The primadonna life, the rise and fall |&Killian

Primadonna girl

All I ever wanted was the world, I can't help but I need it all, the primadonna life, the rise and fall

De bibliotheek was simpelweg een plek waar ze echt nooit kwam. Het interesseerde haar weinig, huiswerk deed ze toch weinig -tenzij ze dacht er iets aan te hebben-, en wat gebeurde er nu in een bibliotheek? De plek schreeuwde saaiheid, en het zou haar niet verbazen als hier heel wat mensen dood waren gegaan puur omdat ze waren overleden aan het gebrek aan levenszin. Het zou waarschijnlijk ook nog eens maanden duren voordat ze gevonden werden, want wie ging er nu naar de bibliotheek? Het was nou eenmaal niet een plek waar je echt vrijwillig heen ging. Ze kon er nog steeds niet haar vinger opleggen dat mensen voor de 'lol' naar de bibliotheek gingen, of omdat ze het geweldig vonden hoe ze "mee werden genomen door de plek en de geur van boeken, naar een geheel andere wereld". Als deze plek de dood was, dan stond Serena volledig achter dit statement. Als die geur, die zij identificeerde als mufheid, als een soort drug werkte die je niet helemaal meer helder liet denken, verklaarde dat een hoop. Maar dan nog steeds, dit was wel de laatste plek waar ze dood gevonden wilde worden, waarom gingen mensen hier dan heen, bij zo'n grote kans op sterven door verveeldheid?

Tot haar grote verbazing zaten er nog enkele studenten tussen de boekenrekken en achter de computers. Ach computers, ja dan snapte ze dat mensen hier heen gingen, als je geen eigen laptop had. Alhoewel, lang konden deze mensen hier niet zitten, dan verdronk je toch in deze geur? Oke, deze leerlingen achter de computer werden niet meegeteld, maar dan had je die snuggere gozers tussen de boekenrekken. Die echt aan het lezen waren. Wat was daar mis mee? Een tijdje stond Serena naar één van deze mensen te kijken, en ze vroeg zich af of ze wel menselijk waren, waarbij ze haar grootse twijfels had. Op een gegeven moment keek de jongen haar aan, en ze keek hem zo dreigend aan dat hij vanzelf weg ging. Waarschijnlijk wel menselijk dus.
Waar ze voorheen verbaasd was geweest, was ze nu gewoon verward. Er zat een vrouw achter de balie. Die moest de bibliothecaresse zijn. Hoe kon die nog niet van haar stokje zijn gevallen? Misschien had ze een mutatie waarbij ze kon overleven in barre omstandigheden, want dit was ronduit onmogelijk. Of misschien was deze vrouw niet eens echt, en slechts een illusie. Misschien bevond Serena zich al te lang in deze ruimte, en ging ze dus dingen zien. O god, dat was niet wat ze wilde.

Ze was hier eigenlijk gekomen om te kijken of ze hier een boek, ja zowaar een boek, hadden over Italië. Ze wilde een feestdag opzoeken, je kon niet van haar verwachtten dat ze die allemaal uit haar hoofd wist. Maar die feestdag zou betekenen dat ze gewoon twee dagen vrij had, dus het was wel cruciaal. Die regels zouden hier vast niet gelden, aangezien ze niet in Italië was. Maar ze was wel Italiaans. En iedereen vierde toch overal op de wereld kerstmis, waarom mocht zij dan niet haar feestdag vieren? Het was niet alsof ze naar de lessen zou gaan, want daar had ze toch niet veel behoefte aan. Ze liep tussen de rekken door, en kwam na een hele, hopeloze, radeloze en eeuwige vijf minuten aan bij het juiste rek. Natuurlijk moest het boek op de bovenste plank staan, en daar kon ze niet bij. Godsammes, deze plek moest haar natuurlijk wederzijds haten, het zou weer eens niet zo zijn. Serena keek om zich heen, en zag een jongen staan. "Hee handsome, kom me eens helpen hier, ik kan niet bij het boek." Zei ze tegen de jongen, en wees het boek aan. "En ik ben absoluut niet van plan om in de kast te klimmen."

Outfit X Shoes

### WORDS , TAGGED: Alec , NOTES  ©