging gaf om binnen te komen. ‘Ik heb mijn handen al vol aan eentje.’ Hij wiebelde kort zijn wenkbrauwen en gaf haar nog een schaamteloze lange blik. Het was duidelijk dat de opgekropte energie er zat en hij dan ten volle begon te benutten. Het was ook het enige leuke dat er vandaag al was gebeurd, haar smsje van een tijdje geleden. Bij haar tweede regel gingen zijn wenkbrauwen kort afwachtend naar omhoog, hij knikte goedkeurend. ‘Waarom niet, anders is de pret er meteen vanaf.’ Merkte hij gladjes op terwijl zijn ogen haar kamerdeel rond hingen. Ja, het was alsof hij al haar duistere geheimen wilde leren kennen. ‘Ik had doodskisten en bloedzakjes verwacht.’ Zei hij doodserieus en nonchalant, hij keerde zijn hoofd naar haar en knipoogde. ‘Grapje.’ Prevelde hij geamuseerde. Ze liep terug naar haar bed en liet zich er neerploffen, knikte kort naar de gordijnen en zei dat hij ze niet mocht openmaken. ‘Geen nood, ik ben hier niet om je te vermoorden.’ Hij wandelde naar het bed toe, zette zijn handen langs weerskanten van haar hoofd, boog voorover zodat zijn lichaam het hare net niet raakte. ‘Je hebt mijn onverdeelde aandacht voor de tijd zijnde. Wat je er mee doet is aan jou, jouw kamer, jouw regels.’ Hij liet zijn hoofd wat zakken en keek haar aandachtig aan, knipoogde kort met een scheve geamuseerde glimlach op zijn lippen. ‘Je hebt me nieuwsgierig gemaakt.’ Merkte hij eerlijk op. Hij maakte aanstalling om zich terug van haar weg te duwen en recht te gaan staan, of tenzij ze hem zou tegen houden …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 07, 2016 9:26 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Vrijwel meteen nadat ze de denkbeeldige grens had aangewezen en had gezegd dat hij daar niet overheen mocht gaan, zei hij dat hij het snapte en dus niet zou doen. De brunette maakte een kort instemmend geluid toen hij zei dat hij liever geen andere vampieren op zijn dak kreeg, heel verstandig. Toen ze hem de ruimte gaf om binnen te komen liep hij naar binnen en ze liet de deur met een zachte tik dichtvallen. Net op het moment dat ze zich weer naar hem toedraaide maakte hij de opmerking dat hij zijn handen al vol had aan één vampier. Ivy kon het dan ook niet laten om hem kort een zoete glimlach te gunnen, voordat ze in de richting van haar bed liep. Hij vroeg waarom het een regel was dat hij niet naar de regels mocht vragen. "Omdat.. omdat sommige regels nog bedacht mogen worden." Het was een nonchalant antwoord, maar als hij serieus buiten had willen blijven wachten tot ze alle regels had bedacht dan had hij er morgen nog gestaan. De opmerking over doodskisten en bloedzakjes zorgde er echter voor dat ze over haar schouder keek, wenkbrauw opgeven. "De doodskisten zijn een fabeltje, de bloedzakjes heb ik veel te goed verstopt voor jouw wolvenneus." Vervolgens draaide ze zich weer om en liet zich neerploffen op het bed. Gelukkig had hij dus ook geen nood om de gordijnen open te trekken en haar te vermoorden, het was maar even dat hij het wist. Voor een kort moment had ze haar ogen gesloten, ze hoorde het toen ze hoorde dat hij zich opnieuw door haar kamer heen bewoog en kon hieruit opmaken dat hij haar kant op kwam. Ivy opende haar ogen toen het bed aan beide kanten van haar hoofd wat ingedrukt werd toen hij zijn beide handen aan weerskanten van haar hoofd plantte. Hij zei dat ze zijn onverdeelde aandacht had voor de tijd dat hij hier was, en dat ze zelf mocht weten wat ze ermee mocht doen, gezien het haar kamer en haar regels waren. Vanonder haar lange wimpers keek ze hem aan, ogen nog altijd in hun natuurlijke goud met groenige kleur. De warmte die van zijn lichaam af straalde was goed te voelen, zo dichtbij was hij weer op dit moment. Haar lippen waren niet helemaal samengeperst terwijl ze hem eveneens aandachtig aankeek, waardoor het wit van haar tanden een beetje te zien was. Maar toen hij zei dat ze hem nieuwsgierig had gemaakt perste ze haar lippen wel weer samen en tilde ze haar hand op, pakte de rand van zijn shirt vast zodat hij zich niet terug kon trekken. "Nu maak je mij ook nieuwsgierig," begon ze terwijl ze hem een onschuldige blik toewierp, "are you here to finish what you started?" Een ondeugende glimlach verscheen op haar gezicht, terwijl ze haar blik van hem africhtte en haar kamer in keek. "Oh nee, dat kon je niet aan." Het was duidelijk dat ze hem aan het teasen was, iets wat ze heel graag deed om eerlijk te zijn. Met een kleine grijns draaide ze haar hoofd weer terug naar hem, hem vragend aankijkend.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 07, 2016 9:57 pm
.Always live before you die.
Ze moest nog wat regels bedenken … daar kwam het op neer. Het was vast de eerste keer dat ze een weerwolf in haar kamer had gehad die er zo goed uit zag als Storm. En als er nog regels moesten gemaakt worden dan betekende het dat hij tot zover vrij spel had. Buiten het feit dat hij de gordijnen niet mocht open trekken en niet over mocht lopen naar het andere deel van haar kamer. Je zag duidelijk wie de properste was van de twee, net als je dat in zijn kamer duidelijk zag. Storm was netter dan Devon, met uitzondering van hun bureaus dan want daar lag er bij Devon niets op en bij Storm praktisch alles van schoolwerk en studieboeken. Een kamer zei veel over een persoon, die van Ivy gaf hij dan ook een grondige beurt met zijn ogen. Haar brutale eerlijkheid deed hem zachtjes grinniken. Doodskisten waren fabeltjes, daar had hij zijn antwoord zelf al op gegeven, het zou een beetje creepy zijn. Het bloed immers, hij ademde diep in terwijl hij bedenkelijk rond zijn as draaide maar hij rook geen bloed. ‘Goed.’ En dat meende hij. Zij dronken bloed om te overleven, Lupos werd erdoor gestimuleerd om te jagen. Dus het zou niet in hun voordeel spelen als hij het zou ruiken, wat hij helemaal niet deed. Dus zijn ogen gingen weer rond tot ze terug bij Ivy belandde die op het bed was neergeploft.
In dat simpele topje en die korte shortje waardoor hij het volle zicht had op haar bleke benen, armen, haar huid. Hij vond het al helemaal jammer dat hij zichzelf niet kon onderdrukken. Al was dat echt afhankelijk van dag tot dag. Hij wandelde naar het bed en zette zijn handen naast haar hoofd. Ze opende haar ogen en keek hem aan vanonder haar lange wimpers. Hij had haar ogen in het holst van de nacht niet goed gezien maar nu, met het kunstmatige licht en het zwakke schijnsel door de gordijnen, ze waren waanzinnig. Groen, met dat beetje goud erdoorheen. Hij bleef haar aankijken, beet haast bedenkelijk op zijn onderlip. Hij wilde zich recht stellen maar ze greep de rand van zijn T-shirt waardoor hij geen andere keuze had dan boven haar te blijven hangen. Hij plaatste zijn knie naast haar heup op het bed en glimlachte zachtjes op haar woorden. ‘Jullie dames zijn altijd nieuwsgierig.’ Merkte hij gelijk op. En het was zo, ze waren altijd nieuwsgierig, voor alles wat er rondom zich gebeurde. Bij haar vraag gleden zijn ogen langzaam af naar haar lippen en weer terug maar dat verpeste ze door hem te plagen, typisch. ‘En daar heb ik zo ongelofelijk veel spijt van.’ Bekende hij maar uiteindelijk, niet in gaand op haar geplaag want dat kende hij maar al te goed. ‘Maar we zouden niet willen,’ hij zweeg, bracht zijn lippen vlak voor de hare, amper vijf millimeter, de geamuseerde uitdagende blik in zijn ogen terwijl hij haar aan keek. ‘dat je kamergenoot binnen wandelt en je hier aantreft met een weerwolf.’ Hij drukte zijn lippen tegen de hare, gaf haar een trage, bijna plagende kus. ‘Want dat zou schande zijn.’ Hij trok zich een beetje terug en keek haar met een scheve grijns aan. ‘Ik wist dat ik hier spijt van zou krijgen.’ Merkte hij meer op voor zichzelf. Hij was hier in de eerste plaats op haar uit te horen over andere weerwolven, maar dit was haar niet uithoren dat hij deed, dat was gewoon niet kunnen weerstaan aan de drang …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] do apr 07, 2016 10:35 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Toen ze zijn shirt beet had genomen kon hij natuurlijk niet recht gaan staan. Hij zette zijn knie naast haar heup neer en zacht liet ze zijn shirt weer los, terwijl ze die hand ter hoogte van haar hoofd weer neerlegde, aan de andere kant van één van zijn handen. ‘Jullie dames zijn altijd nieuwsgierig.’ En dan was Ivy nog eens een extreem geval die alles wilde weten en haar neus maar al te graag in andermans zaken stak. Haar nieuwsgierigheid was iets wat al meer dan honderd jaar deel van haar was, een deel wat zeker niet zomaar weg zou gaan. Vervolgens begon ze hem weer wat te plagen, maar dat was gewoon een trekje wat iedereen die met haar omging maar zou moeten accepteren. ‘En daar heb ik zo ongelofelijk veel spijt van.’ Ivy kantelde haar hoofd een beetje en keek hem aan, zijzelf had er geen spijt van hoor. Er was immers niks ergs gebeurd, hij was niet veranderd en had haar ook niet gebeten. Dat was maar beter ook, want ze had geen idee hoe haar lichaam zou reageren op de beet van een weerwolf. Wie weet zou ze er wel ziek van worden, of nog erger, er aan doodgaan. Maar deze gedachtes vloeiden al snel weer weg toen hij verder ging met praten. ‘Maar we zouden niet willen,’ begon hij toen. Ivy keek hem nog altijd vanonder haar lange wimpers aan toen hij zijn hoofd opeens weer dichterbij liet komen. Hun lippen raakten elkaar bijna weer, ze kon zijn hart horen kloppen en voelde zijn warme adem tegen haar koude huid aan. Net zoals in zijn ogen was er in die van haar ook een uitdagende blik te vinden, eentje die hem uitdaagde om door te gaan ‘dat je kamergenoot binnen wandelt en je hier aantreft met een weerwolf.’ Voordat ze het wist had hij haar lippen tegen die van haar aangedrukt. Het was een trage, plagende zoen waar ze maar al te graag kort in mee ging. Ze bewoog haar kin een beetje omhoog toen hun lippen weer van elkaar afkwamen en ademde een keer hoorbaar uit. Haar ogen waren kort gesloten geweest maar openden zich nu weer. ‘Want dat zou schande zijn.’ Hij trok zich een beetje terug en de ruimte tussen hen in werd weer iets vergroot. De scheve grijns beantwoordde ze met een zoet glimlachje, een van haar specialiteiten. ‘Ik wist dat ik hier spijt van zou krijgen.’ Ivy bleef precies zo liggen waar ze lag en hield haar blik op hem gericht. "Een schande voor Christophe ben ik toch al, een kleine zonde meer of minder maakt voor hem toch niet uit," zei ze met een ondeugende grinnik. "Heb je er echt spijt van? Ik niet hoor." Met haar andere hand die de hele tijd in de lengte naast haar lichaam had gelegen ging ze nu kort door haar donkere haren heen, vond een lok en draaide deze wat rond tussen haar vingers. "Is dat alles wat je vandaag in huis had?" vroeg ze toen en trok een onschuldig pruillipje terwijl ze hem met haar mooie ogen aankeek.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 7:38 pm
.Always live before you die.
Het lukte hem … of haar, om het hele weerwolvenprobleem dat hij had simpel te maken. Normaal was hij niet zo’n risiconemer in situaties als deze, kortweg omdat hij zichzelf niet betrouwde. Maar bij haar lukte het hem haast om er grapjes om te maken, het hele weerwolven haten vampieren en omgekeerde-theorie was dan ook zo cliché dat het gewoonweg lachwekkend werd. Daarnaast waren ze er beide duidelijk van overtuigd dat ze het tegendeel konden bewijzen. Toch, Storm zei haar niet alles, grotendeels omdat ze niet dat soort connectie hadden zoals hij met Nadya en Kat wel had. Anderzijds omdat hij hun plezier niet wilde verpesten met zijn problemen. En dat had het eigenlijk al een beetje gedaan die nacht in het bos. Toen had hij er wel spijt van dat hij zichzelf niet onder controle kon houden, hij had er altijd spijt van, het zou beter voor hem zijn, beter voor dit hele eiland als hij zich buiten volle maan koest kon houden.
Dat er een kamergenoot was die kon terug komen maakte het eigenlijk allemaal wat spannender. Storm was er niet naar uit om zichzelf tot het uiterste te drijven maar ze liet hem geen keus, daarnaast was de verleiding net iets te groot ook. De uitdagende blik in haar ogen reflexeerde de zijne en toen hij haar koude lippen opnieuw tegen de zijne voelde vergat hij bijna waarom hij hier in eerste instantie was gekomen. Niet dat het er nu nog toe deed, ze konden het er achteraf over hebben. Ze beantwoordde zijn kus, ademde hoorbaar uit en hield haar ogen nog eventjes gesloten. ‘Ik zou gaan denken dat je me gemist hebt.’ Merkte hij geamuseerd op. Dat zou een primeur zijn, een vampier die een weerwolf mist. Toen ze begon te praten gleed zijn blik kort over zijn schouder naar het andere deel van haar kamer en dan naar de deur. Hij had een gevoelig gehoor, hij had de geur van de jongen al geroken dus hij zou het van veraf horen aankomen. ‘Oh jee, wat heb jij gedaan om een schande te worden voor je kamergenoot?’ Vroeg hij meteen geïntrigeerd. Zeker omdat haar kamergenoot ook een vampier was, moesten die op zen minst niet samen spannen, dikke vriendjes blijven enzo? Bij de vraag of hij er spijt van had volgde hij met zijn ogen haar hand naar haar haren, ze draaide een lok rond haar vingers. Storm had er geen moeite mee om deze houding een tijd lang vol te houden, het zou uiteindelijk voor haar ook te moeilijk worden om te weerstaan, ze waren namelijk zo dicht bij elkaar. Hij drukte zijn lippen kort onder haar oor in haar nek, zijn adem streek langs haar wang terug weg. ‘Ik heb er spijt van dat ik mezelf niet onder controle heb ja.’ Hij keek haar terug aan en glimlachte traag. ‘Voor de rest geen spijt.’ Opperde hij meteen. Bij haar onschuldige pruillipje en die even onschuldige woorden. Hij grinnikte zachtjes, boog een beetje door zijn handen zodat zijn lichaam het hare net wist te raken. ‘Het is afhankelijk van zijn stemming.’ Doelde hij naar de weerwolf. Hij had de wolf wel wat gegund afgelopen dagen en Lupos was vandaag ook bijzonder stil, dus misschien zouden ze kunnen verder werken waar ze die nacht in het bos waren gestopt. ‘Afwerken denk ik niet dat zou lukken maar verder zetten,’ zijn stem dreef weg en hij keek haar aanlokkend alvorens hij zich afduwde en de ruimte drastisch vergrote. ‘Maar uiteraard, jouw kamer, jouw regels, ik zal me gedragen.’ Daagde hij haar knipogend uit…
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 8:18 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Ik zou gaan denken dat je me gemist hebt.’ Een duidelijke fake glimlach kwam op haar gezicht terwijl ze hem aankeek, hij mocht willen dat ze hem gemist had. "Denk lekker verder," zei ze en wuifde hem weg met haar hand. Toch verdween het gemaakte glimlachje al snel en grinnikte ze kort. Oh dear, dit ging nog wat worden zo. ‘Oh jee, wat heb jij gedaan om een schande te worden voor je kamergenoot?’ Terwijl ze wat met een lok tussen haar vingers draaide keek ze naar het plafond van de kamer. "Hij was niet bepaald blij toen ik voor de deur stond om hem te vertellen dat 'ie een kamergenoot kreeg. Ik denk dat ik een slechte eerste indruk heb gemaakt." Ze schudde kort haar hoofd en zuchtte. "Not that I care. Hij is.. apart." De kans om nog verder door te praten over Christophe kreeg ze niet, want ze voelde hoe zijn lippen kort tegen de huid onder haar oor aan kwamen. De brunette sloot kort haar ogen en voelde zijn warme adem tegen haar wang aan komen, het liet haar kort rillen, waar ze niks aan kon doen omdat haar lichaam er gewoon op reageerde. ‘Ik heb er spijt van dat ik mezelf niet onder controle heb ja.’ Dat was inderdaad heel jammer, want de vorige keer hadden ze hun momentje moeten staken omdat zijn beestachtige kant het niet zo'n goed idee had gevonden. ‘Voor de rest geen spijt.’ De ander boog zich wat dichter naar haar toe waardoor ze zijn warme lichaam tegen haar koude huid voelen, en ze kon niks anders dan hem aankijken. ‘Het is afhankelijk van zijn stemming.’ Hopelijk voor hem was Lupos dan in een goede stemming vandaag. ‘Afwerken denk ik niet dat zou lukken maar verder zetten,’ zei hij waarna de ruimte tussen hen in een stuk groter werd. ‘Maar uiteraard, jouw kamer, jouw regels, ik zal me gedragen.’ Inderdaad, haar kamer, haar regels. Een kleine grijns verscheen rondom haar rode lippen terwijl ze zich overeind duwde en kort met haar hand door haar haren heen ging. Omdat hij de ruimte tussen hen in vergroot had kon ze niets anders dan naar hem toeschuiven zodat ze de warmte van zijn lichaam weer kon voelen. "Nieuwe regel.." mompelde ze zacht terwijl ze zich naar hem toe boog en haar zachte lippen in de buurt van zijn mondhoek tegen zijn gezicht aan drukte, waarna ze wat verschoof naar zijn kaaklijn en haar hand ondertussen op zijn arm legde. "Je mag zelf één regel bedenken." Met twinkelende ogen keek ze hem aan, hiermee kon hij letterlijk alle kanten op gaan. Opnieuw drukte ze haar lippen zacht tegen zijn kaaklijn aan, waarna ze haar ogen oprichtte en hem vragend aankeek.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 9:10 pm
.Always live before you die.
Ze ontkende het niet, ze bevestigde het ook niet maar in zijn ogen was ontkennen, of een opmerking geven als die van haar ook voor een deeltje bevestigen. Zou ze hem gemist hebben, hunkerend naar datgene dat ze toen niet had gekregen? Storm was haar in ieder geval niet vergeten, grotendeels omdat ze zo’n oogverblindende vampier was waar zelf de films nog iets van konden leren. Maar had hij haar gemist … er was veel in tussentijd gebeurd dat hem had afgeleid. Vorige keer had hij voor een volle maan gestaan en nu was er eentje gepasseerd, dus het zou enkel maar positief zijn voor hen. Hij had geur in de gangen vaag wel opgesnoven, en dat had hij voor een seconde aan haar gedacht maar voor de rest … er was teveel in tussentijd gebeurd waar hij geen tijd had om aan andere dingen te denken dan zichzelf, of liever, de weerwolf. ‘Ik geef mezelf wel de illusie dat je me gemist hebt.’ Knipoogde hij, alsof hij het moeilijk had om dat te doen.
Toen ze over haar kamergenoot begon keek hem haar met een kleine glimlach aan. Aha, het typische scenario, een kamergenoot die er geen kamergenoot bij wilde, zo was het altijd wel eens. Storm kon immers nooit niet klagen over de zijne, het was als een broer in de buurt hebben. ‘Dat probleem heb ik nooit gehad.’ Gaf hij gelijk toe. ‘Maar, zonde, heeft hij je al eens zien staan met het licht aan?’ Vroeg hij haar plagerig. ‘Want voor mij hoeft het licht niet aan te staan om,’ zijn stem stierf een beetje toen hij zijn lippen onder haar oor zette, zijn warme adem langs haar kaak te laten gaan waardoor ze kort rilde. Er verscheen iets zelfgenoegzaam in zijn ogen, zie, ze had hem gemist. De hele tijd, bij elke beweging die hij maakte, bleef ze hem aankijken met die uitdagende twinkel in haar ogen. De uitdager dat hij kon zijn trok hij zich terug, liet haar haast hunkerend achter. Maar het duurde slechts enkele seconden of ze schoof alweer dichter naar hem, terug op zoek naar de hitte die hij van nature altijd uitstraalde. ‘Dat is snel.’ Merkte hij meteen op toen ze aankondigde dat er een nieuwe regel was. Ze drukte haar lippen tegen zijn mondhoek, langs zijn kaaklijn. Storm keek geïntrigeerd naar de muur toen ze verder ging, waarna zijn ogen gelijk terug naar de hare gleden toen ze hem aan keek. ‘Je laat mij één regel kiezen?’ Herhaalde hij haar woorden. Het was moeilijk voor hem om zich te concentreren als ze zo dichtbij was. ‘Dat al je andere regels niet meer tellen misschien.’ Ze had haar lippen al terug tegen zijn kaaklijn gedrukt, Storm snoof de geur in van haar haren terwijl hij geamuseerd haar reactie daarop afwachtte. ‘Waarom hebben we eigenlijk regels nodig?’ merkte hij zachtjes op, fluisterend haast. Hij draaide zijn hoofd en drukte zijn lippen iets hartstochtelijker tegen de hare, drukte haar terug de matras. De vingers van zijn ene hand vlochten zich door haar lange donkerbruine haar terwijl zijn andere hand de afstand tussen hen in net groot genoeg hield…
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 10:00 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Ik geef mezelf wel de illusie dat je me gemist hebt.’ Hem echt gemist? Wie weet. Het was niet zo dat ze als een verliefd meisje met een potlood achter haar oor, kin op de palmen van haar handen en een bloemetjesjurkje aan in de klas zat, denkend aan de ene persoon waar ze naar verlangde. Ivy was niet echt zo'n typetje, al dat overdreven meisjesachtige gedoe was ze wel ontgroeid in deze harde wereld. Ook kon ze prima zelf overleven, ze had geen familie meer want die waren allemaal al uitgestorven, dus ze was wel gedwongen om op haar eigen benen te staan. Ze had geen familie nodig, ze had geen vriendje nodig, zelfs vrienden waren iets wat niet noodzakelijk was. De laatste honderd jaar had ze een hele hoop mensen zien komen en gaan in haar leven, elke band die ze opbouwde was tijdelijk. En daarom was ze iemand geworden die de neiging kreeg om dat soort dingen snel op te geven. "Je zegt het goed, een illusie." Met een zoete glimlach keek ze hem aan, nee meneer de grote boze wolf. Je zou toch eerst echt met wat beters moeten aankomen voordat dat zou gebeuren.
Alles wat in het bos was begonnen leek zich gewoon voort te zetten in haar verdonkerde slaapkamer. ‘Dat probleem heb ik nooit gehad.’ Natuurlijk had hij dat niet, niet met iemand die een persoonlijkheid als Devon als kamergenoot had. ‘Maar, zonde, heeft hij je al eens zien staan met het licht aan?’ Ivy grinnikte kort en knikte een keer kort met haar hoofd. "Hij vond het zelfs zo geweldig om er wat zonlicht bij te gebruiken. En dat laat wel merken, dat hij me echt niet zo mag." Wie weet mocht hij haar wel, maar het was gewoon een asshole van hier tot de maan en terug. Een beetje een eenzaam individu, net zoals zij was geweest voordat ze op Genosha Island was gekomen. Maar nu ze hier toch was, kon ze er maar beter uithalen wat erin zat, right? Ze had een lichaam waar ze zich niet voor hoefde te schamen en gezien ze deze leeftijd voor altijd zou behouden, er waren maar weinig redenen waarom ze niet wat meer met anderen op zou kunnen trekken.
Er was een nieuwe regel. ‘Dat is snel.’ Haar mondhoeken trokken lichtjes omhoog na deze reactie en ze drukte haar rode lippen zacht tegen zijn mondhoek aan, plagerig. Vervolgens ging ze naar zijn kaaklijn, waar ze wat bleef hangen. ‘Je laat mij één regel kiezen?’ De brunette maakte een instemmend 'hmhm' geluidje en keek hem ondertussen vragend aan. ‘Dat al je andere regels niet meer tellen misschien.’ Nou, alles behalve die regel dan, want de paar regels die ze in het begin had opgesteld waren toch zeker wel de golden ones, die mochten echt niet overtreden worden. Want dan werd ze morgenochtend namelijk wakker met een boze Christophe, of werd ze helemaal niet meer wakker, want dat was natuurlijk ook nog een optie. "Dat is misschien niet zo'n goed idee.." fluisterde ze zachtjes terwijl ze haar lippen nog een keer kort tegen zijn onderkaak aan drukte en haar hoofd vervolgens iets terug trok zodat ze hem beter aan kon kijken. ‘Waarom hebben we eigenlijk regels nodig?’ vroeg de ander toen op een zachte toon. Voordat ze het wist had hij zijn hoofd opnieuw haar kant op gedraaid en drukte hij zijn lippen hartstochtelijk tegen die van haar aan. Voordat ze het wist had hij haar naar achteren gedrukt zodat ze met haar rug op het matras kwam te liggen. Zijn handen gingen door haar lange, donkere haren heen en Ivy reageerde meteen door haar ene hand om zijn hals te slaan en de ander kort door zijn warrige haren te laten gaan. "Well, we don't need them.." zei ze nadat ze haar lippen kort van die van hem af had gehaald. "Only the two golden rules then, niet over de lijn en gordijnen dicht." Een onschuldige blik was nog kort in haar ogen te zien voordat ze opnieuw haar lippen gepassioneerd tegen die van hem aan drukte.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 10:36 pm
.Always live before you die.
Een illusie, Storm nam daar wel genoegen mee. Hij was zelf nog hard aan het kauwen over wat Nadya had gezegd over de kans dat hij onsterfelijk was … en het was een idee dat hem niet zinde. Ivy was dat, al meer dan honderd jaar dus ze moest waarschijnlijk veel meer gezien hebben in de wereld dan enkel Londen en dit eiland. Zoals ze het zelf had gezegd, hij was niet de eerst weerwolf die ze had tegen gekomen, maar wel de eerste waarmee ze het zo ver kon drijven als nu. Ze had hem gezegd dat alle weerwolven aanvallend hadden gereageerd op haar, haar liever aan stukken wilden scheuren dan in de buurt te willen zijn. Dus hij begon te twijfelen over hoe menselijk hij wel nog was … want uiteindelijk kon hij dit, in haar buurt zijn. Hij had geen drang om anderen te verscheuren of tenzij een week voor volle maan. Dus misschien was hij er nog niet zo erg aan toe als hij zelf dacht, al had hij negentien doden om dat tegen te spreken. Maar goed, Ivy had iets gezegd dat hem misschien ergens aan het denken zette. Misschien kwam het wel nog allemaal goed, met de juiste hulp en de juiste middelen. Misschien kwam er weer een beetje hoop opflakkeren, misschien …
Haar kamergenoot leek een beetje eenzaam, zoals ze het zei. Maar het was gemeen, zelf Storm zou dat nooit doen, gordijnen open trekken voor een vampier. Maar nu vroeg hij zich grotendeels ook af waarom hij het zou doen als hij het zelf ook was. Zijn wenkbrauwen gleden even bedenkelijk naar boven. ‘Heeft hij geen last van het zonlicht?’ Vroeg Storm zich luidop af. Want ja, er waren verschillen in weerwolven, waren was dat er niet bij vampieren. ‘Wel in ieder geval. Hij weet niet wat hij mist en wat hij niet wil neem ik gewoon.’ Knipoogde hij charmant. Hij kon het nooit laten, zeker niet nadat hij zes maanden lang geen enkele vorm van contact had gehad, niet met vrienden en als zeker niet met de dames. Dus hij moest een beetje inhalen wat hij had gemist. Christophe, het zou een naam zijn die hij zou onthouden, hij wilde die kamergenoot ooit wel ergens eens spotten. Als hij tenminste niet voor Storm’s kamerdeur zou staan omdat het hier zou gaan ruiken naar wolf.
Die ene regel moest een goede zijn, maar er was niet iets waar Storm meteen kon opkomen anders dan de andere regels afschaffen. Maar daar zou ze het waarschijnlijk ook niet mee eens zijn. En ze keurde die regel ook meteen af door te zeggen dat het niet zo’n goed idee was. Hij ging wel nog eentje vinden, of geen natuurlijk. Dat was meteen ook een optie. Hij drukte haar terug in de matras, ze sloeg haar hand rond zijn hals en hij voelde meteen de kou die haar aanrakingen met zich meebrachten, en het maakte hem iedere keer weer aan het huiveren. Toen ze haar lippen voor een kort moment van de zijne haalde gleden rustte de zijne tegen haar wang, hij glimlachte gelijk om haar woorden. ‘Niet over de lijn en gordijnen dicht,’ knikte hij gehoorzaam. ‘Zoals ik zei, ik ben hier niet om je te vermoorden.’ Prevelde hij alvorens ze haar lippen terug tegen de zijne aandrukte. Ze had hier even veel zin in als hem, zoveel was duidelijk. Hij voelde zijn hartslag als een raket de lucht in schieten, gelukkig had hij zijn volle maan gehad dus dan was Lupos altijd heel erg voldaan en kon hem eigenlijk weinig schelen. Al wist hij niet of dat ook zou gelden voor een vampier. Zijn vingers gleden vanuit haar haar over haar hals, haar sleutelbeen, haar blote arm en strengelde zich samen met haar vingers. Hij liet zijn lichaam zachtjes op het hare rustte, drukte zijn lippen, zijn warmte tegen haar hals, ze kon niet klagen dat ze het te koud zou hebben zolang hij in de buurt was …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] vr apr 08, 2016 11:04 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
‘Heeft hij geen last van het zonlicht?’ Dat was nou precies een vraag die zijzelf ook nog graag aan haar kamergenoot wilde stellen. Want als alleen maar het meest sombere straaltje zonlicht in aanraking kwam met haar huid, dan was het al fout. Haar huid begon dan altijd te sissen en een soort stoom kwam er vanaf zetten, een ondraaglijke pijn en dan natuurlijk haar huid die nog witter werd dan dat het al was. Nee, het was alles behalve een pretje voor haar en ze moest toegeven dat ze zo nu en dan die goede oude tijd wel miste. Waar ze nog gewoon naar buiten kon gaan, in de zomer in de zon lopen en een licht gebruinde huid hebben. "Dat was iets wat ik hem nog moest vragen. Hij leek er wel een beetje last van te hebben, maar niet zo extreem als ik." Nu was ze enkel nog het meisje wat het hele jaar lang als een soort melkfles rondliep, om het maar eventjes zacht uitgedrukt te verwoorden. Ze wist nog wel hoe het in het begin was geweest, de eerste paar jaar als vampier waren niet makkelijk geweest. Hoeveel mensen had ze wel niet leeggedronken om haar behoeftes te vullen? De tel was ze ondertussen kwijt geraakt. Totdat het een paar jaar geleden allemaal te risicovol werd, vampieren werden niet bepaald op prijs gesteld door de maatschappij. En op dit eiland werd het al helemaal niet getolereerd om mede mutanten leeg te drinken, had zij eventjes pech. ‘Wel in ieder geval. Hij weet niet wat hij mist en wat hij niet wil neem ik gewoon.’ Kort trok de brunette haar wenkbrauw op. "Neem jij gewoon?" vroeg ze hem op een licht spottend toontje, maar ze was duidelijk niet echt geïrriteerd want de glimlach rond haar lippen en de blik in haar mooie ogen zei al genoeg.
Toen ze haar lippen van die van hem haalde, voelde ze deze al snel zachtjes tegen haar wang aan. ‘Niet over de lijn en gordijnen dicht,’ hij knikte een keertje gehoorzaam na haar woorden. ‘Zoals ik zei, ik ben hier niet om je te vermoorden.’ Een opmerking kwam vrijwel meteen in haar hoofd naar het horen van dat zinnetje. "Waarvoor ben je hier dan wel?" vroeg ze lichtjes uitdagend, benieuwd wat de aanleiding was geweest in hun gesprek om haar aanbod om langs te komen te accepteren. Vervolgens drukte ze haar lippen weer tegen die van hem aan. Omdat haar zintuigen versterkt waren en hij dichtbij genoeg was om zijn hartslag te kunnen horen merkte ze ook dat deze plotseling als een razende sneller ging. Zelf had ze geen hartslag meer die haar kon verraden, maar ze was zeker niet helemaal ongevoelig. Ze voelde hoe zijn hand vanuit haar haren naar beneden gleed, over haar hals, haar sleutelbeen, haar arm en eindigde uiteindelijk bij haar vingers waar hij die van hem mee verstrengelde. Zijn lichaam rustte nu meer tegen die van haar aan en het leek wel alsof zijn warmte alle kou weg begon te drijven, al wist ze dat deze weer terug zou komen zodra het contact weer verbroken zou worden. Een kleine glimlach waarbij haar rode lippen wat van elkaar af bewogen verscheen op haar gezicht toen ze voelde hoe hij een kus in haar hals drukte. Ivy ademde een keer uit waarbij de koude lucht in zijn nek geblazen werd. Haar handen lagen nog altijd om zijn nek heen geslagen, hij zou geen kant opgaan nu.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 09, 2016 7:00 pm
.Always live before you die.
Er was al zoveel verschil tussen mensen, was er dan ook nog eens een verschil tussen verschillende “rassen” en mutaties. Het wekte nog meer van zijn nieuwsgierigheid om haar uit te horen wat voor verschil ze had gemerkt tussen weerwolven nu ze ook bevestigde dat haar kamergenoot maar een beetje last had van zonlicht en zij heel veel. Normaal was Storm niet de nieuwsgierigste als het ging om andermans mutaties, gewoon omdat hij wist dat de vraag terug gesteld ging worden. Maar Ivy had meteen geweten wat hij was dus had hij er geen enkel probleem mee om haar allerhande vragen te stellen. Die kamergenoot van haar wist wel niet wat hij mistte, of tenzij Ivy zijn type niet was, wat ze absoluut wel was voor Storm afgezonderd van het vampierenstuk. Haar spottende vraag deed hij zijn meest charmantste glimlach boven halen. ‘Zoiets.’ Gaf hij voorbeeldig antwoord, hij boog wat naar haar toe, drukte een kort vluchtige kus op haar lippen. ‘Ik neem enkel wat gevraagd word te nemen en jij had het er niet moeilijk mee.’ Glimlachte hij nog steeds. ‘Trouwens, ik kan ook gewoon weg gaan als je het echt niet wilt. Je hoeft het enkel te zeggen.’ Zou ze het hem zeggen? Nee, waarschijnlijk niet. Hij hoopte ook van niet want het ging wel de goede kant uit.
Hij was zo opgegaan in het moment, in de kus dat hij haar vraag bijna niet zou gehoord hebben. Hij trok zich net genoeg terug zodat hij in haar speciale aantrekkelijke ogen kon kijken. ‘Oorspronkelijk, om je te vragen achter de andere weerwolven. Je intrigeerde me door te zeggen dat ik je niet verafschuw en al de rest wel.’ Zijn blik kreeg voor een moment lang iets heel serieus. ‘Dat is een goed ding om te horen, voor mij.’ Gaf hij toe. Het bevestigde wat Nadya en Devon en Kat hem altijd maar probeerde duidelijk te maken, dat het goed ging komen met hem en dat hij misschien nog niet zo diep was gezakt als hij dacht. Ze drukte haar lippen weer tegen de zijne en hij verloor opnieuw zijn concentratie onder haar koude aanrakingen. Hij strengelde zijn vingers door de hare, drukte zijn lichaam wat meer tegen haar waardoor de kou wegebde en verdronk onder de hitte van zijn lichaam, wat niet zakte trouwens, integendeel, het kon hier heel snel broeierig warm worden. Toen haar koude adem langs zijn nek streek kon hij weer de huivering niet tegen gaan. Zijn hartslagmeter piepte één keer en Storm glimlachte bijna geamuseerd. ‘Ik heb volle maan gehad, ik hou dit dus nog even vol voor het echt uit de hand loopt, misschien helemaal niet.’ Glimlachte hij tegen haar oor. Hij maakte zich los van haar, trok haar mee recht in zijn beweging en gespte de hartslagmeter los, hij zou het sowieso wel voelen aankomen. Lupos was trager nu, net na volle maan. Hij gooide de hartslagmeter wat verder op haar bed en bracht zijn handen naar de onderkant van haar topje. ‘Durf je nog steeds?’ Vroeg hij haar uitdagend terwijl hij zijn vingers over haar blote huid naar boven liet glijden terwijl hij het topje mee trok in zijn beweging …
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 09, 2016 8:00 pm
Can't stop because I love it
When you're ready come and get it
Het zou nog zomaar eens kunnen gebeuren dat haar stilstaande hart nog tot leven gewekt zou kunnen worden door die dodelijk charmante glimlach van hem. ‘Zoiets.’ Voordat ze het wist voelde ze zijn warme lippen heel kort op die van haar. ‘Ik neem enkel wat gevraagd word te nemen en jij had het er niet moeilijk mee.’ True that, want ze had er echt geen enkel probleem mee, hij mocht dan wel haar zogenaamde natuurlijke vijand zijn, het bleek maar eens heel goed dat zij dat zeker niet van elkaar waren. Misschien haar vampier kant en zijn Lupos, maar Ivy en Storm zeker niet. ‘Trouwens, ik kan ook gewoon weg gaan als je het echt niet wilt. Je hoeft het enkel te zeggen.’ Een kleine grijns verscheen opnieuw op haar gezicht na deze woorden. "Hmn.." mompelde ze zacht zodat het leek alsof ze er even over na moest denken. "Dan zouden we alweer niet verder kunnen gaan met wat we begonnen waren, en dat is zonde, niet?" Een ondeugende twinkeling speelde in haar ogen waarna ze zich weer totaal aan hem over gaf.
Hij gaf uiteindelijk ook antwoord op haar vraag en ze keek hem recht in zijn ogen aan, die bruine ogen die zo vlak bij haar waren. ‘Oorspronkelijk, om je te vragen achter de andere weerwolven. Je intrigeerde me door te zeggen dat ik je niet verafschuw en al de rest wel.’ Voor heel eventjes werd de blik in zijn mooie ogen serieus, waardoor ze licht vragend haar hoofd wat kantelde. ‘Dat is een goed ding om te horen, voor mij.’ Ah, zo zat het dus. Een glimlach verscheen rond haar lippen en ze drukte deze weer tegen die van hem aan. Haar koude adem streek langs zijn nek en ze voelde hoe hij een keer kort huiverde, waardoor een vage glimlach op haar gezicht verscheen. Een enkele waarschuwende piep ging door de kamer heen, waardoor ze hem vragend aankeek. Zouden ze alweer moeten stoppen, net als het leuk werd? Voor een kort moment was iets van teleurstelling te vinden. ‘Ik heb volle maan gehad, ik hou dit dus nog even vol voor het echt uit de hand loopt, misschien helemaal niet.’ Hmn, ze hoopte dat laatste dan maar. Voordat ze het wist maakte hij zich los van haar en trok haar mee overeind. Haar armen waren van zijn hals af gegleden en lagen nu een beetje doelloos op haar schoot. Met haar ogen volgde ze zijn beweging en zag ze hoe hij de hartslagmeter los gespte en het ergens op haar bed gooide. Al snel na die beweging voelde hij zijn handen aan de onderkant van haar topje. ‘Durf je nog steeds?’ Een uitdagende blik wierp ze nu zijn kant op. "Ik ga geen uitdaging uit de weg. De vraag is eerder voor jou bestemd, gezien je die," kort wees ze naar het bandje op haar bed, "nu niet meer hebt." Een rilling ging over haar hele lichaam toen ze voelde hoe zijn vingers over haar huid naar boven gleden, het shirtje met zich mee nemend. De brunette stond het toe en binnen een paar tellen was het shirt over haar hoofd gewerkt, zodat ze enkel nog haar zwarte bh had om haar bovenste gedeelte te bedekken. Een korte grinnik verliet haar keel terwijl ze hem kort een blik toewierp en zich wat naar hem toe boog om kort haar lippen in zijn nek te drukken. "De vorige keer ging het hier fout," fluisterde ze zachtjes terwijl haar koude handen onder zijn shirt gleden. Met een uitdagende blik keek ze hem aan, ze kon zijn hartslag nog beter voelen zo.
Onderwerp: Re: Your room, your rules. [Ivy] za apr 09, 2016 8:59 pm
.Always live before you die.
Als ze hem niet zo had lopen uitdagen in het bos dan zou er helemaal niet gebeurd zijn. Maar wat je zelf uitzocht, wel, daar moest je de gevolgen maar van gedragen. En in dit geval was dat Storm die zijn charme de volle honderd procent in de strijd gooide. Bij haar woorden kon hij het niet laten om zachtjes te grinniken tegen haar huid. Hij trok zich langzaam een stukje terug zodat hij haar kon aankijken. ‘Het is sowieso al zonde dat jij en ik vijanden horen te zijn van elkaar.’ In ieder geval was hij beter bevriend met haar dan met de rest van zijn soort. Hati was de enige andere weerwolf die hij hier al had tegengekomen en Storm zou hem letterlijk onder de grond willen stoppen. En nee, dat was niet Lupos die sprak, dat kwam helemaal van Storm. ‘En als ik jou moet geloven komt er misschien een moment dat ik je verafschuw om wat je bent.’ Fluisterde hij terwijl zijn lippen langs haar wang gleden, terug naar haar lippen. ‘Dus we kunnen misschien maar beter afmaken waar we aan zijn begonnen voor het te laat is.’ Te zwijgen over die kamergenoot die misschien wel weer terug kon komen. Die was al niet tevreden met Ivy, hij zou het zeker niet zijn als hij haar zou aantreffen met een rasechte weerwolf. Het hele plaatje was lachwekkend, goede materie voor een komediefilm als je het Storm vroeg.
Ze gaf geen antwoord op zijn woorden, ze zei er helemaal iets van. Maar ze had pech, want als dit zou werken dan zou Storm achteraf alles willen weten van wat ze wist over andere weerwolven. Elk beetje informatie moest hij hebben en met een vampier die al honderd jaar op de aardbol liep moest hij wel wat informatie kunnen bijeen rapen. Toen zijn hartslagmeter opnieuw begon te piepen merkte hij de telleurstelling op in haar blik en daarbij reageerde hij met een geamuseerde glimlach. Het kon voorlopig geen kwaad, voorlopig waren ze veilig. Hij maakte zijn blik immers niet los van de hare terwijl hij zijn hartslagmeter van zijn pols los gespte en hem wat verder op het bed gooide. Haar vragen of ze het nog steeds aandurfde was een overbodige vraag, waarschijnlijk nam ze avontuur aan met twee handen en was ze waarschijnlijk ook absoluut niet bang van zijn andere kant. Wat ze zou moeten zijn eigenlijk. ‘Het antwoord dat ik verwachte.’ Glimlachte hij tevreden terwijl hij zijn vingers rond haar shirt klemde. Zijn blik ging kort terug naar de hartslagmeter die op het bed lag nadat ze er iets over had gezegd. ‘Als ik volle maan heb gehad is hij altijd rustiger voor een week, voldaan. Dus hij is ook trager, wat betekend dat ik het wel zal voelen aankomen en het me tijd genoeg geeft om het onder controle te houden.’ Gaf hij haar eerlijk antwoord. Ze moest het weten, dat het waarschijnlijk wel weer ergens uit de hand zou lopen. Maar hij zei het vooral om zichzelf gerust te stellen, het was vlak na volle maan, hij hoefde zich nergens zorgen om te maken, hoopte hij. Ze rilde toen zijn vingers langs haar lichaam naar boven gleden en zo haar shirt uit trokken. Hij liet het naast haar bed vallen en zijn blik gleed kort weer eens langs haar lichaam. Toen hij haar koude handen onder zijn shirt voelde glimlachte hij haast voldaan bij haar woorden. ‘En dat doet het nu niet.’ Verzekerde hij haar terwijl hij haar zachtjes terug in de matras drukte en zijn lippen weer verlangend tegen de hare drukte …
